Kinderen
alle pijlers
Niet weten wat ik met mijn gevoelens aan moet
maandag 17 december 2018 18:50
Hallo allemaal,
Al jaren roep ik geen kinderen te willen hebben. Kan ook totaal niet overweg met andermans kinderen. En word gillend gek van huilende/krijsende kinderen.
Iedereen in mijn omgeving weet dat je er mij niet gelukkig mee kunt maken. En dit heb ik ook altijd duidelijk kenbaar gemaakt.
Al ruim 2 jaar een relatie met een ontzettende lieve vent. Die tot een aantal jaar geleden wel een kinderwens had, tot hij een relatie heeft gehad met iemand die een kindje had.
Dus samen besloten om bewust kindvrij te blijven.
Wonen nog niet samen, omdat ik door omstandigheden laat ben begonnen met studeren. Maar over 2 jaar hopen we wel dat het eindelijk zo ver is.
Maar nu sinds een paar dagen zit ik onwijs met mijn gevoel in de knoop.
Van iemand in mijn omgeving wist ik vanaf het begin al dat ze zwanger is. Terwijl de rest het nog niet wist. En van de week kreeg ik een bericht dat een kennis vader was geworden.
En sindsdien kriebelt het bij mij enorm. En op dit punt weet ik dus niet wat ik met mijzelf aan moet. En wil ik dit eerst helder hebben, voordat ik er met mijn vriend er over heb.
Het hele zwanger zijn lijkt mij 10 x niks. Het idee dat er iets in mij groeit, lijkt mij doodeng. En dan ook nog eens bevallen
Ik weet het, iedereen kan het. Maar lijkt mij doodeng.
Maar het samen hebben van een kindje
Ja dat lijkt mij geweldig 
Zie het al helemaal voor mij. Een klein lief jongetje of meisje met blauwe ogen en de krullen van mijn vriend.
Maar daarnaast loop ik ook vast op al het poespas wat er bij een zwangerschap etc. komt kijken. Ik zit daar helemaal niet op te wachten (tenminste nu niet) bekendmaking, pretecho's, emotionele (schoon)moeder, versiering in de tuin, geboortekaartjes
Ik ben van mijzelf zeer introvert. En het liefst zou ik het aan niemand bekent en het alleen tussen mij en mijn vriend houden. Dus ik voel mij nu echt een wereldvreemd persoon.
En zie nu al op tegen de reacties (als het zover komt) van, zie je wel dat je eierstokken gingen rammelen etc. Omdat ik altijd verkondig geen kinderen te willen
Ik hoop dat jullie mij hiermee een beetje kunnen helpen.
Ik denk dat het mij al meer rust geeft, als ik het allemaal duidelijk heb. Voor een kindje is er de eerste jaren sowieso geen tijd. Omdat we het bedrijf van zijn ouders willen overnemen en allerlei aanpassingen willen doen.
En ik moet natuurlijk weten hoe mijn vriend er over denkt. Ik heb nog steeds vermoeden dat hij ergens nog wel een kinderwens heeft. Omdat hij al aantal keren heeft aangegeven dat hij toch wel nieuwsgierig zou zijn hoe een combinatie van ons er zou zien etc.
Groetjes,
Schaapje95
Al jaren roep ik geen kinderen te willen hebben. Kan ook totaal niet overweg met andermans kinderen. En word gillend gek van huilende/krijsende kinderen.
Iedereen in mijn omgeving weet dat je er mij niet gelukkig mee kunt maken. En dit heb ik ook altijd duidelijk kenbaar gemaakt.
Al ruim 2 jaar een relatie met een ontzettende lieve vent. Die tot een aantal jaar geleden wel een kinderwens had, tot hij een relatie heeft gehad met iemand die een kindje had.
Dus samen besloten om bewust kindvrij te blijven.
Wonen nog niet samen, omdat ik door omstandigheden laat ben begonnen met studeren. Maar over 2 jaar hopen we wel dat het eindelijk zo ver is.
Maar nu sinds een paar dagen zit ik onwijs met mijn gevoel in de knoop.
