Dochter wil niet naar school

De titel zegt het al, mijn dochter (10) is bang voor de juf en ze wil niet naar school. Elke dag komt ze chagrijnig en gefrustreerd thuis. Er komt spontaan nog maar weinig uit, maar als ik vraag hoe het op school was krijg ik steevast het antwoord: "stom, saai en de juf was weer aan het schreeuwen". Op de vraag wat ze geleerd heeft, komt er: "niks, ik moest weer alleen maar zelfstandig in mijn plusboekje werken". Als ze een vraag heeft over haar eigen werk, kan/wil de juf niet helpen. Ze krijgt weinig tot geen feedback, behalve "goed gedaan", waarna haar werk wordt beoordeeld met voldoende en niet goed. Snapt ze niets van. Als dochter er naar vraagt waarom ze een voldoende heeft gekregen, kan haar juf daar geen antwoord op geven, maar zegt ze geïrriteerd "ik verander het wel, ben je dan blij!?", waarna dochter zich schuldig voelt. Volgens dochter vraagt ze maar niets meer, want er komt toch geen antwoord. Of, juf zegt wel iets voor haar te gaan doen en ze doet het niet. Of, ze krijgt straf (uit de klas sturen met strafregels), omdat ze vervelend doet (d.w.z. de vraag stelt waarom ze iets moet doen). Dochter houdt zich maar stil, dan zegt ze ook niets verkeerds, vertelt ze. Ook is het voor haar niet duidelijk wanneer en waarom de juf uit haar vel vliegt (met rood hoofd en schreeuwen), dus doet dochter, naar eigen zeggen, maar niets meer. Dan kan ze het ook niet fout doen. Het liefst zou ze nooit meer naar deze klas willen, hoewel het wel gezellig is met de klasgenoten in de pauze (als ze al naar buiten mogen, want ook dit is een straf die vaak wordt ingezet). Ik vind dit zorgelijk. Omdat dochter hetzelfde passieve gedrag thuis ook begon te vertonen, ben ik een gesprek aangegaan met de juf.

Ik heb eerst aan de juf gevraagd hoe zij vond dat het met dochter ging. Ze vond haar een beetje stil, maar verder ging alles goed en doet ze goed mee. Toen ik vertelde dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat met dochter, dat ze niet meer naar school wil en zich niet prettig voelt in de klas, reageerde ze eigenlijk niet. Ik vertelde verder dat dochter echt veel last heeft en bang wordt van het schreeuwen van zowel haar als van de kinderen in de klas, maar volgens de juf schreeuwt ze nooit. Punt. Ok, ja zo kom je niet veel verder. Toen ik vertelde dat dochter niet goed snapt wat ze goed en fout doet in de klas en met haar schoolwerk, reageerde de juf heel defensief. Ze vond dat ze dat duidelijk deed. Dat was dan ook het einde van het gesprek.

Dochter heeft een ochtend per week (overigens ook de ochtend dat ze wel huppelend naar school gaat, net als alle andere jaren) een plusklas met haar juf van vorig jaar. Ze vindt dat heel leuk en heeft ook veel leuke en nuttige gesprekken. Laatst had dochter de plusjuf om hulp gevraagd met hoe ze aan zou kunnen geven aan haar eigen juf dat de lessen die ze mee moet doen (en dan continu de juf aan moeten kijken) te saai zijn, omdat ze al weet wat de juf "voorleest" en "voorzegt", omdat ze die stof vorig jaar al hadden behandeld. De plusjuf gaf aan dat dochter maar moet vragen waarom ze mee moest doen met de lessen. Dochter deed dit vervolgens de week erop, maar moest toen aan de time-out tafel wegens 'bijdehand doen'.

Hierna heb ik een gesprek gehad met de IB'er (omdat ik geen gehoor kreeg bij de juf het vorige gesprek). Hij snapte gelijk het probleem, vooral inhoudelijk met feedback/schoolwerk en de verveling, maar vroeg ook wat begrip omdat de juf net nieuw is op school. Hij zou wel met de juf en dochter gaan praten. Dochter heeft inderdaad twee gesprekken gevoerd met de IB'er. Deze toonde ook begrip voor de situatie naar dochter en hij zou de situatie in de klas en het gedrag van de juf wat beter in de gaten houden. Ze voelde zich gelijk gehoord. Ik had dan ook ineens weer een heel ander kind thuis. Dochter kon weer lachen en sprak weer eens af met een vriendinnetje. School was nog steeds stom, maar niet meer zo erg.

Na twee weken kwam dochter helaas weer huilend thuis. Ze was heel erg geschrokken. De juf had een ander kind zijn mond afgeplakt met tape (wegens niet stil zijn). Ik schrok ook erg van dit nieuws en ik heb dit gelijk weer bij de IB'er aangekaart. Hij heeft het bij de juf nagevraagd, maar deze deed het af als grap, en naar de kinderen toe zei ze dat de conciërge had gezegd dat ze dit moest doen en dat de kinderen maar hadden moeten begrijpen dat het een grap was. Ik vind dit eigenlijk echt geen grap, zeker niet als de sfeer in de klas al zo grimmig is. Ben ik nou gek?

Dochter vindt het nu nog stommer om naar school te gaan en is echt niet te bewegen om iets te doen. Nogmaals gevraagd aan de juf hoe zij dochter nu ziet, maar wederom voor de juf geen vuiltje aan de lucht. Ik weet het zelf nu ook niet echt meer. Wat denken jullie ervan?

Dank voor alle berichten! Dochter zit in groep 6. Ze ligt inderdaad qua werk wat voor, maar is ook heel klein en echt nog wel te jong voor groep 7.

Ik heb voorzichtig eens rondgevraagd bij andere ouders en eigenlijk hebben veel kinderen last van oneerlijkheid, onduidelijkheid en het niet nakomen van afspraken, allemaal op hun eigen manier. Eentje heeft het aangekaart bij de directeur, maar krijgt niet veel gehoor. Ik denk wel dat ik na de vakantie ook eens met hem ga spreken.

Doet me goed om te horen dat meer mensen (buiten mijn eigen familie en vrienden) de situatie toch op zijn minst vreemd vinden.

@yourlocalhero Waar staat de school van jouw kind ergens?

yourlocalhero schreef: ↑

22-04-2019 15:45

Capelle ad Ijssel.
Zoonlief zit wel in groep 4 overigens dus zal niet dezelfde leerkracht zijn, maar dat er nog eenzelfde type rondloopt baart mij zorgen.
Zoonlief gaat ook weer met verse tegenzin naar school. Al meermaals met de juffen gepraat, maar die ene is nogal van haar eigen dingetje...al is het plakband hier wel over...maar zoveel dingen die totaal niet oké zijn doet ze nog wel.

Oei oei, dat is inderdaad niet best. Wat jammer dat er meer van zijn ja! Ik vind het maar lastig, geen goed gesprek te kunnen voeren met de juf. Hoe gaat het bij jullie thuis?