Kinderen
alle pijlers
Slechte mama? Help!
maandag 6 mei 2019 13:27
Hallo,
Ik ben mama van een jongetje van ruim 1,5 jaar. Eigenlijk verloopt dit al vanaf het begin heel moeizaam. Na een zware en moeizame bevalling met Wat fysieke gevolgen voor mij, was ons zoontje een echte huilbaby die zo n 20 uur per dag het uitkrijste. Na 6 maanden van dokters, osteopaten, vaak niet serieus genomen worden en veel geploeter ging het door een koemelkvrij dieet stukken beter met ons zoontje. Hij werd een heerlijk vrolijk en ondernemend mannetje. Beweeglijk en aanwezig is hij altijd geweest.
Met mij zelf ging het door een aantal dingen niet zo goed en er werd na 9 maanden een postnatale depressie vastgesteld. Hierdoor kon ik zelf nog steeds niet genieten van het moederschap. Over alles hing een schaduw.
Ondertussen werd ons zoontje steeds zelfstandiger. Hij ontwikkelt als een speer en kon bij 9 maanden kruipen en zich optrekken om rustig te blijven staan. Bij 10 maanden kon hij ook cruisen. Vanaf dat moment konden we ons zoontje rustig enorm ondeugend noemen. Hij zat overal aan, wilde alles pakken, beet in de meubels enzovoort. Prima, 9 maanden, das nog erg jong om echt op te voeden, maar alvast wel steeds weghalen en de grenzen aangeven kan geen kwaad.
Deze grenzen zijn echter nog steeds niet beloofd. Onze salon tafel is nog steeds leeg, inmiddels staan de spullen op het dressoir allemaal tegen de muur en de onderste planken van de boekenkast zijn leeg. Ons zoontje heeft een eigen speelgoed met meer dan voldoende divers speelgoed. Alleen spelen vindt hij alleen erg moeilijk. Bij mij lukt hem dit dus ook niet, maar bij mijn man en zijn opa s en oma s wel. Tevens lijkt het of hij met mij continue de strijd te zoeken om alles. Een hele dag tv willen lezen, expres met zn handen in de kattenbak zitten, spullen pakken waar hij niet aan mag zitten, alleen de keukenkastjes opentrekken die niet voor hem zijn (hij heeft een lade met spulletjes voor hem in de keuken)
Bij zijn vader doet hij dit met momentjes en bij zijn oma s bijna helemaal niet. Bij mij is het erg oppassen dat de dag niet 1 grote strijd wordt. Een dag met papa of de oma s verloopt over het algemeen positief, en als ik alleen met hem ben kan ik niet wachten tot het 5 uur is. Een gemiddelde dag bestaat uit enorme driftbuien, veel huilen, veel "drammen" en als mama niet naar wens reageert begint het duwen en soms slaan.
Ik heb echt alles geprobeerd, vrijwel niks lijkt te werken. Ik ben streng geweest, begripvol en geduldig, heb veelvuldig afgeleid, ben vaak uitstapjes gaan doen met hem, heb uuuuren op de grond gezeten (alleen, want samen met mama is ook niet leuk, dus zoontje loopt dan weer weg om iets anders te gaan doen, wat hij Met mama wil gaan doen totdat mama mee gaat doen), hem de leiding laten nemen, keuzes gegeven enz enz enz. Ook de gang als straf is voorbij gekomen, net als negeren en troosten.
Ik merk aan mezelf dat ik inmiddels enorm gefrustreerd aan het raken ben en mijn lontje korter wordt. Wat wel eens resulteert in een stemverheffing oid.
Kortom...ik weet echt niet wat ik met mijn zoontje van nog maar 19 maanden aan moet...nee, het is niet de peuterfase waar we doorheen moeten, want het is nooit anders geweest. Ben ik nou gewoon zo n slechte moeder, zie ik dingen over het hoofd? Waar gaat dit mis?
Het lulligste vind ik nog dat ik voor mijn werk de (moeilijke) kinderen van anderen help op te voeden...en met mn eigen zoon krijg ik het niet eens voor elkaar om de dag positief door te komen. Het enige wat in harmonie verloopt is een uitstapje..maar dat kan ook niet een paar keer per week meerdere keren per dag.
HELP
Ik ben mama van een jongetje van ruim 1,5 jaar. Eigenlijk verloopt dit al vanaf het begin heel moeizaam. Na een zware en moeizame bevalling met Wat fysieke gevolgen voor mij, was ons zoontje een echte huilbaby die zo n 20 uur per dag het uitkrijste. Na 6 maanden van dokters, osteopaten, vaak niet serieus genomen worden en veel geploeter ging het door een koemelkvrij dieet stukken beter met ons zoontje. Hij werd een heerlijk vrolijk en ondernemend mannetje. Beweeglijk en aanwezig is hij altijd geweest.
Met mij zelf ging het door een aantal dingen niet zo goed en er werd na 9 maanden een postnatale depressie vastgesteld. Hierdoor kon ik zelf nog steeds niet genieten van het moederschap. Over alles hing een schaduw.
Ondertussen werd ons zoontje steeds zelfstandiger. Hij ontwikkelt als een speer en kon bij 9 maanden kruipen en zich optrekken om rustig te blijven staan. Bij 10 maanden kon hij ook cruisen. Vanaf dat moment konden we ons zoontje rustig enorm ondeugend noemen. Hij zat overal aan, wilde alles pakken, beet in de meubels enzovoort. Prima, 9 maanden, das nog erg jong om echt op te voeden, maar alvast wel steeds weghalen en de grenzen aangeven kan geen kwaad.
Deze grenzen zijn echter nog steeds niet beloofd. Onze salon tafel is nog steeds leeg, inmiddels staan de spullen op het dressoir allemaal tegen de muur en de onderste planken van de boekenkast zijn leeg. Ons zoontje heeft een eigen speelgoed met meer dan voldoende divers speelgoed. Alleen spelen vindt hij alleen erg moeilijk. Bij mij lukt hem dit dus ook niet, maar bij mijn man en zijn opa s en oma s wel. Tevens lijkt het of hij met mij continue de strijd te zoeken om alles. Een hele dag tv willen lezen, expres met zn handen in de kattenbak zitten, spullen pakken waar hij niet aan mag zitten, alleen de keukenkastjes opentrekken die niet voor hem zijn (hij heeft een lade met spulletjes voor hem in de keuken)
Bij zijn vader doet hij dit met momentjes en bij zijn oma s bijna helemaal niet. Bij mij is het erg oppassen dat de dag niet 1 grote strijd wordt. Een dag met papa of de oma s verloopt over het algemeen positief, en als ik alleen met hem ben kan ik niet wachten tot het 5 uur is. Een gemiddelde dag bestaat uit enorme driftbuien, veel huilen, veel "drammen" en als mama niet naar wens reageert begint het duwen en soms slaan.
Ik heb echt alles geprobeerd, vrijwel niks lijkt te werken. Ik ben streng geweest, begripvol en geduldig, heb veelvuldig afgeleid, ben vaak uitstapjes gaan doen met hem, heb uuuuren op de grond gezeten (alleen, want samen met mama is ook niet leuk, dus zoontje loopt dan weer weg om iets anders te gaan doen, wat hij Met mama wil gaan doen totdat mama mee gaat doen), hem de leiding laten nemen, keuzes gegeven enz enz enz. Ook de gang als straf is voorbij gekomen, net als negeren en troosten.
Ik merk aan mezelf dat ik inmiddels enorm gefrustreerd aan het raken ben en mijn lontje korter wordt. Wat wel eens resulteert in een stemverheffing oid.
Kortom...ik weet echt niet wat ik met mijn zoontje van nog maar 19 maanden aan moet...nee, het is niet de peuterfase waar we doorheen moeten, want het is nooit anders geweest. Ben ik nou gewoon zo n slechte moeder, zie ik dingen over het hoofd? Waar gaat dit mis?
Het lulligste vind ik nog dat ik voor mijn werk de (moeilijke) kinderen van anderen help op te voeden...en met mn eigen zoon krijg ik het niet eens voor elkaar om de dag positief door te komen. Het enige wat in harmonie verloopt is een uitstapje..maar dat kan ook niet een paar keer per week meerdere keren per dag.
HELP
maandag 6 mei 2019 13:36
Nee ligt niet aan jou. Kinderen willen onderzoeken. Voelen, proeven, kijken of het stuitert 
maar ook grenzen aftasten.
En een kind van 1,5 kan zich verbaal ook nog moeilijk uiten, dus daarom worden ze boos.
Blijf gewoon consequent en afleiden is ook een hele goede. Pak zijn favoriete speeltje erbij. Succes en je doet het prima!
maar ook grenzen aftasten.En een kind van 1,5 kan zich verbaal ook nog moeilijk uiten, dus daarom worden ze boos.
Blijf gewoon consequent en afleiden is ook een hele goede. Pak zijn favoriete speeltje erbij. Succes en je doet het prima!
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
maandag 6 mei 2019 13:38
Ik lees hier normaal dreumes gedrag. Ze doen dingen vanuit hun nieuwsgierigheid. En de nieuwsgierigheid is sterker dan kunnen luisteren. En het is geen onwil, maar ze kunnen die prikkel gewoon nog niet beheersen.
Zoon was ook zo, ik had ook geen spullen op de salontafel. Ik wil niet de hele dag moeten corrigeren, want het schiet dan toch niks op. Ze moeten eerst hun nieuwsgierigheid kunnen beheersen. Dat zorgt dan alleen voor frustratie bij jezelf en jouw kind.
Nu met 2 jaar kan zoon prima luisteren en van spullen afblijven, al probeert hij het soms nog steeds. Maar dat is normaal peutergedrag
Zoon was ook zo, ik had ook geen spullen op de salontafel. Ik wil niet de hele dag moeten corrigeren, want het schiet dan toch niks op. Ze moeten eerst hun nieuwsgierigheid kunnen beheersen. Dat zorgt dan alleen voor frustratie bij jezelf en jouw kind.
Nu met 2 jaar kan zoon prima luisteren en van spullen afblijven, al probeert hij het soms nog steeds. Maar dat is normaal peutergedrag
maandag 6 mei 2019 13:38
Het feit dat je hier een topic opent zegt voor mij al dat je geen slechte mama bent. Het moederschap is gewoon heel zwaar, zeker de eerste jaren dat ze zo ontzettend afhankelijk van je zijn kan het (soms) heel pittig aanvoelen.
Als ik het zo lees probeert hij behoorlijk zijn grenzen uit bij de persoon waarbij hij zich het meest vertrouwd voelt.
Ik denk dat het wel belangrijk is om een beetje je grenzen aan te geven. Je hoeft niet de hele dag met hem te spelen, er mogen ook momenten zijn dat hij zichzelf vermaakt. Een kind van 19 maanden zou niet de regie moeten hebben over wat er gebeurt, daar is hij nog te jong voor in mijn ogen.
Edit: hou er natuurlijk wel rekening mee dat een 1,5 jarige de aandachtsspanne van een goudvis heeft, dus echt langdurig met 1 speelgoedje spelen is ook best lastig.
Als ik het zo lees probeert hij behoorlijk zijn grenzen uit bij de persoon waarbij hij zich het meest vertrouwd voelt.
Ik denk dat het wel belangrijk is om een beetje je grenzen aan te geven. Je hoeft niet de hele dag met hem te spelen, er mogen ook momenten zijn dat hij zichzelf vermaakt. Een kind van 19 maanden zou niet de regie moeten hebben over wat er gebeurt, daar is hij nog te jong voor in mijn ogen.
Edit: hou er natuurlijk wel rekening mee dat een 1,5 jarige de aandachtsspanne van een goudvis heeft, dus echt langdurig met 1 speelgoedje spelen is ook best lastig.
anoniem_369996 wijzigde dit bericht op 06-05-2019 13:47
Reden: 19 maanden is 1,5 jaar... rekenfoutje ;)
Reden: 19 maanden is 1,5 jaar... rekenfoutje ;)
23.13% gewijzigd
maandag 6 mei 2019 13:39
Hij is 9 maanden...Ik las 9 maanden...Mogelijk nadert hij de leeftijd van ik ben 2 en ik zeg nee Gaat je kindje ook naar de opvang?
Wat is er eigenlijk mis met elke dag even naar buiten? Lijkt mij vrij normaal. Waarom zou dat niet kunnen?
Wat is er eigenlijk mis met elke dag even naar buiten? Lijkt mij vrij normaal. Waarom zou dat niet kunnen?
viva-amber wijzigde dit bericht op 06-05-2019 13:41
52.16% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 6 mei 2019 13:40
eeuh... kom je wel eens met kinderen van die leeftijd in aanraking???snorriemorrie schreef: ↑06-05-2019 13:38
Ik denk dat het wel belangrijk is om heel erg je grenzen aan te geven. Als jij met hem gaat spelen en hij wil opeens iets anders doen, dan mag hij kiezen óf alleen spelen óf datgene doen wat jullie zouden gaan doen. Een kind van 19 maanden zou niet de regie moeten hebben over wat er gebeurt, daar is hij nog te jong voor in mijn ogen.
maandag 6 mei 2019 13:41
Ik wordt er echt naar van als ik dit hoor.
Jij zet een kind van 19 maanden oud voor straf op de gang en vervolgens schrijf je doodleuk dat je de moeilijke kinderen van anderen helpt pvoeden.
Ga alsjeblieft ander werk doen.
En kijk af bij je man en oma wat zij doen en neem dat over. Want bij hun gaat het wel goed.
Kijk war zij doen wat werkt in plaats van zelf steeds dingen te verzinnen die niet werken.
En echt zoek ander werk.
Het is viit ouders een hele grote stap om hulp te krijgen en als ze dan iemand krijgen die zo omgaat met haar eigen kind komen ze van de wal in de sloot.
Jij zet een kind van 19 maanden oud voor straf op de gang en vervolgens schrijf je doodleuk dat je de moeilijke kinderen van anderen helpt pvoeden.
Ga alsjeblieft ander werk doen.
En kijk af bij je man en oma wat zij doen en neem dat over. Want bij hun gaat het wel goed.
Kijk war zij doen wat werkt in plaats van zelf steeds dingen te verzinnen die niet werken.
En echt zoek ander werk.
Het is viit ouders een hele grote stap om hulp te krijgen en als ze dan iemand krijgen die zo omgaat met haar eigen kind komen ze van de wal in de sloot.
maandag 6 mei 2019 13:42
Oh to, je verhaal is herkenbaar 
Een huilbaby is echt heel zwaar en je bent helemaal geen slechte moeder. Je bent herstellende van een PND en Je kind ontwikkelt zich super, well done.
Maar wat jij beschrijft klinkt echt als heel normaal gedrag voor een kindje van die leeftijd en je zult het idee van "opvoeden" een beetje los moeten laten om de sfeer wat relaxter te krijgen. Nu klinkt het alsof je continu bezig bent met grenzen stellen ipv. je kind een beetje zijn gang te laten gaan. Ben je nog in therapie voor je post natale depressie en gaat je kindje naar een KDV?
Een huilbaby is echt heel zwaar en je bent helemaal geen slechte moeder. Je bent herstellende van een PND en Je kind ontwikkelt zich super, well done. Maar wat jij beschrijft klinkt echt als heel normaal gedrag voor een kindje van die leeftijd en je zult het idee van "opvoeden" een beetje los moeten laten om de sfeer wat relaxter te krijgen. Nu klinkt het alsof je continu bezig bent met grenzen stellen ipv. je kind een beetje zijn gang te laten gaan. Ben je nog in therapie voor je post natale depressie en gaat je kindje naar een KDV?
anoniem_211172 wijzigde dit bericht op 06-05-2019 13:48
2.20% gewijzigd
maandag 6 mei 2019 13:47
Wanneer moeder in de buurt is stijgt het percentage ongehoorzaamheid met 800%.
Mijn man krijgt onze kleuter en peuter in minder dan 30 minuten in hun bedden. Ik doe daar minstens een kwartier langer over én moet nog eens 2 keer terug bij elk.
Bij mij halen ze de raarste streken uit, die ze zich niet in hun hoofd zouden halen bij opa en oma of wanneer hun vader er ook bij is.
Denk er verder om dat jij zijn veilige haven bent. Als jij met hem gaat spelen en daarna wegloopt, zal hij moeten weten waar je naartoe gaat, omdat jij zijn life support bent. Pas wanneer hij groter is, kan hij meer alleen spelen. Ik ga heel vaak op de zitzak in de speelhoek zitten met een tijdschrift. En na 3 minuten ben ik en mijn tijdschrift alweer bedolven onder al het speelgoed wat ik moet zien, vasthouden, mee moet spelen en wat al niet meer.
Mijn tip: ben er voor hem. En als hij slaapt, wees er voor jezelf.
Mijn man krijgt onze kleuter en peuter in minder dan 30 minuten in hun bedden. Ik doe daar minstens een kwartier langer over én moet nog eens 2 keer terug bij elk.
Bij mij halen ze de raarste streken uit, die ze zich niet in hun hoofd zouden halen bij opa en oma of wanneer hun vader er ook bij is.
Denk er verder om dat jij zijn veilige haven bent. Als jij met hem gaat spelen en daarna wegloopt, zal hij moeten weten waar je naartoe gaat, omdat jij zijn life support bent. Pas wanneer hij groter is, kan hij meer alleen spelen. Ik ga heel vaak op de zitzak in de speelhoek zitten met een tijdschrift. En na 3 minuten ben ik en mijn tijdschrift alweer bedolven onder al het speelgoed wat ik moet zien, vasthouden, mee moet spelen en wat al niet meer.
Mijn tip: ben er voor hem. En als hij slaapt, wees er voor jezelf.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 6 mei 2019 13:56
Op de keukenkastjes kindersloten zetten. En verder idd salontafel leeg en alles hoog zetten. Als hij 4 is begrijpt hij het heus wel. Maak er geen strijd van.
Op deze leeftijd ben je gewoon de hele dag met ze bezig. Ik zette ook weleens in de kinderstoel voor de tv hoor. Na de middagslaap altijd naar buiten, weer of geen weer. Lekker uitrazen.
Op deze leeftijd ben je gewoon de hele dag met ze bezig. Ik zette ook weleens in de kinderstoel voor de tv hoor. Na de middagslaap altijd naar buiten, weer of geen weer. Lekker uitrazen.
ik geef mn bek ook maar een douw
maandag 6 mei 2019 13:57
maandag 6 mei 2019 13:59
maandag 6 mei 2019 14:00
Jouw kind klinkt precies hetzelfde als mijn kinderen op die leeftijd. Hoewel de jongste is 3 maanden jonger. Maar ik verwacht echt niet dat ze over 3 maanden is opgevoed. Dit is normaal Kinder gedrag en waar de ene dreumes een uur lief in een hoekje kan spelen. Heb je ook kinderen van die leeftijd die overal op klimmen, alles overhoop halen en de hele dag door mama vermaakt willen worden. Beide gevallen heel normaal. Natuurlijk moet je je kind wel al corrigeren. Als mijn dochter voor de 100ste keer in de kinderstoel gaat staan zeg ik ook streng nee en pak ik haar eruit, voordat ze nog eens keihard valt. Maar ik zet geen kaarsen op de salontafel, daar wacht ik wel mee totdat ze iets ouder is. Want anders gaat ze die gegarandeerd door het huis rollen of op kauwen. Waarom zou ik die strijd aangaan de hele dag? Mijn zoontje van 4 was precies hetzelfde, en is echt geen stout kind. Maar als hij de kans krijgt zet hij nog heel het huis op stelten, dat vind hij veel leuker dan zijn speelgoed. Maar dat doet hij echt niet zomaar meer wees niet bang.
Ik denk dat je veel te veel verwacht van jouw dreumes en dat je hem eigenlijk overschat.
Ik denk dat je veel te veel verwacht van jouw dreumes en dat je hem eigenlijk overschat.
maandag 6 mei 2019 14:00
Dit.Sue-Heck schreef: ↑06-05-2019 13:36Nee ligt niet aan jou. Kinderen willen onderzoeken. Voelen, proeven, kijken of het stuitert
En een kind van 1,5 kan zich verbaal ook nog moeilijk uiten, dus daarom worden ze boos.
Blijf gewoon consequent en afleiden is ook een hele goede. Pak zijn favoriete speeltje erbij. Succes en je doet het prima!
Hij doet het niet om je te pesten.
Om eerlijk te zijn vind ik het een vreselijke leeftijd
maandag 6 mei 2019 14:01
maandag 6 mei 2019 14:02
Ik denk dat je teveel van hem verwacht. Zijn gedrag is namelijk zeer typerend voor een kind van zijn leeftijd. Hij is de wereld aan het verkennen, wil alles onderzoeken etc. Alleen spelen kunnen veel kinderen van die leeftijd nog niet, en hun concentratieboog is erg kort.
Dat hij zich bij zijn vader en oma anders gedraagt hangt vast samen met hoe ze met hem omgaan. En grote kans dat jij meer tijd met hem doorbrengt en hij zich daarom veilig bij je voelt om alles te ontdekken.
Heb een vast ritme voor de dag? Bv elke ochtend eerst een tijdje samen spelen, dan de deur uit (wandelen, speeltuintje, eentjes voeren, boodschappen doen etc), lunch, middagslaapje, eten voorbereiden terwijl hij met plastic bakjes en pollepels speelt etc?
Dat hij zich bij zijn vader en oma anders gedraagt hangt vast samen met hoe ze met hem omgaan. En grote kans dat jij meer tijd met hem doorbrengt en hij zich daarom veilig bij je voelt om alles te ontdekken.
Heb een vast ritme voor de dag? Bv elke ochtend eerst een tijdje samen spelen, dan de deur uit (wandelen, speeltuintje, eentjes voeren, boodschappen doen etc), lunch, middagslaapje, eten voorbereiden terwijl hij met plastic bakjes en pollepels speelt etc?
maandag 6 mei 2019 14:05
Dit is heel normaal hoor, maar wel erg vervelend. Het maakt jou ten eerste geen slechte moeder!
Die van ons (9 maanden) slaapt overal top, behalve thuis. Hier is het altijd drama!
Ik snap dat je veel geprobeerd hebt, boos worden, geduldig zijn, hem keuzes laten maken. Ik zou voor 1 manier kiezen anders weet hij straks echt niet meer wat wel/niet kan.
Mijn ervaring met driftbuien is dat je ze beter even kan negeren en uit laten razen. Hoe moeilijk dat ook is. Vaak wordt het alleen maar erger als je boos wordt of juist probeert te troosten (en nee je hoeft m geen uur laten krijsen natuurlijk).
Ik denk dat jouw zoontje jouw gespannenheid ook voelt waardoor hij misschien ook wel van slag raakt.
Bij mij helpt het heel erg veel door er elke dag blanco in te gaan. Niet er vanuit gaan dat ie de hele dag ligt te huilen of niks wil. Als ik dat doe dan stap ik al gestresst uit bed en heb ik ook een gestresste baby.
Hoe is je zoontje als jullie weg gaan naar bv een kinderboerderij met zn 2en?
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat hij een ontspannen en blije mama in de buurt heeft en jij een blij en ontspannen kind.
En ja grenzen opzoeken dat hoort er nou eenmaal bij
Die van ons (9 maanden) slaapt overal top, behalve thuis. Hier is het altijd drama!
Ik snap dat je veel geprobeerd hebt, boos worden, geduldig zijn, hem keuzes laten maken. Ik zou voor 1 manier kiezen anders weet hij straks echt niet meer wat wel/niet kan.
Mijn ervaring met driftbuien is dat je ze beter even kan negeren en uit laten razen. Hoe moeilijk dat ook is. Vaak wordt het alleen maar erger als je boos wordt of juist probeert te troosten (en nee je hoeft m geen uur laten krijsen natuurlijk).
Ik denk dat jouw zoontje jouw gespannenheid ook voelt waardoor hij misschien ook wel van slag raakt.
Bij mij helpt het heel erg veel door er elke dag blanco in te gaan. Niet er vanuit gaan dat ie de hele dag ligt te huilen of niks wil. Als ik dat doe dan stap ik al gestresst uit bed en heb ik ook een gestresste baby.
Hoe is je zoontje als jullie weg gaan naar bv een kinderboerderij met zn 2en?
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat hij een ontspannen en blije mama in de buurt heeft en jij een blij en ontspannen kind.
En ja grenzen opzoeken dat hoort er nou eenmaal bij
maandag 6 mei 2019 14:06
Klopt, daar is niks mis mee... doen we dan ook dagelijks minimaal 1x. Boodschapjes doen, rondje door de wijk, even naar opa en oma, fietsen, naar de boerderij, naar de geitjes, noem maar op... ook grotere uitjes is geen probleem. Maar niet elke dag de hele dag. Dus wel elke dag naar buiten....maar niet alleen maar...en al helemaal niet als het noodweer is natuurlijkviva-amber schreef: ↑06-05-2019 13:39Hij is 9 maanden...Ik las 9 maanden...Mogelijk nadert hij de leeftijd van ik ben 2 en ik zeg nee Gaat je kindje ook naar de opvang?
Wat is er eigenlijk mis met elke dag even naar buiten? Lijkt mij vrij normaal. Waarom zou dat niet kunnen?
maandag 6 mei 2019 14:08
Bedankt... mag ik vragen of je zoontje zich toen alleen kon vermaken?Littlebell schreef: ↑06-05-2019 13:38Ik lees hier normaal dreumes gedrag. Ze doen dingen vanuit hun nieuwsgierigheid. En de nieuwsgierigheid is sterker dan kunnen luisteren. En het is geen onwil, maar ze kunnen die prikkel gewoon nog niet beheersen.
Zoon was ook zo, ik had ook geen spullen op de salontafel. Ik wil niet de hele dag moeten corrigeren, want het schiet dan toch niks op. Ze moeten eerst hun nieuwsgierigheid kunnen beheersen. Dat zorgt dan alleen voor frustratie bij jezelf en jouw kind.
Nu met 2 jaar kan zoon prima luisteren en van spullen afblijven, al probeert hij het soms nog steeds. Maar dat is normaal peutergedrag
maandag 6 mei 2019 14:11
Ik vroeg hulp....en daarmee bedoelde ik niet jouw hulp om me nog verder de grond in te trappen. Even nadenken voor je een reactie plaatst kan geen kwaad.sugarmiss schreef: ↑06-05-2019 13:41Ik wordt er echt naar van als ik dit hoor.
Jij zet een kind van 19 maanden oud voor straf op de gang en vervolgens schrijf je doodleuk dat je de moeilijke kinderen van anderen helpt pvoeden.
Ga alsjeblieft ander werk doen.
En kijk af bij je man en oma wat zij doen en neem dat over. Want bij hun gaat het wel goed.
Kijk war zij doen wat werkt in plaats van zelf steeds dingen te verzinnen die niet werken.
En echt zoek ander werk.
Het is viit ouders een hele grote stap om hulp te krijgen en als ze dan iemand krijgen die zo omgaat met haar eigen kind komen ze van de wal in de sloot.
maandag 6 mei 2019 14:14
Ik ging met mijn jongste babyzwemmen en dansen en gymmen en weet ik veel wat, dus op pad en uitputten die hap.
Anders werd het precies zoals jij zegt en als ze zo klein zijn kun je niks met straf ofzo.
Alleen maar herhalen. Ik heb gewoon tegen man gezegd dat hij niet teveel van het huishouden moest verwachten die dagen of mij na een tijdje kon laten opnemen, zijn keuze
Man snapte het helemaal trouwens, die kwam de dag al helemaal niet door.
Ik heb de meest hilarische foto's uit die tijd, van ellende heb ik dat uitdagende koppie heel vaak gefotografeerd precies op het goede moment.
En echt, het wordt beter. Al is het maar dat hij naar de psz kan en later naar school en daar zijn uitdaging in vindt
Ik deed op die dagen ook veel knuffelen. Elk moment dat het kon, op schoot laten eten, stoeien, boekjes lezen met knuffelen en kietelen erin, samen dansen, etc.
Het is zo snel om die tijd, en ik weigerde met dat schattige mannetje mijn dagen te vullen met ruzie herrineringen.
Anders werd het precies zoals jij zegt en als ze zo klein zijn kun je niks met straf ofzo.
Alleen maar herhalen. Ik heb gewoon tegen man gezegd dat hij niet teveel van het huishouden moest verwachten die dagen of mij na een tijdje kon laten opnemen, zijn keuze
Man snapte het helemaal trouwens, die kwam de dag al helemaal niet door.
Ik heb de meest hilarische foto's uit die tijd, van ellende heb ik dat uitdagende koppie heel vaak gefotografeerd precies op het goede moment.
En echt, het wordt beter. Al is het maar dat hij naar de psz kan en later naar school en daar zijn uitdaging in vindt
Ik deed op die dagen ook veel knuffelen. Elk moment dat het kon, op schoot laten eten, stoeien, boekjes lezen met knuffelen en kietelen erin, samen dansen, etc.
Het is zo snel om die tijd, en ik weigerde met dat schattige mannetje mijn dagen te vullen met ruzie herrineringen.
