Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden

Hoi iedereen,
Het is niet mijn gewoonte om iets op een forum te posten, maar hier gaat ie dan toch maar...
Ik ben de mama van een zoontje dat een duidelijke achterstand heeft op vlak van spraak en taal. Hij is op zijn 15 maanden vlot beginnen brabbelen... En dat is eigenlijk zo gebleven. Hij maakt geen “standaard” geluiden als “baba” enzo, maar hij heeft echt zijn eigen taaltje. Het klinkt een beetje of hij Zweeds praat wink.gif Daarnaast gebruikt hij eigenlijk zo goed als geen gebaren. Hij wijst niet, en imiteert weinig. Hij zwaait wel “dada”, kan klappen in de handjes en als je “bravo” zegt doet hij zijn armen in de lucht. Maar daar blijft het zoal bij... Mijn grote zorg is ook dat hij weinig begrijpt. Of dat lijkt toch zo alleszins... Soms denk ik: hij begrijpt me, maar soms ook compleet niet. Maar bijvoorbeeld: ga de schoentjes halen, dat zou bv. een veel te moeilijk opdracht zijn voor hem. Hij reageert verder ook niet consequent op zijn naam.
Verder loopt zijn ontwikkeling goed. Zijn fijne motoriek is heel sterk. Hij liep niet heel vlug (op 15 maanden) maar wel onmiddellijk stevig en goed. Hij klimt en klautert op zowat alles en hij kan zelf eten met een lepel en drinken uit een open beker. Qua grove motoriek valt nog wel op te merken dat hij heel hoog op zijn tippen loopt als hij geen schoentjes aanheeft.
Ook is het een heel sociaal mannetje. Hij is graag tussen de mensen en ziet heel graag kindjes. Hij lacht veel en hij is ook niet snel slecht gezind. Hij is een avonturier en gaat graag op ontdekking.
Het lijkt gewoon soms ook wel dat hij gewoon geen aandacht heeft voor taal/communicatie. Hij is meestal met zijn ding bezig (en vaak ook heel vluchtig in zijn gedrag, het is geen zittend gat), dus het lijkt of hij er gewoon geen interesse voor heeft. Tot nu toe heeft hij er ook nog geen frustraties rond...
Zijn gehoor is getest, dat is in orde. Verder hebben we ook al contact opgenomen met de thuisbegeleiding van het KIDS (een onderwijsinstelling die werkt met kinderen waarbij de communicatie spaak loop (doofheid, TOS, ASS,...). Er is een kleine wachtlijst maar vanaf februari/maart zouden ze kunnen starten. Ze gaan dus bekijken waar de taal en communicatie spaak loopt en zowel hem als ons hierin begeleiden. Als ze vermoedens hebben dat er echt niet iets ok is, dan kunnen ze ons doorverwijzen naar bv. het COS.

Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben op de vraag “wat is er met mijn zoontje aan de hand”, maar ik vroeg me af of mensen mijn verhaal herkennen. Zelf werk ik als opvoedster met personen met een mentale beperking, en ik heb gewoon al heel veel gezien... Daarom gaan er ook echt drama’s om in mijn hoofd. Zelf ben ik ondertussen ook naar een psycholoog aan het gaan om mijn gedachten wat te ordenen.

@appeltje78 Ja dat onbestemd gevoel... Dat heb ik ook. Moederinstinct zeker? Dat heb ik al sinds hij 15 maanden is. Maar iedereen zegt: wacht maar af, het komt wel goed. Frustrerend is dat.
We hebben ondertussen wel al wat zaken ondernomen, maar het gaat traag vooruit. Contact opgenomen met een auti-experte, is 2x thuis komen observeren maar ze ziet geen autisme. Naar kinderarts geweest (zij heeft het woord ADHD eens laten vallen, maar uiteraard is hij nog veel te jong om daar al iets van te zeggen). Nu wachten we op de thuisbegeleiding van het KIDS en in februari kunnen we terecht bij een kinderneuroloog.

Natuurlijk heb ik me ook al suf gegoogled, en een TOS lijkt me zeker ook een mogelijkheid. Het is misschien geen nette vraag, maar hoe gaat het nu met je zoontje? Maakt hij vooruitgang? Zijn performaal IQ is gemiddeld, dat moet al een hele geruststelling zijn. Dat is immers mijn grote vrees, dat mijn zoontje een mentale beperking zou hebben...
Pfff, er gaat zoveel door mijn hoofd soms, ik word gek van mezelf met momenten.

@whatsinaname1988 Goh, we hebben echt al bij verschillende instanties contact opgenomen, maar het gaat maar traag vooruit...
Je berichtje klinkt echt wel zorgwekkend (wat ook mag, ik vind het fijn dat je eerlijk bent), maar heb jij dan iets specifiek waar je aan denkt?

@esther55 Jouw kindje heeft dan ook een TOS? Of nog iets anders? Hoe gaat het nu? Misschien geen mooie vraag, je moet niet antwoorden als je niet wil...

Ik ben eens gaan kijken op de site van Auris en Kentalis. Op de poster “Heeft Jos een TOS” herken ik toch heel wat zaken ja... Ik vraag me alleen af hoe het verschil kan gemaakt worden door bv. een TOS of een mentale beperking op zo’n jonge leeftijd. Nu, zo’n academisch ziekenhuis is daar natuurlijk gespecialiseerd in. Dat is hetgeen het COS hier is in België. Ik heb wel schrik om er naartoe te gaan. Het lijkt me heel ingrijpend en heb het gevoel dat je kind altijd met een etiketje naar buiten gaat. Nu, dat is ook niet erg natuurlijk, maar dat etiketje is er voor het leven... Ik weet het echt niet, mijn gedachten gaan alle kanten uit.

Als je schrijft over “het missen van een gen” of een syndroom breekt het angstzweet me uit. Dat is in mijn hoofd mijn worst case scenario. Nu, je bent eerlijk dus ik neem je dat absoluut niet kwalijk hé! Merci voor je antwoord...

@d-purevision Zulke zaken hoor je inderdaad wel meer ja. Maar toch ja, ik heb wel echt het gevoel dat er iets meer aan de hand is. Nu, dat maakt niet dat ik geen geruststelling haal uit hetgeen je zegt. Dankjewel om dit met me te delen.

@RogerPriddy Zo gek, maar als je zegt: “Zo, dat lijkt op het verhaal van mijn kind”, en is dat al een hele opluchting. Fijn dat iemand dit herkent... Daarnaast is hetgeen wat je omschrijft echt hetgeen waarvan ik hoop dat het zo ook zal gaan met mijn zoontje. Hij moet helemaal geen “typisch” persoontje worden, maar gewoon zijn eigen gelukkige zelf...
Jouw zoontje heeft dus plots een flinke sprong gemaakt, dat is super! Voor het moment heb ik echt nog niet het gevoel dat dat bij de mijne er zit aan te komen Maar wat niet is kan nog komen natuurlijk... Dat hij een taalachterstand zou hebben zoals de jouwe, daar zou ik echt nog mee kunnen leven. Dat is het minste zelfs... (zonder dit te minimaliseren natuurlijk). Ik heb zoveel rampscenario’s in mijn gedachten ondertussen. Is soms heel moeilijk om mee om te gaan. Je wilt pasklare antwoorden maar die zijn er niet. En het gaat inderdaad nog even duren vooraleer die er zijn, want zoals je zegt is het nog veel te vroeg om een diagnose te stellen. Nu, er is wel al 2x een auti-experts komen observeren bij ons (want autisme was ook een vrees), maar zij ziet het echt niet. Dus daar ben ik al enigszins gerust in. Uiteindelijk kan het nog autisme zijn, maar dan is het alvast geen kernautisme, want dat zou volgens de expert nu al tot uiting komen.
Je zei dat het fijn was om iemand te laten mee kijken. Dat begrijp ik heel goed. Dat is ook de reden waarom ik de aanvraag voor thuisbegeleiding heb gedaan. Soms heb je gewoon geen klare kijk meer. Soms denk je: het komt wel in orde. En soms denk je: mijn kind heeft een vreselijke handicap! Allez, zo gaat dat toch in mijn brein... Maar dat is waarschijnlijk dan ook voor een deel beroepsmisvorming, maar dat maakt het helaas niet gemakkelijker. Ik denk gewoon heel vaak de heel vuile woorden: Ik hoop dat hij niet wordt zoals die idioten op het werk. Ik schaam me echt voor mijn gedachtengang, want uiteraard zijn ook de personen bij mij op het werk geen idioten, maar ook hun eigen persoontje. Maar natuurlijk wil je dat niet voor je kind... Ik wil gewoon dat hij kan opgroeien tot een gelukkig zelfstandig persoon. En als de ontwikkeling van je kind normaal verloopt maak je je daar nog niet eens zorgen in, dan loopt alles vanzelf... Maar als het anders loopt is het niet gemakkelijk om rooskleurig naar de toekomst te kijken.
Ik heb ook een grote drang om erover te praten. Zoals bij de psycholoog als privé. Dat doet me inderdaad ook echt deugd, ik ben geen opkropper. Maar privé is het soms moeilijk om mensen mee te krijgen. Ze zeggen wel: ach, het komt wel goed... En dan voel ik me echt zo aan de kant geschoven en een idioot. Ondertussen weet ik gelukkig wel met wie ik er echt over kan praten.

@moon_beam Mijn zoontje heeft ook al veel oorontstekingen gehad in zijn eerste levensjaar. Hij heeft ondertussen ook buisjes in zijn oren. Er is ook al 2x een gehoortest afgelegd, maar zijn gehoor is prima. Dit had het inderdaad kunnen zijn (en ook bedankt om jouw ervaring mee te delen), maar ik vrees dat er iets anders aan de hand is met mijn zoontje.

@appeltje Wel, ik heb altijd al angsten gehad om een kind te hebben met een beperking. Als sinds ik mijn eerste stage deed bij personen met een beperking op mijn 15 jaar (en ben er ondertussen 33). Mijn zwangerschap was een hel omdat ik heel ongerust was en op mijn 31 weken kreeg ik bloedingen waarvan ze niet wisten waarvan ze kwamen. Dit alles bijeen is gegroeid bij mij naar: “Zie je wel, er scheelt echt wel iets met mijn kleine” En nu blijkt het dus dat mijn vermoedens worden bevestigd. Heel beangstigend. En toen zei iedereen ook al tegen me van: komt allemaal goed! Ge voelt u zelf dat een idioot dan...
Maar soit, ik ga daar niet verder over uitweiden want ik weet wel dat mensen het goed bedoelen, maar helaas doet hun goedbedoelde advies het tegovergestelde...

Ik heb heel je topic gelezen! Je hebt ook een hele weg afgelegd met je zoontje... Maar wat ik er vooral uithaal is dat je als mama je kind het beste kent en dat je moet knokken! En uiteraard ben ik ook bereid om dat te doen. Moest hij ooit een etiketje krijgen vind ik dat ook niet zo erg, ik wil gewoon dat hij alles krijgt wat er te bieden valt. En liefst zo snel mogelijk want ik wil ook niet het gevoel hebben van: waren we er maar sneller bij. Dus “de wacht maar af houding” staat niet in mijn vocabulaire. Daarom ben ik ook blij dat we gaan starten met de thuisbegeleiding. Er is dus nu een concreet plan, en zij gaan ons hopelijk verder op weg kunnnen helpen... Jammer genoeg is het nog even wachten.

Verder vind ik het heel fijn dat jij en je zoontje goed op weg zijn! Hij heeft zijn weg duidelijk gevonden Mooi is dat... En ja, ook al is hij misschien net dat tikkeltje anders, ook hij komt er wel. Dat haal ik toch duidelijk uit je verhaal.
Het klinkt raar, want een TOS hebben is geen peulenschil, maar moest het bij mijn zoontje dezelfde uitkomst hebben ook dan zou ik ergens al heel gerust zijn. Want bij mij is het busje/plantsoenschoffelaar gegeven ook mijn grote vrees.

Dankjewel dat je dit alles met me hebt willen delen. Je hebt me goede moed gegeven. x