Kinderen
alle pijlers
Kind van 7 afscheid opa
donderdag 10 mei 2018 22:18
Ons zoontje van net 7 weet sinds vandaag dat zijn opa (heel onverwachts voor ons allemaal) overleden is. Hij is er heel erg verdrietig over en kan volgens mij nog niet zo goed bevatten dat hij opa nooit meer gaat zien (logisch natuurlijk).
Het is een heel gevoelig jongetje en heeft al veel meegemaakt helaas.
Hij is oud genoeg voor de uitvaart, maar wij twijfelen heel erg of hij nog echt daadwerkelijk afscheid moet nemen van zijn opa. Er zijn nog 2 kleinkinderen van dezelfde leeftijd die wel bij de kist gaan kijken weten we. Maar die hebben opa al een poos niet gezien (vanwege ver weg wonen) en zoon heeft opa vorige week nog gesproken en geknuffeld.
Wat is wijsheid?
Het is een heel gevoelig jongetje en heeft al veel meegemaakt helaas.
Hij is oud genoeg voor de uitvaart, maar wij twijfelen heel erg of hij nog echt daadwerkelijk afscheid moet nemen van zijn opa. Er zijn nog 2 kleinkinderen van dezelfde leeftijd die wel bij de kist gaan kijken weten we. Maar die hebben opa al een poos niet gezien (vanwege ver weg wonen) en zoon heeft opa vorige week nog gesproken en geknuffeld.
Wat is wijsheid?
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 10 mei 2018 22:21
Het is goed voor je zoon om het af te kunnen sluiten, dus laat hem bij de kist.
Mijn moeder heeft me wel afscheid laten nemen van mijn opa, maar niet van mijn oma. Ik had ook die leeftijd en was een heel zacht meisje. Dat met mijn oma heeft mijn moeder helemaal fout gedaan en dat heeft me nog lang bezig gehouden.
Gecondoleerd met jullie verlies.
Mijn moeder heeft me wel afscheid laten nemen van mijn opa, maar niet van mijn oma. Ik had ook die leeftijd en was een heel zacht meisje. Dat met mijn oma heeft mijn moeder helemaal fout gedaan en dat heeft me nog lang bezig gehouden.
Gecondoleerd met jullie verlies.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 10-05-2018 22:23
5.26% gewijzigd
donderdag 10 mei 2018 22:23
donderdag 10 mei 2018 22:23
Mijn grootvader is onlangs overleden, en ook mijn nichtje en neefje van 6 en 8 zijn afscheid wezen nemen. Hij lag thuis in een bed opgebaard, en zij hebben ook bij 'm op bed gezeten en z'n hand vastgehouden en alles. Blijkbaar was dat voor hen de goede manier om het te doen. Dus ik zou het vooral aan zoontje zelf overlaten: als hij zich vrij voelt te kijken of opa aan te raken is 't prima, als hij het niet wil, ook goed.
donderdag 10 mei 2018 22:24
Gecondoleerd allereerst. Ik zou het gewoon aan je kind vragen. Mijn moeder is 7 maanden geleden overleden en mijn kinderen van 6 en 8 mochten helemaal zelf aangeven wat ze wilden. We zijn een paar keer nog bij oma gaan kijken, op hun verzoek. De jongste van 6 was er best wel relaxt onder en raakte haar gewoon aan. De oudste van 8 had het er moeilijker mee. Maar ik denk dat jouw kind wel oud genoeg is om zelf aan te geven wat hij wil.
donderdag 10 mei 2018 22:26
Eens. Gecondoleerd, to. Meestal zal een kind van die leeftijd wel kunnen beslissen. Maar vergeet niet dat jij je kind het beste kent, dus als jouw gevoel je zegt dat hij niet moet gaan kijken, luister daar dan ook naar.
Mijn zoon was ook 7 toen zijn ene opa overleed, en 10 bij de andere opa. Hij is bij allebei gaan kijken, na lang twijfelen. Het was zijn eigen keuze, we hebben vooral steeds aangegeven dat elke keus goed is.
donderdag 10 mei 2018 22:26
Mijn oma is recentelijk overleden, kinderen hadden een goede band met haar en zagen haar 1-2 keer in de week.
Oudste twee zijn meegeweest naar de uitvaart (4 en 5 jaar), maar het is niet in me opgekomen hen nog bij de kist te laten.
Niet dat ik dat per se een slecht idee vind, heb er gewoon niet eens over nagedacht.
Is de kist open? (Bij de begrafenis?)
Oudste twee zijn meegeweest naar de uitvaart (4 en 5 jaar), maar het is niet in me opgekomen hen nog bij de kist te laten.
Niet dat ik dat per se een slecht idee vind, heb er gewoon niet eens over nagedacht.
Is de kist open? (Bij de begrafenis?)
donderdag 10 mei 2018 22:29
Gecondoleerd 
Ook ik zou je zoon zelf laten kiezen. Mijn kinderen hebben meerdere keren afscheid moeten nemen van iemand en wij hebben hen altijd de keuze gegeven. Nu ze ouder zijn zijn ze nog steeds blij dat ze er voor gekozen hebben om daadwerkelijk afscheid te nemen. Mijn jongste was de eerste keer 4.
Ik ben als kind ook altijd door mijn ouders in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen en dit heeft mijn rouwverwerking alleen maar goed gedaan omdat ik het kon afsluiten zoals het voor mij goed was.
Ook ik zou je zoon zelf laten kiezen. Mijn kinderen hebben meerdere keren afscheid moeten nemen van iemand en wij hebben hen altijd de keuze gegeven. Nu ze ouder zijn zijn ze nog steeds blij dat ze er voor gekozen hebben om daadwerkelijk afscheid te nemen. Mijn jongste was de eerste keer 4.Ik ben als kind ook altijd door mijn ouders in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen en dit heeft mijn rouwverwerking alleen maar goed gedaan omdat ik het kon afsluiten zoals het voor mij goed was.
donderdag 10 mei 2018 22:29
Gecondoleerd. Ik zou aan kind zelf vragen of hij in de kist wil kijken en bereid hem voor hoe opa eruit ziet. Ik was 13 jaar toen ik voor het eerst een sterfgeval in de familie had en ik ben ook gaan kijken. Schrok me eigen dood. Grauw, gelig, ingevallen. Totaal niet meer de persoon die hij was. Heb daar lang last van gehad.
donderdag 10 mei 2018 22:30
Onze kinderen waren 2,4 en nog een weekje 5 toen opa toch nog vrij onverwacht overleed. Ze hadden opa nog gezien op de dag voordat hij overleed (wel al heel ernstig ziek en wij wisten dat hij die dag zou gaan sterven)
We hebben de oudste 2 laten kiezen wat ze wouden. Allebei wouden ze kijken. Opa was gewoon nog opa. Ze hebben er mooie tekeningen van gemaakt om het te verwerken O.a.
Een kind van 7 kun je vragen, hij zal zelf wel aangeven wat hij wil.
We hebben de oudste 2 laten kiezen wat ze wouden. Allebei wouden ze kijken. Opa was gewoon nog opa. Ze hebben er mooie tekeningen van gemaakt om het te verwerken O.a.
Een kind van 7 kun je vragen, hij zal zelf wel aangeven wat hij wil.
donderdag 10 mei 2018 22:31
Allereerst gecondoleerd met het verlies van opa.
Mijn ene opa overleed ook toen ik 7 was. Inmiddels al weer erg lang geleden, maar kan me nog goed herinneren dat het als jong kind toch wel duidelijk was dat opa er niet meer was.
Mijn ouders hebben ons toen niet bij de kist laten kijken en dat was goed. Een overleden iemand ziet er vaak toch anders uit en ik denk dat het beter is (jonge) kinderen daar niet mee te confronteren. Zeker in het geval dat een kind al veel heeft mee gemaakt en zo gevoelig is.
Aan de andere kant, toen ik wat ouder was en oma overleed had ik wel graag zelf de keuze gehad. Dus kan me ook indenken jouw zoontje te vragen wat hij graag wil.
Misschien is een alternatief afscheid een optie ipv kijken bij de kist? Bijvoorbeeld even extra stilstaan tijdens de uitvaart met zoontje, als daar een mogelijkheid voor is. Of op een ander moment met hem apart opa herdenken als afscheid?
Mijn ene opa overleed ook toen ik 7 was. Inmiddels al weer erg lang geleden, maar kan me nog goed herinneren dat het als jong kind toch wel duidelijk was dat opa er niet meer was.
Mijn ouders hebben ons toen niet bij de kist laten kijken en dat was goed. Een overleden iemand ziet er vaak toch anders uit en ik denk dat het beter is (jonge) kinderen daar niet mee te confronteren. Zeker in het geval dat een kind al veel heeft mee gemaakt en zo gevoelig is.
Aan de andere kant, toen ik wat ouder was en oma overleed had ik wel graag zelf de keuze gehad. Dus kan me ook indenken jouw zoontje te vragen wat hij graag wil.
Misschien is een alternatief afscheid een optie ipv kijken bij de kist? Bijvoorbeeld even extra stilstaan tijdens de uitvaart met zoontje, als daar een mogelijkheid voor is. Of op een ander moment met hem apart opa herdenken als afscheid?
donderdag 10 mei 2018 22:45
Neefje heeft op die leeftijd een tekening gemaakt voor in de kist maar is zelf niet gaan kijken toen de kist nog open was. Neefje had opa een week voor het overlijden nog gezien.
Ik heb op iets andere leeftijden de begrafenissen van twee grootouders meegemaakt. Beide keren in de kist gekeken, kan me niet herinneren dat dat expliciet aan me gevraagd werd. Beiden zag ik niet vaak, dus vond het wel prettig/neutraal geloof ik.
Ik heb op iets andere leeftijden de begrafenissen van twee grootouders meegemaakt. Beide keren in de kist gekeken, kan me niet herinneren dat dat expliciet aan me gevraagd werd. Beiden zag ik niet vaak, dus vond het wel prettig/neutraal geloof ik.
ikvraaghet wijzigde dit bericht op 10-05-2018 22:52
55.64% gewijzigd
Als de aarde plat was hadden katten allang alles eraf geflikkerd.
donderdag 10 mei 2018 22:48
Bedankt allemaal,
waarom ik twijfel is omdat opa er niet meer zo uit ziet als de laatste keer dat hij hem zag.
soms ziet iemand er nog uit alsof hij/zij slaapt. Als dat zo is dan is kijken wel oke. Mijn man is nu daar (zoon en ik niet, hij heeft nog virusje/koorts erbij, is toevallig hoor) dus ik kan nu ook niet goed beoordelen of dat zo is.
waarom ik twijfel is omdat opa er niet meer zo uit ziet als de laatste keer dat hij hem zag.
soms ziet iemand er nog uit alsof hij/zij slaapt. Als dat zo is dan is kijken wel oke. Mijn man is nu daar (zoon en ik niet, hij heeft nog virusje/koorts erbij, is toevallig hoor) dus ik kan nu ook niet goed beoordelen of dat zo is.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 10 mei 2018 22:58
Gecondoleerd TO.
Ik was 5 toen mijn oma (die bij ons woonde) overleed. Ik ben mijn ouders nog steeds heel dankbaar dat ze me goed begeleid hebben in mijn eerste ervaring met de dood. Ze hebben me op mijn niveau verteld dat oma vanaf nu alleen nog in mijn hartje woonde en dat haar lichaam er nu nog even was maar dat het koud aan zou voelen en ze hebben me zelf laten kiezen. Dat heb ik blijkbaar goed kunnen plaatsen. Want ik voelde me heel ok toen ik 'mijn koude' oma knuffelde en haar vertelde dat ze vanaf nu in mijn hartje woonde. Deze ervaring was bij latere verliezen erg waardevol.
