Kinderen
alle pijlers
Pedofobie
vrijdag 14 september 2018 09:15
Zie artikel;
https://www.trouw.nl/opinie/er-heerst-e ... ~a4cb1161/
Mooi artikel, verwoord precies mijn gevoel van weinig verdraagzaamheid naar kinderen wat ik ook ervaar. Aan de andere kant ook een spiegel; geen lange tenen bij terechtwijzigingen door anderen.
Herkenbaar voor anderen?
https://www.trouw.nl/opinie/er-heerst-e ... ~a4cb1161/
Mooi artikel, verwoord precies mijn gevoel van weinig verdraagzaamheid naar kinderen wat ik ook ervaar. Aan de andere kant ook een spiegel; geen lange tenen bij terechtwijzigingen door anderen.
Herkenbaar voor anderen?
vrijdag 14 september 2018 09:22
Ik denk dat het voortkomt dat het krijgen van kinderen in onze huidige maatschappij een echte keuze is.
Waar het je vroeger 'overkwam' door slechte/geen ac en geen abortus. Iedereen kon een kind krijgen, dus hield je je mond.
Ik heb me trouwens vaak genoeg gestoord aan andermans kinderen, vind alleen die van mezelf nog (enigszins) te verdragen.
Waar het je vroeger 'overkwam' door slechte/geen ac en geen abortus. Iedereen kon een kind krijgen, dus hield je je mond.
Ik heb me trouwens vaak genoeg gestoord aan andermans kinderen, vind alleen die van mezelf nog (enigszins) te verdragen.
vrijdag 14 september 2018 09:24
Ja ik herken het. En ik moet zeggen dat het stuk van beide kanten (de ouders versus de niet ouders) goed belicht wordt.
Enerzijds minder verdraagzaamheid richting kinderen, anderzijds de oorzaak ervan, namelijk dat kinderen minder gecorrigeerd (mogen worden door derden) door de ouders. En dus weg komen met wangedrag.
Ik denk dat mensen allemaal aan introspectie moeten doen.
Je afvragen "is dat kind nu werkelijk irritant of doet het kind gewoon zoals ik vroeger ook deed en het heeft veel plezier", van de ene kant, en van de andere kant "is mijn kind eigenlijk wel goed te harden voor de omgeving?".
Er moet meer rekening met elkaar gehouden worden en in beide richtingen begrip worden getoond. Kinderen moet worden geleerd om rekening te houden met anderen, en zich niet oeverloos te laten gaan. En mensen moeten niet gelijk zeiken als kinderen aan het rond rennen zijn en spelen (maar blij zijn dat ze een keer aan beweging doen ipv computerspelletjes doen), als de situatie daarvoor best geschikt is.
Enerzijds minder verdraagzaamheid richting kinderen, anderzijds de oorzaak ervan, namelijk dat kinderen minder gecorrigeerd (mogen worden door derden) door de ouders. En dus weg komen met wangedrag.
Ik denk dat mensen allemaal aan introspectie moeten doen.
Je afvragen "is dat kind nu werkelijk irritant of doet het kind gewoon zoals ik vroeger ook deed en het heeft veel plezier", van de ene kant, en van de andere kant "is mijn kind eigenlijk wel goed te harden voor de omgeving?".
Er moet meer rekening met elkaar gehouden worden en in beide richtingen begrip worden getoond. Kinderen moet worden geleerd om rekening te houden met anderen, en zich niet oeverloos te laten gaan. En mensen moeten niet gelijk zeiken als kinderen aan het rond rennen zijn en spelen (maar blij zijn dat ze een keer aan beweging doen ipv computerspelletjes doen), als de situatie daarvoor best geschikt is.
vrijdag 14 september 2018 09:24
Nee, niet in mijn omgeving. Ik woon in een heel kindvriendelijk dorp. Overal gaan mensen met mijn kinderen kletsen, op straat, bij de huisarts in de wachtkamer.. Als ze vervelend zijn in de supermarkt krijg ik meelevende blikken of mensen proberen mijn kinderen op te vrolijken met grapjes.
Laatst was ik ergens en moest ik me even bezighouden met de oudste en de jongste begon te mopperen, ging een onbekende even een boekje met hem lezen.
Hier op Viva lees ik het wel.
Laatst was ik ergens en moest ik me even bezighouden met de oudste en de jongste begon te mopperen, ging een onbekende even een boekje met hem lezen.
