tweede kind twijfel

11-07-2018 16:20 125 berichten
Mijn man wil erg graag een tweede kind maar ik twijfel (al zeker een jaar ondertussen) of ik dat wel wil. De voors en tegens lees ik op verschillende plekken en ik kan er zelf een heleboel bedenken, maar ik kom er niet uit. De laatste twee dagen rammelt er iets, maar tegelijkertijd ben ik niet zo snel onder de indruk van hormonen en hecht ik veel waarde aan mijn ratio.

Wat houdt me tegen:
- hele zware bevalling gehad
- erg lang herstel
- ik vind het opvoeden van één kind soms al zwaar
- ik ben eerder zwanger geworden via een fertiliteitstraject en heb drie jaar moeten wachten, dat kan vanwege mijn leeftijd nu niet meer (ik wil liever niet boven de 40 jaar zwanger worden).

Wat heeft voor jullie de doorslag gegeven om wél of níet te kiezen voor een kind?

Voor de loll ;-) een poll

Waarom wel of niet een kind

Totaal aantal stemmen: 70

Een ei hoort erbij (13%)
Eén kind is geen kind (23%)
Ik ben tevreden met wat ik heb (54%)
Kinderen? Nooit van gehoord (10%)
Bij twijfel niet doen.
Wat wij ook zeggen en vinden, er kan er maar eentje de doorslag geven en dat ben jij zelf.
Alle reacties Link kopieren
Madre schreef:
11-07-2018 16:23
Bij twijfel niet doen.
Dit.
-
Wij hebben ook getwijfeld om dezelfde redenen als jij (alleen leeftijd/ vruchtbaarheid speelde hier niet). Uiteindelijk toch de sprong gewaagd en nu ligt nummer 2 hier bij me. Ontzettend blij met deze beslissing en dankbaar dat alles zo goed is gegaan (deze keer ging alles heel voorspoedig).

Waarom toch een tweede?
- Sterke wens/gevoel van ons beide dat er nog plek was in ons leven/hart.
- Niet willen dat ons kind opgroeit als enigst kind. Ik krijg er toch een triest gevoel van als ik een vader en moeder met één kind zie, bijvoorbeeld op vakantie.
Alle reacties Link kopieren
Je vindt 1 kind al zwaar en hebt ook niet echt de wens voor een tweede.
Ik lees in elk geval niet terug dat je verlangt naar een tweede kind, dat je het voor je gezinssamenstelling graag zou zien of dat er in jouw toekomstbeeld 2 kinderen zijn, om maar wat te noemen.
Klinkt voor mij alsof zelfs de twijfel er niet eens is. Gewoon een nee aan jouw kant.
Ik twijfelde ook. Ik ben niet zo goed in zwanger zijn, bevallen kan ik ook al niet en ik vind baby's stom. Maar toch hebben we twee kinderen.... want, korte versie, ik zag mezelf in de toekomst meer voor me met twee kinderen dan één. Dus bij ons nog een ei erbij ;-)
Onze zoon is pittig maar ben wel zwanger van de tweede. Man had eerst die wens niet want heeft al dochter uit eerdere relatie. Ik zie mezelf gewoon met meerdere kinderen.
Hier 1 kind, totaal geen behoefte gehad aan meer kinderen.

Het gezegde " 1 kind is geen kind" slaat totaal nergens op.

Voor TO, bij twijfel niet doen.
Ik heb er 3 en die zijn er alledrie gekomen omdat ik het graag wilde.
Dat is voor mij toch echt een basisvoorwaarde.
1 ei is gewoon een ei hoor, niks zieligs aan.
Lillybit schreef:
11-07-2018 17:29
Ik heb er 3 en die zijn er alledrie gekomen omdat ik het graag wilde.
Dat is voor mij toch echt een basisvoorwaarde.
1 ei is gewoon een ei hoor, niks zieligs aan.
Ik heb zelf een heel goede band met mijn siblings. Nu weet ik dat je geen garanties hebt, maar ik zou mijn kind deze band niet bij voorbaat al willen ontnemen.

Het is ook wel een enorm verschil in hoe je opgroeit. Altijd alleen met volwassenen en dus veel alleen spelen, of echt in een gezin waar je altijd iemand van je generatie hebt om mee te spelen en praten en overleggen (ook op latere leeftijd).
Wat bij mij ook meespeelde: de tijd van zwangerschap/bevalling en de eerste babytijd is maar zo kort. De tijd die daarna komt zoveel langer. Ik heb mezelf ertoe gezet en ook gezegd dat ik het niet leuk hoef te vinden. Zwanger zijn en bevallen is voor mij puur het middel om een kind te krijgen, niet een wens of doel op zich. Deze acceptatie maakte het al een stuk makkelijker.
Ikigai schreef:
11-07-2018 17:36
Ik heb zelf een heel goede band met mijn siblings. Nu weet ik dat je geen garanties hebt, maar ik zou mijn kind deze band niet bij voorbaat al willen ontnemen.

Het is ook wel een enorm verschil in hoe je opgroeit. Altijd alleen met volwassenen en dus veel alleen spelen, of echt in een gezin waar je altijd iemand van je generatie hebt om mee te spelen en praten en overleggen (ook op latere leeftijd).
Geeft inderdaad absoluut geen garantie. Voor hetzelfde geld heb je een bloedhekel aan elkaar. Ook fijn om maar meerdere kinderen te moeten produceren tegen je zin in want aaach zielig alleen kindje.

Daarnaast heb je zoveel soorten van gezinnen en dat zijn allemaal echte gezinnen hoor.. .
Je kan allerlei voor- en nadelen bedenken, maar dat doet er allemaal niet toe. Je wil het, of je wil het niet.

Als je het wil, vallen alle nadelen in het niet. Als je het niet wil, vallen alle voordelen in het niet.
dank voor alle reacties al tot nu toe.

Wat ik in de OP niet vermeldde maar wat voor mij zwaarwegende redenen zouden zijn voor een tweede kind:
- man wil érg graag een tweede kind
- ik wil mijn kind geen broer of zus ontzeggen (waarmee de band eventueel fantastisch zou kunnen zijn, ook al weet je dat nooit zeker), zeker omdat het een kind is dat dol is op gezelligheid en vraagt om een broertje of zusje (al denk ik niet dat ze al weet wat dat is in de praktijk).
- er rammelt iets bij het zien van een baby (welke dan ook)
- ik heb nog maar weinig tijd om dit te beslissen, ruimte in mijn hart, huis en portemonnee is er, en wat houdt me dan tegen? Als ik te lang wacht, is de keuze voor mij gemaakt door de natuur. En ik word al niet makkelijk zwanger...

Ik denk niet dat ik spijt zou krijgen van een kind. Echt niet. Maar om daarvoor alle jaren ploeteren met een zwangerschap, baby en dreumes te doorstaan... Ik vind dat gewoon behoorlijk wat. En misschien heb ik daarvoor wel genoeg ingeleverd de afgelopen jaren. Wil ik dat nog een keer?
JonathanStrange schreef:
11-07-2018 19:24
dank voor alle reacties al tot nu toe.

Wat ik in de OP niet vermeldde maar wat voor mij zwaarwegende redenen zouden zijn voor een tweede kind:
- man wil érg graag een tweede kind
- ik wil mijn kind geen broer of zus ontzeggen (waarmee de band eventueel fantastisch zou kunnen zijn, ook al weet je dat nooit zeker), zeker omdat het een kind is dat dol is op gezelligheid en vraagt om een broertje of zusje (al denk ik niet dat ze al weet wat dat is in de praktijk).
- er rammelt iets bij het zien van een baby (welke dan ook)
- ik heb nog maar weinig tijd om dit te beslissen, ruimte in mijn hart, huis en portemonnee is er, en wat houdt me dan tegen? Als ik te lang wacht, is de keuze voor mij gemaakt door de natuur. En ik word al niet makkelijk zwanger...

Ik denk niet dat ik spijt zou krijgen van een kind. Echt niet. Maar om daarvoor alle jaren ploeteren met een zwangerschap, baby en dreumes te doorstaan... Ik vind dat gewoon behoorlijk wat. En misschien heb ik daarvoor wel genoeg ingeleverd de afgelopen jaren. Wil ik dat nog een keer?
Nou, nee dus als ik je zo lees...
gizzmo-returns schreef:
11-07-2018 19:25
Nou, nee dus als ik je zo lees...
Nou ja, dat weet ik dus niet zeker. Ik lees bij mezelf niet zoveel enthousiasme, dat klopt, maar ik weet gewoonweg niet of ik er goed aan doe om die deur al te sluiten. Dus dan denk ik ook dat ik er echt nog niet uit ben, maar waar zit hem dat in? Hormonen, echt willen, de wens van man of dochter?
Madre schreef:
11-07-2018 16:23
Bij twijfel niet doen.
Ja, dat denk ik ook altijd. Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik bij de pogingen om zwanger te worden van de eerste óók twijfels had. Maar toen gaf willen de doorslag. Ik ben gewoon erg onzeker over mijn capaciteiten als moeder en twijfel dus over alles wat betreft moederschap, zwanger worden en zijn en de keuzes die daaromheen hangen. Fertiliteitstraject vroeg dus ook nogal wat van me, en toen ik zwanger was, kreeg ik eerst even een paniekaanval :$
JonathanStrange schreef:
11-07-2018 19:24
dank voor alle reacties al tot nu toe.

Wat ik in de OP niet vermeldde maar wat voor mij zwaarwegende redenen zouden zijn voor een tweede kind:
- man wil érg graag een tweede kind
- ik wil mijn kind geen broer of zus ontzeggen (waarmee de band eventueel fantastisch zou kunnen zijn, ook al weet je dat nooit zeker), zeker omdat het een kind is dat dol is op gezelligheid en vraagt om een broertje of zusje (al denk ik niet dat ze al weet wat dat is in de praktijk).
- er rammelt iets bij het zien van een baby (welke dan ook)
- ik heb nog maar weinig tijd om dit te beslissen, ruimte in mijn hart, huis en portemonnee is er, en wat houdt me dan tegen? Als ik te lang wacht, is de keuze voor mij gemaakt door de natuur. En ik word al niet makkelijk zwanger...

Ik denk niet dat ik spijt zou krijgen van een kind. Echt niet. Maar om daarvoor alle jaren ploeteren met een zwangerschap, baby en dreumes te doorstaan... Ik vind dat gewoon behoorlijk wat. En misschien heb ik daarvoor wel genoeg ingeleverd de afgelopen jaren. Wil ik dat nog een keer?
Het klinkt echt heel herkenbaar. Ik weet niet hoe oud jouw dochter is maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het vanaf 2,5/3 pas echt heel leuk begon te vinden. Ik heb wel een tweede kind gekregen en nu ze groter zijn zou ik best nog een derde willen maar mijn god, nog een zwangerschap/bevalling/drie lange jaren met baby/dreumes, pfffff... Het zal het uiteindelijke wel waard zijn maar het is een lange periode waar je doorheen moet haha.

Ik vond trouwens één kind ook pittig en vind twee niet per se pittiger. Je bent al gewend geen tijd meer voor jezelf te hebben en de hele tijd bezig te zijn. Dat is met twee niet veel anders dan met één. Het heeft ook wel voordelen want tussen het slaan en haren trekken door spelen ze ook wel eens lief samen en de grootste kan een beetje op de jongste letten etc.
Alle reacties Link kopieren
JonathanStrange schreef:
11-07-2018 19:24
dank voor alle reacties al tot nu toe.

Wat ik in de OP niet vermeldde maar wat voor mij zwaarwegende redenen zouden zijn voor een tweede kind:
- man wil érg graag een tweede kind
- ik wil mijn kind geen broer of zus ontzeggen (waarmee de band eventueel fantastisch zou kunnen zijn, ook al weet je dat nooit zeker), zeker omdat het een kind is dat dol is op gezelligheid en vraagt om een broertje of zusje (al denk ik niet dat ze al weet wat dat is in de praktijk).
- er rammelt iets bij het zien van een baby (welke dan ook)
- ik heb nog maar weinig tijd om dit te beslissen, ruimte in mijn hart, huis en portemonnee is er, en wat houdt me dan tegen? Als ik te lang wacht, is de keuze voor mij gemaakt door de natuur. En ik word al niet makkelijk zwanger...

Ik denk niet dat ik spijt zou krijgen van een kind. Echt niet. Maar om daarvoor alle jaren ploeteren met een zwangerschap, baby en dreumes te doorstaan... Ik vind dat gewoon behoorlijk wat. En misschien heb ik daarvoor wel genoeg ingeleverd de afgelopen jaren. Wil ik dat nog een keer?
Even gecharcheerd samengevat.. je wil het misschien omdat je man het graag wil. Je wil het misschien omdat je kind het nu en later graag wil. En je wil het misschien omdat je het straks niet meer kan.
Drie van de argumenten vind ik totaal niet wijzen op een wens van JOU.
En het rammelen bij het zien van een baby.. ik denk dat het goed is om te verkennen of je een baby wil of een kind. Want die baby blijft niet lang baby. En rammel je omdat je het schattig vindt die baby vast te houden en te zien, of zou je de hele verzorging van de baby (de 24/7 kant) er ook prima voor over hebben?

Verder zou ik je willen aanraden om opmerkingen over ‘een echt gezin’ te negeren. Een gezin met 1 kind is ook een echt gezin. En sociale contacten kan een kind op heel veel manieren opdoen. Dat soort vooroordelen (meestal niet van ervaringsdeskundigen volgens mij) zou ik niet je eigen argumenten laten overschaduwen.
Zie je op tegen de teleurstellingen die het proces van zwanger-worden voor jou eerder mee heeft gebracht?
Is dat wat het idee voor een tweede jou tegenhoudt? Of is het ook echt dat je het niet ziet zitten om twee kinderen tegelijkertijd op te moeten voeden?
Lillybit schreef:
11-07-2018 17:43
Geeft inderdaad absoluut geen garantie. Voor hetzelfde geld heb je een bloedhekel aan elkaar. Ook fijn om maar meerdere kinderen te moeten produceren tegen je zin in want aaach zielig alleen kindje.

Daarnaast heb je zoveel soorten van gezinnen en dat zijn allemaal echte gezinnen hoor.. .
Het was niet tegen mijn zin. Ik wilde heel graag nog een kind. Ik zag een duidelijk toekomstbeeld met twee kinderen voor me.

Alleen tegen de zwangerschap en de bevalling zag ik echt op, omdat dat absoluut geen pretje was bij de eerste (veel zorgen gehad).

Toch had ik het er wel voor over. Een tweede kind was het mij waard daar nog eens doorheen te gaan. Nu achteraf gezien kan ik zeggen dat het het zeker waard was, maar dat ik blij ben dat ik niet nog eens hoef. Ik voel nu alleen nog opluchting en geen wens meer.
Raffa, mijn dochter is inderdaad tegen de drie jaar nu. Ik ben blij dat het je niet is tegengevallen, een tweede, qua drukte! En fijn dat je het herkent, ik voel me hier soms erg alleen in.

Nijntje, ik vind dat je het erg goed opschrijft zo, het helpt me mijn gedachten te ordenen. En inderdaad, ik vind een gezin elke groep mensen die zichzelf zo beschouwt. Geen verplichte vorm. Dank je!

South, wat een goede, maar ook pijnlijke vragen. Ik merk inderdaad dat ik erg teleurgesteld ben geraakt in mijn lichaam. Zwanger worden was erg moeilijk, zwanger zijn was moeizaam, bevalling erg lastig en herstel zwaar.
Maar ik zie ook op tegen de drukte, dat geef ik zeker toe.
Ik heb geen probleem met zwanger worden, maar wel nare zwangerschappen. Wat zag ik daar tegen op zeg, maar ik zag mezelf wel met nog een kind. Dat wilde ik zo graag, 2 van die kleine hummeltjes die groeien en hun karakter leren kennen. En samen met hun spelen, leren, knutselen, sporten of wat ze dan leuk gaan vinden. Ik heb het gedaan omdat ik nog graag een kind wilde, niet voor de oudste of mijn vriend (en voor iemand er over valt, wees maar gerust wij hebben een 2e gekregen omdat we het beide graag wilde niet alleen ik).

Dat lijkt me de enige reden om voor een 2e kind te gaan, omdat jij dat wil. Niet omdat je kind anders geen broertje of zusje heeft, niet omdat je man een 2e wel ziet zitten, niet omdat de meeste gezinnen met 2 kinderen zijn, niet omdat je dat vroeger ooit zo bedacht, niet omdat het in je huis en portemonnee past. Dat je man wil, het financieel kan de zijn nodig voor je er voor kan gaan, maar geen reden.

Dus TO, als jij na denkt over je leven over 4 jaar? Hoe zie jij je leven en gezin dan? Met 1 of 2 kinderen?

En een beetje off topic; een gezin heeft niet minimaal 2 kinderen om een echt gezin te zijn. Een kind is niet zielig zonder broers of zussen en een kind is zeker wel een kind. Ik heb er straks 3, maar dat afgeven op dat gezinnen met 1 kind vind ik persoonlijk erg storend. Het heeft voor en nadelen en iedereen mag daar een andere voorkeur in hebben maar het is echt niet per definitie slecht om 1 kind te hebben. Dat hangt helemaal af van hoe je kind is en hoe je met je kind om gaat net als bij 2 of meer kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Ikigai schreef:
11-07-2018 16:48
- Niet willen dat ons kind opgroeit als enigst kind. Ik krijg er toch een triest gevoel van als ik een vader en moeder met één kind zie, bijvoorbeeld op vakantie.
Ik word er juist triest van dat ik, man en mijn enige kind kennelijk soms op deze manier bekeken worden als we op vakantie zijn. Ik lees dit vaker namelijk.
Wij hebben heel veel lol met z'n drieën, bakken met liefde voor elkaar, en ik kan je verzekeren: mijn kind is absoluut niet eenzaam of zielig.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven