Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij, deel 24.
donderdag 24 januari 2019 14:03
We kletsen hier weer verder, deel 24 al weer (voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
roxy21 wijzigde dit bericht op 24-01-2019 14:31
23.35% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
donderdag 24 januari 2019 16:52
donderdag 24 januari 2019 16:53
De horror!hondenmens schreef: ↑24-01-2019 16:48Hier net zo. Bij puppy's krijg ik vaak zo'n "oooooh gevoel". Niet bij alle rassen trouwens. Sommige vind ik echt lelijk. Maar bij baby's heb ik dat totaal niet. Op mijn 21e was ik met mijn ouders in Centerparcs. Een moeder met baby naast ons was haar spullen aan het inpakken. Ze vroeg of ik kind even wilde vasthouden. Ik keek mijn ouders vragend en dacht: Help! Red me hier uit. Maar ze zeiden: "Doe nou maar." Tja, daar zat ik dan. Duurde misschien 2 minuten.
Ik weet nooit zo goed wat ik met een baby aan moet als ik die een keer vast moet houden, bij kraamvisite of zo. Bij dieren gaat het vasthouden, ermee spelen of tegen praten vanzelf, maar bij baby's en kleine kinderen weet ik het gewoon echt niet
donderdag 24 januari 2019 16:55
Inderdaad! Het schijnt heel vanzelfsprekend te zijn om wel kinderen te willen, net zoals het heel vanzelfsprekend schijnt te zijn dat je kinderen leuk moet vinden en dat kinderen altijd voor gaan!poezenmoedertje schreef: ↑24-01-2019 16:52Ik heb ook geen kinderen.
Ik vind deze harde, vijandige en overvolle wereld gewoon niet geschikt om mijn kinderen in neer te zetten.
Wel word ik strontziek van de hele tijd maar te moeten verantwoorden waarom ik geen kinderen wil.
Aan niemand wordt toch ook gevraagd waarom ze wel kinderen willen?
donderdag 24 januari 2019 16:56
Ik weet nooit wat ik tegen zo'n kind moet zeggen. Maar dat komt denk ik omdat een kind later gaat praten en het kan terug zien op een video. En je daarmee confronteren. Zo van: "Wat zei jij stomme dingen toen." Dieren kunnen dat niet.
hondenmens wijzigde dit bericht op 24-01-2019 16:58
3.81% gewijzigd
donderdag 24 januari 2019 16:58
Haha, ja dat heb ik ook! Dan denk ik eerst 'oei zeker een ongelukje, maar waarom zou je het dan houden', voordat ik kan zeggen, wat leuk voor jullie gefeliciteerd!
maar in mn hoofd blijft het “Oh shit!”.Als mensen mij enthousiast kinderfoto's of filmpjes willen laten zien kijk ik daar braaf even naar en vervolgens vraag ik net zo enthousiast of ze mijn kat willen zien. Er heeft nog nooit iemand nee gezegd
Ik heb geen hekel aan kinderen en kan ook best een half uur met een kind spelen, dus zo af en toe vind ik het wel leuk om de kinderen van vrienden te zien. Waar komt je ergernis vandaan (zijn ze slecht opgevoed ofzo?) en waarom ben je er dan zo vaak? Ik heb iets meer concretere info over de situatie nodig om je van zinnige tips te kunnen voorzien.coolingdown. schreef: ↑24-01-2019 16:49Hebben jullie toevallig tips hoe ik mijn ergernis t.o.v. kinderen kan verbergen als ik op de crime scene aanwezig ben? Want dat is nogal vaak het geval en ik kan het gewoon niet verbergen!
Of doen jullie daar gewoon ook niet aan?
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
donderdag 24 januari 2019 16:59
coolingdown. schreef: ↑24-01-2019 16:49Hebben jullie toevallig tips hoe ik mijn ergernis t.o.v. kinderen kan verbergen als ik op de crime scene aanwezig ben? Want dat is nogal vaak het geval en ik kan het gewoon niet verbergen!
Of doen jullie daar gewoon ook niet aan?
Ik kan ook nog wel wat tips gebruiken, want ik ben daar ook heel slecht in...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 24 januari 2019 17:01
donderdag 24 januari 2019 17:05
Ik hou daar ook niet van, of het nou kinderen of volwassenen zijn. Ben best wel gesteld op mijn persoonlijke ruimte. Ik vind het alleen wel lastig om er iets van te zeggen. Mensen snappen vaak niet dat je dat niet prettig vindt, zeker niet als het om kinderen gaat. Daar moet je ten slotte alles leuk van vinden...hondenmens schreef: ↑24-01-2019 17:01Hebben jullie ook moeite met aanrakingen van kinderen? Als ze willen knuffelen b.v. Ik was eens op de verjaardag van een collega en haar dochter van 3 zat steeds aan mij te plukken. Brrrr! Sowieso raak ik mensen in het algemeen niet uit mezelf aan.
donderdag 24 januari 2019 17:06
Hier nog een bewust kinderloze 
Ik herken het puppy/hond gevoel. Altijd al gek van beesten geweest en sinds 1,5 week heb ik zelf een hond. Het is echt mijn kindje! Zo'n schatje
Voor kinderen voel ik toch een stuk minder en weet ik ook niet zo goed wat ik er mee aan moet. Baby's vind ik verschrikkelijk. Peuters en kleuters grappig, maar niet te lang. Oudere kinderen vind ik leuker en wil ik ook best een dag mee op pad, maar daarna toch echt weer terug naar de ouders.
Ik ben nu in de dertig en heb me nooit echt hoeven te verantwoorden voor mijn kinderloosheid. Dat herken ik helemaal niet. In mijn twintiger jaren werd het wel eens gevraagd. Het ergerde me toentertijd soms wel, maar eigenlijk is het nooit op een vervelende manier gevraagd. Ook nu wordt er nog wel eens om gevraagd en ook wel eens het waarom, maar altijd uit interesse/nieuwsgierigheid. Ik voel me eigenlijk nooit veroordeeld of iets dergelijks. Ik heb me ook nog nooit hoeven te verdedigen.
Ik herken het puppy/hond gevoel. Altijd al gek van beesten geweest en sinds 1,5 week heb ik zelf een hond. Het is echt mijn kindje! Zo'n schatje Voor kinderen voel ik toch een stuk minder en weet ik ook niet zo goed wat ik er mee aan moet. Baby's vind ik verschrikkelijk. Peuters en kleuters grappig, maar niet te lang. Oudere kinderen vind ik leuker en wil ik ook best een dag mee op pad, maar daarna toch echt weer terug naar de ouders.
Ik ben nu in de dertig en heb me nooit echt hoeven te verantwoorden voor mijn kinderloosheid. Dat herken ik helemaal niet. In mijn twintiger jaren werd het wel eens gevraagd. Het ergerde me toentertijd soms wel, maar eigenlijk is het nooit op een vervelende manier gevraagd. Ook nu wordt er nog wel eens om gevraagd en ook wel eens het waarom, maar altijd uit interesse/nieuwsgierigheid. Ik voel me eigenlijk nooit veroordeeld of iets dergelijks. Ik heb me ook nog nooit hoeven te verdedigen.
donderdag 24 januari 2019 17:07
Ik ga eigenlijk alleen op kraamvisite van goede vrienden, en dan wil ik de baby best even vasthouden, ik vind er alleen niets schattigs aan.
Ooit ben ik weleens op kraamvisite geweest bij collega's, maar dat doe ik niet meer. En daar heb ik weleens bedankt voor het vasthouden van het kind, dat was prima.
Wel zorg ik er voor dat ik niet uitgenodigd wordt op kinderverjaardagen. Gewoon bij de eerste verjaardag aangeven dat je liever niet op kinderenverjaardagen komt, omdat je het te druk vindt. Dat wordt bij mij eigenlijk altijd goed opgevangen en vervolgens wordt je nooit meer uitgenodigd. Oke, behalve bij één iemand, die houdt stug vol. Maar gelukkig kan ik toch bijna nooit.
Kerstdiner bij mijn familie vind ik wel een ding, maar je kunt moeilijk zeggen dat je niet komt vanwege de kinderen. Soms gaan we niet, maar dan zeggen we dat het niet goed uitkomt ivm andere afspraken.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
donderdag 24 januari 2019 17:08
Och ik kan kinderen best handelen, zolang ze niet krijsen, huilen of gillen of in de weg lopen. Ik kan ook best knuffelen met kinderen, ben een leuke tante en heb een onverklaarbare aantrekkingskracht op peuters.
Als ik me echt dood erger dan zeg ik er iets van (ben wel streng) of ik ga weg. Ik ga overigens niet voor mijn lol op plekken zitten waar hordes kinderen rondstruinen, dan blijf ik liever thuis.
Als ik me echt dood erger dan zeg ik er iets van (ben wel streng) of ik ga weg. Ik ga overigens niet voor mijn lol op plekken zitten waar hordes kinderen rondstruinen, dan blijf ik liever thuis.
donderdag 24 januari 2019 17:10
Nee, ik heb daar geen last van. Ik vind het vaak wel schattig. Maar de enige kleine kinderen die ik tegen kom zijn mijn eigen neefjes en nichtjes en ik ben wel gek op die gasten. In mijn vriendenkring hebben maar weinig mensen kinderen. Het gros is al dan niet gewenst kinderloos eigenlijk...hondenmens schreef: ↑24-01-2019 17:01Hebben jullie ook moeite met aanrakingen van kinderen? Als ze willen knuffelen b.v. Ik was eens op de verjaardag van een collega en haar dochter van 3 zat steeds aan mij te plukken. Brrrr! Sowieso raak ik mensen in het algemeen niet uit mezelf aan.
donderdag 24 januari 2019 17:32
donderdag 24 januari 2019 17:49
Ik heb dat gewoon met mensen in het algemeen. Hou er ook niet zo van als mensen me zomaar heel uitgebreid willen knuffelen als ze me zien. Gewoon een korte knuffel is prima en soms moeten ze gewoon accepteren dat je met je poten van me af moet blijven.hondenmens schreef: ↑24-01-2019 17:01Hebben jullie ook moeite met aanrakingen van kinderen? Als ze willen knuffelen b.v. Ik was eens op de verjaardag van een collega en haar dochter van 3 zat steeds aan mij te plukken. Brrrr! Sowieso raak ik mensen in het algemeen niet uit mezelf aan.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
donderdag 24 januari 2019 17:49
Gewoon negeren die handel. Als je ze geen aandacht geeft laten ze je wel met rust.coolingdown. schreef: ↑24-01-2019 16:49Hebben jullie toevallig tips hoe ik mijn ergernis t.o.v. kinderen kan verbergen als ik op de crime scene aanwezig ben? Want dat is nogal vaak het geval en ik kan het gewoon niet verbergen!
Of doen jullie daar gewoon ook niet aan?
Want dat is het enigste wat ze willen: aaaaandaaaacht!! Blaach.
Of als ze toch aan de gang blijven dan gewoon een keer naar "blaffen." Heb ik ook gedaan, nu geen last er meer van.
donderdag 24 januari 2019 18:07
Hier ook een bewust V/V-kinderloos stel. Hoe vaak we het ook proberen, die kinderen komen er gelukkig niet. En ik zie ons ook nog niet in een catalogus een geschikte donor uitzoeken. "Doe maar een blonde met krullen, humor, sportief én goed in betavakken".
We krijgen váák de vraag of we kids willen en zo nee waarom niet. Nou omdat ik er niks mee heb. En de toegevoegdewaarde er ook niet van zie. Heerlijk rustig zo. We werken beide veel, we houden van reizen en luxe dingen. Ik weet leukere zaken om mn geld aan te spenderen
We krijgen váák de vraag of we kids willen en zo nee waarom niet. Nou omdat ik er niks mee heb. En de toegevoegdewaarde er ook niet van zie. Heerlijk rustig zo. We werken beide veel, we houden van reizen en luxe dingen. Ik weet leukere zaken om mn geld aan te spenderen
donderdag 24 januari 2019 18:08
Ik geef ze vaak "the look", dat maakt soms indruk. En helpt het niet bij de kids, dan ga ik de ouders irritant aanstaren.coolingdown. schreef: ↑24-01-2019 16:49Hebben jullie toevallig tips hoe ik mijn ergernis t.o.v. kinderen kan verbergen als ik op de crime scene aanwezig ben? Want dat is nogal vaak het geval en ik kan het gewoon niet verbergen!
Of doen jullie daar gewoon ook niet aan?
