Heb jij de ideale situatie gecreëerd voor je kind

14-07-2018 09:25 152 berichten
Alle reacties Link kopieren
Het paste niet in de titel maar ik bedoelde vind jij dat je de beste situatie hebt gecreëerd voor je kind (eren)? In de zin van vind je dat je er genoeg voor hem /haar kunt zijn? Woon je op een plek waar je het geschikt vind voor kinderen? Ben je graag met je kinderen of ga je na 2 weken liever weer naar je werk? Als ze naar de opvang gaan heb je dan gekozen voor goedkoop en in de buurt of echt uitgekozen voor het beste voor je kind? Lukt het jou je geduld te behouden?

Mijn valt het op dat mensen voor ze aan kinderen beginnen vaak een idee hebben van hoe ze het willen doen en vervolgens pakt het heel anders uit. Zo zie ik mensen die heel veel werken, ookal hebben ze de mogelijkheid om minder te werken of 6 weken vakantie te nemen als de kinderen vakantie hebben gaan ze liever aan het werk. Mensen om me heen die ik ook hoor praten over dat ze liever aan het werk zijn en dat ze er soms helemaal gek van worden. Kinderen die heel vaak uitlogeren gaan omdat ouders het niet trekken. Of andersom dat ouders voor ze aan kinderen begonnen al bijna geen geld hadden maar toch kozen voor kinderen.

Ben je wellicht verhuisd, verandert van baan of uren? Welke dingen zijn er aangepast en zijn jullie nu tevreden met de omstandigheden?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
Het goed geregeld hebben heeft er toch niks mee te maken dat je af en toe wel eens gek wordt van je kinderen?
Ik denk niet dat jij voor een ander kan bepalen wat het beste is voor henzelf, hun kinderen of hun gezin. Je ziet de buitenkant, je hoort de buitenkant.
Wat voor banen hebben al die mensen die zes weken zomervakantie kunnen nemen trouwens?
Alle reacties Link kopieren
Ik merk het ook wel een beetje hoor in mijn omgeving. Ik werk met kinderen en ik ben verbaasd te zien hoeveel kinderen niet mee gaan op vakanties, of dat ze elke week standaard 1 nacht bij opa’s en oma’s logeren, zodat de ouders ook vrije tijd hebben. Ik denk niet dat het perse verkeerd is, maar denk wel dat het hebben van kinderen door veel mensen wordt onderschat.
Ik geloof niet zo in ideaal. Maar wel in goed genoeg. Onze kinderen hebben geen ideale situatie. Ik zou best wel wat dingen anders willen. Maar het is zeker goed genoeg. That's life
Alle reacties Link kopieren
Dat is inderdaad meer de vraag zijn er dingen op de voorhand die je anders had ingeschat? Of zijn er juist dingen die je bewust hebt veranderd voor je aan kinderen begon en heeft dat goed uitgepakt?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
Ik moet wel denken aan een gezin in mijn omgeving waarvan ik en anderen wel eens vinden dat die ouders vooral hun eigen leven belangrijk vinden en de kinderen passen zich maar aan. Ze slepen de (erg jonge) kinderen overal mee naartoe, waar de kinderen soms helemaal kapot van zijn, ze nemen het niet te nauw met wat erin gaat qua eten, brengen hun kinderen veel naar de opvang omdat ze zelf willen werken.

Maar. Ik ken dit gezin heel goed. Ik zie hoe de kinderen functioneren. En ze doen het écht heel erg goed. Het is zo'n warm, fijn, relaxt en open gezin en dit zie je terug in de kinderen. De band tussen ouders en kind is goed, de kinderen leren en groeien goed, eten goed, slapen goed, sociaal zie je ook dat zij zelf warm en open zijn, dat ze er durven zijn en ook zichzelf te zijn. En ja, in de peuterperiode hebben ze ook hun driftbuiten of willen als baby niet alleen in het bedje liggen en het betekent niet dat alles 100% van de tijd vlekkeloos verloopt, maar juist dit gezin herinnert mij eraan dat oordelen te makkelijk is. Wat ik aan hen zie is dat de basis, de emotionele veiligheid, het contact onderling, de basis voor een gezonde persoonlijke ontwikkeling en zelfbeeld echt dik in orde is. Ondanks dat ik wel eens mijn wenkbrauw heb opgetrokken bij bepaalde dingen of me soms nog steeds afvaag 'waarom zou je daarvoor kiezen?' Je ziet en voelt gewoon dat het toch goed is.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het beeld van het hebben van kinderen zo enorm geromantiseerd is de laatste jaren, dat het eigenlijk alleen nog maar kan tegenvallen.

En vergelijk het eens met vroeger: grotere gezinnen, moeder thuis maar veel meer tijd kwijt aan het huishouden, echt geen tijd voor de kinderen.

Het gaat niet om de hoeveelheid tijd die je met ze doorbrengt, maar om de kwaliteit van die tijd samen.
Je kunt best in een uurtje per dag net zo veel goed doen als een ander in een hele dag.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Zover we kunnen en willen.
Flexibele gastouder, beiden een zorgdag in de week, aan de rand van de stad wonen, allemaal een eigen kamer, flinke tuin, vriendjes, sport en stad in de buurt, veel praten en aandacht e.d.
Maar dat kan voor iedereen weer anders zijn natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Mintel88 schreef:
14-07-2018 09:32
Ik merk het ook wel een beetje hoor in mijn omgeving. Ik werk met kinderen en ik ben verbaasd te zien hoeveel kinderen niet mee gaan op vakanties, of dat ze elke week standaard 1 nacht bij opa’s en oma’s logeren, zodat de ouders ook vrije tijd hebben. Ik denk niet dat het perse verkeerd is, maar denk wel dat het hebben van kinderen door veel mensen wordt onderschat.

Ach, in vroeger tijden en in andere culturen was het “it takes a village to raise a child”.

Pas sinds een paar generaties in ons land leven we in heel geisoleerde ‘kerngezinnen’, van alleen maar een set ouders en 1-3 kinderen. Eigenlijk een hele onnatuurlijke situatie. Ook voor de kinderen.

En als ouders dat geisoleerde en opgepropte bestaan dan niet 24/7 leuk vinden en hun kind naar oma sturen dan worden ze daarop aangekeken door jou? Jij werkt nota bene met kinderen, je zou beter moeten weten.
Vroeger deed men niet anders, oma woonde om de hoek of in huis. Of de oudere kinderen hadden zorgtaken voor de jongere.

En dan moeten tegenwoordig ook nog beide ouders werken om hun huis te kunnen betalen. Ik denk dat ouders (moeders!) véél te streng voor zichzelf zijn en voor anderen. Laten we elkaar steunen ipv overal iets van ‘vinden’.
Alle reacties Link kopieren
Daarbij: wat is de ideale situatie?
Mijn kinderen hebben mij als moeder, veel beter kun je het niet treffen als kind. :jump:
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk wel ja! Ik heb een kind met wat etiketjes waardoor ik mijn leuke baan moest opgeven voor een simpel baantje onder schooltijden. Maar dat betekent dus wel dat ik voor hem de beste omstandigheden kan scheppen omdat ik er ben.

We verhuizen (vandaag) naar een huis dat we hebben uitgezocht omdat het in een hele kinderrijke wijk ligt met veel speelplekken. De wijk waar we gaan wonen hebben we uitgezocht op basis van de school. Dus eerst de beste school gezocht en daar in de buurt een huis. Het huis is ook leuker voor de kinderen, grotere tuin dus grotere trampoline en zwembadje mogelijk, grotere slaapkamers en een eigen speelkamer.

Verder kijken we met vakanties ook naar wat het leukste is voor de kinderen, dus kindvriendelijke campings met leuk zwembad. Dit omdat we zelf genieten als de kinderen het leuk hebben.

Ik vind het heel fijn om bij de kinderen te zijn. Maar soms word ik ook helemaal gek van ze!
Alle reacties Link kopieren
Vaak uit logeren kunnen onze kinderen niet wegens gebrek aan logeerplekken. Zonder hen op vakantie kan dus ook niet maar zou ik ook niet willen. Wel een keer een weekendje weg ofzo.

En qua geduld; ik moet mijn eigen ongeduldige karakter behoorlijk aanpassen voor met name de oudste, en dat is heel moeilijk soms, maar het maakt het leven wel makkelijker voor iedereen als ik me aan zijn ‘gebruiksaanwijzing’ hou.
Alle reacties Link kopieren
Nog geen kinderen hier, wel eentje in de maak en wij hebben een pracht plan, alles geregeld en ziet er op papier meer dan ideaal uit.
Heb alleen zo'n vaag vermoeden dat het allemaal anders uitpakt en het toch heel anders gaat zijn dan dat het master-plan nu voorstelt. En dat bijvoorbeeld de situatie verandert, of mijn of mijn mans idee van wat we belangrijk vinden, verandert, of dat baby zich misschien toch niet helemaal geroepen voelt om zich aan het zorgvuldig opgestelde plan te houden etc...

Lijkt mij dat iedereen dat wel een beetje heeft, of zit ik fout?
Mooi gezegd Xanthan. Vooral dat laatste!
Sluit ik mij bij aan.

En het leven gooit je dingen voor je voeten waar je mee moet dealen. Dan zijn idealen leuke fatamorgana's.
Hier geen opa's en oma's meer. Partner weggevallen. En zelf fulltime aan het werk om je gezin überhaupt te kunnen onderhouden.
Zo had ik het mij inderdaad niet voorgesteld.
Mijn kind groeit goed, ontwikkelt goed, is gezond en vooral heel vrolijk. Wellicht zijn wij niet perfect (wij werken beiden dus kind gaat naar de opvang /oma) maar we doen het best goed.
En leefomgeving is ook prima. Geen boerderij met kilometers ruimte voor trampolines, skelters etc. Maar een doorsnee woonwijk.
Ik denk dat je eigen houding (hoe ga je om met een kleiner budget/kleinere woning etc) veel belangrijker is dan de 'ideale voorzieningen'.
Alle reacties Link kopieren
Het is niet ideaal hier. Of eigenlijk daarom juist wel. Mijn kinderen leren dat niet alles vanzelf gaat of voor handen is. Dat je soms moet wachten of werken voor iets wat je graag wilt.

Voor de rest hebben ze genoeg.

Het enige wat hier thuis onbeperkt aanwezig en verkrijgbaar is, is liefde. En volgens mij zijn ze daar best gelukkig mee.
Ik denk dat het belangrijk is dat je gezin je meer energie geeft dan het kost. En dat je graag bij je gezin bent. Als dat niet zo is vind ik dat er iets goed fout zit. En dat staat los van het feit dat je ook graag dingen zonder je kinderen doet.
Ik had het laatst met een kennis over scheiden. Zij zei toen dat het haar heerlijk leek om om het weekend zonder kinderen te zijn. Dat snap ik dan echt niet! Een keer een weekend (1x per jaar) zonder kinderen vind ik lekker. Maar om de week????? Maar zij snapt dan weer niet dat ik dat anders zie.

Ik vind dat wij het goed voor elkaar hebben. Ik geniet van mijn gezin. Heb leuk fexibel werk, een fijne man en lieve familie en vrienden om me heen.
Alle reacties Link kopieren
Ja grotendeels wel:

We wonen in een gezellige nieuwbouw wijk waar ik liever buitenaf zou wonen maar ik vind t heerlijk voor dochtertje om in de wijk te kunnen spelen mega veel speeltuintjes.

Kdv niet de goedkoopste wel combi van goede opvang en praktisch in de buurt.
Ook voor kind is dat fijn en belangrijk.

Ik hou zielsveel van kind en doe elke dag leuke dingen met haar. Kan klein zijn knippen plakken kleien of kinderboerderij dierentuin zwemmen ect.

Wel hebben we ook een nichtje die s avonds regelmatig op komt passen als dochter slaapt waardoor we ook samen weg kunnen dat is ook erg fijn
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Ik heb al heel vroeg on mijn jeugd geleerd dat het leven niet te plannen is.

Mijn ouders hadden alles goed voor elkaar mijn vader had een goed lopen eigen bedrijf en mijn moeder zou thuis blijven voor ons. En toen werd mijn vader ernstig ziek en ging het bedrijf over de kop. En opeens gingen we van meer dan modaal inkomen naar bijstand nivo.

Dus ik heb het perfecte plaatje los gelaten en kan alleen maar zeggen dat ik het beste wil voor mijn kind
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geaccepteerd dat de best mogelijke situatie niet mogelijk is. Onderwijs bijvoorbeeld, is niet-aflatend gedoe. Het is hier bezigheidstherapie, geen bron van cognitieve vorming. Dus nu ga ik voor sociaal, leuk en gezellig. Ik ken mensen die toch zoeken naar die cognitieve vorming en nu dagelijks uren kwijt zijn met het brengen en halen van hun kinderen, en ik snap dat helemaal, maar ik wil ook een jeugd: spelen, vrienden, eenvoud. Het is een constante zoektocht, afweging en strijd. En zelftwijfel. Best mogelijk situatie, ha. Die is er niet.
Alle reacties Link kopieren
Ja we hadden t wel voor elkaar. Eigen huis gekocht met tuin, en ik was 24/7 bij de kinderen. Het was geen moeite, ik genoot ervan. Bij opa's en oma's logeren gebeurde vrijwel nooit. Mijn moeder was ziek, en mn schoonmoeder wilde dat liever niet.
Ik was/ben dan wel niet financieel onafhankelijk, maar er heerste wel rust thuis. Geen geren en gevlieg van werk naar opvang, en als mn man thuis kwam hoefde hij niks meer te doen.
ik geef mn bek ook maar een douw
Browniechocolate schreef:
14-07-2018 10:01
Ik heb al heel vroeg on mijn jeugd geleerd dat het leven niet te plannen is.

Mijn ouders hadden alles goed voor elkaar mijn vader had een goed lopen eigen bedrijf en mijn moeder zou thuis blijven voor ons. En toen werd mijn vader ernstig ziek en ging het bedrijf over de kop. En opeens gingen we van meer dan modaal inkomen naar bijstand nivo.

Dus ik heb het perfecte plaatje los gelaten en kan alleen maar zeggen dat ik het beste wil voor mijn kind
Herkenbaar. Mijn moeder is jong overleden en dat heeft vanzelfsprekend veel invloed op ons gehad. Het is lang geleden en we hebben ons nog steeds goed kunnen ontwikkelen en het kunnen verwerken. Gelukkig een lieve vader gehad. Maar het heeft me wel geleerd dat het leven soms kwetsbaar kan zijn en niet zo planbaar en maakbaar is als we onszelf soms willen doen geloven.
Mijn ideaalbeeld voordat ik kinderen kreeg, was dat ik thuisblijfmoeder zou worden. Knettergek werd ik daarvan! Ik ben graag bij mijn kinderen hoor, maar je wereld wordt wel erg beperkt op die manier. Vond ik voor mijzelf. Dus als de gesmeerde bliksem weer een baan gezocht en mijn kinderen naar de opvang.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven