Kinderen
alle pijlers
Zorg alleen voor kinderen, waar ligt de grens
woensdag 26 december 2018 23:11
Hallo,
Ik ben een 36 jarige alleenstaande vader van twee kinderen van 6 en 7 die op is. Ik vind het moeilijk om te blijven doen dat het goed gaat maar het gaat niet goed?
Ik ben bang, alleen en weet ook niet alles. Enige optie is wegbrengen naar mijn ex, omdat ik ze verder nergens kan brengen, maar dan ben ik ze kwijt en ik hou mega van ze, maar ben op.... iemand tips?
Ik ben een 36 jarige alleenstaande vader van twee kinderen van 6 en 7 die op is. Ik vind het moeilijk om te blijven doen dat het goed gaat maar het gaat niet goed?
Ik ben bang, alleen en weet ook niet alles. Enige optie is wegbrengen naar mijn ex, omdat ik ze verder nergens kan brengen, maar dan ben ik ze kwijt en ik hou mega van ze, maar ben op.... iemand tips?
anoniem_380599 wijzigde dit bericht op 27-12-2018 12:54
7.14% gewijzigd
donderdag 27 december 2018 04:54
donderdag 27 december 2018 05:46
Wat verdrietig dat je je zo voelt. Vraag om hulp! Als ik naar de leeftijd van je kinderen kijk zitten ze op school. Hun leerkracht weet instanties (zoals een ouder/kind adviseur) die letterlijk naast je kunnen staan en helpen. Je huisarts ook.
Een vraag om hulp betekent echt niet dat je je kinderen kwijtraakt!
Heel veel sterkte
Een vraag om hulp betekent echt niet dat je je kinderen kwijtraakt!
Heel veel sterkte
donderdag 27 december 2018 12:39
Hallo,
Bedankt voor de reacties.
Ik heb heftig werk gedaan en veel gezien in het verleden. Daar bovenop had ik een verslaving waardoor ik vast liep 2 jaar terug. Ging afkicken, lukte niet. Kreeg nog wat dingen en toen de scheiding. Ik stortte in en ging gebruiken die dag alleen.
Toen besloot ik of kapot of vechten, dus ben gaan vechten en clean geworden. Veel hulp gehad en gepakt, nu vechtscheiding.
Ik heb geen netwerk, opa's oma's moeder overleden. Verder geen contact.
Als ik zeg ik kan het niet gaan kids naar mn ex en als dat vaak gebeurd wordt dalijk gedacht dat ik het niet kan.
Ik heb de kinderen door de weeks en ex weekenden. Doe weekenden niet meer want liep vast op die lange dagen en in paniek wist ik het dan niet meer.
Door de weeks met structuur van school gaat goed, maar wel op.
Kids staan bij mij 200% op 1 en zijn mijn alles, maar ik glij weg en ben op...
Bedankt voor de reacties.
Ik heb heftig werk gedaan en veel gezien in het verleden. Daar bovenop had ik een verslaving waardoor ik vast liep 2 jaar terug. Ging afkicken, lukte niet. Kreeg nog wat dingen en toen de scheiding. Ik stortte in en ging gebruiken die dag alleen.
Toen besloot ik of kapot of vechten, dus ben gaan vechten en clean geworden. Veel hulp gehad en gepakt, nu vechtscheiding.
Ik heb geen netwerk, opa's oma's moeder overleden. Verder geen contact.
Als ik zeg ik kan het niet gaan kids naar mn ex en als dat vaak gebeurd wordt dalijk gedacht dat ik het niet kan.
Ik heb de kinderen door de weeks en ex weekenden. Doe weekenden niet meer want liep vast op die lange dagen en in paniek wist ik het dan niet meer.
Door de weeks met structuur van school gaat goed, maar wel op.
Kids staan bij mij 200% op 1 en zijn mijn alles, maar ik glij weg en ben op...
donderdag 27 december 2018 12:48
ik snap dat je je kinderen wil zien, maar als je het nu niet aankunt denk ik dat het voor de kinderen beter is als ze even bij je ex zijn (even aannemend dat die ex wel stabiel is) dan dat ze bij jou zijn terwijl jij met al die problemen kampt. Als je ze een keertje brengt gaat echt niemand je je kinderen afnemen.
donderdag 27 december 2018 13:03
Ok, ik kan het moeilijk uitleggen denk ik. De zorg voor de kinderen gaat goed door de weeks, opstaan, naar school enz.
Ik doe het allemaal zo goed mogelijk maar merk dat ik op raak en het steeds moeilijker alleen kan.
Ik ben eigenlijk op en vind het heel moeilijk alleen. Maar sta er voor me kids! Ik voel me schuldig dat het gezin uit elkaar is door mij daarom wil ik nu een zo goed mogelijke vader zijn en die verantwoordelijkheid op alle fronten ook nemen.
Maar wanneer zegt een vader, ik ben nu echt op en moet een stap terug doen door zijn kinderen misschien tijdelijk niet te zien...
Ik doe het allemaal zo goed mogelijk maar merk dat ik op raak en het steeds moeilijker alleen kan.
Ik ben eigenlijk op en vind het heel moeilijk alleen. Maar sta er voor me kids! Ik voel me schuldig dat het gezin uit elkaar is door mij daarom wil ik nu een zo goed mogelijke vader zijn en die verantwoordelijkheid op alle fronten ook nemen.
Maar wanneer zegt een vader, ik ben nu echt op en moet een stap terug doen door zijn kinderen misschien tijdelijk niet te zien...
donderdag 27 december 2018 13:07
Je kunt ook het cjg/jeugdteam/sociaal team in je wijk benaderen. Die kunnen met je meekijken. Al eerder hier werd geopperd via de school van de kinderen contact te leggen met de hulpverlening. En wat ik vroeg: kun je bellen met je afkickkliniek? Die weten mogelijk ook wel een snelle route richting ondersteuning.
donderdag 27 december 2018 13:14
In principe is dit voor geen enkele ouder een optie. Waarom voor jou wel?Alfa34 schreef: ↑27-12-2018 13:03Ok, ik kan het moeilijk uitleggen denk ik. De zorg voor de kinderen gaat goed door de weeks, opstaan, naar school enz.
Ik doe het allemaal zo goed mogelijk maar merk dat ik op raak en het steeds moeilijker alleen kan.
Ik ben eigenlijk op en vind het heel moeilijk alleen. Maar sta er voor me kids! Ik voel me schuldig dat het gezin uit elkaar is door mij daarom wil ik nu een zo goed mogelijke vader zijn en die verantwoordelijkheid op alle fronten ook nemen.
Maar wanneer zegt een vader, ik ben nu echt op en moet een stap terug doen door zijn kinderen misschien tijdelijk niet te zien...
Enige reden ( voor mij) zou zijn als het ten koste gaat van de kinderen en zij er dusdanig onder lijden dat elders verblijven de enige, uiterste oplossing is ( en ook daar kunnen kinderen erg onder lijden) . Maar voor het zover is, zijn er vast nog genoeg andere oplossingen te bedenken.
donderdag 27 december 2018 13:23
Gewoon alleen al de aanwezigheid ervan in huis lijkt me 'n verzoeking. Die maken lawaai en vragen aandacht.aankleefsjaan schreef: ↑27-12-2018 13:17Huh ik snap het ook niet?
Wat is er dan zo zwaar en vermoeiend aan de zorg van twee kinderen van 6 en 7. Zij zijn op deze leeftijd toch al best zelfstandig?