Dochter zo slecht in haar vel

Mijn dochter is 7. En ze zit al een paar maanden echt slecht in haar vel..
Ze is onzeker over haar schoolprestaties: als dreumes en kleuter was ze heel snel, liep altijd voor op leeftijdsgenootjes. Nu zit ze in groep 4 en is geen hoogvlieger. Rekenen is zwak en ze maakt typische fouten bij lezen en spellen die aan dyslexie doen denken, maar niet helemaal eb ze presteert ook weer wel zo goed dat testen door school niet wordt gedaan. Ze blijft zich vergelijken met de plus klas kindjes en voelt zich erg dom (haar woorden). Hoe vaak ik haar ook prijs en zeg dat ze het het prima doet en niet naar anderen moet kijken.. ze moet hier regelmatig om huilen..
Sinds dit schooljaar zit ze op een nieuwe school (omdat we later dit jaar die kant op verhuizen). Ze begon heel enthousiast met afspreken en vriendinnen "uitkiezen", maar de laatste maanden wil ze zelden meer afspreken. Zegt tegen kinderen dat ze niet kan, terwijl dit wel zo is. Trekt zich enorm persoonlijk de incedenten met een irritant jongetje uit de klas aan (hij kan echt haar dag verpesten), is heel negatief over de klas, weet niet wie haar vriendinnen zijn. Vindt dat ze er niet thuishoort (met als toppunt vanavond: niemand wil mij in die klas). Het breekt mijn hart.

Ik zou haar heel graag willen helpen. Met jongetje en zijn moeder (die ik ken) hebben we al eens met zijn vieren gepraat: heeft niks geholpen. Met de juf besproken, die zoekt nu uit of ze sofa training kan volgen.

Vanavond was ze weer zo overstuur. Ze weet zeker dat ze blijft zitten (helemaal geen sprake van), ze heeft geen leuke vriendinnen en ze kan zich niet concentreren en niemand wil haar daar.. wat zouden jullie doen? Hoever ga je mee in haar drama? Hoe diep ga je het gesprek aan? Hoe snel trek je nog eens bij school aan de bel? Hoe lang wacht je het nog even af? Ik weet echt even niet waar ik goed aan doe..

Oh ik kan ineens niet meer quoten, handig..
Maar goed om even wat antwoorden te geven: het is niet helemaal waar dat het op deze school is begonnen. In groep 3 had ze ook af en toe wat van deze buien, maar het is nu op deze school wel veel erger geworden. Haar weer wisselen zou ik echt een laatste noodgreep vinden.

Dat omgaan met emoties meer haar probleem is, herken ik wel. Mijn man vindt ook dat ik er niet teveel in mee moet gaan. Dat de juf ook teruggeeft dat het in de klas prima lijkt te gaan, maar dat ze wat onzeker is. Het is ook niet zo dat ze buitengesloten wordt ofzo: kinderen willen wel afspreken, zij houdt het af. Ze is ook nooit alleen in pauzes.

Overigens is dit wel een nieuwe school, maar ze kende er al 20 kindjes. Waarvan 5 uit de klas, die nieuw is samengesteld dit schooljaar en waar in totaal 4 nieuwe kinderen zitten vanuit andere scholen ingestroomd.

Jullie eerste reacties doen me wel inzien dat ik het niet op zijn beloop moet laten, maar echt wel moet doorpushen op hulp.

Belle73 schreef: ↑

22-01-2018 22:20

Verdiep je ook eens in het prijzen van je dochter; dat kan averechts werken.

Ha kan weer quoten! Wat bedoel je daar precies mee? Dat ik haar teveel complimenteer en ze daarom niet om kan gaan met als ze niet de beste is?

Belle73 schreef: ↑

22-01-2018 22:34

Als je een kind teveel prijst, gaat het zich richten op wat jij graag wil, jij legt de lat neer zeg maar. Je kunt beter de inspanning prijzen dan het resultaat. In dit artikel (https://www.jmouders.nl/ouders/straffen ... kind-ermee) wordt dat bijvoorbeeld toegelicht.

Klinkt niet eens zo.gek.. daar ga ik in elk geval eens op letten