Kinderen
alle pijlers
Mijn ex zal nooit "moeder van het jaar" worden
donderdag 19 oktober 2017 11:29
Edit: lees mijn titel met een knipoog. Verwar dit bericht niet met diepe woede.
Ik ben 25 jaar samen geweest met de moeder van mijn twee kinderen. We hebben een goed huwelijk gehad, genoeg sex, goede gesprekken en onze kinderen waren belangrijk voor ons beiden. Ik vond destijds ons huwelijk bovengemiddeld.
Anderhalf jaar geleden heeft ze haar bedrog opgebiecht en kwam plots vanalles naar boven:
- Ze was ongelukkig bij (en door) mij
- Ze voelde zich te vaak alleen (ik werk lange dagen)
- de kinderen hadden haar niet meer nodig (meer leegte)
- Haar minnaar maakte haar uiteraard supergelukkig (ook getrouwd)
Ze wilde dus bij me weg, maar van in het prille begin was er niet de minste twijfel in haar hoofd: de kinderen bleven bij mij ! Ik heb zelden gehoord van een moeder die, zonder verpinken, haar eigen geluk boven alles zet en haar kinderen daarvoor achterlaat. Nu waren die kinderen op dat moment 15 en 18 jaar, maar toch was dit een zeer ongewone situatie.
Er is bij mij in tussentijd veel veranderd, ik heb een huis gekocht met mijn nieuwe vriendin, heb haar zelfs ten huwelijk gevraagd. Want het vreemde is dat ik mijn ex dankbaar ben voor haar bedrog. Dat heeft me van het huwelijk verlost en me doen inzien dat ik ook (onuitgesproken) niet gelukkig was. Het geluk dat ik nu ken heb ik nooit eerder in mijn leven gevoeld.
Maar iets dat me blijft verbazen is hoe een moeder haar kinderen kan achterlaten om haar persoonlijk geluk na te jagen. Ik veracht haar voor dat punt. Er is geen bezoekrecht, geen co ouderschap. Haar appartement is te klein voor de kinderen. Haar nieuwe leven is opgebouwd rond haar en haar vriend. Ik woon daarentegen in huis met 5 kinderen, want mijn vriendin heeft er ook 3. Ons huis telt 6 slaapkamers en 2 woonkamers voor die reden. Terwijl leidt mijn ex een lekker eenvoudig leventje. De kinderen gaar een keer per week op afspraak bij haar eten en voorts heeft ze nergens last van. Dat vind ik extreem egoïstisch.
Edit 2: basseer je niet te hard op enkel deze post. Doorheen de reacties heb ik enorm veel nuances geschreven en vragen beantwoord. Het is een hele brok maar lees de reactie voor je commentaar geeft. Dat vermijd nieuwe frustraties.
Ik ben 25 jaar samen geweest met de moeder van mijn twee kinderen. We hebben een goed huwelijk gehad, genoeg sex, goede gesprekken en onze kinderen waren belangrijk voor ons beiden. Ik vond destijds ons huwelijk bovengemiddeld.
Anderhalf jaar geleden heeft ze haar bedrog opgebiecht en kwam plots vanalles naar boven:
- Ze was ongelukkig bij (en door) mij
- Ze voelde zich te vaak alleen (ik werk lange dagen)
- de kinderen hadden haar niet meer nodig (meer leegte)
- Haar minnaar maakte haar uiteraard supergelukkig (ook getrouwd)
Ze wilde dus bij me weg, maar van in het prille begin was er niet de minste twijfel in haar hoofd: de kinderen bleven bij mij ! Ik heb zelden gehoord van een moeder die, zonder verpinken, haar eigen geluk boven alles zet en haar kinderen daarvoor achterlaat. Nu waren die kinderen op dat moment 15 en 18 jaar, maar toch was dit een zeer ongewone situatie.
Er is bij mij in tussentijd veel veranderd, ik heb een huis gekocht met mijn nieuwe vriendin, heb haar zelfs ten huwelijk gevraagd. Want het vreemde is dat ik mijn ex dankbaar ben voor haar bedrog. Dat heeft me van het huwelijk verlost en me doen inzien dat ik ook (onuitgesproken) niet gelukkig was. Het geluk dat ik nu ken heb ik nooit eerder in mijn leven gevoeld.
Maar iets dat me blijft verbazen is hoe een moeder haar kinderen kan achterlaten om haar persoonlijk geluk na te jagen. Ik veracht haar voor dat punt. Er is geen bezoekrecht, geen co ouderschap. Haar appartement is te klein voor de kinderen. Haar nieuwe leven is opgebouwd rond haar en haar vriend. Ik woon daarentegen in huis met 5 kinderen, want mijn vriendin heeft er ook 3. Ons huis telt 6 slaapkamers en 2 woonkamers voor die reden. Terwijl leidt mijn ex een lekker eenvoudig leventje. De kinderen gaar een keer per week op afspraak bij haar eten en voorts heeft ze nergens last van. Dat vind ik extreem egoïstisch.
Edit 2: basseer je niet te hard op enkel deze post. Doorheen de reacties heb ik enorm veel nuances geschreven en vragen beantwoord. Het is een hele brok maar lees de reactie voor je commentaar geeft. Dat vermijd nieuwe frustraties.
anoniem_356974 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 08:03
Reden: Edit
Reden: Edit
7.72% gewijzigd
donderdag 19 oktober 2017 11:33
donderdag 19 oktober 2017 11:38
donderdag 19 oktober 2017 11:40
Dit.
"Maar iets dat me blijft verbazen is hoe een moeder haar kinderen kan achterlaten om haar persoonlijk geluk na te jagen. Ik veracht haar voor dat punt."