Hier op Viva lees ik het wel.
vrijdag 14 september 2018 09:30
Ik woon in een wijk waar vrijwel iedereen kinderen heeft, dus men is er hier wel op ingesteld. Maar, ik mis wel de warmte /acceptatie naar kinderen toe die ik bijvoorbeeld in Turkije wel altijd voel. Het helpt kinderen zich ook beter gedragen in een restaurant als ze expliciete aandacht krijgen zoals ik daar zie.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 14 september 2018 09:33
Zo ervaar ik het ook.pien6 schreef: ↑14-09-2018 09:24Nee, niet in mijn omgeving. Ik woon in een heel kindvriendelijk dorp. Overal gaan mensen met mijn kinderen kletsen, op straat, bij de huisarts in de wachtkamer.. Als ze vervelend zijn in de supermarkt krijg ik meelevende blikken of mensen proberen mijn kinderen op te vrolijken met grapjes.
Laatst was ik ergens en moest ik me even bezighouden met de oudste en de jongste begon te mopperen, ging een onbekende even een boekje met hem lezen.
Hier op Viva lees ik het wel.
Hier in de straat zijn de kinderen overal welkom. Ik woon in een buurt met veel 50-plussers, die lopen met ze weg. Houden een oogje in het zeil, brengen ze een glaasje drinken als ze staan te voetballen op het veldje. Heel fijn.
vrijdag 14 september 2018 09:38
Oorzaak wordt wel genoemd, zij het op een wat verkapte manier.nerdopviva schreef: ↑14-09-2018 09:35Het valt me wel op dat de column (inclusief de titel) vooral gaat over een gevolg en niet over de oorzaak.
Namelijk dat vroeger iedereen zich met het kind mocht bemoeien cq mocht corrigeren maar dat ouders dat nu niet meer toestaan. > mensen moeten meer verdragen van andermans kinderen, > worden onverdraagzamer jegens kinderen.
vrijdag 14 september 2018 09:45
vrijdag 14 september 2018 09:48
Waarvan het ontstaan in de jeugd ligt.
vrijdag 14 september 2018 10:04
Leuk stuk, maar ik ben het niet eens met de strikte indeling in kinderen en volwassenen.
Ik was als kind ook al pedofoob. Ik hield niet van drukte, rennen, onverwachte bewegingen en harde geluiden. Ik zat als kind het liefst rustig in een hoekje met een boekje, en voelde me prettiger bij volwassenen dan bij kinderen.
En ik ken ik heel drukke, beweeglijke en onrustige volwassenen, waar ik ook allergisch voor ben. Volgens mij is het gewoon een kwestie van een type gedrag dat niet matcht met mijn persoonlijkheid.
En kinderen hebben nu eenmaal over het algemeen minder impulscontrole waardoor dat gedrag meer voorkomt bij kinderen. Maar om het mijden daarvan nu te zien als een soort nieuw racisme gaat me te ver.
Ik ben overigens wel heel blij dat ik nu op een leeftijd ben waarop ik niet meer met 30 druktemakers in een klaslokaal wordt gestopt, of zo, en ervoor kan kiezen drukke kinderen en volwassenen wat op afstand te houden.
Ik was als kind ook al pedofoob. Ik hield niet van drukte, rennen, onverwachte bewegingen en harde geluiden. Ik zat als kind het liefst rustig in een hoekje met een boekje, en voelde me prettiger bij volwassenen dan bij kinderen.
En ik ken ik heel drukke, beweeglijke en onrustige volwassenen, waar ik ook allergisch voor ben. Volgens mij is het gewoon een kwestie van een type gedrag dat niet matcht met mijn persoonlijkheid.
En kinderen hebben nu eenmaal over het algemeen minder impulscontrole waardoor dat gedrag meer voorkomt bij kinderen. Maar om het mijden daarvan nu te zien als een soort nieuw racisme gaat me te ver.
Ik ben overigens wel heel blij dat ik nu op een leeftijd ben waarop ik niet meer met 30 druktemakers in een klaslokaal wordt gestopt, of zo, en ervoor kan kiezen drukke kinderen en volwassenen wat op afstand te houden.
óu sont les neiges d'antan
vrijdag 14 september 2018 10:10
Ik vind loslopende kinderen niet zonder meer leuk of vertederend hoewel ik wel vind dat kinderrechten hebben en ze ontzien en beschermd moeten worden totdat ze volwassen zijn.
Babies vind ik op tv wel leuk; kort geleden was er een serie over hoge risicobevallingen in ziekenhuizen en ik merkte dat ik geboeid zat te kijken en mijn hoofd zat te verdraaien om te zien wat voor gezichtje ze hadden en dat ze in gedrag op elkaar leken maar toch ook weer heel verschillend waren, maar live ben ik onverschilliger. Ik kijk nooit in kinderwagens van anderen en hoe kinderen in de supermarkt eruit zien gaat volledig aan me voorbij, zolang ze maar niet te luidruchtig zijn.
Babies vind ik op tv wel leuk; kort geleden was er een serie over hoge risicobevallingen in ziekenhuizen en ik merkte dat ik geboeid zat te kijken en mijn hoofd zat te verdraaien om te zien wat voor gezichtje ze hadden en dat ze in gedrag op elkaar leken maar toch ook weer heel verschillend waren, maar live ben ik onverschilliger. Ik kijk nooit in kinderwagens van anderen en hoe kinderen in de supermarkt eruit zien gaat volledig aan me voorbij, zolang ze maar niet te luidruchtig zijn.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 14 september 2018 10:12
vrijdag 14 september 2018 10:13
Ik vind het wel herkenbaar.
Heb zelf ook het idee dat kinderen tegenwoordig veel meer 'mogen' van hun ouders. En het zou niet eens in mijn hoofd opkomen om een kind toe te spreken. Ik weet niet hoe dat vroeger ging maar kan me wel voorstellen dat dat dus inderdaad veranderd is.
Heb overigens wel een keer een kind toegesproken, en dat was toen we net de Lidl uitliepen met winkelwagentje en in het superkleine tussensluisje naar buiten de uitgang werd geblokkeerd door een zoon (ongeveer 8 jaar) met moeder. Kind stond echt te krijsen, we konden er niet langs, we konden niet terug (mensen achter ons), moeder deed er helemaal niks aan en ik werd echt even knettergek. Heb toen eruit geflapt HOU EENS OP MET SCHREEUWEN! voor ik het zelf doorhad. Hielp wel; zoon keek me verbaasd aan, moeder keek me verbaasd aan, en ik wurmde mezelf langs ze heen naar buiten
Heb zelf ook het idee dat kinderen tegenwoordig veel meer 'mogen' van hun ouders. En het zou niet eens in mijn hoofd opkomen om een kind toe te spreken. Ik weet niet hoe dat vroeger ging maar kan me wel voorstellen dat dat dus inderdaad veranderd is.
Heb overigens wel een keer een kind toegesproken, en dat was toen we net de Lidl uitliepen met winkelwagentje en in het superkleine tussensluisje naar buiten de uitgang werd geblokkeerd door een zoon (ongeveer 8 jaar) met moeder. Kind stond echt te krijsen, we konden er niet langs, we konden niet terug (mensen achter ons), moeder deed er helemaal niks aan en ik werd echt even knettergek. Heb toen eruit geflapt HOU EENS OP MET SCHREEUWEN! voor ik het zelf doorhad. Hielp wel; zoon keek me verbaasd aan, moeder keek me verbaasd aan, en ik wurmde mezelf langs ze heen naar buiten
-
vrijdag 14 september 2018 10:21
vrijdag 14 september 2018 10:27
Is het niet een golfbeweging? Ik weet niet hoe het in Nederland was, maar de gezegde in het Engels "children should be seen and not heard" was heel lang 'zoals het hoorde'. Daar zijn we op een gegeven moment van teruggekomen en vinden/vonden we juist dat kinderen steeds meer ruimte moesten krijgen om hun eigen ik-je te ontwikkelen. Volgens mij loopt dat nu aan sommige kanten wat uit de hand waardoor mensen steeds meer gaan roepen dat er meer grenzen en structuur moeten komen of mensen die misschien al niet zo van de kinderen waren een sterke afkeer krijgen. Daarnaast is onze maatschappij meer individualistisch geworden, dus is het ook helemaal oké om hard te roepen dat je niet op kinderen zit te wachten, terwijl je dat eerder beleefd voor je zou houden of alleen in kleine kring zou bespreken.
Ik denk dat we, zoals altijd, golven rond de middenweg.
Ik herken in ieder geval niet per se de 'vroeger was alles beter' van de schrijver. Maar ik vind wel dat we (ik zelf soms ook) weinig tolerant zijn naar elkaar toe en over het algemeen erg individualistisch zijn geworden. Misschien moet ik ook in een dorp gaan wonen!
Ik denk dat we, zoals altijd, golven rond de middenweg.
Ik herken in ieder geval niet per se de 'vroeger was alles beter' van de schrijver. Maar ik vind wel dat we (ik zelf soms ook) weinig tolerant zijn naar elkaar toe en over het algemeen erg individualistisch zijn geworden. Misschien moet ik ook in een dorp gaan wonen!
vrijdag 14 september 2018 10:45
Ik kan me niet helemaal vinden in de redenatie van het artikel. Het gezegde "kinderen zijn hinderen" is niet iets van de laatste tijd. Dat stond vroeger juist hoog in het vaandel. Wat er verandert is, is dat kinderen krijgen een keuze is geworden. Het is niet meer iets wat bij het level hoort, maar waar je bewust voor kiest. Daar mee komen ook de ouders die alles voor hun kind willen, in vergelijking met vroeger een softe opvoeding hebben en ook geen inmenging van buitenaf tolereren. Vroeger gedroegen kinderen zich veel beter, omdat er anders consequenties volgden. Dan is er ook geen behoefte aan kindvrije hotels, vliegtuigen en restaurants.
En daar maak ik mezelf natuurlijk ook schuldig aan. Hoewel ik me er bewust van ben dat mijn kinderen vrij verwend zijn, vind ik het vaak moeilijk om mijn kinderen niet alles te geven.
En daar maak ik mezelf natuurlijk ook schuldig aan. Hoewel ik me er bewust van ben dat mijn kinderen vrij verwend zijn, vind ik het vaak moeilijk om mijn kinderen niet alles te geven.
vrijdag 14 september 2018 10:52
Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet, maar vrijwel al mijn vrienden en familie hebben kinderen en dat vind ik altijd erg leuk.
Maar je ziet wel steeds vaker dat kinderen meegenomen worden naar plekken die vroeger niet voor kinderen waren. Dus naar festivals of heel laat in wat mooiere restaurants. Laatst zat ik naast een kind van 7 dat een manicure kreeg! Dan hangt het heel erg van ouder en kind af of dat leuk is voor de omgeving.
En inderdaad, ik zou nooit andermans kind corrigeren. Maar je kunt je soms wel ergeren.
Over het algemeen zie ik geen problemen. Mensen klagen vaak over huilende kinderen in het vliegtuig. Maar in mijn ervaring is er zoveel ruis dat, tenzij je er direct naast zit, daar eigenlijk geen last van hebt. Zeker niet als je slaapt of een film kijkt.
Maar je ziet wel steeds vaker dat kinderen meegenomen worden naar plekken die vroeger niet voor kinderen waren. Dus naar festivals of heel laat in wat mooiere restaurants. Laatst zat ik naast een kind van 7 dat een manicure kreeg! Dan hangt het heel erg van ouder en kind af of dat leuk is voor de omgeving.
En inderdaad, ik zou nooit andermans kind corrigeren. Maar je kunt je soms wel ergeren.
Over het algemeen zie ik geen problemen. Mensen klagen vaak over huilende kinderen in het vliegtuig. Maar in mijn ervaring is er zoveel ruis dat, tenzij je er direct naast zit, daar eigenlijk geen last van hebt. Zeker niet als je slaapt of een film kijkt.
vrijdag 14 september 2018 10:59
Maar dat zegt het stuk toch ook. Opvoeden is geen "groepsaangelegenheid" meer, waardoor kinderen vervelender zijn geworden, waardoor mensen steeds minder kunnen hebben van kinderen, waardoor kinderloos en kinderen steeds meer gescheiden gaan leven, waardoor kinderen nog minder leren hoe te functioneren in een maatschappij , waardoor....
Vroeger zei je als passagier gewoon zelf " zit me eens niet zo te schoppen jongeman!" en dan zei het kind in kwestie "sorry mevrouw" en kreeg als beloning een draai om zijn oren van zijn moeder omdat hij haar voor schut had gezet door zich zo ongemanierd te gedragen. "Kijk nou, nu zit je die mevrouw lastig te vallen, klets, pas d'r op!"
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 september 2018 11:09
Ik vind het zelf wel opvallend (en zorgelijk) dat het steeds minder getolereerd wordt om kinderen die niet van jezelf zijn aan te spreken op hun gedrag. Ik doe het zelf overigens nog wel gewoon, maar kinderen staan dan echt verbaasd te kijken.
Ik hoop ook altijd maar dat andere mensen mijn kinderen ook aanspreken als ze wangedrag vertonen.
Je ziet dat overal en ook hier op het forum ook wel terug. Ouders zijn heel verontwaardigd als hun kinderen aangesproken worden en er moet ook direct verhaal gehaald worden. Ik denk dat dat te maken heeft met de trend om je kinderen zoveel mogelijk te sturen en in de gaten te houden (en de wens dat kinderen ook buiten de deur op de manier van de ouders benaderd worden).
Daarnaast zit het misschien ook gewoon een beetje in onze cultuur. In de zuidelijke landen is men doorgaans gek op kleine kinderen en zijn ze overal welkom. Dat mis ik hier weleens een beetje. Hier ben je vooral altijd bang dat je kinderen overlast veroorzaken.
Ik hoop ook altijd maar dat andere mensen mijn kinderen ook aanspreken als ze wangedrag vertonen.
Je ziet dat overal en ook hier op het forum ook wel terug. Ouders zijn heel verontwaardigd als hun kinderen aangesproken worden en er moet ook direct verhaal gehaald worden. Ik denk dat dat te maken heeft met de trend om je kinderen zoveel mogelijk te sturen en in de gaten te houden (en de wens dat kinderen ook buiten de deur op de manier van de ouders benaderd worden).
Daarnaast zit het misschien ook gewoon een beetje in onze cultuur. In de zuidelijke landen is men doorgaans gek op kleine kinderen en zijn ze overal welkom. Dat mis ik hier weleens een beetje. Hier ben je vooral altijd bang dat je kinderen overlast veroorzaken.