Ik was 5 toen mijn oma (die bij ons woonde) overleed. Ik ben mijn ouders nog steeds heel dankbaar dat ze me goed begeleid hebben in mijn eerste ervaring met de dood. Ze hebben me op mijn niveau verteld dat oma vanaf nu alleen nog in mijn hartje woonde en dat haar lichaam er nu nog even was maar dat het koud aan zou voelen en ze hebben me zelf laten kiezen. Dat heb ik blijkbaar goed kunnen plaatsen. Want ik voelde me heel ok toen ik 'mijn koude' oma knuffelde en haar vertelde dat ze vanaf nu in mijn hartje woonde. Deze ervaring was bij latere verliezen erg waardevol.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 10 mei 2018 22:59
Gecondoleerd
Laatst is mijn oma overleden en wij hebben het helemaal aan dochter overgelaten. Oma had alzheimer en was heel veel afgevallen. Dochter had haar al een tijdje niet gezien, toen ik de laatste keer ging (2 weken voor haar overlijden) schrok ik van hoe ze eruit zag. Zo dun, schilferige lippen, gewoon niet oma. Maar toen ze in de kist lag, was het echt oma! Ze hadden haar echt mooi opgemaakt, haar tanden in, ze had er in tijden niet zo goed uit gezien eigenlijk. En ik denk dat dat met jullie opa ook wel zo zal zijn. Je kan ook zelf eerst even gaan kijken en dan eventueel voor hem beslissen of het slim is. Als opa er erg slecht uit ziet, is het misschien niet zo verstandig. Hier heeft dochter zich de hele dag van de uitvaart erg goed gehouden. Heeft nog een knuffeltje bij oma in de kist gelegd en bleef in het begin wat op afstand, maar wilde daarna toch wat dichterbij komen. Ik heb het aan haar overgelaten allemaal.
Toen ze die avond in bed lag, kreeg ze het wel moeilijk ineens. Ze lag echt te huilen en miste oma ineens. En steeds als ze haar ogen dicht deed, dacht ze aan oma en dat ze nu nooit meer naar haar toe kon enzo. Ik ben toen bij haar gaan liggen en heb met haar gepraat erover. Daarna is ze naast mij in slaap gevallen. Die nacht werd ze nog een keer huilend wakker, ben toen met haar in het logeerbed gaan liggen. Ze was gewoon bang om alleen te zijn ineens.
Gelukkig was dat eigenlijk de volgende dag weer over. We hebben er toen ook niet meer over gepraat en hebben ook de kaart met oma haar foto weggezet, zodat ze er niet aan werd herinnerd steeds. Dat is eigenlijk verder gewoon prima gegaan. Ik zou het dus gewoon met hem overleggen.
Laatst is mijn oma overleden en wij hebben het helemaal aan dochter overgelaten. Oma had alzheimer en was heel veel afgevallen. Dochter had haar al een tijdje niet gezien, toen ik de laatste keer ging (2 weken voor haar overlijden) schrok ik van hoe ze eruit zag. Zo dun, schilferige lippen, gewoon niet oma. Maar toen ze in de kist lag, was het echt oma! Ze hadden haar echt mooi opgemaakt, haar tanden in, ze had er in tijden niet zo goed uit gezien eigenlijk. En ik denk dat dat met jullie opa ook wel zo zal zijn. Je kan ook zelf eerst even gaan kijken en dan eventueel voor hem beslissen of het slim is. Als opa er erg slecht uit ziet, is het misschien niet zo verstandig. Hier heeft dochter zich de hele dag van de uitvaart erg goed gehouden. Heeft nog een knuffeltje bij oma in de kist gelegd en bleef in het begin wat op afstand, maar wilde daarna toch wat dichterbij komen. Ik heb het aan haar overgelaten allemaal.
Toen ze die avond in bed lag, kreeg ze het wel moeilijk ineens. Ze lag echt te huilen en miste oma ineens. En steeds als ze haar ogen dicht deed, dacht ze aan oma en dat ze nu nooit meer naar haar toe kon enzo. Ik ben toen bij haar gaan liggen en heb met haar gepraat erover. Daarna is ze naast mij in slaap gevallen. Die nacht werd ze nog een keer huilend wakker, ben toen met haar in het logeerbed gaan liggen. Ze was gewoon bang om alleen te zijn ineens.
Gelukkig was dat eigenlijk de volgende dag weer over. We hebben er toen ook niet meer over gepraat en hebben ook de kaart met oma haar foto weggezet, zodat ze er niet aan werd herinnerd steeds. Dat is eigenlijk verder gewoon prima gegaan. Ik zou het dus gewoon met hem overleggen.
donderdag 10 mei 2018 23:00
Ik denk dat het heel goed is om hier open met je kind over te praten. De dood is iets wat ook bij het leven hoort maar er over praten lijkt vaak een taboe. Hoe "normaler" jij de situatie aanpakt, hoe makkelijker dit voor je zoon zal zijn. Er is geen goed of fout, verdrietig zijn mag...
In de reacties hierboven lees je verschillende verhalen: voor de één positief en voor de ander helaas niet... mijn neef is geestelijk beperkt. Begreep niet wat overlijden inhield. Mijn neef(geestelijk 5) zag mijn opa net voor de begrafenis en was behoorlijk van slag. Maar hij begreep wel dat opa er echt niet meer was. Het was wellicht beter geweest als hij meer tijd had gehad voor het afscheid.
Zelf was ik tien. Vond het best spannend. Was overigens niet de eerste overledene die ik zag, maar wel de eerste die zo dichtbij me stond. Eerst wilde ik niet kijken. We hebben toen een tekening naar het rouwcentrum gebracht voor opa. De mensen daar wisten precies hoe ze met me om moesten gaan en legden uit waar opa op dat moment was, waar opa heen ging als het kamertje door iemand anders gebruikt werd en lieten me eerst een lege kamer zien. Daarna wilde ik vanaf de drempel kijken en uiteindelijk wilde ik tijdens de condoleance zelfs alleen met opa zijn. Allemaal mijn eigen keus.
Vanuit mijn werk in het onderwijs heb ik meegemaakt dat een kleuter overleed. Het klinkt misschien vreemd maar dit was een hele mooie tijd in de klas. Hoe puur kinderen met elkaar hierover kunnen praten en zo open zonder taboe of angst. Hoe de klas toch een glimlach op het gezicht van de ouders konden brengen door hun oprechte betrokkenheid...
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Wees open, wees eerlijk, wees niet bang en help je zoon in zijn verwerking.
Gecondoleerd.
In de reacties hierboven lees je verschillende verhalen: voor de één positief en voor de ander helaas niet... mijn neef is geestelijk beperkt. Begreep niet wat overlijden inhield. Mijn neef(geestelijk 5) zag mijn opa net voor de begrafenis en was behoorlijk van slag. Maar hij begreep wel dat opa er echt niet meer was. Het was wellicht beter geweest als hij meer tijd had gehad voor het afscheid.
Zelf was ik tien. Vond het best spannend. Was overigens niet de eerste overledene die ik zag, maar wel de eerste die zo dichtbij me stond. Eerst wilde ik niet kijken. We hebben toen een tekening naar het rouwcentrum gebracht voor opa. De mensen daar wisten precies hoe ze met me om moesten gaan en legden uit waar opa op dat moment was, waar opa heen ging als het kamertje door iemand anders gebruikt werd en lieten me eerst een lege kamer zien. Daarna wilde ik vanaf de drempel kijken en uiteindelijk wilde ik tijdens de condoleance zelfs alleen met opa zijn. Allemaal mijn eigen keus.
Vanuit mijn werk in het onderwijs heb ik meegemaakt dat een kleuter overleed. Het klinkt misschien vreemd maar dit was een hele mooie tijd in de klas. Hoe puur kinderen met elkaar hierover kunnen praten en zo open zonder taboe of angst. Hoe de klas toch een glimlach op het gezicht van de ouders konden brengen door hun oprechte betrokkenheid...
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Wees open, wees eerlijk, wees niet bang en help je zoon in zijn verwerking.
Gecondoleerd.
donderdag 10 mei 2018 23:00
Gecondoleerd!
