Geen 2e lastig om te accepteren

07-12-2018 20:43 90 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik wil vooral even delen omdat het iets is wat mij al een tijd erg bezighoudt: mijn vriend en ik hebben besloten om het bij één kind te houden. Mijn vriend vindt zichzelf te oud ,44 jr en daarnaast ervaren wij beiden het ouderschap als zeer pittig. Balans voor ons zelf, onze relatie en in ons gezin is heel belangrijk voor ons. Ik heb eerder aangegeven dat ik nog wel een 2e wil. Hij wilde dat ook begin dit jaar, maar hij is er op teruggekomen en ik ben daar in meegegaan. H et is in onze situatie denk ik verstandig om het zo te laten en we zijn erg gelukkig met elkaar. En toch gaan er dagelijks gedachten door mijn hoofd over een tweede. Het is echt verstand versus gevoel. Ik wil kunnen accepteren dat het voor mij gewoon zo is dat het niet overeenkomt en ik die twijfel 'gewoon' heb maar ik blijf ergens hopen dat hij er op terugkomt en dat we wel voor een 2e gaan. Hij is alleen echt heel stellig en toen ik er op terug kwam was hij ook echt verbaasd omdat hi j ziet dat het mij ook vaak te veel is. Hij snapt dan niet dat ik twijfel. Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden of het herkenbaar is of juist niet.
Alle reacties Link kopieren
Wat zijn de dingen die het zo pittig maken? Waar lopen jullie tegen aan?
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is jullie eerste? En hoe oud ben jij?

Ik herken het in zoverre dat ik altijd wel graag een tweede heb gewild maar dat mijn leven de eerste twee jaar na de geboorte van mijn dochter compleet op z'n kop stond. Nu ze bijna drie is heb ik steeds meer ruimte voor een eventuele tweede... Al merk ik dat ik soms het leven met een kind ook wel lekker overzichtelijk vind :)
Alle reacties Link kopieren
44 is voor een man zeker niet te oud. Hoe oud ben jij en hoe oud is jullie kind? En waarom is het zo pittig?
evelien2010 schreef:
07-12-2018 20:52
44 is voor een man zeker niet te oud.
.
Bijzondere reactie.
Nou ja, dat mag jij vinden, maar dat vindt hij zelf wel.. dat is toch echt heel persoonlijk?!
Alle reacties Link kopieren
Ons zoontje is nu 4 jaar. Ik ben zelf 36 en 44 jaar vind ik ook niet te oud, maar hij vindt dat wel. Wat het pittig maakt is dat we een kindje hebben met een zeer sterke wil, vanaf dag 1 al. Veel slaapproblemen, onrust en frustratie (huilen). We hebben 2,5 jaar lang chronisch slaaptekort gehad en dat heeft er behoorlijk ingehakt. Verder zijn wij allebei vrij prikkelgevoelig en hebben we veel oplaadtijd voor onszelf nodig. Ook vrijheid en ruimte is belangrijk voor ons. En we willen gewoon heel graag ook een fijne relatie met elkaar houden. Dat alles bij elkaar maakt het pittig. Ik zie in vergelijking met vriendinnen dat ik 'minder' aankan als het gaat om veel ondernemen en gezellig met de kinderen afspreken: voor mij is het alleen gezellig als ik of mijn zoontje niet overprikkeld raakt.
Alle reacties Link kopieren
Tja alle problemen die jullie nu ondervinden even opzij geschoven.

Hij ziet het niet zitten - en dan is het klaar toch?
seagull82 schreef:
07-12-2018 21:04
Ons zoontje is nu 4 jaar. Ik ben zelf 36 en 44 jaar vind ik ook niet te oud, maar hij vindt dat wel. Wat het pittig maakt is dat we een kindje hebben met een zeer sterke wil, vanaf dag 1 al. Veel slaapproblemen, onrust en frustratie (huilen). We hebben 2,5 jaar lang chronisch slaaptekort gehad en dat heeft er behoorlijk ingehakt. Verder zijn wij allebei vrij prikkelgevoelig en hebben we veel oplaadtijd voor onszelf nodig. Ook vrijheid en ruimte is belangrijk voor ons. En we willen gewoon heel graag ook een fijne relatie met elkaar houden. Dat alles bij elkaar maakt het pittig. Ik zie in vergelijking met vriendinnen dat ik 'minder' aankan als het gaat om veel ondernemen en gezellig met de kinderen afspreken: voor mij is het alleen gezellig als ik of mijn zoontje niet overprikkeld raakt.
Dan zou ik het je ook echt afraden. Hier net weer een jaar chronisch slaapgebrek met de tweede achter de rug. En ik had het niet anders willen doen. Maar onze relatie heeft er zeker op moeten inleveren het afgelopen jaar. Je moet echt bereid zijn om zeker weer een jaar op de overlevings stand te gaan voor een tweede.

En natuurlijk kun je een model baby krijgen. Maar zelfs dat heeft impact op iedereen in het gezin. En ook een model kind dat vanaf een week of drie zal doorslapen kost weer dubbel zo veel tijd en energie.
Alle reacties Link kopieren
seagull82 schreef:
07-12-2018 21:04
Ons zoontje is nu 4 jaar. Ik ben zelf 36 en 44 jaar vind ik ook niet te oud, maar hij vindt dat wel. Wat het pittig maakt is dat we een kindje hebben met een zeer sterke wil, vanaf dag 1 al. Veel slaapproblemen, onrust en frustratie (huilen). We hebben 2,5 jaar lang chronisch slaaptekort gehad en dat heeft er behoorlijk ingehakt. Verder zijn wij allebei vrij prikkelgevoelig en hebben we veel oplaadtijd voor onszelf nodig. Ook vrijheid en ruimte is belangrijk voor ons. En we willen gewoon heel graag ook een fijne relatie met elkaar houden. Dat alles bij elkaar maakt het pittig. Ik zie in vergelijking met vriendinnen dat ik 'minder' aankan als het gaat om veel ondernemen en gezellig met de kinderen afspreken: voor mij is het alleen gezellig als ik of mijn zoontje niet overprikkeld raakt.
Ik herken veel van mezelf in jouw beschrijving. Ook om deze reden hier maar één kind. Wees blij dat je voldoende zelfkennis hebt om dit van jezelf te weten. Dat is heel belangrijk.
En je 'moet' niet constant dankbaar zijn voor wat je hebt. Je mag ook stilstaan bij het feit dat het je ook verdriet doet. Dat mag er zijn.
Als je er maar niet in blijft hangen. Delen, bijvoorbeeld hier, is heel verstandig. Dat kan echt helpen.
Alle reacties Link kopieren
Lastig..
dani1982 wijzigde dit bericht op 09-08-2020 03:42
Reden: privacy
89.68% gewijzigd
44 zou ik zelf ook te oud vinden. Goed dat hij zijn grenzen zo goed aangeeft.
Hier gedeeltelijk herkenbaar in de zin dat dezelfde argumenten bij ons nu spelen om wel/niet voor een derde te gaan.
In mijn omgeving zijn er best veel moeders die hun derde hebben gekregen/binnenkort krijgen waarbij hun oudste jonger is dan mijn oudste (die is nu 4,5). Ergens zit er toch een gevoel van falen bij vanuit mij: een gezin van drie lijkt me in veel opzichten leuk, maar waarom kunnen wij dat niet aan en al die anderen wel? Het heeft wel even geduurd om tot dat inzicht te komen, maar dat helpt voor mij wel.
Misschien helpt het voor jou ook om erachter te komen waarom het toch door je hoofd blijft gaan?
Alle reacties Link kopieren
@owlette, thanx voor herinnering want het is ook zo wat je zegt: maakt niet uit wat voor kind je hebt, overleven wordt het toch...
@jufjoke wat je schrijft klopt ook: het verdriet mag er ook zijn. En het is zo dat wij allebei de zelfkennis hebben en dat dus een verstandige keus het beste is. Ik wou alleen dat het wat meer zou matchen met mijn gevoel. Maar dat heeft tijd nodig vermoed ik. En het helpt om te delen dus allemaal bedankt al!

Verder zijn er voor mij niet persé argumenten voor een 2e maar is het echt een gevoelskwestie.
Risico’s zijn helaas waarschijnlijk wel groter, lees maar:

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b57bae6b/
Alle reacties Link kopieren
@hanka; het speelt zeker mee dat ik me voel falen en me afvraag waarom anderen wel en wij niet? Terwijl ik heel goed snap dat vergelijke n geen zin heeft.
@ikigai ik vind het ook echt goed dat hij zijn grenzen aangeeft en ben hem zelfs dankbaar daarvoor omdat hij onze relatie zo belangrijk vindt . En heel goed ziet wat we nodig hebben
Alle reacties Link kopieren
Ik snap best dat je een tweede wil , maar snap je vent ook dat hij zichzelf er te oud voor vindt...Eén mooi kindje is toch ook al mooi? Bespreek het met 'm...leg uit wat jij wil en waarom...
Waarom laat jouw man zich dan niet steriliseren?
Als je het nu al pittig vindt is een 2e toch helemaal 'n aanslag op je relatie?
seagull82 schreef:
07-12-2018 21:04
Ons zoontje is nu 4 jaar. Ik ben zelf 36 en 44 jaar vind ik ook niet te oud, maar hij vindt dat wel. Wat het pittig maakt is dat we een kindje hebben met een zeer sterke wil, vanaf dag 1 al. Veel slaapproblemen, onrust en frustratie (huilen). We hebben 2,5 jaar lang chronisch slaaptekort gehad en dat heeft er behoorlijk ingehakt. Verder zijn wij allebei vrij prikkelgevoelig en hebben we veel oplaadtijd voor onszelf nodig. Ook vrijheid en ruimte is belangrijk voor ons. En we willen gewoon heel graag ook een fijne relatie met elkaar houden. Dat alles bij elkaar maakt het pittig. Ik zie in vergelijking met vriendinnen dat ik 'minder' aankan als het gaat om veel ondernemen en gezellig met de kinderen afspreken: voor mij is het alleen gezellig als ik of mijn zoontje niet overprikkeld raakt.
Waarom twijfel je dan? Het is dan toch helemaal niet verstandig om dit uberhaupt te overwegen?
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
07-12-2018 22:22
Waarom twijfel je dan? Het is dan toch helemaal niet verstandig om dit uberhaupt te overwegen?
Verstandig klinkt het inderdaad niet, maar er is ook nog zoiets als gevoel of al dan niet rammelende eierstokken die je verstand kunnen overstemmen.
Of het idee dat het voor een kind niet leuk is om geen broer of zus te hebben.
Of nog allerlei andere redenen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Alle reacties Link kopieren
tonkje schreef:
07-12-2018 22:41
Verstandig klinkt het inderdaad niet, maar er is ook nog zoiets als gevoel of al dan niet rammelende eierstokken die je verstand kunnen overstemmen.
Of het idee dat het voor een kind niet leuk is om geen broer of zus te hebben.
Of nog allerlei andere redenen.
Klopt helemaal. Wij hebben 1 kindje, vanwege mijn gezondheidsproblemen. Maar anders hadden wij dolgraag meer kinderen gewild, inderdaad vanuit mijn gevoel, maar ook nog om andere redenen.
Dat staat bij mij los van wat anderen doen of vinden. Ik denk dat het voor zowel ouders als kind fijner en beter is als er meerdere kinderen zijn. Maar dat is mijn eigen mening. Ik zou ook proberen om meer op de lange termijn te kijken, en geen 2e kinderwens voorbij laten gaan voor evt slapeloze nachten de eerste jaren. Ik ben bang dat je er anders ook spijt van gaat krijgen. Maar het is idd belangrijk om beide achter die keuze te staan.
Verstand versus gevoel.

Aan de ene kant kan ik heel rationeel denken van: 1 kind is prima, hebben het goed. Doen nog veel leuke dingen samen, nog tijd voor ons zelf.
Ik heb net als jij ook erg mijn rust nodig en vond vooral het eerste jaar echt pittig. En dan hadden wij nog echt een makkelijke baby, die snel doorsliep etc.
Een tweede lijkt mij erg gezellig en leuk. Maar man wil niet meer. En dan zijn wij nog een stuk jonger.
Moet er zelf nog niet aan denken een tweede nu op dit moment, dan pas echt als de eerste naar school gaat.

Moeilijk he... Snap precies wat je bedoelt. Er is nog een plekje over voor de liefde voor een tweede kindje, maar verstand vs gevoel liggen totaal tegenover elkaar.
Alle reacties Link kopieren
@castor 1 mooi kindje is zeker ook al mooi. En misschien moet ik het ook nog wel een keer bespreken met hem.
@ redbull ik wou dat het zo simpel voor me was dat het niet verstandig is dus dan gewoon maar niet. Ik zit toch wat complexer in elkaar denk ik :). Het klopt dat hij zich niet heeft steriliseren en daar hebben we het wel over gehad. Misschien dat dat voor mij ook al een signaal is dat hij onbewust misschien toch nog een kindje wil. Hij is alleen wel een stuk rationeler dan ik dus kan makkelijker zijn gevoel parkeren. Bij de eerste heeft het even geduurd voordat hij het gevoel kon toelaten wel aan kinderen te willen beginnen. Toen had hij ook al zo iets: is dit wel een goed idee. En nu is hij trots en blij dat hij vader is van zo'n mooi mannetje. En dat we er gezin vormen samen.
@dani misschien dat dat ook nog meespeelt dat we later toch spijt krijgen als de rust weer helemaal terug gekeerd is. Vaak denk ik ook: wat zijn nou 4 jaar die je moet overbruggen om wat meer aan jezelf toe te komen?! Maar ja in de dagelijkse realiteit voelt dat dan toch weer anders.
@kowala ja precies dat dus :)

Ik merk nav de reacties dat het toch wel goed is om weer te praten met hem hierover. Heb het nu even voor mezelf gehouden omdat het mijn proces is en ik hem niet onder druk wil zetten ofzo. Daarnaast snapt hij het ook echt niet zo goed omdat hij veel rationeler is. Maar hij is wel bereid te luisteren. Dus ik denk dat het goed is om het ook bij hem te ventileren. Dat gezeur van die vrouwen ook... hahaha.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar in zoverre dat wij één levend kind minder hebben dan we zouden willen. Een gemis dat we nog regelmatig voelen, ook al is het al veel te laat en ook al was de keuze toen heel verstandig.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het. Mijn eerste zal ook mijn enige blijven. Ons plan was twee, misschien wel drie. Maar plotselinge, definitieve, gezondheidsvermindering bij één van ons en een heel zware start van de baby maakt dat een tweede er niet meer gaat komen. We durven het simpelweg niet aan, qua stress wat het heeft opgeleverd. Leeftijd van m'n man speelt ook mee, we kunnen niet 'rustig aan' doen want de deadline ligt er in cijfers.

Met m'n verstand sta ik er volledig achter, want het is zo logisch als wat. Maar m'n gevoel kan er nog niet bij, alsof ik iets heel groots ben verloren.

Maar aanleiding van je laatste zin:
Mijn man zal het echter nooit 'vrouwengezeur' noemen. Hij snapt oprecht hoe moeilijk het is dat je ook afscheid moet nemen van een ideaal, een wens. Wees transparant naar je man en deel je gedachten. Neem jezelf serieus.
Hips, hopsakee en pierlala.
Alle reacties Link kopieren
@jollyrider dank je voor het delen. Het gemis zal ook niet minder worden. Hoe zorg jij ervoor dat het niet je leven te veel beïnvloedt?
@ merlot wat ontzettend rot voor jullie. En lastig dat er een deadline aan vast zit. Kan me goed voorstellen dat het gemis groots voelt. Wat betreft het stukje vrouwengezeur ,dat was een beetje als luchtig bedoeld. Mijn vriend zou dat ook nooit als gezeur zien. Je hebt gelijk dat ik mezelf serieus moet nemen en het moet delen. Ik ga dat ook doen en hoop dat er een goed moment is dit weekend.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven