Wie is hier nog meer als enigst kind grootgebracht?

18-04-2019 23:49 184 berichten
In de praktijk was ik enigst kind.
Voelde me niet eenzaam.
Maar ervaren jullie in je sociale contacten als volwassene dat dit toch een handicap blijkt?
Een handicap? Dat is een beetje overdreven lijkt me.
Alle reacties Link kopieren
Nee helemaal niet.
Alles komt goed
Alle reacties Link kopieren
Idd een handicap is erg overdreven. En sowieso merk je ook echt niet aan kinderen wie er enigst kind is en wie niet of nouja je merkt welke kinderen regelmatig in contact komen met andere kinderen en welke niet. Maar een handicap nee.
Mijn man. En hij is ontzettend leuk en sociaal. Waar ik aan merk dat hij enigst kind was, is dat hij vriendschappen ontzettend belangrijk vindt en daar heel zorgvuldig mee omgaat.
Enige “handicap” is dat hij nooit geleerd heeft ruzie te maken. Maar dat vind ik alleen maar fijn, hij is heel lief en geduldig (anders dan ik, ik kom uit een gezin met meerdere kinderen en ben gewend dat je wel eens ruzie moet maken). Hij houdt van de goede vrede bewaren.
Kortom, ik merk eigenlijk alleen maar positieve dingen aan mijn man. Kan zijn omdat ik nou eenmaal heel veel van hem hou...
Alle reacties Link kopieren
Ik! Heb eigenlijk niks gemist. Ben opgegroeid op een manege. Had daar veel vriendinnetjes.

Nu ik ouder ben heb ik er wel meer moeite mee. Ik kan bijv. Niet afspreken met een broer of zus. Sons voelt dat best eenzaam. Als straks mijn. Ouders wegvallen dan ben ik echt alleen. Maar hopelijk zijn ze er nog wel even.
Alle reacties Link kopieren
Dwarrel75 schreef:
19-04-2019 03:31
Nu ik ouder ben heb ik er wel meer moeite mee. Ik kan bijv. Niet afspreken met een broer of zus. Sons voelt dat best eenzaam. Als straks mijn. Ouders wegvallen dan ben ik echt alleen. Maar hopelijk zijn ze er nog wel even.
dit... een van mn ouders is overleden. En aangezien ik geen broers en zussen heb en geen kinderen, blijf ik nu achter met alleen die andere ouder. Das gruwelijk eenzaam.
Maar een van mn ouders heeft 7 broers en zussen en spreekt die nooit dus daar heb je dan ook niks aan.

Ik vind mezelf erg sociaal en zorgzaam. Soms wat bescheiden. Dat zou wellicht anders zijn als ik wat meer had moeten "concurreren" met broer of zus.
Alle reacties Link kopieren
Ben ook enig kind. Ben misschien wel meer sociaal dan sommige andere mensen (met broer(s) en/of zus(sen)) in mijn omgeving. Zij konden in hun jeugd ‘teug vallen’ op een broer en/of zus, ik niet.

Vind het nu vooral jammer dat ik enig kind ben, herinneringen van vroeger delen, de zorg voor mijn ouders alles doe ik zelf.

Maar zie helaas ook in mijn omgeving dat het wel hebben van broer(s) en/of zus(sen) ook niet altijd zaligmakend is.
Alles komt goed, het kan alleen even duren
Alle reacties Link kopieren
Ik ben enig kind.

Ik vond het en vind het eenzaam.
Manta schreef:
19-04-2019 00:15
Een handicap? Dat is een beetje overdreven lijkt me.
Andere woordkeuze dan: vormt het een belemmering in het aangaan van gezonde sociale contacten?
Whatsinaname1988 schreef:
19-04-2019 00:17
Idd een handicap is erg overdreven. En sowieso merk je ook echt niet aan kinderen wie er enigst kind is en wie niet of nouja je merkt welke kinderen regelmatig in contact komen met andere kinderen en welke niet. Maar een handicap nee.
Zit jij in het onderwijs?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook enig kind maar vind dat eigenlijk meer voordelen hebben dan nadelen. Toen ik klein was wilde ik wel graag een broertje of zusje maar nu ben ik heel blij dat ik die niet heb 😁
bibi72 schreef:
19-04-2019 02:53
Mijn man. En hij is ontzettend leuk en sociaal. Waar ik aan merk dat hij enigst kind was, is dat hij vriendschappen ontzettend belangrijk vindt en daar heel zorgvuldig mee omgaat.
Enige “handicap” is dat hij nooit geleerd heeft ruzie te maken. Maar dat vind ik alleen maar fijn, hij is heel lief en geduldig (anders dan ik, ik kom uit een gezin met meerdere kinderen en ben gewend dat je wel eens ruzie moet maken). Hij houdt van de goede vrede bewaren.
Kortom, ik merk eigenlijk alleen maar positieve dingen aan mijn man. Kan zijn omdat ik nou eenmaal heel veel van hem hou...
Liefde maakt veel goed he, wanneer iemand niet helemaal aan je eisenpakket voldoet.
Wat je zegt is dat je man veel waarde hecht aan vriendschappen. Misschien omdat hij vroeger als enigst kind geen leeftijdsgenoten had in huis? Kan dat de verklaring zijn?
Dwarrel75 schreef:
19-04-2019 03:31
Ik! Heb eigenlijk niks gemist. Ben opgegroeid op een manege. Had daar veel vriendinnetjes.

Nu ik ouder ben heb ik er wel meer moeite mee. Ik kan bijv. Niet afspreken met een broer of zus. Sons voelt dat best eenzaam. Als straks mijn. Ouders wegvallen dan ben ik echt alleen. Maar hopelijk zijn ze er nog wel even.
Dus jij had al van jongs af aan geen moeite met sociale contacten want je had veel vriendinnetjes. Dus jong geleerd oud gedaan mijn theorei gaat niet op.
Dus je vriendinnen vervingen de broers en zussen die je niet had.
Toch is de band met familieleden anders geef je aan. Wat als je ouders er op een dag niet meer zullen zijn? Dan ben je echt alleen zeg je. Maar dat kun je dan toch weer oplossen en vervangen door een hechte vriendenkring. Vrienden als surrogaatouders kan toch werken voor jou?
koekie1980 schreef:
19-04-2019 06:37
dit... een van mn ouders is overleden. En aangezien ik geen broers en zussen heb en geen kinderen, blijf ik nu achter met alleen die andere ouder. Das gruwelijk eenzaam.
Maar een van mn ouders heeft 7 broers en zussen en spreekt die nooit dus daar heb je dan ook niks aan.

Ik vind mezelf erg sociaal en zorgzaam. Soms wat bescheiden. Dat zou wellicht anders zijn als ik wat meer had moeten "concurreren" met broer of zus.
Wat je zegt is dat je als enigst kind weinig familie hebt. Maar neefjes en nichtjes en ooms en tantes dan? Heb je daar contact mee?
zjuulz84 schreef:
19-04-2019 07:00
Ben ook enig kind. Ben misschien wel meer sociaal dan sommige andere mensen (met broer(s) en/of zus(sen)) in mijn omgeving. Zij konden in hun jeugd ‘teug vallen’ op een broer en/of zus, ik niet.

Vind het nu vooral jammer dat ik enig kind ben, herinneringen van vroeger delen, de zorg voor mijn ouders alles doe ik zelf.

Maar zie helaas ook in mijn omgeving dat het wel hebben van broer(s) en/of zus(sen) ook niet altijd zaligmakend is.
Het hebben van broers en zussen is misschien niet zaligmakend maar het brengt automatisch wel meer gezelligheid met al dat volk in huis.
poldervrouw schreef:
19-04-2019 07:04
Ik ben enig kind.

Ik vond het en vind het eenzaam.
Jammer voor je. Heb je truukjes om met die allenigheid om te gaan?
Anoniempjerosso schreef:
19-04-2019 07:25
Ik ben ook enig kind maar vind dat eigenlijk meer voordelen hebben dan nadelen. Toen ik klein was wilde ik wel graag een broertje of zusje maar nu ben ik heel blij dat ik die niet heb 😁
O ja? Blij dat je de erfenis niet hoeft te delen of zo?
Alle reacties Link kopieren
Ik was geen haantje de voorste maar heb toch geleerd om vriendjes te maken want anders heb je gewoon geen speelkameraadje. Denk dat je er ook wat beter van leert omgaan met volwassenen al vond ik dat soms ook jammer, altijd het enige kind zijn (kleine familie) en nu, nu alleen mijn vader er nog is is het soms best eenzaam inderdaad.

Maar aan de andere kant kan ik dus heel goed alleen zijn en mezelf vermaken. Heb nu een relatie maar daarvoor kon ik zo drie dagen vrij zijn zonder een afspraak te maken. Overigens heb ik zeker de behoefte wel aan contact maar niet super intensief ofzo. Wel graag diepgaande goede contacten liever dan oppervlakkige.
Alle reacties Link kopieren
Enig kind...waarvan er geen tweede is...eniger dan enig kan niet..heeft dus geen overtreffende trap.

In de praktijk was je enig kind...maar in theorie had je wel broertjes of zusjes?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-04-2019 09:13
Reden: Op de man
97.77% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Mijn partner had wel graag een broer gehad en voelde zich vroeger soms eenzaam, vandaar dat wij later liever voor twee kinderen zouden gaan. Een sociale handicap merk ik niet echt op, dat geldt misschien eerder voor een vriendin van mij. In de omgang met anderen kwam ze soms verwend over. Ook leek ze veel van haar ouders te verwachten en voelde ze zich sneller beledigd als er grappen werden gemaakt, maar ik weet niet of dat per se te maken heeft met leven als enig kind.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
Je theorie is dat enigst kind-zijn het moeizaam aangaan van sociale contacten kan verklaren?

Ik denk dat het niet opgaat. Ik zie bij mij en al mijn siblings grote verschillen in hoe we met vriendschappen, familie en relaties om gaan. De een heeft er meer behoefte aan en heeft een uitgebreid netwerk, de ander is een einzelgänger en trekt rond de wereld, weer een ander heeft er een paar na aan het hart en dat is het...
Dat enig kinderen altijd minder sociaal, verwend etc. zijn, zijn vooroordelen die vast voor een gedeelte van de enige kinderen zal gelden, maar net zo goed kan gelden voor kinderen die wél een broertje of zusje hebben. Alleen bij een enig kind wordt de oorzaak dan altijd gezocht in het enig-kind zijn, terwijl bij meerdere kinderen wordt gezegd dat het aan het karakter ligt. Beetje vreemd dus
Alle reacties Link kopieren
Mijn man is enig kind. Is super sociaal, doet veel voor anderen en is een heel fijn mens. Ik heb zelf 2 zussen, dat heeft ook weleens gedoe gegeven hoor. Bij voorbaat hoef je met broers en zussen geen goede band te hebben, ik ben blij met mn zussen maar heb ze ook weleens vervloekt bij wijze van.
Mijn man was vroeger wel veel weg, naar vrienden toe omdat hij thuis altijd alleen was en zijn ouders niet ondernemend waren. Hij speelde als kind dus vaak elders, en hij is nog steeds een man die graag onder de mensen is en aandacht fijn vind. Dat is ook karakter lijkt me.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven