Zoon (6) blijft hangen in zijn angst

23-02-2018 09:58 37 berichten
Sorry, de titel is een beetje raar, maar ik wist niet goed hoe het kort en bondig te omschrijven.
Ik wil even horen of het gedrag van mijn zoon herkenbaar is en tips.
Niet zo lang geleden een ander topic geopend over zoon en ik heb daar veel gehad aan de antwoorden (hoewel het probleem ook nog niet is opgelost helaas). Mijn zoon heeft periodes dat het heel goed met hem gaat en hij vrolijk is en lief. Daarnaast zijn er periodes van 'problemen', hij zit dan zelf niet lekker in zijn vel en kan heel moeilijk gedrag vertonen. Momenteel zitten we weer in zo'n periode dat het niet goed gaat.

Mijn zoon heeft van jongs af aan verschillende fascinaties en daar blijft hij dan eindeloos op doorgaan, voor maanden. Soms een jaar of langer. Dan is het opeens over en komt hij weer met wat anders. Voorbeeld: de slagboom van de trein. Dan liep hij altijd: 'ting ting ting' door het huis, al zwaaiend met zijn arm. Zijn vorige fascinatie was 'Pacman' en het was 'waka waka waka' de hele dag. Ook alle gesprekken moeten dan daarover gaan en hij vindt het lastig om over andere onderwerpen te praten.
Dit is alleen om even te schetsen hoe het normaal verloopt bij hem. Dit zag ik nooit echt als een probleem, omdat het onschuldige fascinaties zijn.

Het probleem is dat zijn fascinatie aan het verschuiven is naar vergif. Sinds twee weken is hij enorm angstig. De aanleiding is dat ik gootsteenontstopper had gebruikt en de fles bij het vuilnis had gedaan. Zijn zusje pakte vervolgens de fles uit de vuilniszak en likte eraan. Ik rukte die fles geschrokken uit haar handen en zei tegen mijn man dat ze likt aan een fles met vergif.
Mijn zoon zat op de bank en hoorde dit. Sindsdien is het mis. Vanaf dat hij wakker wordt, tot hij naar bed gaat, is het enige dat hij zegt: 'is er vergips?' (Vergif dus). HIj is bang dat er vergif op de grond zit, op hem, op zijn zus, noem maar op... Hij blijft hangen in die ene vraag en wat ik ook zeg, hij houdt niet op. Hij blijft steeds maar vragen of er vergif is. Hij kan ook opeens in huilen uitbarsten daarover, of dat hij zijn handen wil wassen omdat er 'vergips' opzit. Hij vraagt of hij er groen uitziet (in zijn ogen het effect van vergif). Om even te schetsen hoe een gesprek verloopt:

Hij: 'is er vergips op de grond?'
Ik: 'nee, natuurlijk niet. Er is geen vergif in huis, nergens.'
Hij: 'is er geen vergips op de grond?'
Ik: 'nee.'
Hij: 'is er dan vergips op de tafel?'
Ik: 'nee. Wat heb ik gezegd? Er is geen vergif.'
Hij: 'is er vergips op de grond?'
..............

Wat ik allemaal al heb gedaan: er serieus op in gaan, 100.000 keer gerust stellen, vragen naar de reden erachter, uitleggen, luchtig proberen te houden (grapje), negeren, boos worden, zeggen dat hij moet stoppen erover, vragen aan hem wat ik erover heb gezegd...
Mijn man: zeggen dat 'vergips' sowieso niet bestaat en dat hij er dus niet bang voor hoeft te zijn.

En nu weet ik het even niet meer.
Valt dit nog onder normaal gedrag? Is het herkenbaar?
Ik sta gewoon machteloos, omdat hij maar blijft doorgaan erover en wat ik ook zeg, het maakt niks uit. Het lijkt net of hij me niet eens hoort.
Eerlijk gezegd klinkt dit verre van normaal. Heb je andere indicaties dat er iets niet helemaal in orde is met hem? Vanuit school bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren
Wat moeilijk voor jullie en je zoontje. Ik zou hier toch mee naar de huisarts gaan, omdat hij altijd van die fascinaties heeft en deze belemmerd hem in zijn gedrag.
Ik zou er met de huisarts over praten. Vooral omdat hij er nu duidelijk last van heeft. De huisarts kan je eventueel doorverwijzen naar een therapeut, indien raadzaam.
Hij gaat elke dag huilend naar school.
Hij zit nog in de kleuterklas, qua werkjes en kleine testjes die ze moeten maken (letters herkennen, tellen, kleuren, etc.) doet hij het altijd goed.
De juf geeft aan dat hij geen vrienden heeft, liefst alleen speelt en dat ze hem totaal niet kan peilen omdat hij erg gesloten is.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook niet echt normaal klinken. Is er misschien iets anders dat hij heel spannend vindt op het moment? Of ben jij zelf misschien wat angstig en draag je dat onbedoeld op hem over? Of misschien kun je er op ingaan i.p.v. hem proberen gerust te stellen. Overleg met hem wat hij zou doen als er wel gif zou zijn. Of koop zo'n zelfde bus gootsteenontstopper en kijk daar gewoon eens met hem naar. Angst is vaak maar tijdelijk, als je er met hem over praat, ebt het ook wel weer weg.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Ben je al eens naar de huisarts geweest hiervoor?
Over het vergif-incident: ergens kan ik begrijpen dat hij erin blijft hangen. Jij hebt in paniek iets over vergif geroepen en nu ontken je dat het bestaat en dat het in huis is.
Waarom leg je niet uit wat schoonmaakmiddelen zijn en dat sommigen daarvan schadelijk voor de gezondheid zijn (en jij ze daarom vergif noemde)? Zo begrijpt hij hopelijk dat het zgn vergif niet overal is (alleen in daarvoor bestemde kastjes) en hij er dus niet bang voor hoeft te zijn.

Bijna obsessief met iets bezig zijn is volgens mij niet ongewoon voor kinderen maar als je je zorgen maakt kun je eens vragen wat de huisarts ervan vindt.
Alle reacties Link kopieren
Pff, nu je schrijf dat hij elke dag huilend naar school gaat, schrik ik wel een beetje. En dan ook geen vriendjes etc. Ik zou toch eens overleggen met school, een IBer of eens langs de huisarts gaan.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Ik herken het van mijn zoon destijds. Na onderzoek bleek
hij ASS-stoornis te hebben.
Naar de huisarts, dit klinkt niet als normaal gedrag.
anoniem_65e729deb0f24 wijzigde dit bericht op 23-02-2018 10:13
0.95% gewijzigd
Ik ben eerder met hem bij de huisarts geweest, twee jaar terug had hij namelijk ook een lastige periode, van voornamelijk woede-aanvallen. Ik heb daar alles verteld en zij wilde hem doorsturen om te laten testen op autisme.
Hij was toen nog maar vier, dus ik zat heel erg te twijfelen of ik dat moest doen of niet. Daarna ging het opeens een tijdlang heel goed, dus toen hoopte ik dat het gewoon een fase was geweest omdat hij nog zo jong was.
Het is namelijk ook echt een lieverd, hij knuffelt graag en gaat super lief met zijn zusje om. Hij heeft wel een 'gebruiksaanwijzing', ik heb geleerd hoe met hem om te gaan, om conflicten te vermijden. Mijn man is daar veel slechter in en dan gaat het vaak mis. Ik ben dus degene die bijna alle zorg op me neemt wat hem betreft (op bed leggen, douchen, aankleden...)
Ik vind het gewoon zo lastig, het kan ook een tijd super goed gaan.
harissa schreef:
23-02-2018 10:13
Ik ben eerder met hem bij de huisarts geweest, twee jaar terug had hij namelijk ook een lastige periode, van voornamelijk woede-aanvallen. Ik heb daar alles verteld en zij wilde hem doorsturen om te laten testen op autisme.
Hij was toen nog maar vier, dus ik zat heel erg te twijfelen of ik dat moest doen of niet. Daarna ging het opeens een tijdlang heel goed, dus toen hoopte ik dat het gewoon een fase was geweest omdat hij nog zo jong was.
Het is namelijk ook echt een lieverd, hij knuffelt graag en gaat super lief met zijn zusje om. Hij heeft wel een 'gebruiksaanwijzing', ik heb geleerd hoe met hem om te gaan, om conflicten te vermijden. Mijn man is daar veel slechter in en dan gaat het vaak mis. Ik ben dus degene die bijna alle zorg op me neemt wat hem betreft (op bed leggen, douchen, aankleden...)
Ik vind het gewoon zo lastig, het kan ook een tijd super goed gaan.

Ik zou hem laten testen op autisme.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kan jij wel met hem omgaan, maar jij bent niet de enige in het leven van jouw zoon. Hij gaat ook naar school etc. Het lijkt voor hem fijn als hij in ieder geval wat handvatten heeft om met andere mensen om te gaan bijvoorbeeld.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
IJskoffie schreef:
23-02-2018 10:08
Over het vergif-incident: ergens kan ik begrijpen dat hij erin blijft hangen. Jij hebt in paniek iets over vergif geroepen en nu ontken je dat het bestaat en dat het in huis is.
Waarom leg je niet uit wat schoonmaakmiddelen zijn en dat sommigen daarvan schadelijk voor de gezondheid zijn (en jij ze daarom vergif noemde)? Zo begrijpt hij hopelijk dat het zgn vergif niet overal is (alleen in daarvoor bestemde kastjes) en hij er dus niet bang voor hoeft te zijn.

Bijna obsessief met iets bezig zijn is volgens mij niet ongewoon voor kinderen maar als je je zorgen maakt kun je eens vragen wat de huisarts ervan vindt.
Mijn man ontkent het, ik niet. MIjn man heeft dat pas na een week onafgebroken gevraag gedaan, in de hoop dat dat uiteindelijk de oplossing zou blijken te zijn. Niet dus.
Wat je zegt, heb ik ook al gezegd. Wel 20 keer, maar dat helpt niet. Ik dring niet tot hem door. Dat vind ik het moeilijkst. Ik krijg die angst niet bij hem weg, wat ik ook zeg of doe. Hij kan het ook niet uitleggen, dus dieper erop in gaan, brengt ook geen resultaat.
Zit hier echt te janken.
Maandag staat er sowieso een afspraak bij de huisarts (voor iets anders), maar dan ga ik het toch ook maar bespreken. Vind het wel super moeilijk. Maar ik weet eigenlijk ook niet goed meer hoe ik met hem om kan gaan en hij zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Arm jochie.
harissa schreef:
23-02-2018 10:17
Mijn man ontkent het, ik niet. MIjn man heeft dat pas na een week onafgebroken gevraag gedaan, in de hoop dat dat uiteindelijk de oplossing zou blijken te zijn. Niet dus.
Wat je zegt, heb ik ook al gezegd. Wel 20 keer, maar dat helpt niet. Ik dring niet tot hem door. Dat vind ik het moeilijkst. Ik krijg die angst niet bij hem weg, wat ik ook zeg of doe. Hij kan het ook niet uitleggen, dus dieper erop in gaan, brengt ook geen resultaat.
Hij: 'is er vergips op de grond?'
Ik: 'nee, natuurlijk niet. Er is geen vergif in huis, nergens.'
Hij: 'is er geen vergips op de grond?'
Ik: 'nee.'
Hij: 'is er dan vergips op de tafel?'
Ik: 'nee. Wat heb ik gezegd? Er is geen vergif.'

Hier ontken je het wel.
Maar goed, ik begrijp nu dat je zoon het gewoon niet aanneemt.
Met de andere dingen die je zegt, zou ik nader onderzoek overwegen.
Ik herken het trouwens van mijn eigen zoon, die heeft ASS.
Die had ook irreële angsten, die ging echt no way alleen de trap op naar de eerste verdieping, ook overdag niet. Altijd bang dat er boven "boeven" zaten terwijl dat gewoon echt niet kon. En inderdaad dat kon je hem duizend keer uitleggen, dat nam die angst niet weg.
En alleen in slaap vallen en alleen slapen was ook al zoiets.
Nu is hij 15 en het is allemaal goed gekomen maar het was pittig.
Succes bij de huisarts.
Alle reacties Link kopieren
harissa schreef:
23-02-2018 10:13
Ik ben eerder met hem bij de huisarts geweest, twee jaar terug had hij namelijk ook een lastige periode, van voornamelijk woede-aanvallen. Ik heb daar alles verteld en zij wilde hem doorsturen om te laten testen op autisme.
Hij was toen nog maar vier, dus ik zat heel erg te twijfelen of ik dat moest doen of niet. Daarna ging het opeens een tijdlang heel goed, dus toen hoopte ik dat het gewoon een fase was geweest omdat hij nog zo jong was.
Het is namelijk ook echt een lieverd, hij knuffelt graag en gaat super lief met zijn zusje om. Hij heeft wel een 'gebruiksaanwijzing', ik heb geleerd hoe met hem om te gaan, om conflicten te vermijden. Mijn man is daar veel slechter in en dan gaat het vaak mis. Ik ben dus degene die bijna alle zorg op me neemt wat hem betreft (op bed leggen, douchen, aankleden...)
Ik vind het gewoon zo lastig, het kan ook een tijd super goed gaan.

Okee, je hebt dus wel al een behoorlijk idee dat er iets speelt (mogelijk autisme). Maar omdat jij met hem om kunt gaan wil je het eigenlijk zo laten? Ik vind het wel heel schrijnend om te lezen dat zijn eigen vader niet met hem om kan gaan en jij daarom alles maar doet (hoe moet die jongen een goede band met zijn vader krijgen zo?) en het daarbij lijkt te willen laten. Terwijl die jongen ook nog eens geen vriendjes heeft, ze op school geen hoogte van hem kunnen krijgen en hij (nu of ook eerder?) elke dag huilend naar school gaat.

Echt, laat naar hem kijken en zorg dat je begeleiding krijgt. Begeleiding die jou zoon helpt én die ervoor zorgt dat jij niet meer de enige bent waar hij op kan bouwen, dat hij niet meer alleen van jou afhankelijk is. En geef zijn vader dan ook de kans, ontneem hen dat niet door het allemaal uit handen te nemen.
Ik ben het wel eens met S-Groot. Hulp kan handvaten geven hoe het beste met hem om te gaan. Jij maar ook zeker je man. Bij beide ouders terecht kunnen is uiteindelijk echt beter voor je zoon.
Beetje hoofd in het zand-aanpak tot nu dus TO. En dat is best te begrijpen ergens, want je wil natuurlijk niet dat er iets met je kind is. Toch zou ik dit inderdaad maar eens met de huisarts bespreken en om onderzoeken vragen, want dit klinkt niet normaal.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dit helemaal klinken als autisme eerlijk gezegd. Ik zou om een onderzoek vragen. In de tussentijd zou je op kunnen zoeken welke adviezen er worden gegeven voor kinderen met autisme, deze kunnen opvolgen en kijken of dit werkt.
Alle reacties Link kopieren
Even wat anders, maar gootsteenontstopper hoort niet in de vuilnisbak. Ik snap so
iso ook niet dat je dat met kleine kinderen daar ingooit???
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Angsten lijken me vrij normaal op die leeftijd, maar in combinatie met wat je vertelt over school is dit wel een reden tot zorg. Zijn er vanuit school ook zorgen en is er vanuit school ook een wens om hem te laten onderzoeken?
Nouschi schreef:
23-02-2018 10:59
Even wat anders, maar gootsteenontstopper hoort niet in de vuilnisbak. Ik snap so
iso ook niet dat je dat met kleine kinderen daar ingooit???
Het was een lege fles en in Belgie waar ik woon, is er een speciale zak waar alle lege flessen inmoeten.
De vuilnis zou zo opgehaald worden, vandaar dat ik de fles er in stopte. Dop zat er gewoon op (met 'kinderslot') en ik stopte de fles expres een beetje onderin, maar kind graaide die er toch uit. Kon ook niks gebeuren, maar ik schrok even. Kon ook niet voorspellen natuurlijk dat dit tot zo'n angst zou leiden bij mijn zoon.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven