Kinderen
alle pijlers
Steeds maar slaan, hoe het beste te reageren
vrijdag 11 januari 2019 20:42
Zoontje van 2,5 heeft er nu al een maand of 2 een houtje van om zo nu en dan een flinke mep uit te delen. Midden in je gezicht het liefst. Uit enthousiasme en soms ook uit boosheid. Op de peuterspeelzaal deed hij het ook de eerste periode daar maar laatste tijd niet meer nadat hij daar straf kreeg. Heeft denk ik indruk gemaakt (is een best gevoelig kind). Wel is hij nu op school nog wat te fysiek (duwen/trekken) en volgens de juffen gaat het vooral om impulsen die hij nog niet goed onder controle heeft. Ze zien geen agressie maar wel even iets waar op gelet moet worden en goed moet worden bijgestuurd.
Alleen, hoe?
Ik heb zelf afgelopen tijd steeds heel duidelijk laten merken dat het niet mag (strenge toon, ooghoogte) en dan aangegeven wat wel mag (zachtjes aaien of als hij boos is op de bank/kussen slaan) en weer verder.
Zie alleen nog geen enkele verbetering en twijfel nu of ik toch strenger moet zijn. Ben niet zo erg van het straffen namelijk (time-out ed liefst niet) maar wil ook zeker niet dat hij blijft slaan etc.
Zouden jullie bij dergelijk slaan eerder lik op stuk beleid aanhouden of juist niet teveel aandacht aangeven? Net deed hij het weer na het tandenpoetsen omdat hij zn tandenborstel niet wilde opruimen en heb direct gezegd “geen verhaal, gelijk slapen” (geen waarschuwing want hij weet ondertussen best dat het niet mag). Nou hele huilbui voor het slapen natuurlijk. Ook niet ideaal. Wel voet bij stuk gehouden en nog wat afgeleid/lol gemaakt. Maar waar doe je dus goed aan he...
Niet te druk om maken of op dit punt strenger worden/blijven...
Ben benieuwd hoe jullie dat (zouden) doen
Alleen, hoe?
Ik heb zelf afgelopen tijd steeds heel duidelijk laten merken dat het niet mag (strenge toon, ooghoogte) en dan aangegeven wat wel mag (zachtjes aaien of als hij boos is op de bank/kussen slaan) en weer verder.
Zie alleen nog geen enkele verbetering en twijfel nu of ik toch strenger moet zijn. Ben niet zo erg van het straffen namelijk (time-out ed liefst niet) maar wil ook zeker niet dat hij blijft slaan etc.
Zouden jullie bij dergelijk slaan eerder lik op stuk beleid aanhouden of juist niet teveel aandacht aangeven? Net deed hij het weer na het tandenpoetsen omdat hij zn tandenborstel niet wilde opruimen en heb direct gezegd “geen verhaal, gelijk slapen” (geen waarschuwing want hij weet ondertussen best dat het niet mag). Nou hele huilbui voor het slapen natuurlijk. Ook niet ideaal. Wel voet bij stuk gehouden en nog wat afgeleid/lol gemaakt. Maar waar doe je dus goed aan he...
Niet te druk om maken of op dit punt strenger worden/blijven...
Ben benieuwd hoe jullie dat (zouden) doen
vrijdag 11 januari 2019 23:33
Wij wilden er altijd 6, hadden 3 kinderen en toen ging er bij een ongeluk de ouders van de andere 2 dood....en kregen we net 30 jaar oud, 2 kinderen van 1 en 3 en 2 honden erbij.... Mijn man liep Co-schappen, en ik werkte 30%.... wonen nog steeds in het buitenland....Was vastgelegd bij de notaris.....maar daar denk je niet aan als je begin 30 een testament tekent.....En het is heel goed zo!
Maar daarom denk ik echt wel eens als ik vrouwen van 30 zie , die 80% werken, en kinderen hebben, en nog vrienden willen hebben en sporten: wat doen ze zichzelf aan....En een partner die ook carrière moet maken en een leuke vrouw wil, want ook dat komt er nog bij....
Maar daarom denk ik echt wel eens als ik vrouwen van 30 zie , die 80% werken, en kinderen hebben, en nog vrienden willen hebben en sporten: wat doen ze zichzelf aan....En een partner die ook carrière moet maken en een leuke vrouw wil, want ook dat komt er nog bij....
vrijdag 11 januari 2019 23:54
Ik denk dat je vooral moet aansluiten bij wat jou het beste past. Je kunt nu heel geforceerd time out's gaan inzetten omdat dat bij anderen werkt maar als dat niet bij jou past voelt je kind dat feilloos aan en gaat proberen te achterhalen wat je nu echt voelt. Voor een kind is iemand die iets anders doen dan dat ze uitstralen namelijk heel onveilig. Dat zie je nu eigenlijk ook terug. Hij komt steeds van het stoeltje en jij overweegt hem dan maar naast je op de bank vast te houden.
Eigenlijk lees ik in al je reacties dat dichtbij houden en uitleggen de reactie is die jou van nature beter af gaat... Mijn advies zou zijn om vanuit die natuurlijke reactie verder te zoeken naar wat werkt. Als mijn peuter mij slaat (of dreigt te slaan) pak ik haar hand, kijk haar aan en zeg 'stop'. Ik ben er van overtuigd dat het puur een gebrek aan emotieregulatie is, een uiting van frustratie, en dat gaat vanzelf over. Zolang ik maar duidelijk aangeef 'dit is de grens'. Er zijn maar weinig 6 jarige die nog slaan uit frustratie.
Ook probeer ik de achterliggende reden weg te nemen met als mantra 'pick your battles'. Stiekem zeggen we heel vaak nee tegen onze kinderen terwijl we ook aan hun behoefte tegemoet kunnen komen. Scheelt een hoop frustratie en je wordt een stuk geloofwaardiger als je eens écht ergens nee op zegt. In het geval van de tandenborstel had ik die snel even zelf opgeruimd. Of mee naar bed laten nemen... Want hoe erg is dat nou eigenlijk? Het tandenpoetsen zelf vind ik wel een strijd waard en dan zit ze dus in de houdgreep bij mij op schoot.
Echt, bij het grootste gedeelte van de kinderen gaat dit soort gedrag vanzelf over (in ander gedrag) als ze meer sociale en verbale vaardigheden krijgen. Bij het kleine deel dat na de peutertijd moeite blijft houden met emotieregulatie (en agressie) is er dan echt nog wel ruimte om te onderzoeken waar het vandaan komt en is er nog tijd genoeg om te straffen. Als je dat tenminste zou willen...
Eigenlijk lees ik in al je reacties dat dichtbij houden en uitleggen de reactie is die jou van nature beter af gaat... Mijn advies zou zijn om vanuit die natuurlijke reactie verder te zoeken naar wat werkt. Als mijn peuter mij slaat (of dreigt te slaan) pak ik haar hand, kijk haar aan en zeg 'stop'. Ik ben er van overtuigd dat het puur een gebrek aan emotieregulatie is, een uiting van frustratie, en dat gaat vanzelf over. Zolang ik maar duidelijk aangeef 'dit is de grens'. Er zijn maar weinig 6 jarige die nog slaan uit frustratie.
Ook probeer ik de achterliggende reden weg te nemen met als mantra 'pick your battles'. Stiekem zeggen we heel vaak nee tegen onze kinderen terwijl we ook aan hun behoefte tegemoet kunnen komen. Scheelt een hoop frustratie en je wordt een stuk geloofwaardiger als je eens écht ergens nee op zegt. In het geval van de tandenborstel had ik die snel even zelf opgeruimd. Of mee naar bed laten nemen... Want hoe erg is dat nou eigenlijk? Het tandenpoetsen zelf vind ik wel een strijd waard en dan zit ze dus in de houdgreep bij mij op schoot.
Echt, bij het grootste gedeelte van de kinderen gaat dit soort gedrag vanzelf over (in ander gedrag) als ze meer sociale en verbale vaardigheden krijgen. Bij het kleine deel dat na de peutertijd moeite blijft houden met emotieregulatie (en agressie) is er dan echt nog wel ruimte om te onderzoeken waar het vandaan komt en is er nog tijd genoeg om te straffen. Als je dat tenminste zou willen...
zaterdag 12 januari 2019 02:49
Geen waarschuwing, wel straf.
Geen verhaal, wel lol
Ik denk dat de oplossing ligt in het bieden van veiligheid, duidelijkheid en consequent zijn. Hij is 2,5 en natuurlijk mag hij fouten maken en koppig zijn. Slaan of niet slaan zijn keuzes, leer hem keuzes maken en maak ze niet (onverwachts) voor hem. Geef de veiligheid dat hij hoe dan ook goed kiest, overwogen kiest (ja ook op die jonge leeftijd)
En hou je niet zo wars van straffen want dan krijg je deze situatie. Je hebt gelijk dat straffen an sich niet het doel óf het middel moet zijn, maar je hebt straffen en consequenties. En met alleen lief vertellen dat hij wel mag aaien kom je er niet. Net zo min als met alleen straffen.
Straffen om het straffen werkt niet.
Niet straffen om het niet straffen werkt net zo min. Zelfde effect.
Het is moeilijk een middenweg te vinden, maar bedenk dat een time out (rust) zo gek niet is, en dat straf ervaren wordt zoals de interpretatie die je eraan geeft. Het hoeft geen water en brood achter tralies te zijn. Het is wel leuk als het intrinsieke motivatie weet te triggeren en je door die methode van straffen op een constructieve manier bijdraagt aan de persoon die hij later gaat worden.
