Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
vrijdag 14 juni 2019 10:05
Dit inderdaad. Ik heb een tijdje geleden spiraal laten zetten. Dat was al best pijnlijk. Het is maar goed dat ik geen kinderen krijg
vrijdag 14 juni 2019 10:34
Pfff ja, ik durf niet eens een spiraal te zettenKwebbeltje91 schreef: ↑14-06-2019 10:05Dit inderdaad. Ik heb een tijdje geleden spiraal laten zetten. Dat was al best pijnlijk. Het is maar goed dat ik geen kinderen krijg
Man en ik hebben het laatst over sterilisatie gehad, hopelijk wil hij dat ooit zodat anticonceptie niet meer hoeft. Al snap ik het ook helemaal als hij het niet wil, ik zou het ook niet durven. Ben een schijterd met medische dingen.
vrijdag 14 juni 2019 10:40
Nou ja ik heb er ook een lange tijd over nagedacht hoor. Ik heb eerst dus jarenlang aan de pil gezeten, maar ik was er iedere keer wel klaar mee om dat te blijven slikken. En ik had ook best wat lichamelijke klachten etc.Yugen schreef: ↑14-06-2019 10:34Pfff ja, ik durf niet eens een spiraal te zetten
Man en ik hebben het laatst over sterilisatie gehad, hopelijk wil hij dat ooit zodat anticonceptie niet meer hoeft. Al snap ik het ook helemaal als hij het niet wil, ik zou het ook niet durven. Ben een schijterd met medische dingen.
Ik hoorde steeds meer vrouwen in mijn omgeving die een spiraaltje hadden laten zetten. Dus heb eerst goed ingelezen en afspraak gemaakt bij de huisarts.
1 tip, mocht je ooit wel durven om een spiraal te laten zetten, zorg dat je de rest van de (mid)dag niks meer gepland heb.
vrijdag 14 juni 2019 10:49
Ik kan heel erg slecht tegen objecten in mijn lichaam dus ben blij dat ik een spiraal nooit geprobeerd heb. En steriliseren had ik best willen doen (en dat eveneens van een partner geeisd) als ik een langdurige/stabiele relatie had gehad, maar dan had ik er evengoed nog de pil bij nodig gehad omdat sterilisatie niet helpt tegen ongesteld worden. Enige juist manier is de baarmoeder eruit: geen pijn, geen bloed en geen kans op zwangerschap. Ik wou dat ik het 20 jaar eerder had laten doen (behalve m'n eierstokken dan, want die hebben wel nut)
vrijdag 14 juni 2019 11:25
Ik trok wel altijd mannen aan met psychische problemen...maar hé, ze hadden tenminste nooit een kinderwens
vrijdag 14 juni 2019 20:54
Dit is natuurlijk wel de enige 100% garantie tegen ongewenste zwangerschappenredbulletje schreef: ↑14-06-2019 10:49Ik kan heel erg slecht tegen objecten in mijn lichaam dus ben blij dat ik een spiraal nooit geprobeerd heb. En steriliseren had ik best willen doen (en dat eveneens van een partner geeisd) als ik een langdurige/stabiele relatie had gehad, maar dan had ik er evengoed nog de pil bij nodig gehad omdat sterilisatie niet helpt tegen ongesteld worden. Enige juist manier is de baarmoeder eruit: geen pijn, geen bloed en geen kans op zwangerschap. Ik wou dat ik het 20 jaar eerder had laten doen (behalve m'n eierstokken dan, want die hebben wel nut)
Ik geloof dat sterilisatie ook geen 100% bescherming biedt. Ik heb es gelezen dat als je de pil nauwkeurig slikt, deze 0,1% betrouwbaarder is dan sterilisatie zelfs!
Desalniettemin ben ik ook geen held op medisch vlak, ik hou het dus bij de pil. En als ik seksueel actief ben doe ik eens in de drie maanden voor de zekerheid een zwangerschapstest. Ik slik de pil nl door, maar ik wil wel zeker zijn dat er geen eicelletjes bevrucht zijn
zondag 16 juni 2019 20:59
maandag 17 juni 2019 19:23
Met een kind erbij is de 1e 18 jaar een normaal gesprek samen voeren onmogelijk. Kind eist altijd de aandacht opRookgordijn1 schreef: ↑17-06-2019 16:27Beste vriendin heeft sinds kort een baby en is afgeleid door ieder klein geluidje dat de baby maakt. De baby gaat heus niet dood als ie even ligt te pruttelen.
Heel irritant...
maandag 17 juni 2019 19:33
Rookgordijn1 schreef: ↑17-06-2019 16:27Beste vriendin heeft sinds kort een baby en is afgeleid door ieder klein geluidje dat de baby maakt. De baby gaat heus niet dood als ie even ligt te pruttelen.
Ik moet nu aan een pan met eten denken.
maandag 17 juni 2019 22:18
Best regelmatig waar, maar met een verse baby vind ik het nou niet heel raar dat een moeder daar nogal op afgesteld staat. Is ook gewoon hoe het werkt met hormonen en zulks, lijkt me.
maandag 17 juni 2019 22:40
Als de baby in de maxi cosi in dezelfde kamer ligt te slapen, en hij maakt één klein geluidje, horen verse moeders dan echt meteen uit het gesprek weg te lopen om te kijken hoe baby gewoon verder slaapt?
Als hij nou blijft huilen, oké, maar bij ieder prutteltje, nee dat snap ik niet. Zal wel door mijn gebrek aan hormonen komen
dinsdag 18 juni 2019 07:42
Mag ik hier ook meeschrijven? Waarom doe ik dat niet al eeuwen eigenlijk?redbulletje schreef: ↑14-05-2019 17:19Vergeet ook alle elektronica niet die je als kind ook gewoon dient te hebben zoals smartphones en tablets/laptops.
In mijn jeugd werkten de mannen en de vrouwen waren gewoon fulltime huisvrouw (heerlijk altijd naar huis kunnen tussen de middag en na school!) In mijn lagere school klas zat slechts één jongen met 'n werkende moeder. Die was advocaat. Was ook het enige koppel dat gescheiden was trouwens.
Verder was er maar één auto per huishouden en ging je ook maar één keer per jaar op vakantie (de meesten overigens wel gewoon in het buitenland maar wel binnen Europa)
Ik ben bijna 32 en blijf ook vrijwillig kindvrij. Ik moet er niet aan denken een kind te hebben. Ik kan net aan voor mezelf en de kat zorgen laat staan voor een kind.
Ik haak even aan op deze post omdat ik het hier zo mee eens ben. Ik vond het zo gezellig dat mijn moeder altijd thuis was na school en dat we in de pauze gewoon naar huis gingen om te lunchen. Ik lees graag de Jan Jans en de kinderen en dat geeft het ( ja wat ouderwetse ) beeld weer hoe ik grotendeels ben opgevoed. Alleen dan min vader.
Als ik thuis kwam zat moeder klaar met een kopje thee en een koekje of iets anders. Dan kletsten we over de dag en s'avonds aten we gezellig aan tafel. Mijn moeder werkte een dag per week omdat ze anders gekort werd op haar weduwepensioen en op die dag gingen we s'middags eten bij mijn oma en na school door naar een super lieve oppas oma. Ik ben enorm dankbaar voor de rust die mijn moeder uitstraalde. Ik had het op school zwaar en als ik zo'n sleutelkind was geweest waarvan de moeder nooit thuis was had ik het nog veel moeilijker gehad.
Daar komt nu ook nog bij dat de smartphones ook nog veel aandacht van ouders opslokken. Dat was vroeger ook niet. Toen kletsten we gewoon aan tafel, nu eten hele gezinnen voor de TV.
Mijn moeder's vriend kent zijn eigen zoon helemaal niet. Ze wonen in hetzelfde huis maar houden zich totaal niet met elkaar bezig en zitten helemaal in hun eigen smartphone wereldje. Ze zeggen hoi en doei en dat is het wel. Hij heeft geen idee wat kind uitspookt, met wie hij omgaat, wat hij leuk vindt, ze zijn bijna vreemden.
Hier tegenover woont een moeder die niet werkt maar ook zelden aandacht geeft aan haar kinderen. Ze zit alleen maar buiten te roken ( minstens 30x per dag ) en als haar kinderen aandacht vragen is ze te druk met haar telefoon om erop te reageren. Ze snauwt veel naar ze en ik zie haar nooit iets liefs doen met ze of met ze spelen. Dat vind ik dan echt sneu. Haar kids worden daar ook vervelend van en krijsen geregeld de hele buurt bij elkaar want ja die willen aandacht maar mams heeft er duidelijk geen trek in.
Ik was uit eten met mijn moeder laatst en weer viel het me op dat het gros van de gezinnen allemaal op hun telefoon zaten tijdens het eten. Vader, moeder en de kids op de Ipad. Waarom ga je dan uit eten? Dat is toch niet gezellig.
Leuk hoor dat elektronische tijdperk en ik ben ook blij met de mogelijkheden maar als ik dan zo'n kind van twee met een Ipad zie terwijl mams op de telefoon zit vind ik dat altijd wel wat sneu.
Ik heb jaren op scholen gewerkt en valt me op dat de telefoons mensen asocialer maken en dus tieners ook. Vele bestelden hun broodjes bij mij zonder dat ze opkeken van hun telefoon. Een hallo of bedankt kon er niet meer vanaf. Ze maakten online ruzie over twitter en cyberpesten was een enorm probleem, zo groot dat twee jongens zelfmoord pleegden omdat ze online zo gepest werden.
Ik ben niet zo'n fan van de combinatie: kinderen, opvoeding en technologie. Als ik met mensen uit eten ga of op stap pak ik mijn telefoon nooit, zeker niet aan tafel in een restaurant. Mijn moeder's vriend zat constant op zijn telefoon te kijken toen we uit eten waren. Gezellig hoor.
dinsdag 18 juni 2019 08:51
Oh haha, ik dacht dat jij hier ook al eeuwen meeschreef eigenlijk, maar dat komt vast omdat ik je elders regelmatig tegenkom en je ook kindvrij bentMag ik hier ook meeschrijven? Waarom doe ik dat niet al eeuwen eigenlijk?
Als m'n 78-jarige moeder en ik uit eten gaan hebben we er alletwee onze telefoon bij: foto's maken van het eten!
dinsdag 18 juni 2019 08:58
Haha nee, niet dat ik weet. Zou kunnen dat ik ooit eens wat gepost heb op een oud topic, jaren terug.
Foto's maken van eten doen kennissen van mijn moeder ook, dat vind ik dan weer totaal niet boeiend. Maar ja wat dat betreft ben ik ook een beetje raar. Die hele selfie hype heb ik ook een gruwelijke hekel aan. Ik heb niet een selfie van mezelf.
Ik was trouwens wel bijna moeder, ooit. Jaren geleden. Ik ben nog steeds dankbaar dat het een miskraam geworden is ( achteraf ). Op dat moment zelf was het heel pijnlijk en had ik enorm veel verdriet maar nu 7 jaar later is het goed geweest.
Ik werd behoed voor iets wat ik niet wilde. Maar ja ik zat toen vol hormonen. Ik werd door de pil heen zwanger ( ja het gebeurt ) en vanaf de echo was ik een grote hormonenbom en was ik dolblij dat ik een kind kreeg. Toen het een miskraam bleek te worden was ik na het verdriet ook wel een beetje opgelucht. Nu jaren later helemaal. Ik had een kind van 7 kunnen hebben nu. Met een man met wie ik geheid niet meer samen was geweest als het er wel was gekomen.
Nee, ik dank God ( of wie dan ook ) op mijn blote knietjes dat het misgegaan is. Maar dat durf ik nooit hardop tegen moeders te zeggen in mijn omgeving.
Foto's maken van eten doen kennissen van mijn moeder ook, dat vind ik dan weer totaal niet boeiend. Maar ja wat dat betreft ben ik ook een beetje raar. Die hele selfie hype heb ik ook een gruwelijke hekel aan. Ik heb niet een selfie van mezelf.
Ik was trouwens wel bijna moeder, ooit. Jaren geleden. Ik ben nog steeds dankbaar dat het een miskraam geworden is ( achteraf ). Op dat moment zelf was het heel pijnlijk en had ik enorm veel verdriet maar nu 7 jaar later is het goed geweest.
Ik werd behoed voor iets wat ik niet wilde. Maar ja ik zat toen vol hormonen. Ik werd door de pil heen zwanger ( ja het gebeurt
) en vanaf de echo was ik een grote hormonenbom en was ik dolblij dat ik een kind kreeg. Toen het een miskraam bleek te worden was ik na het verdriet ook wel een beetje opgelucht. Nu jaren later helemaal. Ik had een kind van 7 kunnen hebben nu. Met een man met wie ik geheid niet meer samen was geweest als het er wel was gekomen. Nee, ik dank God ( of wie dan ook ) op mijn blote knietjes dat het misgegaan is. Maar dat durf ik nooit hardop tegen moeders te zeggen in mijn omgeving.
dinsdag 18 juni 2019 09:42
Madrid87 schreef: ↑18-06-2019 08:58Haha nee, niet dat ik weet. Zou kunnen dat ik ooit eens wat gepost heb op een oud topic, jaren terug.
Foto's maken van eten doen kennissen van mijn moeder ook, dat vind ik dan weer totaal niet boeiend. Maar ja wat dat betreft ben ik ook een beetje raar. Die hele selfie hype heb ik ook een gruwelijke hekel aan. Ik heb niet een selfie van mezelf.
Hee Madrid! Jij nu ook hier, gezellig
Mijn man en ik hebben ook nooit onze telefoon in de buurt als wij gaan eten (alleen op iets aan te zetten op de npo app of netflix) en als we uit eten gaan al helemaal niet. Mijn sibling met kind zit daarentegen altijd op haar telefoon. Ook tijdens het eten. Snap niet dat mijn ouders daar niets van zeggen, want die vinden het ook irritant. Sibling is vaak meer bezig met haar telefoon dan met kind. Is alleenstaande ouder, dus snap dat dat eenzaam kan zijn. Maar toch... arm kind wordt soms compleet niet op gelet of gewoon maar achter de ipad gezet.
Ik maak weleens foto's van mijn eten om naar mijn moeder te sturen. Die gelooft nog steeds dat ik er slechte eetgewoontes op na hou en studentikoos eet. Als ik dan eens iets moois op mijn bord heb voel ik gelijk de drang om het naar haar te appen als een soort 'Zie je wel! Ik kan wel gezond eten! Ik ben volwassen!'
(als ik chips eet als ontbijt of diner voelt dat ook altijd als iets wat ik naar mijn moeder wil appen. Die werd giftig als ik om 17 uur een koekje pakte, want 'we gaan ZO eten!!!') Ik vrees dat ik altijd een puber blijf... 
Selfies ben ik ook geen fan van. Zo interessant vind ik mijn hoofd nou ook weer niet. Ik weet hoe ik eruit zie. Vind het nogal ijdel gedrag. Daarnaast sta ik ook altijd zo beroerd op foto's... manlief zegt na al die jaren dat hij me kent dat het gewoon knap is hoe ik compleet verstijf en onbewust rare uitdrukkingen maak zodra er iemand een foto van me neemt
Ach misschien ben ik ook jaloers op al die mooie selfies van anderen
dinsdag 18 juni 2019 09:47
Hey Madrid, volgens mij heb je in vorige topics wel eens meegeschreven.
Ik snap wel dat die hormonen veel geks doen, zodra dat weg ebt, was je mogelijk weer normaal geweest. Een tijdje geleden was er ook een topic van een vrouw die ook per ongeluk zwanger was geworden, en het weg had laten halen, want overtuigd kindvrij. Maar wel enorm veel last had van de hormonen. Echt heel sneu. Dat je lijf je wensen zo tegenwerkt!
Ik snap wel dat die hormonen veel geks doen, zodra dat weg ebt, was je mogelijk weer normaal geweest. Een tijdje geleden was er ook een topic van een vrouw die ook per ongeluk zwanger was geworden, en het weg had laten halen, want overtuigd kindvrij. Maar wel enorm veel last had van de hormonen. Echt heel sneu. Dat je lijf je wensen zo tegenwerkt!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 juni 2019 10:13
redbulletje schreef: ↑18-06-2019 09:46Ik kan ook nooit goeie selfies maken, ziet er zo raar uit zo dichtbij. Als ik echt 'n keer een foto van mezelf wil vraag ik dat aan een ander en dan van wat verder af zodat de aandacht meer naar de omgeving gaat dan naar mijn kop.
Je neus en kin worden ineens bizar groot bij zo'n selfie.
Welkom schat 