Kinderen
alle pijlers
Nare zwangerschap, toch voor een tweede kindje?
woensdag 24 april 2019 08:34
Hi mama's,
Zelf heb ik een enorm verdrietige zwangerschap gehad, totaal niet de bedoeling uiteraard, maar wel echt overmacht (externe factoren waardoor ik een prenetale depressie kreeg)... Ik ben onwijs gek op mijn kindje en in mijn hoofd is een ideaalbeeld van 2 kindjes met mijn man.
Nu ben ik er nog niet aan toe, maar voor de toekomst wil ik het wel heel graag. Alleen weerhoud het mij ook enorm gezien ik bang ben dat ik me weer zo rot ga voelen. Wie herkent dit? En welke keuze hebben jullie toen gemaakt? Bij 1 gelaten, of toch opnieuw ooit het avontuur aangegaan. Voelde je toen beter? Uiteraard weet ik dat er een optie is qua medicatie, maar liever natuurlijk niet........
Zelf heb ik een enorm verdrietige zwangerschap gehad, totaal niet de bedoeling uiteraard, maar wel echt overmacht (externe factoren waardoor ik een prenetale depressie kreeg)... Ik ben onwijs gek op mijn kindje en in mijn hoofd is een ideaalbeeld van 2 kindjes met mijn man.
Nu ben ik er nog niet aan toe, maar voor de toekomst wil ik het wel heel graag. Alleen weerhoud het mij ook enorm gezien ik bang ben dat ik me weer zo rot ga voelen. Wie herkent dit? En welke keuze hebben jullie toen gemaakt? Bij 1 gelaten, of toch opnieuw ooit het avontuur aangegaan. Voelde je toen beter? Uiteraard weet ik dat er een optie is qua medicatie, maar liever natuurlijk niet........
woensdag 24 april 2019 08:44
woensdag 24 april 2019 08:45
Ik had ook een zware eerste zwangerschap. Na 5 jaar toch voor een 2e gegaan. Zwangerschap was net zo k%t maar heb veel meer rust genomen en ben er mentaal beter doorgekomen. Wist wat me te wachten stond. En heb mezelf niet meer zo gepusht. Nu een maand oude baby en zeker geen spijt. Ook geen knalroze wolk maar gewoon moe en kind groter kijken;) Bovendien heb je al een kind rondlopen dus je weet waar je het voor doet en dat alle moeilijke fases weer over gaan.
woensdag 24 april 2019 08:47
woensdag 24 april 2019 08:50
Is het een idee om een paar gesprekken te hebben met een coach TO? In mijn oude VK praktijk was een van de VK’s ook coach en houdt zich bezig met dit soort vragen. Ik had ook een rotzwangerschap en dramatische bevalling wat me ervan weerhoudt het nog een keer te doen. Altijd gedacht 2 kinderen te gaan keijgen maar de wens voor wen tweede is er nu niet. Dochter is nu 3 jaar. Mocht de wens komen wil ik graag eerst wat gesprekken met een coach.
woensdag 24 april 2019 08:56
Ik heb een depressie gehad na de bevalling. Daarbij in het begin nog 3 borstontstekingen en de depressie zelf heeft uiteindelijk ruim een jaar geduurd. Ik vond het vreselijk en riep meteen al dat er nooit een 2e zou komen. Is ook niet gebeurt. Soms denk ik wel eens dat ik onze dochter iets ontneem. Dat ze straks, als wij oud zijn, alles zelf moet regelen enz. Maar dat is geen reden genoeg voor mij. Daarnaast vind ik 1 kind ideaal eigenlijk. Alle tijd en aandacht voor haar, qua financiën nog voldoende ruimte voor vakantie’s en leuke dingen, rust in huis en ze is inmiddels 7 en zo makkelijk in de omgang en als ze mee gaat ergens heen enzo. Ik geniet echt volop en moet er niet aan denken om er meer te hebben 
woensdag 24 april 2019 08:57
Ik heb een nare eerste zwangerschap gehad (hellp), heb een jaar moeten herstellen lichamelijk, maar heb schijnbaar toen ik in het zkh lag nog gezegd dat ik het zo weer zou doen. And i did. Ik ben weer heel ziek geworden, maar inmiddels 6 jaar verder heb ik er geen seconde spijt van. Het waren een aantal nare maanden met veel zorgen, maar de afgelopen 6 jaar met mijn twee kinderen maken het meer dan goed. Ik had ook ingecalculeerd dat ik geen roze/blauwe wolk zou gaan ervaren. Ik heb hulptroepen ingeschakeld. En alles wat ik vooraf had kunnen regelen geregeld (kamer, kaartjes).
woensdag 24 april 2019 09:05
Ik heb ook een zware eerste zwangerschap gehad (maar door een hele andere reden dan prenatale depressie) en daarna ben ik er gewoon weer voor gegaan. De tweede zwangerschap was nog zwaarder, maar ik genoot enorm van mijn eerste kindje en kon het daardoor zien als een investering waar ik me uiteindelijk wel doorheen zou slaan en het is fijn om te weten dat er een eindpunt aan zit. Wel had ik het mezelf makkelijker moeten maken. Dus dat is mijn tip aan jou: als je ervoor gaat, zorg goed voor jezelf en maak het je zo makkelijk mogelijk.
woensdag 24 april 2019 09:06
Iets ander verhaal, hele makkelijke zwangerschap en bevalling maar ons kind had erge verborgen reflux en nog wat andere issues waardoor ze maanden lang alleen maar gehuild heeft en ik er mentaal door heen zat. Ik heb ook heel lang angst gehad voor een tweede, het idee om weer zo'n zware tijd aan te gaan. Pas toen onze dochter wat zelfstandiger werd (rond de 2.5/3) ontstond er bij ons allebei weer ruimte en een wens voor een tweede. We genieten namelijk zo ontzettend van onze gekke kleuter dat we het wel aandurven, ook als het bij de tweede weer zo'n drama wordt. We wisten in ieder geval dat het uiteindelijk goed komt.. Ik zou dus luisteren naar je gevoel en er pas aan beginnen als je er aan toe bent en die wens weer voelt. Succes en sterkte!
woensdag 24 april 2019 09:09
Het is makkelijker om het in je eentje te moeten regelen, dan dat er nog 'n sibling (en schoonpartner) zich tegenaan bemoeitWhomi schreef: ↑24-04-2019 08:56Soms denk ik wel eens dat ik onze dochter iets ontneem. Dat ze straks, als wij oud zijn, alles zelf moet regelen enz. Maar dat is geen reden genoeg voor mij. Daarnaast vind ik 1 kind ideaal eigenlijk. Alle tijd en aandacht voor haar, qua financiën nog voldoende ruimte voor vakantie’s en leuke dingen, rust in huis en ze is inmiddels 7 en zo makkelijk in de omgang en als ze mee gaat ergens heen enzo. Ik geniet echt volop en moet er niet aan denken om er meer te hebben
Zelf ben ik blij dat ik enig kind ben, al helemaal toen ik zelf kind was. Denk dat het overall veel makkelijker is om met 1 kind ergens naartoe te gaan (2 jutten elkaar op) En er is financieel gewoon meer ruimte om die ene meer te kunnen bieden dan wanneer je er meer hebt. En wat als de 2e iets mankeert?
woensdag 24 april 2019 09:18
Wij hebben kinderen met wat meer leeftijdsverschil. Misschien dat dat je ook helpt om het beter aan te kunnen de tweede keer. Oudste zat 5 dagen per week op school, was zindelijk, kon zelf brood smeren etc. Als je het doet zou ik daar op wachten. Het is bij ons door omstandigheden zo gelopen, maar dat bleek heel fijn te zijn.
Hallo?!
woensdag 24 april 2019 09:23
Dit. Hoe oud is je eerste kindje? Heb je 'tijd' om nog even te wachten tot je kindje wat ouder is?_Doortje_ schreef: ↑24-04-2019 09:18Wij hebben kinderen met wat meer leeftijdsverschil. Misschien dat dat je ook helpt om het beter aan te kunnen de tweede keer. Oudste zat 5 dagen per week op school, was zindelijk, kon zelf brood smeren etc. Als je het doet zou ik daar op wachten. Het is bij ons door omstandigheden zo gelopen, maar dat bleek heel fijn te zijn.
Twee kort op elkaar is heel veel werk, kost bakken energie en is tegenwoordig heel hip want 'dan hebben ze zoveel aan elkaar'.
In jouw geval lijkt het mij hele fijn als de oudste al zichzelf kan aankleden, zindelijk is en een boterham kan smeren, of nog fijner: vijf dagen op school zit.
woensdag 24 april 2019 09:39
Ik wilde hetzelfde zeggen. Wat meer leeftijdsverschil kan misschien voor jou/jullie de scherpe randjes eraf halen.
Mijn kinderen schelen ruim 8 jaar. Het is gewoon zo gelopen maar achteraf bleek het heel prettig.
Mijn oudste kon al zelf naar school fietsen, zelf douchen aankleden, boterhammen smeren enz.
En verder zijn ze heel gewone broertjes die heel gek op elkaar zijn. Samen spelen doen ze wel, maar vaak in de vorm dat de oudste de jongste iets probeert te leren.
Er is ook weinig ruzie- ik denk dat het leeftijdsverschil daar te groot voor is.
Mijn kinderen schelen ruim 8 jaar. Het is gewoon zo gelopen maar achteraf bleek het heel prettig.
Mijn oudste kon al zelf naar school fietsen, zelf douchen aankleden, boterhammen smeren enz.
En verder zijn ze heel gewone broertjes die heel gek op elkaar zijn. Samen spelen doen ze wel, maar vaak in de vorm dat de oudste de jongste iets probeert te leren.
Er is ook weinig ruzie- ik denk dat het leeftijdsverschil daar te groot voor is.
woensdag 24 april 2019 09:39
Mijn eerste zwangerschap was zwaar k*t en ik heb getwijfeld over een tweede. Met wat leeftijdverschil toch voor nummer 2 gegaan want hoe groot was de kans op nog zo’n zwangerschap. Sja, en de tweede zwangerschap was ook zwaar k*t en weer ziek geworden etc. Ik ben heel blij dat ze er allebei zijn en dat ik toch voor nummer 2 ben gegaan, maar een derde komt er zeker niet.
woensdag 24 april 2019 09:49
Totaal andere discussie maar ik ben blij met mijn broers en zussen zeker nu mijn moeder ouder wordt en we allerlei zorgtaken delen.redbulletje schreef: ↑24-04-2019 09:09Het is makkelijker om het in je eentje te moeten regelen, dan dat er nog 'n sibling (en schoonpartner) zich tegenaan bemoeit
Zelf ben ik blij dat ik enig kind ben, al helemaal toen ik zelf kind was. Denk dat het overall veel makkelijker is om met 1 kind ergens naartoe te gaan (2 jutten elkaar op) En er is financieel gewoon meer ruimte om die ene meer te kunnen bieden dan wanneer je er meer hebt. En wat als de 2e iets mankeert?
Mijn zoons gaan gewoon leuk met elkaar om en al zijn ze enorme tegenpolen vakanties etc samen gingen altijd perfect.
On topic mijn eerste zwangerschap verliep door complicaties oa placentaloslating en ziekenhuisopnames niet geheel vlekkeloos was ook huiverig voor een tweede . Gelukkig bij de teeede zwangerschap geen complicaties oid gehad maar besef ook dat dat geen garantie is .
Dus de vraag is inderdaad zou je het een tweede keer nog trekken ?
woensdag 24 april 2019 09:55
Hier bewust drie jaar leeftijdsverschil. Ik had het eerste jaar thuis met beide kids zo enorm geromantiseerd. Als zoon al op school had gezeten was het denk ik wel makkelijker geweest.
