Kinderen
alle pijlers
Stadskinderen vs dorpskinderen
woensdag 13 maart 2019 11:02
Ik woon al jaren met mijn twee kinderen in een stad met meer dan 500.000 inwoners. Erger nog: ik woon midden in het centrum. Wel in een doodlopende straat waar weinig auto's rijden, maar het is een zijstraat van een drukke winkelstraat.
Ik zelf kom oorspronkelijk uit een Noord Brabants stad van ongeveer 100.000 inwoners.
Mijn kinderen willen absoluut niet weg uit de stad, niet eens weg uit het drukke centrum. Als we in Noord Brabant bij mijn ouders logeren (veel groen, speeltuinen, veel buitenspeel gelegenheden, veel woonerven rondom) vinden ze het erg leuk en genieten ze ook van het vrij buiten kunnen zijn. Maar toch vinden ze de drukke stad hun 'thuis'. Redenen die ze opgeven
-veel te doen
-elke activiteit is te vinden in onze buurt
-gebrek aan speeltuinen is geen probleem, er wordt toch al zoveel georganiseerd ik de stad
Ik erken de voordelen, maar in mijn ogen zijn er genoeg nadelen
-door de hoge huurprijzen in de grote stad kunnen we ons maar een flat permitteren (vinden ze niet erg, want ze zijn toch niet vaak thuis)
-het is toch allemaal wat onpersoonlijk
-massa mensen, drukte, voor een beetje groen moet je echt 'reizen'.
Ik vraag me nu wel het volgende af: zijn er grote verschillen tussen kinderen die in een grote stad opgroeien en kinderen die in een dorp opgroeien? Welke zijn dat dan? Wie heeft er bewust gekozen voor de kinderen voor een grote stad/klein dorpje en waarom?
Ik zelf kom oorspronkelijk uit een Noord Brabants stad van ongeveer 100.000 inwoners.
Mijn kinderen willen absoluut niet weg uit de stad, niet eens weg uit het drukke centrum. Als we in Noord Brabant bij mijn ouders logeren (veel groen, speeltuinen, veel buitenspeel gelegenheden, veel woonerven rondom) vinden ze het erg leuk en genieten ze ook van het vrij buiten kunnen zijn. Maar toch vinden ze de drukke stad hun 'thuis'. Redenen die ze opgeven
-veel te doen
-elke activiteit is te vinden in onze buurt
-gebrek aan speeltuinen is geen probleem, er wordt toch al zoveel georganiseerd ik de stad
Ik erken de voordelen, maar in mijn ogen zijn er genoeg nadelen
-door de hoge huurprijzen in de grote stad kunnen we ons maar een flat permitteren (vinden ze niet erg, want ze zijn toch niet vaak thuis)
-het is toch allemaal wat onpersoonlijk
-massa mensen, drukte, voor een beetje groen moet je echt 'reizen'.
Ik vraag me nu wel het volgende af: zijn er grote verschillen tussen kinderen die in een grote stad opgroeien en kinderen die in een dorp opgroeien? Welke zijn dat dan? Wie heeft er bewust gekozen voor de kinderen voor een grote stad/klein dorpje en waarom?
hanaa wijzigde dit bericht op 13-03-2019 11:18
0.07% gewijzigd
woensdag 13 maart 2019 11:05
Ik erken trouwens dat het heel gemakkelijk is om alle voorzieningen zo dicht bij te hebben. We doen bijna alles op de fiets
Ik ken iemand die in een dorpje woont en haar kind elke week een paar x per week naar een ander dorpje moet brengen omdat er geen turnclub en zwemschool in haar dorp zit.
Zij zit continu in de auto met haar kinderen. Dat zou ik ook vervelend vinden.
Daatnaast heb ik een kennis die uit een heel klein Limburgs dorpje komt en hier een paar straten verder een huis heeft gekocht met haar man en kinderen. Bewust midden in het drukste gedeelte van onze stad, omwille van praktische redenen (geen auto te hoeven hebben), alle voorzieningen voor haar kinderen zijn op fietsafstand. Maar haar allergrootste reden was dat ze zich als kind kapot verveelde in dat dorp. Iedereen kende elkaar en weinig mogelijkheden om zich te ontplooien. Dat wilde ze niet voor haar kinderen
Bovendien houdt haar gezin van de levendigheid die de stad biedt.
Ik moet wel zeggen dat nu de kinderen ouder zijn ik de voordelen ervan wel begin te zien. Dat was vroeger minder.
Ik ken iemand die in een dorpje woont en haar kind elke week een paar x per week naar een ander dorpje moet brengen omdat er geen turnclub en zwemschool in haar dorp zit.
Zij zit continu in de auto met haar kinderen. Dat zou ik ook vervelend vinden.
Daatnaast heb ik een kennis die uit een heel klein Limburgs dorpje komt en hier een paar straten verder een huis heeft gekocht met haar man en kinderen. Bewust midden in het drukste gedeelte van onze stad, omwille van praktische redenen (geen auto te hoeven hebben), alle voorzieningen voor haar kinderen zijn op fietsafstand. Maar haar allergrootste reden was dat ze zich als kind kapot verveelde in dat dorp. Iedereen kende elkaar en weinig mogelijkheden om zich te ontplooien. Dat wilde ze niet voor haar kinderen
Bovendien houdt haar gezin van de levendigheid die de stad biedt.
Ik moet wel zeggen dat nu de kinderen ouder zijn ik de voordelen ervan wel begin te zien. Dat was vroeger minder.
hanaa wijzigde dit bericht op 13-03-2019 11:19
50.56% gewijzigd
woensdag 13 maart 2019 11:08
Mijn kinderen zijn opgegroeid in een dorp, en wonen nu in een stad. Hun ervaring: Het was superleuk toen ze klein waren (basisschoolleeftijd). Ze konden overal op straat spelen, en als je met een bal naar buiten ging, kwam je altijd iemand tegen die je kende.
Vanaf de middelbare vonden ze het stukken minder leuk. Er kwamen zelden vriendjes spelen, want die vonden het allemaal veel te ver fietsen. 's Morgens gingen ze met een grote groep leeftijdgenoten op de fiets richting school, maar terug naar huis was vaak een eenzame tocht. En daarna zat je dus weer alleen.
Als moeder vond ik het voordeel dat ze per dag al een hele poos buiten actief waren als ze thuis kwamen (het was drie kwartier fietsen), dus mochten ze zonder morren achter de pc.
En ik kon continu taxichauffeur spelen, clubjes en alles was altijd verderop.
Ze zijn nu volwassen en zouden nooit meer in een dorp willen wonen. De stad vinden ze super, alles binnen loopafstand (ik woon nu ook in het centrum), makkelijker afspreken met vrienden.
Ja, het wonen is hier duurder. Ik heb een kleiner flatje dan het grote huis dat we op het platteland hadden. Maar je maakt het zelf net zo (on)persoonlijk als je wilt. Ik heb een leuk contact met sommige buren. En als we naar het bos willen, moeten we eerst de bus of de auto pakken. Er zijn ergere dingen.
Vanaf de middelbare vonden ze het stukken minder leuk. Er kwamen zelden vriendjes spelen, want die vonden het allemaal veel te ver fietsen. 's Morgens gingen ze met een grote groep leeftijdgenoten op de fiets richting school, maar terug naar huis was vaak een eenzame tocht. En daarna zat je dus weer alleen.
Als moeder vond ik het voordeel dat ze per dag al een hele poos buiten actief waren als ze thuis kwamen (het was drie kwartier fietsen), dus mochten ze zonder morren achter de pc.
En ik kon continu taxichauffeur spelen, clubjes en alles was altijd verderop.
Ze zijn nu volwassen en zouden nooit meer in een dorp willen wonen. De stad vinden ze super, alles binnen loopafstand (ik woon nu ook in het centrum), makkelijker afspreken met vrienden.
Ja, het wonen is hier duurder. Ik heb een kleiner flatje dan het grote huis dat we op het platteland hadden. Maar je maakt het zelf net zo (on)persoonlijk als je wilt. Ik heb een leuk contact met sommige buren. En als we naar het bos willen, moeten we eerst de bus of de auto pakken. Er zijn ergere dingen.
anoniem_370276 wijzigde dit bericht op 13-03-2019 11:09
3.07% gewijzigd
woensdag 13 maart 2019 11:11
Wij wonen in een middelgroot dorp, dus wel alle voorzieningen (en buitenpoli ziekenhuis etc) maar wel groene omgeving/meer rust/ons kent ons idee.
Dat is wel fijn, een dorp waar je amper voorzieningen hebt of er ±25km voor moet rijden, lijkt me niks/afgesloten.
Ik doe alles op de fiets en als ik wil winkelen in de grote stad (op 10km afstand) ben ik er zo met de fiets of met openbaar vervoer/indien nodig auto. Dus we hebben alle gemakken.
Als kind wilde ik altijd in ''de grote stad'' wonen trouwens, lekker veel te doen etc
Dus als student wel in echte studentenstad gewoond, met man in klein flatje midden in Rotterdam, maar zo blij dat we de stap gezet hebben terug te gaan naar dit dorp.
Dat is wel fijn, een dorp waar je amper voorzieningen hebt of er ±25km voor moet rijden, lijkt me niks/afgesloten.
Ik doe alles op de fiets en als ik wil winkelen in de grote stad (op 10km afstand) ben ik er zo met de fiets of met openbaar vervoer/indien nodig auto. Dus we hebben alle gemakken.
Als kind wilde ik altijd in ''de grote stad'' wonen trouwens, lekker veel te doen etc
Dus als student wel in echte studentenstad gewoond, met man in klein flatje midden in Rotterdam, maar zo blij dat we de stap gezet hebben terug te gaan naar dit dorp.
woensdag 13 maart 2019 11:12
Dat gebeurt in de stad ook hoor.redbulletje schreef: ↑13-03-2019 11:08Voordeel van in 'n dorp opgroeien is dat vrijwel iedereen op z'n 18e gewoon gelijk z'n rijbewijs haalt en zelfstandig is. Tegenwoordig mag je zelfs met 17 al geloof ik.
woensdag 13 maart 2019 11:12
Niet heel bewust voor gekozen, vind zelf de stad ook prima. Maar man komt van boerderij, dus die trekt dat niet. Bovendien ook veel minder huis/tuin voor hetzelfde geld. Dus wij wonen in een middelgroot dorp dichtbij de stad. Kinderen vinden het fijn hier. Vooral de rust en natuur (paarden voor dochter). Ze logeren regelmatig bij opa en oma in de stad, maar zouden er zelf niet willen wonen. Het is ook maar net wat je gewend bent natuurlijk en wat voor type je bent. De één houdt van veel actie en drukte, de ander juist weer niet. Denk wel dat kinderen uit de stad wat meer gewend zijn en daardoor wat sterker in hun schoenen staan. Onze kinderen vinden de kinderen uit de stad bijv. nogal hard en brutaal. Dus dan zullen ze die van ons wel softies vinden 
.
.
ghost79 wijzigde dit bericht op 13-03-2019 11:15
3.90% gewijzigd
woensdag 13 maart 2019 11:12
redbulletje schreef: ↑13-03-2019 11:07Ik was 'n dorpskind en ben daar blij om. Altijd natuur om in te gaan spelen en hutten te bouwen en later om paard te gaan rijden in de bossen.
Woon nu ook buiten de bebouwde kom van een dorp.
Een dorp van 100.000 inwoners noem ik een grote stad!
Ik woon ook in een dorp, maar geen bos te bekennen hier hoor. En ook je tweede post over rijbewijzen was hier niet aan de orde, want met kwartiertje in de stad.
Dus, ook dorpen kan je niet met elkaar vergelijken, net als dat een stad van 80.000 niet met een stad van 800.000 te vergelijken is.
woensdag 13 maart 2019 11:13
Ik ben opgegroeid in een grote stad en mijn man ook en wij voeden ons kind nu op in een middelgroot dorp.
Ik zie veel vrijheid vooral buiten voor haar waar ik dit zelf in de stad minder heb ervaren. Ze kan eerder zelf ergens heen, hier zie ik kinderen met 6 naar school fietsen want dichtbij en ook al zelf met 4 in de speeltuin spelen, ik kon tot mijn 11e nergens zelfstandig naartoe want overal drukke wegen rondom.
Er waren inderdaad geen speeltuinen te vinden, ik slierde over straat om te spelen in de middag en avond, geen groen, weinig ruimte. We moesten op zaterdag een flink eind rijden naar het bos, dochter is in vijf minuten in een natuurgebied en tien minuten hei, bos en duinen.
De hond konden we niet in het bos uitlaten, dus dat was dan in het park in de buurt, waar dan weer niets te doen was voor kinderen (de hond vond alles best).
Alles is in dit dorp waar we nu wonen te vinden, dat wel, maar we wonen ook 'onder de rook van' een kleine stad, dus er is sowieso veel in de buurt.
Ik zie veel vrijheid vooral buiten voor haar waar ik dit zelf in de stad minder heb ervaren. Ze kan eerder zelf ergens heen, hier zie ik kinderen met 6 naar school fietsen want dichtbij en ook al zelf met 4 in de speeltuin spelen, ik kon tot mijn 11e nergens zelfstandig naartoe want overal drukke wegen rondom.
Er waren inderdaad geen speeltuinen te vinden, ik slierde over straat om te spelen in de middag en avond, geen groen, weinig ruimte. We moesten op zaterdag een flink eind rijden naar het bos, dochter is in vijf minuten in een natuurgebied en tien minuten hei, bos en duinen.
De hond konden we niet in het bos uitlaten, dus dat was dan in het park in de buurt, waar dan weer niets te doen was voor kinderen (de hond vond alles best).
Alles is in dit dorp waar we nu wonen te vinden, dat wel, maar we wonen ook 'onder de rook van' een kleine stad, dus er is sowieso veel in de buurt.
woensdag 13 maart 2019 11:14
Ik ben een dorpskind en ben erg blij dat ik mijn kind ook in een dorp kan laten opgroeien. Ik woon in een dorp met 8000 inwoners dat erg landelijk gelegen is. Ik weet niet of er verschil is met stadskinderen, want al mijn vrienden wonen niet in binnensteden en ik vind opgroeien in een woonwijk van een stad meer lijken op een dorp dan een stad.
Wat ik prettig vind voor mijn kind is dat ze al van heel jong af overal zelfstandig heen kan op de fiets, want bij ons is alles vlakbij. Tennis, school, winkels, verenigingen, noem maar op. Ze heeft vrienden die op boerderijen wonen en buitendijks, daardoor weet zij echt wat buitenspelen is. Over een paar jaar kopen we een klein bootje voor haar, had ik zelf ook vroeger en was superleuk. We hebben een royale achtertuin waarin ze lekker kan spelen met haar vriendinnen.
Ik vind het prettig dat mijn kind een bekende is in de buurt, dat ze haar kennen in winkels en op straat.
Buiten de spits is een grote stad binnen een half uur met de auto bereikbaar, waardoor we wel regelmatig naar theater, bioscoop of uit eten kunnen.
Wat ik niet prettig vind dat is dat ze voor middelbaar onderwijs straks een stuk moet fietsen. Voor medische zorg (buiten huisarts en paramedisch) moeten we altijd naar de stad. Verder hebben we hier nog een leuk centrum met wat fijne winkels voor dagelijkse boodschappen, kleding en cadeautjes. VOor grotere dingen moet ik weg.
Ik vind het wel prettig dat ik een grote stad binnen handbereik heb, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Kijk eens wat afleveringen terug van mijn stad, jouw dorp. daar komen die dingen waar jij aan denkt goed aan bod.
Wat ik prettig vind voor mijn kind is dat ze al van heel jong af overal zelfstandig heen kan op de fiets, want bij ons is alles vlakbij. Tennis, school, winkels, verenigingen, noem maar op. Ze heeft vrienden die op boerderijen wonen en buitendijks, daardoor weet zij echt wat buitenspelen is. Over een paar jaar kopen we een klein bootje voor haar, had ik zelf ook vroeger en was superleuk. We hebben een royale achtertuin waarin ze lekker kan spelen met haar vriendinnen.
Ik vind het prettig dat mijn kind een bekende is in de buurt, dat ze haar kennen in winkels en op straat.
Buiten de spits is een grote stad binnen een half uur met de auto bereikbaar, waardoor we wel regelmatig naar theater, bioscoop of uit eten kunnen.
Wat ik niet prettig vind dat is dat ze voor middelbaar onderwijs straks een stuk moet fietsen. Voor medische zorg (buiten huisarts en paramedisch) moeten we altijd naar de stad. Verder hebben we hier nog een leuk centrum met wat fijne winkels voor dagelijkse boodschappen, kleding en cadeautjes. VOor grotere dingen moet ik weg.
Ik vind het wel prettig dat ik een grote stad binnen handbereik heb, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Kijk eens wat afleveringen terug van mijn stad, jouw dorp. daar komen die dingen waar jij aan denkt goed aan bod.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 13 maart 2019 11:14
Ik woon in een stad(je) van iets boven de 100.000 inwoners. Voorzieningen ten over en een paar fietsminuten (< 10) van hartje binnenstad. Ik woon ook aan een park, er worden hutten gebouwd aan de overkant van de straat (die zo rustig is dat mijn 4 jarige ook mee kan) Op loopafstand van een natuurgebied aan het water, op fietsafstand van bos. Wat mij betreft ideaal voor zowel nu, als richting puberteit als voor mijn eigen wensen.
woensdag 13 maart 2019 11:14
Ik ben een dorpskind en ben erg blij dat ik mijn kind ook in een dorp kan laten opgroeien. Ik woon in een dorp met 8000 inwoners dat erg landelijk gelegen is. Ik weet niet of er verschil is met stadskinderen, want al mijn vrienden wonen niet in binnensteden en ik vind opgroeien in een woonwijk van een stad meer lijken op een dorp dan een stad.
Wat ik prettig vind voor mijn kind is dat ze al van heel jong af overal zelfstandig heen kan op de fiets, want bij ons is alles vlakbij. Tennis, school, winkels, verenigingen, noem maar op. Ze heeft vrienden die op boerderijen wonen en buitendijks, daardoor weet zij echt wat buitenspelen is. Over een paar jaar kopen we een klein bootje voor haar, had ik zelf ook vroeger en was superleuk. We hebben een royale achtertuin waarin ze lekker kan spelen met haar vriendinnen.
Ik vind het prettig dat mijn kind een bekende is in de buurt, dat ze haar kennen in winkels en op straat.
Buiten de spits is een grote stad binnen een half uur met de auto bereikbaar, waardoor we wel regelmatig naar theater, bioscoop of uit eten kunnen.
Wat ik niet prettig vind dat is dat ze voor middelbaar onderwijs straks een stuk moet fietsen. Voor medische zorg (buiten huisarts en paramedisch) moeten we altijd naar de stad. Verder hebben we hier nog een leuk centrum met wat fijne winkels voor dagelijkse boodschappen, kleding en cadeautjes. VOor grotere dingen moet ik weg.
Ik vind het wel prettig dat ik een grote stad binnen handbereik heb, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Kijk eens wat afleveringen terug van mijn stad, jouw dorp. daar komen die dingen waar jij aan denkt goed aan bod.
Wat ik prettig vind voor mijn kind is dat ze al van heel jong af overal zelfstandig heen kan op de fiets, want bij ons is alles vlakbij. Tennis, school, winkels, verenigingen, noem maar op. Ze heeft vrienden die op boerderijen wonen en buitendijks, daardoor weet zij echt wat buitenspelen is. Over een paar jaar kopen we een klein bootje voor haar, had ik zelf ook vroeger en was superleuk. We hebben een royale achtertuin waarin ze lekker kan spelen met haar vriendinnen.
Ik vind het prettig dat mijn kind een bekende is in de buurt, dat ze haar kennen in winkels en op straat.
Buiten de spits is een grote stad binnen een half uur met de auto bereikbaar, waardoor we wel regelmatig naar theater, bioscoop of uit eten kunnen.
Wat ik niet prettig vind dat is dat ze voor middelbaar onderwijs straks een stuk moet fietsen. Voor medische zorg (buiten huisarts en paramedisch) moeten we altijd naar de stad. Verder hebben we hier nog een leuk centrum met wat fijne winkels voor dagelijkse boodschappen, kleding en cadeautjes. VOor grotere dingen moet ik weg.
Ik vind het wel prettig dat ik een grote stad binnen handbereik heb, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Kijk eens wat afleveringen terug van mijn stad, jouw dorp. daar komen die dingen waar jij aan denkt goed aan bod.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 13 maart 2019 11:17
JonathanStrange schreef: ↑13-03-2019 11:13Ik ben opgegroeid in een grote stad en mijn man ook en wij voeden ons kind nu op in een middelgroot dorp.
Ik zie veel vrijheid vooral buiten voor haar waar ik dit zelf in de stad minder heb ervaren. Ze kan eerder zelf ergens heen, hier zie ik kinderen met 6 naar school fietsen want dichtbij en ook al zelf met 4 in de speeltuin spelen, ik kon tot mijn 11e nergens zelfstandig naartoe want overal drukke wegen rondom.
Er waren inderdaad geen speeltuinen te vinden, ik slierde over straat om te spelen in de middag en avond, geen groen, weinig ruimte. We moesten op zaterdag een flink eind rijden naar het bos, dochter is in vijf minuten in een natuurgebied en tien minuten hei, bos en duinen.
De hond konden we niet in het bos uitlaten, dus dat was dan in het park in de buurt, waar dan weer niets te doen was voor kinderen (de hond vond alles best).
Alles is in dit dorp waar we nu wonen te vinden, dat wel, maar we wonen ook 'onder de rook van' een kleine stad, dus er is sowieso veel in de buurt.
Dit hebben wij ook idd. Ideaal.
woensdag 13 maart 2019 11:17
Mijn dochter noemt zichzelf echt een stadsmens. Ze geeft aan dat ze hier alles kan uitproberen wat ze wilt (sport, hobby's, creativiteit ontdekken etc) en dat ze in een dorp die kansen die ze nu heeft nooit zou hebben gehad.
Nu moet ik zeggen dat ik nu pas na jaren zie dat ze een beetje gelijk heeft.
Alleen vind ik het jammer dat ze dat vrij buiten zijn als kind niet heeft meegemaakt. Zij ligt er niet wakker van zegt ze. Als ze bij opa en oma zijn (bijna alle schoolvakanties logeren ze daar even) vind ze dat ze voldoende daarvan heeft kunnen proeven.
Nu moet ik zeggen dat ik nu pas na jaren zie dat ze een beetje gelijk heeft.
Alleen vind ik het jammer dat ze dat vrij buiten zijn als kind niet heeft meegemaakt. Zij ligt er niet wakker van zegt ze. Als ze bij opa en oma zijn (bijna alle schoolvakanties logeren ze daar even) vind ze dat ze voldoende daarvan heeft kunnen proeven.
woensdag 13 maart 2019 11:17
Ik ben anderhalf jaar geleden van grote stad (>500.000) naar klein dorp (2000) verhuisd.Hanaa schreef: ↑13-03-2019 11:05Ik erken trouwens dat het heel gemakkelijk is om alle voorzieningen zo dicht bij te hebben. We doen bijna alles op de fiets
Ik ken iemand die in een dorpje woont en haar kind elke week naar een ander dorpje moet brengen omdat er geen turnclub en zwemschool in haar dorp zit.
Zij zit continu in de auto met haar kinderen. Dat zou ik.ook vervelend vinden.
Voorzieningen dichtbij in de stad? Valt wel mee. Ik moest vanuit mijn kindvriendelijke buitenwijk toch echt ook een kwartier naar zwemles in de auto, tot bijna een half uur naar judo in de auto. Als je recht in de binnenstad woont, zal dat wellicht weer anders zijn dan als je in een buitenwijk woont. Feit is dat ik het verkeer en de drukte erg onveilig vond voor fietsende kinderen. Dus dan pak je de auto. Ze zijn nu inmiddels 9 en 6.
Hier fietsen ze zelf het dorp rond. Heerlijk in vrijheid. Kunnen niet verdwalen, zijn zo in het groen. Vriendjes bij de vleet, veel meer buiten en met anderen aan het spelen dan in de grote stad. In de zomer veel varen (we wonen in een waterrijke omgeving). Waar ik vroeger de auto naar het strand moest pakken vanwege de afstand en de drukte, en met elke toerist in de file kwam, lopen we nu in 10 minuten naar het strandje aan het meer.
Die zwemles is inderdaad in de stad verderop, kost me nog steeds een kwartier maar dan wel zonder al die stomme stoplichten. Andere clubjes of daar, of in ons eigen dorpshuis.
Een mega-leuke zeer betrokken kleine school. Ze doen het er in de kleine combinatieklassen zo veel beter dan op de buitenwijk-school met standaard plof-klassen van 32 kinderen maal twee per jaargroep.
En de frisse lucht, o man! Wat een verschil! Jongste was in de grote stad aan de longmedicatie, daar is hij hier al een jaar vanaf. Natuurlijk kan hij er op zijn leeftijd autonoom overheen gegroeid zijn, maar het verschil in fijnstof in de lucht zal niet tegen gewerkt hebben, dunkt me.
Wij zijn om een goede reden (Dalmans werk) en met nog vrij jonge kinderen het avontuur van verhuizen aan gegaan. Een paar jaar later en ik had het omwille van de kinderen en hun sociale leven niet meer willen doen. Het was toen of nooit. Als jouw kinderen zo'n actief sociaal leven in de stad hebben opgebouwd, dan is dat hun wereld en die zou ik niet zomaar overhoop gooien. Er is niks mis mee, met de stad, als je er je draai hebt gevonden en je er goed bij voelt.
woensdag 13 maart 2019 11:18
ninanoname schreef: ↑13-03-2019 11:14Ik ben een dorpskind en ben erg blij dat ik mijn kind ook in een dorp kan laten opgroeien. Ik woon in een dorp met 8000 inwoners dat erg landelijk gelegen is. Ik weet niet of er verschil is met stadskinderen, want al mijn vrienden wonen niet in binnensteden en ik vind opgroeien in een woonwijk van een stad meer lijken op een dorp dan een stad.
Wat ik prettig vind voor mijn kind is dat ze al van heel jong af overal zelfstandig heen kan op de fiets, want bij ons is alles vlakbij. Tennis, school, winkels, verenigingen, noem maar op. Ze heeft vrienden die op boerderijen wonen en buitendijks, daardoor weet zij echt wat buitenspelen is. Over een paar jaar kopen we een klein bootje voor haar, had ik zelf ook vroeger en was superleuk. We hebben een royale achtertuin waarin ze lekker kan spelen met haar vriendinnen.
Ik vind het prettig dat mijn kind een bekende is in de buurt, dat ze haar kennen in winkels en op straat.
Buiten de spits is een grote stad binnen een half uur met de auto bereikbaar, waardoor we wel regelmatig naar theater, bioscoop of uit eten kunnen.
Wat ik niet prettig vind dat is dat ze voor middelbaar onderwijs straks een stuk moet fietsen. Voor medische zorg (buiten huisarts en paramedisch) moeten we altijd naar de stad. Verder hebben we hier nog een leuk centrum met wat fijne winkels voor dagelijkse boodschappen, kleding en cadeautjes. VOor grotere dingen moet ik weg.
Ik vind het wel prettig dat ik een grote stad binnen handbereik heb, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Kijk eens wat afleveringen terug van mijn stad, jouw dorp. daar komen die dingen waar jij aan denkt goed aan bod.
Idd. Leuk programma ook!
woensdag 13 maart 2019 11:21
Dit vind ik echt zo'n onzin. Waarom zouden dorpskinderen deze kansen niet krijgen? Dochter heeft in de naastgelegen stad (op 10 minuten afstand) gewoon peuterdansen, ikzelf koor en man zijn kookclub. Als dochter groter is, gaat ze lekker naar alle clubs die ze leuk vindt. En wij hebben dus niet alleen de keuze uit 'stadscursussen' maar ook nog uit de 'landelijke' clubjes, zoals paardrijden, BMX-en, spoorzoeken en scouting. Dus tja, weet echt niet wat je denkt dat dorpskinderen allemaal voor kansen missen.Hanaa schreef: ↑13-03-2019 11:17Mijn dochter noemt zichzelf echt een stadsmens. Ze geeft aan dat ze hier alles kan uitproberen wat ze wilt (sport, hobby's, creativiteit ontdekken etc) en dat ze in een dorp die kansen die ze nu heeft nooit zou hebben gehad.
Nu moet ik zeggen dat ik nu pas na jaren zie dat ze een beetje gelijk heeft.
Alleen vind ik het jammer dat ze dat vrij buiten zijn als kind niet heeft meegemaakt. Zij ligt er niet wakker van zegt ze. Als ze bij opa en oma zijn (bijna alle schoolvakanties logeren ze daar even) vind ze dat ze voldoende daarvan heeft kunnen proeven.
woensdag 13 maart 2019 11:23
Ik ben opgegroeid in the middle of nowhere, een aantal kilometers buiten een klein dorpje en ik vond het heerlijk. Vanaf mijn derde "hielp" ik de buurman met melken, toen ik ouder werd haalde ik met de Shetlandpony van de andere buren de koeien uit de wei en daarna stapte ik naadloos over op de Friese hengsten van de andere buurman die een handig ruitertje zocht om ze te beleren.
Ik moest overal op de fiets heen, mijn moeder had geen rijbewijs en mijn vader reed alleen bij zeer hoge uitzondering. Het openbaar vervoer was nauwelijks bestaand.
Vriendjes kwamen inderdaad niet spelen, want veel te ver, maar ik was een einzelgänger en had daar geen last van. Ik speelde altijd met een evenoud buurjongetje.
Ik woon nu al jaren en jaren in een buitenwijk van een niet zo grote stad en met een beetje geluk kunnen we over een paar jaar eindelijk weer het platteland op. Onze kinderen zijn of volwassen, of puber, de oudste twee zullen dan het huis wel uit zijn en de jongste wil overal wel wonen als er maar een paard aan huis gestald en gereden kan worden.
In een stad, laat staan in een stadscentrum, zou ik nooit willen en kunnen wonen, ik vind deze wijk al te massaal.
Ik moest overal op de fiets heen, mijn moeder had geen rijbewijs en mijn vader reed alleen bij zeer hoge uitzondering. Het openbaar vervoer was nauwelijks bestaand.
Vriendjes kwamen inderdaad niet spelen, want veel te ver, maar ik was een einzelgänger en had daar geen last van. Ik speelde altijd met een evenoud buurjongetje.
Ik woon nu al jaren en jaren in een buitenwijk van een niet zo grote stad en met een beetje geluk kunnen we over een paar jaar eindelijk weer het platteland op. Onze kinderen zijn of volwassen, of puber, de oudste twee zullen dan het huis wel uit zijn en de jongste wil overal wel wonen als er maar een paard aan huis gestald en gereden kan worden.
In een stad, laat staan in een stadscentrum, zou ik nooit willen en kunnen wonen, ik vind deze wijk al te massaal.
woensdag 13 maart 2019 11:29
woensdag 13 maart 2019 11:29
Eens. Twee weken geleden bij Spijkers met Koppen op de radio een mooi item hierover naar aanleiding van de nieuwe serie 'Lex lokaal' op tv. Daarin gaat Lex Uiting naar het platteland. Leuke serie.JonathanStrange schreef: ↑13-03-2019 11:21Dit vind ik echt zo'n onzin. Waarom zouden dorpskinderen deze kansen niet krijgen? Dochter heeft in de naastgelegen stad (op 10 minuten afstand) gewoon peuterdansen, ikzelf koor en man zijn kookclub. Als dochter groter is, gaat ze lekker naar alle clubs die ze leuk vindt. En wij hebben dus niet alleen de keuze uit 'stadscursussen' maar ook nog uit de 'landelijke' clubjes, zoals paardrijden, BMX-en, spoorzoeken en scouting. Dus tja, weet echt niet wat je denkt dat dorpskinderen allemaal voor kansen missen.
Ondermeer Habtamu de Hoop, een geadopteerde jongen die is opgegroeid in Wommels (Frl), praatte mee. Dolf Janssen sneed op over alle mogelijkheden die je in de grote stad hebt, en Habtamu stelde hem heel terecht en heel scherp de vraag: "Vertel mij welke kansen en mogelijkheden, welke culturele en sportieve activiteiten, je als dorpsbewoner nou niet kan doen die je in een grote stad wel hebt?".
Ik woon op 10 autominuten van een kleine stad (30.000 inwoners; zou ik vlakbij HaasjeHop wonen?!?) waar een compleet scala aan theater, muziek, dans, film, toneel, etc te vinden is. Ter vergelijk: in de grote stad zat ik ruim een half uur in de tram en dan nog 10 minuten lopen vaak.
Dus.
woensdag 13 maart 2019 11:31
JonathanStrange schreef: ↑13-03-2019 11:21Dit vind ik echt zo'n onzin. Waarom zouden dorpskinderen deze kansen niet krijgen? Dochter heeft in de naastgelegen stad (op 10 minuten afstand) gewoon peuterdansen, ikzelf koor en man zijn kookclub. Als dochter groter is, gaat ze lekker naar alle clubs die ze leuk vindt. En wij hebben dus niet alleen de keuze uit 'stadscursussen' maar ook nog uit de 'landelijke' clubjes, zoals paardrijden, BMX-en, spoorzoeken en scouting. Dus tja, weet echt niet wat je denkt dat dorpskinderen allemaal voor kansen missen.
Niet alle ouders kunnen of willen taxiservice spelen, denk dat dat wel meespeelt in sommige (veel?) gevallen.
