Kinderen
alle pijlers
Gedrag kind na komst zusje
zondag 27 mei 2018 21:19
Hallo allemaal,
Hier even een berichtje van een radeloze mama.. Ik ben iets meer dan 3 weken geleden bevallen van een dochter en heb al een zoontje van 5. Alles gaat in principe heel goed, behalve het gedrag van mijn oudste van 5. Sinds de komst van zijn zusje heeft hij best aggressief en boos gedrag getoont, vooral als het bedtijd is. Overdag is het ook wel aanwezig, maar niet continue.
Het is een heel gevoelig jongetje en heb eigelijk nooit problemen met hem gehad, we zijn altijd 4 handen op 1 buik geweest.. Ik probeer alles qua aandacht en gewoontes met hem ook zo veel mogelijk hetzelfde te houden omdat ik heel goed snap dat een nieuw gezinslid veel inpact kan hebben op een kind. Ik snap hem zó goed, maar wat ik ook probeer of doe.. het werkt gewoon niet.
Hij is snel boos en zondert zich dan af en gaat bijvoorbeeld huilen/boos doen onder de dekens, wil niet praten, vind niemand meer lief en wilt alleen zijn (voorheen durfde hij niet eens alleen te zijn). Het kost dan enorm veel moeite om hem uit zo'n bui te krijgen. Ik word niet boos, ik blijf continue heel begripvol maar het breekt me zó op. Het is ontzettend moeilijk om op deze manier te kunnen genieten. Ik voel me nu continue schuldig tegenover hem en mis m'n lieve jongen zo ontzettend erg.. m'n hart breekt om hem zo te zien en ik ben er echt ontzettend verdrietig om. Ik weet even niet meer wat ik ermee moet.. we zijn al dagjes weg gegaan, hij krijgt veel 1 op 1 aandacht etc..
Hij is verder wel heel erg lief tegen zijn zusje dus dat is wel fijn.
Iemand ervaring of tips of is dit echt een fase waar we doorheen moeten?
Hier even een berichtje van een radeloze mama.. Ik ben iets meer dan 3 weken geleden bevallen van een dochter en heb al een zoontje van 5. Alles gaat in principe heel goed, behalve het gedrag van mijn oudste van 5. Sinds de komst van zijn zusje heeft hij best aggressief en boos gedrag getoont, vooral als het bedtijd is. Overdag is het ook wel aanwezig, maar niet continue.
Het is een heel gevoelig jongetje en heb eigelijk nooit problemen met hem gehad, we zijn altijd 4 handen op 1 buik geweest.. Ik probeer alles qua aandacht en gewoontes met hem ook zo veel mogelijk hetzelfde te houden omdat ik heel goed snap dat een nieuw gezinslid veel inpact kan hebben op een kind. Ik snap hem zó goed, maar wat ik ook probeer of doe.. het werkt gewoon niet.
Hij is snel boos en zondert zich dan af en gaat bijvoorbeeld huilen/boos doen onder de dekens, wil niet praten, vind niemand meer lief en wilt alleen zijn (voorheen durfde hij niet eens alleen te zijn). Het kost dan enorm veel moeite om hem uit zo'n bui te krijgen. Ik word niet boos, ik blijf continue heel begripvol maar het breekt me zó op. Het is ontzettend moeilijk om op deze manier te kunnen genieten. Ik voel me nu continue schuldig tegenover hem en mis m'n lieve jongen zo ontzettend erg.. m'n hart breekt om hem zo te zien en ik ben er echt ontzettend verdrietig om. Ik weet even niet meer wat ik ermee moet.. we zijn al dagjes weg gegaan, hij krijgt veel 1 op 1 aandacht etc..
Hij is verder wel heel erg lief tegen zijn zusje dus dat is wel fijn.
Iemand ervaring of tips of is dit echt een fase waar we doorheen moeten?
zondag 27 mei 2018 21:22
Het is een fase, denk ik. Hij moet gewoon wennen aan een nieuw kind in huis. In sommige boekjes wordt de komst van een nieuw kind wel eens vergeleken met deze situatie: stel je voor dat jouw man op een dag een nieuwe vrouw mee zou nemen en zou zeggen: dit is Marie, ik vind haar heel lief, kijk eens hoe leuk ze is en nu ga ik heb ik zowel met Marie als met jou een situatie. Jouw zoontje kan zich niet zo goed uiten vanwege zijn leeftijd. Benoem je het wel eens? (dat is ook wennen hè, opeens zo'n baby die huilt en die mama zoveel aandacht geeft?). Misschien kun je op die manier een gesprek met hem aangaan.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 27 mei 2018 21:24
zondag 27 mei 2018 21:24
Laten helpen. Billetjes vegen (bij een plasluier), luiers laten pakken. Helpen zusje in bad doen. Diploma voor hem maken dat hij de beste grote broer is. Betrek hem bij alles en prijs hem voor zijn hulp. Negatief gedrag gewoon negeren. Dat is namelijk ook aandacht als je erop reageert.
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
zondag 27 mei 2018 21:27
Doe ik allemaal inderdaad.. had me van te voren echt goed voorbereid om het voor hem wat makkelijker te maken, maar helaasSue-Heck schreef: ↑27-05-2018 21:24Laten helpen. Billetjes vegen (bij een plasluier), luiers laten pakken. Helpen zusje in bad doen. Diploma voor hem maken dat hij de beste grote broer is. Betrek hem bij alles en prijs hem voor zijn hulp. Negatief gedrag gewoon negeren. Dat is namelijk ook aandacht als je erop reageert.
zondag 27 mei 2018 21:28
Zijn er nog bijzondere dingen? Hangen er nog slingers? Komt er nog vaak visite als hij thuis is? Want hier hielp het om zo snel mogelijk alles weer zo gewoon mogelijk te doen, slingers en ballonnen weg (kind riep elke ochtend: Het is weer feest!) en visite als zoon op school is.
En stop met je schuldig voelen, dat is niet nodig. Hij voelt misschien aan dat jij je schuldig voelt.
En stop met je schuldig voelen, dat is niet nodig. Hij voelt misschien aan dat jij je schuldig voelt.
zondag 27 mei 2018 21:28
Hij krijgt veel een op een aandacht... en je laat je baby dus alleen? Neem aan dat als er een partner in beeld is dat die gewoon werkt nu. Dus écht een op een krijgt hij niet hé, begin eens met daar eerlijk in te zijn.
Zoon moet wijken als baby honger heeft, luier moet, getroost moet worden en ja dat is heel wat keren per dag. Snap best dat je helemaal into je nieuwe baby bent maar ga niet zeggen dat zoon veel één op één tijd van je krijgt want je hebt niet meer uren in de dag dan een ander.
Zoon moet wijken als baby honger heeft, luier moet, getroost moet worden en ja dat is heel wat keren per dag. Snap best dat je helemaal into je nieuwe baby bent maar ga niet zeggen dat zoon veel één op één tijd van je krijgt want je hebt niet meer uren in de dag dan een ander.
zondag 27 mei 2018 21:29
Als de baby aandacht vraagt en je bent met hem bezig zeg dan eens tegen de baby (als dat kan natuurlijk) ‘ Ja, ik kom zo maar ik van nu eerst even dit puzzeltje/ puzzelstukje afmaken met * naamoudste* ‘
Zo laat je letterlijk zien dat de nieuwe baby net zo goed af en toe moet wachten, geduld moe tonen etc. Hetzelfde dus als er van hem gevraagd wordt. Dat je vanzelfsprekend zsm de baby weer centraal zet lijkt me duidelijk want die is veel te klein natuurlijk. Alleen deze aanpak laat hem zien en voelen dat een tweede kindje dus niet ‘regeert’.
Zo laat je letterlijk zien dat de nieuwe baby net zo goed af en toe moet wachten, geduld moe tonen etc. Hetzelfde dus als er van hem gevraagd wordt. Dat je vanzelfsprekend zsm de baby weer centraal zet lijkt me duidelijk want die is veel te klein natuurlijk. Alleen deze aanpak laat hem zien en voelen dat een tweede kindje dus niet ‘regeert’.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 27 mei 2018 21:31
Een baby slaapt ook genoeg uren, en mijn partner is 3 weken vrij geweest..nina1966 schreef: ↑27-05-2018 21:28Hij krijgt veel een op een aandacht... en je laat je baby dus alleen? Neem aan dat als er een partner in beeld is dat die gewoon werkt nu. Dus écht een op een krijgt hij niet hé, begin eens met daar eerlijk in te zijn.
Zoon moet wijken als baby honger heeft, luier moet, getroost moet worden en ja dat is heel wat keren per dag. Snap best dat je helemaal into je nieuwe baby bent maar ga niet zeggen dat zoon veel één op één tijd van je krijgt want je hebt niet meer uren in de dag dan een ander.
anoniem_347089 wijzigde dit bericht op 27-05-2018 21:32
1.00% gewijzigd
zondag 27 mei 2018 21:39
En misschien helpt het ook gewoon om de baby te koppelen aan leuke dingen. Bijvoorbeeld, als jij de baby voedt, kun je een boekje met hem lezen. Of als de baby slaapt. Hij is natuurlijk wel 5 jaar alleen geweest, ik kan me wel indenken dat hij geen zin heeft om zijn moeder te delen met iemand anders. En mama diegene ook nog heel lief etc. vindt. Is er ook iets anders in zijn leventje veranderd? Andere school, nieuwe klas, vriendje dat niet meer met hem af wil spreken ofzo?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 27 mei 2018 21:39
Mijn dochter van vijf krijgt later dit jaar een babybroer of -zus.
Naast haar blijdschap (baby thuis is cool, ze kan allerlei dingen ermee zoals fles geven, speentje geven, luier wisselen- of dat vind zij) is er ook zorg.
Want is ze dan nog wel mijn liefste meisje, ze is niet langer de jongste en hoe kan ik nou ook nog van een nieuw kindje houden?
Gelukkig vraagt ze dat.
Ik wil zo graag nog een kindje omdat ik de oudste twee zo verschrikkelijk leuk vind. Dus het wordt alleen maar leuker en met meer mensen om lief te hebben.
Zoon was twee toen zijn zus kwam.
Zoveel mogelijk in eigen ritme gehouden (kdv), eigen avondritueel.
En ook prijzen als hij hielp, veel laten helpen. Zeggen dat de baby dat heel fijn vind, kijk maar naar haar gezichtje.
Want het is ook leuk dat er een baby is.
En soms moet de baby heel eventjes wachten.
En dat zei ik hardop. En toen ze begon te trekken moest zij ook zachtjes doen met haar grote broer.
Het is niet de bedoeling dat jouw zoon zo verdrietig is.
Dus zou ik dat zeggen denk ik.
Dat je ziet dat hij verdrietig is. Dat je graag wil dat hij zich fijn voelt. Maar dat je niet precies weet wat er is. Of hij jou wil helpen om het beter te maken.
Misschien vind je iets heel geks, dat hij zijn bord mist. Of dat hij liever een broertje had gehad. Of....
Naast haar blijdschap (baby thuis is cool, ze kan allerlei dingen ermee zoals fles geven, speentje geven, luier wisselen- of dat vind zij) is er ook zorg.
Want is ze dan nog wel mijn liefste meisje, ze is niet langer de jongste en hoe kan ik nou ook nog van een nieuw kindje houden?
Gelukkig vraagt ze dat.
Ik wil zo graag nog een kindje omdat ik de oudste twee zo verschrikkelijk leuk vind. Dus het wordt alleen maar leuker en met meer mensen om lief te hebben.
Zoon was twee toen zijn zus kwam.
Zoveel mogelijk in eigen ritme gehouden (kdv), eigen avondritueel.
En ook prijzen als hij hielp, veel laten helpen. Zeggen dat de baby dat heel fijn vind, kijk maar naar haar gezichtje.
Want het is ook leuk dat er een baby is.
En soms moet de baby heel eventjes wachten.
En dat zei ik hardop. En toen ze begon te trekken moest zij ook zachtjes doen met haar grote broer.
Het is niet de bedoeling dat jouw zoon zo verdrietig is.
Dus zou ik dat zeggen denk ik.
Dat je ziet dat hij verdrietig is. Dat je graag wil dat hij zich fijn voelt. Maar dat je niet precies weet wat er is. Of hij jou wil helpen om het beter te maken.
Misschien vind je iets heel geks, dat hij zijn bord mist. Of dat hij liever een broertje had gehad. Of....
zondag 27 mei 2018 21:45
Toen mijn neefje werd geboren vroeg zijn broer toen ik op visite kwam of ik de baby kwam halen. 'Ik hoef hem niet, hoor' 
Nu zijn het beste vrienden
Volgens mij doe je alles goed en moet hij er gewoon zelf doorheen. Je schrijft alleen wel dat je hem uit een bui moet trekken als hij alleen vwil zijn, maar misschien moet je dat juist niet doen. Je zoon geeft een grens aan, laat hem dan ook en ontvang hem liefdevol zodra hij zelf kiest weer bij jullie te komen. Geeft je zelf meer rust en hij krijgt ook even de rust die hij blijkbaar nodig heeft.
Nu zijn het beste vrienden
Volgens mij doe je alles goed en moet hij er gewoon zelf doorheen. Je schrijft alleen wel dat je hem uit een bui moet trekken als hij alleen vwil zijn, maar misschien moet je dat juist niet doen. Je zoon geeft een grens aan, laat hem dan ook en ontvang hem liefdevol zodra hij zelf kiest weer bij jullie te komen. Geeft je zelf meer rust en hij krijgt ook even de rust die hij blijkbaar nodig heeft.
zondag 27 mei 2018 21:48
zondag 27 mei 2018 21:49
Wat vervelend dat je je schuldig voelt tijdens zo’n mooie periode in je leven.
Het gedrag van je zoontje herken ik van onze oudste, die was iets ouder dan jouw zoon.
Ik vond het ook lastig en voor ons werkte het, wat net genoemd werd, om alle slingers weg te halen en het gewone leven te leiden maar dan met een kind erbij.
En weet je, het is maar tijdelijk, het gaat weer over dit gedrag maar je zoontje moet gewoon even wennen aan de nieuwe situatie. En dat is ook logisch en prima. Dus probeer het te relativeren en te plaatsen en het jezelf niet te laten raken of er van slag van te raken. Daar help je hem meer mee dan je schuldig te voelen. Dat hoeft echt niet. Ja hij heeft het even lastig maar hij moet er even doorheen.
Het went wel maar dat kost tijd. Geeft het ook even tijd.
Het gedrag van je zoontje herken ik van onze oudste, die was iets ouder dan jouw zoon.
Ik vond het ook lastig en voor ons werkte het, wat net genoemd werd, om alle slingers weg te halen en het gewone leven te leiden maar dan met een kind erbij.
En weet je, het is maar tijdelijk, het gaat weer over dit gedrag maar je zoontje moet gewoon even wennen aan de nieuwe situatie. En dat is ook logisch en prima. Dus probeer het te relativeren en te plaatsen en het jezelf niet te laten raken of er van slag van te raken. Daar help je hem meer mee dan je schuldig te voelen. Dat hoeft echt niet. Ja hij heeft het even lastig maar hij moet er even doorheen.
Het went wel maar dat kost tijd. Geeft het ook even tijd.
zondag 27 mei 2018 21:50
Als ik bij mijn kleuter er de vinger niet op kan leggen wat er precies aan de hand is pak ik haar lievelingsknuffel en 'praat' ik met een stemmetje alsof pop praat. Kleuters praten dan echt tegen de pop en niet tegen jou, dus misschien dat hij het dan wel wil/kan vertellen?
In dit geval zou ik dus 'zeggen': hallo, hoe heet die baby? Huilt hij vaak? Vind je hem lief? Wanneer vind je hem niet zo leuk? Enz.
Daarna pak ik kleuter dan vaak even bij me, zonder pop, en ga er dan nog even op in.
In dit geval zou ik dus 'zeggen': hallo, hoe heet die baby? Huilt hij vaak? Vind je hem lief? Wanneer vind je hem niet zo leuk? Enz.
Daarna pak ik kleuter dan vaak even bij me, zonder pop, en ga er dan nog even op in.
zondag 27 mei 2018 21:51
zondag 27 mei 2018 21:56
Bij ons hielp het om de oudere kinderen uit te leggen dat hoe groter een kind, hoe minder mama hoeft te zorgen en hoe meer leuke dingen we samen kunnen doen.
En dat je dus voor een klein baby'tje veel moet zorgen maar dat die nog niet echt leuke dingen met mama kan doen. En dan dingen benoemen die kind heel leuk vindt om samen te doen: spelletjes, naar het zwembad etc.
En ook dat je voor kleine kindjes meer moet zorgen dan voor grote maar dat dat niet betekent dat je van een klein kindje meer houdt.
We hebben ook benadrukt hoe leuk de baby zijn grote broer of zus vindt: hij denkt dat jij alles al kan! Dat hielp hier ook heel erg tegen eventuele jaloezie.
En dat je dus voor een klein baby'tje veel moet zorgen maar dat die nog niet echt leuke dingen met mama kan doen. En dan dingen benoemen die kind heel leuk vindt om samen te doen: spelletjes, naar het zwembad etc.
En ook dat je voor kleine kindjes meer moet zorgen dan voor grote maar dat dat niet betekent dat je van een klein kindje meer houdt.
We hebben ook benadrukt hoe leuk de baby zijn grote broer of zus vindt: hij denkt dat jij alles al kan! Dat hielp hier ook heel erg tegen eventuele jaloezie.
zondag 27 mei 2018 22:02
Het is ook wat hè. Op een dag ga je slapen, of logeren en als je wakker wordt of thuiskomt is die baby daar, die dus nooit meer weggaat. Je wist wel dat die baby zou komen want papa en mama hadden dat echt wel verteld, maar je bent vijf en kunt je er niks bij voorstellen. Een dan komt die baby en blijkt het toch minder leuk dan dat je ouders het verteld hadden.....
zondag 27 mei 2018 22:03
Wat mij vooral opviel in je tekst was: het kost me ontzettend veel moeite om hem uit zo'n bui te krijgen.
En als je dat eens niet doet? Misschien geeft hij op zijn eigen manier al door wat dat gedrag met jou doet én dat het hem sowieso aandacht oplevert. Is het optie om hem in een 'bui' gewoon eens met rust te laten? Geen aandacht aan schenken, of hooguit heel luchtig zeggen 'oké, ik zie je wel weer beneden als het over is.'
Het proberen waard denk ik.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf maar één kind heb, dus geen persoonlijke ervaring. Succes! Het gaat echt wel over.
En als je dat eens niet doet? Misschien geeft hij op zijn eigen manier al door wat dat gedrag met jou doet én dat het hem sowieso aandacht oplevert. Is het optie om hem in een 'bui' gewoon eens met rust te laten? Geen aandacht aan schenken, of hooguit heel luchtig zeggen 'oké, ik zie je wel weer beneden als het over is.'
Het proberen waard denk ik.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf maar één kind heb, dus geen persoonlijke ervaring. Succes! Het gaat echt wel over.
zondag 27 mei 2018 22:06
Jufjoke schreef: ↑27-05-2018 22:03Wat mij vooral opviel in je tekst was: het kost me ontzettend veel moeite om hem uit zo'n bui te krijgen.
En als je dat eens niet doet? Misschien geeft hij op zijn eigen manier al door wat dat gedrag met jou doet én dat het hem sowieso aandacht oplevert. Is het optie om hem in een 'bui' gewoon eens met rust te laten? Geen aandacht aan schenken, of hooguit heel luchtig zeggen 'oké, ik zie je wel weer beneden als het over is.'
Het proberen waard denk ik.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf maar één kind heb, dus geen persoonlijke ervaring. Succes! Het gaat echt wel over.
En dit! Alles wat je aandacht geeft groeit.
zondag 27 mei 2018 22:11
Stop met zoveel medelijden met hem te hebben. Dit is de nieuwe situatie, hij moet zich daaraan aanpassen. Miljoenen kinderen zijn hem voor gegaan en hij is niet ineens superzielig. Geef hem de tijd en laat hem maar even boos zijn. Je kunt dit niet helemaal voor hem weg nemen, hij moet het zelf doen. Prijs positief gedrag en negeer het negatieve. Laat het gewoon even een beetje gaan en kijk wat er gebeurt. Maar voel je er niet schuldig over. Jij doet niks fout. Hij vindt het gewoon moeilijk en dat mag. Jij hoeft dat niet voor hem weg te toveren.
