Dochter haat zichzelf (6)

30-03-2019 22:55 163 berichten
Alle reacties Link kopieren
Help.. ik heb even wat bemoedigende woorden nodig. Ben behoorlijk aangeslagen door incident met dochterlief eerder op de avond. Ik ga morgen bekijken waar ik ondersteuning/hulp kan vragen, maar tot die tijd moet ik ook even van me afschrijven. Wellicht zijn ervaringsdeskundigen hier met tips?

Mijn dochter is een wat zwaarmoedig, slim en gevoelig meisje. Temperamentvol, maar toont op school tegelijkertijd een hoog aanpassingsvermogen (laat niet zien dat ze bepaalde lesstof allang beheerst, laat vriendjes de baas over haar spelen, ..). Ze is een kat uit de boom kijker, wacht met iets te doen tot ze snapt hoe het moet en doet het dan in 1 keer goed (of doet het niet; agv faalangst vermoed ik). Weegt eerst risico’s af voordat ze ergens aan begint en houdt niet van veranderingen of grote groepen mensen (vooral als zij ze niet kent). Ze heeft lieve vrienden, en hoewel ze vaak wat geremder is in haar gedrag, kan ze echt lol met haar vrienden hebben en haar vrienden zijn ook echt gek op haar.

De laatste tijd heeft ze vaker woedeaanvallen. Zegt dan dat wij haar niet begrijpen. Een enkele keer heeft ze gezegd dat zij zichzelf lelijk vind, en onlangs zei ze toen ze zich verveelde zelfs dat ze dood wilde. Ook heeft ze wel eens gezegd dat ze zich alleen voelt op school omdat haar vrienden andere interesses hebben. Ik ben hiervan geschrokken en het in de gaten gaan houden, maar omdat het slechts incidenten leken, ze veel speelafspraakjes heeft, en het daarna stil bleef hielden we het op uitspraken in “the heat of the moment”.

Vanavond echter vertelde ze dat ze zichzelf haat. Dat ze zichzelf lelijk vind (wil ook nooit op de foto en dat is de reden zegt ze nu), en dat als ze “weer eens iets doms heeft gedaan” zichzelf doodwenst. Toen we erover spraken en ik haar in alle veiligheid haar eigen gedachten zonder oordeel liet ventileren (hoe aangeslagen ik ook was), werd ze van het ene op het andere moment heel dwingend en eiste ze van me dat ik bevestigde dat ze lelijk is. Ze werd steeds bozer toen ik aangaf dat ik dat anders zag (met respect naar haar mening toe), en ze begon fysiek te dreigen. Een heel gedoe, waarbij ik rustig ben gebleven terwijl het me zo pijn deed dat mijn lieve, kleine kind van 6 met dit soort zware thema’s bezig is. Ze is nooit onbevangen geweest. En ik en mijn vriend maken ons inmiddels echt zorgen.

Herkennen jullie dit gedrag? Heeft iemand hier ervaring mee? Ze is zo anders dan haar vrienden, de kinderen uit onze buurt of de kinderen van mijn vriendenkring..

(Kleine aanvullingen op een inmiddels lang verhaal: ik kan me niet voorstellen dat ze wordt gepest. Niets wijst daarop; ze lijkt goed te liggen in de klas. Verder lijken de kenmerken van hoogsensitiviteit op haar geschreven te zijn.. )
Ik raad je aan om hier hulp voor te zoeken. Misschien dmv speltherapie icm onderzoek naar hoogbegaafdheid om te kijken hoe zij reageert op dingen en om te kijken of het probleem opgelost kan worden dmv een klas over te slaan.
Ik herken het zelfhaat deel maar mijn kind is jonger.
We zijn nu in een soort traject waarbij iemand van school hem observeert en al tips heeft gegeven, hij een soort speltraining krijgt en wij de dag positief eindigen met een soort complimenten ronde, hij moet zichzelf dan ook een compliment geven.
Die negatieve uitingen moeten we negeren, hem wel troosten en fysiek dichtbij maar niet op de boodschap ingaan kort gezegd.
Maar ik vind het afschuwelijk hem zo te zien, vandaag weer een hele toestand en we zitten allebei gesloopt op de bank.
Ik zou zeker via school hulp vragen, wij hebben al goede tips gehad.
Ja... hoogsensitiviteit moest ik ook meteen aan denken. Ze lijkt, ondanks positieve ervaringen, erg onzeker over zich zelf en heeft blijkbaar torenhoge verwachtingen van zichzelf.
Ontzettend moeilijk én pijnlijk inderdaad. Ik heb hier alleen zélf ervaring mee (ook hoogsensitief). Ik vond mezelf nooit, maar dan ook nooit goed genoeg. Dat destructieve kwam bij mij later pas.
Ik vermoed dat ze elke dag, elke gebeurtenis zeer intens ervaart en er veel en lang over na blijft denken. Dus als het onder de meiden over uiterlijk gaat, betrekt ze dat wellicht direct op haar zelf. En andere dingen dus ook...
Sorry als ik warrig klink. Ik probeer te graven in mijn eigen hoogsensitieve jeugd en welke gevoelens daarbij allemaal kwamen kijken...
Alle reacties Link kopieren
Marigold1986 schreef:
30-03-2019 23:08
Ja... hoogsensitiviteit moest ik ook meteen aan denken. Ze lijkt, ondanks positieve ervaringen, erg onzeker over zich zelf en heeft blijkbaar torenhoge verwachtingen van zichzelf.
Ontzettend moeilijk én pijnlijk inderdaad. Ik heb hier alleen zélf ervaring mee (ook hoogsensitief). Ik vond mezelf nooit, maar dan ook nooit goed genoeg. Dat destructieve kwam bij mij later pas.
Ik vermoed dat ze elke dag, elke gebeurtenis zeer intens ervaart en er veel en lang over na blijft denken. Dus als het onder de meiden over uiterlijk gaat, betrekt ze dat wellicht direct op haar zelf. En andere dingen dus ook...
Sorry als ik warrig klink. Ik probeer te graven in mijn eigen hoogsensitieve jeugd en welke gevoelens daarbij allemaal kwamen kijken...


Jij bent haar niet.
Alle reacties Link kopieren
Krijgt ze extra uitdaging, op school of thuis?

Als je je altijd de pleuris verveelt, doet dat ook iets met je.
karin6789 schreef:
30-03-2019 23:11
Jij bent haar niet.
Klopt :mrgreen: . Ik ben mij ;-)
Alle reacties Link kopieren
Ik had dit zelf als kind. Ik heb uiteindelijk de labels. Autisme, boven gemiddeld intelligent, hoogsensitief en chronische depressie. Alles maakte levellen met anderen lastig waardoor ik mij erg eenzaam voelde.

Ik herken het ook erg van depressie dat is een soort monster wat in je zo die allemaal nare dingen zegt. Zo heb ik het ervaren.

Mijn ervaring is dus uit mijn kind zijn destijds.
gele_suikerspin wijzigde dit bericht op 30-03-2019 23:17
15.81% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Marigold1986 schreef:
30-03-2019 23:13
Klopt :mrgreen: . Ik ben mij ;-)
Oh, sorry, ik dacht dat jij de moeder was van het 6-jarige kind.
Alle reacties Link kopieren
Dank allemaal. Ik vind het idd zo pijnlijk.
En herken het deels ook van mijn eigen jeugd. Ik lag vroeger uren in bed te piekeren, torenhoge schuldgevoelens over niet kunnen voldoen. Dat maakt het des te pijnlijker.. Ik voelde me nooit begrepen door mijn ouders, dus ik zou het wel eens even heel anders gaan doen. En nu lijkt het zich te herhalen (kan me van mezelf alleen niet herinneren dat het zo jong al speelde).

Hulp vragen gaan we iig zeker ja. Speltherapie ga ik me in verdiepen. Of ze bovengemiddeld slim is durf ik niet te zeggen. Ze zit in een verticale groep, dus van een klas overslaan is sowieso geen sprake maar ik denk wel dat ze op een aantal vlakken meer uitgedaagd kan worden.
Alle reacties Link kopieren
Het-groepje schreef:
30-03-2019 23:06
Ik herken het zelfhaat deel maar mijn kind is jonger.
We zijn nu in een soort traject waarbij iemand van school hem observeert en al tips heeft gegeven, hij een soort speltraining krijgt en wij de dag positief eindigen met een soort complimenten ronde, hij moet zichzelf dan ook een compliment geven.
Die negatieve uitingen moeten we negeren, hem wel troosten en fysiek dichtbij maar niet op de boodschap ingaan kort gezegd.
Maar ik vind het afschuwelijk hem zo te zien, vandaag weer een hele toestand en we zitten allebei gesloopt op de bank.
Ik zou zeker via school hulp vragen, wij hebben al goede tips gehad.
Door dat negatieve gevoelens er niet mochten zijn in mijn kindertijd. Ben ik juist mega depressief geworden als puber.

Denk er dus aan. Gevoelens moeten er altijd mogen zijn. Sterkte!
gele_suikerspin wijzigde dit bericht op 30-03-2019 23:22
0.45% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar verhaal; mijn dochter is net 7 geworden en is slim, gevoelig en soms zo ontzettend boos. Ook veel onzekerheid, over school, terwijl ze cognitief alles makkelijk aankan, maar ook over haar uiterlijk terwijl ze zo ongeveer het mooiste meisje van het dorp is. Onlangs al begonnen met eten verstoppen en stiekem weggooien... nogmaals ze is net 7!!!
Haar boosheid richt zich vooralsnog vooral op mij. Soms roept ze me toe dat ze niet begrijpt hoe IK haar moeder kan zijn. Ik beschouw het maar als compliment dat ze zichzelf veilig genoeg voelt om zo tekeer te gaan, maar zorgelijk is het wel.
Ze heeft onlangs een IQ test gedaan voor toelating hb onderwijs. Het rapport en de rekening konden we verscheuren want dat is dus niet gelukt, ze heeft de tester feiloos om de tuin geleid met haar 'nee dat is te moeilijk , dat weet ik niet'. School heeft nu geadviseerd om speltherapie te gaan doen, iq test laten we even gaan.
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
karin6789 schreef:
30-03-2019 23:16
Oh, sorry, ik dacht dat jij de moeder was van het 6-jarige kind.
Snap je punt ;), dat is de reden waarom we eerst niet teveel achter het gedrag probeerden te zoeken. Maar ik vind vanavond echt schokkend. Ik ken ook geen andere kinderen van 6 uit mijn omgeving met dit soort uitspraken..
Alle reacties Link kopieren
Oja op school vult ze elke dag een emotie dagboek in (iets met smiley's geloof ik) en ze krijgt extra ruimte voor expressie (tekenen etc.) als ze haar werk af heeft. Verder doet ze zowel maan als zon (en bij rekenen regulier en plus) werk omdat ze dat zelf prettig vindt. Ze wil niet alleen het pluswerk doen want 'dat is te moeilijk misschien'. Terwijl ze nu beide in de voorgeschreven tijd afkrijgt. De juf loopt tijdens moeilijke momenten (cito toets) net even vaker langs om een opsteker te geven. Al met al helpt dat wel wat, ze gaat in ieder geval weer makkelijker naar school dan eerder dit jaar.
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
tatlitatli schreef:
30-03-2019 23:21
Herkenbaar verhaal; mijn dochter is net 7 geworden en is slim, gevoelig en soms zo ontzettend boos. Ook veel onzekerheid, over school, terwijl ze cognitief alles makkelijk aankan, maar ook over haar uiterlijk terwijl ze zo ongeveer het mooiste meisje van het dorp is. Onlangs al begonnen met eten verstoppen en stiekem weggooien... nogmaals ze is net 7!!!
Haar boosheid richt zich vooralsnog vooral op mij. Soms roept ze me toe dat ze niet begrijpt hoe IK haar moeder kan zijn. Ik beschouw het maar als compliment dat ze zichzelf veilig genoeg voelt om zo tekeer te gaan, maar zorgelijk is het wel.
Ze heeft onlangs een IQ test gedaan voor toelating hb onderwijs. Het rapport en de rekening konden we verscheuren want dat is dus niet gelukt, ze heeft de tester feiloos om de tuin geleid met haar 'nee dat is te moeilijk , dat weet ik niet'. School heeft nu geadviseerd om speltherapie te gaan doen, iq test laten we even gaan.
Toch herkenbaarder dan ik dacht dus. Ook rot voor jullie.. Ik ben vanavond ook enorm aan mezelf aan het twijfelen; wat heb ik gezegd of gedaan dat haar negatieve zelfbeeld heeft bevestigd?

Wil dus ook zelf even voor extra handvaten gaan zoeken. Ik weet dat ik haar mee moet geven dat haar gevoelens en gedachten er mogen zijn, ook al zijn ze negatief. Maar vind het wel lastig hoor..
Alle reacties Link kopieren
tatlitatli schreef:
30-03-2019 23:21
Herkenbaar verhaal; mijn dochter is net 7 geworden en is slim, gevoelig en soms zo ontzettend boos. Ook veel onzekerheid, over school, terwijl ze cognitief alles makkelijk aankan, maar ook over haar uiterlijk terwijl ze zo ongeveer het mooiste meisje van het dorp is. Onlangs al begonnen met eten verstoppen en stiekem weggooien... nogmaals ze is net 7!!!
Haar boosheid richt zich vooralsnog vooral op mij. Soms roept ze me toe dat ze niet begrijpt hoe IK haar moeder kan zijn. Ik beschouw het maar als compliment dat ze zichzelf veilig genoeg voelt om zo tekeer te gaan, maar zorgelijk is het wel.
Ze heeft onlangs een IQ test gedaan voor toelating hb onderwijs. Het rapport en de rekening konden we verscheuren want dat is dus niet gelukt, ze heeft de tester feiloos om de tuin geleid met haar 'nee dat is te moeilijk , dat weet ik niet'. School heeft nu geadviseerd om speltherapie te gaan doen, iq test laten we even gaan.


Waarom zou je kind een tester om de tuin willen leiden?
Misschien is ze gewoon niet hoogbegaafd.
karin6789 schreef:
30-03-2019 23:27
Waarom zou je kind een tester om de tuin willen leiden?
Misschien is ze gewoon niet hoogbegaafd.
Sommige kinderen voelen feilloos aan wat mensen verwachten, sommigen voelen zich kwetsbaar als ze hun veren laten zien en sommige zijn inderdaad niet hoogbegaafd.
karin6789 schreef:
30-03-2019 23:27
Waarom zou je kind een tester om de tuin willen leiden?
Misschien is ze gewoon niet hoogbegaafd.
Dat kan idd ook. Hoogsensitief maar niet hoogbegaafd. Jammer, dat heb ik :nooo:

Maar jullie kennen je dochter natuurlijk het beste en wellicht is ze goed in mensen om de tuin leiden wat dit betreft ;-)
Alle reacties Link kopieren
_horizon_ schreef:
30-03-2019 23:26
Toch herkenbaarder dan ik dacht dus. Ook rot voor jullie.. Ik ben vanavond ook enorm aan mezelf aan het twijfelen; wat heb ik gezegd of gedaan dat haar negatieve zelfbeeld heeft bevestigd?

Wil dus ook zelf even voor extra handvaten gaan zoeken. Ik weet dat ik haar mee moet geven dat haar gevoelens en gedachten er mogen zijn, ook al zijn ze negatief. Maar vind het wel lastig hoor..
Ik heb ook weleens zitten denken of het 'aan mij/mijn opvoeding' zou liggen. Maar eigenlijk ben ik heel relaxed, al zeg ik het zelf. Prestaties, uiterijk, slank-zijn; ik vind het allemaal niet zo boeiend. Ik ben echt geen tigermom.
Ik vind het ook belangrijk om haar negatieve gevoelens enerzijds niet te bagatelliseren en anderzijds niet de overhand te laten krijgen. Je mag best een keer verdrietig zijn, maar dan hoef je niet gelijk te gaan twijfelen aan het nut van het aardse bestaan zeg maar.

Soms denk ik ook dat het gewoon Mediterrane dramatiek is (van mans kant)> Het is de slechtste dag ooit! zegt ze bijvoorbeeld ongeveer elke dag :facepalm: :facepalm:
tatlitatli wijzigde dit bericht op 30-03-2019 23:45
0.48% gewijzigd
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
Niet meteen met diagnoses gaan strooien joh!

En TO misschien is je dochter op die school gewoon niet op haar plaats. En aangezien ze daar het meerendeel van haar tijd besteed kan dat heel wat met je doen.

Ik heb geen 1 leuke dag op de basisschool gehad, geen enkele leuke herrinering eraan of wat dan ook. En ik had vriendjes en vriendinnetjes en soms daar ook wel een soort van lol mee. Maar niet echt, ik was daar gewoon echt niet op mijn plaats. Ik werd niet gepest of wat dan ook maar heb mij er gewoon nooit fijn gevoeld. En ja toen kreeg ik zulke gevoelens soms ook ja.
Alle reacties Link kopieren
karin6789 schreef:
30-03-2019 23:27
Waarom zou je kind een tester om de tuin willen leiden?
Misschien is ze gewoon niet hoogbegaafd.
Ze heeft gewoon geen antwoord gegeven op hele simpele vragen.
Testbureau heeft zelf voorgesteld het rapport en de bijbehorende rekening maar niet op te sturen.
Daarnaast wordt ze natuurlijk niet voor niets getest (niet omdat wij dat zo leuk vinden maar nav screening op school).
tatlitatli wijzigde dit bericht op 30-03-2019 23:42
5.37% gewijzigd
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
Gele_Suikerspin schreef:
30-03-2019 23:21
Door dat negatieve gevoelens er niet mochten zijn in mijn kindertijd. Ben ik juist mega depressief geworden als puber.

Denk er dus aan. Gevoelens moeten er altijd mogen zijn. Sterkte!

De gevoelens kan je erkennen zonder inhoudelijk teveel in te gaan op wat het kind zegt. Je kan dus gemeend zeggen, “joh wat moet jij je verdrietig voelen, wat naar voor je” als een kind praat over zichzelf lelijk voelen of andere negatieve denkbeelden, zonder dat je meegaat in een discussie of het kind wel of niet lelijk is of wat er dan ook speelt. Ik denk dat het zo bedoelt wordt.
Alle reacties Link kopieren
Bedjeindezon schreef:
30-03-2019 23:42
De gevoelens kan je erkennen zonder inhoudelijk teveel in te gaan op wat het kind zegt. Je kan dus gemeend zeggen, “joh wat moet jij je verdrietig voelen, wat naar voor je” als een kind praat over zichzelf lelijk voelen of andere negatieve denkbeelden, zonder dat je meegaat in een discussie of het kind wel of niet lelijk is of wat er dan ook speelt. Ik denk dat het zo bedoelt wordt.
Het lastige is dus dat mijn kind vanavond eiste dat ik er wel in mee ging. Heeft tegen me lopen schreeuwen “zeg het, ZEG HET!!, zeg dat ik lelijk ben!!”. En dan niet even 5 minuten, ze bleef erin hangen en ik kreeg haar er niet uit.

Heb bevestigd dat ze dat van zichzelf mag denken, verteld dat ik me vroeger vaak rot voelde omdat ik alles zo goed wilde doen maar dat ik toen vond dat me dat niet lukte en gevraagd of dat het gevoel is dat ze nu heeft (werd bevestigd door haar). Maar nog bleef ze eisen van me dat ik haar lelijk noemde, tot op het agressieve af. Heb zonder boos te worden dus heel wat moeten begrenzen.. en het erge is, ik vermoed dat als ze morgenochtend wakker wordt, ze weer begint waar ze is geeindigd. (Oh ja, ze is dus ook behoorlijk doortastend/vasthoudend/koppig.).
Alle reacties Link kopieren
_horizon_ schreef:
30-03-2019 23:57
Het lastige is dus dat mijn kind vanavond eiste dat ik er wel in mee ging. Heeft tegen me lopen schreeuwen “zeg het, ZEG HET!!, zeg dat ik lelijk ben!!”. En dan niet even 5 minuten, ze bleef erin hangen en ik kreeg haar er niet uit.

Heb bevestigd dat ze dat van zichzelf mag denken, verteld dat ik me vroeger vaak rot voelde omdat ik alles zo goed wilde doen maar dat ik toen vond dat me dat niet lukte en gevraagd of dat het gevoel is dat ze nu heeft (werd bevestigd door haar). Maar nog bleef ze eisen van me dat ik haar lelijk noemde, tot op het agressieve af. Heb zonder boos te worden dus heel wat moeten begrenzen.. en het erge is, ik vermoed dat als ze morgenochtend wakker wordt, ze weer begint waar ze is geeindigd. (Oh ja, ze is dus ook behoorlijk doortastend/vasthoudend/koppig.).

Ze was dus in paniek, en jij ging redeneren op inhoud. Dat werkt meestal niet zo goed want dan zit je op verschillende niveaus te praten. Je kind is duidelijk niet happy, goed datje hulp vraagt! Voor jezelf om er mee om te gaan zou je misschien wat kunnen hebben aan het boek “how to talk to kids” van Thomas Gordon (inhet NL heet het geloof ik “luisterennnaar kinderen”., of een Gordoncursus volgen in je buurt. Heeft ons ontzettend geholpen om met de emoties van onze kinderen om te gaan. .
_horizon_ schreef:
30-03-2019 23:57
Het lastige is dus dat mijn kind vanavond eiste dat ik er wel in mee ging. Heeft tegen me lopen schreeuwen “zeg het, ZEG HET!!, zeg dat ik lelijk ben!!”. En dan niet even 5 minuten, ze bleef erin hangen en ik kreeg haar er niet uit.

Heb bevestigd dat ze dat van zichzelf mag denken, verteld dat ik me vroeger vaak rot voelde omdat ik alles zo goed wilde doen maar dat ik toen vond dat me dat niet lukte en gevraagd of dat het gevoel is dat ze nu heeft (werd bevestigd door haar). Maar nog bleef ze eisen van me dat ik haar lelijk noemde, tot op het agressieve af. Heb zonder boos te worden dus heel wat moeten begrenzen.. en het erge is, ik vermoed dat als ze morgenochtend wakker wordt, ze weer begint waar ze is geeindigd. (Oh ja, ze is dus ook behoorlijk doortastend/vasthoudend/koppig.).
Hè meid, wat naar... Wat een onmogelijke strijd zo. Ik kan kan me voorstellen dat de het huilen je nader staat dan het lachen. Moe, maar ook zorgen voor hoe hier mee verder.

Heel veel sterkte gewenst :hug:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven