Kinderen
alle pijlers
Dochter van 16 kan niet wennen aan nieuwe situatie
vrijdag 24 november 2017 10:03
Beste leden,
Ik ben vader van 4 kinderen. 2 oudere van 18 en 16 (waar dit over gaat) en 2 kleinere van 4 en 6.
De twee oudste kreeg ik met mijn ex die vorig jaar november is overleden. We waren toen al gescheiden toen de oudste van mij toen nog klein waren. Mijn vriendin en ik zijn inmiddels al 10 jaar samen en hebben 2 kleintjes erbij gekregen.
Omdat de moeder van mijn twee oudste kinderen vorig jaar is overleden kwamen ze bij ons wonen. Een gehele nieuwe gezinssituatie en dat is zeker wennen.
Inmiddels wonen ze ruim een jaar bij ons, maar het gaat nog niet lekker met mijn dochter van 16. Ze zegt dat ze zich niet thuisvoelt en naar huis wilt (naar het oude huis bij haar moeder dus). Daarbij is het nu zo dat als mijn vriendin en de kinderen er zijn zich zoveel mogelijk afzondert en zich stil houdt. Is mijn vriendin weg dan is ze al wat spraakzamer en als ik ook weg ben en ze alleen is met de oudste van 18 dan is het zo goed als normaal en praat ze eigenlijk best veel.
Natuurlijk voelt het vertrouwd, de oudsten zijn altijd bij elkaar geweest. Echter zijn mijn vriendin en ik al 10 jaar samen en kent ze haar inmiddels echt wel.
Als we haar erop aanspreken reageert ze heel negatief en wil ze niet praten. Maar de spanning in huis loopt wel erg hoog op als ze zich zo gedraafd. Mijn vriendin en ik ook voelen ons gewoon genegeerd.
We weten niet goed wat hier nu mee moeten. Praten wil ze niet en veranderen gaat het automatisch ook niet...
Ik ben vader van 4 kinderen. 2 oudere van 18 en 16 (waar dit over gaat) en 2 kleinere van 4 en 6.
De twee oudste kreeg ik met mijn ex die vorig jaar november is overleden. We waren toen al gescheiden toen de oudste van mij toen nog klein waren. Mijn vriendin en ik zijn inmiddels al 10 jaar samen en hebben 2 kleintjes erbij gekregen.
Omdat de moeder van mijn twee oudste kinderen vorig jaar is overleden kwamen ze bij ons wonen. Een gehele nieuwe gezinssituatie en dat is zeker wennen.
Inmiddels wonen ze ruim een jaar bij ons, maar het gaat nog niet lekker met mijn dochter van 16. Ze zegt dat ze zich niet thuisvoelt en naar huis wilt (naar het oude huis bij haar moeder dus). Daarbij is het nu zo dat als mijn vriendin en de kinderen er zijn zich zoveel mogelijk afzondert en zich stil houdt. Is mijn vriendin weg dan is ze al wat spraakzamer en als ik ook weg ben en ze alleen is met de oudste van 18 dan is het zo goed als normaal en praat ze eigenlijk best veel.
Natuurlijk voelt het vertrouwd, de oudsten zijn altijd bij elkaar geweest. Echter zijn mijn vriendin en ik al 10 jaar samen en kent ze haar inmiddels echt wel.
Als we haar erop aanspreken reageert ze heel negatief en wil ze niet praten. Maar de spanning in huis loopt wel erg hoog op als ze zich zo gedraafd. Mijn vriendin en ik ook voelen ons gewoon genegeerd.
We weten niet goed wat hier nu mee moeten. Praten wil ze niet en veranderen gaat het automatisch ook niet...
vrijdag 24 november 2017 10:06
vrijdag 24 november 2017 10:09
Wat een heftige situatie voor je dochter! Je zegt dat ze niet wil praten, is dat met jullie of ook niet met een therapeut/hulpverlener?
Woonde je ex in de buurt of zit nu ook op een andere school in een andere stad? Als dat het geval is is er natuurlijk wel heel veel vertrouwds weggevallen in 1 keer.
Woonde je ex in de buurt of zit nu ook op een andere school in een andere stad? Als dat het geval is is er natuurlijk wel heel veel vertrouwds weggevallen in 1 keer.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 24 november 2017 10:09
Een ouder verliezen is vreselijk, zeker op zo'n jonge leeftijd. Daarnaast worden ze ook nog ineens uit hun eigen vertrouwde omgeving gehaald en wonen ineens in een ander huis, met andere mensen. Uiteraard kennen ze jouw vriendin maar het zal waarschijnlijk nog niet zo eigen voelen. Dat heeft tijd nodig en soms went het helemaal niet. Daarnaast ook nog eens de pubertijd.. Het is geen makkelijk mix voor haar.
Ik zou toch overwegen om professionele hulp in te schakelen. Niet alleen voor de leefsituatie maar ook zeker voor de rouwverwerking. Het kan voor veel problemen zorgen als dat niet goed word verwerkt. helaas heb ik dat in mijn omgeving ook meegemaakt. Heel erg triest.
Ik wens je veel wijsheid.
Ik zou toch overwegen om professionele hulp in te schakelen. Niet alleen voor de leefsituatie maar ook zeker voor de rouwverwerking. Het kan voor veel problemen zorgen als dat niet goed word verwerkt. helaas heb ik dat in mijn omgeving ook meegemaakt. Heel erg triest.
Ik wens je veel wijsheid.
vrijdag 24 november 2017 10:10
Het is nogal wat, 16 en dan je moeder verliezen en direct ook moeten verhuizen en weg uit je vertrouwde omgeving. Dat is ontzettend ingrijpend. Ik begrijp dat het vervelend voor jullie is en dat jullie haar aanspreken op haar gedrag. Echter doet ze dit natuurlijk niet om jullie te pesten. Besef dat ze zelf ook last heeft van deze situatie en ontzettend veel te verwerken heeft. Is er hulp voor haar? Kan ze hier met iemand over praten? Heb je wel eens aangeboden dat ze met een psycholoog kan praten? Niet omdat er iets mis is met haar, maar om haar te helpen om te gaan met dit verlies? Als ze dat niet wil zou je zelf ook ondersteuning kunnen zoeken om met de situatie om te gaan. Misschien een goed idee eens naar de huisarts te gaan en het er over te hebben, die kan je ook verder helpen met hulp zoeken als je daar behoefte aan hebt.
Ik wens je veel geduld en sterkte toe met de hele situatie.
Ik wens je veel geduld en sterkte toe met de hele situatie.
vrijdag 24 november 2017 10:13
Dit is niet allen 'niet kunnen wennen aan nieuwe situatie' maar dit is diepe, diepe rouw ......
Meisjes van 16 zijn vaak al zo kwetsbaar, zo onzeker terwijl ze zich daarnaast proberen los te maken van hun ouders. Een natuurlijk, maar lastig proces.
En dan overlijdt je moeder, moet je bij je vader gaan wonen waar ook nog eens een andere vrouw en twee kinderen zijn.
Probeer haar zoveel mogelijk één-op-één aandacht te geven. Ga samen een dagje op stap, ga met haar een hapje eten, betrek je 18-jarige daar ook af en toe bij. Dat hebben ze keihard nodig nu ze geen moeder meer hebben.
Kan de familie van je ex-vrouw hier wellicht ook nog iets in betekenen? Opa en oma, een zus van hun moeder, waarmee ze herinneringen aan hun moeder kunnen ophalen?
Meisjes van 16 zijn vaak al zo kwetsbaar, zo onzeker terwijl ze zich daarnaast proberen los te maken van hun ouders. Een natuurlijk, maar lastig proces.
En dan overlijdt je moeder, moet je bij je vader gaan wonen waar ook nog eens een andere vrouw en twee kinderen zijn.
Probeer haar zoveel mogelijk één-op-één aandacht te geven. Ga samen een dagje op stap, ga met haar een hapje eten, betrek je 18-jarige daar ook af en toe bij. Dat hebben ze keihard nodig nu ze geen moeder meer hebben.
Kan de familie van je ex-vrouw hier wellicht ook nog iets in betekenen? Opa en oma, een zus van hun moeder, waarmee ze herinneringen aan hun moeder kunnen ophalen?
vrijdag 24 november 2017 10:13
vrijdag 24 november 2017 10:15
Hulp zoeken dan, zo snel mogelijk.
En laat je vriendin er zo veel mogelijk buiten, die maakt alles alleen maar gecompliceerder in deze situatie.
Ze voelt zich vertrouwd met haar zus en, in mindere mate, bij jou, niet bij je vriendin.
vrijdag 24 november 2017 10:22
Tis ook enorm triest voor haar dat jij een tweede leg hebt genomen zodat zij zich tweederangs dochter voelt. Ze was jou eigenlijk al soort van kwijt toen je een nieuw gezin nam en nu is ze haar moeder en haar thuis ook nog kwijt. Dat los je niet meer op of je nieuwe gezin moet in lucht opgaan en das natuurlijk geen realistische optie.
vrijdag 24 november 2017 10:23
Ik denk dat je professionele hulp nodig hebt, dit is zo complex. Wees in elk geval heel begripvol naar de 16-jarige. Dit is een heel heftige situatie voor haar en een samengesteld gezin (ook als ze dat al 10 jaar kent) maakt het niet gemakkelijker.
Spreek haar niet aan op haar gedrag, voel het niet als negatief. Voel haar pijn en haar moeite om haar rouw te verwerken en om te dealen met de nieuwe situatie - 15/16 jaar is sowieso een moeilijke leeftijd, dat speelt ook nog eens mee.
Het uitgangspunt is: hoe krijgen we het met elkaar gezellig en hoe kun je eraan bijdragen dat deze moeilijke situatie op een gezonde manier een plek vindt bij je 16-jarige. Geef haar alle ruimte die ze nodig heeft en ga vooral het gesprek met haar aan, én met je 18-jarige. Zij heeft misschien inzichten die anders niet boven tafel komen.
Spreek haar niet aan op haar gedrag, voel het niet als negatief. Voel haar pijn en haar moeite om haar rouw te verwerken en om te dealen met de nieuwe situatie - 15/16 jaar is sowieso een moeilijke leeftijd, dat speelt ook nog eens mee.
Het uitgangspunt is: hoe krijgen we het met elkaar gezellig en hoe kun je eraan bijdragen dat deze moeilijke situatie op een gezonde manier een plek vindt bij je 16-jarige. Geef haar alle ruimte die ze nodig heeft en ga vooral het gesprek met haar aan, én met je 18-jarige. Zij heeft misschien inzichten die anders niet boven tafel komen.
vrijdag 24 november 2017 10:23
Je onderschat het inderdaad. Alles is voor haar veranderd, en dan wordt ze aangesproken op haar gedrag...
Ze heeft duidelijk ruimte nodig die ze nu niet krijgt/vindt. Bied haar die dan ook aan, en niet in de vorm van gesprekken met jou. Hulp van een onafhankelijk iemand, een vertrouwenspersoon, een psycholoog. Laat je vriendin hier inderdaad buiten, ook al hebben jullie 10 jaar een relatie. Dit gaat om haar relatie met jou.
Ze heeft duidelijk ruimte nodig die ze nu niet krijgt/vindt. Bied haar die dan ook aan, en niet in de vorm van gesprekken met jou. Hulp van een onafhankelijk iemand, een vertrouwenspersoon, een psycholoog. Laat je vriendin hier inderdaad buiten, ook al hebben jullie 10 jaar een relatie. Dit gaat om haar relatie met jou.
vrijdag 24 november 2017 10:25
Ja want dat is zo'n goed idee voor de jongste kinderen... Hoe kom je erbij?redbulletje schreef: ↑24-11-2017 10:23Ga samen met je eerste leg wonen en zet je nieuwe gezin on hold tot je meiden hun leven weer op de rit hebben.
vrijdag 24 november 2017 10:27
Misschien is dat een deel van het probleem? Jullie doen er alles aan om haar een zo goed mogelijk thuis te geven, maar ze is al thuis.
Wat ik bedoel is dat in een normale situatie bij 'papa' zijn ook gewoon 'thuis' is/zou moeten zijn. Hadden jullie, toen je ex nog leefde, gedeelde voogdij of woonden de kinderen fulltime bij haar?
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
vrijdag 24 november 2017 10:41
Ik vind het moeilijk. Toen ik zo oud was had ik niemand en ik vind, naast het rouwproces, wel dat er enigszins normaal gedrag van haar verwacht kan worden.
Ze mag ook blij zijn dat ze een huis, en mensen die om haar geven, heeft. Natuurlijk is dat moeilijk en wennen maar wat zijn haar andere opties? Misschien reageer ik wat hard maar ik denk dat ze inderdaad hulp moet gaan zoeken voor ze van de regen in de drup komt.
Ik begrijp niet zo goed waarom ze zich dit denkt te kunnen veroorloven.
Ik zie zoveel kinderen die het in die situatie met een bank bij een neef de ene helft van de week, en de rest van de week alleen s nachts op een matras op de gang bij een tante moeten doen.
Naast sneu mag ze ook wel blij zijn met wat ze wel heeft.
Ze mag ook blij zijn dat ze een huis, en mensen die om haar geven, heeft. Natuurlijk is dat moeilijk en wennen maar wat zijn haar andere opties? Misschien reageer ik wat hard maar ik denk dat ze inderdaad hulp moet gaan zoeken voor ze van de regen in de drup komt.
Ik begrijp niet zo goed waarom ze zich dit denkt te kunnen veroorloven.
Ik zie zoveel kinderen die het in die situatie met een bank bij een neef de ene helft van de week, en de rest van de week alleen s nachts op een matras op de gang bij een tante moeten doen.
Naast sneu mag ze ook wel blij zijn met wat ze wel heeft.
vrijdag 24 november 2017 10:43
Ik lees in de op van TO een verdrietig meisje dat zich terug trekt. En zeer logisch ook.Het-groepje schreef: ↑24-11-2017 10:41Ik vind het moeilijk. Toen ik zo oud was had ik niemand en ik vind, naast het rouwproces, wel dat er enigszins normaal gedrag van haar verwacht kan worden.
Ze mag ook blij zijn dat ze een huis, en mensen die om haar geven, heeft. Natuurlijk is dat moeilijk en wennen maar wat zijn haar andere opties? Misschien reageer ik wat hard maar ik denk dat ze inderdaad hulp moet gaan zoeken voor ze van de regen in de drup komt.
Ik begrijp niet zo goed waarom ze zich dit denkt te kunnen veroorloven.
Ik zie zoveel kinderen die het in die situatie met een bank bij een neef de ene helft van de week, en de rest van de week alleen s nachts op een matras op de gang bij een tante moeten doen.
Naast sneu mag ze ook wel blij zijn met wat ze wel heeft.
Niet een meisje dat asociaal of echt naar gedrag vertoond. Ik denk dat je te veel projecteert. Anders snap ik deze reactie niet.
vrijdag 24 november 2017 10:46
Ze is 16, middenin de puberteit. Denk je echt dat je van haar kunt verwachten dat ze blij moet zijn? Ze heeft haar moeder net verloren, is verplicht verhuisd naar een gezin waarin ze zich niet thuis voelt. En dat rouwproces, dat moet je echt niet onderschatten. Als puber kun je sowieso al verdrinken in emoties, en dit is een heel heftige situatie. Maar van jou moet ze dankbaar zijn? Poeh.Het-groepje schreef: ↑24-11-2017 10:41Ik vind het moeilijk. Toen ik zo oud was had ik niemand en ik vind, naast het rouwproces, wel dat er enigszins normaal gedrag van haar verwacht kan worden.
Ze mag ook blij zijn dat ze een huis, en mensen die om haar geven, heeft. Natuurlijk is dat moeilijk en wennen maar wat zijn haar andere opties? Misschien reageer ik wat hard maar ik denk dat ze inderdaad hulp moet gaan zoeken voor ze van de regen in de drup komt.
Ik begrijp niet zo goed waarom ze zich dit denkt te kunnen veroorloven.
Ik zie zoveel kinderen die het in die situatie met een bank bij een neef de ene helft van de week, en de rest van de week alleen s nachts op een matras op de gang bij een tante moeten doen.
Naast sneu mag ze ook wel blij zijn met wat ze wel heeft.
vrijdag 24 november 2017 10:47
Gossie. Ik vind het een erg zielig verhaal. Een verschrikkelijk verlies, en het is gebeurt in de pubertijd. Met rouw en verdriet omgaan is sowieso moeilijk, en op die leeftijd helemaal. Misschien is dit haar manier, ik kan me voorstellen dat ze boos is. En erg verdrietig, haar moeder mist, ze zich vreselijk voelt in een nieuwe omgeving met andere regels. Het is zo'n verandering. Ik sluit me aan bij het advies van prof hulp.
vrijdag 24 november 2017 10:51
