Wie ook autistisch kind/peuter/kleuter?

18-01-2019 20:45 92 berichten
Hi allemaal,

Ik heb een zoontje van bijna 3,5 die waarschijnlijk autisme heeft. Hij is door omstandigheden deels onderzocht en we gaan nu een nieuw onderzoek opstarten omdat we net verhuisd zijn.
Ik ga hierbij ook ouderbegeleiding krijgen mbt hoe ik het beste met hem kan omgaan. Ik stuit voornamelijk op miscommunicatie (hij praat weinig), frustratie die ik niet kan plaatsen of verklaren, etc. We weten ook nog niet naar welke basisschool hij het beste zal kunnen gaan.

Om een voorbeeld te geven:
We waren 2 dagen geleden bij een binnenspeeltuin, heeeerlijk rustig, vroeg in de morgen. Alles prima, zoontje speelt lekker, wil me soms erbij hebben, dan weer alleen spelen.
Nadat we van een glijbaan geweest waren, ging het opeens mis. Huilen, gillen, op de grond liggen, frustratie. Ik kan hem dan met geen mogelijkheid kalmeren of bereiken. Dus: beide gefrustreerd naar huis, waarna ik voornamelijk medelijden met hem heb omdat ik gewoon niet weet hoe ik hem had moeten helpen.

Zijn er ouders die hier ervaring mee hebben, wellicht wat verder zijn en tips hebben? Ter info, ik ben alleenstaand en mijn ex heeft mijn zoontje om het weekend.

Hoop op zinvolle tips en verhalen!
Alle reacties Link kopieren
Alleen oudergeleiding is niet voldoende. Bij onze zoon werd het ook op die leeftijd ontdekt en hij ging destijds 4 dg per week naar een peuter communicatie groep (soort psz). Dit heeft hem ontzettend geholpen. Vanuit daar doorgestroomd naar cluster 2 onderwijs (voor kinderen met communicatie problemen). En volgend jaar naar het VO. Het is in zijn voordeel dat dit nu al aan het licht komt. Hoe eerder hulp, des te meer resultaat. Lees veel over autisme, dit helpt je ook zijn gedrag te begrijpen. Google ook eens op de Hanen-methode. Daar hebben wij erg veel aan gehad.

Wat je bij de binnenspeeltuin had moeten doen is zo niet te zeggen. Er zijn zoveel vormen/gradaties binnen het autistisch spectrum, wat voor de een werkt hoeft voor de ander niet te werken. Dat moet je dus samen ontdekken. Heel veel sterkte!
Dank je wel! Ik heb nu ook een verwijsbrief en indicatie voor het MKD, daar zouden ze de intensieve hulp kunnen bieden die hij nodig heeft. Ik ben zeker van plan er veel over te lezen, dat is ook het lastige: er zijn zoveel vormen van autisme dat er geen algemene ‘handleiding’ is. thanks voor je tips!
Alle reacties Link kopieren
Caracolita schreef:
18-01-2019 21:08
Dank je wel! Ik heb nu ook een verwijsbrief en indicatie voor het MKD, daar zouden ze de intensieve hulp kunnen bieden die hij nodig heeft. Ik ben zeker van plan er veel over te lezen, dat is ook het lastige: er zijn zoveel vormen van autisme dat er geen algemene ‘handleiding’ is. thanks voor je tips!
Klopt, daar moet je echt een eigen weg in vinden. Maar een MKD is toch meer voor kinderen met medische aandoeningen (fysiek)? Of is er ook meer aan de hand? Ik zou me in eerste instantie toch echt richten op de communicatie/het contact. Je mag me altijd pb’en mocht je meer willen weten.
Alle reacties Link kopieren
Twee jaar geleden, mijn zoontje was toen 2, is ook door de artsen vermoeden van autisme vastgesteld. Hij zal dit jaar opnieuw worden onderzocht.

Voor mij was het destijds lastig te beoordelen of hij daadwerkelijk autistisch was. Inmiddels kan ik wel zeggen dat daar wel sprake van is. Hij is niet zo snel boos of gefrustreerd. Bij hem uit het zich in een taalontwikkelingsachterstand en zijn non verbale communicatie. Die is gewoon anders. Daarnaast fladdert hij met zijn armen als die heel enthousiast is.

Hij gaat nu inmiddels ruim een jaar naar een medisch kinderdagverblijf en hij is er zo enorm geholpen. Sinds enkele maanden is hij begonnen met praten en bijna elke week is er wel verbetering te zien.

Elk kind is anders en het autisme spectrum is zóó breed, dat het lastig te zeggen is wat de beste aanpak is. Maar een medisch kinderdagverblijf is een aanrader. Ik weet zeker dat je kind zich daar veel beter gaat ontwikkelen.
Het kan helpen om zoveel mogelijk stap voor stap uit te leggen. Autistische kinderen kunnen niet altijd goed omgaan met onzekerheid of afwijkingen van normale patronen. Het geeft dan zekerheid als je precies uitlegt wat er in welke volgorde gaat gebeuren, bijvoorbeeld bij een uitstapje.
Alle reacties Link kopieren
Bij ons op de dagbesteding werken we met “Geef me de vijf”. En de meeste stagiaires hebben deze methode al gelezen voor school of op aanraden van school.
Het lijkt me zeer frustrerend, zowel voor jou als jouw zoontje, dat jullie elkaar niet altijd snappen. Wat fijn dat jullie daar begeleiding in krijgen!
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig ;)
Hi allen, bedankt voor de fijne tips!

@Ghost: Ik dacht eerst ook dat het MKD alleen voor kindjes met een (zware) lichamelijke handicap was, dus schrok ook van het advies, maar hoe meer ik erover lees en hoor kan het juist een goede plek zijn voor mijn zoon. Ze doen daar ook de diagnostiek.

@wendy, dat klinkt heel geruststellend en positief! Het behandelplan moet nog opgesteld worden, maar wat fijn dat je zoveel positieve ontwikkelingen dbij jouw kindje ziet! Ik geloof dat ze inderdaad daar gewoon intensief kunnen behandelen en dat je kind dan dus grote stappen maakt.

@openhaardvuur en Cazandra: thanks voor de tips en info! Ik ga me er in verdiepen. Het uitleggen is inderdaad een goeie: zo’n stap die je snel uit gemak overslaat maar wel ontzettend nuttig kan zijn. Je ziet aan mijn zoon nooit of hij luistert omdat hij geen oogcontact maakt, maar ik geloof dat hii erg veel info wel opslaat.
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon is ondertussen 17 , bijna 18. Wat bij ons goed geholpen heeft is alle "goede" adviezen overboord gooien en NIET volgens het boekje werken.
Ik ben begonnen met aanwijzen, genoegen nemen met een enkel woord. Dus goed overdenken welk woord je voor wat wil gebruiken.
Helemaal fout enzo maar voor ons werkte het in die zin dat IK iig zoon kon begrijpen. Picto's werken dus voor hem totaal niet en de gebruikelijke volgens het boekje dingen ook allemaal niet. Voorbeeld , op school hysterisch worden en volgens het boekje zou met de handjes in warm water dus rust geven.. Niet als je kind niet van natte handen houd en juist is gaan krijsen omdat hij daarvoor dus al natte handen had en ze niet kon afdrogen.
Vies, vond ik voor veel dingen toepasbaar. Van natte broek tot een vlek op de kleertjes van eten tot zijn gevoel (sokken raar, schoen niet goed zittend etc)
Echt met een paar enkele woorden en dan wijzen.
Dat hoeft zeker niet voor iedereen zo te gaan natuurlijk. De "boekjes" zijn er niet voor niets (alhoewel..) Maar ik wil aangeven dat je je niet zo veel aan moet trekken van wat hoort en moet maar uit moet vogelen wat voor júllie het beste werkt.

De speeltuin.
Ik had dus auw of vies gevraagd en had gaan wijzen naar voeten, benen, bibs etc.
Het kan gewoon een haartje in de kraag zijn :D
Meteen weggaan had ik niet gedaan, daar was ik snel klaar mee. Best vaak kon het opgelost.
Bij mijn zoon was het soms ook gewoon overprikkeling. Moest ie ff krijsen en dan was hij het een beetje kwijt.
Sterkte en laat je niet gek maken.
Alle reacties Link kopieren
Ghost79 schreef:
18-01-2019 21:12
Klopt, daar moet je echt een eigen weg in vinden. Maar een MKD is toch meer voor kinderen met medische aandoeningen (fysiek)? Of is er ook meer aan de hand? Ik zou me in eerste instantie toch echt richten op de communicatie/het contact. Je mag me altijd pb’en mocht je meer willen weten.
Mkd is ook voor autisme met achterstand zoals communicatie of fysio, logo.
Alle reacties Link kopieren
Nog niet voor jou TO, maar ik kan iedereen die te maken heeft met (een kind met) autisme aanraden om eens naar een workshop/cursus 'Brainblocks' te gaan. Een hele praktische methode voor psycho-educatie waarbij kinderen (en ouders!) met behulp van (zoiets simpels als) een doos blokken uitleg krijgen over de werking van het brein van iemand met autisme en iemand zonder autisme. Super praktisch, super helder en zonder oordelen. Niet raar, of vreemd of anders maar gewoon verschillend.

Succes TO! Lijkt me een lastige weg om alles uit te vogelen...
Alle reacties Link kopieren
Caracolita schreef:
19-01-2019 00:08
Hi allen, bedankt voor de fijne tips!

@Ghost: Ik dacht eerst ook dat het MKD alleen voor kindjes met een (zware) lichamelijke handicap was, dus schrok ook van het advies, maar hoe meer ik erover lees en hoor kan het juist een goede plek zijn voor mijn zoon. Ze doen daar ook de diagnostiek.

@wendy, dat klinkt heel geruststellend en positief! Het behandelplan moet nog opgesteld worden, maar wat fijn dat je zoveel positieve ontwikkelingen dbij jouw kindje ziet! Ik geloof dat ze inderdaad daar gewoon intensief kunnen behandelen en dat je kind dan dus grote stappen maakt.

@openhaardvuur en Cazandra: thanks voor de tips en info! Ik ga me er in verdiepen. Het uitleggen is inderdaad een goeie: zo’n stap die je snel uit gemak overslaat maar wel ontzettend nuttig kan zijn. Je ziet aan mijn zoon nooit of hij luistert omdat hij geen oogcontact maakt, maar ik geloof dat hii erg veel info wel opslaat.

Wat fijn Caracolita, dat wist ik niet. Sowieso goed dat de hulp wordt gestart! Op de groep waar mijn zoon naar toe ging (Taaltrein, Kentalis) kregen de ouders ook les in gebaren (NmG). Zodat je de verbale communicatie hiermee kan ondersteunen. Dit gebruikten de leidsters en logopedisten daar ook. Maar dit doen ze dan vast ook op het MKD. Vond het zelf wel erg fijn dat alle kindjes daar hetzelfde ‘probleem’ hadden zeg maar, ook het contact met andere ouders, ervaringen uitwisselen enzo. Wij hadden zelf weer minder met de Geef-me-de-5 methode, maar onze zoon heeft ook niet echt problemen met structuur. Meer met het sociale en verbale. Het is echt voor iedereen zo anders. Sterkte!
@Nina, thanks voor het delen van jouw verhaal. Mag ik vragen hoe het nu met jouw zoon gaat? Ik ben weleens bang dat hij nooit normaal gaat kunnen functioneren, relaties hebben etc.

Vandaag weer drama. Ik deed de vitrine deur van de AH verkeerd dicht (?) of er was iets anders dat hem niet aanstond en toen werd het gillen, krijsen, huilen, over de grond rollen en schoenen uitdoen. Mensen konden er ook niet langs en ik was echt heel kalm, maar kon hem wederom niks bereiken. Reageerde nergens op. Zei alleen ‘karretje opruimen’. Dus, boodschappen laten staan en weer in de auto getild. Echt drama. Deed erna of er niks aan de hand was. Ik sta dan echt te trillen van onbegrip, frustratie en ook wel woede, maar probeer echt niet boos op hem te worden omdat hij er niks aan kan doen. Het gaat nu ook zover dat ik bepaalde kleding niet aan kan doen omdat hij dat niet leuk vindt (?) en dan moet het uit, weet niet waarom maar hij kalmeert pas als hij zijn zin krijgt.

Ik denk dat veel van zijn gedragsproblemen ook voortkomen uit de verhuizing van de ene naar andere kant van het land, nu twee weken geleden. Ik heb een zeer problematische verhouding met mijn ex (ben ook uit angst verhuisd) maar woon nu weer bij mijn ouders in mijn buurt, wat zeker helpt.
Ik krijg hopelijk morgen de brief van de instantie die hem in de oude woonplaats heeft onderzocht, zodat ik via de huisarts in nieuwe woonplaats de juiste hulp kan inschakelen. Ik weet precies al waar en hoe dus kwestie van brief ontvangen en alles regelen.

Heel vermoeiend, elke dag probeer ik maar weer opnieuw vol hoop een leuke dag te hebben. En houd meZelf voor dat alles makkelijker wordt zodra er hulp is, ik weer werk en hij overdag op een plek zit waar ze hem beter kunnen begeleiden. Maar verdrietig is het wel.
Wat ook kan helpen - eigenlijk alleen als je met hem thuis bent - is om je precies hetzelfde te gedragen als hem, als manier om contact te maken. Dat is ook het principe van de Son-Rise-methode.
Alle reacties Link kopieren
Caracolita schreef:
20-01-2019 15:08
@Nina, thanks voor het delen van jouw verhaal. Mag ik vragen hoe het nu met jouw zoon gaat? Ik ben weleens bang dat hij nooit normaal gaat kunnen functioneren, relaties hebben etc. Tja dat zal toch echt voor ieder geval anders zijn. Mijn zoon heeft er ook nog NAH bij en wat lichamelijke problemen. Dus nee, zoon zal nooit normaal kunnen functioneren en oma zal ik niet worden. Maar ik weet van 2 jongens van zoons oude school dat het daar prima mee gaat. Eentje heeft zijn rijbewijs gehaald en heeft een vriendinnetje. Moeders is wel met de ouders gaan praten om uit te leggen dat hij wat anders is. Andere kind is vwo afgemaakt en doet nu iets technisch maar dat schijnt heel goed te gaan.

Vandaag weer drama. Ik deed de vitrine deur van de AH verkeerd dicht (?) of er was iets anders dat hem niet aanstond en toen werd het gillen, krijsen, huilen, over de grond rollen en schoenen uitdoen. Mensen konden er ook niet langs en ik was echt heel kalm, maar kon hem wederom niks bereiken. Reageerde nergens op. Zei alleen ‘karretje opruimen’. Dus, boodschappen laten staan en weer in de auto getild. Echt drama. Deed erna of er niks aan de hand was. Ik sta dan echt te trillen van onbegrip, frustratie en ook wel woede, maar probeer echt niet boos op hem te worden omdat hij er niks aan kan doen. Het gaat nu ook zover dat ik bepaalde kleding niet aan kan doen omdat hij dat niet leuk vindt (?) en dan moet het uit, weet niet waarom maar hij kalmeert pas als hij zijn zin krijgt.

Ik denk dat veel van zijn gedragsproblemen ook voortkomen uit de verhuizing van de ene naar andere kant van het land, nu twee weken geleden. Ik heb een zeer problematische verhouding met mijn ex (ben ook uit angst verhuisd) maar woon nu weer bij mijn ouders in mijn buurt, wat zeker helpt.
Ik krijg hopelijk morgen de brief van de instantie die hem in de oude woonplaats heeft onderzocht, zodat ik via de huisarts in nieuwe woonplaats de juiste hulp kan inschakelen. Ik weet precies al waar en hoe dus kwestie van brief ontvangen en alles regelen.

Heel vermoeiend, elke dag probeer ik maar weer opnieuw vol hoop een leuke dag te hebben. En houd meZelf voor dat alles makkelijker wordt zodra er hulp is, ik weer werk en hij overdag op een plek zit waar ze hem beter kunnen begeleiden. Maar verdrietig is het wel.
Alle reacties Link kopieren
Vandaag weer drama. Ik deed de vitrine deur van de AH verkeerd dicht (?) of er was iets anders dat hem niet aanstond en toen werd het gillen, krijsen, huilen, over de grond rollen en schoenen uitdoen. Mensen konden er ook niet langs en ik was echt heel kalm, maar kon hem wederom niks bereiken. Reageerde nergens op. Zei alleen ‘karretje opruimen’. Dus, boodschappen laten staan en weer in de auto getild. Echt drama. Deed erna of er niks aan de hand was. Ik sta dan echt te trillen van onbegrip, frustratie en ook wel woede,

Het kan van alles zijn. Misschien wilde hij wel de deur dicht doen. Dat is het lastige als ze nog niet goed kunnen communiceren.
Bij zoon is dat ook hét probleem. Ik ben (en nog) begonnen met 3 mogelijke oorzaken opnoemen.
Te snel dicht? Wil jij het doen? Moet er nog iets gepakt worden? om maar iets te noemen.
Wat bij zoon bij onbereikbare momenten hielp is een reactie zinnetje. Dat veranderde wel eens omdat het effect verdween maar de laatste was ia dea... poef.
Een automatisch reactie van zoon om dat poef te zeggen maar dan schoten zijn hersens weer in een ander tandje zeg maar. We hebben ook nog iets met bingo gehad :D Maar ja, zo lang geleden en dat soort dingen is heel persoonlijk natuurlijk. Een frase die een favoriet tekenfilm figuur zegt, of iets uit een spelletje oid. Probeer het eens. Bedenk dat het vaak ook frustratie is. Stel je voor dat jij denkt perfect Russisch te spreken maar iedereen in Rusland kijkt je meewarig aan en doet nooit wat je vraagt en begrijpt je niet.

Enne, niet alleen kalm blijven maar ook kalm zijn :D Ze hebben jouw stemming echt feilloos door. Deze kinderen zijn daar echt veel gevoeliger voor dan 'normale" kinderen.
Alle reacties Link kopieren
To je hangt erg veel op aan hoe het bij anderen was en ging. Nina bijv. Kan jou wel gaan vertellen dat haar zoon normaal functionerend is maar dat gaat jou geen garantie geven dat dat bij jouw kind ook zo zal zijn. Dat kan je pas inschatten na een diagnose, en dan nog kan er van alles gebeuren/naar voren komen in detoekomst waardoor toch blijkt dat het anders is dan ze he hadden voorspeld, niemand kan jou hier zekerheid in geven. Het is ook niet voor niks een inschatting, en autisme is zo breed en erkunnen nog zoveel andere dingen meespelen dan alleen autisme dat je je echt niet gek moet laten maken voor je precies weet wat er met je zoon aan de hand is. je krijgt zo te lezen wel goede begeleiding dus dat is fijn.

Mijn zoon is bijna 14, en zal idd nooit een gewoon leven hebben of zelfstandig/begeleid kunnen wonen maar dat zegt helemaal niks over wat jou te wachten staat, simpelweg omdat mijn zoon er ook een zware verstandelijke handicap en adhd bij heeft waardoor hij heel moeilijk iets nieuws oppikt.
Ook ik heb geen boekjes gebruikt en heb gewoon mijn gevoel gevolgd in het communiceren (mijn zoon spreekt geen woord) dat wees zich eigenlijk vanzelf. Het moederinstinct bestaat niet voor niks he dus luister daarnaar en kijk wat het beste werkt voor jullie.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Caracolita,
Hier ook een kind met ASS en taalproblemen; ruim een jaar op de vroegbehandeling gezeten en nu in groep 1 van een cluster 2 school. Hier ging de taal met sprongen vooruit wat het leven er 100 procent beter op maakte. Maar Nog steeds is het een hele uitdaging en zijn er dagen dat het me enorm uitput. Dus vertrouw op de behandeling; dit gaat hem goed doen.
Wat mij verder hielp; idd lezen lezen en lezen...en daaruit pikken wat voor jou en jouw kind van toepassing is. Je gaat dan steeds beter begrijpen waar bepaald gedrag vandaan komt; en weet dan bepaalde driftbuien voor te zijn of te voorkomen. En besef dat het geen onwil maar onmacht is; kleren niet aan willen kan bijvoorbeeld voor jouw kind zo zijn dat een labeltje in de nek voelt als een scheermesje...das niet meer ‘niet aan willen’ dat is ‘niet aan kunnen’.
Veel sterkte; het is niet makkelijk, maar elke dag leer je meer!
Alle reacties Link kopieren
Hier staat oudste (meisje, net 6)op de wachtlijst om onderzocht te gaan worden.. Dus ik lees graag mee.

Ze zit inmiddels in groep 2,regulier onderwijs, maar heeft erg veel moeite met 'vrije momenten' en de sociale omgangsvormen. Ze heeft haar eigen, soms wonderlijke, denkpatroon en is daar moeilijk van af te brengen. Hier nooit woede vanuit haar, ook geen verdriet bijv of echte blijheid, ze is heel vlak als het op emoties aan komt. We zijn erg benieuwd wat er uit alle onderzoeken gaat komen.. Maar eerst maar eens kijken hoelang we daar op moeten wachten 😉
Alle reacties Link kopieren
Ik schrijf ook graag mee. Mijn zoontje is bijna drie en praat enkel losse woordjes (en daarvan dan alleen 1 lettergreep). Ook maakt hij slecht contact, terwijl met zijn gehoor niets mis is.

Uiteraard heeft hij driftbuien, al heb ik het idee dat deze bij hem niet erger zijn dan bij de gemiddelde peuter. En hij is er ook redelijk snel weer uit te krijgen.

Verder is het echt een vrolijk en lief jongetje, en tot 1,5 leek alles heel normaal te gaan. Maar ik zie gewoon in alles dat hij ‘anders’ is. Hij onttrekt zich nogal snel aan iets en zit dan helemaal in z’n eigen wereld.

Hij gaat sinds december twee ochtenden per week naar een speciale psz (twee leidsters op acht kindjes), krijgt fysiotherapie en logopedie. Dat helpt, maar hij heeft nog geen grote inhaalslag gemaakt.

Ik heb het hier wel moeilijk mee. Sowieso omdat het een hele logistieke operatie is om hem overal heen te brengen (zeker omdat ik nog een dochter van 1 heb). En ook omdat ik me gewoon zorgen maak om wat het nu is, en omdat ik zo graag beter met hem zou willen communiceren. Het doet soms echt pijn als ik weer eens van vriendinnen hoor wat hun peuters nu weer voor iets bijdehants hebben gezegd, terwijl die van mij nog niet verder komt dan een lettergreep.

Ik ben er inmiddels wel uit dat als het geen gewoon onderwijs wordt maar cluster 2, dan is dat nu eenmaal zo. Het gaat nu al zoveel beter dan toen hij enkel nog naar het KDV ging en niks leerde omdat hij de hele dag lief in een hoekje zat te spelen.

Ik weet dus niet of het iets van ASS is, maar ik zou hier wel graag meeschrijven - omdat ik veel herken.
Wat fijn!
Ik blijf zeker schrijven zodra we -hopelijk volgende week- vervolgstappen gaan maken!
Het biedt me zeker steun om te weten dat ik niet de enige ben.
Heb zojuist een boek besteld voor ouders met kinderen met ASS.
Alle reacties Link kopieren
To, jouw bericht van de supermarkt is erg herkenbaar. Mijn zoontje is gek op deuren, en dan met name de automatische deuren van de supermarkt. Ook hij kreeg van die woedeaanvallen waar ik niks van begreep. Blijkt dus dat hij persé eerst de deuren dicht wil zien gaan en pas dan gaan wij naar binnen en dan moet hij de deuren ook weer zien sluiten. En als we klaar zijn met de boodschappen weer hetzelfde riedeltje. Is nogal lastig als mensen natuurlijk steeds in en uitlopen. Dus soms staan we dr wel een tijdje...
Maar nu die wat ouder is (4 jaar) accepteert hij wel dat het soms niet kan en dan zeg ik ook dat het te druk is en dat we het een ander keertje gaan doen.

Fijn deze topic. Ik lees ook graag mee voor tips etc.
Alle reacties Link kopieren
LauraRoar schreef:
20-01-2019 20:25
Ik schrijf ook graag mee. Mijn zoontje is bijna drie en praat enkel losse woordjes (en daarvan dan alleen 1 lettergreep). Ook maakt hij slecht contact, terwijl met zijn gehoor niets mis is.

Uiteraard heeft hij driftbuien, al heb ik het idee dat deze bij hem niet erger zijn dan bij de gemiddelde peuter. En hij is er ook redelijk snel weer uit te krijgen.

Verder is het echt een vrolijk en lief jongetje, en tot 1,5 leek alles heel normaal te gaan. Maar ik zie gewoon in alles dat hij ‘anders’ is. Hij onttrekt zich nogal snel aan iets en zit dan helemaal in z’n eigen wereld.

Hij gaat sinds december twee ochtenden per week naar een speciale psz (twee leidsters op acht kindjes), krijgt fysiotherapie en logopedie. Dat helpt, maar hij heeft nog geen grote inhaalslag gemaakt.

Ik heb het hier wel moeilijk mee. Sowieso omdat het een hele logistieke operatie is om hem overal heen te brengen (zeker omdat ik nog een dochter van 1 heb). En ook omdat ik me gewoon zorgen maak om wat het nu is, en omdat ik zo graag beter met hem zou willen communiceren. Het doet soms echt pijn als ik weer eens van vriendinnen hoor wat hun peuters nu weer voor iets bijdehants hebben gezegd, terwijl die van mij nog niet verder komt dan een lettergreep.

Ik ben er inmiddels wel uit dat als het geen gewoon onderwijs wordt maar cluster 2, dan is dat nu eenmaal zo. Het gaat nu al zoveel beter dan toen hij enkel nog naar het KDV ging en niks leerde omdat hij de hele dag lief in een hoekje zat te spelen.

Ik weet dus niet of het iets van ASS is, maar ik zou hier wel graag meeschrijven - omdat ik veel herken.

Heel herkenbaar die pijn, voel ik ook nog vaak en zoon is nu 12. Gelukkig lijkt hij er zelf weinig last van te hebben. Maar als ik zie hoe anderen van zijn leeftijd zijn, dan blijft dat confronterend 😞. Sterkte met alles.
Alle reacties Link kopieren
Ghost79 schreef:
20-01-2019 21:01
Heel herkenbaar die pijn, voel ik ook nog vaak en zoon is nu 12. Gelukkig lijkt hij er zelf weinig last van te hebben. Maar als ik zie hoe anderen van zijn leeftijd zijn, dan blijft dat confronterend 😞. Sterkte met alles.
Jij ook sterkte, maak je je zorgen over het VO? Wat ook niet helpt is dat mijn man er nog niet aan wil, en dus in gesprekken met professionals steeds een verkeerde voorstelling van zaken geeft - in plaats van te benoemen wat er aan de hand is. Het zal nog even duren voor het besef binnenkomt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een zoon en een dochter met autisme. Zoon is gediagnosticeerd toen hij 2,5 was. Het communicatieprobleem herken ik, de driftbuien ook. Hij had een eigen taaltje, onverstaanbaar dus dat leidde tot enorm veel onbegrip van beide kanten. Het MKD, waar hij ook naar verwezen werd, heeft wonderen voor hem gedaan, net als logopedie. Toen hij zich eenmaal verstaanbaar kon maken werden de driftbuien minder omdat hij toen in ieder geval duidelijk kon maken waar het knelpunt zat.
Zoon is inmiddels 16. Is begonnen op het cluster 4 onderwijs en vrij vlot doorgestroomd naar regulier. Op de basisschool heeft hij het een en ander aan problemen gehad, hij werd ernstig gepest. Dat hield op toen hij een klas mocht overslaan en de pester uit de weg kon gaan. Hij zit inmiddels in 5 gymnasium, heeft al besloten welke studie hij straks gaat doen, heeft een hele stabiele vriendengroep en al een paar jaar een vriendin.
Als ik de peuter en kleuter van jaren geleden voor me zie had ik nooit verwacht dat het zo zou uitpakken.

Dochter is 11 en afgelopen jaar gediagnosticeerd. Wij wisten al heel vroeg dat ze ook ASS had, maar hulpverleners(we zijn begonnen met hulp zoeken toen ze 3 was) zagen geen ernstige problemen en wat ze wel zagen werd op de "gezinsdynamiek" geschoven. Niemand legde de link met onder andere de ernstige voedingsproblemen die ze al vanaf haar geboorte heeft, men keek vooral naar de interactie met andere kinderen, het sociale aspect en dat is bij haar, uiterlijk, gewoon goed. Komt sociaal gezien goed mee in de klas, heeft vriendinnetjes, is populair.
Maar dat ze het gewenste sociale gedrag gewoon afkijkt en nadoet en hoeveel inspanning het haar kost om "normaal" te doen en wat dat thuis met haar doet, dat zag niemand in, tot een andere huisarts het wel zag. Hoe vaak ik op school wel niet heb verteld hoe ze thuis is en docenten met klapperende oren zaten te luisteren, ik denk dat ze ons simpelweg niet geloofden. Binnen een paar maanden kreeg ze heel duidelijk de diagnose ASS. Het is inmiddels genoegzaam bekend dat autisme bij meisjes zich heel anders kan uiten dan bij jongens, maar dat is bij een groot deel van hulpverleningsland nog niet doorgedrongen.
Maar ook bij haar gaat het nu een stuk beter. Communicatie was bij haar nooit een groot probleem, ze kon al vroeg en duidelijk praten, maar zij is vooral een binnenvetter en heeft veel moeite met emotieregulatie. Als je haar oppervlakkig kent lijkt ze altijd vrij emotieloos en heeft ze een vlakke gezichtsuitdrukking, maar daaronder broeit het altijd en dat ontploft regelmatig. Maar alleen thuis, nooit in het openbaar.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven