Dreumes slaapt iedere nacht in ons bed

15-01-2019 11:40 27 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik hoop dat iemand mij advies kan geven in de volgende situatie.
Ons zoontje (bijna 2) slaapt vanaf het begin regelmatig bij ons. We leggen hem altijd wel in bed in zijn eigen ledikant in zijn eigen kamer, en soms gaat dat weken achter elkaar goed en slaapt hij door in zijn eigen bedje. Als er periodes waren dat hij zich niet lekker voelde (en soms ook zonder specifieke reden voor zover ik weet) werd hij 's nachts wakker en wilde dan per se bij ons liggen.
Omdat ik geen zin had in drama's en omdat hij direct sliep als hij tussen ons in lag, heb ik hem vaak gewoon gepakt en tussen ons gelegd.

Ik maakte me hier al wel eens druk om, maar eigenlijk was het altijd zo dat die periode kort daarna weer overging en dat hij wel vanzelf weer in zijn eigen bed wil slapen.

Nu begin ik me echt een beetje zorgen te maken, omdat ik denk dat we inmiddels zover zijn dat hij een soort van getraind is om 's nachts te huilen (meestal ergens tussen 2 en 4) en uit bed gehaald te worden. De laatste keer dat dit zo is ontstaan is denk ik toen hij de waterpokken had, inmiddels wel dik een maand geleden.

Vorige week maakte hij duidelijk dat hij niet meer in een slaapzak wilde waar hij normaal in sliep, en wilde een deken net als bij ons in bed.
Dus ik dacht: eureka, dat is de oplossing! Nu slaapt hij een week onder een babydekbed en kussentje, wat ie op zich helemaal prima vind, maar nog steeds wordt hij 's nachts wakker.

Heeft iemand de tip hoe ik dit weer kan omdraaien naar iedere nacht in zijn eigen bed?
Ik snap wel dat dit waarschijnlijk moeite gaat kosten :shame: maar ik wil wel een plan hebben hoe dit goed aan te pakken.
Ervaringsdeskundigen? :proud:
Alle reacties Link kopieren
https://www.getsurrey.co.uk/news/uk-wor ... d-15674002

net nieuw onderzoek geweest, het is heel goed voor je kind

(en ik weet uit ervaring, dat het ook vanzelf goed komt)
Alle reacties Link kopieren
Ik zou een extra breed bed kopen/maken en lekker samen slapen. Maar goed, dat is je vraag niet.

Is het anders een idee om een matras in de kamer van je zoontje te leggen zodat je naast hem kan gaan liggen wanneer hij 's nachts wakker wordt? Dan blijft ie in zijn eigen kamer maar heeft toch de geborgenheid van 1 van jullie naast zich. En dan kun je evt weer wegsluipen als hij weer slaapt. Zo went hij misschien wel weer aan het slapen in zijn eigen bed en kun je het erbij gaan liggen gaan afbouwen (in het begin gewoon er naast gaan slapen zonder wegsluipen, daarna na een tijdje wegsluipen oid).
Alle reacties Link kopieren
Wil je er vanaf omdat je je zorgen maakt? Of wil je er vanaf omdat je het vervelend vindt?

Die zorgen hoeven namelijk niet, dus je zou het ook kunnen laten voor wat het is.
Maar als je het vervelend vindt, zou het misschien een stap kunnen zijn om een matras naast zijn bed te leggen en dan bij hem in de kamer te gaan liggen als hij 's nachts wakker wordt. Dan kun je hem daar gerust stellen en verder slapen. Zo leert hij langzaam aan dat zijn bedje ook oké is. Je kan gaandeweg de afstand van jouw matras tot zijn bed wat gaan vergroten.
En op een gegeven moment ook uitleggen dat je even bij hem blijft tot hij slaapt, maar daarna terug gaat naar je eigen bed. En zo nog verder afbouwen.

Heeft hij nog een ledikant, of ook al een grote jongensbed?
Hij heeft blijkbaar behoefte aan het grote jongens gevoel gezien zijn vraag om een deken en kussen. Mocht hij nog in een ledikant slapen, kun je de overgang naar een grote jongensbed ook nog benutten als uitleg dat hij dan wel (lekker) in zijn bed moe blijven liggen.
Ik heb toevallig net een logeerbed op zoons kamer gezet in de hoop dat hij dan gewoon weer terug gaat slapen als ik op logeerbed lig. Hij heeft wel eenpersoonsbed trouwens maar datis met 7,5 maand wat krap naast dreumes.
Als er zo beter geslapen word door dreumes en jullie ( omdat je nie elke nacht bezig bent met eruit gaan en hem weer in slaap krijgen) zou ik het gewoon doen.

Hij leert echt wel voor hij uit huis gaat om zonder jullie te slapen. Kunnen de mijne ook ondertussen en ik wilde dat ik bij de ouste niet zo veel moeite had gedaan om in eigen bedje te laten slapen, zonde van de jaren eruit snachts.

Over de hele wereld slapen kinderen bij hun ouders of elkaar. Niets raars aan en al helemaal geen echt probleem.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de snelle reacties! Wel een goeie tip van dat matras ja.
Alleen vraag ik mij af of dit bij hem werkt, hij heeft dan echt in z'n koppie dat ie in ons bed wil en iets anders vindt ie maar gek. Ben bijvoorbeeld ook wel eens bij 'm gekropen in z'n ledikant (ik ben niet zo groot :biggrin: ) maar dat was ook niet echt een succes hahaha.

Maar goed valt wel makkelijk te proberen natuurlijk, matrasje ernaast.

Ik vind het niet per se heel erg dat hij bij ons komt slapen (is ook wel weer knus), maar ben nu ook pril zwanger van de tweede en ik zie het al gebeuren dat hij dan nog steeds tussen ons in ligt + baby ernaast. Dat wordt natuurlijk 1 grote bende en dan slaapt niemand meer. :facepalm:

Wat is jullie ervaring dan met hier niks mee doen zeg maar, gaat het altíjd vanzelf over?
Mijn ervaring is dat ik jaren bezig was met in eigen bed slapen. Ik knettergek rondliep van het slaapgebrek.

Bij de 2e heb ik dat dus niet gedaan. Ze slapen beiden in hun eigen bed. Al wil de jongste nog wel eens bij ons slapen als ze ziek is of nachtmerries heeft gehad.

Wij hebben wel een breed bed gekocht bij de 2e. En een cosleeper.
Voor ze 12 zijn meestal zelfs al. Hahahaha Al moet je met 1 been ondersteboven in een boom hangen raad ik je nog aan het lekker te doen als daarmee iedereen slaapt. Ik heb bij de eerste ook te druk gemaakt en die slaapt al jaren alleen. Blij dat ergens de knop om heb gezet. Ik lag inderdaad wel eens met peuter en baby en man in bed. Nu zijn ze alle 3 eruit. Binnen 10 jaar! Als jij en je man het niet erg vinden. Lekker laten.
Alle reacties Link kopieren
Apenkoppie schreef:
15-01-2019 11:55
Bedankt voor de snelle reacties! Wel een goeie tip van dat matras ja.
Alleen vraag ik mij af of dit bij hem werkt, hij heeft dan echt in z'n koppie dat ie in ons bed wil en iets anders vindt ie maar gek. Ben bijvoorbeeld ook wel eens bij 'm gekropen in z'n ledikant (ik ben niet zo groot :biggrin: ) maar dat was ook niet echt een succes hahaha.

Maar goed valt wel makkelijk te proberen natuurlijk, matrasje ernaast.

Ik vind het niet per se heel erg dat hij bij ons komt slapen (is ook wel weer knus), maar ben nu ook pril zwanger van de tweede en ik zie het al gebeuren dat hij dan nog steeds tussen ons in ligt + baby ernaast. Dat wordt natuurlijk 1 grote bende en dan slaapt niemand meer. :facepalm:

Wat is jullie ervaring dan met hier niks mee doen zeg maar, gaat het altíjd vanzelf over?
hier geen probleem hoor. Cosleeper ernaast en je hebt wat extra ruimte. (heb je een ikea-ledikant? van sommige kun je nl de zijkant eraf halen en dan met tiewraps aan je eigen bed vastmaken)

Hier komt peuter van net 3 ook vaak nog 's nachts bij ons. Hij wordt dan huilend wakker, loopt naar ons toe, kruipt er tussen en slaapt verder. Heb wel eens lopen martelen met terugleggen enzo, maar dan hebben we allemaal minder slaap dan zo. Ik word er niet eens altijd wakker van.

(bij hem heb ik trouwens het idee dat hij niet echt wakker wordt, maar meer huilt in zn slaap)

Oudst heeft dit ook lang gehad maar slaapt inmiddels prima in zn eigen bed. We hebben hem na z'n ledikantje wel meteen een twijfelaar gekocht, dus we kunnen er altijd even naastliggen mocht dat nodig zijn. of de broertjes slapen er samen in.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook mee willen geven: kondig aan wat je gaat doen. Ik heb zelf een peuter van net twee en die gaat totaal over de zeik als ik op een moment suprême besluit iets anders te doen dan hij verwacht.
Maar als ik hem s avonds voor het slapen gaan vertel ‘als je wakker wordt gaat mama je aaien maar daarna doet mama jou terug in jouw bed’ dan lijkt hij zo’n verandering veel beter te pikken. Hij zal het misschien heus nog wel proberen te veranderen maar dat is dan meer het testen van hoe standvastig ik ben dan dat het een paniek- of driftreactie is. Dus ook beter bij te sturen.
Nu mis ik het soms zelfs! Niets zo lekker als met zo een lekker klein peutertje te knuffelen en samen wakker te worden. Ik hoor haar nog over de gang schuiven in slaapzak waarbij de rits over de vloer sleepte en een raar geluid gaf. Dat kleine koppie die dan op een allerliefst lachje ging. Geniet er gewoon lekker van. Hele stammen slapen samen. Die zijn ook allemaal op zichzelf gegaan toch.
Alle reacties Link kopieren
Ja, het gaat altíjd vanzelf over.

Hier een beetje hetzelfde verhaal, peuter van ruim twee heeft periodes dat hij prima slaapt in z'n eigen bed en periodes dat hij dat niet doet. We laten hem dan gewoon een tijdje bij ons slapen, totdat een van ons het zat is en dan veranderen we wat.

Na de laatste periode van bij ons slapen en dat zat zijn, heb ik een zijkant van z'n ledikant er afgehaald en een eenpersoonsmatras daarnaast gelegd. Een van ons co-slaapt dan bij hem. Hij vond het maar wat spannend dat die zijkant eraf ging en had zo weer frisse motivatie om in zijn kamer te slapen, althans, zo zie ik het.

Als we dit beu zijn, gaan we weer wat anders proberen en misschien slaapt hij in de tussentijd wel weer een periode in ons bed, we zien wel.
Nijntje* schreef:
15-01-2019 12:03
Ik zou ook mee willen geven: kondig aan wat je gaat doen. Ik heb zelf een peuter van net twee en die gaat totaal over de zeik als ik op een moment suprême besluit iets anders te doen dan hij verwacht.
Maar als ik hem s avonds voor het slapen gaan vertel ‘als je wakker wordt gaat mama je aaien maar daarna doet mama jou terug in jouw bed’ dan lijkt hij zo’n verandering veel beter te pikken. Hij zal het misschien heus nog wel proberen te veranderen maar dat is dan meer het testen van hoe standvastig ik ben dan dat het een paniek- of driftreactie is. Dus ook beter bij te sturen.
Dat werkte hier helemaal niet. Helaas.
Wegens aanhoudende longproblemen, piepend ademhalen en natuurlijk vooral ongeruste ouders :-? sliep onze dochter vanaf haar eerste jaar tussen ons in. Wij sliepen zo ook veel beter. Het enige dat wij als zeer vervelend ervaarde was het commentaar van andere hierop. Na een tijdje wist ik precies met welke opmerking ik er snel van af was: wedden dat als ze 18 jaar is ze niet meer tussen ons in slaapt.
na een jaartje was ze er aan toe om weer in haar eigen bedje te slapen.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan je de Facebookpagina van veilig samen slapen aanraden en hier uit pikken wat je interessant vindt.
Het is eigenlijk heel normaal dat hij dit doet en hier staat uitgelegd waarom.
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoontje werd na het overstappen op dekbed steeds wakker en dan was hij ijskoud. Hij kan het wel maar hij pakt nooit het dekbed om over zich heen te doen. Terug in slaapzak vind ik, naast stap terug in ontwikkeling, gevaarlijk want wat als hij dan de trap afwil?

Hij heeft nu dus sokken aan en een stoere grote jongens onesie die zo warm is dat hij ook zonder dekbed slapen kan. Wat dus eigenlijk ook de praktijk is nadat ik hem ingestopt heb :)

Hopelijk pakt hij wel zijn dekbed zelf als het straks weer wat warmer wordt, want geen idee of die onesies ook in lakendikte bestaan.

Succes!
Slaap is echt heel belangrijk voor ieders functioneren dus ik hoop dat je iets vindt wat voor jullie werkt!
SjakS schreef:
15-01-2019 12:01
Voor ze 12 zijn meestal zelfs al. Hahahaha Al moet je met 1 been ondersteboven in een boom hangen raad ik je nog aan het lekker te doen als daarmee iedereen slaapt. Ik heb bij de eerste ook te druk gemaakt en die slaapt al jaren alleen. Blij dat ergens de knop om heb gezet. Ik lag inderdaad wel eens met peuter en baby en man in bed. Nu zijn ze alle 3 eruit. Binnen 10 jaar! Als jij en je man het niet erg vinden. Lekker laten.
Ik weet niet of dat nou is wat TO wil bereiken...?
Het uitgangspunt voor mij, bij beide kinderen, was dat m'n eigen nachtrust het belangrijkste was.
Als je zelf goed slaapt kun je alles gewoon beter aan.

Bij de oudste was ik alleenstaande moeder en hem heb ik zoveel en zolang als hij wilde bij mij in bed laten slapen.
Wij sliepen dan allebei heerlijk. Soms kwam ik er smorgens pas achter dat hij er snachts bijgekropen was.
Vanaf een jaar of 3 werd dit langzaam minder, maar het is pas helemaal gestopt toen mijn huidige partner wat vaker bleef slapen. Met een jaar of 7 denk ik.

Met de jongste, bijna 2, hebben we het anders aangepakt. Inmiddels liggen er wel 2 volwassenen in bed en vooral mijn vriend doet geen oog dicht met de kleine erbij.
Meestal kwam het erop neer dat mijn vriend dan naar de bank verhuisde. Dat vonden wij allebei zo'n armoe!
Toen hebben wij toch een slaaptraining toegepast. Ik begrijp de weerstand hiertegen, die had ik zelf namelijk ook. Om mijn vriend terwille te zijn toch geprobeerd.
Het waren 2(!) zware nachten en inmiddels al meer dan een jaar nooit meer snachts wakker geworden. En smorgens wordt ie altijd zo vrolijk en uitgeslapen wakker.
Alle reacties Link kopieren
Ben het eens met de meeste voorgangers.

Wij gaven en geven er gewoon aan toe.
Man en ik starten altijd samen in een bed. En alle kinderen in hun eigen bed. Waar we ‘s ochtends wakker worden is altijd een verrassing.
Meestal komt de jongste (3,5) ergens tussen 00.00 en 06.00 naar ons toe, dan vertrekt man naar zijn bed (van de jongste, 1.40m breed). Niet veel later gaat mijn middelste dan ook richting dat bed. Oudste is inmiddels zes en daar mág ik niet eens meer naast liggen.

In het weekend kijken de kinderen érgens een filmpje, zodat man en ik nog een beetje samen kunnen dutten in ons eigen bed of in het andere tweepersoonsbed.

Mijn oplossing: twee grote bedden, zodat je een stoelendans met bedden kunt houden;)
Alle reacties Link kopieren
Toen ik hoogzwanger was van de tweede, hebben we het omgedraaid: peuter kwam als hij wakker was niet meer bij ons in bed, maar mijn man (en dus niet ik met dikke buik) ging bij hem liggen. Tegen de tijd dat de tweede geboren werd, was ook dat niet meer nodig. Probleem loste zichzelf op.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je angst wel van met baby erbij want hier blijkt dat geen succes. Peuter ligt het liefst bij ons maar met baby erbij wordt peuter wakker van baby (nachtvoeding) en baby wakker van peuter. Ondanks cosleeper en breed bed ook echt te weinig ruimte want peuter ligt overdwars. Wij hebben even de strategie gehad van peuters matras naast die van ons. Werkte even maar daarna wilde ze toch tegen mij aan. Nu gaat papa naar haar toe, waar ze het niet altijd mee eens is maar ok. Vind het ook lastig hoor. Heel gezellig zon peuter erbij maar het geeft helaas niet de meeste nachtrust. Nouja, wij worstelen ook nog even verder :lol:
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen mochten als baby bij mij in bed, of bij ziekte, maar verder echt niet hoor, ik sliep dan helemaal niet. En ik heb ook nog een seksleven, en ja seks kan overal maar toch het comfortabelst in of op bed. Dan maar ontaard.
beetjegek schreef:
15-01-2019 16:44
Mijn kinderen mochten als baby bij mij in bed, of bij ziekte, maar verder echt niet hoor, ik sliep dan helemaal niet. En ik heb ook nog een seksleven, en ja seks kan overal maar toch het comfortabelst in of op bed. Dan maar ontaard.
Wat voorspelbaar. :lol:
Alle reacties Link kopieren
Lucifer2018 schreef:
15-01-2019 16:47
Wat voorspelbaar. :lol:
Wie zegt dat ik alleen s’avonds seks heb? Dat bed staat er altijd hoor...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven