Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
woensdag 26 februari 2020 15:17
Verjaardagen tot ca 4 jaar oud doe ik niet en daarna alleen bij mensen of kinderen met wie ik wat heb. Dat zijn er alleen inmiddels best veel, dus ik ga niet ieder jaar. Begrijpt men ook eigenlijk altijd wel.
Wij zijn vorige week uitgenodigd voor een familieweekend van mijn schoonfamilie. Vier jaar geleden ook gedaan en dat was echt verschrikkelijk: een aftands huisje in een aftands park en het hele weekend draait volledig, non-stop, 100%, zonder pauze om de kinderen. Het zijn er zes en ze bepalen álles. Alles wat we doen is 'omdat het leuk is voor de kinderen'. Ik ben toen een halve dag gevlucht naar het dorp. Maar alle gesprekken nadat de kinderen naar bed gaan, gaan ook alléén maar over de kinderen.
Mijn schoonfamilie is echt best lief, maar bij allemaal draait het leven alleen maar om hun kinderen. Het gaat dus echt nóóit ergens anders over. Ze hebben het nooit over hun werk of andere interessante dingen. Vragen die ze aan ons stellen zijn alleen maar vol medelijden hoe het nu gaat nu we geen kinderen hebben ("héérlijk!").
Nu twijfel ik een beetje of en hoe lang ik mee zal gaan. Ik vind eigenlijk wel dat het moet, want mijn man gaat ook goedgemutst mee naar mijn familieweekenden. Alleen......die zijn leuk.
Mijn familie heeft ook kinderen en ook familieweekenden, maar mijn broer/zus hebben nog enorme levens naast hun kinderen. En die kinderen passen zich in het weekend aan aan wat de volwassenen willen. Tuurlijk doen we ook wel kindvriendelijke dingen of af en toe een spelletje ofzo, maar ze volgen toch vooral de activiteiten van de ouders (fietsen, wandelen et cetera). Die hebben ook echt even een weekend vakantie. 's Avonds gaan de gesprekken over werk, nieuwe boeken die we hebben gelezen, politie, tv, et cetera. Nauwelijks over de kinderen. Ja, dat is best gezellig om mee te gaan dan. Dat zijn ook wat leukere kinderen, daar kun je echt wel leuke dingen mee doen. Maar goed, dat is de warme kant, dus wellicht dat ik wat bevooroordeeld ben.
Wij zijn vorige week uitgenodigd voor een familieweekend van mijn schoonfamilie. Vier jaar geleden ook gedaan en dat was echt verschrikkelijk: een aftands huisje in een aftands park en het hele weekend draait volledig, non-stop, 100%, zonder pauze om de kinderen. Het zijn er zes en ze bepalen álles. Alles wat we doen is 'omdat het leuk is voor de kinderen'. Ik ben toen een halve dag gevlucht naar het dorp. Maar alle gesprekken nadat de kinderen naar bed gaan, gaan ook alléén maar over de kinderen.
Mijn schoonfamilie is echt best lief, maar bij allemaal draait het leven alleen maar om hun kinderen. Het gaat dus echt nóóit ergens anders over. Ze hebben het nooit over hun werk of andere interessante dingen. Vragen die ze aan ons stellen zijn alleen maar vol medelijden hoe het nu gaat nu we geen kinderen hebben ("héérlijk!").
Nu twijfel ik een beetje of en hoe lang ik mee zal gaan. Ik vind eigenlijk wel dat het moet, want mijn man gaat ook goedgemutst mee naar mijn familieweekenden. Alleen......die zijn leuk.
Mijn familie heeft ook kinderen en ook familieweekenden, maar mijn broer/zus hebben nog enorme levens naast hun kinderen. En die kinderen passen zich in het weekend aan aan wat de volwassenen willen. Tuurlijk doen we ook wel kindvriendelijke dingen of af en toe een spelletje ofzo, maar ze volgen toch vooral de activiteiten van de ouders (fietsen, wandelen et cetera). Die hebben ook echt even een weekend vakantie. 's Avonds gaan de gesprekken over werk, nieuwe boeken die we hebben gelezen, politie, tv, et cetera. Nauwelijks over de kinderen. Ja, dat is best gezellig om mee te gaan dan. Dat zijn ook wat leukere kinderen, daar kun je echt wel leuke dingen mee doen. Maar goed, dat is de warme kant, dus wellicht dat ik wat bevooroordeeld ben.
woensdag 26 februari 2020 15:39
Ik zou niet mee gaan in zo'n geval. Echt gewoon niet.katkaatje schreef: ↑26-02-2020 15:17Verjaardagen tot ca 4 jaar oud doe ik niet en daarna alleen bij mensen of kinderen met wie ik wat heb. Dat zijn er alleen inmiddels best veel, dus ik ga niet ieder jaar. Begrijpt men ook eigenlijk altijd wel.
Wij zijn vorige week uitgenodigd voor een familieweekend van mijn schoonfamilie. Vier jaar geleden ook gedaan en dat was echt verschrikkelijk: een aftands huisje in een aftands park en het hele weekend draait volledig, non-stop, 100%, zonder pauze om de kinderen. Het zijn er zes en ze bepalen álles. Alles wat we doen is 'omdat het leuk is voor de kinderen'. Ik ben toen een halve dag gevlucht naar het dorp. Maar alle gesprekken nadat de kinderen naar bed gaan, gaan ook alléén maar over de kinderen.
Mijn schoonfamilie is echt best lief, maar bij allemaal draait het leven alleen maar om hun kinderen. Het gaat dus echt nóóit ergens anders over. Ze hebben het nooit over hun werk of andere interessante dingen. Vragen die ze aan ons stellen zijn alleen maar vol medelijden hoe het nu gaat nu we geen kinderen hebben ("héérlijk!").
Nu twijfel ik een beetje of en hoe lang ik mee zal gaan. Ik vind eigenlijk wel dat het moet, want mijn man gaat ook goedgemutst mee naar mijn familieweekenden. Alleen......die zijn leuk.
Mijn familie heeft ook kinderen en ook familieweekenden, maar mijn broer/zus hebben nog enorme levens naast hun kinderen. En die kinderen passen zich in het weekend aan aan wat de volwassenen willen. Tuurlijk doen we ook wel kindvriendelijke dingen of af en toe een spelletje ofzo, maar ze volgen toch vooral de activiteiten van de ouders (fietsen, wandelen et cetera). Die hebben ook echt even een weekend vakantie. 's Avonds gaan de gesprekken over werk, nieuwe boeken die we hebben gelezen, politie, tv, et cetera. Nauwelijks over de kinderen. Ja, dat is best gezellig om mee te gaan dan. Dat zijn ook wat leukere kinderen, daar kun je echt wel leuke dingen mee doen. Maar goed, dat is de warme kant, dus wellicht dat ik wat bevooroordeeld ben.
Het is bij elkaar zitten om bij elkaar te zitten. Er wordt niet gereisd naar een interessante bestemming waar je gezamenlijk dingen wil bekijken of ondernemen. Een hele grote NEE dus!
Ik zou het ook niet tegen je man's deelname aan jouw weekenden afstrepen. Hij is vrij om thuis te blijven maar hij kiest vrijwillig om mee te gaan toch?
woensdag 26 februari 2020 16:07
Katkaatje, ik begrijp jouw dilemma wel. Heb je het al besproken met je man?
Ik ga gewoon niet meer mee naar dingen die ik niet leuk vind, en vriend gaat niet mee naar dingen die hij niet leuk vindt. De enige uitzondering is de verjaardag van mijn moeder. Maar dat vindt hij ook niet erg omdat hij vindt dat mijn moeder erg geinteresseerd is in wat hij doet/wil/denkt en ook aardig is/doet. En we altijd met een klein
Dus als hij het echt heel naar had gevonden, dan had hij thuis mogen blijven.
Maar praat er met je man over. Misschien ziet hij het ook zo wel en wil hij ook niet mee of vindt hij het geen (groot) probleem dat je niet mee gaat. Het heeft ook geen zin om daar tegen heug en meug te zitten.
Ik ga gewoon niet meer mee naar dingen die ik niet leuk vind, en vriend gaat niet mee naar dingen die hij niet leuk vindt. De enige uitzondering is de verjaardag van mijn moeder. Maar dat vindt hij ook niet erg omdat hij vindt dat mijn moeder erg geinteresseerd is in wat hij doet/wil/denkt en ook aardig is/doet. En we altijd met een klein
Dus als hij het echt heel naar had gevonden, dan had hij thuis mogen blijven.Maar praat er met je man over. Misschien ziet hij het ook zo wel en wil hij ook niet mee of vindt hij het geen (groot) probleem dat je niet mee gaat. Het heeft ook geen zin om daar tegen heug en meug te zitten.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 26 februari 2020 16:38
Ja, als ze dat kind hebben aangeleerd om 'ik hou van je mama' te zeggen, dan vinden ze dat geweldig omdat 'kinderen zo eerlijk zijn'. Maar als ze 'ik haat je' tegen mama zeggen, reken maar dat mama zegt ' ach, zo'n kind weet nog niet wat hij zegt'..
Voortplanters denken ook nooit na over de grote hoeveelheden vrouwen die ieder jaar doodgaan aan ongewenste zwangerschappen (door de bevalling of doordat ze een onveilige abortus moeten ondergaan wat in feite bijna zelfmoord is).redbulletje schreef: ↑25-02-2020 12:28Dan is het hetzelfde als dat jij zou zeggen dat de voortplanters zich moeten schamen tegenover de mensen die bewust kindvrij zijn toch?
De zin van het leven? Ach, als ik met donaties ervoor kan zorgen dat er een paar vrouwen minder sterven op deze manier en dat er een x aantal kansloze kinderen minder geboren worden, vind ik dat zeer nuttig.
Waarom voelen mensen zich aangevallen als je geen kind wilt? Ik zou denken: Jouw kind heeft toch betere kansen in de wereld en meer schoon water als er minder andere kinderen zijn? De enige die je mogelijk benadeelt zijn de pedofielen in je buurt en dat vind ik niet erg.
woensdag 26 februari 2020 16:42
De meeste mensen verkeren gewoon graag in het gezelschap van mensen die op dezelfde fundamentele manier in het leven staan. Dat geldt voor politiek, geloof, maar ook voor kinderen.
Anders denken/anders in het leven staan wordt door sommige opgevat als kritiek op de eigen keuzes en zo. En meer van dit soort ongein.
Anders denken/anders in het leven staan wordt door sommige opgevat als kritiek op de eigen keuzes en zo. En meer van dit soort ongein.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 26 februari 2020 17:24
Weet niet of het bevooroordeeld bent zoals je het verhaal schetst. Sommige kinderen (gezinnen) zijn nu eenmaal echt niet leuk, net als sommige singles, ouderen etc..niet leuk zijn. Ik heb ook zo'n gezin in mijn familie en wij zijn 1 keer gevraagd mee te gaan. Toen heb ik na lang wikken en wegen gezegd dat een weekend ons veel te lang is en dat onze levensfases momenteel zo ver uit elkaar liggen dat we elkaar er geen plezier mee zouden doen. We zijn toen een middagje op de borrel gegaan en dat was prima, daarna is het nooit meer gevraagd. Als het om schoonfamilie gaat is het een ander verhaal, dat begrijp ik wel. Benieuwd wat je keuze gaat zijn.katkaatje schreef: ↑26-02-2020 15:17Verjaardagen tot ca 4 jaar oud doe ik niet en daarna alleen bij mensen of kinderen met wie ik wat heb. Dat zijn er alleen inmiddels best veel, dus ik ga niet ieder jaar. Begrijpt men ook eigenlijk altijd wel.
Wij zijn vorige week uitgenodigd voor een familieweekend van mijn schoonfamilie. Vier jaar geleden ook gedaan en dat was echt verschrikkelijk: een aftands huisje in een aftands park en het hele weekend draait volledig, non-stop, 100%, zonder pauze om de kinderen. Het zijn er zes en ze bepalen álles. Alles wat we doen is 'omdat het leuk is voor de kinderen'. Ik ben toen een halve dag gevlucht naar het dorp. Maar alle gesprekken nadat de kinderen naar bed gaan, gaan ook alléén maar over de kinderen.
Mijn schoonfamilie is echt best lief, maar bij allemaal draait het leven alleen maar om hun kinderen. Het gaat dus echt nóóit ergens anders over. Ze hebben het nooit over hun werk of andere interessante dingen. Vragen die ze aan ons stellen zijn alleen maar vol medelijden hoe het nu gaat nu we geen kinderen hebben ("héérlijk!").
Nu twijfel ik een beetje of en hoe lang ik mee zal gaan. Ik vind eigenlijk wel dat het moet, want mijn man gaat ook goedgemutst mee naar mijn familieweekenden. Alleen......die zijn leuk.
Mijn familie heeft ook kinderen en ook familieweekenden, maar mijn broer/zus hebben nog enorme levens naast hun kinderen. En die kinderen passen zich in het weekend aan aan wat de volwassenen willen. Tuurlijk doen we ook wel kindvriendelijke dingen of af en toe een spelletje ofzo, maar ze volgen toch vooral de activiteiten van de ouders (fietsen, wandelen et cetera). Die hebben ook echt even een weekend vakantie. 's Avonds gaan de gesprekken over werk, nieuwe boeken die we hebben gelezen, politie, tv, et cetera. Nauwelijks over de kinderen. Ja, dat is best gezellig om mee te gaan dan. Dat zijn ook wat leukere kinderen, daar kun je echt wel leuke dingen mee doen. Maar goed, dat is de warme kant, dus wellicht dat ik wat bevooroordeeld ben.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 26 februari 2020 18:53
Vreselijk! Is het mogelijk om je tijdens zo'n weekend een beetje af te zonderen met een goed boek of zo?katkaatje schreef: ↑26-02-2020 15:17Verjaardagen tot ca 4 jaar oud doe ik niet en daarna alleen bij mensen of kinderen met wie ik wat heb. Dat zijn er alleen inmiddels best veel, dus ik ga niet ieder jaar. Begrijpt men ook eigenlijk altijd wel.
Wij zijn vorige week uitgenodigd voor een familieweekend van mijn schoonfamilie. Vier jaar geleden ook gedaan en dat was echt verschrikkelijk: een aftands huisje in een aftands park en het hele weekend draait volledig, non-stop, 100%, zonder pauze om de kinderen. Het zijn er zes en ze bepalen álles. Alles wat we doen is 'omdat het leuk is voor de kinderen'. Ik ben toen een halve dag gevlucht naar het dorp. Maar alle gesprekken nadat de kinderen naar bed gaan, gaan ook alléén maar over de kinderen.
Mijn schoonfamilie is echt best lief, maar bij allemaal draait het leven alleen maar om hun kinderen. Het gaat dus echt nóóit ergens anders over. Ze hebben het nooit over hun werk of andere interessante dingen. Vragen die ze aan ons stellen zijn alleen maar vol medelijden hoe het nu gaat nu we geen kinderen hebben ("héérlijk!").
Nu twijfel ik een beetje of en hoe lang ik mee zal gaan. Ik vind eigenlijk wel dat het moet, want mijn man gaat ook goedgemutst mee naar mijn familieweekenden. Alleen......die zijn leuk.
Mijn familie heeft ook kinderen en ook familieweekenden, maar mijn broer/zus hebben nog enorme levens naast hun kinderen. En die kinderen passen zich in het weekend aan aan wat de volwassenen willen. Tuurlijk doen we ook wel kindvriendelijke dingen of af en toe een spelletje ofzo, maar ze volgen toch vooral de activiteiten van de ouders (fietsen, wandelen et cetera). Die hebben ook echt even een weekend vakantie. 's Avonds gaan de gesprekken over werk, nieuwe boeken die we hebben gelezen, politie, tv, et cetera. Nauwelijks over de kinderen. Ja, dat is best gezellig om mee te gaan dan. Dat zijn ook wat leukere kinderen, daar kun je echt wel leuke dingen mee doen. Maar goed, dat is de warme kant, dus wellicht dat ik wat bevooroordeeld ben.
woensdag 26 februari 2020 18:58
Waarom zou ze daar uberhaupt haar vrije tijd aan besteden? Als haar man/vriend wil gaan, dan moet ie dat zelf weten, maar ik zou zoiets echt pure verspilling van energie en tijd vinden. Neem dan schoonouders een keer apart mee uit eten voor qualitytime met zijn vieren ipv aan dit soort drama's mee te werken.
woensdag 26 februari 2020 19:22
Thanks voor alle reacties. Zojuist tijdens het eten even met man besproken. Hij heeft zelf ook niet zo heel veel zin en had al bedacht om op zaterdagmiddag te komen en zondag weer te gaan (ipv van vrijdag tot maandag). Het blijkt een speciale gelegenheid te zijn van een zoveeljarig huwelijk van zijn ouders en we maken hen heel erg blij met 'de hele familie bij elkaar'. Dat we komen is dan ons cadeau aan hen.
Dus we gaan wel, maar niet te lang. En ik neem inderdaad een goed boek en werk mee. Het schijnt nu wel een mooiere plek te zijn dan vorige keer, met meer wandel- en fietsmogelijkheden. Kinderen zijn ook weer een jaar of wat ouder, dus misschien ook wat beter te handelen.
Dus we gaan wel, maar niet te lang. En ik neem inderdaad een goed boek en werk mee. Het schijnt nu wel een mooiere plek te zijn dan vorige keer, met meer wandel- en fietsmogelijkheden. Kinderen zijn ook weer een jaar of wat ouder, dus misschien ook wat beter te handelen.
donderdag 27 februari 2020 16:36
Mooi geschreven!
Ik herken het wel wat hondenmens beschrijft. Soms is het confronterend om je vrienden allemaal een relatie te zien hebben en het volgende moment denk je: het is best nog een gedoe. Ook qua verwachtingen van de ander naar jou toe. Ik vind dat best ingewikkeld. Soms weet ik niet of ik wel écht een relatie wil of dat ik denk dat het me gelukkig zou maken
. Of het is zoals jij het beschrijft.
vrijdag 28 februari 2020 08:38
haha ik zou een keer langskomen met "nieuws"kindrebel schreef: ↑25-02-2020 12:38Nu mijn vriend en ik gaan trouwen zie ik bij mijn schoonmoeder weer de hoop op nageslacht oplaaien. Dat ik al 1000 keer heb gezegd dat ik geen kinderen wil en dat ik al 42 ben dringt niet helemaal door.
Als wij nu een bakje koffie gaan doen bij mijn schoonouders gaat het regelmatig van "Oh ik dacht die komen langs omdat jullie nieuws hebben."
Ik heb er verder geen last van, ben vooral benieuwd naar hoe lang na de bruiloft die hoop weer uitdooft.
En dat het nieuws dan is dat jullie een reis naar australie geboekt hebben of zo
Die opmerking van iemand hier die op een verjaardag te horen had gekregen dat ze het niet kon maken om geen kinderen te krijgen tegenover ongewenst kinderloze is wel de meeste botte ooit zeg. Wat bezielt dat soort wijven?
Ik heb zoiets overigens ook ooit met een goede vriendin gehad. Die was al lange tijd single en had kinderwens
Ik zat al tien jaar in relatie maar vriend en ik zaten best wel met het dilemma "kinderen of niet"
Zij werd daar ook altijd een beetje kribbig van...ik mocht er niet over "zeuren" want ja ik had tenminste de keuze nog, zij niet.
Alsof mijn levensvragen of dingen die me bezighielden opeens van ondergeschikt belang waren want hallo, ik had tenminste een keuze.
Snap nooit zo goed dat mensen hun eigen onvrede dan zo op een ander gaan zitten projecteren
vrijdag 28 februari 2020 08:47
Ik snap de motivatie daarachter ook helemaal niet. Hoe is het in het belang voor een ongewenst kinderloze dan haar omgeving kinderen baart? Dan wordt ze toch dagelijks geconfronteerd met de gezinnetjes die voor haar niet zijn weggelegd? Bovendien blijven er dan minder kindvrijen over om volwassen dingen te kunnen ondernemen. Het lijkt mij dus vooral lose-lose.vlokkenopjebrood schreef: ↑28-02-2020 08:38
Die opmerking van iemand hier die op een verjaardag te horen had gekregen dat ze het niet kon maken om geen kinderen te krijgen tegenover ongewenst kinderloze is wel de meeste botte ooit zeg. Wat bezielt dat soort wijven?
vrijdag 28 februari 2020 17:29
Ik zou het weekend ook skippen.
Ik vind het ook zo’n bijzondere ontwikkeling. Toen ik klein was, stond alles in het teken van volwassenen en moest ik me op de achtergrond houden. ‘Wacht maar tot je groot bent; even stil want de grote mensen zijn nu aan het praten; kinderen die vragen worden overgeslagen; we gaan dit en dat doen, want dat vinden papa en mama leuk’.
En nu ben ik volwassen en nu zijn juist kinderen het epicentrum van de samenleving. Wat is er gebeurd in die pak hem beet twee decennia?
Ik vind het ook zo’n bijzondere ontwikkeling. Toen ik klein was, stond alles in het teken van volwassenen en moest ik me op de achtergrond houden. ‘Wacht maar tot je groot bent; even stil want de grote mensen zijn nu aan het praten; kinderen die vragen worden overgeslagen; we gaan dit en dat doen, want dat vinden papa en mama leuk’.
En nu ben ik volwassen en nu zijn juist kinderen het epicentrum van de samenleving. Wat is er gebeurd in die pak hem beet twee decennia?
zondag 1 maart 2020 12:29
Ja ik snap wat je bedoeld, het moet ook allemaal enorm in the picture tegenwoordig. Alsof het allemaal om de kinderen moet draaien.Tamago schreef: ↑28-02-2020 17:29Ik zou het weekend ook skippen.
Ik vind het ook zo’n bijzondere ontwikkeling. Toen ik klein was, stond alles in het teken van volwassenen en moest ik me op de achtergrond houden. ‘Wacht maar tot je groot bent; even stil want de grote mensen zijn nu aan het praten; kinderen die vragen worden overgeslagen; we gaan dit en dat doen, want dat vinden papa en mama leuk’.
En nu ben ik volwassen en nu zijn juist kinderen het epicentrum van de samenleving. Wat is er gebeurd in die pak hem beet twee decennia?
Edit: bedankt voor de reacties
yesss wijzigde dit bericht op 02-03-2020 14:39
55.96% gewijzigd
zondag 1 maart 2020 12:42
Dat is niet niet tof Yess, ik kan me goed voorstellen dat je geïrriteerd bent en er niet echt meer op zit te wachten. Ik kan me van haar wel voorstellen dat ze het drukker heeft en andere prioriteiten heeft, maar als ze zelf iets voorstelt en dan niet meer op jouw bericht reageert, en zeker als het iets is voor je verjaardag, is dat echt niet leuk.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 1 maart 2020 13:51
Herkenbaar! Wat wil je zelf nog met deze vriendschap? Wil je hem doorzetten? Dan zou ik eerlijk zijn tegen haar en precies aangeven wat je hier zegt. Als je het bij jezelf houdt en ook begrip toont voor haar, kan je niet zoveel mis doen.
Wil je stoppen, dan lekker laten gaan.
zondag 1 maart 2020 13:53
Je bent uit elkaar gegroeid en hebt verschillende levens gekregen. Jij hebt je nog ingezet voor haar, maar zij niet voor jou. Ik zou niet meer verder trekken aan dit dode paard.
zondag 1 maart 2020 14:12
Dat gevoel herken ik. Je mag alles voelen wat je voelt en je hoeft niet eindeloos begrip te hebben. Vriendschap is niet onvoorwaardelijk en er moet een balans en gelijkwaardigheid zijn. Er kunnen momenten zijn dat het even schreef zit, maar daar moet begrip en wederzijds vertrouwen zijn dat het uiteindelijk goed komt. Als dat er niet is en de ander voor je gevoel niet naar je omkijkt, is het ook niet realistisch om eindeloos begrip op te brengen (en de ander over je grens te laten gaan) en vaak is het toch een teken dat jullie als vrienden niet meer passen
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 1 maart 2020 14:18
Bedankt voor jullie reacties, ik denk dat het voor mij inderdaad niet meer zo hoeft... Ik weet namelijk dat als we afspreken het misschien wel gezellig is maar vervolgens is het weer zo.
We zijn inderdaad uit elkaar gegroeid en ik vind dit soort dingen zonde van mijn energie, dan liever gewoon het erbij laten eigenlijk. Het is een beetje op merk ik.
Het is sowieso wel raar gegaan de laatste jaren hoor, ik ben altijd overal bij geweest, geboortes/verjaardagen van de kinderen, bruiloft enz en ineens werd ik niet meer uitgenodigd en is er andersom weinig interesse...
We zijn inderdaad uit elkaar gegroeid en ik vind dit soort dingen zonde van mijn energie, dan liever gewoon het erbij laten eigenlijk. Het is een beetje op merk ik.
Het is sowieso wel raar gegaan de laatste jaren hoor, ik ben altijd overal bij geweest, geboortes/verjaardagen van de kinderen, bruiloft enz en ineens werd ik niet meer uitgenodigd en is er andersom weinig interesse...
yesss wijzigde dit bericht op 01-03-2020 14:34
11.97% gewijzigd
zondag 1 maart 2020 14:23
zondag 1 maart 2020 16:41
@Yesss: Dat is inderdaad niet netjes van haar. Zelf iets voorstellen en het vervolgens niet door laten gaan/er niet meer op terugkomen.
Uit elkaar groeien komt vaak voor, maar kan wel ongemakkelijk zijn omdat je weinig meer kunt delen. Wel herkenbaar, ik heb ook zo'n "vriendin". Alleen heeft ze geen kinderen.
Wij hadden pas besloten niet meer af te spreken. En ineens gisteren een berichtje. Wanneer we weer gaan afspreken. Want dat moet ze van haar begeleiding. Na even chatten zei ze dat het al 6 jaar niet meer hoeft van haar. Dat ik slechts een "leerdoel" voor haar ben. Omdat haar begeleiding wil dat ze ook met anderen met een beperking omgaat. En haar ouders vonden mij wel betrouwbaar omdat ik niet van feesten en drank ben. Ik heb aangegeven niet zo gebruikt te willen worden. Maar dat is dus wel 6 jaar gebeurd blijkbaar. Het is het probleem van haar en haar begeleiding, maar ze maakt het mijn probleem.
Uit elkaar groeien komt vaak voor, maar kan wel ongemakkelijk zijn omdat je weinig meer kunt delen. Wel herkenbaar, ik heb ook zo'n "vriendin". Alleen heeft ze geen kinderen.
Wij hadden pas besloten niet meer af te spreken. En ineens gisteren een berichtje. Wanneer we weer gaan afspreken. Want dat moet ze van haar begeleiding. Na even chatten zei ze dat het al 6 jaar niet meer hoeft van haar. Dat ik slechts een "leerdoel" voor haar ben. Omdat haar begeleiding wil dat ze ook met anderen met een beperking omgaat. En haar ouders vonden mij wel betrouwbaar omdat ik niet van feesten en drank ben. Ik heb aangegeven niet zo gebruikt te willen worden. Maar dat is dus wel 6 jaar gebeurd blijkbaar. Het is het probleem van haar en haar begeleiding, maar ze maakt het mijn probleem.
zondag 1 maart 2020 16:46
@yess dit heb ik ook met een vriendschap gehad. Ik twijfelde al een paar jaar aan onze vriendschap maar toen er vorig jaar iets gebeurde wat ik via via te horen kreeg, was dat voor mij eigenlijk de druppel.
We spreken elkaar nog wel maar van vriendschap is gewoon geen sprake meer. Het kwam steeds meer van mijn kant en steeds was haar antwoord 'ja meid sorry maar ik heb het zo druk' terwijl ze wel wekelijks met een vriendin op een terrasje zat, of met de kinderen naar zo'n speelparadijs ging.
We hebben verder ook geen ruzie ofzo, maar het is gewoon doodgebloed. Ja jammer, maar ik besteed mijn energie liever aan mensen die er wel voor me zijn, en waar het ook vanuit 2 kanten komt. En misschien wel belangrijker; die kindvrij zijn.
We spreken elkaar nog wel maar van vriendschap is gewoon geen sprake meer. Het kwam steeds meer van mijn kant en steeds was haar antwoord 'ja meid sorry maar ik heb het zo druk' terwijl ze wel wekelijks met een vriendin op een terrasje zat, of met de kinderen naar zo'n speelparadijs ging.
We hebben verder ook geen ruzie ofzo, maar het is gewoon doodgebloed. Ja jammer, maar ik besteed mijn energie liever aan mensen die er wel voor me zijn, en waar het ook vanuit 2 kanten komt. En misschien wel belangrijker; die kindvrij zijn.
