Zoontje van vriendin

18-07-2019 16:22 76 berichten
Het zoontje van een vriendin van mij (8 jaar) heeft nogal last van woedeaanvallen. Daar doet ze zelf alles aan om dat allemaal qua opvoeding in goede banen te leiden en daar heb ik verder geen kritiek op of een probleem mee.

Wat ik wel lastig vind is dat als wij samen een dagje weg zijn met de kinderen hij mijn dochter aan het uitleggen is dat hij soms woedeaanvallen heeft en dat dit dan door haar gedrag komt. Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen. Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan. Mijn vriendin vindt dat iets positiefs. Dat hij zo zijn gevoelens uit en uitleg wat bepaald gedrag van haar met hem doet.

Ze zijn tot nu toe een keer echt fysiek met elkaar op de vuist gegaan toen ze voor ons neus kwamen vertellen wat de ander aan het doen was. We hadden ze gelukkig dus binnen 1 sec weer uit elkaar. Ik zal niet ontkennen dat mijn 4 jarige dochter niet af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Het is heus geen engeltje, maar ik heb moeite met het feit dat hij mag uitleggen waarom hij haar wil slaan. Ik wil mijn dochter leren dat wat ze ook doet in het leven geen enkele man of jongen het recht heeft om haar fysiek iets aan te doen. Dat zoiets altijd fout is en niet te rechtvaardigen is door op haar gedrag te wijzen. Ik merk dat dit tussen mij en mijn vriendin in komt te staan. Het gebeurt heus niet elke keer, maar als wij samen een dagje met de kinderen weggaan dan meestal wel. Als we elkaar alleen even een paar uurtjes zien gaat het bijna altijd goed.

Maar ze zoeken elkaar ook op, hebben het ontzettend leuk met elkaar en lopen hand in hand over straat. Dat fysiek willen worden van hem dat wil ik dus eigenlijk gewoon bij hem laten, hij hoeft dat niet uit te leggen aan mijn dochter en moet gewoon met zijn handen van haar afblijven. Woedeaanvallen dat kan gebeuren, ga ik niet boos over doen en is voor vriendin van mij en hemzelf al lastig genoeg. Lopen wij gewoon even door en als de boel weer kalm is dan zien we elkaar wel weer. Maar dan gaat hij het lopen uitleggen.

Wat vinden jullie? Zouden jullie zoiets duidelijk met vriendin bespreken dat je het een verkeerd signaal vindt naar je dochter of laat je het begaan of stel ik mij aan? Of gewoon maar niet meer te lang in elkaar buurt laten. Mijn dochter is trouwens 4. In het begin snapte ze het niet zo wat hij zei, maar ik denk dat ze het nu wel doorkrijgt.
Alle reacties Link kopieren
Jullie hebben allebei gelijk. Ze heeft haar zoon netjes opgevoed zo te horen, dat hij een vorm van zelfreflectie heeft en ziet waar triggers vandaan komen. Maar jij hebt absoluut 100% gelijk dat je niet wil dat je dochter dat hoort met precies de uitleg die je daar aan geeft. Zijn triggers zijn niet haar zorg en er mag van haar afgebleven worden.

Kan je dat bespreken met je vriendin? Een pluim geven hoe ze het aanpakt, maar dat je jouw dochter wil leren dat ze nooit woedeaanvallen hoeft te incasseren omdat zij iets doet wat een ander niet aanstaat? Als zoonlief de uitleg doet aan zijn moeder en alleen een sorry zegt tegen jouw kind (en met zijn pootjes verder van haar afblijft) dan zou dat voldoende moeten zijn.
tropischvisje wijzigde dit bericht op 18-07-2019 16:29
0.48% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Niet meer samen met de kinderen een dagje op stap gaan.
Alle reacties Link kopieren
Die vriendin zou van mij mooi te horen krijgen dat jij niet op uitleg van zijn gedrag zit te wachten. Dat hij zich maar in moet houden en dat hij andere mensen niet verantwoordelijk kan houden voor zijn gedrag.
Vind zij het positief? Dan mag haar zoontje zijn verhaal bij haar kwijt, andere mensen zitten enkel te wachten op excuses.
Heeft ze al hulp ingeschakeld?
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
Gewoon niet meer met de kinderen weggaan.

Hoe moeilijk is zelf te bedenken?
ninanoname schreef:
18-07-2019 16:31
Die vriendin zou van mij mooi te horen krijgen dat jij niet op uitleg van zijn gedrag zit te wachten. Dat hij zich maar in moet houden en dat hij andere mensen niet verantwoordelijk kan houden voor zijn gedrag.
Vind zij het positief? Dan mag haar zoontje zijn verhaal bij haar kwijt, andere mensen zitten enkel te wachten op excuses.
Heeft ze al hulp ingeschakeld?

Ik heb er even over nagedacht, maar ik denk dat ik neig naar dat ik het wel ok vind eigenlijk dat die kinderen onderling en op redelijk eigen niveau dingen met elkaar bespreken/uitleggen. Zoals ik de OP lees is het maar een keer echt uit de klauwen gelopen qua fysiek gedrag. Ze zijn verder dol op elkaar dus zou niet meteen zo hoog van de toren blazen als dit mijn vriendin zou zijn en mijn kind er verder geen last van heeft.
Alle reacties Link kopieren
Haar zoon is acht, jouw dochter is vier?

Ik zou mijn vierjarige leren dat het een prima reactie is om te zeggen dat een ander altijd van haar af heeft te blijven. Ook oefenen met “geen jamaar, gewoon altijd”

Of het nu een andere jongen of een ander meisje is.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
ninanoname schreef:
18-07-2019 16:31
Die vriendin zou van mij mooi te horen krijgen dat jij niet op uitleg van zijn gedrag zit te wachten. Dat hij zich maar in moet houden en dat hij andere mensen niet verantwoordelijk kan houden voor zijn gedrag.
Vind zij het positief? Dan mag haar zoontje zijn verhaal bij haar kwijt, andere mensen zitten enkel te wachten op excuses.
Heeft ze al hulp ingeschakeld?
+1 precies dit

Mensen van ‘probleemkinderen’ lijken niet in te zien dat hun kind overlast veroorzaakt en kijken alleen naar het persoonlijk belang van hun eigen kind (in de zin dus van: mooi dat hij kan verwoorden wat hem triggert) terwijl het eigenlijk (in de echte wereld) gewoon belachelijk is dat hij zijn handen niet thuis kan houden en geen tot weinig zelfbeheersing heeft en een ander daarvan de schuld geeft. Op zo’n manier wordt het door de buitenwereld (zijn moeder oa) dus gerechtvaardigd dat hij zich zo gedraagt terwijl het doel zou moeten zijn dat hij zich leert te beheersen en zijn handen thuishoudt.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kan je afspreken met je vriendin dat hij die uitleg aan zijn moeder geeft i.p.v. aan je dochter en dat zij dat evt met jou bespreekt. Dan kan jij het evt met je dochter bespreken wanneer het daadwerkelijk relevant is om te doen. Hij is twee keer zo oud als zij en doet iets dat past bij zijn eigen leeftijdsgenootjes, nog niet bij jouw dochter.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Brabantsekoek schreef:
18-07-2019 16:41
+1 precies dit

Mensen van ‘probleemkinderen’ lijken niet in te zien dat hun kind overlast veroorzaakt en kijken alleen naar het persoonlijk belang van hun eigen kind (in de zin dus van: mooi dat hij kan verwoorden wat hem triggert) terwijl het eigenlijk (in de echte wereld) gewoon belachelijk is dat hij zijn handen niet thuis kan houden en geen tot weinig zelfbeheersing heeft en een ander daarvan de schuld geeft. Op zo’n manier wordt het door de buitenwereld (zijn moeder oa) dus gerechtvaardigd dat hij zich zo gedraagt terwijl het doel zou moeten zijn dat hij zich leert te beheersen en zijn handen thuishoudt.

Flauw:

Daar doet ze zelf alles aan om dat allemaal qua opvoeding in goede banen te leiden
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je het véél te groot trekt - je trekt van een 8-jarig jongetje meteen de lijn door naar volwassen mannen die vrouwen slaan.

Ik vind het goed dat hij kan uitleggen waar zijn irritatie vandaan komt. Een 8 jarig jongetje wordt wel eens driftig. Dus goed dat het besproken kan worden.
Je kunt er aan verbinden dat je nooit mag slaan. (en dan nog zal het nog wel eens gebeuren).
Maar je moet hem niet behandelen als een vrouwenmishandelaar; je moet wel het kind blijven zien.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
Ik vind ook dat jullie alletwee gelijk hebben.
Jij kan je dochter met de tijd dan leren te zeggen: ik hoor dat jij een kort lontje hebt maar ik heb geen zin daarvan de dupe te zijn. Tot ze dat kan haar beschermen.

Je dochter kan ook leren (met de tijd) het bloed niet onder iemands nagels vandaan te halen.

Ze moeten alle twee nog veel leren. Hij om eerder zijn grenzen aan te geven en zijn boosheid niet in fysieke woede te laten ontsporen. Zij niet over andermans grenzen te gaan. Zijn kinderen he. Klinkt echt of je vriendin wel inziet wat voor kind ze heeft. Maak met de kinderen samen afspraken. Herinner ze eraan als ze zich er niet aanhouden.

Als het echt niet gaat niet meer afspreken.
Het jongetje legt dus uit waarom hij je dochter wil slaan maar hij slaat niet?
En jij leert haar dat niemand haar mag slaan. Dan is er eigenlijk toch niks aan de hand?
SjakS schreef:
18-07-2019 16:49
Ik vind ook dat jullie alletwee gelijk hebben.
Jij kan je dochter met de tijd dan leren te zeggen: ik hoor dat jij een kort lontje hebt maar ik heb geen zin daarvan de dupe te zijn. Tot ze dat kan haar beschermen.

Je dochter kan ook leren (met de tijd) het bloed niet onder iemands nagels vandaan te halen.

Ze moeten alle twee nog veel leren. Hij om eerder zijn grenzen aan te geven en zijn boosheid niet in fysieke woede te laten ontsporen. Zij niet over andermans grenzen te gaan. Zijn kinderen he. Klinkt echt of je vriendin wel inziet wat voor kind ze heeft. Maak met de kinderen samen afspraken. Herinner ze eraan als ze zich er niet aanhouden.

Als het echt niet gaat niet meer afspreken.
Bijzondere conclusie.
watdachtjehiervan schreef:
18-07-2019 16:50
Het jongetje legt dus uit waarom hij je dochter wil slaan maar hij slaat niet?
En jij leert haar dat niemand haar mag slaan. Dan is er eigenlijk toch niks aan de hand?
Jij vind het normaal dat een 8 jarig joch dat de hele tijd kwaad word om niks, dat niet onder controle heeft en dan tegen een 4 jarige zegt dat het haar schuld is omdat ze zo lacht en kijkt of praat?
De inzet die ik ervaar van mijn vriendin om dit bij hem op te lossen ervaar ik zelf als groot. Ze heeft hulp, doet enorm haar best en volgt aanwijzingen op de ze krijgt. Ik heb daar geen kritiek op. Sommige kinderen hebben meer moeite met hun emoties onder controle te houden en leren dat op wat oudere leeftijd met wat meer ondersteuning en sturing. Het zal met hem heus allemaal wel goed komen.

Ze is alleenstaande ouder met 1 kind en ik heb 1 dochter en een vriend die door zijn werk vaak in het weekend niet mee kan. Dus daarom is het leuk voor ons twee en voor de kinderen om samen af en toe er op uit te trekken. Zij hebben het leuk samen en wij hebben het ook gezellig. Maar dochter wordt dus ouder en ze spelen meer samen wat dus ook tot meer conflicten kan leiden. Het werd langzaam steeds wat meer of vaker. Dus ik zit nu echt op zo'n punt dat ik denk misschien inderdaad gewoon niet/minder vaak met elkaar weg gaan. Of het dus gaan bespreken. Misschien moet ik inderdaad dochter nu eerst leren dat zij tegen hem terugzegt dat hij haar nooit mag slaan. Wat Feow dus zegt.
Lucifer2018 schreef:
18-07-2019 16:33
Gewoon niet meer met de kinderen weggaan.

Hoe moeilijk is zelf te bedenken?
Misschien is dat inderdaad voorlopig even het beste. Maar dat vind ik dus wel jammer en zoals ik aangeef is het iets wat zich langzaam aan het opbouwen is geweest. Tot vorig jaar speelde ze nog niet zo veel samen. Was het leeftijdsverschil daar waarschijnlijk te groot voor. Nu zoeken ze elkaar constant op als we bij elkaar zijn. Rennen gelijk samen naar boven als ik daar binnenkom om dan samen te spelen.

En daarnaast hij heeft haar dus nog nooit daadwerkelijk geslagen of geschopt. Op die ene keer na dus toen ze gezamenlijk tegelijk bovenop elkaar sprongen.
Persoonlijk lijkt het mij niet zo'n probleem dat dat jongetje uitlegt wat hem boos maakt, aan de andere kant hoort daar ook bij dat jouw dochter leert om aan te geven (of dat jij dat doet zolang ze dat zelf nog niet kan) dat ze sommige dingen gewoon blijft doen, omdat zij dat wil, zonder dat de consequentie daarvan is dat zij geslagen word.
Het is prima dat ze rekening leert houden met een ander, maar aan de andere kant hoeft ze zich niet voortdurend in bochten te wringen om de boosheid van dat jongetje te voorkomen.
Het is zijn boosheid, en hij mag best zeggen waarom hij boos word, maar dan krijgt hij wel te horen dat dat zijn probleem is, en hij en zijn moeder kunnen niet verwachten dat een vierjarige dat probleem gaat oplossen.
Alle reacties Link kopieren
Lucifer2018 schreef:
18-07-2019 16:52
Jij vind het normaal dat een 8 jarig joch dat de hele tijd kwaad word om niks, dat niet onder controle heeft en dan tegen een 4 jarige zegt dat het haar schuld is omdat ze zo lacht en kijkt of praat?
Als zeggen wat er speelt zijn uitlaatklep is, waarmee hij voorkomt dat hij fysiek wordt, vind ik dat voor een achtjarige positief.
TO kan haar dochter leren dat ze met wat hij zegt verder niets hoeft; het moet natuurlijk niet zo zijn dat het daarmee haar probleem wordt.
Lucifer2018 schreef:
18-07-2019 16:52
Jij vind het normaal dat een 8 jarig joch dat de hele tijd kwaad word om niks, dat niet onder controle heeft en dan tegen een 4 jarige zegt dat het haar schuld is omdat ze zo lacht en kijkt of praat?
Hij heeft soms woede aanvallen. Niet steeds. Hij vertelt aan dochter hoe dat komt. Dochter lijkt er geen last van te hebben. Ze speelt graag met hem. Het is aan TO om dochter te leren dat ze haar gedrag niet hoeft te veranderen. Ik lees nergens dat ze dat wel doet. Volgens mij heeft dochter er geen problemen mee. En daarom zou ik het niet erg vinden.
Nee, ik zou ze voorlopig uit de weg gaan totdat haar zoon zich normaal kan gedragen.
Prima en knap dat hij zijn triggers kan benoemen maar ik zou mijn 4 jarige daar wel tegen beschermen.
Doordat hij het bij haar uit, zegt hij eigenlijk dat het door haar gedrag komt en dat vind ik niet ok.
Dat klinkt me teveel als, het is jouw schuld dat ik je heb geslagen...
Ik vind het heel positief dat hij zelf inziet, wat de triggers zijn. Dat hij dit aan een vierjarige uitlegt vind ik zelf eigenlijk helemaal niet bezwaarlijk. Ook aan een vierjarige kun je prima, op kinderniveau, uitleggen wat er speelt bij dit vriendje.

Bij een vriendje van mijn jongste dochter speelt er ook iets dergelijks en mijn, destijds 5-jarige zoon, kon daar prima mee overweg en snapte het ook.

TO trekt het gedrag door naar volwassenenniveau en dat is onzinnig: het gaat immers om kinderen. Ook een 4-jarige snapt echt wel dat sommig, vaak volkomen normaal gedrag, een trigger kan vormen voor een kind. En ook dat dit niet voor alle kinderen/mensen geldt.
Alle reacties Link kopieren
Star² schreef:
18-07-2019 16:43
Flauw:

Daar doet ze zelf alles aan om dat allemaal qua opvoeding in goede banen te leiden
Die ervaring heb ik helaas niet. Wel van Star.
Een vriend werd bijna doodgestoken met een slagersmes..... 'Oh, je moet niet boos worden. Hij is een schatje...''
Yeah right
Hij zou even apart moeten worden genomen en aan zijn moeder terugkoppelen wat de trigger is en weer meespelen als zijn beu over is. Het 4 jarig meisje is gewoon een kleuter met typisch kleutergedrag, die hoeft zich niet aan te passen of op haar tenen te gaan lopen in de buurt van de jongen.
Alle reacties Link kopieren
Lillybit schreef:
18-07-2019 17:27
Nee, ik zou ze voorlopig uit de weg gaan totdat haar zoon zich normaal kan gedragen.
Prima en knap dat hij zijn triggers kan benoemen maar ik zou mijn 4 jarige daar wel tegen beschermen.
Doordat hij het bij haar uit, zegt hij eigenlijk dat het door haar gedrag komt en dat vind ik niet ok.
Dat klinkt me teveel als, het is jouw schuld dat ik je heb geslagen...
Dat zegt hij helemaal niet. Hij zegt dat hij dan kortsluiting in zn hoofd krijgt en wil slaan. De oorzaak is dus de kortsluiting. Niet het gedrag van TOs dochter.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven