Kinderen
alle pijlers
Moeder worden zonder moeder
zondag 14 oktober 2018 16:16
Ik ben benieuwd of er hier meer vrouwen zitten die, net als ik, zelf geen moeder meer hebben. En dan vooral hoe je het hebt ervaren om daarna zelf moeder te worden.
Mijn moeder is plotseling overleden toen ik bijna 5 was. Ik heb inmiddels nog wel contact met de pleegouders waar ik op mijn 12e kwam wonen, maar mijn pleegmoeder voelt meer als een lieve tante. Ik heb haar ook nooit moeder genoemd oid, ondanks dat we een goede band hebben, zijn we niet zó hecht.
En nu ik zelf moeder ben geworden, komen er ineens emoties los waarvan ik niet wist dat ze er (nog) zaten. Alsof ik nu pas merk wat ik mis ofzo.
Iemand die dat herkent misschien?
Mijn moeder is plotseling overleden toen ik bijna 5 was. Ik heb inmiddels nog wel contact met de pleegouders waar ik op mijn 12e kwam wonen, maar mijn pleegmoeder voelt meer als een lieve tante. Ik heb haar ook nooit moeder genoemd oid, ondanks dat we een goede band hebben, zijn we niet zó hecht.
En nu ik zelf moeder ben geworden, komen er ineens emoties los waarvan ik niet wist dat ze er (nog) zaten. Alsof ik nu pas merk wat ik mis ofzo.
Iemand die dat herkent misschien?
zondag 14 oktober 2018 16:45
Hoe bedoel je dat precies? Ze zijn er wel, maar de band is er niet ofzo?Westerpaviljoen schreef: ↑14-10-2018 16:35Jawel
Al heb ik wel een vader en moeder maar geen mamma of pappa.
En hoe heb jij het ervaren toen je zelf moeder werd? Ook een gevoel van 'iets missen', of anders?
zondag 14 oktober 2018 16:56
Mijn situatie is wel iets anders dan die van jou. Mijn moeder is drie jaar geleden overleden, na jaren ziek te zijn geweest. Ik heb gelukkig dus lang van haar kunnen genieten. De ouders van mijn vriend zijn ook beide overleden, al iets langer geleden. Hij begrijpt dus goed hoe moeilijk het is/ kan zijn.
Mijn moeder wist dat ze zou komen te overlijden en dat ze het krijgen van kleinkinderen niet meer mee zou maken. Gelukkig heeft ze mijn vriend wel nog goed leren kennen. Omdat ze graag kleinkinderen had gewild heeft ze voor haar overlijden 'kleinkinderendozen' gemaakt voor mij en mijn broertje, voor toekomstige kleinkinderen. Hierin zitten kleine cadeautjes voor de babytijd, maar ook later (doosje tandenfee, vriendenboekje, enz). Dit heb ik altijd super fijn gevonden om te hebben.
Ik merkte al bij het zwanger worden dat er heel veel kleine dingen waren die ik miste. Dat ik bv niet meer even kon vragen of ik de waterpokken heb gehad. Mijn vader is heel betrokken en een lieverd, maar weet dat soort dingen echt niet. Verder mis ik nu ik een dochter heb heel erg dat ik haar om raad kan vragen hoe zij iets aan zou pakken. We hadden een goede band en dachten vaak op dezelfde manier, dus ze zou me met veel dingen goed hebben kunnen helpen denk ik. En ik vind het gewoon heel jammer dat mijn dochter nooit haar opa en oma's zal leren kennen.
Mijn moeder wist dat ze zou komen te overlijden en dat ze het krijgen van kleinkinderen niet meer mee zou maken. Gelukkig heeft ze mijn vriend wel nog goed leren kennen. Omdat ze graag kleinkinderen had gewild heeft ze voor haar overlijden 'kleinkinderendozen' gemaakt voor mij en mijn broertje, voor toekomstige kleinkinderen. Hierin zitten kleine cadeautjes voor de babytijd, maar ook later (doosje tandenfee, vriendenboekje, enz). Dit heb ik altijd super fijn gevonden om te hebben.