Ik ben nooit echt depressief geweest na de bevallingen, maar ik heb wel gemerkt dat ik bij beide kinderen mentaal mijzelf niet ben geweest het eerste jaar. Jongste is nu 16 maanden en ik voel mij opeens zoveel beter, terwijl de nachten nog steeds een ramp zijn etc. Ik ben super blij dat ik twee kinderen heb. Maar hou er redelijk mee dat het toch weer erg zwaar kan worden ondanks dat de omstandigheden misschien beter zijn.
Ik ben nooit echt depressief geweest na de bevallingen, maar ik heb wel gemerkt dat ik bij beide kinderen mentaal mijzelf niet ben geweest het eerste jaar. Jongste is nu 16 maanden en ik voel mij opeens zoveel beter, terwijl de nachten nog steeds een ramp zijn etc. Ik ben super blij dat ik twee kinderen heb. Maar hou er redelijk mee dat het toch weer erg zwaar kan worden ondanks dat de omstandigheden misschien beter zijn.
woensdag 24 april 2019 10:27
Wij doen het niet nog een keer. Ik heb nu bijna 24/7 per dag zorg nodig (of ziekenhuisopname). We hebben al een aantal keer verzucht hoe blij we zijn dat we niet ook nog een klein kind rond hebben lopen waarvoor we verantwoordelijk zijn. Die had het maanden zonder moeder moeten stellen.
Het kan inderdaad zomaar dat een tweede zwangerschap heel anders zou verlopen, hoewel we door dit proces dan ook een verhoogde kans op complicaties zouden hebben. Maar wij hebben dan weer nooit heel erg sterk het gevoel gehad dat het er twee zouden moeten worden (meer - we willen een kind en daarna zien we wel). Als je dat ideaalbeeld in je hoofd hebt, is het toch anders, denk ik. Bedenk wel goed of het je eigen ideaalbeeld is, of een opgelegd beeld door de maatschappij dat je zonder tweede kind geen echt gezin bent, of zulk soort onzin.
Het kan inderdaad zomaar dat een tweede zwangerschap heel anders zou verlopen, hoewel we door dit proces dan ook een verhoogde kans op complicaties zouden hebben. Maar wij hebben dan weer nooit heel erg sterk het gevoel gehad dat het er twee zouden moeten worden (meer - we willen een kind en daarna zien we wel). Als je dat ideaalbeeld in je hoofd hebt, is het toch anders, denk ik. Bedenk wel goed of het je eigen ideaalbeeld is, of een opgelegd beeld door de maatschappij dat je zonder tweede kind geen echt gezin bent, of zulk soort onzin.
woensdag 24 april 2019 10:30
Esther- schreef: ↑24-04-2019 10:27Wij doen het niet nog een keer. Ik heb nu bijna 24/7 per dag zorg nodig (of ziekenhuisopname). We hebben al een aantal keer verzucht hoe blij we zijn dat we niet ook nog een klein kind rond hebben lopen waarvoor we verantwoordelijk zijn. Die had het maanden zonder moeder moeten stellen.
Het kan inderdaad zomaar dat een tweede zwangerschap heel anders zou verlopen, hoewel we door dit proces dan ook een verhoogde kans op complicaties zouden hebben. Maar wij hebben dan weer nooit heel erg sterk het gevoel gehad dat het er twee zouden moeten worden (meer - we willen een kind en daarna zien we wel). Als je dat ideaalbeeld in je hoofd hebt, is het toch anders, denk ik. Bedenk wel goed of het je eigen ideaalbeeld is, of een opgelegd beeld door de maatschappij dat je zonder tweede kind geen echt gezin bent, of zulk soort onzin.
Ik vraag me inderdaad vaak af waar dat ideaalbeeld vandaan komt. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat zóveel mensen hetzelfde ideaalbeeld hebben. Zoveel mensen, zoveel wensen, toch? Maar dan nog kan het natuurlijk dat TO echt zelf twee kinderen wil.
