Kinderen
alle pijlers
Kind wil niet naar vader
dinsdag 15 oktober 2019 11:03
Ik heb even een nieuwe nick aangemaakt ivm herkenbaarheid. Ik schrijf hier al langer en het zou kunnen dat het verhaal herkenbaar is voor sommigen.
Ik zit nu in een situatie waarin ik er niet uit kom. In mijn hoofd blijft het rondjes draaien en ik weet niet hoe ik kind hierin het beste kan helpen.
Een aantal jaar geleden is mijn kind mishandeld door zijn vader. Aangifte gedaan, blauwe plekken vastgelegd, CJG ingeschakeld etc. Naar mijn weten heeft vader geen hulp gezocht (niet voor zijn alcoholmisbruik of zijn agressie). Hij heeft alle schuld bij kind gelegd (toen 9) en het viel allemaal wel mee. Op dat moment heb ik de omgang stopgezet. Vader heeft jarenlang geen interesse getoond, op geen enkele manier. Ik ben degene geweest die wilde dat kind vader iig 1x in de maand zou zien. Samen met het CJG daar afspraken in gemaakt. Vader kwam dat vaak niet eens na.
In februari is er een rechtszaak geweest. Vader beweerde daar dat hij veel interesse heeft in de kinderen. Hij kreeg een voorlopige omgang van 2x in de maand en een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming.
Kind wil absoluut niet 2x in de maand naar vader. Hij voelt zich niet veilig bij vader en vertrouwd hem niet. Dus kind gaat nu 1x per maand onder mijn begeleiding. Ik ben er bij, maar houd me afzijdig. Vader zegt nu dus dat ik me niet aan de voorlopige uitspraak houdt (doe ik idd niet) en dat ik de boel tegenhoudt.
Sinds vorige maand is het raadsonderzoek begonnen. De raadsonderzoeker heeft een gesprek met mij, vader en kind gehad. Bij kind zat er een vertrouwenspersoon bij. Die vertelde dat de hele vraagstelling er vooral op gericht was om te kijken of ik kind beïnvloedde. Kind heeft die vragen mooi gepareerd. Heeft verteld wat hij zelf wilde aan omgang en wat niet.
Maar mijn gevoel zegt dat het niet de goede kant op gaat voor kind. Ook de vertrouwenspersoon deelt mijn gevoel daarin. Er is mij gevraagd om te kijken naar een andere omgangsregeling. Deze was niet wenselijk. Ook mag ik er dan niet meer bij zijn volgens de raadsonderzoeker. Kind gaat dan steigeren. Hij wil niet gedwongen worden tot omgang met zijn vader. Hij vindt het juist fijn dat ik ergens in de buurt ben. Dan durft hij die omgang wel aan te gaan. Kind heeft al laten vallen dat als de Raad hetzelfde zegt als de rechter dat hij dan liever helemaal niet meer gaat. Ik heb al gezegd tegen kind dat ik het belangrijk vind dat hij vader ziet. Dat ik hem daarin wil stimuleren, aanmoedigen etc. Maar ik ben niet bereid om hem te gaan dwingen en zo mijn band met hem op het spel te zetten. Geen rekening houdend met zijn gevoel richting zijn vader. Ik snap zijn angst en zijn gevoel hierin. Vader blijft onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor hem.
Wat kan ik het beste hierin doen voor kind?
(Ik zal even wat details over kind in mijn eerste reactie plaatsen. Die gelieve niet te quoten)
Ik zit nu in een situatie waarin ik er niet uit kom. In mijn hoofd blijft het rondjes draaien en ik weet niet hoe ik kind hierin het beste kan helpen.
Een aantal jaar geleden is mijn kind mishandeld door zijn vader. Aangifte gedaan, blauwe plekken vastgelegd, CJG ingeschakeld etc. Naar mijn weten heeft vader geen hulp gezocht (niet voor zijn alcoholmisbruik of zijn agressie). Hij heeft alle schuld bij kind gelegd (toen 9) en het viel allemaal wel mee. Op dat moment heb ik de omgang stopgezet. Vader heeft jarenlang geen interesse getoond, op geen enkele manier. Ik ben degene geweest die wilde dat kind vader iig 1x in de maand zou zien. Samen met het CJG daar afspraken in gemaakt. Vader kwam dat vaak niet eens na.
In februari is er een rechtszaak geweest. Vader beweerde daar dat hij veel interesse heeft in de kinderen. Hij kreeg een voorlopige omgang van 2x in de maand en een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming.
Kind wil absoluut niet 2x in de maand naar vader. Hij voelt zich niet veilig bij vader en vertrouwd hem niet. Dus kind gaat nu 1x per maand onder mijn begeleiding. Ik ben er bij, maar houd me afzijdig. Vader zegt nu dus dat ik me niet aan de voorlopige uitspraak houdt (doe ik idd niet) en dat ik de boel tegenhoudt.
Sinds vorige maand is het raadsonderzoek begonnen. De raadsonderzoeker heeft een gesprek met mij, vader en kind gehad. Bij kind zat er een vertrouwenspersoon bij. Die vertelde dat de hele vraagstelling er vooral op gericht was om te kijken of ik kind beïnvloedde. Kind heeft die vragen mooi gepareerd. Heeft verteld wat hij zelf wilde aan omgang en wat niet.
Maar mijn gevoel zegt dat het niet de goede kant op gaat voor kind. Ook de vertrouwenspersoon deelt mijn gevoel daarin. Er is mij gevraagd om te kijken naar een andere omgangsregeling. Deze was niet wenselijk. Ook mag ik er dan niet meer bij zijn volgens de raadsonderzoeker. Kind gaat dan steigeren. Hij wil niet gedwongen worden tot omgang met zijn vader. Hij vindt het juist fijn dat ik ergens in de buurt ben. Dan durft hij die omgang wel aan te gaan. Kind heeft al laten vallen dat als de Raad hetzelfde zegt als de rechter dat hij dan liever helemaal niet meer gaat. Ik heb al gezegd tegen kind dat ik het belangrijk vind dat hij vader ziet. Dat ik hem daarin wil stimuleren, aanmoedigen etc. Maar ik ben niet bereid om hem te gaan dwingen en zo mijn band met hem op het spel te zetten. Geen rekening houdend met zijn gevoel richting zijn vader. Ik snap zijn angst en zijn gevoel hierin. Vader blijft onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor hem.
Wat kan ik het beste hierin doen voor kind?
(Ik zal even wat details over kind in mijn eerste reactie plaatsen. Die gelieve niet te quoten)
dinsdag 15 oktober 2019 11:28
Kind is op dit moment 11, hij zal over een maand of 5 12 worden. Hij is slim, zit nu in de brugklas, en doet aan topsport. Kind heeft een heel sterk rechtvaardigheid gevoel en wil graag zelf zijn eigen keuzes maken. Hoe meer je hem pusht, hoe meer stappen hij achteruit zet. Hij kan niet zo goed omgaan met autoriteit. Dus zoals de rechter of Raad die hem vertellen wat hij moet doen. Je bereikt meer door met hem in gesprek te gaan en te luisteren. Op dit moment komt hij dus een aantal volwassenen tegen die niet naar hem luisteren. Dan gaat hij dus steigeren.
Door de hele situatie ontstaat er veel spanning voor kind. Hij wil zich kunnen richten op school en zijn sport. Ik zou willen dat ik wat spanning bij hem weg kan nemen. Maar weet niet goed hoe zonder dat er weer gedacht wordt dat ik degene ben die alles bepaald
Door de hele situatie ontstaat er veel spanning voor kind. Hij wil zich kunnen richten op school en zijn sport. Ik zou willen dat ik wat spanning bij hem weg kan nemen. Maar weet niet goed hoe zonder dat er weer gedacht wordt dat ik degene ben die alles bepaald
dinsdag 15 oktober 2019 11:32
dinsdag 15 oktober 2019 11:35
Ik zou niet weten wie er dan mee moet. Heb gekeken naar begeleide omgang. Maar dat kan alleen doordeweeks, en dat is geen optie.S-Groot schreef: ↑15-10-2019 11:32Lastige situatie. Kan er niet iemand anders met hem mee naar zijn vader? En waarom hou je je nu niet aan de twee keer per maand (waarbij je meegaat)?
Kind kan zich tot nog steeds richten op school en sport? Twee keer per maand vader zien is in elk geval qua tijd niet een enorme belasting.
Kind wil absoluut geen 2x per maand. Zijn schema is behoorlijk druk. Zijn vrije tijd is spaarzaam. Dan wil hij ook niet om de week naar zijn vader moeten. Het voelt voor hem als verplichting. Hij heeft daar geen eigen keus in.
dinsdag 15 oktober 2019 11:36
Maar tegen welke prijs? Dit soort zaken laat altijd zijn sporen na.
Ik weet niet wat je hier aan kunt veranderen. Ik denk niets eigenlijk, hoe pijnlijk ook. Sterkte TO.
dinsdag 15 oktober 2019 11:37
Dat zal wel een keer gaan gebeuren ben ik bang voor ja. Maar wat dan? Hoe kan ik dit voor kind in goede banen leiden?
dinsdag 15 oktober 2019 11:38
Ik weet niet tegen welke prijs maar we hebben nu eenmaal met wetten te maken. TO is bang de boeman te zijn dus naar mijn idee mag zoon zelf laten zien dat hij zijn vader niet zo nodig hoeft.
Het is gewoon niet anders.
...
dinsdag 15 oktober 2019 11:38
Ik ben op dit moment het toezicht. Maar dat vindt de raadsonderzoeker niet wenselijk. Hoe die het dan ziet weet ik ook niet. Kind vindt dit voor nu wel de meest wenselijke situatie.parbleumondieu schreef: ↑15-10-2019 11:36Als vader het kind heeft mishandeld moet het contact toch zeker onder toezicht zijn? Of ben jij het toezicht?
dinsdag 15 oktober 2019 11:38
Niet.huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:37Dat zal wel een keer gaan gebeuren ben ik bang voor ja. Maar wat dan? Hoe kan ik dit voor kind in goede banen leiden?
Op sommige dingen heb je lullig genoeg geen invloed.
...
dinsdag 15 oktober 2019 11:39
Ik heb als kind in een soortgelijke situatie gezeten. Ik wou mijn vader gewoon niet zien. Uiteindelijk heb ik die strijd gewonnen, want richting pubertijd laat je je niks meer vertellen. Ik ging gewoon niet, klaar. Die band die jij belangrijk vind tussen vader en zoon is er kennelijk niet en gaat op deze leeftijd niet meer ontstaan, zeker niet wanneer er zoveel tegenzin bij zit. Vader zou de grenzen moeten accepteren, helaas doet hij dat niet. Ik vind het tragisch om te lezen dat hij het wel ‘aandurft’ als jij erbij bent. Kennelijk wil hij hem helemaal niet zien? Ik durf de tandarts aan, maar ik ga niet graag. Het enige wat je kan doen is hem steunen, meer niet. Hij kan kennelijk wel zijn zegje doen, hopen dat er naar hem geluisterd wordt.
dinsdag 15 oktober 2019 11:40
Dat doet hij al. Hij laat vader zelf zien dat hij 2x per maand niet wil. Maar dan alsnog wordt er vanuit gegaan dat dat door mij komt. Wanneer wordt je als kind wel serieus genomen dan? Moet hij dan echt helemaal 12 zijn?
dinsdag 15 oktober 2019 11:42
Ook met 12 mag hij niet 100% zelf beslissen. Dan ook word hij gehoord en zijn mening weegt mee. Volgens mij veranderd er qua dan niet veel. Toch?huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:40Dat doet hij al. Hij laat vader zelf zien dat hij 2x per maand niet wil. Maar dan alsnog wordt er vanuit gegaan dat dat door mij komt. Wanneer wordt je als kind wel serieus genomen dan? Moet hij dan echt helemaal 12 zijn?
dinsdag 15 oktober 2019 11:44
Hij wil vader zien. Op zijn voorwaarden. Dat betekent in dit geval in een openbare gelegenheid waar hij kan spelen. En waarbij ik aanwezig ben.Sjulia schreef: ↑15-10-2019 11:39Ik heb als kind in een soortgelijke situatie gezeten. Ik wou mijn vader gewoon niet zien. Uiteindelijk heb ik die strijd gewonnen, want richting pubertijd laat je je niks meer vertellen. Ik ging gewoon niet, klaar. Die band die jij belangrijk vind tussen vader en zoon is er kennelijk niet en gaat op deze leeftijd niet meer ontstaan, zeker niet wanneer er zoveel tegenzin bij zit. Vader zou de grenzen moeten accepteren, helaas doet hij dat niet. Ik vind het tragisch om te lezen dat hij het wel ‘aandurft’ als jij erbij bent. Kennelijk wil hij hem helemaal niet zien? Ik durf de tandarts aan, maar ik ga niet graag. Het enige wat je kan doen is hem steunen, meer niet. Hij kan kennelijk wel zijn zegje doen, hopen dat er naar hem geluisterd wordt.
Vader is zo aan het pushen dat hij kind bij hem thuis wil zien, zonder begeleiding. (Of met zijn ouders bijvoorbeeld). Dat vader zelf bepaald hoe en wat. En dat wil kind absoluut niet. Dan ziet hij hem nog liever helemaal niet meer.
dinsdag 15 oktober 2019 11:44
huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:40Dat doet hij al. Hij laat vader zelf zien dat hij 2x per maand niet wil. Maar dan alsnog wordt er vanuit gegaan dat dat door mij komt. Wanneer wordt je als kind wel serieus genomen dan? Moet hij dan echt helemaal 12 zijn?
Vanaf 12 kun je worden gehoord, maar dat maakt mijns inziens weinig uit hier want jouw zoon wordt al gehoord. Maar wie weet geeft het een extra ingang om in geval van een 'onprettige' uitspraak het nog een keer te proberen waarbij de mening van je zoon wellicht zwaarder meetelt.
Woont vader zo ver weg dat kind van daaruit niet naar zijn sport kan?
dinsdag 15 oktober 2019 11:47
Als het advies van de Raad tegenvalt, dan zouden we nog in hoger beroep kunnen gaan. Ik denk dat tegen die tijd kind wel 12 is.S-Groot schreef: ↑15-10-2019 11:44Vanaf 12 kun je worden gehoord, maar dat maakt mijns inziens weinig uit hier want jouw zoon wordt al gehoord. Maar wie weet geeft het een extra ingang om in geval van een 'onprettige' uitspraak het nog een keer te proberen waarbij de mening van je zoon wellicht zwaarder meetelt.
Woont vader zo ver weg dat kind van daaruit niet naar zijn sport kan?
Vader woont in de buurt. Sport is wat verder weg en moet met de auto. Kind wil niet bij vader in de auto.
dinsdag 15 oktober 2019 11:50
Nogmaals, wat veranderd er dan volgens jou?huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:47Als het advies van de Raad tegenvalt, dan zouden we nog in hoger beroep kunnen gaan. Ik denk dat tegen die tijd kind wel 12 is.
Vader woont in de buurt. Sport is wat verder weg en moet met de auto. Kind wil niet bij vader in de auto.
dinsdag 15 oktober 2019 11:54
Geen idee of dat iets veranderd. Hij zou dan gehoord worden door de rechter. Telt zijn verhaal dan misschien wel zwaarder mee?
Maar stel in het slechtste geval dat kind dus helemaal niet meer gaat en wij dus de gerechtelijke uitspraak aan onze laars lappen. Wat dan?
dinsdag 15 oktober 2019 11:54
Ik kan me ook best voorstellen dat zoon het een beetje eng vind, al dat pushen. Ik hoop dat ze naar je zoon gaan luisteren.huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:44Hij wil vader zien. Op zijn voorwaarden. Dat betekent in dit geval in een openbare gelegenheid waar hij kan spelen. En waarbij ik aanwezig ben.
Vader is zo aan het pushen dat hij kind bij hem thuis wil zien, zonder begeleiding. (Of met zijn ouders bijvoorbeeld). Dat vader zelf bepaald hoe en wat. En dat wil kind absoluut niet. Dan ziet hij hem nog liever helemaal niet meer.
dinsdag 15 oktober 2019 11:55
Ik neem aan dat niemand dat acceptabel vindt?huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:44Hij wil vader zien. Op zijn voorwaarden. Dat betekent in dit geval in een openbare gelegenheid waar hij kan spelen. En waarbij ik aanwezig ben.
Vader is zo aan het pushen dat hij kind bij hem thuis wil zien, zonder begeleiding. (Of met zijn ouders bijvoorbeeld). Dat vader zelf bepaald hoe en wat. En dat wil kind absoluut niet. Dan ziet hij hem nog liever helemaal niet meer.
dinsdag 15 oktober 2019 11:57
huppeldefiets schreef: ↑15-10-2019 11:54Maar stel in het slechtste geval dat kind dus helemaal niet meer gaat en wij dus de gerechtelijke uitspraak aan onze laars lappen. Wat dan?
Ik zou met een advocaat overleggen wat het worst case scenario is, als je niet doet wat je is opgelegd.
dinsdag 15 oktober 2019 11:57
Ik niet. Kind ook niet. Ik weet niet hoe de raadsonderzoeker daar over denkt.
dinsdag 15 oktober 2019 11:58
Ik denk niet dat je ervan uit kunt gaan dat die aanname juist is.
dinsdag 15 oktober 2019 12:02
Mijn advocaat heeft tot nu toe gezegd: laat het maar gebeuren. We houden ons nu ook al niet aan de voorlopige uitspraak natuurlijk. Hoger beroep kan nog na de definitieve uitspraak.
Maar het is vooral van belang dat ze weten dat het vanuit kind zelf komt. En dat heeft kind heel duidelijk laten weten aan de raadsonderzoeker tijdens het gesprek. Maar naar mijn idee wordt daar gewoon niet naar geluisterd. Net zoals er niet geluisterd wordt naar wat kind zou willen. Dan komt er dus dwang bij kijken. Hoe gezond is het om een kind te dwingen tot omgang met een persoon die hij niet vertrouwt?
