Slapeloze nachten kinderen.

17-02-2019 12:30 25 berichten
Alle reacties Link kopieren
X
anoniem_382748 wijzigde dit bericht op 22-12-2019 13:53
Reden: Niet meer relevant.
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Tip voor korte termijn; het is mooi weer, stuur partner er met de kids op uit. Zij lekker frisse lucht en moe worden dus kunnen vast vannacht goed slapen. Jij duikt ondertussen dat zij weg zijn je bed in, zet de bel en telefoon uit en slaapt even een paar uurtjes.
Of leg de 3jarige in bed, maar accepteer dat ze bijv een filmpje kijkt ondertussen. Ook dan rust ze echt wel even uit. Niet slapen is niet erg, als ze wél slaapt heb je vannacht mogelijk weer problemen.

En voor de lange termijn ga je vanavond samen met man een plan van aanpak bedenken. Leer de drie jarige dat ze gewoon in bed blijft. Niet kunnen slapen; geeft niks. Je mag ook gewoon met je ogen open in bed liggen, dan rust je ook uit. Wees hier consequent in.
En als dat echt niet werkt; jij met de baby in 1 kamer en partner met de 3 jarige in de andere kamer. Dan heb je allebei maar 1 kind waar je voor hoeft te zorgen. Die 3 jarige kan je best wat regels leren, ik krijg de indruk dat ze jullie aan het testen is.
piepp wijzigde dit bericht op 17-02-2019 12:44
11.51% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
De allereerste vraag die beantwoord moet worden voor je kan bedenken wat te doen is: waarom wordt ze (klaar)wakker?
Drie jaar? Dan is het uit met dat gedonder.

Koop sam het slaapschaap (of soortgelijke kinderklok) en zolang het schaap 'slaapt' blijft je oudste in bed, en is stil. Slapen niet verplicht maar in bed, en geen gegil. Kom nou. Mama moet ook slapen, iedereen moet slapen.

Uit bed? Gewoon terug sturen. Gillen? Op de strafplek. En daarna terugsturen naar bed.

Super nanny heeft er een duidelijke techniek voor. Laat je man ook meehelpen hiermee, trek 1 lijn.
Alle reacties Link kopieren
Ga je elke keer naar haar toe als ze wakker wordt?
Alle reacties Link kopieren
Mijn jongste zoon is inmiddels bijna 14. Hij was én is een slechte slaper. Al toen ik zwanger was van hem, sliep ik zelf slecht; soms vermoed ik dat hij daar in mijn buik al voor zorgde omdat hij toen wellicht al onrustig was. Mijn oudste is anderhalf jaar ouder en sliep wat lastig in, maar verder sliep hij eigenlijk wel goed.
Ik weet hoe je je voelt. Je wordt er echt... Nou ja, woorden schieten eigenlijk te kort, zo moe ben je op een gegeven moment.
Wij hebben wel methodes geprobeerd, maar ik ben blij dat ik op een gegeven moment maar gewoon gedaan heb wat iedereen nog de meeste slaap gaf. (heb het al verschillende keren uitvoerig omschreven hier in de loop der jaren, zal het proberen kort te houden) Toen onze zoon een keer ziek was en in plaats van in zijn bedje naast ons, tussen ons in sliep, ging dat veel beter. Hij werd wel wakker, maar sliep vrij gemakkelijk gewoon weer in. Op een eigen kamertje heeft hij eigenlijk nooit geslapen, dat hebben we ingericht toen hij tegen de twee jaar oud was, maar al snel daarna wilden de jongens liever samen op een kamer en werd het kamertje van mijn jongste mijn werkkamer. Elke avond las ik lang voor, ze sliepen moeilijk in, maar waar de oudste dan verder wel doorsliep, werd de jongste nog steeds heel vaak wakker. Omdat ze inmiddels wel grote bedden hadden, schoof mijn man of ik vaak in zijn bed als hij in de nacht bij ons kwam. Het was soms een hele 'beddendans' bij ons 's nachts, altijd maar afwachten wie waar wakker werd. Ik was er niet blij mee, zeker niet, maar het gaf nog het minste slaapgebrek. Het ergste was in die tijd eigenlijk nog dat de jongste niet zelf naar ons toe kwam, maar ging roepen en huilen vanuit bed. Toen hij dat eenmaal niet meer deed, ging het weer bergopwaarts. Dan klom hij over ons voeteneind en tussen ons in, mijn man werd er meestal niet meer wakker van en als hij dat wel werd, ging hij naar het bed van zoon. Ik werd er altijd even wakker van, maar sliep op den duur vrij gemakkelijk weer in. Sinds een jaar, anderhalf jaar pas komt de jongste niet meer naar ons. Hij kan nog steeds niet op een normale manier inslapen, maar moet afleiding hebben om piekeren en vervelende lichamelijke sensaties, een soort tics, te voorkomen. Ik heb dat precies zo. Ik heb mezelf in slaap gelezen sinds ik kon lezen, voor die tijd was slapen voor mij (en mijn ouders!) een hel. Ik weet dus dat in ons geval alleen afleiding helpt. Mijn zoon leest helaas niet graag, hij heeft dyslexie en dan is het geen leuke afleiding voor hem, maar een opgave. Blijft over filmpjes kijken. Klinkt heel onpedagogisch en is het wellicht ook, maar sinds we daar niet meer moeilijk over doen, kan hij in elk geval zonder gedoe inslapen (zij het laat, hij slaapt in het weekend vaak als laatste van ons vieren en is het eerste wakker, hij heeft blijkbaar gewoon ook niet zo veel nodig) en tegenwoordig ook doorslapen.
De moraal van dit verhaal: denk buiten de gebaande paden. De geijkte oplossingen en methodes kunnen vaak best werken, maar voor sommige kinderen niet en dan kun je maar beter pragmatisch zijn. Je kunt bijvoorbeeld star vasthouden aan geen kind in bed willen, maar als dat de enige manier is om aan haar en jullie slaap te komen, kun je kiezen of delen.
Maar ik weet hoe je je voelt, het is zwaar klote. Sterkte!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou 3jarige echt "wat strenger" behandelen. Ben zelf heel erg van de softe/gevoelige opvoeding, maar met betrekking tot het slapen ben ik toch strenger geworden, sinds eigen dochter 3 is geworden (inmiddels richting de 4).
Voor het 3e jaar was ik erg van het samen slapen, draagdoeken etc. Vanaf 3 merkte ik dat dochter toch meer structuur nodig had. Vervelend als je in de nacht wakker wordt, maar we gaan niet roepen, schreeuwen of spelen snachts. En om 0500 is het ook nog geen ochtend. Ik heb een stapel boeken naast haar bed gelegd. Kan ze echt niet slapen, dan mag ze even gaan lezen.
Alle reacties Link kopieren
Misschien goed dat ik hier nog aan toevoeg dat in ons gezien diverse 'afko's' zijn vastgesteld, waaronder AD(H)D. Het is dan echt niet zo simpel als 'je kunt ook met open ogen in bed liggen'. Dat kan ik zelf bijvoorbeeld ook niet. Of niet, het kán wel natuurlijk, maar is een regelrechte kwelling. Een kind kan dat nog niet relativeren. Het is ook lastig te begrijpen voor 'gewone' mensen, om het zo maar te zeggen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Yella78 schreef:
17-02-2019 12:59
Mijn jongste zoon is inmiddels bijna 14. Hij was én is een slechte slaper. Al toen ik zwanger was van hem, sliep ik zelf slecht; soms vermoed ik dat hij daar in mijn buik al voor zorgde omdat hij toen wellicht al onrustig was. Mijn oudste is anderhalf jaar ouder en sliep wat lastig in, maar verder sliep hij eigenlijk wel goed.
Ik weet hoe je je voelt. Je wordt er echt... Nou ja, woorden schieten eigenlijk te kort, zo moe ben je op een gegeven moment.
Wij hebben wel methodes geprobeerd, maar ik ben blij dat ik op een gegeven moment maar gewoon gedaan heb wat iedereen nog de meeste slaap gaf. (heb het al verschillende keren uitvoerig omschreven hier in de loop der jaren, zal het proberen kort te houden) Toen onze zoon een keer ziek was en in plaats van in zijn bedje naast ons, tussen ons in sliep, ging dat veel beter. Hij werd wel wakker, maar sliep vrij gemakkelijk gewoon weer in. Op een eigen kamertje heeft hij eigenlijk nooit geslapen, dat hebben we ingericht toen hij tegen de twee jaar oud was, maar al snel daarna wilden de jongens liever samen op een kamer en werd het kamertje van mijn jongste mijn werkkamer. Elke avond las ik lang voor, ze sliepen moeilijk in, maar waar de oudste dan verder wel doorsliep, werd de jongste nog steeds heel vaak wakker. Omdat ze inmiddels wel grote bedden hadden, schoof mijn man of ik vaak in zijn bed als hij in de nacht bij ons kwam. Het was soms een hele 'beddendans' bij ons 's nachts, altijd maar afwachten wie waar wakker werd. Ik was er niet blij mee, zeker niet, maar het gaf nog het minste slaapgebrek. Het ergste was in die tijd eigenlijk nog dat de jongste niet zelf naar ons toe kwam, maar ging roepen en huilen vanuit bed. Toen hij dat eenmaal niet meer deed, ging het weer bergopwaarts. Dan klom hij over ons voeteneind en tussen ons in, mijn man werd er meestal niet meer wakker van en als hij dat wel werd, ging hij naar het bed van zoon. Ik werd er altijd even wakker van, maar sliep op den duur vrij gemakkelijk weer in. Sinds een jaar, anderhalf jaar pas komt de jongste niet meer naar ons. Hij kan nog steeds niet op een normale manier inslapen, maar moet afleiding hebben om piekeren en vervelende lichamelijke sensaties, een soort tics, te voorkomen. Ik heb dat precies zo. Ik heb mezelf in slaap gelezen sinds ik kon lezen, voor die tijd was slapen voor mij (en mijn ouders!) een hel. Ik weet dus dat in ons geval alleen afleiding helpt. Mijn zoon leest helaas niet graag, hij heeft dyslexie en dan is het geen leuke afleiding voor hem, maar een opgave. Blijft over filmpjes kijken. Klinkt heel onpedagogisch en is het wellicht ook, maar sinds we daar niet meer moeilijk over doen, kan hij in elk geval zonder gedoe inslapen (zij het laat, hij slaapt in het weekend vaak als laatste van ons vieren en is het eerste wakker, hij heeft blijkbaar gewoon ook niet zo veel nodig) en tegenwoordig ook doorslapen.
De moraal van dit verhaal: denk buiten de gebaande paden. De geijkte oplossingen en methodes kunnen vaak best werken, maar voor sommige kinderen niet en dan kun je maar beter pragmatisch zijn. Je kunt bijvoorbeeld star vasthouden aan geen kind in bed willen, maar als dat de enige manier is om aan haar en jullie slaap te komen, kun je kiezen of delen.
Maar ik weet hoe je je voelt, het is zwaar klote. Sterkte!
Zo hebben wij het hier ook altijd opgelost.
En waar altijd gezegd werd dat man en ik dan noooooit meer samen in bed zouden liggen want je verwend ze zo, we liggen alweer een jaar of drie zonder kind(eren).
Wat heb je zelf al geprobeerd?
Slaapwekker, boekjes naast bed leggen zodat ze kan lezen als ze wakker is, beker water (geen gezeur over dorst) bijvoorbeeld?
Weet je hoe het komt dat ze wakker wordt? Droomt ze, wil ze bij jullie zijn, is ze bang, vindt ze haar bed vervelend, is ze wel moe genoeg?
Alle reacties Link kopieren
Ik sprak van de week op mijn werk een moeder wier oudere kinderen (5 en 3, in dat geval) veel wakker waren sinds de geboorte van de baby. Zij had echt het idee dat de jongens jaloers waren op de extra aandacht die de baby 's nachts kreeg en dat zij daar - onbewust - ook een graantje van wilden meepikken.
Zou dit bij jouw dochter ook kunnen spelen?

Al die regels over 'om 5 uur slapen we nog' worden voor je dochter natuurlijk lastiger te accepteren (of misschien zelfs wel te begrijpen) als haar zusje wél op ieder gewenst moment aandacht krijgt. Natuurlijk is ze oud genoeg om te begrijpen dat er een verschil is tussen haar en de baby, maar gevoelsmatig werkt dat toch niet altijd zo.
Kan hun vader bijvoorbeeld 's nachts bij haar op de kamer gaan liggen? Of kan zij misschien (tijdelijk!) ook bij jullie op de kamer, in een eigen bedje?

En hoe zitten jullie overdag? Gaat ze naar een KDV of PSZ, ga jij binnenkort weer werken?
Alle reacties Link kopieren
Yella78 schreef:
17-02-2019 12:59
Hij kan nog steeds niet op een normale manier inslapen, maar moet afleiding hebben om piekeren en vervelende lichamelijke sensaties, een soort tics, te voorkomen. Ik heb dat precies zo. Ik heb mezelf in slaap gelezen sinds ik kon lezen, voor die tijd was slapen voor mij (en mijn ouders!) een hel. Ik weet dus dat in ons geval alleen afleiding helpt. Mijn zoon leest helaas niet graag, hij heeft dyslexie en dan is het geen leuke afleiding voor hem, maar een opgave. Blijft over filmpjes kijken. Klinkt heel onpedagogisch en is het wellicht ook, maar sinds we daar niet meer moeilijk over doen, kan hij in elk geval zonder gedoe inslapen (zij het laat, hij slaapt in het weekend vaak als laatste van ons vieren en is het eerste wakker, hij heeft blijkbaar gewoon ook niet zo veel nodig) en tegenwoordig ook doorslapen.
Misschien kan de storytell app nog helpen? Dat zijn luisterboeken die je aan kan zetten (inclusief een sleepruimen voor een bepaalde tijd) geen fel licht van een beeldscherm, wel afleiding van het piekeren. Dat helpt mij goed als het nodig is.
honingbijtje schreef:
17-02-2019 12:48
Drie jaar? Dan is het uit met dat gedonder.

Koop sam het slaapschaap (of soortgelijke kinderklok) en zolang het schaap 'slaapt' blijft je oudste in bed, en is stil. Slapen niet verplicht maar in bed, en geen gegil. Kom nou. Mama moet ook slapen, iedereen moet slapen.

Uit bed? Gewoon terug sturen. Gillen? Op de strafplek. En daarna terugsturen naar bed.

Super nanny heeft er een duidelijke techniek voor. Laat je man ook meehelpen hiermee, trek 1 lijn.
Precies dit!!
Yella78 schreef:
17-02-2019 12:59

Mijn zoon leest helaas niet graag, hij heeft dyslexie en dan is het geen leuke afleiding voor hem, maar een opgave. Blijft over filmpjes kijken. Klinkt heel onpedagogisch en is het wellicht ook, maar sinds we daar niet meer moeilijk over doen, kan hij in elk geval zonder gedoe inslapen (zij het laat, hij slaapt in het weekend vaak als laatste van ons vieren en is het eerste wakker, hij heeft blijkbaar gewoon ook niet zo veel nodig) en tegenwoordig ook doorslapen.
Ik heb dat zelf bij tijd en wijlen ook, en had dat zeker als kind ook. Wel hielpen hier luisterboeken enorm goed, misschien nog een idee? Ik heb toen alle Harry Potter boeken bv geluisterd en dit hielp mij betrr dan filmpjes kijken ivm het licht.
Alle reacties Link kopieren
Hebben we voorgesteld, hij wil dat niet. Volgens hem helpt dat niet genoeg.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Arme buren
Alle reacties Link kopieren
Niet slapende kinderen een drama ik weet het. Ga bij je oudste op haar kamer liggen als ze wakker wordt/ blijft. Blijf herhalen dat het nacht is en dan slapen we. Overdag niet meer slapen. Je man zal voor de baby moeten zorgen in de nacht of andersom. Slaap is het enige wat belangrijk is. Luisterboek een optie als ze echt niet kan slapen. Succes ooit komt het goed....echt!
Als de muren blijkbaar van karton zijn en kind 1 elk zuchtje en flesje van haar baby-zusje hoort kan je er nu éénmaal weinig aan doen dat ze wakker wordt en ook aandacht wil.

Combineer dat met dat ze vroeger ook een aantal keer per nacht wakker werd ...


Helpt het om haar een aantal dagen per week te vermoeien met KDV of PSZ?

Is ze nét 3? Of gaat ze richting 4 en richting school?

Ik zou ook bijna gaan denken aan andere huisvesting met dikkere muren of de mogelijkheid om op een andere verdieping te slapen.
Maar dat moet financieel mogelijk zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp hoe zwaar weinig slapen is! Bij mijn zoontje gaat het nu veeeeeel beter.

Eerder werd ie 3 of 5 x wakker. Erg vermoeiend. Ik probeerde methodes als laten huilen 5 min. Dan 10 min. Etc. Dit heeft niet gewerkt.

Ik ben naast mijn zoontje gaan slapen. Op deze manier konden we allebei sneller weer verder slapen. Het ging uit zichzelf steeds beter.

In jouw geval zal het natuurlijk anders zij.... Eerder las ik ook al dat iemand aan gaf iemand bij je dochter te laten slapen. Misschien werkt dat en kunnen jullie allemaal weer sneller verder slapen. Wellicht een tijdelijk iets
Alle reacties Link kopieren
Zo een 3 jarige die snachts nog regelmatig wakker is...dat is wel erg heftig. Wat iemand al vroeg, tikt ze de 4 al een beetje aan? Want voordat ze naar school moet zou ik hier wel wat strenger voor worden.

Mijn oudste was toen hij 3 was een weekje echt ziek dus snachts vaak wakker en kreeg veel aandacht. Dat ging toen hij beter was nog even door en daar werd ik wel echt streng op. Geen licht aan, geen filmpjes kijken, geen gesprekken, geen aandacht helemaal niks. Gewoon Piet je gaat nu naar bed en slapen. Ging hij huilen dan was dat pech voor hem en ik zei dan ook duidelijk dat hij moest gaan slapen en we morgen weer leuke dingen gingen doen. Ook steeds heb ik aangegeven als het donker is slapen we en als het licht is zijn we wakker. Toen hij doorhad dat hij snachts geen aandacht kreeg sliep hij al snel weer door.
Ik heb niet echt ervaring met flesvoeding, maar kan je het niet zonder geluid doen? Thermoskan naast je bed, poedertoren en fles ernaast. Of gaat baby meteen heel hard huilen? Mijn kinderen gingen eerst altijd een beetje draaien en dan wist ik dat ze honger hadden.

Wel heel lastig dat het beide zulke lichte slapers zijn zeg.
Alle reacties Link kopieren
Yella78 schreef:
17-02-2019 13:05
Misschien goed dat ik hier nog aan toevoeg dat in ons gezien diverse 'afko's' zijn vastgesteld, waaronder AD(H)D. Het is dan echt niet zo simpel als 'je kunt ook met open ogen in bed liggen'. Dat kan ik zelf bijvoorbeeld ook niet. Of niet, het kán wel natuurlijk, maar is een regelrechte kwelling. Een kind kan dat nog niet relativeren. Het is ook lastig te begrijpen voor 'gewone' mensen, om het zo maar te zeggen.
Hier geen label, maar met open ogen in bed liggen kan mijn jongste van bijna 7 ook niet. Hij wilde altijd een autootje mee naar bed (1 zonder geluid en het liefst 1 waar de deuren van open konden). Daar ging hij dan mee spelen, misschien deed hij dat midden in de nacht ook wel eens. Bij beide kinderen een periode gehad dat ze 's nachts een schemerlampje aan wilden op hun kamer.

Ik hanteer de regel wat je in je bed doet moet je zelf weten, maar je gaat wel gewoon naar bed en daar blijf je ook. Idd, dingen als dorst (tuitbeker water in bed) kun je voorblijven. Boekje pakken mag altijd (liggen gewoon op de kamer) en je mag idd ook een speelgoedje in bed. 1 keer kwam hij beneden, ik kan niet slapen. Ik zei: dan ga je maar een boekje lezen. Zijn antwoord: daar wordt ik zo moe van. Dat is nu ook net de bedoeling kind.
Alle reacties Link kopieren
Poeh, wat heftig zeg. Ik heb eigenlijk geen echte tips, maar wil jewel even sterkte wensen.
Alle reacties Link kopieren
Thanks allemaal voor de reacties.
En excuses voor mijn late reactie terug.
Wonder boven wonder, en ik klop het even af. Is het ruim genomen de afgelopen week wel erg goed gegaan.
Afgelopen twee weken had ze vakantie. Dus inderdaad aan een stappenplan begonnen en veel verandering gebracht.
Ze had nog een flesje mee naar bed. Die krijgt ze niet meer. Een beker water op haar kastje en meer niet.
Luier uit, en plassen doet ze nu op de wc.

Ik krijg nu het gevoel dat ze toe was aan stappen vooruit en dat ze zich groter wilde voelen dan haar zusje. Want dat zegt ze ook steeds, ik ben een grote meid he mama. En zo gedraagt ze zich nu over het algemeen nu ook.
We hebben een klok bij de action gekocht. Tussen de 7 en 8 is nu rood gekleurd. Dan ga je naar bed, en dan mag je uit bed als de kleine wijzer daar tussen gaat. En dat gaat eigenlijk goed.

Dankjulliewel nogmaals.
Ik hoop dat het zo blijft gaan, want mijn bed uitkomen voor mijn kids vind ik helemaal niet erg maar dit was gewoon terror..
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat het al wat beter gaat.
Ik zelf heb ook meerdere topics geopend over het slaapgedrag van mijn jongste. Die is pas 15 maanden dus wel jonger dan die van jou.

Helaas slapen de kinderen van de buren (3 & 1) ook slecht dus als er eentje begint te huilen daar volgt nummer twee en dan wordt mijn jongste ook weer wakker. Een gebed zonder eind.
Zij laten hun kinderen namelijk gerust een uur of langer liggen krijsen (maar echt over de top) in bed. En dat is uitgerekend naast de kamer van ons zoontje.

Ik ben helemaal voor de snelste oplossing. Geen overlast voor de buren veroorzaken en allemaal snel weer slapen, maar helaas heeft het nog niet echt verandering gebracht.
Bij ons in bed slapen wil zoontje niet.

Wij modderen dus nog aan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven