Besluit om voor 2e te gaan: wanneer, hoe zeker ga ik worden?

21-07-2019 12:23 52 berichten
Hoi!

Al tijden ben af en toe meelezer, nu toch maar eens een account aangemaakt.

Man en ik zijn dertigers, hebben een lieve grappige dreumes van nu ruim 1,5 jaar. De zwangerschap is vrij heftig geweest, heel vermoeid geweest en achteraf gezien ook teveel over mn grenzen gegaan oa met te lang/hard doorwerken (maarja, achteraf praten is altijd makkelijk). Ook de bevalling verliep helaas niet ongecompliceerd waardoor het lang heeft geduurd voordat ik weer wat fit was. En uiteraard ook een veranderd lijf, extra kilo's, hormonen die weer in balans moesten komen. Inmiddels voel ik me alweer een tijdje redelijk "normaal", dreumes doet het goed, zorgtaken mooi verdeeld met man en ook mn werk gaat lekker.

Steeds vaker begin ik te denken aan de mogelijkheid van een tweede. Maar ik zit en blijf enorm in dubio. Aan de ene kant ben ik heel blij met hoe ons leventje nu loopt, en ben ik bang dit met een nieuwe zwangerschap overhoop te gooien. Heb in eerste zwangerschap een lange periode gehad dat ik echt niks kon, dat zou betekenen dat zorg voor dreumes dan volledig op mijn man neerkomt en dat ik niet kan werken. Ergens voel ik ook een soort loyaliteit naar mn collega's, er is al iemand deels uitgevallen door ziekte, als ik ook nog uitval wordt het voor de rest nog zwaarder. En diep vanbinnen ben ik toch ook bang voor complicaties, voor de problemen die ik in zwangerschap en bij bevalling heb gehad is een risico op herhaling waardoor ik in ieder geval in het ziekenhuis moet bevallen. Dus ergens denk ik; waarom risico nemen als het nu zo goed gaat, wil ik mn lijf dit weer aandoen?

Aan de andere kant hebben we altijd gezegd een gezin met meerdere kinderen te willen, beide hebben we onze gezinnen met broers/zussen als heel fijn ervaren als kind. Weet zeker dat dreumes een broertje/zusje fantastisch zou vinden. De keuze voor de eerste was meer rationeel dan emotioneel: had wel het toekomstbeeld met kinderen voor me maar had op dat moment geen allesoverheersende kinderwens zoals sommigen dat hebben. Ben ook wel een type die alle voordelen en nadelen tegen elkaar afweegt en daarbij de neiging heb de nadelen zwaarder te laten wegen. En uiteindelijk dus heel blij dat we er toen wel voor zijn gegaan. Denk gezien hoe het bij de eerste ging dat er nu ook niet een hele sterke kinderwens gaat komen. En misschien maakt uitstellen uiteindelijk de stap wel groter om te zetten? Ik vond ook zeker leuke kanten aan zwanger zijn en zou die bijzondere dingen nog best wel weer mee willen maken.

En dan de invloed van de omgeving. Mijn man ziet een tweede zeker zitten, weet ook dat ik tijd nodig heb gehad om fysiek weer wat bij te komen van het hele zwangerschap en bevallingsgebeuren. Maar hij heeft het er al steeds vaker over. De gezinnen waarin we zijn opgegroeid ook kleine leeftijdsverschillen; 2-3 jaar tussen de verschillende kinderen dus dat beïnvloedt ons beeld ook sterk denk ik. In mijn omgeving ook veel vriendinnen en collega's die allemaal 2 jaar tussen eerste en tweede hebben; wat ik vroeger ook altijd een mooi leeftijdsverschil vond (al ben ik nu heel blij dat ik niet na een dik jaar alweer zwanger was hoor). Nu ook al weer verschillende vriendinnen die een tweede hebben of waarvan ik weet dat ze voor een tweede willen gaan. Misschien toch ook een beetje FOMO van mijn kant?

Dus; de twijfel blijft: aan de ene kant is onze situatie nu prima, aan de andere kant de twijfel over of ik écht een tweede wil (en hoe zeker ik dat ga weten) en wanneer dan.

Toch langer verhaal geworden dan ik had gedacht. Wat is het doel van deze post, behalve het een keer van mezelf afschrijven en eens op een rijtje zetten?
Ik vraag me vooral af of er dames zijn die dit herkennen, hoe hebben jullie dit ervaren, welke keuze heb je gemaakt en ben je daar blij mee? Wat heeft je geholpen om beter beeld te krijgen van wat je echt wilt? Ik las in een topic een week geleden van iemand die twijfelde of haar gezin met 1 kindje compleet was (helaas kan ik dat topic niet meer terugvinden), de tip om de beslissing voor een tweede kindje letterlijk te parkeren, pas over een bepaalde tijd er weer serieus over na te denken. Misschien is dat iets om te doen? Want ik merk dat het me onbewust toch meer bezighoudt dan ik misschien zou willen, ook omdat ik weet dat de wens er bij mijn man wel duidelijk is en ik dus degene ben die (voor mijn gevoel) de knoop moet doorhakken.
Dank voor het lezen en voor jullie reacties :)
Alle reacties Link kopieren
Bij twijfel niet doen. Twee kinderen is heel wat anders dan 1.
Ik lees heel veel over je omgeving. Je collega's die je niet wil belasten, je man die een tweede wil, jullie achtergrond en omgeving met meerdere kinderen en kleine leeftijdsverschillen en jullie kind dat een tweede "helemaal geweldig" zal vinden. Wat wil je zélf? Hoe graag je man ook wil, als jij niet wil zal hij zich daarbij moeten neerleggen. Dat jullie goede ervaringen hebben met broertjes en zusjes hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dat voor jullie kinderen ook gaat gelden. En twee kinderen met 2 jaar verschil lijkt wel de heilige graal te zijn, daar zou ik me helemaal niets van aantrekken. De vraag is dus: wat wil jíj?
Ik ben heel blij met mijn twee kinderen. Maar het heeft toch weer twee jaar gekost voordat ons leventje weer enigszins een beetje rustig werd en we echt ons draai weer begonnen te vinden. Twee kinderen is heel leuk, maar ook echt zwaar.
Alle reacties Link kopieren
Buiten angsten geef je niet echt redenen om niet voor een tweede te gaan. Elke zwangerschap is anders, dus een volgende zwangerschap wordt niet per se hetzelfde als de eerste. Je man is op de hoogte van wat een zwangerschap met jou kan doen en als hij hier dus rekening houdt, als zijn wens groot genoeg zou zijn, dan zou ik het met hem op voorhand afspreken en me dus ook niet schuldig voelen. Bovendien word je er niet jonger op, dus als je later nog wel kinderen wilt, kan het misschien nog wel moeilijker verlopen.

Maar wie ben ik om er iets van te vinden? Kijk naar alleen jouw wensen en die van jouw man.
Hakuna Matata
Als je kiest voor een tweede, kies je er voor om in het diepe te springen. Niets mis mee natuurlijk, maar wel vol met onzekerheden...
Alle reacties Link kopieren
Als de leeftijd geen beletsel is, kan een eventueel tweede kind over 2, 3 jaar ook nog hoor!
Hoe dertig-plus ben je? Als je 31 bent kun je nog overwegen te wachten. Als je 35+ bent zou ik dat niet doen.

Blijkbaar wil je alles afwegen en misschien.moet je dat gewoon opschrijven voor jezelf, voordelen en nadelen. Kun je er mee leven als je kind alleen blijft? Kunnen jullie het hanteren als je zwangerschap weer moeizaam verloopt? Hou je ook rekening met het feit dat het ook langer kan duren voor je weer zwanger raakt? Bepalen je collega's jullie kinderwens?
Alle reacties Link kopieren
Mijn motto bij alles in het leven is : " bij twijfel, niet doen ".
elmoni schreef:
21-07-2019 13:42
Mijn motto bij alles in het leven is : " bij twijfel, niet doen ".
:-o
Je weet niet hoe vaak je achteraf erg blij geweest zou zijn, als je het toch gedaan had.
Ik heb dat meerdere keren meegemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb mezelf de tijd gegeven tot ik het echt weer helemaal zag zitten. Ik ben nu zwanger en nummer 2 wordt geboren als de eerste 4 jaar is.

Ik zie om me heen dat de leeftijd van de kinderen geen invloed heeft op hoe leuk de kinderen spelen. Het ligt aan hun karakter.

Je krijgt je kind echt alleen voor jezelf. Niet voor je oudste, niet voor je man, jij moet hier helemaal achter staan.

Ik heb in jouw situatie dus gewacht, hoe het uitpakt: tijd zal het leren. Tot nu ben ik erg blij dat ik oudste niet meer steeds hoef te tillen. Ik heb nu al last van mn rug.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees vooral een soort koudwatervrees en de verwachting op basis van het afwegen van voors- en tegens tot een juiste beslissing te komen.

Maar er is geen goed of fout. En ik denk dat jullie met zijn allen zowel met als zonder een tweede heel gelukkig kunnen worden. In het leven wordt veel gewoon bepaald door hoe het loopt, ook zonder dat je keiharde bewuste keuzes maakt.

Door er zo over te denken is het misschien makkelijker het allemaal wat meer los te laten en dan merk je vanzelf of je denkt 'Nu in ieder geval nog even niet' of juist 'Gewoon stoppen met anticonceptie en dan zien we wel'
nerdopviva schreef:
21-07-2019 13:24
Ik lees heel veel over je omgeving. Je collega's die je niet wil belasten, je man die een tweede wil, jullie achtergrond en omgeving met meerdere kinderen en kleine leeftijdsverschillen en jullie kind dat een tweede "helemaal geweldig" zal vinden. Wat wil je zélf? Hoe graag je man ook wil, als jij niet wil zal hij zich daarbij moeten neerleggen. Dat jullie goede ervaringen hebben met broertjes en zusjes hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dat voor jullie kinderen ook gaat gelden. En twee kinderen met 2 jaar verschil lijkt wel de heilige graal te zijn, daar zou ik me helemaal niets van aantrekken. De vraag is dus: wat wil jíj?
Goed punt. Kennelijk heeft omgeving (en wat ik denk dat iedereen vindt) toch best wel invloed :-?
Moet op de een of andere manier toch meer voor mezelf gaan zien uit te vinden wat ik wil zonder wensen van anderen daar in mee te wegen...
nachtvlinder1977 schreef:
21-07-2019 13:38
Hoe dertig-plus ben je? Als je 31 bent kun je nog overwegen te wachten. Als je 35+ bent zou ik dat niet doen.

Blijkbaar wil je alles afwegen en misschien.moet je dat gewoon opschrijven voor jezelf, voordelen en nadelen. Kun je er mee leven als je kind alleen blijft? Kunnen jullie het hanteren als je zwangerschap weer moeizaam verloopt? Hou je ook rekening met het feit dat het ook langer kan duren voor je weer zwanger raakt? Bepalen je collega's jullie kinderwens?
Ben 33 dus wat dat betreft nog wel even de tijd om te wachten.
Misschien toch maar eens een ouderwets lijstje met pros and cons maken!
Alle reacties Link kopieren
Wat wil je zelf? Wacht eigenlijk klinkt het nu meer of dat het zou moeten dan dat je het echt zou willen :-?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
Dank voor jullie reacties! :-) Is leuk om te lezen hoe anderen hier naar kijken. Soms blijf ik toch wat teveel in hetzelfde cirkeltje redeneren merk ik. Ik lees al een aantal vragen/punten waar ik zeker over ga nadenken!
Weet zeker dat dreumes een broertje/zusje fantastisch zou vinden.
Hoe kun je dat nu zeker weten? Wellicht verafschuwt ie het juist als het zich 24/7 in zijn leefruimte bevindt.
Alle reacties Link kopieren
TO, als je graag een tweede wilt, dan doen. Je zwangerschap en bevalling kom je wel door en hoe rot je je ook voelt, het is uiteindelijk tijdelijk . Je man wilt blijkbaar ook graag dus als hij zich ook bewust is van zijn extra taak straks dan komt dat goed. En het siert je dat je aan je collega's denkt maar daar moet je het niet voor laten vind ik.
Ik zou nog een half jaartje of jaartje wachten. Geniet nog even bewust van hoe lekker alles loopt nu met z'n 3tjes. Twijfelen blijf je soms gewoon doen, omdat je niet weet hoe het zal gaan.
Je weet in ieder geval door de eerste keer wat je een tweede keer anders moet doen. Daarnaast is elke zwangerschap en bevalling weer anders.
Alles en iedereen in je omgeving doet het op een bepaalde manier, je hoeft je daaraan niet te conformeren.
1 kind is ook prima, ten slotte moet jij het dragen en baren en staat jouw leven on hold.
redbulletje schreef:
21-07-2019 14:07
Hoe kun je dat nu zeker weten? Wellicht verafschuwt ie het juist als het zich 24/7 in zijn leefruimte bevindt.
Haha zou kunnen dan ze er dan gillend gek van wordt. Maar op de crèche vindt ze het enorm leuk met alle andere kinderen (ook de babies), en ook als we ergens anders zijn is ze heel gefocust op andere kinderen terwijl ze van de volwassenen niet zoveel moet hebben. Dat maakt dat mijn gevoel is dat ze t leuk zou vinden ;-)
Oriander schreef:
21-07-2019 13:47
:-o
Je weet niet hoe vaak je achteraf erg blij geweest zou zijn, als je het toch gedaan had.
Ik heb dat meerdere keren meegemaakt.
Leuk hoor.
Maar bij kinderen is het nogal definitief he?
Alle reacties Link kopieren
lilly1980 schreef:
21-07-2019 14:13
en hoe rot je je ook voelt, het is uiteindelijk tijdelijk .
Dit was voor mij de reden om te wachten. Ik wil van de tweede net zo genieten als van de eerste. Niet op standje 'overleven' de babytijd erdoor jassen.

Ik hoor vaak 'ja dan heb je de luiertijd tenminste in 1x gehad'. Zo voelde het voor mij niet. Ik keek onwijs op tegen dubbele gebroken nachten en 2x zoveel poepluiers verschonen.

Oudste is nu lekker zindelijk en zelfstandig. Gaat straks naar school, ik lekker tutten met de baby en dutjes doen. Ik kijk er naar uit ;)

Ieder zn ding, maar ga bij jezelf na wat voor jou werkt. Wat lijkt jou fijn. Laat je niet onder druk zetten om te snel te gaan.

Bij een makkelijke zwangerschap waar je snel van herstelt, is totaal anders praten dan wanneer je helemaal in de kreukels lag de eerste keer.
Alle reacties Link kopieren
IJsvogeltje schreef:
21-07-2019 14:40
Haha zou kunnen dan ze er dan gillend gek van wordt. Maar op de crèche vindt ze het enorm leuk met alle andere kinderen (ook de babies), en ook als we ergens anders zijn is ze heel gefocust op andere kinderen terwijl ze van de volwassenen niet zoveel moet hebben. Dat maakt dat mijn gevoel is dat ze t leuk zou vinden ;-)

Een broertje of zusje is toch echt wat anders.
Die moet je delen met je ouders en is er altijd.
Alle reacties Link kopieren
Ik ken geen enkele dreumes of peuter die het altijd leuk vindt om een broertje of zusje te hebben. Ook is het hebben van 2 kinderen niet altijd leuker dan het hebben van 1. Kijk dus echt eerst wat jij zelf graag wilt en als dat 2 kinderen is, accepteer je vervolgens de consequenties daarvan.

Nu klinkt het erg negatief (heb 2 leuke kinderen gekregen binnen 2 jaar) maar ik vind het zeker een stuk zwaarder, lastiger, drukker en impactvoller dan 1 kind.
lilly1980 schreef:
21-07-2019 14:13
TO, als je graag een tweede wilt, dan doen. Je zwangerschap en bevalling kom je wel door en hoe rot je je ook voelt, het is uiteindelijk tijdelijk . Je man wilt blijkbaar ook graag dus als hij zich ook bewust is van zijn extra taak straks dan komt dat goed. En het siert je dat je aan je collega's denkt maar daar moet je het niet voor laten vind ik.
Ik zou nog een half jaartje of jaartje wachten. Geniet nog even bewust van hoe lekker alles loopt nu met z'n 3tjes. Twijfelen blijf je soms gewoon doen, omdat je niet weet hoe het zal gaan.

Dit is ook mijn ervaring, en ja deze zwangerschap verloopt niet fantastisch. Ik heb ook mijn angsten en onzekerheden, maar toch ben ik blij dat we nu toch een tweede krijgen. Ik vind het gewoon fijn dat onze oudste straks niet alleen in ons gezin opgroeit.

Ik zou als het kan (en je het ook wil, of iig niet écht niet wil) ook gaan voor nr 2 vóór je 35 wordt. Laat het nu los.

Wat je ook nog kunt doen is het boek: ‘De Tweede’ lezen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven