Kinderen
alle pijlers
Zijn je kinderen geworden zoals verwacht?
dinsdag 17 april 2018 22:59
Ben gewoon nieuwsgierig naar onze (on)maakbare kinderen. Ben benieuwd of ouders van al wat oudere kinderen of jongvolwassenen zichzelf met terugwerkende kracht hadden willen geruststellen dat bepaalde dingen wel goed zouden komen (ook al dacht je toen van niet). Of juist andersom: dat je jezelf bleef voorhouden dat iets vast wel goed moest komen bij het ouder worden, maar dat dat toch niet gebeurt is.
En in hoeverre acht je je eigen opvoeding bij te hebben gedragen aan dingen die je kinderen nu kunnen of doen. Denk je dat ze dat zonder die goede opvoeding uiteindelijk zelf ook wel hadden gekund?
Mijn eigen input: heb mijn oudste heel lang onverantwoordelijk gevonden. Een soort basis desinteresse bij een boel dingen. En heb me daar ook zorgen over gemaakt of dat wel goed zou komen 'later'. Maar ik merk dat mijn 18jarige sinds een kleine 2 jaar veel verantwoordelijker is geworden. Volwassener, betrokken. Iets waar mijn zorgen dus helemaal niet terecht over bleken te zijn.
Mijn jongste daarentegen heel snel van de leg. Trok zich dingen erg sterk aan, maar lijkt zich met het jaar meer te gaan ontspannen en hoor ik nu regelmatig "relax ff" naar mij zeggen
.
Ik vind het zo grappig om te merken dat je zo bezig kunt zijn met de ontwikkeling van je kinderen en dat je ze bepaalde eigenschappen toekent. Maar dat ze toch nog zo kunnen veranderen. Dat je je zorgen kunt maken en dat niet hoeft uit te komen. Maar vast ook andersom. Dat je je stabiele kind een bepaalde (zorgmakende?) kant uit ziet ontwikkelen die je niet had verwacht. Wat had je dus meer willen weten, waardoor je juist meer vertrouwen zou hebben gehad? Of waar had je juist meer in willen sturen in de hoop dat het balletje anders zou rollen? En geloof je in opvoedlessen als financiele zelfdtandigheid, zorg voor dieren of huishouden, zodat kinderen als volwassenen dit goed kunnen? Of denk je dat ze dit ook zonder die opvoedlessen wel onder de knie krijgen?
En in hoeverre acht je je eigen opvoeding bij te hebben gedragen aan dingen die je kinderen nu kunnen of doen. Denk je dat ze dat zonder die goede opvoeding uiteindelijk zelf ook wel hadden gekund?
Mijn eigen input: heb mijn oudste heel lang onverantwoordelijk gevonden. Een soort basis desinteresse bij een boel dingen. En heb me daar ook zorgen over gemaakt of dat wel goed zou komen 'later'. Maar ik merk dat mijn 18jarige sinds een kleine 2 jaar veel verantwoordelijker is geworden. Volwassener, betrokken. Iets waar mijn zorgen dus helemaal niet terecht over bleken te zijn.
Mijn jongste daarentegen heel snel van de leg. Trok zich dingen erg sterk aan, maar lijkt zich met het jaar meer te gaan ontspannen en hoor ik nu regelmatig "relax ff" naar mij zeggen
.Ik vind het zo grappig om te merken dat je zo bezig kunt zijn met de ontwikkeling van je kinderen en dat je ze bepaalde eigenschappen toekent. Maar dat ze toch nog zo kunnen veranderen. Dat je je zorgen kunt maken en dat niet hoeft uit te komen. Maar vast ook andersom. Dat je je stabiele kind een bepaalde (zorgmakende?) kant uit ziet ontwikkelen die je niet had verwacht. Wat had je dus meer willen weten, waardoor je juist meer vertrouwen zou hebben gehad? Of waar had je juist meer in willen sturen in de hoop dat het balletje anders zou rollen? En geloof je in opvoedlessen als financiele zelfdtandigheid, zorg voor dieren of huishouden, zodat kinderen als volwassenen dit goed kunnen? Of denk je dat ze dit ook zonder die opvoedlessen wel onder de knie krijgen?
dinsdag 17 april 2018 23:12
Wat een intetessant topic!
Ik heb geen kinderwens, maar denk er wel eens over na hoe mijn kinderen zouden zijn.