Mijn vader is in februari volkomen onverwacht overleden en wij hebben met gezin, zusje en neefje en stiefzus en neefje en nichtje bijna een week bij mijn moeder gebivakkeerd om haar te helpen, te rouwen en afscheid te nemen. Mijn vader lag in de woonkamer opgebaard en hoorde er gewoon bij. Neefjes en nichtje aaiden opa over zijn hoofd, knuffelden hem en als je liever niet in de buurt kwam was dat ook prima. Nu lag mijn vader er heel mooi bij, was ook niet ziek en zijn dood kwam zo snel dat hij niet geleden heeft, ook fysiek niet. Je zag natuurlijk wel dat hij niet meer leefde, maar hij had tot op het laatst een gezond kleurtje.
Ze hadden ook allemaal een rol bij de crematie, hoefde niet, mocht wel.
Ze kijken er achteraf goed op terug. Ze vonden het fijn om zo tot het laatst bij opa te zijn.
Mijn vader is in februari volkomen onverwacht overleden en wij hebben met gezin, zusje en neefje en stiefzus en neefje en nichtje bijna een week bij mijn moeder gebivakkeerd om haar te helpen, te rouwen en afscheid te nemen. Mijn vader lag in de woonkamer opgebaard en hoorde er gewoon bij. Neefjes en nichtje aaiden opa over zijn hoofd, knuffelden hem en als je liever niet in de buurt kwam was dat ook prima. Nu lag mijn vader er heel mooi bij, was ook niet ziek en zijn dood kwam zo snel dat hij niet geleden heeft, ook fysiek niet. Je zag natuurlijk wel dat hij niet meer leefde, maar hij had tot op het laatst een gezond kleurtje.
Ze hadden ook allemaal een rol bij de crematie, hoefde niet, mocht wel.
Ze kijken er achteraf goed op terug. Ze vonden het fijn om zo tot het laatst bij opa te zijn.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 10-05-2018 23:01
0.93% gewijzigd
donderdag 10 mei 2018 23:01
Gecondoleerd. Dan zou ik je man vragen hoe hij erbij ligt. Best apart eigenlijk hoe ik het zelf herinner, ik kan mijn beide opa's in gedachte nog zo in de kist zien liggen, vond ik achteraf niet zo fijn. Mijn vader en oma niet meer. Mijn moeder is nog maar kort geleden, die kan ik me gelukkig heel goed levend voor de geest halen.
Kortom, heel lastig om voor een ander in te vullen, hoe dan ook wens ik je knul een fijne afsluiting, dat is wel belangrijk.
Kortom, heel lastig om voor een ander in te vullen, hoe dan ook wens ik je knul een fijne afsluiting, dat is wel belangrijk.
die ik wilde bestaat al...
donderdag 10 mei 2018 23:02
donderdag 10 mei 2018 23:19
Gecondoleerd.
Als hij er nog mooi bij ligt, zou ik je zoon de keuze geven of hij wel of niet afscheid wil nemen.
Voor iedereen is dit anders. Toen mijn opa overleed was ik een jaar of 14 denk ik. Ik heb hem gezien in de kist, maar voor mij was het opa niet meer. Sinds die tijd kies ik ervoor om niet meer in de kist te kijken.
Toen afgelopen jaar mijn oom overleed, heb ik mij verwonderd over het feit dat zijn kleinkinderen (tussen de 6 en 12 jaar) zo onbevangen bij de kist liepen/speelden etc. Heel erg mooi om te zien en super fijn dat het zo kon.
Als hij er nog mooi bij ligt, zou ik je zoon de keuze geven of hij wel of niet afscheid wil nemen.
Voor iedereen is dit anders. Toen mijn opa overleed was ik een jaar of 14 denk ik. Ik heb hem gezien in de kist, maar voor mij was het opa niet meer. Sinds die tijd kies ik ervoor om niet meer in de kist te kijken.
Toen afgelopen jaar mijn oom overleed, heb ik mij verwonderd over het feit dat zijn kleinkinderen (tussen de 6 en 12 jaar) zo onbevangen bij de kist liepen/speelden etc. Heel erg mooi om te zien en super fijn dat het zo kon.
