Kinderen
alle pijlers
Wens voor derde loslaten?
donderdag 14 december 2017 23:11
Ik ben moeder van twee prachtige dochters van 10 en 7 jaar. Ik ben zielsgelukkig met ze en ook met mijn leven zoals het nu is. Mijn man vond na de geboorte van de tweede dat het zo perfect is. En ik.....kan de wens voor een derde niet loslaten.
Natuurlijk, rationeel zeg ik: ik moet tevreden zijn met 2 gezonde kinderen, een derde zou betekenen helemaal opnieuw beginnen qua baby peuter kleuter etc . Maar mijn gevoel zegt iets anders.
Ik heb het gevoel dat het nu of nooit is. Ik word bijna 42 dus de kans dat het lukt is al minder groot.
Toen mijn jongste dochter een jaar of twee was, kwam de vraag of we nog voor een derde wilden gaan. Zoals ik al zei, was het voor mijn man echt goed zo. Hij is gek op zn meiden, vind het wel praktisch zo, wil voor de kinderen sparen, leuke reizen maken....voor mij is dat niet anders maar ik had het wel gewild.
Echter, op dat moment zat mijn zus midden in IVF/ICSI traject. Ik zal het nooit aan iemand vertellen maar dat is de reden dat ik mijn wens/gevoel opzij heb gezet. Ik kon mij niet voorstellen haar te moeten vertellen dat ik een derde zou krijgen.
Twee jaar geleden is zij gelukkig ook moeder geworden. Op dat moment was mijn wens voor een derde nog steeds weg gestopt vanwege (op dat moment) medische redenen.
En nu komt het dan alsnog in volle hevigheid terug en ben ik er teveel mee bezig. Ik probeer mezelf een deadline te geven (waar ik al drie keer overheen ben gegaan), probeer me op.mijn dochters te richten, heb rituelen verzonnen om het achter me te laten, een mooie foto van ons vieren uitvergroot waar ik vaak naar kijk. Maar mijn gevoel laat zich niet sturen.
Hoe kan ik dit loslaten? Moet ik het wel loslaten?
Wie herkent dit, heeft er ervaring mee of misschien ideeen?
Veel dank
Natuurlijk, rationeel zeg ik: ik moet tevreden zijn met 2 gezonde kinderen, een derde zou betekenen helemaal opnieuw beginnen qua baby peuter kleuter etc . Maar mijn gevoel zegt iets anders.
Ik heb het gevoel dat het nu of nooit is. Ik word bijna 42 dus de kans dat het lukt is al minder groot.
Toen mijn jongste dochter een jaar of twee was, kwam de vraag of we nog voor een derde wilden gaan. Zoals ik al zei, was het voor mijn man echt goed zo. Hij is gek op zn meiden, vind het wel praktisch zo, wil voor de kinderen sparen, leuke reizen maken....voor mij is dat niet anders maar ik had het wel gewild.
Echter, op dat moment zat mijn zus midden in IVF/ICSI traject. Ik zal het nooit aan iemand vertellen maar dat is de reden dat ik mijn wens/gevoel opzij heb gezet. Ik kon mij niet voorstellen haar te moeten vertellen dat ik een derde zou krijgen.
Twee jaar geleden is zij gelukkig ook moeder geworden. Op dat moment was mijn wens voor een derde nog steeds weg gestopt vanwege (op dat moment) medische redenen.
En nu komt het dan alsnog in volle hevigheid terug en ben ik er teveel mee bezig. Ik probeer mezelf een deadline te geven (waar ik al drie keer overheen ben gegaan), probeer me op.mijn dochters te richten, heb rituelen verzonnen om het achter me te laten, een mooie foto van ons vieren uitvergroot waar ik vaak naar kijk. Maar mijn gevoel laat zich niet sturen.
Hoe kan ik dit loslaten? Moet ik het wel loslaten?
Wie herkent dit, heeft er ervaring mee of misschien ideeen?
Veel dank
donderdag 14 december 2017 23:33
Waarom denk je dat dat een antwoord op mijn vraag is?
donderdag 14 december 2017 23:34
Als ik het zo lees denk ik eigenlijk dat je te laat bent. Het leeftijdsverschil met je oudste zal bijna 12 jaar zijn en zelf ben je ook niet meer zo piep. En als ik het goed begrijp vindt je man jullie gezin compleet dus je wens is sowieso niet realiseerbaar?
Je schrijft: mijn gevoel laat zich niet sturen. Nee je gevoel niet maar je kunt best op een verstandige met deze gevoelens om gaan.
Je schrijft: mijn gevoel laat zich niet sturen. Nee je gevoel niet maar je kunt best op een verstandige met deze gevoelens om gaan.
donderdag 14 december 2017 23:37
Dank je voor je reactie en goede vraag. Hij staat er voor open als ik het echt heel graag zou willen. Maar brengt nu vooral naar voren dat het veel impact op onze gezinsdynamiek kan hebben. vooral: stel dat er een kindje bij komt dat meer zorg vraagt. Dat onze meiden daardoor minder krijgen/kunnen.....dan houdt hij het liever zoals het nu is.
Ik snap dat heel goed, daardoor leek het me de beste oplossing dat ik het idee loslaat......maar dat is dus niet zo makkelijk
Ik snap dat heel goed, daardoor leek het me de beste oplossing dat ik het idee loslaat......maar dat is dus niet zo makkelijk
donderdag 14 december 2017 23:38
Omdat je het evident als reactie op mijn vraag vraagt, en in het Nederlands de reactie op een vraag in de regel “antwoord” heet
donderdag 14 december 2017 23:40
Zijn bezwaren klinken begrijpelijk. Maar zijn het ook jouw bezwaren?Elska1975 schreef: ↑14-12-2017 23:37Dank je voor je reactie en goede vraag. Hij staat er voor open als ik het echt heel graag zou willen. Maar brengt nu vooral naar voren dat het veel impact op onze gezinsdynamiek kan hebben. vooral: stel dat er een kindje bij komt dat meer zorg vraagt. Dat onze meiden daardoor minder krijgen/kunnen.....dan houdt hij het liever zoals het nu is.
Ik snap dat heel goed, daardoor leek het me de beste oplossing dat ik het idee loslaat......maar dat is dus niet zo makkelijk
donderdag 14 december 2017 23:41
Ik hoop dat je man zich heeft laten steriliseren, TO.
Jouw verlangens zijn namelijk van geen waarde wanneer je man niet wil. Hij wil niet, weet je nog wel? Die man die jouw levenspartner is, die twee kinderen met je heeft. Hij wil niet. Hij wil niet. Dat zou genoeg voor je moeten zijn.
Je bent 42 for god’s sake.
Jouw verlangens zijn namelijk van geen waarde wanneer je man niet wil. Hij wil niet, weet je nog wel? Die man die jouw levenspartner is, die twee kinderen met je heeft. Hij wil niet. Hij wil niet. Dat zou genoeg voor je moeten zijn.
Je bent 42 for god’s sake.
donderdag 14 december 2017 23:44
Ik ben nu 56, en eerlijk gezegd ben ik het zorgen onderhand wel zat. Na je 50e neemt je "zorghormoon" ook af. Ze zijn nu 24 en 26 en wonen nog thuis. Oudste is net klaar met studeren en heeft nu een huis gekocht, jongste zal nog 1 jaar studeren, dus die zal over 2 jaar ook de deur uit zijn.
Ik wil geen discussie waarom ze niet op kamers zijn gegaan, maar als je nu nog een derde krijgt en die gaat wellicht ook pas de deur uit met 25, dan ben je 67.
Ik zou er echt geen trek meer in hebben.
Ik wil geen discussie waarom ze niet op kamers zijn gegaan, maar als je nu nog een derde krijgt en die gaat wellicht ook pas de deur uit met 25, dan ben je 67.
Ik zou er echt geen trek meer in hebben.
donderdag 14 december 2017 23:47
donderdag 14 december 2017 23:50
Dan zou ik maar gelijk hopen op een tweeling, dan kunnen ze elkaar vermaken en is de stand 2-2 . Als je kinderen het zouden horen, zullen ze het vast een pracht idee vinden, een knuffelbaby. Maar eer ze echt iets aan elkaar gaan hebben, duurt wel wat jaren, Ik scheel 7 jaar met mijn oudste zus en het eerste echt bewuste wat ik van haar herinner is haar eindexamen van de middelbare school. Tot die tijd lag ik op bed en zij maakte huiswerk, of ze zat op school van 's morgens voor ik opstond en pas terug bij het avondeten.
Dus of je idee van een derde die het gezin compleet maakt klopt, is maar de vraag, je krijgt een gezin dat uit 2 delen bestaat waarvan het jaren kan duren voor de jongste echt op gelijk niveau met de oudste om kan gaan.
En ja ik weet wel dat zussen en boers van dezelfde leeftijd ook niet altijd makkelijk samengaan, maar dit maakt het wel lastiger
Dus of je idee van een derde die het gezin compleet maakt klopt, is maar de vraag, je krijgt een gezin dat uit 2 delen bestaat waarvan het jaren kan duren voor de jongste echt op gelijk niveau met de oudste om kan gaan.
En ja ik weet wel dat zussen en boers van dezelfde leeftijd ook niet altijd makkelijk samengaan, maar dit maakt het wel lastiger
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 14 december 2017 23:51
donderdag 14 december 2017 23:55
Een tegenvraag is een impliciete reactie op een vraag en daarmee in essentie een antwoord. En “dan”, niet “als”blijfgewoonbianca schreef: ↑14-12-2017 23:47het was evident een tegenvraag. Dat is iets anders als een antwoord.
donderdag 14 december 2017 23:56
donderdag 14 december 2017 23:58
Want meer dan twee kinderen zijn onbetaalbaar per definitie?
donderdag 14 december 2017 23:58
Dat verklaart een hoop
donderdag 14 december 2017 23:59
Je man geeft aan het goed-lopende gezinsleven niet uit balans te willen brengen en dat kan ik me goed voorstellen. Stel nou dat het om wat voor reden ook niet helemaal optimaal verloopt en je kind mankeert iets (niet denkbeeldig bij 42) of het worden er, verrassing, twee of de zwangerschap en de gebroken nachten vallen fysiek tegen (ook niet zo raar als je 42 bent), kan het gevoel ontstaan van “zie je nou wel, waarom hebben we het niet gelaten zoals het was”.
Tel je zegeningen, twee gezonde kinderen en een fijne relatie is heel kostbaar!
Tel je zegeningen, twee gezonde kinderen en een fijne relatie is heel kostbaar!
vrijdag 15 december 2017 00:04
