Kinderen
alle pijlers
Geen 2e lastig om te accepteren
vrijdag 7 december 2018 20:43
Ik wil vooral even delen omdat het iets is wat mij al een tijd erg bezighoudt: mijn vriend en ik hebben besloten om het bij één kind te houden. Mijn vriend vindt zichzelf te oud ,44 jr en daarnaast ervaren wij beiden het ouderschap als zeer pittig. Balans voor ons zelf, onze relatie en in ons gezin is heel belangrijk voor ons. Ik heb eerder aangegeven dat ik nog wel een 2e wil. Hij wilde dat ook begin dit jaar, maar hij is er op teruggekomen en ik ben daar in meegegaan. H et is in onze situatie denk ik verstandig om het zo te laten en we zijn erg gelukkig met elkaar. En toch gaan er dagelijks gedachten door mijn hoofd over een tweede. Het is echt verstand versus gevoel. Ik wil kunnen accepteren dat het voor mij gewoon zo is dat het niet overeenkomt en ik die twijfel 'gewoon' heb maar ik blijf ergens hopen dat hij er op terugkomt en dat we wel voor een 2e gaan. Hij is alleen echt heel stellig en toen ik er op terug kwam was hij ook echt verbaasd omdat hi j ziet dat het mij ook vaak te veel is. Hij snapt dan niet dat ik twijfel. Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden of het herkenbaar is of juist niet.
zaterdag 8 december 2018 07:43
Ik begrijp goed dat je je gevoel hierin moet meesleuren hoor.
Het is ook echt iets afsluiten in je beleving. Iets afsluiten in je leven.
En dat gaat niet zomaar, zeker als je moederhart spreekt.
Neem de tijd om te treuren, het verlies te ervaren.
En ik hoop dat jouw partner soms ook even voorbij de rede kan stappen en er even gevoelsmatig mee om kan gaan en er voor jou kan zijn.
Lees erover, fantaseer erover, praat erover maar weet uiteindelijk dat het niet voor jullie is.
Jullie maken echt de goeie keuze om het bij 1 kindje te houden. Het is de juiste keuze voor jouzelf, je partner en je kindje.
Warme knuffel
Het is ook echt iets afsluiten in je beleving. Iets afsluiten in je leven.
En dat gaat niet zomaar, zeker als je moederhart spreekt.
Neem de tijd om te treuren, het verlies te ervaren.
En ik hoop dat jouw partner soms ook even voorbij de rede kan stappen en er even gevoelsmatig mee om kan gaan en er voor jou kan zijn.
Lees erover, fantaseer erover, praat erover maar weet uiteindelijk dat het niet voor jullie is.
Jullie maken echt de goeie keuze om het bij 1 kindje te houden. Het is de juiste keuze voor jouzelf, je partner en je kindje.
Warme knuffel
zaterdag 8 december 2018 07:51
Ik ben juist iemand die veel aan kan wat kinderen betreft maar ook ik vond een tweede kindje erbij een stuk pittiger. En dan hadden wij geen slapeloze nachten. En het wordt echt wel minder intensief naar mate ze ouder worden maar toch blijft het een stuk drukken dan met 1 kind.
TO, Ik vind het knap dat je zoveel zelf inzicht hebt! Je weet wat goed is voor jullie. Hou daar aan vast. Geef het een plekje dat er geen tweede komt en geniet van je gezin!
TO, Ik vind het knap dat je zoveel zelf inzicht hebt! Je weet wat goed is voor jullie. Hou daar aan vast. Geef het een plekje dat er geen tweede komt en geniet van je gezin!
zaterdag 8 december 2018 07:54
Dit herken ik helemaal. Ook wat een derde betreft. Ik kan niet anders dan me erbij neerleggen maar het is wel verdomde lastig!-Hanka- schreef: ↑07-12-2018 22:08Hier gedeeltelijk herkenbaar in de zin dat dezelfde argumenten bij ons nu spelen om wel/niet voor een derde te gaan.
In mijn omgeving zijn er best veel moeders die hun derde hebben gekregen/binnenkort krijgen waarbij hun oudste jonger is dan mijn oudste (die is nu 4,5). Ergens zit er toch een gevoel van falen bij vanuit mij: een gezin van drie lijkt me in veel opzichten leuk, maar waarom kunnen wij dat niet aan en al die anderen wel? Het heeft wel even geduurd om tot dat inzicht te komen, maar dat helpt voor mij wel.
Misschien helpt het voor jou ook om erachter te komen waarom het toch door je hoofd blijft gaan?
zaterdag 8 december 2018 07:57
Welnee, volstrekt normaal om op je 50e je kind naar de kleuterklas te brengen
TO ik vind het een goede keuze. Zeker als je het nu al zwaar vindt dan ga je je toch niet nog van alles op de hals halen. Daarbij stel dat je een zorgenkindje krijgt dat lijkt me dat je dat helemaal minder goed trekt.
Ik heb 1 kind. Man heeft er 3 (jongste is dus van ons samen). Hij wil niet meer. Ik heb er verder daarom nooit zo overnagedacht want hij is altijd duidelijk geweest dat nog meer kinderen voor hem
niet hoeft. Wat ik ook snap. Soms lijkt een broertje of zusje altijd in huis me wel leuk voor onze jongste. Maar daar is dan ook alles wel mee gezegd. Dat is misschien makkelijk want ik heb denk ik zelf niet echt een wens voor nog een kind. Maar ik maak mezelf dus ook zeker niet gek met gedachten daarover want het is geen optie.
Ik vind vooral 1 kind (als zijn zusjes hier niet zijn) enorm handig en relaxed. Financieel zijn vakanties en dagjes weg nu ook nog heel goed te doen. Met zijn 6en zou dat toch anders worden. Ik weet dat ik niet gelukkig word van nadenken of je je iets wel of niet kan veroorloven. Dus ik ben extra blij met wat we nu hebben en nu kunnen. Een extra kind zou voor iedereen inleveren zijn. Jij hebt dat misschien niet financieel maar wel qua energie en geluksniveau omdat de verantwoording je soms zwaar valt, probeer het accepteren voor jezelf het daar in te zoeken. En niet in twijfels over wat niet zal komen, maar gewoon goede legitieme redenen waarom dit voor jullie allemaal het beste is.
carrie-bradshaw wijzigde dit bericht op 08-12-2018 07:59
0.21% gewijzigd
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
zaterdag 8 december 2018 08:00
Ja tuurlijk wel, maar dat is dus al een behoorlijke aanslag op je portemonnee, om over jaarlijks 2 weken Spanje in het hoogseizoen nog maar te zwijgen. Daarbij willen we ook een rijbewijs en studie faciliteren dus dat is voor 3 pittig maar te doen. Voor 4 zal dat echt heel lastig worden en moeten we (te) veel op inleveren.
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
zaterdag 8 december 2018 08:02
Ik zorg daar niet voor. Verdriet slijt, maar ik accepteer verdriet zoals het komt
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zaterdag 8 december 2018 08:06
Falen? Meen je dat nou? Ik vind het juist goed dat je inziet waar de grenzen liggen van je gezin.-Hanka- schreef: ↑07-12-2018 22:08Hier gedeeltelijk herkenbaar in de zin dat dezelfde argumenten bij ons nu spelen om wel/niet voor een derde te gaan.
In mijn omgeving zijn er best veel moeders die hun derde hebben gekregen/binnenkort krijgen waarbij hun oudste jonger is dan mijn oudste (die is nu 4,5). Ergens zit er toch een gevoel van falen bij vanuit mij: een gezin van drie lijkt me in veel opzichten leuk, maar waarom kunnen wij dat niet aan en al die anderen wel? Het heeft wel even geduurd om tot dat inzicht te komen, maar dat helpt voor mij wel.
Misschien helpt het voor jou ook om erachter te komen waarom het toch door je hoofd blijft gaan?
Ik vind het eerder falen als je drie kinderen neemt, omdat je een bepaald ideaalbeeld voor ogen hebt, om je dan te realiseren dat het te veel is.
Dit zie ik helaas veel gebeuren om me heen. Veel van die gezinnen leunen sterk op opa's en oma's en hebben haast geen eigen leven meer. De burn-outs schieten hier als paddenstoelen uit de lucht.
Nee hoor, niks om jaloers op te zijn. Ik zou heerlijk gaan genieten van je complete gezin. Voor ons is een gezin van vier precies goed. Niks meer aan doen
zaterdag 8 december 2018 08:09
Een tweede is hier (helaas) ook geen optie ivm gezondheidsproblemen. Misschien had ik die keuze ook wel gemaakt zonder die gezondheidsproblemen, maar nu is de keuze voor mij gemaakt en dat voelt toch ook wel weer zuur.
Maar hoe dan ook:wat mij helpt om het te accepteren is de gedachte dat wij de beste keuze maken voor onze zoon. Een tweede zou een hoop onrust geven die ervoor zorgt dat mijn gezondheidsproblemen verergeren. Dat wil ik hem niet aandoen. de belangrijkste prioriteit is mijn zoon.
Maar hoe dan ook:wat mij helpt om het te accepteren is de gedachte dat wij de beste keuze maken voor onze zoon. Een tweede zou een hoop onrust geven die ervoor zorgt dat mijn gezondheidsproblemen verergeren. Dat wil ik hem niet aandoen. de belangrijkste prioriteit is mijn zoon.
zaterdag 8 december 2018 08:39
@ verbinder jouw woorden maken wel wat emoties los. En dat is wel nodig. Loop me zo sterk te houden terwijl ik me zo rot voel! Dank daarvoor.
@ikigai helemaal mee eens!! Het gevoerl van falen heeft vooral met jezelf tov anderen te maken en dat het anders is dan gemiddeld. Slaat nergens op maar we leven toch een beetje in zo'n maatschappij.
@ wat dacht je... ja dank je. Zelfinzicht zit soms ook in de weg maar in dit geval is het heel fijn omdat ik weet dat dit de beste keus voor ons allemaal is.
Ergens vind ik het heerlijk dat we met zn drietjes zijn en straks heerlijke vliegvakanties kunnen maken, ons geen zorgen hoeven te maken om financiën. Lekker blijven werken alle twee want dat vinden we leuk e zijn oom best ambitieus. We doen er alles aan dat zoonlief leeftijdsgenootjes om zich heen heeft en goed leert samenspelen. Gelukkig is het een erg sociaal kind die nieuwsgierig is naar anderen.
Ik merk dat het nu al meer op zn plekje komt. Heel fijn zo'n forum!
Het gaat er bij mij vooral om dat ik het verdriet serieus neem en toelaat en dit ook aan mijn vriend laat zien zodat hij weet waar ik zit in dit proces.
@ikigai helemaal mee eens!! Het gevoerl van falen heeft vooral met jezelf tov anderen te maken en dat het anders is dan gemiddeld. Slaat nergens op maar we leven toch een beetje in zo'n maatschappij.
@ wat dacht je... ja dank je. Zelfinzicht zit soms ook in de weg maar in dit geval is het heel fijn omdat ik weet dat dit de beste keus voor ons allemaal is.
Ergens vind ik het heerlijk dat we met zn drietjes zijn en straks heerlijke vliegvakanties kunnen maken, ons geen zorgen hoeven te maken om financiën. Lekker blijven werken alle twee want dat vinden we leuk e zijn oom best ambitieus. We doen er alles aan dat zoonlief leeftijdsgenootjes om zich heen heeft en goed leert samenspelen. Gelukkig is het een erg sociaal kind die nieuwsgierig is naar anderen.
Ik merk dat het nu al meer op zn plekje komt. Heel fijn zo'n forum!
Het gaat er bij mij vooral om dat ik het verdriet serieus neem en toelaat en dit ook aan mijn vriend laat zien zodat hij weet waar ik zit in dit proces.
zaterdag 8 december 2018 08:49
Ik denk dat het voor het bestaande kind vooral heel erg belangrijk is dat zijn beide ouders tijd, ruimte en aandacht voor hem hebben. Dat is nu al lastig, laat staan met nog een baby erbij.
Doe wat het beste is voor jullie gezin.
In dit geval zou ik verstand boven gevoel plaatsen.
zaterdag 8 december 2018 09:02
Wij hebben ook 1 kind, inmiddels 9 jaar. Gelijk na de bevalling zei de arts dat ik geen kinderen meer mocht krijgen, dat zou mijn dood worden. Waar ik mee heb geworsteld is dat de keuze voor mij is gemaakt door mijn eigen lichaam. Maar ik wilde heel gauw van dat gevoel af. We voelen ons heel goed zo. Kind wil ook geen broertje of zusje. We zijn een echt gezin en genieten volop. Er is genoeg ruimte, rust en geld en we ondernemen heel veel samen.
Wat me soms een heel klein beetje verdrietig maakt zijn opmerkingen van anderen over het hebben van 1 kind, en dan vooral alle 'nadelen' noemen. Rot op, denk ik dan. Wat weet je er van. En mijn man is 51 en fitter en jonger dan menig jongere vader in onze omgeving. Dat gelul van dat je op je 50ste bij school staat? Dus? Je bent echt niet de enige hoor. Wat je oud maakt is je houding, je gezondheid en je stijl van leven. Wij leven bewust heel gezond, maar welke garantie heb je nou in het leven...
Ik hou niet van spijt hebben. Van blijven hangen in verdriet. Dat kun je enigszins sturen en ik heb in het begin ook hulp gezocht. Het is wat het is, ik had graag drie kinderen gewild. Maar het is gegaan zoals het is gegaan en het is goed. We hebben een zalig kind, wij zijn vader en moeder en willen geen tijd verspillen met wat als, en hadden we maar... He gaat al zo snel genoeg. Wij zijn heel goed in staat te genieten van alle voordelen die het leven biedt met 1 kind. En kind geniet daar volop van mee...
Wat me soms een heel klein beetje verdrietig maakt zijn opmerkingen van anderen over het hebben van 1 kind, en dan vooral alle 'nadelen' noemen. Rot op, denk ik dan. Wat weet je er van. En mijn man is 51 en fitter en jonger dan menig jongere vader in onze omgeving. Dat gelul van dat je op je 50ste bij school staat? Dus? Je bent echt niet de enige hoor. Wat je oud maakt is je houding, je gezondheid en je stijl van leven. Wij leven bewust heel gezond, maar welke garantie heb je nou in het leven...
Ik hou niet van spijt hebben. Van blijven hangen in verdriet. Dat kun je enigszins sturen en ik heb in het begin ook hulp gezocht. Het is wat het is, ik had graag drie kinderen gewild. Maar het is gegaan zoals het is gegaan en het is goed. We hebben een zalig kind, wij zijn vader en moeder en willen geen tijd verspillen met wat als, en hadden we maar... He gaat al zo snel genoeg. Wij zijn heel goed in staat te genieten van alle voordelen die het leven biedt met 1 kind. En kind geniet daar volop van mee...
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zaterdag 8 december 2018 09:07
Mooie post!tanteslankie schreef: ↑08-12-2018 09:02Wij hebben ook 1 kind, inmiddels 9 jaar. Gelijk na de bevalling zei de arts dat ik geen kinderen meer mocht krijgen, dat zou mijn dood worden. Waar ik mee heb geworsteld is dat de keuze voor mij is gemaakt door mijn eigen lichaam. Maar ik wilde heel gauw van dat gevoel af. We voelen ons heel goed zo. Kind wil ook geen broertje of zusje. We zijn een echt gezin en genieten volop. Er is genoeg ruimte, rust en geld en we ondernemen heel veel samen.
Wat me soms een heel klein beetje verdrietig maakt zijn opmerkingen van anderen over het hebben van 1 kind, en dan vooral alle 'nadelen' noemen. Rot op, denk ik dan. Wat weet je er van. En mijn man is 51 en fitter en jonger dan menig jongere vader in onze omgeving. Dat gelul van dat je op je 50ste bij school staat? Dus? Je bent echt niet de enige hoor. Wat je oud maakt is je houding, je gezondheid en je stijl van leven. Wij leven bewust heel gezond, maar welke garantie heb je nou in het leven...
Ik hou niet van spijt hebben. Van blijven hangen in verdriet. Dat kun je enigszins sturen en ik heb in het begin ook hulp gezocht. Het is wat het is, ik had graag drie kinderen gewild. Maar het is gegaan zoals het is gegaan en het is goed. We hebben een zalig kind, wij zijn vader en moeder en willen geen tijd verspillen met wat als, en hadden we maar... He gaat al zo snel genoeg. Wij zijn heel goed in staat te genieten van alle voordelen die het leven biedt met 1 kind. En kind geniet daar volop van mee...
zaterdag 8 december 2018 11:50
Je hebt wel zelf inzicht! Ik herken me heel erg in wat je schrijft. Ik heb een dochter van bijna 1.5 en ik worstel al 1.5 jaar met het moederschap. Door allerlei factoren. Waaronder mijn eigen persoonlijkheid. Maar ook het pittige gedrag van dochter. Mijn wens zou zijn 2 kindjes. Maar ik ben dus ook reëel dat als dochter straks inderdaad 3 of 4 is (ik denk nu dat ik het tegen die tijd weer zou willen overwegen) ik het dan nog niet aandurf /aankan.seagull82 schreef: ↑07-12-2018 21:04Ons zoontje is nu 4 jaar. Ik ben zelf 36 en 44 jaar vind ik ook niet te oud, maar hij vindt dat wel. Wat het pittig maakt is dat we een kindje hebben met een zeer sterke wil, vanaf dag 1 al. Veel slaapproblemen, onrust en frustratie (huilen). We hebben 2,5 jaar lang chronisch slaaptekort gehad en dat heeft er behoorlijk ingehakt. Verder zijn wij allebei vrij prikkelgevoelig en hebben we veel oplaadtijd voor onszelf nodig. Ook vrijheid en ruimte is belangrijk voor ons. En we willen gewoon heel graag ook een fijne relatie met elkaar houden. Dat alles bij elkaar maakt het pittig. Ik zie in vergelijking met vriendinnen dat ik 'minder' aankan als het gaat om veel ondernemen en gezellig met de kinderen afspreken: voor mij is het alleen gezellig als ik of mijn zoontje niet overprikkeld raakt.
Als je eenmaal de knoop doorhakt is het belangrijk jezelf te herinneren aan waarom jullie die keuze hebben gemaakt. En bijvoorbeeld een tweede kindje niet te romantiseren.
zaterdag 8 december 2018 11:55
Amen.tanteslankie schreef: ↑08-12-2018 09:02
Wat me soms een heel klein beetje verdrietig maakt zijn opmerkingen van anderen over het hebben van 1 kind, en dan vooral alle 'nadelen' noemen. Rot op, denk ik dan. Wat weet je er van. En mijn man is 51 en fitter en jonger dan menig jongere vader in onze omgeving. Dat gelul van dat je op je 50ste bij school staat? Dus? Je bent echt niet de enige hoor. Wat je oud maakt is je houding, je gezondheid en je stijl van leven. Wij leven bewust heel gezond, maar welke garantie heb je nou in het leven...
Ik hou niet van spijt hebben. Van blijven hangen in verdriet. Dat kun je enigszins sturen en ik heb in het begin ook hulp gezocht. Het is wat het is, ik had graag drie kinderen gewild. Maar het is gegaan zoals het is gegaan en het is goed. We hebben een zalig kind, wij zijn vader en moeder en willen geen tijd verspillen met wat als, en hadden we maar... He gaat al zo snel genoeg. Wij zijn heel goed in staat te genieten van alle voordelen die het leven biedt met 1 kind. En kind geniet daar volop van mee...
zaterdag 8 december 2018 14:12
zaterdag 8 december 2018 14:34
Ik herken het ook wel, maar dan wat betreft een derde. Zouden we eigenlijk heel graag wel willen, maar man gaat dat absoluut niet trekken. Leeftijd speelt geen rol, maar wel zijn prikkelgevoeligheid / veel behoefte aan rust en eigen tijd. Met twee kinderen lukt het me prima om veel alleen te doen, met drie zou ik dat niet trekken. Dus zit er niets anders op dan die wens los te laten en te kijken naar alles wat we straks wel weer kunnen als ze groter zijn. Dan slapen ze beter, kunnen ze makkelijker uit logeren, wordt (ver) reizen weer beter te doen.. bovendien scheelt het in de kosten qua kinderopvang / straks weer meer kunnen werken als ze naar school gaan / auto etc. Misschien helpt het je om naar de voordelen te kijken?
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
zaterdag 8 december 2018 17:34
@haasje dank voor uitnodiging
@tante ben het er helemaal mee eens en ik denk dat ik er over een tijdje ook zo over kan denken. En de opmerkingen vind ik ook irritant. Maar het zegt meer iets over de ander
@babs ik heb wel eens mee gelezen met jouw posts en herken wel veel in jouw verhaal. Ik heb het de eerste 2 jaar erg zwaar gevonden. En zat tegen een postnatale depressie aan. Nu heb ik meer tijd en ruimte voor mezelf en dat voelt toch wel echt heel fijn. Emoties zijn minder heftig, heb ik meer grip op. Waarom zou ik dat weer overhoop halen denk ik nu. Dus de keus is goed en het klopt dat het fijn is mezelf te blijven herinneren.
@malaguena ik denk dat het niet uitmaakt of het om een 2e of 3e of ...enz gaat. Het blijft een onvervulde hartewens en dat maakt het zo verdrietig. Maar ook voor jullie een goede keus zo te horen.
Ik heb nog steeds niet kunnen delen met vriend. Maar dat komt nog wel. Het voelt al minder beladen en ik heb het meer op een rijtje
@tante ben het er helemaal mee eens en ik denk dat ik er over een tijdje ook zo over kan denken. En de opmerkingen vind ik ook irritant. Maar het zegt meer iets over de ander
@babs ik heb wel eens mee gelezen met jouw posts en herken wel veel in jouw verhaal. Ik heb het de eerste 2 jaar erg zwaar gevonden. En zat tegen een postnatale depressie aan. Nu heb ik meer tijd en ruimte voor mezelf en dat voelt toch wel echt heel fijn. Emoties zijn minder heftig, heb ik meer grip op. Waarom zou ik dat weer overhoop halen denk ik nu. Dus de keus is goed en het klopt dat het fijn is mezelf te blijven herinneren.
@malaguena ik denk dat het niet uitmaakt of het om een 2e of 3e of ...enz gaat. Het blijft een onvervulde hartewens en dat maakt het zo verdrietig. Maar ook voor jullie een goede keus zo te horen.
Ik heb nog steeds niet kunnen delen met vriend. Maar dat komt nog wel. Het voelt al minder beladen en ik heb het meer op een rijtje
zaterdag 8 december 2018 18:48
TanteSlankie: helemaal mee eens! Mijn man is zelfs nog wat ouder dan die van jou overigens.
Snorrie: herkenbaar dat je het vervelend vindt dat de “keuze” door omstandigheden voor jullie gemaakt is. Of je onder andere omstandigheden daadwerkelijk voor een 2e was gegaan is een heel ander verhaal.
TO: snap dat je het lastig vindt om afscheid te nemen van jouw droom, maar ik denk dat een 2e niet per se zaligmakend is en zeker niet in jullie omstandigheden. Onder de Streep denk ik dat het voor jullie eerste, een nieuwe baby en jullie zelf meer stress zal opleveren dan geluksgevoel. En ja: zwanger zijn heeft iets magisch en de euforie van een baby die op je wordt gelegd is het mooiste dat er bestaat. Maar een extra kind kan ook extra stress opleveren, zeker als het bijvoorbeeld een huilbaby betreft. Dat gezegd hebbende: het is wel rouwen om iets dat er niet is en wasrvan het waarschijnlijk ook niet komt.
Ik ben moeder van een kind, een meisje van inmiddels 14 maanden. Zwanger worden en blijven ging bij ons niet vanzelf en ik wil nooit meer door de MMM gaan. En ook mijn man is van mening dat hij te oud is - en terecht overigens. Ik tel eigenlijk mijn zegeningen en dankbaarheid overheerst. Wel vind ik het jammer dat ik de keuze niet in eigen hand heb, maar dat wil niet zeggen dat als ik dat wel zou hebben gehad, ik ook voor een tweede zou zijn gegaan.
Snorrie: herkenbaar dat je het vervelend vindt dat de “keuze” door omstandigheden voor jullie gemaakt is. Of je onder andere omstandigheden daadwerkelijk voor een 2e was gegaan is een heel ander verhaal.
TO: snap dat je het lastig vindt om afscheid te nemen van jouw droom, maar ik denk dat een 2e niet per se zaligmakend is en zeker niet in jullie omstandigheden. Onder de Streep denk ik dat het voor jullie eerste, een nieuwe baby en jullie zelf meer stress zal opleveren dan geluksgevoel. En ja: zwanger zijn heeft iets magisch en de euforie van een baby die op je wordt gelegd is het mooiste dat er bestaat. Maar een extra kind kan ook extra stress opleveren, zeker als het bijvoorbeeld een huilbaby betreft. Dat gezegd hebbende: het is wel rouwen om iets dat er niet is en wasrvan het waarschijnlijk ook niet komt.
Ik ben moeder van een kind, een meisje van inmiddels 14 maanden. Zwanger worden en blijven ging bij ons niet vanzelf en ik wil nooit meer door de MMM gaan. En ook mijn man is van mening dat hij te oud is - en terecht overigens. Ik tel eigenlijk mijn zegeningen en dankbaarheid overheerst. Wel vind ik het jammer dat ik de keuze niet in eigen hand heb, maar dat wil niet zeggen dat als ik dat wel zou hebben gehad, ik ook voor een tweede zou zijn gegaan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 8 december 2018 18:54
Dit kun je onmogelijk voorspellen. Ik heb nu een tweede en ik heb me voorbereid op een hels eerste jaar, omdat iedereen me waarschuwde dat het zo zwaar zou worden.Baggal schreef: ↑08-12-2018 18:48TanteSlankie: helemaal mee eens! Mijn man is zelfs nog wat ouder dan die van jou overigens.
Snorrie: herkenbaar dat je het vervelend vindt dat de “keuze” door omstandigheden voor jullie gemaakt is. Of je onder andere omstandigheden daadwerkelijk voor een 2e was gegaan is een heel ander verhaal.
TO: snap dat je het lastig vindt om afscheid te nemen van jouw droom, maar ik denk dat een 2e niet per se zaligmakend is en zeker niet in jullie omstandigheden. Onder de Streep denk ik dat het voor jullie eerste, een nieuwe baby en jullie zelf meer stress zal opleveren dan geluksgevoel. En ja: zwanger zijn heeft iets magisch en de euforie van een baby die op je wordt gelegd is het mooiste dat er bestaat. Maar een extra kind kan ook extra stress opleveren, zeker als het bijvoorbeeld een huilbaby betreft. Dat gezegd hebbende: het is wel rouwen om iets dat er niet is en wasrvan het waarschijnlijk ook niet komt.
Ik ben moeder van een kind, een meisje van inmiddels 14 maanden. Zwanger worden en blijven ging bij ons niet vanzelf en ik wil nooit meer door de MMM gaan. En ook mijn man is van mening dat hij te oud is - en terecht overigens. Ik tel eigenlijk mijn zegeningen en dankbaarheid overheerst. Wel vind ik het jammer dat ik de keuze niet in eigen hand heb, maar dat wil niet zeggen dat als ik dat wel zou hebben gehad, ik ook voor een tweede zou zijn gegaan.
Nu is het zeker intensief en moe zijn we regelmatig, maar toch overheerst het geluksgevoel ruimschoots. Het geluk van zo'n nieuw wezentje in je leven te mogen verwelkomen, de interactie tussen je kinderen, met alle ervaring die je al hebt opgegaan nogmaals moeder worden is ook heel anders dan de eerste keer.
Hoe het zou zijn weet je simpelweg niet.
zaterdag 8 december 2018 18:59
Baggal doelt met dat stukje dan ook op de persoonlijke omstandigheden waarin TO zich bevindt. Die waren bij jou heel anders lijkt me.Ikigai schreef: ↑08-12-2018 18:54Dit kun je onmogelijk voorspellen. Ik heb nu een tweede en ik heb me voorbereid op een hels eerste jaar, omdat iedereen me waarschuwde dat het zo zwaar zou worden.
Nu is het zeker intensief en moe zijn we regelmatig, maar toch overheerst het geluksgevoel ruimschoots. Het geluk van zo'n nieuw wezentje in je leven te mogen verwelkomen, de interactie tussen je kinderen, met alle ervaring die je al hebt opgegaan nogmaals moeder worden is ook heel anders dan de eerste keer.
Hoe het zou zijn weet je simpelweg niet.
zaterdag 8 december 2018 19:01
Tuurlijk, maar hoe dan ook, je kunt niet met zoveel stelligheid zeggen dat de stress het geluksgevoel zou overstemmen.
Feit is, haar man wil niet meer. Dus eigenlijk hoeft TO zover niet te denken. Ik denk dat ze het moet gaan zien als rouwproces.
zaterdag 8 december 2018 19:04
Ze beweert het ook niet, ze denkt het, op basis van de gegeven informatie.
Maar inderdaad, man wil niet dus klaar. Is inderdaad een rouwproces voor TO.
