Kinderen
alle pijlers
Zwangerschapsvergiftiging; het herstel.
woensdag 13 december 2017 09:55
Hallo dames,
In september ben ik na een zwangerschap van 37 weken moeder geworden. De baby is eerder gehaald i.v.m. zwangerschapsvergiftiging. Nu zijn we 11 weken verder en voel ik mij nog steeds slecht.
Ze zeggen als je bent bevallen is de zwangerschapsvergiftiging 'weg'. Maar er wordt niks genoemd over wat het na die tijd nog met je lijf doet.
Zijn er hier meer dames die ook zwangerschapsvergiftiging hebben gehad en nog lang last hebben gehad van klachten? Ik heb voornamelijk last van mijn hoofd, duizelig en een licht gevoel. Ook wat druk op de borst komt er af en toe bij kijken.
Hoelang heeft het bij jou geduurd om te herstellen? En hoe heb je die tijd ervaren? Hoe heb je dat gedaan toen je weer aan het werk moest?
In september ben ik na een zwangerschap van 37 weken moeder geworden. De baby is eerder gehaald i.v.m. zwangerschapsvergiftiging. Nu zijn we 11 weken verder en voel ik mij nog steeds slecht.
Ze zeggen als je bent bevallen is de zwangerschapsvergiftiging 'weg'. Maar er wordt niks genoemd over wat het na die tijd nog met je lijf doet.
Zijn er hier meer dames die ook zwangerschapsvergiftiging hebben gehad en nog lang last hebben gehad van klachten? Ik heb voornamelijk last van mijn hoofd, duizelig en een licht gevoel. Ook wat druk op de borst komt er af en toe bij kijken.
Hoelang heeft het bij jou geduurd om te herstellen? En hoe heb je die tijd ervaren? Hoe heb je dat gedaan toen je weer aan het werk moest?
woensdag 13 december 2017 10:14
Ik ben ook ingeleid bij 37 weken ivm zwangerschapsvergiftiging en verloor ook nog eens veel bloed bij de bevalling. Op advies van de verloskundige heb ik toen een tijdje Floradix genomen. Niet lekker, maar het hielp wel. Na een week voelde ik mij al veel beter.
Het scheelt misschien wel dat ik voor de bevalling geen klachten had van de zwangerschapsvergiftiging. Misschien was ik er daarom ook sneller bovenop.
Het scheelt misschien wel dat ik voor de bevalling geen klachten had van de zwangerschapsvergiftiging. Misschien was ik er daarom ook sneller bovenop.
woensdag 13 december 2017 10:19
Ik had het bij 36 weken, toen ingeleid. Ook nog maanden aan het sukkelen geweest. Heb nog 9 maanden medicatie gehad voor mijn bloeddruk en een te hoge hartslag (een bèta blokker). Daarnaast kreeg ik nog in mijn verlof galaanvallen door galstenen en ben ik daar aan geopereerd (laatste week verlof, de klapper na 16 weken fysieke ellende). Volgens de chirurg stond het helemaal los van elkaar, maar in mijn omgeving zijn er bijna 10 jonge vrouwen die galstenen kregen tijdens of net na hun zwangerschap.
Daarnaast nog lang last gehad van een hele slechte conditie.
Ik had buiten hoofdpijn geen klachten van de vergiftiging zelf, dat maakte het heel bizar omdat ik steeds te horen kreeg dat ik heel erg ziek was terwijl ik me niet zo voelde. Zodra ik bevallen was, was de hoofdpijn ook weg. Ik heb meer last gehad van de mentale tik: zag mezelf altijd als gezond en fit en dat gevoel is nu, 3,5 jaar later (en nog een 2e zwangerschap verder) nog steeds niet helemaal terug.
Daarnaast nog lang last gehad van een hele slechte conditie.
Ik had buiten hoofdpijn geen klachten van de vergiftiging zelf, dat maakte het heel bizar omdat ik steeds te horen kreeg dat ik heel erg ziek was terwijl ik me niet zo voelde. Zodra ik bevallen was, was de hoofdpijn ook weg. Ik heb meer last gehad van de mentale tik: zag mezelf altijd als gezond en fit en dat gevoel is nu, 3,5 jaar later (en nog een 2e zwangerschap verder) nog steeds niet helemaal terug.
woensdag 13 december 2017 10:37
woensdag 13 december 2017 11:48
Ik had Eclampsie (zonder die pre) en het heeft ruim een jaar geduurd eer ik mezelf weer herkende. Met name vergeetachtig. Mijn dochter ben ik nooit vergeten mee te nemen gelukkig, maar ik kreeg het dus wel voor elkaar om met dit weer naar een kerstmarkt te gaan en haar jasje te vergeten...
Maar het kan dus wel even duren. Ik had in die tijd geen enorm verantwoordelijke baan, dat scheelt. Maar TO, als het niet gaat, dan gaat het niet en meld je je ziek. Voor zover ik weet had je dat al eerder kunnen doen, want je hebt bepaald geen normale bevalling gehad, je bent ook ziek. Ik heb alleen geen idee hoe dat werkt qua verlofregeling.
En laat je ijzergehalte even nakijken. Mijn HB was na die tik behoorlijk laag, ik heb er zelfs nog een bloedtransfusie voor gehad. En mijn ogen zijn behoorlijk achteruit gegaan dat jaar, was volgens de gyn heel normaal, dus een bezoekje aan de opticien kan ook geen kwaad.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 13 december 2017 11:54
Helaas ervaring mee. Dochter is met 25 weken gehaald om dat ik letterlijk op t randje lag. Nu 3 jaar later voel ik me lichamelijk wel weer goed. (Heeft ruim een jaar geduurd) waar ik nog wel last van heb is dat ik niet goed meer tegen drukte kan. Eerst kon ik makkelijk 2 gesprekken tegelijk volgen bij feestjes, nu nog maar amper 1. En als ik daarna thuis kom ben ik ook echt uitgeput om het zo maar even te zeggen.
woensdag 13 december 2017 17:51
Bedankt voor jullie reacties!
Mijn HB is nog meerdere malen gecheckt en die was steeds wel goed. Laatste keer 8.4, dus netjes. Heb daar ook Ferrofumaraat en later Floradix voor gehad. Ook de bloeddruk was nog wel ietsje hoger dan 'normaal', maar niet te hoog. En 2 weken na de bevalling nog bloedonderzoek gehad bij de huisarts, maar ook daar kwam niks uit.
Bij de nacontrole in het ziekenhuis zei de gynaecoloog dat het wel maanden kon duren, maar je zou toch denken dat het op gegeven moment wel langzaam verbetert...
Werk heb ik geregeld dat ik inderdaad (gedeeltelijk) de ziektewet in ga. Beginnen met 2,5 uur per dag en dan zie hoe het gaat. Arbo arts komt dan straks natuurlijk ook om de hoek.
@Elko, die mentale tik herken ik wel. Ik ben echt het vertrouwen in mijn lijf nu wel kwijt geraakt.
@Irongirly, dat heb ik inderdaad nu ook al dat ik gesprekken niet echt meer kan volgen.
Mijn HB is nog meerdere malen gecheckt en die was steeds wel goed. Laatste keer 8.4, dus netjes. Heb daar ook Ferrofumaraat en later Floradix voor gehad. Ook de bloeddruk was nog wel ietsje hoger dan 'normaal', maar niet te hoog. En 2 weken na de bevalling nog bloedonderzoek gehad bij de huisarts, maar ook daar kwam niks uit.
Bij de nacontrole in het ziekenhuis zei de gynaecoloog dat het wel maanden kon duren, maar je zou toch denken dat het op gegeven moment wel langzaam verbetert...
Werk heb ik geregeld dat ik inderdaad (gedeeltelijk) de ziektewet in ga. Beginnen met 2,5 uur per dag en dan zie hoe het gaat. Arbo arts komt dan straks natuurlijk ook om de hoek.
@Elko, die mentale tik herken ik wel. Ik ben echt het vertrouwen in mijn lijf nu wel kwijt geraakt.
@Irongirly, dat heb ik inderdaad nu ook al dat ik gesprekken niet echt meer kan volgen.
woensdag 13 december 2017 20:24
woensdag 13 december 2017 20:53
Ik ben ingeleid bij mijn eerste tien ik zwangerschapsvergiftiging had (zoon is 9 dagen eerder gehaald) Op dat moment had ik weinig klachten, of ik had wel klachten maar dacht dat het bij het zwanger zijn hoorde. Hield vocht vast, torenhoge bloeddruk, eiwit in de urine. Na de tijd heb ik wel veel hoofdpijn gehad. En heel moe
Bij mijn derde kindje ben ik weer ingeleid ivm hoge bloeddruk...dochter is nu bijna drie maar mijn bloeddruk is altijd hoog gebleven. Ik slik hier nu ook medicijnen voor. Geprobeerd te stoppen maar dan schiet mijn bloeddruk gelijk weer omhoog. Ben vaak duizelig en vaak hoofdpijn. Maar of ik dat idd heb overgehouden na mijn zwangerschap.
Bij mijn derde kindje ben ik weer ingeleid ivm hoge bloeddruk...dochter is nu bijna drie maar mijn bloeddruk is altijd hoog gebleven. Ik slik hier nu ook medicijnen voor. Geprobeerd te stoppen maar dan schiet mijn bloeddruk gelijk weer omhoog. Ben vaak duizelig en vaak hoofdpijn. Maar of ik dat idd heb overgehouden na mijn zwangerschap.
donderdag 14 december 2017 20:01
Ik ben een dag voor mijn UD ingeleid met ernstige vergiftiging. Het vreemde is dat ik zelf geen klachten had terwijl het eiwit in mijn urine torenhoog was.
Helaas zijn er nu (ruim 5 maanden na de bevalling) nog allerlei onderzoeken gaande om te kijken in hoeverre die vergiftiging mijn nieren om zeep heeft geholpen. Echter nog steeds geen lichamelijke klachten. Ik moet eerlijk zeggen dat het een raar idee is dat er iets met mijn nieren niet in orde is terwijl ik nergens last van heb. Mijn vertrouwen in mijn eigen lichaam wordt hierdoor minder.
Helaas zijn er nu (ruim 5 maanden na de bevalling) nog allerlei onderzoeken gaande om te kijken in hoeverre die vergiftiging mijn nieren om zeep heeft geholpen. Echter nog steeds geen lichamelijke klachten. Ik moet eerlijk zeggen dat het een raar idee is dat er iets met mijn nieren niet in orde is terwijl ik nergens last van heb. Mijn vertrouwen in mijn eigen lichaam wordt hierdoor minder.