Bij mijn vorige vriend denk ik extreem teruggetrokken einzelgangers, want dat waren we alletwee een beetje.
Bij mijn huidige vriend zou ik het niet weten. Ik ben rustig en veel op mezelf, hij is nogal... adhd. Dus dat kan alle kanten op hahaha.
Ik heb geen kinderwens, maar denk er wel eens over na hoe mijn kinderen zouden zijn.
Bij mijn vorige vriend denk ik extreem teruggetrokken einzelgangers, want dat waren we alletwee een beetje.
Bij mijn huidige vriend zou ik het niet weten. Ik ben rustig en veel op mezelf, hij is nogal... adhd. Dus dat kan alle kanten op hahaha.
dinsdag 17 april 2018 23:14
dinsdag 17 april 2018 23:16
Ik heb er 2, eentje redelijk geslaagd, als in werk, gezinnetje, eigen huis, echt papa's kind.
De ander blijft een zorgenkind, ondanks dat hij al tegen de 30 loopt, wat hadden we anders kunnen doen...ik zou het echt niet weten.
We houden van allebei even veel, maar het is helaas niet altijd genoeg.
De ander blijft een zorgenkind, ondanks dat hij al tegen de 30 loopt, wat hadden we anders kunnen doen...ik zou het echt niet weten.
We houden van allebei even veel, maar het is helaas niet altijd genoeg.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 17 april 2018 23:16
Toen ik voor het eerst tante werd, had ik een gevoel van "Deze sluiten we tot haar dertigste op, ver weg van alle kerels". Die hadden maar af te blijven van mijn lieve meiske.
Blijkt ze, nu ze groot is, lesbisch te zijn. Mijn zorgen meteen weg.
Blijkt ze, nu ze groot is, lesbisch te zijn. Mijn zorgen meteen weg.
snoesje666 wijzigde dit bericht op 17-04-2018 23:17
0.40% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 17 april 2018 23:16
Dit.
Ik doe mijn best om te bedenken wat ik had verwacht, maar niet echt een concreet iets.
Ook nooit bedacht wat voor kind hij zal worden.
Wel benieuwd naar hoe hij zich gaat ontwikkelen en wat voor mens hij wordt. Welke waarden hij straks heeft, welk beroep zijn passie wordt.
dinsdag 17 april 2018 23:17
Want dan zitten ‘ze’ niet aan haar?Snoesje666 schreef: ↑17-04-2018 23:16Toen ik voor het eerst tante werd, had ik een gevoel van "Deze sluiten we tot haar dertigste op, ver weg van alle kerels". Die hadden maar af te blijven van mijn lieve meiske.
Blijkt ze, nu ze groot is, lesbisch te zijn. Mijn zorgen meteen weg.
dinsdag 17 april 2018 23:18
Enn, daarmee bedoel ik eigenlijk de zorgen die je kunt hebben en een bepaald toekomstbeeld die je eraan koppelde. En dat het dan toch allemaal losloopt.
Of de ouder die juist supertrots was op z'n kleine bolleboos, maar datzelfde kind dat als volwassene te beroerd lijkt zich in te zetten voor iets.
Dat bedoel ik met verwachtingen die wel/niet kloppen.
Of de ouder die juist supertrots was op z'n kleine bolleboos, maar datzelfde kind dat als volwassene te beroerd lijkt zich in te zetten voor iets.
Dat bedoel ik met verwachtingen die wel/niet kloppen.
dinsdag 17 april 2018 23:20
Goh, interessant. Dit ga ik eens aan mijn ouders vragen (heb zelf geen kinderen). Maar ik weet nu al dat mijn ouders zullen zeggen dat ze geen verwachtingen hadden. Ze zijn blij dat we niet aan de drugs zijn geraakt, haha!
Maar qua persoonlijkheid, of wat voor type mensen we zijn, geen idee. Ik ben wel echt heel anders dan mijn ouders in ieder geval. Maar dat is meer gekomen nadat ik al jaren het huis uit was, dus 18 lijkt me wat jong om vast te stellen hoe iemand als mens is geworden.
Ik ga dit topic lekker volgen.
Maar qua persoonlijkheid, of wat voor type mensen we zijn, geen idee. Ik ben wel echt heel anders dan mijn ouders in ieder geval. Maar dat is meer gekomen nadat ik al jaren het huis uit was, dus 18 lijkt me wat jong om vast te stellen hoe iemand als mens is geworden.
Ik ga dit topic lekker volgen.
dinsdag 17 april 2018 23:21
-Moiren’ schreef: ↑17-04-2018 23:16Dit.
Ik doe mijn best om te bedenken wat ik had verwacht, maar niet echt een concreet iets.
Ook nooit bedacht wat voor kind hij zal worden.
Wel benieuwd naar hoe hij zich gaat ontwikkelen en wat voor mens hij wordt. Welke waarden hij straks heeft, welk beroep zijn passie wordt.
enn wijzigde dit bericht op 23-05-2018 20:49
34.55% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 17 april 2018 23:22
Kinderen zijn een cocktail van zeer veel ingredienten (voorouders), dus kunnen letterlijk alle kanten op qua eigenschappen. Heb je siblings? Lijken jullie op elkaar? Ik heb siblings en we verschillen als dag en nacht en we lijken ook nog eens niet op onze oudersZanahoria schreef: ↑17-04-2018 23:12Wat een intetessant topic!
Ik heb geen kinderwens, maar denk er wel eens over na hoe mijn kinderen zouden zijn.
Bij mijn vorige vriend denk ik extreem teruggetrokken einzelgangers, want dat waren we alletwee een beetje.
Bij mijn huidige vriend zou ik het niet weten. Ik ben rustig en veel op mezelf, hij is nogal... adhd. Dus dat kan alle kanten op hahaha.
dinsdag 17 april 2018 23:22
Ja, dat snap en weet ik maar daar worden mijn antwoorden niet anders van. Als het wel zo zou zijn zou ik het hier schrijven óf niet delen en dus niet reageren.diyer schreef: ↑17-04-2018 23:18Enn, daarmee bedoel ik eigenlijk de zorgen die je kunt hebben en een bepaald toekomstbeeld die je eraan koppelde. En dat het dan toch allemaal losloopt.
Of de ouder die juist supertrots was op z'n kleine bolleboos, maar datzelfde kind dat als volwassene te beroerd lijkt zich in te zetten voor iets.
Dat bedoel ik met verwachtingen die wel/niet kloppen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 17 april 2018 23:23
Braaf? Of wilden ze graag een lesbienne?Boquiabierto schreef: ↑17-04-2018 23:14tvp. Ik denk niet dat mijn ouders hadden gerekend op een brave lesbienne, maar ik denk wel dat ik ben geworden zoals ze hoopten.
dinsdag 17 april 2018 23:24
Ouders van jonge kinderen maken zich druk om futiliteiten, of ze zijn trots op futiliteiten, zoals klas overslaan of kind heeft iets gejat. Maar uiteindelijk zijn dit allemaal geen voorbodes hoe kind als volwassene zal zijn. Ouders hebben invloed zeker hebben ze dat, maar veel minder dan ouders zelf denkendiyer schreef: ↑17-04-2018 23:18Enn, daarmee bedoel ik eigenlijk de zorgen die je kunt hebben en een bepaald toekomstbeeld die je eraan koppelde. En dat het dan toch allemaal losloopt.
Of de ouder die juist supertrots was op z'n kleine bolleboos, maar datzelfde kind dat als volwassene te beroerd lijkt zich in te zetten voor iets.
Dat bedoel ik met verwachtingen die wel/niet kloppen.
dinsdag 17 april 2018 23:25
Toen mijn, toendertijd 15 jarige, zoon iets super verantwoordelijks deed, zei ik quasi verbaasd:”zooooo heb ik je toch best wel goed opgevoed”
Zegt hij, bloedserieus,:”nou nee hoor mam dat heb ik toch echt zelf gedaan”
Tot zover mijn illusie dat ik wel wat bijgedragen heb aan de opvoeding van mijn, nu inmiddels 17 jarige zoon, waar ik eigenlijk niets over te klagen heb.
Maar stiekem weet ik natuurlijk ook wel dat het doorgeven van, voor mij belangrijke normen en waarden echt wel zijn invloed heeft gehad.
Zegt hij, bloedserieus,:”nou nee hoor mam dat heb ik toch echt zelf gedaan”
Tot zover mijn illusie dat ik wel wat bijgedragen heb aan de opvoeding van mijn, nu inmiddels 17 jarige zoon, waar ik eigenlijk niets over te klagen heb.
Maar stiekem weet ik natuurlijk ook wel dat het doorgeven van, voor mij belangrijke normen en waarden echt wel zijn invloed heeft gehad.
