Zorg alleen voor kinderen, waar ligt de grens

26-12-2018 23:11 111 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik ben een 36 jarige alleenstaande vader van twee kinderen van 6 en 7 die op is. Ik vind het moeilijk om te blijven doen dat het goed gaat maar het gaat niet goed?
Ik ben bang, alleen en weet ook niet alles. Enige optie is wegbrengen naar mijn ex, omdat ik ze verder nergens kan brengen, maar dan ben ik ze kwijt en ik hou mega van ze, maar ben op.... iemand tips?
anoniem_380599 wijzigde dit bericht op 27-12-2018 12:54
7.14% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hoezo ben je de kinderen dan kwijt?
Alle reacties Link kopieren
Heb je met je huisarts besproken dat je doodmoe bent? Misschien is het iets lichamelijks. Waarom is oppas inhuren geen optie?
Alle reacties Link kopieren
Wat verdrietig dat je zo moe en wanhopig bent.
Kun je wat meer vertellen over de huidige sitiatie? Hoe is de zorg nu verdeeld, werk jij, gaan de kinderen naast school naar een opvang? Wat hebben jullie aan netwerk: familie, vrienden, ouders van vriendjes, etc.?
Alle reacties Link kopieren
Wat verdrietig dat je je zo voelt. Vraag om hulp! Als ik naar de leeftijd van je kinderen kijk zitten ze op school. Hun leerkracht weet instanties (zoals een ouder/kind adviseur) die letterlijk naast je kunnen staan en helpen. Je huisarts ook.
Een vraag om hulp betekent echt niet dat je je kinderen kwijtraakt!

Heel veel sterkte
Ik begrijp het ook niet. Hoezo ben je dan je kinderen kwijt?
Hoe is de omgangsregeling tussen jullie verdeeld?
Alle reacties Link kopieren
Alfa34, ik heb met je te doen. Ik wacht op antwoorden op de vragen hierboven zodat ik met je mee kan denken. Daarnaast is het júist sterk om om hulp te vragen, als het je niet meer alleen lukt.
Kunnen je kinderen niet eens een weekend uit logeren bij opa en oma? En waarom gaan ze niet naar hun moeder? Werk je? En zo ja, voor hoeveel uur?
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de reacties!
anoniem_380599 wijzigde dit bericht op 27-12-2018 12:52
94.64% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Bedankt voor de reacties.
Ik heb heftig werk gedaan en veel gezien in het verleden. Daar bovenop had ik een verslaving waardoor ik vast liep 2 jaar terug. Ging afkicken, lukte niet. Kreeg nog wat dingen en toen de scheiding. Ik stortte in en ging gebruiken die dag alleen.
Toen besloot ik of kapot of vechten, dus ben gaan vechten en clean geworden. Veel hulp gehad en gepakt, nu vechtscheiding.
Ik heb geen netwerk, opa's oma's moeder overleden. Verder geen contact.
Als ik zeg ik kan het niet gaan kids naar mn ex en als dat vaak gebeurd wordt dalijk gedacht dat ik het niet kan.

Ik heb de kinderen door de weeks en ex weekenden. Doe weekenden niet meer want liep vast op die lange dagen en in paniek wist ik het dan niet meer.
Door de weeks met structuur van school gaat goed, maar wel op.
Kids staan bij mij 200% op 1 en zijn mijn alles, maar ik glij weg en ben op...
Alle reacties Link kopieren
begin maar eens met de kinderen niet op 200% te zetten maar op 100% en die andere 100% voor jezelf te bewaren.

de kinders hebben namelijk veeeeel meer aan lange tijd een leuke papa dan korte tijd een geweldige papa.
En doooooor!
Alle reacties Link kopieren
ik snap dat je je kinderen wil zien, maar als je het nu niet aankunt denk ik dat het voor de kinderen beter is als ze even bij je ex zijn (even aannemend dat die ex wel stabiel is) dan dat ze bij jou zijn terwijl jij met al die problemen kampt. Als je ze een keertje brengt gaat echt niemand je je kinderen afnemen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je vragen gelezen, maar ik snap het niet helemaal. Waar je loop je op vast in de weekenden?
Alle reacties Link kopieren
Er is nu natuurlijk geen structuur, in de vakantie. Moeilijk voor je!

Waar ben je bang voor, lokt je verslaving? Kun je bellen naar de organisatie die je heeft helpen afkicken?
Alle reacties Link kopieren
Ok, ik kan het moeilijk uitleggen denk ik. De zorg voor de kinderen gaat goed door de weeks, opstaan, naar school enz.
Ik doe het allemaal zo goed mogelijk maar merk dat ik op raak en het steeds moeilijker alleen kan.
Ik ben eigenlijk op en vind het heel moeilijk alleen. Maar sta er voor me kids! Ik voel me schuldig dat het gezin uit elkaar is door mij daarom wil ik nu een zo goed mogelijke vader zijn en die verantwoordelijkheid op alle fronten ook nemen.
Maar wanneer zegt een vader, ik ben nu echt op en moet een stap terug doen door zijn kinderen misschien tijdelijk niet te zien...
Alle reacties Link kopieren
Wat een slappeling zeg. Moeders doen dit al jaren lang alleen.
Waarom doe je het niet om de week? Nu heb jij de meeste zorg. En al helemaal in een vakantie als ze 24/7 op je lip zitten. Waarom heb je de vakantie niet half/half verdeeld?
Wat is er mis met je ex meer laten zorgen? Dit hele bericht gaat om jou, wat jij wil, wat jij niet wilt, waar jij bang voor bent, terwijl het zou moeten gaan om de kinderen, wat goed voor hen is, waar zij het meest stabiel zijn en het het rustigst is.

Zoek hulp.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt ook het cjg/jeugdteam/sociaal team in je wijk benaderen. Die kunnen met je meekijken. Al eerder hier werd geopperd via de school van de kinderen contact te leggen met de hulpverlening. En wat ik vroeg: kun je bellen met je afkickkliniek? Die weten mogelijk ook wel een snelle route richting ondersteuning.
Ben je nog clean?
Alfa34 schreef:
27-12-2018 13:03
Ok, ik kan het moeilijk uitleggen denk ik. De zorg voor de kinderen gaat goed door de weeks, opstaan, naar school enz.
Ik doe het allemaal zo goed mogelijk maar merk dat ik op raak en het steeds moeilijker alleen kan.
Ik ben eigenlijk op en vind het heel moeilijk alleen. Maar sta er voor me kids! Ik voel me schuldig dat het gezin uit elkaar is door mij daarom wil ik nu een zo goed mogelijke vader zijn en die verantwoordelijkheid op alle fronten ook nemen.
Maar wanneer zegt een vader, ik ben nu echt op en moet een stap terug doen door zijn kinderen misschien tijdelijk niet te zien...
In principe is dit voor geen enkele ouder een optie. Waarom voor jou wel?

Enige reden ( voor mij) zou zijn als het ten koste gaat van de kinderen en zij er dusdanig onder lijden dat elders verblijven de enige, uiterste oplossing is ( en ook daar kunnen kinderen erg onder lijden) . Maar voor het zover is, zijn er vast nog genoeg andere oplossingen te bedenken.
Alle reacties Link kopieren
Huh ik snap het ook niet?
Wat is er dan zo zwaar en vermoeiend aan de zorg van twee kinderen van 6 en 7. Zij zijn op deze leeftijd toch al best zelfstandig?
TO. waar word je dan precies zo moe van? Of is het meer de spanning van het meer dan goed moeten doen dan dat het fysiek is?
aankleefsjaan schreef:
27-12-2018 13:17
Huh ik snap het ook niet?
Wat is er dan zo zwaar en vermoeiend aan de zorg van twee kinderen van 6 en 7. Zij zijn op deze leeftijd toch al best zelfstandig?
Gewoon alleen al de aanwezigheid ervan in huis lijkt me 'n verzoeking. Die maken lawaai en vragen aandacht.
beetjegek schreef:
27-12-2018 13:05
Wat een slappeling zeg. Moeders doen dit al jaren lang alleen.
Wat een rotopmerking!
Genoeg moeders die het ook niet trekken hoor!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven