Kinderen
alle pijlers
Ik wil graag een tweede kind, partner niet
woensdag 11 april 2018 16:28
We komen er niet uit. Ik ben altijd duidelijk geweest dat ik meerdere kinderen wou. Eerst wou hij 1 kind, toen 2 maar ‘nu nog niet’. Het stoppen met anticonceptie meerdere keren vooruit geschoven, maar uiteindelijk in januari toch gestopt. Hij zei er op dat moment niet veel over, maar ik ben duidelijk geweest dat ik even klaar ben met die hormonen zooi in mijn lijf.
Twee maanden lang onbeschermde seks gehad en nu komt hij met een toch wel duidelijk standpunt; hij wil helemaal geen tweede. Nu niet en eigenlijk in de toekomst ook niet. Hij vind het eigenlijk onverantwoord dat ik zomaar met anticonceptie gestopt ben. En dat valt me zwaar. Alsof ik én jarenlang ben voorgelogen én alsof het nu mijn schuld is.
Hij is tevreden met zijn leven nu, ik ben dankbaar voor wat we hebben maar het voelt niet compleet. Ik heb nog zoveel liefde in mij om voor nog een kindje te kunnen zorgen.
Hij bedenkt allemaal praktische bezwaren (waar overigens wel oplossingen voor zijn).
Hij denkt dat zijn leven voorbij is met 2 kinderen, hij wil kunnen gaan en staan waar en wanneer hij wil. En hij denkt dat 2 kinderen ruziemaken, constant huilen etc en dat hij gek wordt daarvan. Ik denk dat het soms inderdaad pittig is, maar dat wij allebei capabel genoeg zijn om dat aan te kunnen.
Ik kan zijn standpunt niet zomaar accepteren, het voelt alsof hij me iets ontneemt en ik ben ook bang dat ik op lange termijn hem dat ga verwijten.
Andersom kan ik hem niet dwingen voor een tweede, en stel in het ergste geval dat hij gelijk heeft en het helemaal niet zo leuk is, dan gaat hij mij dat waarschijnlijk verwijten.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe kom je hier uit zonder elkaar te dingen kwalijk te nemen?
Op diverse forums lees ik vooral verhalen van mannen die op den duur bij bijdraaien, maar eerlijk gezegd zie ik dat niet snel gebeuren.
Binnenkort zijn er nog wel wat baby’s op komst in onze omgeving en stiekem hoop ik dat hij daarvan bijdraait, maar het kan natuurlijk ook net averechts werken.
Uitstellen en over een tijdje nog eens bespreken is ook een optie, alleen ik ben bang dat dit dan een gevalletje ‘van uitstel komt afstel’ wordt.
Twee maanden lang onbeschermde seks gehad en nu komt hij met een toch wel duidelijk standpunt; hij wil helemaal geen tweede. Nu niet en eigenlijk in de toekomst ook niet. Hij vind het eigenlijk onverantwoord dat ik zomaar met anticonceptie gestopt ben. En dat valt me zwaar. Alsof ik én jarenlang ben voorgelogen én alsof het nu mijn schuld is.
Hij is tevreden met zijn leven nu, ik ben dankbaar voor wat we hebben maar het voelt niet compleet. Ik heb nog zoveel liefde in mij om voor nog een kindje te kunnen zorgen.
Hij bedenkt allemaal praktische bezwaren (waar overigens wel oplossingen voor zijn).
Hij denkt dat zijn leven voorbij is met 2 kinderen, hij wil kunnen gaan en staan waar en wanneer hij wil. En hij denkt dat 2 kinderen ruziemaken, constant huilen etc en dat hij gek wordt daarvan. Ik denk dat het soms inderdaad pittig is, maar dat wij allebei capabel genoeg zijn om dat aan te kunnen.
Ik kan zijn standpunt niet zomaar accepteren, het voelt alsof hij me iets ontneemt en ik ben ook bang dat ik op lange termijn hem dat ga verwijten.
Andersom kan ik hem niet dwingen voor een tweede, en stel in het ergste geval dat hij gelijk heeft en het helemaal niet zo leuk is, dan gaat hij mij dat waarschijnlijk verwijten.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe kom je hier uit zonder elkaar te dingen kwalijk te nemen?
Op diverse forums lees ik vooral verhalen van mannen die op den duur bij bijdraaien, maar eerlijk gezegd zie ik dat niet snel gebeuren.
Binnenkort zijn er nog wel wat baby’s op komst in onze omgeving en stiekem hoop ik dat hij daarvan bijdraait, maar het kan natuurlijk ook net averechts werken.
Uitstellen en over een tijdje nog eens bespreken is ook een optie, alleen ik ben bang dat dit dan een gevalletje ‘van uitstel komt afstel’ wordt.
woensdag 11 april 2018 16:34
woensdag 11 april 2018 16:39
woensdag 11 april 2018 16:43
Tja, in dit geval is nee toch echt nee lijkt me. Hoe lullig ook voor jou.
Denk eens hoe lullig het is voor je kind als zijn vader hem niet wilde. Wat lijkt je erger? Dat jij ermee moet leven dat er geen 2de komt of dat je kind ermee moet leven dat zijn vader hem niet wou?
Ik zou het wel weten namelijk. Het is zoals het is. Als je dat niet wil of kan accepteren is er denk ik maar 1 optie. Als jouw wens voor een tweede groter is dan je wens voor een ‘heel’ gezin, dan moet je gaan.
Vind het rot voor je hoor, maar in dit soort situaties denk ik dat degene die wel wil gewoon aan het kortste eind trekt. Dat is de realiteit denk ik.
Denk eens hoe lullig het is voor je kind als zijn vader hem niet wilde. Wat lijkt je erger? Dat jij ermee moet leven dat er geen 2de komt of dat je kind ermee moet leven dat zijn vader hem niet wou?
Ik zou het wel weten namelijk. Het is zoals het is. Als je dat niet wil of kan accepteren is er denk ik maar 1 optie. Als jouw wens voor een tweede groter is dan je wens voor een ‘heel’ gezin, dan moet je gaan.
Vind het rot voor je hoor, maar in dit soort situaties denk ik dat degene die wel wil gewoon aan het kortste eind trekt. Dat is de realiteit denk ik.
woensdag 11 april 2018 16:47
Mijn man weet trouwens al zeker dat hij een tweede wil (al heeft hij er absoluut geen haast mee), maar eerlijk gezegd weet ik het nog niet zo goed.
Ik vind moeder zijn geweldig en ben gek op mijn zoontje en heb ook ‘zat liefde te geven’ (gekke opmerking? Dan geef je die toch aan je kind?), maar het rammelt niet. Verstandelijk wil ik er opzich nog wel een op een gegeven moment maar gevoelsmatig wil ik helemaal geen tweede momenteel. Ik denk dat de ‘praktische bezwaren’ die hij heeft dus niet de echte bezwaren zijn. Hij wil gewoon niet en hij heeft daar niet echt een reden voor, net als dat jij geen reden hebt voor het wel willen.
Jouw gevoel zegt ja. Zijn gevoel zegt nee. Zo simpel is het eigenlijk. Als het echt een paar praktische bezwaren waren, dan zette hij zich er heus wel overheen met goede oplossingen.
Ik vind moeder zijn geweldig en ben gek op mijn zoontje en heb ook ‘zat liefde te geven’ (gekke opmerking? Dan geef je die toch aan je kind?), maar het rammelt niet. Verstandelijk wil ik er opzich nog wel een op een gegeven moment maar gevoelsmatig wil ik helemaal geen tweede momenteel. Ik denk dat de ‘praktische bezwaren’ die hij heeft dus niet de echte bezwaren zijn. Hij wil gewoon niet en hij heeft daar niet echt een reden voor, net als dat jij geen reden hebt voor het wel willen.
Jouw gevoel zegt ja. Zijn gevoel zegt nee. Zo simpel is het eigenlijk. Als het echt een paar praktische bezwaren waren, dan zette hij zich er heus wel overheen met goede oplossingen.
woensdag 11 april 2018 16:47
gaat natuurlijk niet werkenVelvetVolvo schreef: ↑11-04-2018 16:30Gewoon zeggen dat het op zijn risico is als hij je een beurt geeft....
als ik echt geen kinderen meer wil laat ik snel een knoopje in leggen
woensdag 11 april 2018 16:48
Hij denkt dat zijn leven voorbij is met 2 kinderen, hij wil kunnen gaan en staan waar en wanneer hij wil. En hij denkt dat 2 kinderen ruziemaken, constant huilen etc
To be fair, je leven word ook drukker met twee kinderen en de kans dat ze huilen neemt met 50% toe, en kinderen maken ruzie, 1 kind is te regelen met oppas maar 2 is alweer een stuk moeilijker...
Ik snap je hoor TO ik wens je daarom ook heel veel sterkte, ik hoop dat jullie hier samen aan uit komen
To be fair, je leven word ook drukker met twee kinderen en de kans dat ze huilen neemt met 50% toe, en kinderen maken ruzie, 1 kind is te regelen met oppas maar 2 is alweer een stuk moeilijker...
Ik snap je hoor TO ik wens je daarom ook heel veel sterkte, ik hoop dat jullie hier samen aan uit komen
woensdag 11 april 2018 16:51
woensdag 11 april 2018 16:57
Jou zeggen dat je onverantwoord bezig bent geweest door met de pil te stoppen is natuurlijk erg flauw. Hij was daarvan op de hoogte.
Maar verder heeft hij natuurlijk het volste recht niet meer kinderen te willen. Hij heeft altijd gezegd dat hij niet zeker over een tweede was (dus dat jaren voorgelogen zie ik niet zo?), en al was hij dat wel, een mens mag van mening veranderen. Het kan bv zwaarder zijn dan je vantevoren had ingeschat, zowel praktisch als de verantwoordelijkheid. Zelfs als er “slechts” praktische bezwaren zouden zijn. Dat jij altijd duidelijk geweest bent over twee kinderen doet daar weinig aan af.
Ik begrijp dat het erg moeilijk voor je is, maar toch denk ik dat je hem niet kan dwingen.
Maar verder heeft hij natuurlijk het volste recht niet meer kinderen te willen. Hij heeft altijd gezegd dat hij niet zeker over een tweede was (dus dat jaren voorgelogen zie ik niet zo?), en al was hij dat wel, een mens mag van mening veranderen. Het kan bv zwaarder zijn dan je vantevoren had ingeschat, zowel praktisch als de verantwoordelijkheid. Zelfs als er “slechts” praktische bezwaren zouden zijn. Dat jij altijd duidelijk geweest bent over twee kinderen doet daar weinig aan af.
Ik begrijp dat het erg moeilijk voor je is, maar toch denk ik dat je hem niet kan dwingen.
woensdag 11 april 2018 16:59
Het valt mij altijd op dat mensen bij het krijgen van kinderen altijd alleen denken aan de eerste paar jaar. Ja, die kunnen pittig zijn. Ja, je hebt dan (wat) minder bewegingsvrijheid. Maar wat zijn een paar jaar op een heel mensenleven? Ze groeien snel op en de rest van de tijd zijn het gewoon hele leuke mensen die dicht bij je staan.
woensdag 11 april 2018 17:02
Ik (man) heb zelf geen kinderen en ga deze ook niet krijgen maar hypothetisch gezien zou ik 1 genoeg vinden. Een tweede kind is een herhaling van hetzelfde, hetzelfde gedoe, dezelfde moeite en de kosten verdubbelen. Veel kinderliefhebbers zijn vaak afgepijgerd en komen jarenlang aan niks anders toe dan zorgen en werken en slapen. Vaak lijkt het of vooral vrouwen verslaafd raken aan hun kind en daar is voor een partner op termijn niet zo veel aan, op zijn zachtsts gezegd.
Mannen, mensen in het algemeen, stellen dingen uit of weten voor zichzelf niet wat ze moeten doen en dan laten ze het maar zo. In het verleden deed ik dat ook, gewoon zaken op hun beloop laten, maar dat levert veel meer verdriet en gelazer op dan snel naar je gevoel luisteren en snel een harde lijn trekken.
Het klinkt alsof je man ook de neiging heeft om zaken op hun beloop te laten, dat gaat problemen leveren met zijn gevoel en wensen. Mannen zijn wat dat betreft vaak primitief, een beetje negeren dat partner stopt met anticonceptie maar toch klaarkomen in hun partner. Maar "gelukkig" hebben die ook vaak vrouwen die sex als machtsmiddel gebruiken, dan pas je goed bij elkaar.
Ik zou jou snel een ultimatum stellen. Tweede kind: niet met mij. Wil je verder met mij, dan blijft het bij 1 kind.
Als die helderheid er niet is lijkt het vaak fout te gaan, meneer wil toch sex en geeft toe aan de kinderwens zonder er achter te staan met als eindeffect een scheiding en een nieuwe partner over een paar jaar als hij de thuissituatie zat is.
H
Mannen, mensen in het algemeen, stellen dingen uit of weten voor zichzelf niet wat ze moeten doen en dan laten ze het maar zo. In het verleden deed ik dat ook, gewoon zaken op hun beloop laten, maar dat levert veel meer verdriet en gelazer op dan snel naar je gevoel luisteren en snel een harde lijn trekken.
Het klinkt alsof je man ook de neiging heeft om zaken op hun beloop te laten, dat gaat problemen leveren met zijn gevoel en wensen. Mannen zijn wat dat betreft vaak primitief, een beetje negeren dat partner stopt met anticonceptie maar toch klaarkomen in hun partner. Maar "gelukkig" hebben die ook vaak vrouwen die sex als machtsmiddel gebruiken, dan pas je goed bij elkaar.
Ik zou jou snel een ultimatum stellen. Tweede kind: niet met mij. Wil je verder met mij, dan blijft het bij 1 kind.
Als die helderheid er niet is lijkt het vaak fout te gaan, meneer wil toch sex en geeft toe aan de kinderwens zonder er achter te staan met als eindeffect een scheiding en een nieuwe partner over een paar jaar als hij de thuissituatie zat is.
H
woensdag 11 april 2018 17:03
Wat een gekke opmerking is dat. Zo werkt het natuurlijk nietVelvetVolvo schreef: ↑11-04-2018 16:30Gewoon zeggen dat het op zijn risico is als hij je een beurt geeft....
woensdag 11 april 2018 17:05
Piepp, ik hou het ook bij 1 kind en om zo n beetje dezelfde redenen als jouw man. Ik kan hem dus goed begrijpen maar snap jouw wens ook. Dat is erg moeilijk. Als je gehecht bent aan je vrijheid en de huil en ruziegeluiden lastig te verdragen vindt, wil je niet gokken dat een tweede toch mee valt. Want als het niet meevalt voel je je jarenlang gevangen, gefrustreerd en zeer gespannen. Denk niet dat dat je gezin ten goede komt. Dus eens met een aantal reacties hierboven. Liever jouw verdriet over het niet krijgen van een tweede dan dat het tweede kind zich ongewenst voelt of nummer 1 en 2 te maken krijgen met mogelijk een relatiebreuk of een te gespannen vader die niet gelukkig is en daardoor hun moeder ook niet. Maar dat is mijn mening.
woensdag 11 april 2018 17:09
Dit en dat er ook echt voordelen zijn aan twee kinderen: kinderen kunnen elkaar ook vermaken en dat je dan over de dag juist meer ruimte hebt dan bij een kind dat de hele tijd vermaakt wil worden en nu de kinderen wat groter zijn wordt die ruimte nog groter. De kinderen vermaken zich prima samen en gaan vaak samen op pad, bijvoorbeeld op vakantie. Of blijven samen een paar uurtjes alleen thuis, wat ik bij een kind alleen toch minder snel zou doen. Als ik opnieuw zou mogen kiezen zou ik echt weer voor twee gaan en mijn man ook, terwijl die bij de tweede ook enorme twijfels had en ik toen ook in een soortgelijk topic meeschreef.popita schreef: ↑11-04-2018 16:59Het valt mij altijd op dat mensen bij het krijgen van kinderen altijd alleen denken aan de eerste paar jaar. Ja, die kunnen pittig zijn. Ja, je hebt dan (wat) minder bewegingsvrijheid. Maar wat zijn een paar jaar op een heel mensenleven? Ze groeien snel op en de rest van de tijd zijn het gewoon hele leuke mensen die dicht bij je staan.
woensdag 11 april 2018 17:14
popita schreef: ↑11-04-2018 16:59Het valt mij altijd op dat mensen bij het krijgen van kinderen altijd alleen denken aan de eerste paar jaar. Ja, die kunnen pittig zijn. Ja, je hebt dan (wat) minder bewegingsvrijheid. Maar wat zijn een paar jaar op een heel mensenleven? Ze groeien snel op en de rest van de tijd zijn het gewoon hele leuke mensen die dicht bij je staan.
Daar heb je natuurlijk totaal geen garantie op. Net zoals ‘ze kunnen dan met elkaar spelen/elkaar vermaken’.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 11 april 2018 17:19
Ik begrijp jouw wens. Een tweede kind voegt veel leuks toe aan je gezin. Het is absoluut geen herhaling van de eerste. Heel verdrietig voor jou dat je man er anders over denkt.
Tegelijkertijd: ik was bepaald niet gepland door mijn ouders. Ik heb me altijd ongewenst en niet goed genoeg gevoeld. Dat heeft mij sterk gevormd, ik denk nog altijd dat er niemand op mij zit te wachten.
Ik ben blij dat ik mijn kinderen kan zeggen dat ze door ons beiden vurig gewenst waren.
Ik hoop dat jouw man in de gezinnen om jullie heen ziet dat een tweede kind echt heel leuk is, toch zou ik er alleen voor gaan als je het allebei wilt.
Tegelijkertijd: ik was bepaald niet gepland door mijn ouders. Ik heb me altijd ongewenst en niet goed genoeg gevoeld. Dat heeft mij sterk gevormd, ik denk nog altijd dat er niemand op mij zit te wachten.
Ik ben blij dat ik mijn kinderen kan zeggen dat ze door ons beiden vurig gewenst waren.
Ik hoop dat jouw man in de gezinnen om jullie heen ziet dat een tweede kind echt heel leuk is, toch zou ik er alleen voor gaan als je het allebei wilt.
Alleen kalmte kan ons redden.
woensdag 11 april 2018 17:22
woensdag 11 april 2018 17:23
Inderdaad, mijn moeder en haar broer hebben elkaar de tent uit gevochten als kinderen en hadden als volwassenen geen contact met elkaar. Hij (als hij nog leeft) weet niet eens dat mijn moeder 10 jaar geleden is overleden, daar was mijn moeder altijd heel duidelijk in, dat hoefde hij niet te weten.
Maar hey, als je later in het bejaardenhuis zit, heb je in ieder geval bezoek (wat ook al geen garantie is).
Zoals Bellatrix al zei: zijn Nee is net zo legitiem als jouw Ja.
woensdag 11 april 2018 17:24
Heel bijzonder vind ik dit altijd.
Bij ons was gelukkig de kinderwens even groot en waren we het overal over eens, dus misschien praat ik te gemakkelijk. Maar ik snap niet dat de persoon die het niet wil, altijd gelijk krijgt en dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan. Wie bepaalt eigenlijk dat de nee-zegger het voor het zeggen heeft.
Bij ons was gelukkig de kinderwens even groot en waren we het overal over eens, dus misschien praat ik te gemakkelijk. Maar ik snap niet dat de persoon die het niet wil, altijd gelijk krijgt en dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan. Wie bepaalt eigenlijk dat de nee-zegger het voor het zeggen heeft.
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