Ik merkte al bij het zwanger worden dat er heel veel kleine dingen waren die ik miste. Dat ik bv niet meer even kon vragen of ik de waterpokken heb gehad. Mijn vader is heel betrokken en een lieverd, maar weet dat soort dingen echt niet. Verder mis ik nu ik een dochter heb heel erg dat ik haar om raad kan vragen hoe zij iets aan zou pakken. We hadden een goede band en dachten vaak op dezelfde manier, dus ze zou me met veel dingen goed hebben kunnen helpen denk ik. En ik vind het gewoon heel jammer dat mijn dochter nooit haar opa en oma's zal leren kennen.
zondag 14 oktober 2018 17:21
Hier ook ervaring helaas. Mijn moeder was zeer ernstig ziek....ze kon de laatste jaren niet meer praten, alleen in bed liggen. Ze was er nog toen oudste werd geboren, maar nooit iets met haar kunnen delen behalve een knuffel.
Jongste is geboren toen mijn moeder al was overleden. In het begin ging alles door en overheerste opluchting dat het lijden voorbij was. Nu de kinderen ouder worden en vragen stellen zou ik zo graag iets willen vragen, iets willen delen. Even langs voor een kopje koffie met de kinderen. Mijn vader is een lieve man maar niet geïnteresseerd in vroeger en heeft ook niet veel herinneringen. Zijn antwoord: dat deed je moeder dat weet ik niet hoor. Hij is niet dement maar echt ongeïnteresseerd.
Ik heb een lieve schoonmoeder die mij steunt maar je mist een verleden samen.
Jongste is geboren toen mijn moeder al was overleden. In het begin ging alles door en overheerste opluchting dat het lijden voorbij was. Nu de kinderen ouder worden en vragen stellen zou ik zo graag iets willen vragen, iets willen delen. Even langs voor een kopje koffie met de kinderen. Mijn vader is een lieve man maar niet geïnteresseerd in vroeger en heeft ook niet veel herinneringen. Zijn antwoord: dat deed je moeder dat weet ik niet hoor. Hij is niet dement maar echt ongeïnteresseerd.
Ik heb een lieve schoonmoeder die mij steunt maar je mist een verleden samen.
zondag 14 oktober 2018 17:45
Ja dit bedoel ik! Precies dat! Zoontje is nog maar 2,5 maand, maar als hij straks de leeftijd heeft waarop ik mijn moeder verloor, lijkt me dat zo confronterend.Madeliefs82 schreef: ↑14-10-2018 17:34Ja herkenbaar. Ik heb het vooral nu de kinderen wat groter zijn en de leeftijd naderen waarop ik mijn moeder ben verloren.
Confronterend. Wat zijn ze nog klein! Ik krijg een soort medelijden met mijn vroegere ik over dat gemis. Heel raar om te voelen
Ik heb nu ook regelmatig dat ik er over nadenk dat het voor mijn moeder eigenlijk fijn is geweest dat ze zo snel en onverwacht is overleden. Het vooruitzicht dat ze haar jonge kinderen zou achterlaten, daar heeft ze niet echt over hoeven nadenken. Bij een overlijden door ziekte heb je dat waarschijnlijk veel erger.
zondag 14 oktober 2018 17:54
Mijn moeder overleed ruim 2 jaar voordat ons kind geboren werd. Mijn vader al langer daar voor. Het leek me vantevoren verschrikkelijk , mijn moeder die mijn toekomstige kind niet zou zien. Ik heb nu , 9 jaar later , nog elke dag verdrietig omdat mijn ouders er niet meer zijn. Wat een verschrikkelijk gemis. Gek genoeg heeft ons kind ook weer nieuw geluk gebracht. En natuurlijk denk ik wel eens : hadden mijn ouders dit maar ook gezien. Maar zo erg als ik vantevoren zou zijn is het niet. Het verdriet om het verlies is al erg genoeg maar wat ben ik verschrikkelijk gelukkig met mijn eigen gezin nu . En dat is ook wat mijn ouders hadden gewild, dat ik gelukkig zou worden. En dat hou ik in mijn achterhoofd.
zondag 14 oktober 2018 18:01
zondag 14 oktober 2018 18:11
Ten eerste ben ik een man:-)Cupcake-87 schreef: ↑14-10-2018 16:45Hoe bedoel je dat precies? Ze zijn er wel, maar de band is er niet ofzo?
En hoe heb jij het ervaren toen je zelf moeder werd? Ook een gevoel van 'iets missen', of anders?
Vader is al sinds mijn 6e niet meer in beeld en dus ook geen pappa.
Moeder is er nog wel maar zoveel al decennialang met zichzelf en haar psychische problemen bezig dat er nou niet gezegd kan worden dat ze een mamma is geweest voor me.
Ik heb t een tijde heel erg gevonden dat zoon geen opa en oma heeft maar nu wel bij neergelegd.
zondag 14 oktober 2018 18:30
Misschien niet helemaal vergelijkbaar. Mijn moeder is overleden toen zoon 1,5 was. Ze was al ziek toen ik zwanger werd. Man en ik hebben toen ook bewust de keuze gemaakt om eerder aan kinderen te beginnen zodat ik haar nog kon meemaken tijdens de zwangerschap en ze misschien nog oma zou worden.
Vanwege haar ziekte heb ik haar heel erg bij de zwangerschap en bij mijn zoon betrokken. Ik ben blij dat ik die momenten met haar heb kunnen delen. Ik loop er nu wel eens tegen aan dat ik geen advies kan vragen, maar eigenlijk deed ik dat ook al niet. Ze was behoorlijk kritisch en gaf al meer dan genoeg ‘goedbedoeld’ advies. Dus eigenlijk mis ik dat niet. Wel het kunnen delen over alle onbenulligheden wat betreft zoon. Ze was na mij en mijn man, toch wel het meest trots op hem.
Wij zijn nu bezig voor een tweede kindje. Dat vind ik wel moeilijk. Er is maar een iemand aan wie ik dat zou willen vertellen dan, en dat kan niet meer.
Vanwege haar ziekte heb ik haar heel erg bij de zwangerschap en bij mijn zoon betrokken. Ik ben blij dat ik die momenten met haar heb kunnen delen. Ik loop er nu wel eens tegen aan dat ik geen advies kan vragen, maar eigenlijk deed ik dat ook al niet. Ze was behoorlijk kritisch en gaf al meer dan genoeg ‘goedbedoeld’ advies. Dus eigenlijk mis ik dat niet. Wel het kunnen delen over alle onbenulligheden wat betreft zoon. Ze was na mij en mijn man, toch wel het meest trots op hem.
Wij zijn nu bezig voor een tweede kindje. Dat vind ik wel moeilijk. Er is maar een iemand aan wie ik dat zou willen vertellen dan, en dat kan niet meer.
zondag 14 oktober 2018 18:32
Helaas weet ik hoe het voelt. Mijn moeder overleed toen ik 21 was. Mijn eerste kind kreeg ik op mijn 33e. Ik mis mijn moeder vooral als ik mij zorgen maak over mijn kinderen. Dat gevoel dat je niemand meer hebt op wie je terug kunt vallen of om advies kunt vragen wanneer je het echt even moeilijk hebt. Dan voel je je zo alleen en machteloos en wat zou een telefoontje naar je moeder dan fijn zijn. Ik denk dat moeder zijn zonder moeder op die momenten extra moeilijk is.
zondag 14 oktober 2018 19:09
Really, dit vond je even nodig om te zeggen?
Ik heb mijn moeder jong verloren, mijn vader verdronk zijn ellende, ik heb 4 pleeggezinnen 'versleten' en de enige persoon waar ik oprecht een band mee heb en die ik volledig vertrouw, is mijn broer.
Ga mij niet de les lezen over zelfstandig worden en dat je dat niet snel genoeg kunt leren. Ik heb veel teveel dingen juist te snel, te jong geleerd, en daar word je echt niet gelukkig van.
zondag 14 oktober 2018 19:16
zondag 14 oktober 2018 19:30
Je hebt zelf een topic geopend, weet je nog wel.
Ik sta volledig achter mijn post. En die post was en is bedoeld om dingen in perspectief te plaatsen. Voor jou. Van mij. Met de beste bedoelingen.
Ik vind het jammer dat ik je niet heb kunnen helpen en ik vind het nog veel spijtiger dat je zo vijandig reageert.
Ik sta volledig achter mijn post. En die post was en is bedoeld om dingen in perspectief te plaatsen. Voor jou. Van mij. Met de beste bedoelingen.
Ik vind het jammer dat ik je niet heb kunnen helpen en ik vind het nog veel spijtiger dat je zo vijandig reageert.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
zondag 14 oktober 2018 19:30
Sorry voor de geslachtsverwarring.Westerpaviljoen schreef: ↑14-10-2018 18:11Ten eerste ben ik een man:-)
Vader is al sinds mijn 6e niet meer in beeld en dus ook geen pappa.
Moeder is er nog wel maar zoveel al decennialang met zichzelf en haar psychische problemen bezig dat er nou niet gezegd kan worden dat ze een mamma is geweest voor me.
Ik heb t een tijde heel erg gevonden dat zoon geen opa en oma heeft maar nu wel bij neergelegd.
Oké, nu begrijp ik je bewoording ook beter, dankjewel voor de uitleg.
Mijn zoontje zal dus wel een soort opa en oma hebben in de vorm van mijn pleegouders, maar verder geen biologische band. De 'vader' is ook niet in beeld, dus van die kant ook geen familie.
zondag 14 oktober 2018 19:41
Zo’n jeugd laat je inderdaad versneld volwassen worden en het is net of ik nu weer ruimte krijg /maak voor dat meisje van toen. Inmiddels heb ik daar een werkbare vorm voor en popt het vooral rond bepaalde data weer op.Cupcake-87 schreef: ↑14-10-2018 17:45Ja dit bedoel ik! Precies dat! Zoontje is nog maar 2,5 maand, maar als hij straks de leeftijd heeft waarop ik mijn moeder verloor, lijkt me dat zo confronterend.
Ik heb nu ook regelmatig dat ik er over nadenk dat het voor mijn moeder eigenlijk fijn is geweest dat ze zo snel en onverwacht is overleden. Het vooruitzicht dat ze haar jonge kinderen zou achterlaten, daar heeft ze niet echt over hoeven nadenken. Bij een overlijden door ziekte heb je dat waarschijnlijk veel erger.
Voor mijn moeder was het helaas wel een ziekbed. Ik wil me er geen voorstelling van maken over hoe dat is.
zondag 14 oktober 2018 19:49
Choken family is belangrijker dan Born family heb ik gemerkt hoor. Maar het is soms wel hard ja.Cupcake-87 schreef: ↑14-10-2018 19:30Sorry voor de geslachtsverwarring.
Oké, nu begrijp ik je bewoording ook beter, dankjewel voor de uitleg.
Mijn zoontje zal dus wel een soort opa en oma hebben in de vorm van mijn pleegouders, maar verder geen biologische band. De 'vader' is ook niet in beeld, dus van die kant ook geen familie.
zondag 14 oktober 2018 20:03
Ik vind het bizar dat je of zo weinig inlevingsvermogen hebt, of zo weinig van communiceren weet, dat denkt dat je post oprecht en goedbedoeld over zou komen.Vanzai schreef: ↑14-10-2018 19:30Je hebt zelf een topic geopend, weet je nog wel.
Ik sta volledig achter mijn post. En die post was en is bedoeld om dingen in perspectief te plaatsen. Voor jou. Van mij. Met de beste bedoelingen.
Ik vind het jammer dat ik je niet heb kunnen helpen en ik vind het nog veel spijtiger dat je zo vijandig reageert.
Echt, dan gaat er ergens iets fout bij je hoor.
Maar gelukkig ligt het allemaal aan ons dat we zo vijandig reageren
zondag 14 oktober 2018 20:13
Is dit jullie eerste dag op een forum? Een forum is geen antwoordmachine waar uitsluitend binnen (voor jezelf) vooraf afgebakende grenzen gewenste antwoorden gegeven worden, waarbij het uitsluitend jezelf te verwijten is wanneer je niet met de reacties om kunt gaan.
Je opent een topic en je krijgt reacties. Zo werkt het.
Je opent een topic en je krijgt reacties. Zo werkt het.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
zondag 14 oktober 2018 20:16
Voor het eerst in mijn bestaan ga ik een negeerknop gebruiken.Vanzai schreef: ↑14-10-2018 20:13Is dit jullie eerste dag op een forum? Een forum is geen antwoordmachine waar uitsluitend binnen (voor jezelf) vooraf afgebakende grenzen gewenste antwoorden gegeven worden, waarbij het uitsluitend jezelf te verwijten is wanneer je niet met de reacties om kunt gaan.
Je opent een topic en je krijgt reacties. Zo werkt het.
zondag 14 oktober 2018 20:18
Vanzai schreef: ↑14-10-2018 19:30Je hebt zelf een topic geopend, weet je nog wel.
Ik sta volledig achter mijn post. En die post was en is bedoeld om dingen in perspectief te plaatsen. Voor jou. Van mij. Met de beste bedoelingen.
Ik vind het jammer dat ik je niet heb kunnen helpen en ik vind het nog veel spijtiger dat je zo vijandig reageert.
Nou, ik ben het helemaal met haar eens. En je hebt nog een plaat voor je kop ook.
In plaats van te zeggen; 'stom dat ik die aannames deed over je zelfstandigheid' ga je jezelf ook nog op de borst kloppen dat je hulpvaardig was.
Stressed is just desserts spelled backwards