Je bedoelt vast een ouder. Of een moeder of vader dit doet zou niet uit moeten maken.
En het lijkt me trouwens voor jouw kinderen en stiefkinderen ook wel heftig om binnen zo'n relatief korte tijd met elkaar in een huis te moeten wonen. Lijkt me ook niet helemaal vrij van egoïsme.
timetraveler wijzigde dit bericht op 19-10-2017 11:43
17.78% gewijzigd
donderdag 19 oktober 2017 11:44
donderdag 19 oktober 2017 11:45
Jij zal zelf ook niet genomineerd worden voor vader van het jaar hoor denk ik
Binnen een jaar een nieuwe vrouw, kudde (stief) kinderen erbij
Lijkt me voor je eigen gebroed ook niet echt een heel fijn gevoel
persoonlijk zou ik me zeker als 15 jarige puber zo ontzettend gaan afzetten bij 2 zulke egoïstische ouders
Denken beide alleen maar in het belang van zichzelf ipv de kinderen als eerste prioriteit te zetten
Binnen een jaar een nieuwe vrouw, kudde (stief) kinderen erbij
Lijkt me voor je eigen gebroed ook niet echt een heel fijn gevoel
persoonlijk zou ik me zeker als 15 jarige puber zo ontzettend gaan afzetten bij 2 zulke egoïstische ouders
Denken beide alleen maar in het belang van zichzelf ipv de kinderen als eerste prioriteit te zetten
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 19 oktober 2017 11:45
donderdag 19 oktober 2017 11:46
Dit. Alsof een weglopende moeder en een scheiding al niet genoeg verandering voor de kinderen was.nessemeisje schreef: ↑19-10-2017 11:39Je ex klinkt als een egoïstische trut. Maar jij hebt in die anderhalf jaar ook niet stilgezeten. Nieuwe lover, huis gekocht, drie kinderen erbij en trouwen.
En bijzonder dat je je huwelijk bovengemiddeld goed noemt maar nu achteraf zegt dat je eigenlijk niet gelukkig was.
donderdag 19 oktober 2017 11:46
Dit.En het lijkt me trouwens voor jouw kinderen en stiefkinderen ook wel heftig om binnen zo'n relatief korte tijd met elkaar in een huis te moeten wonen. Lijkt me ook niet helemaal vrij van egoïsme.
En leuke profielfoto ook TO.
anoniem_260363 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 11:47
1.65% gewijzigd
donderdag 19 oktober 2017 11:47
Als jouw kinderen 15 en 18 waren op het moment van uit elkaar gaan, dan zat het grootste deel van de opvoeding er al op. En uitgaande van de redenen die zij noemde: leegte (de kinderen hadden haar minder nodig) en jouw lange werkdagen, denk ik wel te begrijpen hoe het jarenlang is gegaan.
Ik kan me voorstellen dat je je nu achter je oren krabt... met de 3 (waarschijnlijk jongere) kinderen van je nieuwe vriendin erbij.
Ik kan me voorstellen dat je je nu achter je oren krabt... met de 3 (waarschijnlijk jongere) kinderen van je nieuwe vriendin erbij.
donderdag 19 oktober 2017 11:50
Ik lees zo'n verhaal hier wel vaker op het forum, alleen dan is het de vader die er vandoor gaat. Ik vind haar niet fouter dan een vader die het doet. Ik denk alleen wel dat ze er meer voor verketterd wordt dan wanneer een vader dit doet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 19 oktober 2017 11:51
Voor een vrouw is dit inderdaad niet zo gebruikelijk.
Van de andere kant: het is nu wel eerlijker en duidelijker naar de (ex)man en kinderen wat jullie van haar kunnen verwachten.
En dat geeft waarschijnlijk meer rust dan wanneeer zij met een hoop trekken en duwen een rol/positie zou claimen die zij dus eigenlijk helemaal niet eens wil hebben?
Hoe ervaren jullie kinderen (nu 20 en 17 jaar?) de situatie?
Van de andere kant: het is nu wel eerlijker en duidelijker naar de (ex)man en kinderen wat jullie van haar kunnen verwachten.
En dat geeft waarschijnlijk meer rust dan wanneeer zij met een hoop trekken en duwen een rol/positie zou claimen die zij dus eigenlijk helemaal niet eens wil hebben?
Hoe ervaren jullie kinderen (nu 20 en 17 jaar?) de situatie?
donderdag 19 oktober 2017 11:53
Ik begrijp niet hoe ouders hun kinderen in de steek kunnen laten, ongeacht of het de vader of moeder is. Ik snap de nadruk op het feit dat zij de moeder is niet zo, ze is een ouder en daar gaat het om.
Je ex is een egoïstische trut en verre van een goede moeder inderdaad. Maar ik vind binnen anderhalf jaar samen gaan wonen met je nieuwe verloofde en haar drie kinderen nou ook geen nominatie voor vader van het jaar waard. Jij stelt jouw geluk duidelijk ook boven dat van je kinderen die niet eens de tijd krijgen de scheiding van hun ouders en het gemis van hun moeder te verwerken. Dus ik vind het wel een pot verwijd de ketel verhaal..
Je ex is een egoïstische trut en verre van een goede moeder inderdaad. Maar ik vind binnen anderhalf jaar samen gaan wonen met je nieuwe verloofde en haar drie kinderen nou ook geen nominatie voor vader van het jaar waard. Jij stelt jouw geluk duidelijk ook boven dat van je kinderen die niet eens de tijd krijgen de scheiding van hun ouders en het gemis van hun moeder te verwerken. Dus ik vind het wel een pot verwijd de ketel verhaal..
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
