Gezocht moeders van kinderen met autisme/ ADD. Zuid holland

Hoi,

Geen autisme hier; wel stevige ADHD.
Ons meisje is ook 7.

Mag dit ook of liever niet?

Ja, onze dochter zit op regulier onderwijs en gelukkig gaat dit erg goed.
Ze lijkt op school minder last te hebben van haar ADHD dan wij verwacht hadden en ze komt goed mee. De lijnen met school zijn kort en we spreken de leerkrachten wat vaker dan normaal omdat ik het fijn vind om vinger aan de pols te houden.

Klopt, je zult vast weten dat ADHD ook niet heel makkelijk is om mee te leven (voor haarzelf) en om mee om te gaan (voor ons en onze jongste).

Moet er wel bij zeggen dat zij een heel stuk rustiger is sinds ze in groep 3 zit, waardoor het thuis ook veel beter gaat.

Hoelang weten jullie al dat je zoon 'iets' heeft?

Mijn zoon heeft (nog) geen diagnose ASS maar ik zou vreemd opkijken als het niet zo zou zijn (ikzelf heb de diagnose ASS en herken veel in zijn gedrag wat ook wel door anderen wordt bevestigd.)

Hij is bijna 7 en gaat ook naar regulier onderwijs. Tot nu toe heeft school al opmerkingen gemaakt over zijn motoriek (die ondertussen al heel goed is bijgetrokken), zijn sociale vaardigheden (proberen ze hem mee te helpen) en zijn bijzondere kijk op de wereld.

Ik vind vooral zijn starheid (en daardoor vaak dominante/dwingende gedrag) en zijn explosiviteit (kan ineens omslaan in boosheid met agressie) lastig om mee om te gaan...

Ik durf hem niet te laten testen omdat ik bang ben wat het met hem zal doen...

Ik kreeg mijn diagnose toen ik bijna 30 was, ondertussen al weer ruim 6 jaar geleden. In die periode is het zeker niet altijd makkelijk geweest. Maar toen ik eenmaal mijn grootste probleem in kaart had weten te brengen (angst) kon ik eindelijk aan verbetering gaan werken. En het ging de laatste tijd ook echt een heel stuk beter, mede door leukere werkinhoud en door het beter aangeven van mijn kwaliteiten en zwakke punten. Nu loop ik nog regelmatig tegen overprikkeling aan waardoor ik in de weekenden vaak last heb van stevie hoofdpijn. Weer een onderweg waar ik even wat meer aandacht aan moet gaan besteden want wanneer ik overprikkeld/gestresst raak kom ik in één vicieuze cirkel die de druk in stand houd waardoor ik dus een stuk minder gezellig ben (en dat vind ik helemaal niet leuk waardoor ik mezelf weer op m'n kop ga zitten).

Onze dochter was altijd al een pittig meisje en dat zorgde voor 'problemen', Klein als ze was, wist ze precies wat ze wilde. Nee kende ze niet, op de gang of iets dergelijks werkte niet, ze vroeg altijd enorm veel aandacht en moest altijd beziggehouden worden.

Van bepaalde dingen die we bij haar zagen dachten we dat het aan de leeftijd lag. Tot ze naar school ging en de juf constateerde dat ze wel heel veel aandacht vroeg en heel alert was op alles wat er in de klas en om haar heen gebeurde. Naar aanleiding daarvan en dingen die we thuis constateerden zijn we bij een kinderarts terecht gekomen (ze was toen 5) en via verschillende onderzoeken zijn ze erachter gekomen dat ze inderdaad ADHD heeft, en wel in die mate dat ze dat dus op die leeftijd al hebben kunnen vaststellen.

Het uitte zich vooral in een hele slechte concentratie (thuis en op school), heeeel veel aandacht vragen, ongevoelig voor straf en beloning, geen nee kennen en geen rem hebben, enorme woedeaanvallen (nu gelukkig niet meer) en heel impulsief. Verrassingen of onverwachte dingen trekt ze niet en regelmaat is bijzonder belangrijk. Vakanties zijn dus ook een hel. Sinds ze in groep 3 zit hebben we een ander kind. Scheelt ook dat ze ouder wordt, waardoor je beter met haar kan praten en dingen uit kan leggen en dat ze zelf ook dingen beter onder woorden kan brengen.
Het hyperactieve heeft ze dan weer niet heel erg naar ons idee.