Kinderen
alle pijlers
Tweeling van 8
maandag 15 juli 2019 19:52
We hebben een tweeling van 8 j/m
Zoon is heel dominant, altijd al geweest en bepaalt de hele sfeer. Wat hij niet wil gebeurd niet. Willen we met zijn vieren zwemmen wil hij niet zwemmen. Maken we gezamenlijk een planning, wil hij zijn planning anders blijft hij mokken. Hij lust ‘in een keer’ niks meer. Wil links als wij rechts willen en komt echt niet meer uit de bui als hij er eenmaal in zit.
Zijn nu 1,5 week weg en er is veel strijd. Ookal negeren we zijn gedrag, zeggen we dat zijn gedrag niet kan, dat hij ook heel lief kan zijn maar niks schijnt te helpen. Verder gedraagt zijn zich soms als een ‘baby’. Kan in een keer heel baby gaan brabbelen. Stelt San 1000 vragen als: ‘is dat een auto?’. En vervolgens ‘was dat een auto mama?’. Wil je ook niet aankijken als je wat zegt. Wil niet zelf spelen, kliert, verveelt, irriteert, speelt vals met spelletjes en ontkent glashard tot schreeuwend en huilend toe dat hij vals speelt en liegt. Ik dring niet meer tot hem door. Zijn zus lijdt hieronder en is dan ook precies het tegenovergestelde. Ik weet niet meer hoe ik hem kan helpen weer zichzelf te worden. Dit gaat thuis overigens ook zo maar in mindere mate. Aan afleiding ligt het niet, er is genoeg te doen. Hij wil alleen zelf niks. Heeft er iemand tips?
Zoon is heel dominant, altijd al geweest en bepaalt de hele sfeer. Wat hij niet wil gebeurd niet. Willen we met zijn vieren zwemmen wil hij niet zwemmen. Maken we gezamenlijk een planning, wil hij zijn planning anders blijft hij mokken. Hij lust ‘in een keer’ niks meer. Wil links als wij rechts willen en komt echt niet meer uit de bui als hij er eenmaal in zit.
Zijn nu 1,5 week weg en er is veel strijd. Ookal negeren we zijn gedrag, zeggen we dat zijn gedrag niet kan, dat hij ook heel lief kan zijn maar niks schijnt te helpen. Verder gedraagt zijn zich soms als een ‘baby’. Kan in een keer heel baby gaan brabbelen. Stelt San 1000 vragen als: ‘is dat een auto?’. En vervolgens ‘was dat een auto mama?’. Wil je ook niet aankijken als je wat zegt. Wil niet zelf spelen, kliert, verveelt, irriteert, speelt vals met spelletjes en ontkent glashard tot schreeuwend en huilend toe dat hij vals speelt en liegt. Ik dring niet meer tot hem door. Zijn zus lijdt hieronder en is dan ook precies het tegenovergestelde. Ik weet niet meer hoe ik hem kan helpen weer zichzelf te worden. Dit gaat thuis overigens ook zo maar in mindere mate. Aan afleiding ligt het niet, er is genoeg te doen. Hij wil alleen zelf niks. Heeft er iemand tips?
maandag 15 juli 2019 20:04
Rainbow19842019 schreef: ↑15-07-2019 19:52en ontkent glashard tot schreeuwend en huilend toe dat hij vals speelt en liegt.
Tja, in zijn belevingswereld is hoe hij speelt niet vals, dus de waarheid. Logisch dus dat hij dat valsspelen ontkent.
maandag 15 juli 2019 20:04
Misschien versterkt het wegvallen van de normale dagstructuur zijn gedrag op vakantie. Sommige kinderen hebben meer behoefte aan een duidelijke, voorspelbare structuur dan anderen en kunnen draken worden als die structuur tijdelijk weg is.
Maar aangezien je schrijft dat hij dit gedrag thuis ook vertoont, hetzij in mindere mate, lijkt mij dat er meer aan de hand is. Hou jezelf voor ogen dat hij zich niet expres zo gedraagt. Er moet een onderliggende reden zijn. Heb je hiervoor wel eens hulp gezocht?
Maar aangezien je schrijft dat hij dit gedrag thuis ook vertoont, hetzij in mindere mate, lijkt mij dat er meer aan de hand is. Hou jezelf voor ogen dat hij zich niet expres zo gedraagt. Er moet een onderliggende reden zijn. Heb je hiervoor wel eens hulp gezocht?
dingadong wijzigde dit bericht op 15-07-2019 21:15
0.30% gewijzigd
maandag 15 juli 2019 20:10
Als we met hem in gesprek gaan weet hij niet waarom hij dit doet. Hij zegt het nooit meer te doen maar kan dat natuurlijk niet waarmaken, logisch. Verder merken we een groot deel jaloezie naar zijn zus toe. Als ik met haar wat doe is het huis te klein. Als papa eerst met hem stoeit is er niks aan de hand maar zodra hij met haar gaat stoeien is het foute boel. Dan blijft hij zich ermee bemoeien, Irriteren en vervelen. We proberen echt ook veel positieve aandacht aan hem te geven en vooral te benoemen wat er wel goed gaat maar ik ben voor de rest echt het spoor bijster.
maandag 15 juli 2019 20:12
Van een kind van 8 mag je verwachten dat hij wel weet wat werkelijkheid is en niet en als hij dat niet kan zou ik dat toch uit laten zoeken door een orthopedagoog ofzo. Topicstarter hoe gaat het normaalgesproken thuis en op school? Geven jullie toe aanbeet niet willen zwemmen of laat je hem aan de kant zitten mokken? Op die vragen en dat stemmetje zou ik niet reageren.
maandag 15 juli 2019 20:13
gedaan. en zelfs dan gaat het mis. Want als bv het water te koud te nat of te zout is of de stoelen zijn bezet of zijn teen jeukt dan is de pret al ver te zoeken ...
maandag 15 juli 2019 20:16
We geven zelden toe. Omdat we dan zijn zus te kort doen. We laten hem mokken. Maar het mokken zijn woorden. Kwetsend soms, vervelend en onnodig. Mokken mag best geen probleem. Maar hij is verbaal ook aanwezig. En dat is storend.Xenosdoos schreef: ↑15-07-2019 20:12Van een kind van 8 mag je verwachten dat hij wel weet wat werkelijkheid is en niet en als hij dat niet kan zou ik dat toch uit laten zoeken door een orthopedagoog ofzo. Topicstarter hoe gaat het normaalgesproken thuis en op school? Geven jullie toe aanbeet niet willen zwemmen of laat je hem aan de kant zitten mokken? Op die vragen en dat stemmetje zou ik niet reageren.
maandag 15 juli 2019 20:18
Hij zit dan ook vooral zichzelf in de weg en zal echt niet weten waarom.Rainbow19842019 schreef: ↑15-07-2019 20:13gedaan. en zelfs dan gaat het mis. Want als bv het water te koud te nat of te zout is of de stoelen zijn bezet of zijn teen jeukt dan is de pret al ver te zoeken ...
maandag 15 juli 2019 20:19
Ik vind jouw beschrijving van zijn gedrag best zorgelijk klinken inderdaad. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik eens hulp gaan zoeken bij een goede kindertherapeut of psycholoog. Hij heeft er zelf natuurlijk ook veel last van en ik zou willen weten waar het vandaan komt en hoe ik, als opvoeder, het beste met hem om kan gaan. Succes, het lijkt me best pittig!
maandag 15 juli 2019 20:20
Nee dat begrijp ik maar ik weet het ook niet meer. We zijn met zijn vieren met vakantie maar zijn alleen maar bezig met hem. Negeren lukt me even ... maar winde van de dag ben ik het beu.Gatinmijnsok schreef: ↑15-07-2019 20:18Hij zit dan ook vooral zichzelf in de weg en zal echt niet weten waarom.
maandag 15 juli 2019 20:22
Zet hem in een andere ruimte als hij niet aardig tegen anderen kan doen.Rainbow19842019 schreef: ↑15-07-2019 20:16We geven zelden toe. Omdat we dan zijn zus te kort doen. We laten hem mokken. Maar het mokken zijn woorden. Kwetsend soms, vervelend en onnodig. Mokken mag best geen probleem. Maar hij is verbaal ook aanwezig. En dat is storend.
maandag 15 juli 2019 20:31
maandag 15 juli 2019 20:37
1 van onze kinderen vertoont vergelijkbaar gedrag. Echter is er onlangs per toeval een aanlegstoornis van zijn brein ontdekt.. volgens de arts zou dit qua gedrag eea kunnen verklaren, maar daarvoor is er meer diagnostiek nodig..dus wij zitten in een medisch traject met hem.
Ik merk dat er vaak sprake is van negatieve aandacht (maar: negatieve aandacht is ook aandacht..). Nu veel 1 op 1, positief benaderen en vragen waarom hij iets doet/zelf het antwoord weet.
Herken eea wel uit je post. Lastig is het, misschien kan je via je huisarts ondersteuning krijgen? Evt observatie van het gedrag?
Ik merk dat er vaak sprake is van negatieve aandacht (maar: negatieve aandacht is ook aandacht..). Nu veel 1 op 1, positief benaderen en vragen waarom hij iets doet/zelf het antwoord weet.
Herken eea wel uit je post. Lastig is het, misschien kan je via je huisarts ondersteuning krijgen? Evt observatie van het gedrag?
maandag 15 juli 2019 20:52
Ik zou hem wel aanspreken op zijn gedrag, maar niet echt straffen (behalve als ie iets doet wat echt niet door de beugel kan). En ik zou contact opnemen met de huisarts want misschien zit er wel meer achter en doet hij dit dus totaal niet met opzet.
Verder is het misschien een idee om een dag 1 op 1 te doen? Dus jij een dag wat leuks met je dochter en hij een dag wat leuks met zijn vader. Of andersom natuurlijk.
Verder is het misschien een idee om een dag 1 op 1 te doen? Dus jij een dag wat leuks met je dochter en hij een dag wat leuks met zijn vader. Of andersom natuurlijk.
maandag 15 juli 2019 20:56
Ik denk zelf dat je zijn zich helemaal niet dominant voelt, maar juist moeite heeft met het ordenen van situaties in zijn hoofd en daarom dit gedrag vertoont.
Hier hielp een soort weerbaarheidstraining met een sport, dus een zeer indrukwekkende meneer die sportles gaf en dat combineerde met oefensituaties hoe om te gaan met bepaalde gevoelens en lastige situaties.
Hier is sindsdien een gevleugelde term: de 'bliksemgedachte', dus een gedachte die negatief is en ervoor zorgt dat je boos wordt, maar klopt het wel?
Kind vond dit alles heel goed toe te passen, kan zich beter verwoorden en kan beter en duidelijker aangeven wat hij wel of niet leuk vindt.
Daarnaast heeft hij zichzelf gebombardeerd tot 'sportief' dus sport veel en wil alleen nog maar in sportkleding lopen, of heeft een soort outfit met een blouse, linnen broek en hoed waar hij zich heel fantastisch in voelt.
Vakantie blijft een lastige, kind wil het liefst de hele dag in het huisje/caravan blijven en winnen met kwartet en patat eten.
Daar man ook moeite heeft met vakantie gaan ander kind en ik altijd een dagje samen wat doen, kunnen zij lekker een dagje met zijn tweeën tegen elkaar aan zeuren. Wij hebben tenslotte allemaal vakantie.
Verder blijft het een lastige om de grens te zien tussen 'respect voor wat ze aangeven' en leuk meedoen, ook omdat kind vaak achteraf de leukste verhalen vertelt over dagen waarop wij in staat waren zelf van een rots te springen, zoveel gehuil en niks willen. En dan achteraf tegen opa en oma opscheppen over dat leuke museum en gezellig in een stadje gelopen.
Dus soms is het ook gewoon 'ja we weten dat je hier geen zin in hebt maar meelopen en mond houden, en als ik tevreden ben over je gedrag krijg je een ijsje en anders niet'.
( En dan als je zelf zin hebt in ijs heel hard iets positiefs verzinnen
)
En wij eindigen de dag altijd met iets waar hijzelf trots op is en ik vertel waar ik trots op ben.
Hier hielp een soort weerbaarheidstraining met een sport, dus een zeer indrukwekkende meneer die sportles gaf en dat combineerde met oefensituaties hoe om te gaan met bepaalde gevoelens en lastige situaties.
Hier is sindsdien een gevleugelde term: de 'bliksemgedachte', dus een gedachte die negatief is en ervoor zorgt dat je boos wordt, maar klopt het wel?
Kind vond dit alles heel goed toe te passen, kan zich beter verwoorden en kan beter en duidelijker aangeven wat hij wel of niet leuk vindt.
Daarnaast heeft hij zichzelf gebombardeerd tot 'sportief' dus sport veel en wil alleen nog maar in sportkleding lopen, of heeft een soort outfit met een blouse, linnen broek en hoed waar hij zich heel fantastisch in voelt.
Vakantie blijft een lastige, kind wil het liefst de hele dag in het huisje/caravan blijven en winnen met kwartet en patat eten.
Daar man ook moeite heeft met vakantie gaan ander kind en ik altijd een dagje samen wat doen, kunnen zij lekker een dagje met zijn tweeën tegen elkaar aan zeuren. Wij hebben tenslotte allemaal vakantie.
Verder blijft het een lastige om de grens te zien tussen 'respect voor wat ze aangeven' en leuk meedoen, ook omdat kind vaak achteraf de leukste verhalen vertelt over dagen waarop wij in staat waren zelf van een rots te springen, zoveel gehuil en niks willen. En dan achteraf tegen opa en oma opscheppen over dat leuke museum en gezellig in een stadje gelopen.
Dus soms is het ook gewoon 'ja we weten dat je hier geen zin in hebt maar meelopen en mond houden, en als ik tevreden ben over je gedrag krijg je een ijsje en anders niet'.
( En dan als je zelf zin hebt in ijs heel hard iets positiefs verzinnen
) En wij eindigen de dag altijd met iets waar hijzelf trots op is en ik vertel waar ik trots op ben.
maandag 15 juli 2019 21:15
Ze zijn beide goed in andere dingen. Zitten niet bij elkaar in de klas (bewuste keus omdat dochter wat sneller leert en haar eigen weg gaat) maar sporten wel samen omdat ze hetzelfde leuk vinden. Ze zitten elkaar daar ook niet in de weg. Zoon is wat beter maar dat stoort dochter niet omdat ze vooral bezig is met zichzelf
.
maandag 15 juli 2019 21:23
Deels wel (heel) herkenbaar gedrag. Ik heb een tweeling van 10, en beiden kunnen dit gedrag vertonen (met name het hele 'jaloerse' naar elkaar, en het dominante gedrag wat heel sfeerbepalend kan zijn, maar ook het 'kinderlijke' gedrag, mijn ene zoon kan zich nog gerust onder een tafeltje/achter een plant/achter de bank verstoppen als ik hem ergens op kom halen). Op school deden ze het ook best goed, maar daarnaast hoorden we wel bij elk oudergesprek zo'n beetje dezelfde dingen( 'ja, ik weet niet zo goed hoe ik écht tot 'm door kan dringen, en hoe ik hem nou écht aan het werk kan krijgen). Dus in overleg met school zijn de jongens beiden uitgebreid getest, vooral om te kijken of we wat handvatten voor zowel thuis als op school konden krijgen. Toen we de uitslag kregen vielen er wel wat puzzelstukjes op hun plek. Ik heb er heel lang tegenaan gehikt om zo'n onderzoek te doen, maar was er uiteindelijk toch blij mee. Niet zozeer dat ze nu een 'etiketje' hebben maar wel dat het etiketje ervoor zorgt dat zij (en wij als ouders) de juiste hulp krijgen. Er viel echt een last van mijn schouders, ik heb me vaak geen leuke moeder gevoeld en toen wist ik ineens dat daar een oorzaak voor was.
Dus mijn advies zou zijn: ga eens praten met de huisarts of de IB'er op school of het zinvol kan zijn om eens een onderzoek te doen. Mijn belangrijkste beweegreden was uiteindelijk dat ik zag dat het niet vanzelf over ging of beter werd, in combinatie met het besef dat het alleen maar lastiger wordt als ze ouder worden om er nog iets mee te kunnen.
Ik weet hoe vermoeiend het kan zijn. Het klinkt altijd zo makkelijk, om storend gedrag te negeren maar daar geven mijn kinderen in elk geval helemaal niks om. Die gaan gewoon door, en die laten zich ook niet zonder slag of stoot naar boven sturen. Sterkte!
Dus mijn advies zou zijn: ga eens praten met de huisarts of de IB'er op school of het zinvol kan zijn om eens een onderzoek te doen. Mijn belangrijkste beweegreden was uiteindelijk dat ik zag dat het niet vanzelf over ging of beter werd, in combinatie met het besef dat het alleen maar lastiger wordt als ze ouder worden om er nog iets mee te kunnen.
Ik weet hoe vermoeiend het kan zijn. Het klinkt altijd zo makkelijk, om storend gedrag te negeren maar daar geven mijn kinderen in elk geval helemaal niks om. Die gaan gewoon door, en die laten zich ook niet zonder slag of stoot naar boven sturen. Sterkte!