Geen verhaal, wel lol
Ik denk dat de oplossing ligt in het bieden van veiligheid, duidelijkheid en consequent zijn. Hij is 2,5 en natuurlijk mag hij fouten maken en koppig zijn. Slaan of niet slaan zijn keuzes, leer hem keuzes maken en maak ze niet (onverwachts) voor hem. Geef de veiligheid dat hij hoe dan ook goed kiest, overwogen kiest (ja ook op die jonge leeftijd)
En hou je niet zo wars van straffen want dan krijg je deze situatie. Je hebt gelijk dat straffen an sich niet het doel óf het middel moet zijn, maar je hebt straffen en consequenties. En met alleen lief vertellen dat hij wel mag aaien kom je er niet. Net zo min als met alleen straffen.
Straffen om het straffen werkt niet.
Niet straffen om het niet straffen werkt net zo min. Zelfde effect.
Het is moeilijk een middenweg te vinden, maar bedenk dat een time out (rust) zo gek niet is, en dat straf ervaren wordt zoals de interpretatie die je eraan geeft. Het hoeft geen water en brood achter tralies te zijn. Het is wel leuk als het intrinsieke motivatie weet te triggeren en je door die methode van straffen op een constructieve manier bijdraagt aan de persoon die hij later gaat worden.
Pick your battles and bloom
zaterdag 12 januari 2019 07:23
Lastig TO, maar allereerst nogmaals bedenken dat het op zichzelf normaal peutergedrag is (wat uiteraard wel moet worden afgeleerd
Ik vind de straf met het verhaaltje niet erg handig. Het is geen logische consequentie en zal voor hem totaal onverwacht zijn gekomen. Mijn uitgangspunt is altijd dat een gezellig verhaaltje enz erbij hoort en dat ik dat hoe dan ook doe, hoe vervelend ze ook zijn. En door daarna nog lol te trappen geef je al helemaal wisselende signalen.
Wat ik altijd doe is me op ooghoogte van mijn dochter begeven en streng zeggen: "Nee, je mag niet slaan. Pas erop" of iets dergelijks. Als ze door blijft gaan (doet ze vaak, dan wel zachtjes en met een glimlach of ondeugende blik, heel irritant) haal ik haar gewoon even weg en zet haar in de achterkamer (we hebben een en-suite) in een hoek en herhaal wat ik eerder zei.
Dan begint ze heel hard te huilen en loopt terug, maar is het wel klaar.
Ik heb nog nooit time-outs gedaan bij mijn kinderen omdat ik geen zin heb om een strijd aan te gaan dat ze moeten blijven zitten.
Ik moet er wel bij zeggen dat ze 1.5 is.
Ik zou zeggen: consequent duidelijk zeggen dat het niet mag. Iedere keer weer en dan valt het kwartje ooit echt wel.
Succes!
Ik vind de straf met het verhaaltje niet erg handig. Het is geen logische consequentie en zal voor hem totaal onverwacht zijn gekomen. Mijn uitgangspunt is altijd dat een gezellig verhaaltje enz erbij hoort en dat ik dat hoe dan ook doe, hoe vervelend ze ook zijn. En door daarna nog lol te trappen geef je al helemaal wisselende signalen.
Wat ik altijd doe is me op ooghoogte van mijn dochter begeven en streng zeggen: "Nee, je mag niet slaan. Pas erop" of iets dergelijks. Als ze door blijft gaan (doet ze vaak, dan wel zachtjes en met een glimlach of ondeugende blik, heel irritant) haal ik haar gewoon even weg en zet haar in de achterkamer (we hebben een en-suite) in een hoek en herhaal wat ik eerder zei.
Dan begint ze heel hard te huilen en loopt terug, maar is het wel klaar.
Ik heb nog nooit time-outs gedaan bij mijn kinderen omdat ik geen zin heb om een strijd aan te gaan dat ze moeten blijven zitten.
Ik moet er wel bij zeggen dat ze 1.5 is.
Ik zou zeggen: consequent duidelijk zeggen dat het niet mag. Iedere keer weer en dan valt het kwartje ooit echt wel.
Succes!
zaterdag 12 januari 2019 13:28
Fijn al die reacties en herkenbaarheid. Zonder verhaal naar bed doen we niet meer. Vond het maar niets, maar was echt even radeloos omdat al zo'n tijd niets lijkt te werken en ik niet wil dat hij moeilijkheden krijgt in de omgang met andere kinderen als het slaan niet stopt. Tegelijk besef ik dat het inderdaad ook wel redelijk normaal peutergedrag is.
Time-outs ben ik geen voorstander van, inderdaad vanwege de strijd die het oplevert als ze steeds van de plek komen. Zoals gsleutel het goed verwoord heeft, het past niet goed bij mij dus zal ik het ook niet effectief kunnen toepassen.
Dus ik blijf herhalen en streng/duidelijk laten weten dat het niet mag. In de hoop dat het kwartje een beetje vlot valt binnenkort
Las ook iets over werkende moeders etc. Niet helemaal zeker wat dat voor rol speelt in dit verhaal, maar de situatie is voor zoon al 2,5 jaar nagenoeg gelijk, wat mijn aanwezigheid en werk betreft. Ik werk 3 dagen en dan is hij bij oma/opa. Ook geen grote veranderingen zoals scheiding, broertje/zusje dat soort dingen.
Time-outs ben ik geen voorstander van, inderdaad vanwege de strijd die het oplevert als ze steeds van de plek komen. Zoals gsleutel het goed verwoord heeft, het past niet goed bij mij dus zal ik het ook niet effectief kunnen toepassen.
Dus ik blijf herhalen en streng/duidelijk laten weten dat het niet mag. In de hoop dat het kwartje een beetje vlot valt binnenkort
Las ook iets over werkende moeders etc. Niet helemaal zeker wat dat voor rol speelt in dit verhaal, maar de situatie is voor zoon al 2,5 jaar nagenoeg gelijk, wat mijn aanwezigheid en werk betreft. Ik werk 3 dagen en dan is hij bij oma/opa. Ook geen grote veranderingen zoals scheiding, broertje/zusje dat soort dingen.
zaterdag 12 januari 2019 13:42
Bedankt voor de link! Ik kan me daar wel in vinden ook ja....Frizz schreef: ↑11-01-2019 22:51Straffen en time outs geven op de lange termijn juist niet het juiste effect.
Misschien heb je hier iets aan:
https://www.janetlansbury.com/2012/09/b ... -behavior/
zaterdag 12 januari 2019 19:31
Ik dacht dat Kiind ook artikelen heeft ook hetzelfde onderwerp. Over peuters die slaan en over opvoeden zonder straffen en belonen. Succes!
•
zaterdag 12 januari 2019 20:35
Wat is je punt?JobEva schreef: ↑11-01-2019 23:33Wij wilden er altijd 6, hadden 3 kinderen en toen ging er bij een ongeluk de ouders van de andere 2 dood....en kregen we net 30 jaar oud, 2 kinderen van 1 en 3 en 2 honden erbij.... Mijn man liep Co-schappen, en ik werkte 30%.... wonen nog steeds in het buitenland....Was vastgelegd bij de notaris.....maar daar denk je niet aan als je begin 30 een testament tekent.....En het is heel goed zo!
Maar daarom denk ik echt wel eens als ik vrouwen van 30 zie , die 80% werken, en kinderen hebben, en nog vrienden willen hebben en sporten: wat doen ze zichzelf aan....En een partner die ook carrière moet maken en een leuke vrouw wil, want ook dat komt er nog bij....
zaterdag 12 januari 2019 20:59
precies dit... en volhouden!!! Eerste keer mag je nog zeggen 'Je bent niet blijven zitten, dus de tijd gaat opnieuw in.' Daarna niks meer zeggen en terugzetten op de stoel, want praten is ook aandacht. Herhalen en volhouden!krullen-bol schreef: ↑11-01-2019 22:01Lastig zeg, maar ik zou hier ook strenger in zijn. Slaan is echt niet ok.
Ceylon geeft al erg goede tips. Vooral het op kort termijn oorzaak gevolg vertellen.
Time out is time out, dus uitleggen waarom, tijd zetten, weggaan en negeren.
Komt hij van zn plek af, opnieuw naar zn plek en tijd weer opnieuw zetten en negeren.
Zal even tijd kosten maar uiteindelijk snapt hij het wel.
Geforceerd vasthouden is ook aandacht dus zou ik niet doen.
zaterdag 12 januari 2019 21:47
En je denkt dat je peuter dan nog weet dat al die trammelant eigenlijk komt door het slaan en er spijt van krijgt?Brunette19 schreef: ↑12-01-2019 20:59precies dit... en volhouden!!! Eerste keer mag je nog zeggen 'Je bent niet blijven zitten, dus de tijd gaat opnieuw in.' Daarna niks meer zeggen en terugzetten op de stoel, want praten is ook aandacht. Herhalen en volhouden!
Of zou je kind zich gewoon verliezen in een strijd en boos/verongelijkt/verdrietig zijn?
De enige die dit nog toepast is The Nanny, geen zelfrespecterende pedagoog geeft tegenwoordig nog dit soort adviezen.
En waarom? Op de lange duur blijkt het effect juist veel minder goed (voor de ontwikkeling en de band met je kind) dan wanneer je gewoon práát met een kind.
Denk eens aan een time in ipv een time out.
•