Kinderen
alle pijlers
Altijd maar dat commentaar op hoe ik mijn kinderen opvoed.
zondag 3 december 2017 15:07
En echt, ik doe het helemaal niet raar of afwijkend en hang geen bepaalde filosofie of religie aan. Ik doe echt heel gemiddeld, en vind dat het best aardig lukt. Ik heb vier kinderen waarvan de jongste net op het v.o en de oudste al lang en breed het huis uit zijn en studeren.
Ik was er vrij vroeg bij en zussen hebben/hadden nog geen kinderen. Ze hebben zich nooit met en om mijn kinderen bemoeid. Vonden wel altijd van alles van ze. Ze speelden niet en hun kind zou later naar buiten worden geschopt. Hoezo voetbalden ze niet? Niet voetballen is geen optie. Waarom al dat gebeeldscherm? Waarom mag ze al samen met haar vriendje slapen? Hoezo mag ze nog niet drinken, wat ben jij rigide zeg, je weet toch hoe je zelf vroeger was. Jezus wat krijgen ze veel zakgeld/kleedgeld/cadeau's op hun verjaardag slash sinterklaas. Die van mij gaan nederigheid en soberheid leren. Geen beeldschermen, geen suiker en niet eerder van tafel af als ik het zeg en je bord leeg is. Hoezo gaan jouw kinderen met jou in discussie? Hoezo zijn zij zo betweterig? Hoezo gaan zij zo laat naar bed, hoezo mogen zij al alleen op vakantie, hoezo zitten zij op muziek en sport, hoezo vieren jullie nog sinterklaas, hoezo maakt Pietje huiswerk aan de keukentafel, hoezo overhoren jullie hem nog, hoezo bepalen zij of ze nog meegaan op familie bezoek op hun 18e, jij bent toch de baas? Hoezo hebben ze zo jong al een mobiele telefoon? Dikke vette onzin. Hoezo hebben ze een spelcomputer, ga toch buitenspelen! Toen wij vroeger jong waren! Hoezo hebben zij eigenlijk een weerwoord binnen discussies? Waar bemoeien die snertkinderen zich mee? Hoezo hebben zij geen bedtijd? Werken ze niet ook op donderdagavond en het hele weekend? Hoezo krijgen ze nog zakgeld als ze werken? Hoezo wassen ze niet af en hoezo heb jij een afwasmachine? Dat was vroeger het enige moment van de dag dat we elkaar zagen, wat een onzin. Hoezo leest jouw oudste zoveel, en jouw jongste niet, hoezo draagt jouw jongste alleen maar merkkleding, hoezo ga je niet naar een camping op vakantie? Hoezo werk jij wel/niet/parttime/teveel/te vaak/te lang/tekort. Hoezo zijn jouw kinderen soms alleen thuis, hoezo heb jij je werktijden aangepast op je gezin, hoezo hoezo hoezo HOEZO!?
Echt elke scheet en elke adem teug die ik neem ligt onder een vergrootglas en overal moet iets over gezegd worden. De manieren van mijn kinderen, de manier hoe ze zich opstellen ten opzichte van volwassene, dat ze een stem hebben hier in huis, dat ik ze bepaalde vrijheden wel en bepaalde vrijheden niet geef. Alles moet ik tot in den treuren verdedigen en ik heb het geprobeerd, vandaag nog, om te zeggen: prima joh, doe jij het lekker anders bij jouw kinderen. Maar dat wordt gewoon niet gepikt! Ik word gewoon echt enorm uit de tent gelokt. Mijn familie vindt mijn welopgevoede kinderen brutaal en onaangepast terwijl ik de grootste brave harries van het noordelijk halfrond heb geschapen. Ze zijn ontzettend makkelijk en lief en rustig en kennen hun regels, etiquette en pappenheimers, in tegenstelling tot mijn zussen en broer.
Mijn middelste zus krijgt nu een kleine. Nou ze hebben vanaf de conceptie al een heel draaiboek klaar en ik ben echt heel erg benieuwd hoe dat wordt. Ik heb me in ieder geval stellig voorgenomen niet te gaan oordelen en om begrip te gaan tonen voor hun gemaakte keuzes in hun opvoeding. Omdat het persoonlijk is, zij hun kind(eren) beter kennen dan ik, en ik vind dat ik me daar gewoon niet mee te bemoeien heb. Mits het natuurlijk allemaal prima gaat.
Mijn jongste zus heeft de neiging om mijn zoon voor lul te zetten en hem een nerd en Einstein te noemen, een freak, een pispaal en een lulletje rozenwater. Gisteren tijdens een familie bijeenkomst wordt het mijn zoon teveel en roept hij dat hij haar niet mag. Ik ben helemaal verbaal uitgekleed door mijn familie. Dat ik dat soort gedrag pikte. Ik ben er gewoon niet tegen op gewassen. Ze vinden hem een ouwelijke professor die niet weet wat normaal kinder gedrag is, en onze zoon is enorm verdrietig op zoveel afwijzing en ik herken gewoon precies wat hij voelt.
Hetzelfde commentaar hebben ze op onze andere kinderen. De middelste kan niet onverdienstelijk zingen en verdiend met oa jazz een deel van haar brood en doet pre-conservatorium. Nou ze vinden het maar een boel blabla en jazz echt kutmuziek en moeten dat te pas en te onpas benoemen. Als je ze eens hun uitnodigt voor een optreden komen ze nooit en altijd moeten ze daar dan wat bij melden. Over het kutpubliek en veel poeha en de aanstellerigheid van dat soort mensen. Als ze eens een optreden voor familie geeft of haar cd gedraaid wordt, staan ze met veel gezucht en gesteun op om de ruimte te verlaten.
Ik word er niet goed van inmiddels. Niks is gewoon goed.
Nee ik wil niet met ze breken, nee ze nooit meer zien is niet aan de orde. Dat is niet wat ik wil. Ik heb geen ruzie, maar het is wel gecompliceerd. Ik ben al meer dan 20 jaar de enige met kinderen en ik vind dat moeilijk. Er is nooit interesse in mijn moederschap of zwangerschappen geweest. Nul, zero, nada. Maar een commentaar altijd. En ik trek me dat enorm aan en ben daarna extra steng op mijn kinderen. Want ik wil dat iedereen mij en hen aardig vindt (nou ja binnen mijn familie dan)
Ik wil vooral even een luisterend oor en wat herkenning. Ik hoop dat jullie niet vorige topics erbij gaan halen of lullige opmerkingen gaan plaatsen over mij. Ik meen dit serieus en mijn worsteling hiermee is echt. Ik zou denk ik wel een fictieve aai over mijn bol kunnen gebruiken of een paar aardige woorden ofzo.
Liefs Y
Ik was er vrij vroeg bij en zussen hebben/hadden nog geen kinderen. Ze hebben zich nooit met en om mijn kinderen bemoeid. Vonden wel altijd van alles van ze. Ze speelden niet en hun kind zou later naar buiten worden geschopt. Hoezo voetbalden ze niet? Niet voetballen is geen optie. Waarom al dat gebeeldscherm? Waarom mag ze al samen met haar vriendje slapen? Hoezo mag ze nog niet drinken, wat ben jij rigide zeg, je weet toch hoe je zelf vroeger was. Jezus wat krijgen ze veel zakgeld/kleedgeld/cadeau's op hun verjaardag slash sinterklaas. Die van mij gaan nederigheid en soberheid leren. Geen beeldschermen, geen suiker en niet eerder van tafel af als ik het zeg en je bord leeg is. Hoezo gaan jouw kinderen met jou in discussie? Hoezo zijn zij zo betweterig? Hoezo gaan zij zo laat naar bed, hoezo mogen zij al alleen op vakantie, hoezo zitten zij op muziek en sport, hoezo vieren jullie nog sinterklaas, hoezo maakt Pietje huiswerk aan de keukentafel, hoezo overhoren jullie hem nog, hoezo bepalen zij of ze nog meegaan op familie bezoek op hun 18e, jij bent toch de baas? Hoezo hebben ze zo jong al een mobiele telefoon? Dikke vette onzin. Hoezo hebben ze een spelcomputer, ga toch buitenspelen! Toen wij vroeger jong waren! Hoezo hebben zij eigenlijk een weerwoord binnen discussies? Waar bemoeien die snertkinderen zich mee? Hoezo hebben zij geen bedtijd? Werken ze niet ook op donderdagavond en het hele weekend? Hoezo krijgen ze nog zakgeld als ze werken? Hoezo wassen ze niet af en hoezo heb jij een afwasmachine? Dat was vroeger het enige moment van de dag dat we elkaar zagen, wat een onzin. Hoezo leest jouw oudste zoveel, en jouw jongste niet, hoezo draagt jouw jongste alleen maar merkkleding, hoezo ga je niet naar een camping op vakantie? Hoezo werk jij wel/niet/parttime/teveel/te vaak/te lang/tekort. Hoezo zijn jouw kinderen soms alleen thuis, hoezo heb jij je werktijden aangepast op je gezin, hoezo hoezo hoezo HOEZO!?
Echt elke scheet en elke adem teug die ik neem ligt onder een vergrootglas en overal moet iets over gezegd worden. De manieren van mijn kinderen, de manier hoe ze zich opstellen ten opzichte van volwassene, dat ze een stem hebben hier in huis, dat ik ze bepaalde vrijheden wel en bepaalde vrijheden niet geef. Alles moet ik tot in den treuren verdedigen en ik heb het geprobeerd, vandaag nog, om te zeggen: prima joh, doe jij het lekker anders bij jouw kinderen. Maar dat wordt gewoon niet gepikt! Ik word gewoon echt enorm uit de tent gelokt. Mijn familie vindt mijn welopgevoede kinderen brutaal en onaangepast terwijl ik de grootste brave harries van het noordelijk halfrond heb geschapen. Ze zijn ontzettend makkelijk en lief en rustig en kennen hun regels, etiquette en pappenheimers, in tegenstelling tot mijn zussen en broer.
Mijn middelste zus krijgt nu een kleine. Nou ze hebben vanaf de conceptie al een heel draaiboek klaar en ik ben echt heel erg benieuwd hoe dat wordt. Ik heb me in ieder geval stellig voorgenomen niet te gaan oordelen en om begrip te gaan tonen voor hun gemaakte keuzes in hun opvoeding. Omdat het persoonlijk is, zij hun kind(eren) beter kennen dan ik, en ik vind dat ik me daar gewoon niet mee te bemoeien heb. Mits het natuurlijk allemaal prima gaat.
Mijn jongste zus heeft de neiging om mijn zoon voor lul te zetten en hem een nerd en Einstein te noemen, een freak, een pispaal en een lulletje rozenwater. Gisteren tijdens een familie bijeenkomst wordt het mijn zoon teveel en roept hij dat hij haar niet mag. Ik ben helemaal verbaal uitgekleed door mijn familie. Dat ik dat soort gedrag pikte. Ik ben er gewoon niet tegen op gewassen. Ze vinden hem een ouwelijke professor die niet weet wat normaal kinder gedrag is, en onze zoon is enorm verdrietig op zoveel afwijzing en ik herken gewoon precies wat hij voelt.
Hetzelfde commentaar hebben ze op onze andere kinderen. De middelste kan niet onverdienstelijk zingen en verdiend met oa jazz een deel van haar brood en doet pre-conservatorium. Nou ze vinden het maar een boel blabla en jazz echt kutmuziek en moeten dat te pas en te onpas benoemen. Als je ze eens hun uitnodigt voor een optreden komen ze nooit en altijd moeten ze daar dan wat bij melden. Over het kutpubliek en veel poeha en de aanstellerigheid van dat soort mensen. Als ze eens een optreden voor familie geeft of haar cd gedraaid wordt, staan ze met veel gezucht en gesteun op om de ruimte te verlaten.
Ik word er niet goed van inmiddels. Niks is gewoon goed.
Nee ik wil niet met ze breken, nee ze nooit meer zien is niet aan de orde. Dat is niet wat ik wil. Ik heb geen ruzie, maar het is wel gecompliceerd. Ik ben al meer dan 20 jaar de enige met kinderen en ik vind dat moeilijk. Er is nooit interesse in mijn moederschap of zwangerschappen geweest. Nul, zero, nada. Maar een commentaar altijd. En ik trek me dat enorm aan en ben daarna extra steng op mijn kinderen. Want ik wil dat iedereen mij en hen aardig vindt (nou ja binnen mijn familie dan)
Ik wil vooral even een luisterend oor en wat herkenning. Ik hoop dat jullie niet vorige topics erbij gaan halen of lullige opmerkingen gaan plaatsen over mij. Ik meen dit serieus en mijn worsteling hiermee is echt. Ik zou denk ik wel een fictieve aai over mijn bol kunnen gebruiken of een paar aardige woorden ofzo.
Liefs Y
anoniem_212069 wijzigde dit bericht op 03-12-2017 15:12
0.24% gewijzigd
zondag 3 december 2017 15:12
Je laatste alinea is tegen dovemansoren, je weet hoe er hier altijd weer op je gereageerd wordt.
Ik heb lang niet je hele post gelezen, ik vond em te lang.
Wel herken ik het commentaar, dat wordt volgens mij standaard meegeleverd met een kind.
Het enige wat je kan doen is proberen het je minder aan te trekken. Jij doet het op jouw manier en dat is goed. Een andere manier is ook goed.
Punt.
Ik heb lang niet je hele post gelezen, ik vond em te lang.
Wel herken ik het commentaar, dat wordt volgens mij standaard meegeleverd met een kind.
Het enige wat je kan doen is proberen het je minder aan te trekken. Jij doet het op jouw manier en dat is goed. Een andere manier is ook goed.
Punt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 3 december 2017 15:16
Wauw... Het zit je echt hoog he? Wat was de spreekwoordelijke druppel dat je nu alles weer herbeleeft?
Vaak zijn derden heel snel in commentaar leveren op anderen,omdat ze zichzelf dan voor kunnen houden dat zij gelukkig niet zo zijn. Zo kunnen ze weer even opgelucht adem halen en hoeven niet hun eigen huishouding onder de loep leggen.
Maak hen en hun opmerkingen niet belangrijker dan ze zijn. Als jouw kinderen zich tot gezonde mede burgers aan het ontwikkelen zijn,doe je vast iets goed.
Vaak zijn derden heel snel in commentaar leveren op anderen,omdat ze zichzelf dan voor kunnen houden dat zij gelukkig niet zo zijn. Zo kunnen ze weer even opgelucht adem halen en hoeven niet hun eigen huishouding onder de loep leggen.
Maak hen en hun opmerkingen niet belangrijker dan ze zijn. Als jouw kinderen zich tot gezonde mede burgers aan het ontwikkelen zijn,doe je vast iets goed.
zondag 3 december 2017 15:17
Ditvrouwjagersma schreef: ↑03-12-2017 15:16Zoek geen erkenning van mensen die je dat niet willen geven, zowel op dit forum als irl. Wees tevreden met jezelf en trots op je kinderen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 3 december 2017 15:17
Met je eens. Ik vind dat dus ook echt. Maar het me minder aantrekken lukt mij gewoon niet. Ik wilde maar dat ik dat kon. Ik zie dat mijn kinderen hetzelfde 'probleem' hebben als ik: veel te gevoelig en zich veel te veel persoonlijk aantrekken. Ik ben altijd maar aan het redderen en zorgen en vergeet gewoon te genieten van het leven. Ik maak me altijd zorgen om wat anderen wel niet van mij of ons zouden denken en ik wil niemand tot last zijn.Solomio schreef: ↑03-12-2017 15:12Je laatste alinea is tegen dovemansoren, je weet hoe er hier altijd weer op je gereageerd wordt.
Ik heb lang niet je hele post gelezen, ik vond em te lang.
Wel herken ik het commentaar, dat wordt volgens mij standaard meegeleverd met een kind.
Het enige wat je kan doen is proberen het je minder aan te trekken. Jij doet het op jouw manier en dat is goed. Een andere manier is ook goed.
Punt.
Soms denk ik serieus wel eens dat er wat aan mij mankeert. Ik ben gewoon zo overgevoelig voor sfeer en vind zoveel mensen en indrukken zo intens en betrek al het commentaar altijd op mezelf. Het maakt me letterlijk ziek. En ik doe het mezelf aan.
Ja, therapie gehad, zoveel, dat ik met recht kan zeggen dat ik uitbehandeld ben. Dit is denk ik een beetje wat het is. De enige winst valt te behalen aan wat positiever in het leven te leren staan, want ik breng dit over op mijn kinderen, en om het wat meer van me af te laten glijden. Zoals bijv mijn zussen: die hebben letterlijk schijt en leven volgens mij een stuk gelukkiger en ontspannender dan ik. Ik doe het mezelf aan. Maar ik weet niet hoe ik het kan veranderen. Ik weet het allemaal wel, maar het lukt me niet.
Voor de buitenwereld lijk ik een zgn perfect leven te hebben. Nou: echt niet dus!
zondag 3 december 2017 15:18
Ik denk dat er vooral veel mis is met je familie. Belachelijke hoeveelheid commentaar. Ik zou ophouden met het iedereen naar de zin willen maken en gewoon op jezelf vertrouwen. En op je kinderen. En als ze jouw kind op een nare en onzinnige manier bejegenen zou ik daar wat van zeggen en ofwel vertrekken ofwel het betreffende familielid verzoeken te vertrekken. Niet acceptabel.
zondag 3 december 2017 15:18
Toch wel hoor.
Zo te lezen is er niks op jou als moeder en op je kinderen aan te merken, maar des te meer op je familie! Als tante je neefje pesten, niet apetrots zijn op het muzikale nichtje...zij mankeren wat.
Of heel veel.
Het enige wat jij als moeder beter zou kunnen doen, is als ze weer zo onbeschoft jenges je kinderen doen, is heel, heel duidelijk maken dat dat gedrag totaal onacceptabel is !
Zo te lezen is er niks op jou als moeder en op je kinderen aan te merken, maar des te meer op je familie! Als tante je neefje pesten, niet apetrots zijn op het muzikale nichtje...zij mankeren wat.
Of heel veel.
Het enige wat jij als moeder beter zou kunnen doen, is als ze weer zo onbeschoft jenges je kinderen doen, is heel, heel duidelijk maken dat dat gedrag totaal onacceptabel is !
zondag 3 december 2017 15:20
zondag 3 december 2017 15:21
het blijft op hetzelfde neerkomen Ygg, jij wil erkenning van mensen van wie je het niet zult krijgen en je blijft bezig om diezelfde mensen te pleasen. Tot het moment dat jij besluit om dit niet meer te doen, zul je hier tegenaan blijven lopen. En ik snap het hoor, het is ook gewoon pijnlijk om altijd commentaar te krijgen. Maar je hebt er zelf ook een aandeel in door er naar te luisteren. Je familie zal niet veranderen, dus zul je zelf dingen anders moeten gaan doen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 3 december 2017 15:22
Jemig, wat een nare, stomme, onnadenkende, kortzichtige kutfamilie zeg. Echt! Ik meen dit! En wat ga jij er sterk en goed mee om! Laat ze lekker een eind in de ruimte kletsen en trek je er niets, nooit van aan. Bah! Ik weet niet of je nog meer advies wil, maar ik geloof dat ik mijn kinderen hier niet aan zou blootstellen. Ik zou mijn kinderen en opvoedstijl verdedigen en beschermen. En als dat betekent dat ze niet meer meegaan, prima! En ik geloof dat ik zelf ook af en toe eens zou afhaken. Jemig, sterkte!
anoniem_637fde5445245 wijzigde dit bericht op 03-12-2017 15:26
12.53% gewijzigd
zondag 3 december 2017 15:25
Wow het zit je blijkbaar erg hoog.
Als je familie zonder kinderen weer eens commentaar op je kinderen hebben zeg je gewoon wat weet jij daar nu van. Jij hebt niet eens kinderen. Of je bent gewoon jaloers dat mijn kinderen / slimmer / muzikaler zijn dan die van jou. Of ja je bent zelf ook zo sportief. Of goed idee ga jij mee naar buiten met ze.
Als je familie zonder kinderen weer eens commentaar op je kinderen hebben zeg je gewoon wat weet jij daar nu van. Jij hebt niet eens kinderen. Of je bent gewoon jaloers dat mijn kinderen / slimmer / muzikaler zijn dan die van jou. Of ja je bent zelf ook zo sportief. Of goed idee ga jij mee naar buiten met ze.
zondag 3 december 2017 15:25
Zou het soms kunnen zijn dat.....jij het allemaal dus wel hebt en zij niet? Gewone platvloerse jaloezie?
Enne...mijn zusje van 10 jaar jonger heeft mij vorig jaar heel lief en nederig haar excuses aangeboden. Zij had ook veel commentaar maar nu heeft ze een zeer lieve maar pittige dochter van bijna drie. Ze begrijpt het nu wel.
Lieve to, laat je niet gek maken, je doet het op jouw manier en dat werkt voor jullie, dan is t toch goed!
Enne...mijn zusje van 10 jaar jonger heeft mij vorig jaar heel lief en nederig haar excuses aangeboden. Zij had ook veel commentaar maar nu heeft ze een zeer lieve maar pittige dochter van bijna drie. Ze begrijpt het nu wel.
Lieve to, laat je niet gek maken, je doet het op jouw manier en dat werkt voor jullie, dan is t toch goed!
zondag 3 december 2017 15:26
Ze vinden het aanstellerigheid, en arrogantie, en doemaarnormaaldandoejealgekgenoeg en meen je maar niet meer te zijn dan wie dan ook.Bloem1970 schreef: ↑03-12-2017 15:18Toch wel hoor.
Zo te lezen is er niks op jou als moeder en op je kinderen aan te merken, maar des te meer op je familie! Als tante je neefje pesten, niet apetrots zijn op het muzikale nichtje...zij mankeren wat.
Of heel veel.
Het enige wat jij als moeder beter zou kunnen doen, is als ze weer zo onbeschoft jenges je kinderen doen, is heel, heel duidelijk maken dat dat gedrag totaal onacceptabel is !
Terwijl ze broodnuchter zijn en totaal niet te koop lopen met wat dan ook. Dat heb ik ze erin geramd van jongs af aan: meen je maar niks, je bent geen haar beter dan wie dan ook.
Ik ben ontzettend streng op ze en neem mijn opvoeding bloed serieus en ben wat dat betreft een fanatieke moeder die goed voor de dag wil komen met haar gezin. Maar binnen onze familie moet je je vooral niets menen. Studeren, universiteit, muziek, ergens in uitblinken doe effe normaal: ga gewoon voetballen.
Echt heel erg vervelend want ik vertel haast niks over ze. Over wat ze allemaal doen en voor gevraagd worden: ik zeg niks. Tenzij er expliciet om gevraagd wordt. En dan krijg je meteen dingen als arrogant en intelligentie is geen karaktereigenschap en ze zijn heus niet meer dan de kapper om de hoek. Hoezo zeg ik dat dan? Ik geef gewoon antwoord op je vraag.
Dat mijn kinderen het wel leuk vinden om in het weekend naar een tentoonstelling of lezing te gaan vinden ze bezopen. Dat hebben wij als ouders er vast ingeramd want welk normaal kind wil dat nou?
Normaal kind he? Die van mij zijn namelijk niet normaal.
anoniem_212069 wijzigde dit bericht op 03-12-2017 15:30
0.61% gewijzigd
zondag 3 december 2017 15:27
rosanna08 schreef: ↑03-12-2017 15:21het blijft op hetzelfde neerkomen Ygg, jij wil erkenning van mensen van wie je het niet zult krijgen en je blijft bezig om diezelfde mensen te pleasen. Tot het moment dat jij besluit om dit niet meer te doen, zul je hier tegenaan blijven lopen. En ik snap het hoor, het is ook gewoon pijnlijk om altijd commentaar te krijgen. Maar je hebt er zelf ook een aandeel in door er naar te luisteren. Je familie zal niet veranderen, dus zul je zelf dingen anders moeten gaan doen.
Spijker op zijn kop. En ook op het forum zul je die erkenning niet vinden, ik vraag me soms af waarom je dit jezelf aandoet. Een eens luidende mening ga je hier niet vinden.
zondag 3 december 2017 15:28
Ik durf dat gewoon niet. Het is al zo vaak uit de hand gelopen omdat ik mijn grenzen aan gaf. Zeker als je aan mijn kinderen en moederschap komt raak je me precies op mijn zere plek. Maar we zien elkaar alleen bij gelegenheden en ik wil niet telkens degene zijn die zo'n feest verpest. Ik sta al totaal niet op goede voet met iedereen, en mijn kinderen hebben verder geen familie. Dit is het enige.Bloem1970 schreef: ↑03-12-2017 15:18Toch wel hoor.
Zo te lezen is er niks op jou als moeder en op je kinderen aan te merken, maar des te meer op je familie! Als tante je neefje pesten, niet apetrots zijn op het muzikale nichtje...zij mankeren wat.
Of heel veel.
Het enige wat jij als moeder beter zou kunnen doen, is als ze weer zo onbeschoft jenges je kinderen doen, is heel, heel duidelijk maken dat dat gedrag totaal onacceptabel is !
zondag 3 december 2017 15:28
Dit dus. Ik denk dat het enige wat er mis is in de opvoeding is dat jij waarde blijft hechten aan de mening van deze mensen, die het duidelijk niet goed met je voor hebben. Of in ieder geval zeker niet alleen goed. Als je die meningen kan laten voor wat ze zijn: een mening (net zoiets als je kontgat, dat heeft ook iedereen en is niet noodzakelijkerwijs het aanzien waard).rosanna08 schreef: ↑03-12-2017 15:21het blijft op hetzelfde neerkomen Ygg, jij wil erkenning van mensen van wie je het niet zult krijgen en je blijft bezig om diezelfde mensen te pleasen. Tot het moment dat jij besluit om dit niet meer te doen, zul je hier tegenaan blijven lopen. En ik snap het hoor, het is ook gewoon pijnlijk om altijd commentaar te krijgen. Maar je hebt er zelf ook een aandeel in door er naar te luisteren. Je familie zal niet veranderen, dus zul je zelf dingen anders moeten gaan doen.
zondag 3 december 2017 15:30
Ik zou zwijgen en het gesprek direct afkappen als je familie zich weer negatief uitlaat over jouw gezin/kinderen/jouw werk enz. Je hebt duidelijk een andere strategie nodig. Laat je familie anders lezen wat je hier schrijft. Zij hebben geen enkel recht om jou en jouw kinderen zo te kwetsen.
Je kinderen zou ik juist extra waarderen! Doe niet extra streng tegen ze omdat je familie geen begrip voor jullie wil opbrengen!
zondag 3 december 2017 15:32
beter geen familie dan familie die er duidelijk op uit is om te kwetsen en jou en je kinderen omlaag te halen.Yggdrasil- schreef: ↑03-12-2017 15:28Ik durf dat gewoon niet. Het is al zo vaak uit de hand gelopen omdat ik mijn grenzen aan gaf. Zeker als je aan mijn kinderen en moederschap komt raak je me precies op mijn zere plek. Maar we zien elkaar alleen bij gelegenheden en ik wil niet telkens degene zijn die zo'n feest verpest. Ik sta al totaal niet op goede voet met iedereen, en mijn kinderen hebben verder geen familie. Dit is het enige.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