Van iemand in mijn omgeving wist ik vanaf het begin al dat ze zwanger is. Terwijl de rest het nog niet wist. En van de week kreeg ik een bericht dat een kennis vader was geworden.
En sindsdien kriebelt het bij mij enorm. En op dit punt weet ik dus niet wat ik met mijzelf aan moet. En wil ik dit eerst helder hebben, voordat ik er met mijn vriend er over heb.
Het hele zwanger zijn lijkt mij 10 x niks. Het idee dat er iets in mij groeit, lijkt mij doodeng. En dan ook nog eens bevallen
Ik weet het, iedereen kan het. Maar lijkt mij doodeng.Maar het samen hebben van een kindje
Ja dat lijkt mij geweldig Zie het al helemaal voor mij. Een klein lief jongetje of meisje met blauwe ogen en de krullen van mijn vriend.Maar daarnaast loop ik ook vast op al het poespas wat er bij een zwangerschap etc. komt kijken. Ik zit daar helemaal niet op te wachten (tenminste nu niet) bekendmaking, pretecho's, emotionele (schoon)moeder, versiering in de tuin, geboortekaartjes
Ik ben van mijzelf zeer introvert. En het liefst zou ik het aan niemand bekent en het alleen tussen mij en mijn vriend houden. Dus ik voel mij nu echt een wereldvreemd persoon.
En zie nu al op tegen de reacties (als het zover komt) van, zie je wel dat je eierstokken gingen rammelen etc. Omdat ik altijd verkondig geen kinderen te willen
Ik hoop dat jullie mij hiermee een beetje kunnen helpen.
Ik denk dat het mij al meer rust geeft, als ik het allemaal duidelijk heb. Voor een kindje is er de eerste jaren sowieso geen tijd. Omdat we het bedrijf van zijn ouders willen overnemen en allerlei aanpassingen willen doen.
En ik moet natuurlijk weten hoe mijn vriend er over denkt. Ik heb nog steeds vermoeden dat hij ergens nog wel een kinderwens heeft. Omdat hij al aantal keren heeft aangegeven dat hij toch wel nieuwsgierig zou zijn hoe een combinatie van ons er zou zien etc.
Groetjes,
Schaapje95
maandag 17 december 2018 19:18
Lijkt mij dat je maar eerst eens met vriend om de tafel moet gaan zitten.
Maar om op een puntje in de OP in te gaan: het interesseert 99% van de mensen geen ene moer of je nu wel of geen kinderen wil. En ze houden dus ook geen scoreboekje bij waarin staat dat Schaapje95 twee jaar terug luidkeels verkondigde nooit aan kinderen te willen beginnen. Dus daarvoor hoef je jezelf niet af te sluiten van de wereld
Maar om op een puntje in de OP in te gaan: het interesseert 99% van de mensen geen ene moer of je nu wel of geen kinderen wil. En ze houden dus ook geen scoreboekje bij waarin staat dat Schaapje95 twee jaar terug luidkeels verkondigde nooit aan kinderen te willen beginnen. Dus daarvoor hoef je jezelf niet af te sluiten van de wereld
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 17 december 2018 19:20
Is het vooral alle aandacht tijdens de zwangerschap die je tegenstaat of heb je ook nog steeds moeite met huilende en gillende kinderen? Want ook kleine, lieve kindjes met jouw blauwe ogen en de krullen van je vriend hebben hun moeilijke momenten, slapeloze nachten, driftbuien, et cetera. Ben je daar nu wel tegen opgewassen? Want die zwangerschap duurt maar negen maanden, en als jij weinig aandacht wil tijdens de zwangerschap dan is daar vast nog wel iets op te verzinnen, maar als je nooit iets met kinderen hebt gekund dan lijkt me dat een groter obstakel.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 17 december 2018 19:21
Ik vind een kind van iemand anders niet te vergelijken met een eigen kind. Ik spreek uit ervaring. Een kind van een ander kun je heel vervelend vinden, maar dat is echt anders dan een eigen kind.
Een zwangerschap is pittig, ik heb er 2 gehad en dat was zwaar. 4 maanden kotsmisselijk met dagelijks spugen, bekkeninstabiliteit en bij de 2e kreeg ik nog ff galstenen tussendoor. Toch zou ik het zo weet overdoen. Ik vond het fantastisch dat er een kindje in mn buik groeide. Bevallen is ook zwaar, maar ook dat komt goed. Het is tijdelijk, het cliché is waar want je krijgt er iets moois voor terug. Het gevoel van euforie na de bevalling, dat je lijf in staat is dat te doen.
Belangrijkst is denk ik je gevoel, als je toch die kriebels hebt dan zou ik dat aankijken. Nu is het geen optie zeg je, je kunt afspreken dat jullie over 2 jaar kijken hoe jullie er dan instaan. Je moet tevens bedenken of je een kind wil, die ook een peuterpuber wordt met dram gedrag, dat het een kleuter wordt met een eigen mening etc. Een baby is leuk, maar dat is zo kort. Zien jullie jezelf over 10 jaar met een kind? Wil je je leven daarop aanpassen?
Volgens mij heb je nog even tijd om daarover na te denken. Een kind krijgen vind ik altijd een sprong in het diepe, je weet nooit hoe het uitpakt.
Een zwangerschap is pittig, ik heb er 2 gehad en dat was zwaar. 4 maanden kotsmisselijk met dagelijks spugen, bekkeninstabiliteit en bij de 2e kreeg ik nog ff galstenen tussendoor. Toch zou ik het zo weet overdoen. Ik vond het fantastisch dat er een kindje in mn buik groeide. Bevallen is ook zwaar, maar ook dat komt goed. Het is tijdelijk, het cliché is waar want je krijgt er iets moois voor terug. Het gevoel van euforie na de bevalling, dat je lijf in staat is dat te doen.
Belangrijkst is denk ik je gevoel, als je toch die kriebels hebt dan zou ik dat aankijken. Nu is het geen optie zeg je, je kunt afspreken dat jullie over 2 jaar kijken hoe jullie er dan instaan. Je moet tevens bedenken of je een kind wil, die ook een peuterpuber wordt met dram gedrag, dat het een kleuter wordt met een eigen mening etc. Een baby is leuk, maar dat is zo kort. Zien jullie jezelf over 10 jaar met een kind? Wil je je leven daarop aanpassen?
Volgens mij heb je nog even tijd om daarover na te denken. Een kind krijgen vind ik altijd een sprong in het diepe, je weet nooit hoe het uitpakt.
maandag 17 december 2018 19:33
Beetje jammer dat je elk topic kaapt met je kinderhaat. We denken er niet allemaal hetzelfde over. Daarbij: jij bent zelf ook niet volwassen geboren. Wanneer jouw moeder zo over kinderen dacht als jij dan was je er misschien wel niet geweest.
Je weet wat zeggen over mensen met homohaat: het zouden weleens homo's kunnen zijn die extreem onzeker zijn over hun eigen geaardheid en die dat omzetten in zelfhaat. Ik vraag mij af of deze redenering ook op gaat voor mensen met kinderhaat en wat dat zegt over jou Bulletje?
Misschien had je ooit ergens graag kinderen gewild maar houdt een enorme angst jou tegen. Haten is makkelijker dan bang en onzeker zijn. Je overschreeuwt jezelf in elke kindertopic ipv dat je het topic negeert en dat zegt mij genoeg over hoe de vork werkelijk in de steel zit. Elk ander had een topic over wat hij haat genegeerd ipv telkens te investeren met dezelfde bagger aan negativiteit.
Je weet wat zeggen over mensen met homohaat: het zouden weleens homo's kunnen zijn die extreem onzeker zijn over hun eigen geaardheid en die dat omzetten in zelfhaat. Ik vraag mij af of deze redenering ook op gaat voor mensen met kinderhaat en wat dat zegt over jou Bulletje?
Misschien had je ooit ergens graag kinderen gewild maar houdt een enorme angst jou tegen. Haten is makkelijker dan bang en onzeker zijn. Je overschreeuwt jezelf in elke kindertopic ipv dat je het topic negeert en dat zegt mij genoeg over hoe de vork werkelijk in de steel zit. Elk ander had een topic over wat hij haat genegeerd ipv telkens te investeren met dezelfde bagger aan negativiteit.
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-12-2018 19:45
58.23% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 17 december 2018 19:43
Ik had niet hoeven leven hoor. Het leven wordt alleen maar kutter. De maatschappij wordt kutter. En nee ik zou niet stiekem een kind gewild hebben, ik kan niet tegen kindergedrag. Het zal ook niet voor niets zijn dat de vriend van TO na een relatie met vrouw met kind geen kind meer wil. Hij heeft ervaren hoe belastend dat is.viva-amber schreef: ↑17-12-2018 19:33Beetje jammer dat je elk topic kaapt met je kinderhaat. We denken er niet allemaal hetzelfde over. Daarbij: jij bent zelf ook niet volwassen geboren. Wanneer jou wmoeder zo over kinderen dacht als jij dan was je er misschien wel niet geweest.
Je weet wat zeggen over mensen met homohaat: het zouden weleens homo's kunnen zijn die extreem onzeker zijn over hun eigen geaardheid en die dat omzetten in zelfhaat. Ik vraag mij af of deze redenering ook op gaat voor mensen met kinderhaat en wat dat zegt over jou Bulletje?
Misschien had je ooit ergens graag kinderen gewild maar houdt een enorme angst jou tegen. Haten is makkelijker dan bang zijn.
maandag 17 december 2018 19:44
Ik moest er ook niets van hebben in het begin. Vond het raar en vreemd om te vertellen dat ik zwanger was. Beetje beschaamd. Eerste echo vond ik ook maar raar en onwerkelijk. Ik had ook niet verwacht zwanger te worden.
Na 20 weken was ik eraan gewend en toen de buik kwam vond ik het steeds leuker.
Natuurlijk hou ik zielsveel van kind. Maar heb het wel wat onderschat. Vind moeder zijn best zwaar en dan vooral het loslaten en zorgen maken vallen mee soms vies tegen.
De andere kant is dat het ook zoveel liefde in mij heeft losgemaakt en ik mijn kind de allerleukste vind van allemaal.
Na 20 weken was ik eraan gewend en toen de buik kwam vond ik het steeds leuker.
Natuurlijk hou ik zielsveel van kind. Maar heb het wel wat onderschat. Vind moeder zijn best zwaar en dan vooral het loslaten en zorgen maken vallen mee soms vies tegen.
De andere kant is dat het ook zoveel liefde in mij heeft losgemaakt en ik mijn kind de allerleukste vind van allemaal.
I wanna live my life with the volume full!
maandag 17 december 2018 19:47
TO je hoeft voorlopig helemaal niets. Maak eerst je studie maar af, ga een tijdje samen wonen en kijk dan nog eens verder of dit de man van je leven is en of jullie allebei een kind wensen.
Niets stoornis. Dat jij iets vindt, hoeft niet voor ieder ander mens te gelden.
maandag 17 december 2018 19:51
Ja dit vind ik ook. De volgende bestel ik bij bol.com denk ikMinkeDeWit schreef: ↑17-12-2018 19:35Ik vind een zwangerschap ook tien keer niks, maar wel nodig als je een kind van jezelf wilt. De beloning voor 9 maanden afzien is het gelukkig dubbel en dwars waard.
maandag 17 december 2018 19:59
Luister goed naar je gevoel en maak het bespreekbaar. Je hoeft niet al la minute een keuze te maken. Maar negeren is ook geen optie. Ik had ook erg weinig met de kinderen van anderen, maar dat is toch echt anders dan je eigen kind. De zwangerschappen vond ik prima te doen, weinig klachten. Bevallen vond ik wel een drama, maar is met een ruggeprik ook goed te doen. Het is gewoon voor iedereen anders. Maar 1 ding weet ik wel, ik had het voor geen goud willen missen! Okee, natuurlijk is het soms zwaar, maar dat vind ik echt in het niet vallen bij wat ik er voor terug krijg. Jij alleen kan die keuze maken.
maandag 17 december 2018 19:59
Hoe oud ben je TO, is 95 je geboortejaar?
Je zegt dat je deze gevoelens nu een paar dagen hebt. Even een pas op de plaats en kijk hoe het de komende tijd loopt. Sowieso wil je eerst afstuderen en het bedrijf van je ouders overnemen?
Verder ben ik ook niet dol op andermans kinderen, maar wel op die van mezelf. Maar..... lief en klein zijn ze zeker niet altijd. Integendeel, ik vind moeder zijn hard werken. En dat gaat veel verder dan die 9 maanden zwangerschap, met of zonder poespas.
Tenslotte, praat met je vriend voordat je allerlei scenarios in je hoofd gaat bedenken. Want het zou ook kunnen dat hij bij een duidelijke Nee blijft.
Je zegt dat je deze gevoelens nu een paar dagen hebt. Even een pas op de plaats en kijk hoe het de komende tijd loopt. Sowieso wil je eerst afstuderen en het bedrijf van je ouders overnemen?
Verder ben ik ook niet dol op andermans kinderen, maar wel op die van mezelf. Maar..... lief en klein zijn ze zeker niet altijd. Integendeel, ik vind moeder zijn hard werken. En dat gaat veel verder dan die 9 maanden zwangerschap, met of zonder poespas.
Tenslotte, praat met je vriend voordat je allerlei scenarios in je hoofd gaat bedenken. Want het zou ook kunnen dat hij bij een duidelijke Nee blijft.
maandag 17 december 2018 21:47
Ik zou me niet al te druk maken over de reacties in je omgeving. Ik heb een vriendin die jarenlang heel stellig was, zij wilde geen kinderen. Nu heeft ze er toch een, en de zwangerschap was ook heel gewenst en gepland. Leuk toch? Je mag van mening veranderen hoor. Voor zover ik weet heeft ze er ook geen rare reacties op gehad, iedereen is heel blij voor ze.
maandag 17 december 2018 21:52
Vraag jezelf af wat belangrijker is zwanger worden Of een kind hebben.
Die zwangerschap is maar zo tijdelijk... Een kind heb je levenslang! En bedenk dat het niet voor niets 9 maanden duurt. Je hebt langzaam de tijd om te wennen en er (letterlijk) naar toe te groeien.
Wel meer mensen roepen jaren dat z3 niet willen. Dat zegt niets. Een mens kan veranderen. Hoe oud ben je??
Die zwangerschap is maar zo tijdelijk... Een kind heb je levenslang! En bedenk dat het niet voor niets 9 maanden duurt. Je hebt langzaam de tijd om te wennen en er (letterlijk) naar toe te groeien.
Wel meer mensen roepen jaren dat z3 niet willen. Dat zegt niets. Een mens kan veranderen. Hoe oud ben je??
maandag 17 december 2018 21:58
Als je van 95 bent ben je nog piepjong!
Je hebt nog alle tijd om te bekijken of dit een vlaag van verstandsverbijstering is of een diepgewortelde wens. Wacht het rustig nog eens een tijd af.
Zeg tegen je vriend hoe je je voelt en dat je er door gaat twijfelen maar dat je nog niks wilt beslissen.
En over die zwangerschap, ik ben echt een waardeloze zwangere. Op de kwalenbarometer scoor ik echt hoog! Na 2 zware zwangerschappen verklaren mensen me voor gek als ik over een 3e begin. Maar weet je, een zwangerschap is maar heel even. Bekijk vooral hoe je je leven later voor je ziet en of je bereid bent dat aan te passen aan een kind.
Je hebt nog alle tijd om te bekijken of dit een vlaag van verstandsverbijstering is of een diepgewortelde wens. Wacht het rustig nog eens een tijd af.
Zeg tegen je vriend hoe je je voelt en dat je er door gaat twijfelen maar dat je nog niks wilt beslissen.
En over die zwangerschap, ik ben echt een waardeloze zwangere. Op de kwalenbarometer scoor ik echt hoog! Na 2 zware zwangerschappen verklaren mensen me voor gek als ik over een 3e begin. Maar weet je, een zwangerschap is maar heel even. Bekijk vooral hoe je je leven later voor je ziet en of je bereid bent dat aan te passen aan een kind.
maandag 17 december 2018 22:38
Tja, ik haat andermans schreeuwende kinderen en bevallen zuigt.
maar ik zou mijn kinderen echt niet willen missen. Want dat zijn de 2 meest fantastische schepsels op aarde.
Als jij jezelf over 10 jaar met kinderen ziet, zul je daar ook alle nadelen voor over moeten hebben. en het begint pas na je bevalling. slapeloze nachten, krampjes, kinderziektes, driftbuien, en ga maar door. maar daar slaan de meeste ouders zich gewoon doorheen. want je zult wel moeten, je kunt ze niet meer terugstoppen.
Bezint eer gij begint zei mijn moeder altijd.
Maar het cliché “je krijgt er zoveel voor terug” is ook absoluut waar.
maar ik zou mijn kinderen echt niet willen missen. Want dat zijn de 2 meest fantastische schepsels op aarde.
Als jij jezelf over 10 jaar met kinderen ziet, zul je daar ook alle nadelen voor over moeten hebben. en het begint pas na je bevalling. slapeloze nachten, krampjes, kinderziektes, driftbuien, en ga maar door. maar daar slaan de meeste ouders zich gewoon doorheen. want je zult wel moeten, je kunt ze niet meer terugstoppen.
Bezint eer gij begint zei mijn moeder altijd.
Maar het cliché “je krijgt er zoveel voor terug” is ook absoluut waar.
Don't cry, buy a bag and move on.
dinsdag 18 december 2018 00:24
Daar probeer ik nu achter te komen.COtweepuntnul schreef: ↑17-12-2018 19:09Hoe zie je je leven over tien jaar? Met of zonder kind(eren)?
Haha moet wel lachen om jouw post. Ten eerste mijn eierstokken rammelen nog niet volledig. En ten tweede word hier niemand slachtoffer, want ben mijn verstand niet verloren.redbulletje schreef: ↑17-12-2018 19:11Je vriend heeft door een relatie met iemand met kind besloten zelf geen kind te willen. Hopelijk heeft ie zich laten steriliseren zodat hij geen slachtoffer wordt van jouw rammelende eierstokken.
En mijn vriend is te jong voor sterilisatie en wil dat ook absoluut niet.
En daarnaast moeten we er beide 100% achterstaan. Aangezien ik mijn vriend niet wil kwijtraken, door een misschien eventuele kinderwens.
Dat sowieso, helaas zien we elkaar dit weekend nauwelijks. Maar het heeft gelukkig geen haast.
Dat eerste moet sowieso gebeuren.lemoos2 schreef: ↑17-12-2018 19:18Lijkt mij dat je maar eerst eens met vriend om de tafel moet gaan zitten.
Maar om op een puntje in de OP in te gaan: het interesseert 99% van de mensen geen ene moer of je nu wel of geen kinderen wil. En ze houden dus ook geen scoreboekje bij waarin staat dat Schaapje95 twee jaar terug luidkeels verkondigde nooit aan kinderen te willen beginnen. Dus daarvoor hoef je jezelf niet af te sluiten van de wereld
En ik hoef mijzelf ook niet van de wereld af te sluiten. Maar ik heb geen zin in oehh en aahww reacties. Zo bijzonder vind ik het persoonlijk ook weer niet. En zo heel intressant vind ik het ook niet.
Maar ik krijg vaak te horen ja die en die riep ook nooit kinderen te willen en moet je nu zien. Dus in mijn omgeving houden ze het blijkbaar wel bij
Vooral de aandacht.Susan schreef: ↑17-12-2018 19:20Is het vooral alle aandacht tijdens de zwangerschap die je tegenstaat of heb je ook nog steeds moeite met huilende en gillende kinderen? Want ook kleine, lieve kindjes met jouw blauwe ogen en de krullen van je vriend hebben hun moeilijke momenten, slapeloze nachten, driftbuien, et cetera. Ben je daar nu wel tegen opgewassen? Want die zwangerschap duurt maar negen maanden, en als jij weinig aandacht wil tijdens de zwangerschap dan is daar vast nog wel iets op te verzinnen, maar als je nooit iets met kinderen hebt gekund dan lijkt me dat een groter obstakel.
En ja de meeste kinderen vind ik verschrikkelijk. Vooral de onopgevoede kinderen. Die gillend door het restaurant rennen. Nu weet ik van aantal vriendinnen dat zij ook nog steeds hekel hebben aan andere kinderen, ondanks dat ze zelf kinderen hebben.
Zelf hebben ze wel hele leuke en net opgevoedde kinderen.
Maar heb zelf het idee dat het geen kinderwens hebben ook deels komt door een chronische ziek zusje. De eerste maanden waren heel heftig en had ook speciale verzorging nodig. Dus heb het altijd eng gevonden om baby's vast te houden en gegeven moment ben ik er gewoon mee gestopt.
Dat laatste probeer ik dus nu duidelijk voor mijzelf te krijgen.newspaper schreef: ↑17-12-2018 19:21Ik vind een kind van iemand anders niet te vergelijken met een eigen kind. Ik spreek uit ervaring. Een kind van een ander kun je heel vervelend vinden, maar dat is echt anders dan een eigen kind.
Een zwangerschap is pittig, ik heb er 2 gehad en dat was zwaar. 4 maanden kotsmisselijk met dagelijks spugen, bekkeninstabiliteit en bij de 2e kreeg ik nog ff galstenen tussendoor. Toch zou ik het zo weet overdoen. Ik vond het fantastisch dat er een kindje in mn buik groeide. Bevallen is ook zwaar, maar ook dat komt goed. Het is tijdelijk, het cliché is waar want je krijgt er iets moois voor terug. Het gevoel van euforie na de bevalling, dat je lijf in staat is dat te doen.
Belangrijkst is denk ik je gevoel, als je toch die kriebels hebt dan zou ik dat aankijken. Nu is het geen optie zeg je, je kunt afspreken dat jullie over 2 jaar kijken hoe jullie er dan instaan. Je moet tevens bedenken of je een kind wil, die ook een peuterpuber wordt met dram gedrag, dat het een kleuter wordt met een eigen mening etc. Een baby is leuk, maar dat is zo kort. Zien jullie jezelf over 10 jaar met een kind? Wil je je leven daarop aanpassen?
Volgens mij heb je nog even tijd om daarover na te denken. Een kind krijgen vind ik altijd een sprong in het diepe, je weet nooit hoe het uitpakt.
En gelukkig heb ik inderdaad nog genoeg tijd. Het is niet dat ik persé een kindje wil. Maar wil mijn gevoel ook niet negeren.
Had er meer mee te maken dat mevrouw tijdens hun relatie, zwanger is geworden van een ander...redbulletje schreef: ↑17-12-2018 19:43Ik had niet hoeven leven hoor. Het leven wordt alleen maar kutter. De maatschappij wordt kutter. En nee ik zou niet stiekem een kind gewild hebben, ik kan niet tegen kindergedrag. Het zal ook niet voor niets zijn dat de vriend van TO na een relatie met vrouw met kind geen kind meer wil. Hij heeft ervaren hoe belastend dat is.
Dat het niet altijd even makkelijk is, geloof ik zeker.Eidde schreef: ↑17-12-2018 19:44Ik moest er ook niets van hebben in het begin. Vond het raar en vreemd om te vertellen dat ik zwanger was. Beetje beschaamd. Eerste echo vond ik ook maar raar en onwerkelijk. Ik had ook niet verwacht zwanger te worden.
Na 20 weken was ik eraan gewend en toen de buik kwam vond ik het steeds leuker.
Natuurlijk hou ik zielsveel van kind. Maar heb het wel wat onderschat. Vind moeder zijn best zwaar en dan vooral het loslaten en zorgen maken vallen mee soms vies tegen.
De andere kant is dat het ook zoveel liefde in mij heeft losgemaakt en ik mijn kind de allerleukste vind van allemaal.
Daarom wil ik er ook 100% zeker van zijn. En zal vriend er ook 100% achter moeten staan.
Heb je helemaal gelijk in.Doglover1990 schreef: ↑17-12-2018 19:51Je hoeft toch ook niet aan de grote klok te hangen dat je zwanger bent?
Kun je meteen zien wie je echt vrienden zijn bij de geboorte bv.
Wel blijven bespreken iig met fijne mensen, zodat je weloverwogen een beslissing kan maken.
Heb er inmiddels ook al er over gehad met 2 zeer goede vriendinnen. Wonen helaas ver weg, dus bespreken veel via de app.
Nee gelukkig nog jaren de tijdGhost79 schreef: ↑17-12-2018 19:59Luister goed naar je gevoel en maak het bespreekbaar. Je hoeft niet al la minute een keuze te maken. Maar negeren is ook geen optie. Ik had ook erg weinig met de kinderen van anderen, maar dat is toch echt anders dan je eigen kind. De zwangerschappen vond ik prima te doen, weinig klachten. Bevallen vond ik wel een drama, maar is met een ruggeprik ook goed te doen. Het is gewoon voor iedereen anders. Maar 1 ding weet ik wel, ik had het voor geen goud willen missen! Okee, natuurlijk is het soms zwaar, maar dat vind ik echt in het niet vallen bij wat ik er voor terug krijg. Jij alleen kan die keuze maken.
En niet alleen ik moet de keuze maken. Vriend en ik moeten beide 100% achter staan.
Wil ook niks overhaasten. En met vriend word het ook zeker besproken. Maar weet bijna wel zeker dat het bij hem het nooit een duidelijke Nee is geweest.RoseHip schreef: ↑17-12-2018 19:59Hoe oud ben je TO, is 95 je geboortejaar?
Je zegt dat je deze gevoelens nu een paar dagen hebt. Even een pas op de plaats en kijk hoe het de komende tijd loopt. Sowieso wil je eerst afstuderen en het bedrijf van je ouders overnemen?
Verder ben ik ook niet dol op andermans kinderen, maar wel op die van mezelf. Maar..... lief en klein zijn ze zeker niet altijd. Integendeel, ik vind moeder zijn hard werken. En dat gaat veel verder dan die 9 maanden zwangerschap, met of zonder poespas.
Tenslotte, praat met je vriend voordat je allerlei scenarios in je hoofd gaat bedenken. Want het zou ook kunnen dat hij bij een duidelijke Nee blijft.
En ja studie duurt nog even en misschien daarna nog een 1 jarige studie er achter aan. En willen het bedrijf/woning van zijn ouders overnemen. En andere nevenactiviteiten erbij gaan doen.
Vriend blijft er eerst gewoon bij naast werken, aangezien hij een vast contract heeft.
Klopt, ben van '95. Vriend is van '87. Dus inderdaad alle tijd, maar wil niet wachten tot 35e oid ivm leeftijd vriend.damas schreef: ↑17-12-2018 21:58Als je van 95 bent ben je nog piepjong!
Je hebt nog alle tijd om te bekijken of dit een vlaag van verstandsverbijstering is of een diepgewortelde wens. Wacht het rustig nog eens een tijd af.
Zeg tegen je vriend hoe je je voelt en dat je er door gaat twijfelen maar dat je nog niks wilt beslissen.
En over die zwangerschap, ik ben echt een waardeloze zwangere. Op de kwalenbarometer scoor ik echt hoog! Na 2 zware zwangerschappen verklaren mensen me voor gek als ik over een 3e begin. Maar weet je, een zwangerschap is maar heel even. Bekijk vooral hoe je je leven later voor je ziet en of je bereid bent dat aan te passen aan een kind.
Gelukkig is de communicatie tussen mij en mijn vriend zeer goed. Dat scheelt een hoop, vind ik. Zodra we genoeg tijd hebben, zal ik dit ook met hem bespreken.
En ook de rest bedankt voor jullie reacties. Heb er veel aan
