Kinderen
alle pijlers
Dochter verdrietig
vrijdag 8 november 2019 23:28
Ha allemaal.
Mijn dochter van bijna tien is de afgelopen week meerdere keren overstuur geweest. Vandaag weer. Ze moet dan onbedaarlijk huilen en komt niet uit haar woorden. Ik heb haar laten uithuilen maar hierna kon ze ook niet goed uitleggen waarom. Het enige dat ik begreep was: "nu is het weer weekend, ik herinner me niets van de dagen, de tijd gaat zo snel dat maakt me angstig". Meer kreeg ik er niet uit. Ze weet het zelf ook niet goed. Ik ben geen meehuiler maar dit raakte me behoorlijk.
Nu is ze een meisje dat veel overdenkt. Empathisch maar streng voor haarzelf. Hiervoor is ze al twee keer op 'cursus' geweest. Juffen zeggen het elke keer, ik herken het ook maar zijzelf begint genoeg te krijgen van alle (goedbedoelde) hulp. Ik snap haar wel, ze is goed zoals ze is.
Wat zeggen jullie: herkenbaar, zorgelijk, aankijken, niets aan het handje? Aangezien ik alleen ben zoek ik wat sparringspartners.
Mijn dochter van bijna tien is de afgelopen week meerdere keren overstuur geweest. Vandaag weer. Ze moet dan onbedaarlijk huilen en komt niet uit haar woorden. Ik heb haar laten uithuilen maar hierna kon ze ook niet goed uitleggen waarom. Het enige dat ik begreep was: "nu is het weer weekend, ik herinner me niets van de dagen, de tijd gaat zo snel dat maakt me angstig". Meer kreeg ik er niet uit. Ze weet het zelf ook niet goed. Ik ben geen meehuiler maar dit raakte me behoorlijk.
Nu is ze een meisje dat veel overdenkt. Empathisch maar streng voor haarzelf. Hiervoor is ze al twee keer op 'cursus' geweest. Juffen zeggen het elke keer, ik herken het ook maar zijzelf begint genoeg te krijgen van alle (goedbedoelde) hulp. Ik snap haar wel, ze is goed zoals ze is.
Wat zeggen jullie: herkenbaar, zorgelijk, aankijken, niets aan het handje? Aangezien ik alleen ben zoek ik wat sparringspartners.
vrijdag 8 november 2019 23:33
vrijdag 8 november 2019 23:34
Oh ja! Dat wilde ik ook erbij zetten maar vergeten. Zou dat niet ook kunnen inderdaad? Ik was met elf ongesteld. Hormonen beginnen al eerder.....
Was het toch geen rare gedachte van mij.
vrijdag 8 november 2019 23:35
Nee geen traumatische ervaringen.Tinkerbell1988 schreef: ↑08-11-2019 23:31niet echt normaal denk ik, tenzij ze iets traumatisch heeft meegemaakt?
vrijdag 8 november 2019 23:36
Goed idee! Dankjewel. Dat vind ze denk ik ook leuk, koop ik wat stickers erbij.Hobbelster schreef: ↑08-11-2019 23:32Klinkt alsof ze moeite heeft met de indrukken verwerken.
Zou een dagboeken kunnen helpen? Samen elke dag kort opschrijven wat ze die dag heeft gedaan en dit begin van t weekend doorlezen.
Misschien later aanvullen met bedenken wat ze volgend weekend graag wil doen oid.
vrijdag 8 november 2019 23:40
Het stomme, uit school fietsend kwebbelt ze aan één stuk. Thuis hebben we wat gedronken en toen wilde ze boven spelen. Na een half uur hoorde ik haar huilen. Kan het dan het verschil zijn: drukte van school en de stilte van thuis, dat het dan eruit komt? Klinkt wel logisch ...samen met de leeftijd, hormonen...Odense2 schreef: ↑08-11-2019 23:33Is ze overstuur als ze uit school komt?
Eigen ervaring.
Ik was vroeger helemaal vol van alle indrukken als ik thuiskwam uit school. (De term hsp moet je nooit gebruiken op het VIVA-forum. Hooggevoeligheid wordt hier niet geaccepteerd.) Anyway, mijn emmertje zat vol na schooltijd.
vrijdag 8 november 2019 23:41
Helaas niet heel veel tips..maar dit is wel erg herkenbaar.
Precies diezelfde gevoelens heb ik ook (of ik nou veel noemenswaardigs doe of juist niks) de tijd glipt door mn vingers en het vliegt me vaak echt aan hoe hard dit lijkt te gaan. Mensen doen er vaak lacherig over of wuiven het weg, maar het is voor mij echt een onderwerp waar ik regelmatig enorm verdrietig over ben. Zeker nu ik zelf moeder ben, vind ik het extra confronterend.
Wil je vooral aanraden om het niet te bagatelliseren. Vaak kun je zulke gedachten wel relativeren, alleen haalt dat het gevoel niet weg. Heb zelf helaas nog geen modus gevonden om hier luchtiger mee om te gaan
Enige wat enigszins lijkt te helpen is om regelmatig iets leuks/nieuws/spontaan te doen, zodat je herinneringen maakt i.p.v. dat het wat voortkabbelt
Precies diezelfde gevoelens heb ik ook (of ik nou veel noemenswaardigs doe of juist niks) de tijd glipt door mn vingers en het vliegt me vaak echt aan hoe hard dit lijkt te gaan. Mensen doen er vaak lacherig over of wuiven het weg, maar het is voor mij echt een onderwerp waar ik regelmatig enorm verdrietig over ben. Zeker nu ik zelf moeder ben, vind ik het extra confronterend.
Wil je vooral aanraden om het niet te bagatelliseren. Vaak kun je zulke gedachten wel relativeren, alleen haalt dat het gevoel niet weg. Heb zelf helaas nog geen modus gevonden om hier luchtiger mee om te gaan
Enige wat enigszins lijkt te helpen is om regelmatig iets leuks/nieuws/spontaan te doen, zodat je herinneringen maakt i.p.v. dat het wat voortkabbelt
vrijdag 8 november 2019 23:45
Dat is ook zoiets inderdaad. Ze was gek op een vriendin van mij en die heb ik dat weleens gevraagd: wil jij soms met haar kletsen? Helaas is deze vrouw nu druk en is het contact minder. Geen verwijt, die dingen gebeuren.
Ik ga het eens overdenken. Dankjewel
vrijdag 8 november 2019 23:52
Herkenbaar dus, ik vind het geen vreemde gevoelens, wel voor een meisje van tien.charimsha schreef: ↑08-11-2019 23:41Helaas niet heel veel tips..maar dit is wel erg herkenbaar.
Precies diezelfde gevoelens heb ik ook (of ik nou veel noemenswaardigs doe of juist niks) de tijd glipt door mn vingers en het vliegt me vaak echt aan hoe hard dit lijkt te gaan. Mensen doen er vaak lacherig over of wuiven het weg, maar het is voor mij echt een onderwerp waar ik regelmatig enorm verdrietig over ben. Zeker nu ik zelf moeder ben, vind ik het extra confronterend.
Wil je vooral aanraden om het niet te bagatelliseren. Vaak kun je zulke gedachten wel relativeren, alleen haalt dat het gevoel niet weg. Heb zelf helaas nog geen modus gevonden om hier luchtiger mee om te gaan
Enige wat enigszins lijkt te helpen is om regelmatig iets leuks/nieuws/spontaan te doen, zodat je herinneringen maakt i.p.v. dat het wat voortkabbelt
Ik bagatelliseer het zeker niet. Ik heb uitgelegd dat ons leven nu in rustig vaarwater terecht is gekomen. Elke dag opstaan, ontbijt, school, thuis, eten, spelen, slapen en dat keer vijf. Alles kennen we al en dan lijkt het sneller te gaan. Voorheen gingen we weekendjes weg maar ivm (verplichte) studie heb ik daar geen tijd meer voor. Weekenden zijn hierdoor ook vrijwel gelijk.
Wel grappig dat je het zegt, ik stelde ook voor om andere dingen te verzinnen. Ze wilde er alleen niet aan. Maar misschien was dat nog het verdriet.
zaterdag 9 november 2019 00:31
ik heb die gevoelens helaas ook al sinds ik zo jong ben. Het 'nieuwe' dingen doen kan hem ook in kleine of korte momenten zitten. Keer iets heel nieuws koken (samen?), na t eten nog spontaan iets doen wat je normaal minder snel doet (desnoods naar het bos, de Ikea, koopavond in de stad, thuis een bioscoopavond houden of een hut bouwen o.i.d.,om maar iets stoms te noemen). Ik hoop voor haar dat het iets tijdelijks is en dat het anders motivatie biedt om iets leuks te maken van het leven.apestaartje30 schreef: ↑08-11-2019 23:52Herkenbaar dus, ik vind het geen vreemde gevoelens, wel voor een meisje van tien.
Ik bagatelliseer het zeker niet. Ik heb uitgelegd dat ons leven nu in rustig vaarwater terecht is gekomen. Elke dag opstaan, ontbijt, school, thuis, eten, spelen, slapen en dat keer vijf. Alles kennen we al en dan lijkt het sneller te gaan. Voorheen gingen we weekendjes weg maar ivm (verplichte) studie heb ik daar geen tijd meer voor. Weekenden zijn hierdoor ook vrijwel gelijk.
Wel grappig dat je het zegt, ik stelde ook voor om andere dingen te verzinnen. Ze wilde er alleen niet aan. Maar misschien was dat nog het verdriet.
Fijn dat je haar wil ondersteunen hierbij!
zaterdag 9 november 2019 01:14
Ach gossie!
Ten eerste
Zit dus veel in dat koppie zo te horen. Duidelijk emmertje vol. Probeer uit te zoeken om welke reden en tegelijk haar een uitlaatklep te geven. Komt op dat moment niet uit haar woorden, maar wil misschien wel tekenen? Het feit dat ze de 'goedbedoelde' hulp wel zat is zegt mij ook wat.
Bij ons hielp een intelligentieonderzoek heel goed. Kwam van alles uit over manier van denken en doen en sindsdien konden school en wij er veel meer mee. Ik zou het wel verder laten uitzoeken op welke manier dan ook, want zo te lezen is het niet en enkele keer en speelt het al langer.
Altijd op je gevoel blijven afgaan.
Hoop dat ze nu rustig slaapt.
Ten eerste
Zit dus veel in dat koppie zo te horen. Duidelijk emmertje vol. Probeer uit te zoeken om welke reden en tegelijk haar een uitlaatklep te geven. Komt op dat moment niet uit haar woorden, maar wil misschien wel tekenen? Het feit dat ze de 'goedbedoelde' hulp wel zat is zegt mij ook wat.
Bij ons hielp een intelligentieonderzoek heel goed. Kwam van alles uit over manier van denken en doen en sindsdien konden school en wij er veel meer mee. Ik zou het wel verder laten uitzoeken op welke manier dan ook, want zo te lezen is het niet en enkele keer en speelt het al langer.
Altijd op je gevoel blijven afgaan.
Hoop dat ze nu rustig slaapt.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 9 november 2019 02:30
Ik huilde vroeger ook weleens na bijvoorbeeld een fijne vakantie. Ik vond het dan zo fijn dat ik verdrietig was dat die tijd voorbij was. En soms word ik nog wel wat weemoedig als de tijd snel lijkt te gaan.
Misschien vind je dochter ook dat een fijne tijd te snel voorbij gaat. De suggestie van een camera om herinneringen vast te leggen vind ik wel een goede eigenlijk.
Misschien vind je dochter ook dat een fijne tijd te snel voorbij gaat. De suggestie van een camera om herinneringen vast te leggen vind ik wel een goede eigenlijk.
zaterdag 9 november 2019 07:56
Ik kan me herinneren dat ik op die leeftijd 'last' had van de realisatie van mensen en hun sterfelijkheid. Dus ook het besef dat ik en mijn ouders zouden kunnen overlijden. Ik kon dan zo droevig worden ineens. Het helpt natuurlijk ook niet dat de dagen steeds korter worden en het meer donker is dan licht. En wat al is gezegd: misschien komen er wat hormonen los in het meisje.
Blijf met haar praten, bijvoorbeeld tijdens een wandeling, fietstocht of in de auto, of tijdens het koken.
Sterkte, is altijd lastig, verdriet bij je kind.
Blijf met haar praten, bijvoorbeeld tijdens een wandeling, fietstocht of in de auto, of tijdens het koken.
Sterkte, is altijd lastig, verdriet bij je kind.
Ozo.
zaterdag 9 november 2019 08:06
Als ze het gevoel heeft dat de tijd vliegt, misschien focussen op het ervaren van de tijd? Op een praktische manier: stilstaan bij de dingen van de dag die zijn gebeurd, via een dagboekje, of 's avonds in bed de dag nog even bespreken. En dan uit haar hoofdje, door de dingen nog even te doorvoelen. "Hoe voelde het leuke dit of dat, waar voelde je dat in je lijfje" En ook de minder leuke dingen, even lekker huilen lucht natuurlijk onwijs op.
Via rituelen: Bepaalde momenten speciaal maken om de dag, de week, de maand af te sluiten. En er even bij stil te staan dat het afgesloten is en dat er weer een nieuw moment begint. Bijvoorbeeld, vrijdagavondmaaltijd wat specialer maken. Misschien kaarsjes aan, een verhaal vertellen of verzinnen met elkaar. Einde van de maand samen een kopje thee drinken in een cafeetje, en de maand nog eens herinneren, afscheid nemen en met zin de nieuwe maand starten.
En misschien ook bewuster de seizoenen meemaken, naar buiten, zonsopgangen bekijken, afscheid nemen van de zomer en verheugen op de herfst. Afscheid nemen van de herfst en verheugen op de knusheid van de winter. Afscheid nemen van de winter en verlangend uitkijken naar de bloei van de lente.
Ze is misschien 'maar' 10, maar haar gevoelens zijn natuurlijk wel reeel. Ook volwassenen hebben moeite met de vluchtigheid van alles en hoe snel de dagen voorbij denderen. Bewuster leven en het leven bewuster ervaren helpt. En dan niet alleen door het te doordenken en praten, maar vooral het te ervaren en erbij stil te staan. De winter te ruiken etc. Ik denk dat als je haar dit nu al kunt leren, ze er haar hele leven profijt van zal hebben.
Er is niets mis met haar, ik denk juist dat ze heeeeel goed kan aanvoelen wat ze nodig heeft. Namelijk meer leven ipv 'bestaan' omdat het leven zo snel gaat.
Via rituelen: Bepaalde momenten speciaal maken om de dag, de week, de maand af te sluiten. En er even bij stil te staan dat het afgesloten is en dat er weer een nieuw moment begint. Bijvoorbeeld, vrijdagavondmaaltijd wat specialer maken. Misschien kaarsjes aan, een verhaal vertellen of verzinnen met elkaar. Einde van de maand samen een kopje thee drinken in een cafeetje, en de maand nog eens herinneren, afscheid nemen en met zin de nieuwe maand starten.
En misschien ook bewuster de seizoenen meemaken, naar buiten, zonsopgangen bekijken, afscheid nemen van de zomer en verheugen op de herfst. Afscheid nemen van de herfst en verheugen op de knusheid van de winter. Afscheid nemen van de winter en verlangend uitkijken naar de bloei van de lente.
Ze is misschien 'maar' 10, maar haar gevoelens zijn natuurlijk wel reeel. Ook volwassenen hebben moeite met de vluchtigheid van alles en hoe snel de dagen voorbij denderen. Bewuster leven en het leven bewuster ervaren helpt. En dan niet alleen door het te doordenken en praten, maar vooral het te ervaren en erbij stil te staan. De winter te ruiken etc. Ik denk dat als je haar dit nu al kunt leren, ze er haar hele leven profijt van zal hebben.
Er is niets mis met haar, ik denk juist dat ze heeeeel goed kan aanvoelen wat ze nodig heeft. Namelijk meer leven ipv 'bestaan' omdat het leven zo snel gaat.
zaterdag 9 november 2019 08:10
zaterdag 9 november 2019 08:34
Gossie hopelijk waait het over.. 10 is ook een moeilijke leeftijd, ze spelen niet meer met barbies maar zijn nog wel kind, ze zitten tussen tafellaken en servet.
Het gaat ook zo snel allemaal, nu komt st maarten en de sinterklaas intocht maar daar is ze ook een beetje te groot voor, groep zeven is ook pittig, kinderen beginnen nu echt praatjes tegen elkaar te krijgen in de klas. Arm kind
Het gaat ook zo snel allemaal, nu komt st maarten en de sinterklaas intocht maar daar is ze ook een beetje te groot voor, groep zeven is ook pittig, kinderen beginnen nu echt praatjes tegen elkaar te krijgen in de klas. Arm kind