Tips voor omgang met stiefkind

21-02-2018 11:19 92 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Ik heb sinds 7 jaar een relatie met mijn man, we zijn getrouwd en hebben samen een dochter van 1,5 jaar. Hij heeft uit zijn vorige relatie een dochter van 12 jaar.

Nu loop ik tegen bepaalde dingen aan en ik ben benieuwd of jullie nog tips voor mij hebben.

De situatie is als volgt:

Stiefdochter is er om de week. De andere week is ze bij haar moeder. Ikzelf werk 20 uur en mijn man fulltime. Dochter gaat op de dagen dat ik werk naar de opvang. Stiefdochter wordt opgevangen door oma.

Nu loopt de relatie tussen mij en mijn stiefdochter op verschillende vlakken niet lekker. Wat terugslaat op de relatie tussen mij en mijn man, maar ook van invloed is op onze jongste dochter. Stiefdochter geeft aan dat ze het leuk heeft bij ons en dat ze hier graag is, al lijkt het gedrag het tegenovergestelde.

Wanneer zijn dochter er niet is, gaat het prima. Ruzie oorzaak nummer 1 is toch stiefdochter. En dat heeft te maken met het volgende:

Stiefdochter negeert alles dat ik zeg. Of ik nu vraag hoe het op school is, of dat ik haar wijs op een regel die niet nageleefd wordt. Het effect is hetzelfde.

Regels die man en ik samen hebben vastgesteld en door mijn man naar haar gecommuniceerd zijn, worden niet opgevolgd. Denk hierbij aan persoonlijke hygiëne, zoals tandenpoetsen, douchen, wassen enz. Dit gaat met veel strijd en elke dag weer. Niets zeggen werkt ook niet, want dan gebeurt er gewoon niks. Uitleg geven waarom sommige dingen moeten, maakt haar ook niet uit. Haar standaard antwoord is ja, maar.. met een smoes waarom ze bepaalde dingen niet gedaan heeft of niet ‘kan’ doen.

Ze is erg onzeker aan de ene kant, heeft weinig tot geen vriendinnen en zit aan haar telefoon vastgeplakt. Filmpjes kijken enz. Verder onderneemt ze ook niets, en zit eigenlijk de hele dagen door in de woonkamer of tussen de volwassenen. Ze mag zich graag bemoeien met wat ik doe. Zo wordt ze boos als ik bepaalde kleding niet heb gewassen ( dat ze zelf niet bij de was gooit, terwijl de afspraak is: niet in de wasmand? Dan wordt het niet gewassen) want dan had ik maar moeten bedenken dat ze dat de volgende dag weer aan wou.

Ze vraagt overal hulp bij, van het openen van een pak melk tot vragen waar bepaalde dingen liggen (ookal weet ze het wel) ze vraagt bijvoorbeeld 100 keer hoe ze magnetron werkt om brood te ontdooien en na de 100e keer weet ze het op haar manier nog niet. Ze zoekt dus eigenlijk erg naar bevestiging in alles. Ookal weet ze het donders goed.

Ze loopt eigenlijk de hele dag achter me aan verder en wil graag even een spelletje doen of iets dergelijks. Maar op het moment dat ik even niet iets leuks doe met haar besta ik niet.

Ze is stapelgek op haar zusje, maar vindt ook dat ze mag beslissen wat ze met haar doet, omdat het haar zusje is. Ook als ik vind dat iets niet goed is, of nog niet kan vanwege de leeftijd van dochter. Ze probeert dus te moederen over mijn dochter en wil mij daarin buiten spel zetten. Als ik niet wil dat ze haar de hele tijd op tilt, dan doet ze dat gewoon. Zeg ik er iets van, dan zeur ik. Want het is haar zusje en ze mag dat zelf weten. Dit is haar meerdere keren duidelijk gemaakt, dat het aan de ouders is om te bepalen. Zowel door mij als mijn man

Dat zijn een aantal voorbeelden. Ik merk aan mezelf dat ik gefrustreerd raak, en dit bouwt op. Ik probeer alles zo goed mogelijk te doen, ik accepteer volledig dat ik niet haar moeder ben en dat ze een moeder heeft. Ik heb ook niet de intentie om die rol over te nemen. Ze heeft vaak genoeg geprobeerd om mij mama te noemen maar ik heb daarop gezegd dat ze al een moeder heeft. Qua regels en luisteren naar wat ik zeg, benadruk ik ook altijd dat ze net zo goed onder mijn dak woont, als bij man mijn. Het argument : je bent mijn moeder niet is daarmee van tafel. Dan leg ik uit dat ik inderdaad niet haar moeder ben, maar dat dat geen reden is om geen respect te hebben voor mij. Als je op school/bij mama/bij opa en oma/ bij een vriendinnetje bent enz. Dan heb je je aan te passen aan de regels die daar gelden. Zo ook bij ons thuis, ze heeft haar eigen kamer waar ze kan doen en laten wat ze wil. Wil ze daar buiten om iets anders zien, dan kan ze dat altijd aangeven en kunnen we er over praten. Alleen dat doet ze niet. Ze eist alleen de aandacht op als ze er is, grotendeels inmiddels op een negatieve manier en behandelt volwassenen niet met respect. Van niemand wil ze wat aannemen en bij mijn man doet ze ineens poeslief. Ze verwacht dat iedereen doet wat zij wil en hoe zij het wil, en gaat het anders dan wordt ze heel boos. Ze liegt erg veel, verdraait dingen en speelt mensen tegen elkaar uit.

Nu heb ik niks tegen haarzelf maar wel tegen het gedrag dat ze heeft. Ze is nooit makkelijk geweest en van kleins af aan al vrij driftig en eigenzinnig. Voor mij wordt het met de dag moeilijker om aardig en lief te blijven, tegen iemand die verwacht dat ik doe wat zij wil. Als ik dit ook terug lees dan zie ik dat het erg negatief over komt, en soms schrik ik er zelf van. Ik heb zelf ook een tijdje bij een psycholoog gelopen, want veel dingen bekijk ik vanuit mezelf . Daar er echter achter gekomen dat ik er weinig aan kan veranderen en dat mijn insteek goed is. Ze hebben daar geadviseerd om hulp te zoeken bij de gezinssituatie en vooral ook hulp voor mijn stiefdochter omdat ze zich zo isoleert van leeftijdsgenoten en thuis denkt dat ze alles mee kan doen met de volwassenen. Het enige dat ze mij hebben meegegeven is dat ik moet proberen om alles zo veel mogelijk los te laten. Maar dat wil niet als ze 24u per dag op mijn lip zit wanneer ze bij ons is.

Het doet me veel verdriet. Mijn man is ook erg verdrietig omdat hij veel van mij houdt, maar het doet hem pijn dat ik niet zoveel van zijn dochter houdt als dat hij zou willen. In de kern heb ik altijd het beste met haar voor, gun ik haar een leuke tijd en veel vriendinnen. Maar ze wil zelf helemaal niks.

Ik wordt er erg moedeloos van en ben ook bang dat nu ze gaat puberen ze zich alleen maar meer gaat afzetten. Ik hou ontzettend veel van mijn man, en wil mijn dochter ook niet een scheiding laten doormaken, maar ik weet soms even niet hoe ik me staande moet houden. De continue stress en negatieve sfeer als ze bij ons is breekt op.

Niemand kan in haar hoofd kijken. En nogmaals ik neem het haar niet kwalijk. Er zal een reden zijn waarom ze zo slecht in haar vel zit. Het probleem is dat ze met niemand praat, en zich niet kan en wil uiten. Maar het is lastig dat steeds in je achterhoofd te houden als je moet omgaan met de emoties die het gedrag teweeg brengt. Ik zou het ook heel jammer vinden als zij nog verder in de knoop raakt en straks misschien wel verkeerde keuzes gaat maken.

Mijn vraag: is iemand die zich hier in kan vinden/ dit meegemaakt heeft en tips heeft hoe ik het beste kan maken van deze situatie? Alvast bedankt 🙂
Alle reacties Link kopieren
heeft het meisje nog hulp? Krijg vooral zo veel medelijden met haar. Ze heeft het duidelijk heel moeilijk. Arm kind
Alle reacties Link kopieren
Tip: volg het advies op van hulp in de gezinssituatie.
Alle reacties Link kopieren
ik zou zeggen dat de situatie onhoudbaar is en ze meer tijd moet gaan doorbrengen bij haar moeder, jammer de bammer
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
kleine tip: ze is 12, hoe meer regels... hoe meer problemen.
Laat haar maar.
Ongepoetste tanden, stinkende oksels? Daar maakt de klas wel korte metten mee.
Alle reacties Link kopieren
Nee ze heeft geen hulp. En ik vind het ook ontzettend sneu voor haar. Maar ik ben echt radeloos. Het beste zou zijn om proffesionele hulp t zoeken, maar mijn man heeft co-ouderschap met zijn ex. Hij staat er voor open, maar zij niet. En hij mag niet zonder haar toestemming hulp in schakelen voor haar. Hij heeft dit al meerdere keren voorgelegd aan zijn ex, maar volgens haar is het gewoon extreem puber gedrag. En wij denken dat er heel wat meer speelt.
Alle reacties Link kopieren
Hoe is de gezinssamenstelling bij haar moeder thuis?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
wel ook zo lang je met haar te maken hebt, pick your battles

dus niet blijven mauwen over tandenpoetsen maar je mannetje staan waar het de kleine betreft, niet oppakken is niet oppakken, wel doen is straf

en als ze jou kan negeren dan kun jij dat ook
Lorem Ipsum
turquasi schreef:
21-02-2018 11:31
ik zou zeggen dat de situatie onhoudbaar is en ze meer tijd moet gaan doorbrengen bij haar moeder, jammer de bammer
.
Die afwijzing zal haar goed doen :facepalm:
Alle reacties Link kopieren
blijfgewoonbianca schreef:
21-02-2018 11:42
Hoe is de gezinssamenstelling bij haar moeder thuis?
Gewoon alleen met haar moeder
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het op school?

Veel dingen klinken me trouwens wel echt als puberen in de oren. Hygiene, rondhangen met een schermpje, iets na tig keer nog steeds vergeten...
Alle reacties Link kopieren
turquasi schreef:
21-02-2018 11:43
wel ook zo lang je met haar te maken hebt, pick your battles

dus niet blijven mauwen over tandenpoetsen maar je mannetje staan waar het de kleine betreft, niet oppakken is niet oppakken, wel doen is straf

en als ze jou kan negeren dan kun jij dat ook
Ja, niets zeggen hebben we ook geprobeerd. Maar alsnog blijft haar gedrag hetzelfde. Plus ze is al zo geïsoleerd en als ze dan ook nog gepest wordt vanwege haar persoonlijke hygiëne. Dat is ook lastig over je hart te verkrijgen.

Terug negeren doe ik ook wel eens, maar dan krijg ik mijn man op Mn dak. Met de woorden: je kan het niet van haar verwachten als je het zelf ook doet
Alle reacties Link kopieren
en bij moeder gaat het wel goed?
Alle reacties Link kopieren
Het meiske is onzeker ..er is nieuw kind in gezin en waar blijft zij ? Moet haar vader delen met nieuwe vrouw en dan ook nog eens nieuwe baby.. ze vraagt constant om aandacht , bevestiging .. dat je dat niet doorhebt .. ze is 12. Puber. Is al moeilijk zat
Alle reacties Link kopieren
CMJGM schreef:
21-02-2018 11:50
Plus ze is al zo geïsoleerd
Wil ze niet op een of andere les ( dansen ) of teamsport of scouting oid?
Is er niets wat ze leuk vindt om bijvoorbeeld samen met je man te doen; klimmen, vissen, wielrennen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Hoe is de verstandhouding tussen je man en zijn ex en jou en je mans ex ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Misschien eens geen ouder spelen, want dat ben je niet. Laat haar vader en moeder deze zaken oppakken en zeggen.

Een puber zit al niet te wachten op ouders die zich overal mee bemoeien maar zeker niet met de vrouw van papa die zich ook nog eens als ouder gedraagt.
Alle reacties Link kopieren
Een lekker opstandige puberdame dus.
Tsja, meiden kunnen er wat van :D

Ik lees dat ze je toch ook heel serieus neemt als onderdeel in haar leven.
Ze vraagt aandacht bij je, wil dingen met je doen,vraagt hulp.

Is er verandering in haar gedrag gekomen sinds de geboorte van haar zusje?
Het kan zijn dat ze zich onzeker is gaan voelen in haar positie.
Een klein kind vraagt natuurlijk enorm veel aandacht, bovendien is haar kleine zusje wel altijd onderdeel van het gezin, en zij niet.
Misschien voelt ze zich minder erbij horen ? Wordt ze vaker op haar vingers getikt ten opzichte van haar zusje?

Soms kan het verhelderd zijn om in plaats van kritisch naar haar gedrag te kijken, juist kritisch naar je eigen gedrag te kijken ten opzichte van haar.
Vaak is gedrag ook actie / reactie op elkaar.

Verder kan ik je uit ervaring meegeven dat humor een hele goede manier is om met zaken om te gaan.
Bereik je vaak meer mee dan haar op de huid te gaan zitten.

Probeer toch ergens een opening te vinden om met haar te praten.
Ik heb vanaf het begin altijd uitgedragen en benoemt bij mijn kids en stiefkids dat ze tegen mij alles open en eerlijk mogen vertellen als ze iets dwars zit en dat ik echt wel tegen een stootje kan.
Gesprekken hier onstaan vaak tijdens samen wat doen, koken, taart bakken bv.
Dan vraag ik zo eens tussen neus en lippen wat, of ze beginnen zelf ergens over.
Is vaak een ontspannen manier tijdens wat aanrommelen samen om te praten.


Verder,
Mijn ervaring is dat in de puberteit je de komende jaren voornamelijk een kapottte grammafoonplaat bent.
Met de standaard antwoorden, vergeten, oh ja, jaahaa, zucht, oh goed dat je het zegt, ga ik zo doen, ja ik ben ook nog niet klaar, ik heb het nu druk met huiswerk, hoezo?, had ik dat nog niet gedaan dan? Ik moet zo weg, heb ik nu echt geen tijd voor, ik vind dit wel opgeruimd, Ohw sorry, etc etc.

Pas als ze het huis uit zijn, dan ineens blijken ze alles wel te doen wat je jaren elke dag kon vragen.
De loeders :D
consuelabananahammok wijzigde dit bericht op 21-02-2018 11:59
0.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
-Red- schreef:
21-02-2018 11:49
Hoe gaat het op school?

Veel dingen klinken me trouwens wel echt als puberen in de oren. Hygiene, rondhangen met een schermpje, iets na tig keer nog steeds vergeten...
Ja, dat is ook wel typisch puber gedrag. En sommige dingen zijn ook daar wel aan te herleiden. Maar nooit iets kunnen herinneren, altijd vragen naar de bekende weg en probleem is dat ze al jaren de kont er tegen in gooit. Het is niet nu pas begonnen zeg maar. Ze wordt altijd al boos als ze haar zin niet krijgt en doet altijd wat ze wil. En dingen die moeten pas als er echt wat van gezegd wordt. Ook heeft ze van kleins af aan al driftbuien en is ze erg gewend dat alles voor haar gedaan wordt. Dat zal ook mee spelen
Alle reacties Link kopieren
turquasi schreef:
21-02-2018 11:43
wel ook zo lang je met haar te maken hebt, pick your battles

dus niet blijven mauwen over tandenpoetsen maar je mannetje staan waar het de kleine betreft, niet oppakken is niet oppakken, wel doen is straf

en als ze jou kan negeren dan kun jij dat ook
Het gaat hier om een kind. Wat jij voorstelt is niet alleen ontzettend kinderachtig, maar ook nog eens schadelijk.

TO, wat een moeilijke situatie. Ze klinkt inderdaad alsof ze vooral zichzelf in de weg zit.
Geen concrete tips. Maar misschien toch proberen om je niet te druk te maken over de kleine dingen.
Ik zou idd proberen hulp in te schakelen. Ze lijkt wel echt - ondanks haar gedrag soms - naar je uit te reiken en je nodig te hebben.
Krijg echt beetje medelijden met haar.
-
Alle reacties Link kopieren
CMJGM schreef:
21-02-2018 11:58
en is ze erg gewend dat alles voor haar gedaan wordt. Dat zal ook mee spelen
dan hoop ik dat je man geleerd heeft van de oudste en de opvoeding nu beter gaat
Waarom mag ze de baby niet oppakken of zelf weten wat ze met de kleine doet?
Is ze onverantwoordelijk met haar, loopt de peuter gevaar?
Of is de mogelijke concurrentie je grootste punt waarom je het niet toestaat?
Alle reacties Link kopieren
karin12345 schreef:
21-02-2018 12:01
Waarom mag ze de baby niet oppakken of zelf weten wat ze met de kleine doet?
Is ze onverantwoordelijk met haar, loopt de peuter gevaar?
Of is de mogelijke concurrentie je grootste punt waarom je het niet toestaat?
Dit viel mij wel ook op.
Met name met dit stuk uit je OP:
"Ze is stapelgek op haar zusje, maar vindt ook dat ze mag beslissen wat ze met haar doet, omdat het haar zusje is. Ook als ik vind dat iets niet goed is, of nog niet kan vanwege de leeftijd van dochter. Ze probeert dus te moederen over mijn dochter en wil mij daarin buiten spel zetten."
Ze is 12 he, ze probeert helemaal niemand buiten spel te zetten. Daar denkt ze niet eens over na. Ze wil gewoon met dr zusje spelen en vindt het irritant dat het van jou niet mag.
-
Alle reacties Link kopieren
Ik weet dat ik niet je hele openingstopic mag citeren, maar haar er wat opvallende zaken uit:
- Ze vraagt overal hulp bij, van het openen van een pak melk tot vragen waar bepaalde dingen liggen (ookal weet ze het wel) ze vraagt bijvoorbeeld 100 keer hoe ze magnetron werkt om brood te ontdooien en na de 100e keer weet ze het op haar manier nog niet. Ze zoekt dus eigenlijk erg naar bevestiging in alles. Ookal weet ze het donders goed.

- Ze loopt eigenlijk de hele dag achter me aan verder en wil graag even een spelletje doen of iets dergelijks. Maar op het moment dat ik even niet iets leuks doe met haar besta ik niet.

- Ze is stapelgek op haar zusje, maar vindt ook dat ze mag beslissen wat ze met haar doet, omdat het haar zusje is. Ook als ik vind dat iets niet goed is, of nog niet kan vanwege de leeftijd van dochter. Ze probeert dus te moederen over mijn dochter en wil mij daarin buiten spel zetten.

- Wil ze daar buiten om iets anders zien, dan kan ze dat altijd aangeven en kunnen we er over praten. Alleen dat doet ze niet. Ze eist alleen de aandacht op als ze er is, grotendeels inmiddels op een negatieve manier en behandelt volwassenen niet met respect. Van niemand wil ze wat aannemen en bij mijn man doet ze ineens poeslief. Ze verwacht dat iedereen doet wat zij wil en hoe zij het wil, en gaat het anders dan wordt ze heel boos. Ze liegt erg veel, verdraait dingen en speelt mensen tegen elkaar uit.

- Ik heb zelf ook een tijdje bij een psycholoog gelopen, want veel dingen bekijk ik vanuit mezelf . Daar er echter achter gekomen dat ik er weinig aan kan veranderen en dat mijn insteek goed is.


Je praat heel vreemd over een kind van 12, bijna als een nare volwassen collega, die er op uit is, jou het leven zuur te maken
Vreemd ook, dat jouw therapeut je niet meegegeven heeft, dat je het zelf ook anders aan kan pakken.
Alle reacties Link kopieren
consuelabananahammok schreef:
21-02-2018 11:57
Een lekker opstandige puberdame dus.
Tsja, meiden kunnen er wat van :D

Ik lees dat ze je toch ook heel serieus neemt als onderdeel in haar leven.
Ze vraagt aandacht bij je, wil dingen met je doen,vraagt hulp.

Is er verandering in haar gedrag gekomen sinds de geboorte van haar zusje?
Het kan zijn dat ze zich onzeker is gaan voelen in haar positie.
Een klein kind vraagt natuurlijk enorm veel aandacht, bovendien is haar kleine zusje wel altijd onderdeel van het gezin, en zij niet.
Misschien voelt ze zich minder erbij horen ? Wordt ze vaker op haar vingers getikt ten opzichte van haar zusje?

Soms kan het verhelderd zijn om in plaats van kritisch naar haar gedrag te kijken, juist kritisch naar je eigen gedrag te kijken ten opzichte van haar.
Vaak is gedrag ook actie / reactie op elkaar.

Verder kan ik je uit ervaring meegeven dat humor een hele goede manier is om met zaken om te gaan.
Bereik je vaak meer mee dan haar op de huid te gaan zitten.

Probeer toch ergens een opening te vinden om met haar te praten.
Ik heb vanaf het begin altijd uitgedragen en benoemt bij mijn kids en stiefkids dat ze tegen mij alles open en eerlijk mogen vertellen als ze iets dwars zit en dat ik echt wel tegen een stootje kan.
Gesprekken hier onstaan vaak tijdens samen wat doen, koken, taart bakken bv.
Dan vraag ik zo eens tussen neus en lippen wat, of ze beginnen zelf ergens over.
Is vaak een ontspannen manier tijdens wat aanrommelen samen om te praten.


Verder,
Mijn ervaring is dat in de puberteit je de komende jaren voornamelijk een kapottte grammafoonplaat bent.
Met de standaard antwoorden, vergeten, oh ja, jaahaa, zucht, oh goed dat je het zegt, ga ik zo doen, ja ik ben ook nog niet klaar, ik heb het nu druk met huiswerk, hoezo?, had ik dat nog niet gedaan dan? Ik moet zo weg, heb ik nu echt geen tijd voor, ik vind dit wel opgeruimd, Ohw sorry, etc etc.

Pas als ze het huis uit zijn, dan ineens blijken ze alles wel te doen wat je jaren elke dag kon vragen.
De loeders :D

In het begin liet ze juist veel dingen bij me los, over hoe ze zich voelde. Maar sinds 2 jaar is ze volledig in haarzelf gekeerd. Bij moeders thuis is dit niet anders en daar heeft ze 1 op 1 aandacht. Wat wel mee heeft gespeeld is dat moeders heel land de relatie niet accepteerde en bleek achteraf dat ze bang was dat ik haar plek zou innemen. Ze heeft mij ook behoorlijk zwart gepraat en ook haar dochter daarmee belast. Dit is het afgelopen jaar pas wat bij gedraaid nadat we haar moeder gevraagd hebben om te komen praten. Dus dat gaat gelukkig iets beter. En geef je ook gelijk dat je ze niet op de huid moet gaan zitten.

Waar het mij vooral om gaat is dat zij gewoon niet lekker in haar vel zit en bij niemand haar ei kwijt kan.

Ze accepteert me wel in zekere zin, ze knuffelt me graag even en ze wil ook dat ik er ben. Daarom strookt het niet met haar houding ten opzichte van mij. En ik denk even dat ze geen tijd heeft gehad om alles goed te verwerken.

Bij haar zusje hebben we haar veel betrokken. Ze mocht helpen met in bad doen en met haar spelen en helpen hapjes geven als ze dat wou. Toch was ze wel een half jaar erg jaloers, maar daar hebben we op ingespeeld door haar uit te leggen wat voor behoefte de baby had en dat ze het echt niet zelf kan. En haar betrokken in helpen met die dingen. En daarna is dat vanzelf weggeëbd. Ook ziet ze dat ik naar mijn eigen dochter net zo consequent ben. Ik heb regelmatig de opmerking gehoord, oh naar haar ben je ook streng als ze stout doet.

En als ik iets tegen andere kinderen zeg, dan zegt ze zelf, ja als zij wat zegt dan meent ze het hoor. Dus ze weet wel heel goed waar ik voor sta en wat ik verwacht. Ik zeg ook altijd eerlijk wat ik snel en benadruk ook vaak dat ik haar heel leuk vind. Alleen op het moment dat ze raar gedrag heeft dat ik het gedrag niet leuk vind.

Ik denk vooral dat ze in de knel zit, met zich onbegrepen voelen en dat ze daarom dingen naar haar hand probeert te zetten. Het is alleen jammer, dat ze ook niet 1 vriendinnetje heeft waar ze even mee kan praten. Of een ‘veilig’ persoon waar ze haar ei kwijt kan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven