gevoelige zoon (3)

13-11-2019 21:48 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,
Ik zit met het volgende. Mijn zoon van 3,5 is een ontzettend gevoelige jongen. Voor geluiden, prikkels, smaak (schijnt een prematuren dingetje te kunnen zijn, destijds geboren met 33 weken) maar dus ook qua gevoelens. Hij is ontzettend snel van zijn stuk gebracht en echt intens verdrietig. Voelt zich ontzettend snel afgewezen en aan de kant gezet, is ontzettend bang dat ie niet lief gevonden wordt, zegt de ganse dag overal sorry voor, is super snel teleurgesteld, wil bij elke 'scheet' een knuffel om het goed te maken, huilt steevast in de ochtend omdat hij papa of mama zo mist (die dan bijv. is werken), noem maar op.
Het is een lieve, knuffelige jongen, een blij ei maar dus ook echt een zacht ei. Laat ook echt de kaas van z'n brood eten. We hoeven hem zelden op iets aan te spreken, maar bij een kleine corrigerende opmerking is hij dus meteen echt intens verdrietig. En of ik het nou een geldige reden vind dat ie huilt of niet, ik zie het hevige verdriet en dat is wel écht.
Nou ben ik vanuit mijn werk best pedagogisch onderlegd, spreek ik hem aan op zijn gedrag/ actie ipv zijn 'zijn', er wordt niet geschreeuwd en nauwelijks gemopperd, kan ik hem heel goed uitleggen waaróm iets niet kan of mag, maar het verdriet blijft. Ik probeer hem woorden te leren geven aan zijn gevoel, we zoeken samen naar een oplossing, we maken het altijd weer 'goed'. Maar hij blijft echt enorm bang om fouten te maken. Onlangs moest hij bij het cb wat testjes maken en ook daar gaf ze aan dat het haar op viel dat hij constant leek te checken of hij het wel goed (genoeg) deed. Ook de gevoeligheid voor geluid viel haar op.
Nou is het niet echt urgent probleemgedrag waar ik a la minute iets mee denk te moeten, maar hij wordt 4 in het voorjaar en ik hoop zo dat hij nog wat 'harder' wordt voor die tijd.. Of in ieder geval niet meer zo op zijn tenen loopt.

Mis ik iets ? Kan ik hier iets in doen? Iemand met dit bijltje gehakt en tips?
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kun je hem duidelijker laten merken dat foutjes maken niet erg is en dat je ervan kunt leren. Bijv. dat jij en evt andere opvoeders dat voordoen?

Zo van: "oh wat suf, ik ben tomaten vergeten te komen. Wat heb ik nu geleerd? Ik moet m'n boodschappenlijstje controleren. Handig foutje!"

Zo iets, dit was een beetje raar voorbeeld, maar weet even niks anders.
Je zoontje hoeft natuurlijk niet zelf te benoemen wat hij geleerd heeft maar je kunt hem op die manier wel laten zien dat iedereen foutjes maakt en het echt niet erg is
Ik denk dat je het al heel goed doet. Hij moet inderdaad weerbaarder worden, maar op dit moment is hij nog maar 3. Het is wel verdrietig om te zien dat je kind verdrietig is en ook dat hij nu al soms bezig lijkt te zijn met de vraag of hij wel goed genoeg is.
Ik heb een vergelijkbaar kind. Creche hielp iets, voor de rest veel uitleggen over hoe andere mensen zijn, over dat niet alles per se gemeen bedoeld is, over dat je best je plek mag opeisen, over dat je goed bent zoals je bent. En dat gaat de ene dag beter dan de ander, maar het is nu al veel beter dan vroeger.
Ik ben eens met opzet te laat gekomen(en dat kostte me echt moeite, want ze heeft het natuurlijk niet van een vreemde) om haar te laten zien dat de wereld dan niet verging en dat mensen niet voor altijd boos op haar waren.
Alle reacties Link kopieren
Goeie! Zelf 'foutjes maken' en dat benoemen (en dat dat dus ook oke is) kan ik wel eens doen!
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
Kun je hem niet op kickboksen voor kinderen doen of is die daar te jong voor?
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar, zeker op die leeftijd.
Zoon is inmiddels bijna 6 maar is het deels overgroeid en deels hoort het gewoon bij hem en tot op heden accepteert hij zichzelf.
Voorbeeld; hij vind speelafspraakjes heel spannend en moet dan soms huilen van de spanning. Vriendje vroeg eens waarom huil jij eigenlijk zo dikwijls? Nou gewoon omdat ik het spannend vind. En dan ga ik huilen, dat doe ik nu eenmaal.

Het overgroeide deel komt echt door een fantastische juf die hem helemaal heeft laten groeien heel bewust op zelfvertrouwen gecoached heeft bijna in groep 1. Echt een doorgewinterde juf die zijn onzekerheden ‘doorzag’.

Succes TO, het is soms echt verdrietig je kleintje zo te zien worstelen.
Alle reacties Link kopieren
Ja volgens mij is 3 nog wat jong voor 'clubjes'. Daar had ik ook nog wel aan gedacht maar dat is nog wat veel. Hij gaat wel naar de peutergym waar hij regelmatig 'spannende' dingen doet en overwint.

En inderdaad de struggle is zo sneu. Herken hierin ook wel wat van mezelf, en zou het zo fijn vinden voor hem als hij wat weerbaarder zou worden, zeker straks op de basisschool.
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
Ik herken je gedrag een beetje, mijn kind lijkt dezelfde gevoeligheid te hebben, al is het misschien net iets minder sterk aanwezig.
Ik trek overigens nooit de vergelijking met mijn kind, die van mij heeft een handicap en ben altijd een beetje bang dat ik ouders beledig. Hij heeft een hersenbloeding gehad, en mogelijk is de gevoeligheid van mijn kind daar een gevolg van.

wat hielp: Groter worden, hij is inmiddels een grote kleuter en durft veel meer. Voorspelbaarheid helpt, iets in zijn eigen tempo doen, of vooral op een zelfgekozen moment en 'fouten maken als leerdoel hebben'. Dus expres lelijk tekenen, blokkentorens omgooien, experimenteren met koken (havermoutpap maken met gekke ingredienten, en dat het dan heel vies blijkt te smaken. Maar soms verassend lekker).
Misschien heb je er wat aan?
Alle reacties Link kopieren
Hoe zijn jullie zelf? Wat leven jullie voor? Ben jij relaxt met fouten maken? Wat zeg je dan? Reflecteer jij openlijk op je gedrag? Hoe reageer je als hij zelf vindt dat hij iets niet goed heeft gedaan?

Heb je je weleens ingelezen op fixed mindset? Opvoedboeken gelezen zoals Kohn, Bronsveld?
Caretaker schreef:
13-11-2019 22:19
Ja volgens mij is 3 nog wat jong voor 'clubjes'. Daar had ik ook nog wel aan gedacht maar dat is nog wat veel. Hij gaat wel naar de peutergym waar hij regelmatig 'spannende' dingen doet en overwint.

En inderdaad de struggle is zo sneu. Herken hierin ook wel wat van mezelf, en zou het zo fijn vinden voor hem als hij wat weerbaarder zou worden, zeker straks op de basisschool.
Ik gun hem vooral een lieve en veilige klas zodat hij op zijn eigen tempo alles kan ontdekken. Gevoeligheid is ook een kracht!
Alle reacties Link kopieren
Toverspiegel schreef:
13-11-2019 22:31
Ik gun hem vooral een lieve en veilige klas zodat hij op zijn eigen tempo alles kan ontdekken. Gevoeligheid is ook een kracht!
Gevoeligheid is weerbaarheid zijn niet tegengesteld aan elkaar natuurlijk.

Mijn zoon groeit in dat stukje tussen ruim 3 en 4 jaar ontzettend op sociaal emotioneel gebied. Vooraf had ik me dat niet gerealiseerd.
Alle reacties Link kopieren
Mijn oudste zoon is ook zeer gevoelig en inmiddels bijna 10 is dat wel minder aan de oppervlakte ( huilen doet hij uiteraard nauwelijks meer ) maar gevoelig is hij nog wel.
Voor licht en wind (hij heeft zelfs jarenlang beweerd dat hij de wind kan zien als een soort golfjes in de lucht) en drukte in de klas. Ook is hij bang om iets fout te doen, regels te overtreden terwijl hij verstandelijk wel weet dat de juf hem echt niet gaat straffen. Sterker nog, ze zou het bijna toejuichen als hij eens uit de bocht zou vliegen. En ik met haar.
Toch heeft hij het best naar zn zin op school en heeft hij vriendjes, speelafspraakjes en feestjes. We hebben daar overigens wel voor school van moeten wisselen maar dat vond ik niet zo'n punt, de oude school paste gewoon niet bij hem/ ons (massale vinex school met plm 750 leerlingen, nu kleinschalige school in een wijk verderop).
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
Frizz schreef:
13-11-2019 22:30
Hoe zijn jullie zelf? Wat leven jullie voor? Ben jij relaxt met fouten maken? Wat zeg je dan? Reflecteer jij openlijk op je gedrag? Hoe reageer je als hij zelf vindt dat hij iets niet goed heeft gedaan?

Heb je je weleens ingelezen op fixed mindset? Opvoedboeken gelezen zoals Kohn, Bronsveld?
Ik zal me eens inlezen in de fixed mindset. Je andere vragen.. Man is ook een goedzak, staat altijd voor een ander klaar. Zijn beide wel zorgende types. . We zijn beide ook wel relaxt met fouten maken, totaal niet perfectionistisch ofzo. Man is enorm oplossingsgericht, en gaat bij een opmerking of feedback van mijn kant ook gauw over op grapjes om de boel maar weer op te leuken. Vanuit zijn eigen cultuur wat meer gewend de schone schijn op te houden, het moet vooral leuk zijn. Ik ben wat 'harder' daarin, beter een keer mopperen, zodat het daarna ook écht uit de lucht is. Écht ruzie hebben we niet.
Openlijk reflecteren weet ik zo niet, zal er eens op letten. Ik reageer op hem eigenlijk nooit boos, maar hij weet door mijn blik of intonatie al snel dat ik wat vind van wat hij doet. Ik probeer dan ook te zeggen waaróm het niet oké is; als je gooit met iets gaan de spullen kapot en dat is jammer, kun je er niet meer mee spelen. Voorover bukken op de trap/ meerdere tredes overslaan is gevaarlijk, je kunt vallen en dat doet pijn, etc. Goede dingen benoemen we ook. Niet alleen maar veren in die reet, soms ook gewoon 'goed geprobeerd' en 'goed je best gedaan'.
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
Alle reacties Link kopieren
tatlitatli schreef:
13-11-2019 22:42
Mijn oudste zoon is ook zeer gevoelig en inmiddels bijna 10 is dat wel minder aan de oppervlakte ( huilen doet hij uiteraard nauwelijks meer ) maar gevoelig is hij nog wel.
Voor licht en wind (hij heeft zelfs jarenlang beweerd dat hij de wind kan zien als een soort golfjes in de lucht) en drukte in de klas. Ook is hij bang om iets fout te doen, regels te overtreden terwijl hij verstandelijk wel weet dat de juf hem echt niet gaat straffen. Sterker nog, ze zou het bijna toejuichen als hij eens uit de bocht zou vliegen. En ik met haar.
Toch heeft hij het best naar zn zin op school en heeft hij vriendjes, speelafspraakjes en feestjes. We hebben daar overigens wel voor school van moeten wisselen maar dat vond ik niet zo'n punt, de oude school paste gewoon niet bij hem/ ons (massale vinex school met plm 750 leerlingen, nu kleinschalige school in een wijk verderop).
Dat klinkt echt herkenbaar. Hij schiet met zijn handen voor zijn oren bij een scooter die door de straat rijd als wij in binnen aan tafel zitten, maar ook drukte gaat hij het liefst uit de weg. Bij drukke kinderverjaardagen moeten we óf bij aanvang zijn (zodat de drukte opbouwt zegmaar) óf hij ontwijkt de drukte en zoekt een rustig plekje op. Drukte- en ruziemakers gaat hij uit de weg en hij speelt eigenlijk alleen met van die hele lieve meisjes. Ik zou ook echt staan juichen als hij het afgepakte schepje terug zou pakken of zijn beurt neemt bij de glijbaan in plaats van ieder passerend kind voor te laten gaan :D .

In de school die ik heb uitgekozen heb ik veel vertrouwen, erg kleinschalig en veel oog voor het individu. Ook wel een juf die haar leerlingen écht ziet.
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
Wageningen1985 schreef:
13-11-2019 22:09
Kun je hem niet op kickboksen voor kinderen doen of is die daar te jong voor?

Met 3 jaar?

En waarom?
Alle reacties Link kopieren
Caretaker schreef:
13-11-2019 22:19
Ja volgens mij is 3 nog wat jong voor 'clubjes'. Daar had ik ook nog wel aan gedacht maar dat is nog wat veel. Hij gaat wel naar de peutergym waar hij regelmatig 'spannende' dingen doet en overwint.

En inderdaad de struggle is zo sneu. Herken hierin ook wel wat van mezelf, en zou het zo fijn vinden voor hem als hij wat weerbaarder zou worden, zeker straks op de basisschool.
Bij ons heb je tuimel judo voor deze leeftijd.

Ik herken dingen can onze peuter en die heeft vorige week proefles gehad. We gaan zaterdag weer alleen nu met mij ipv man om te kijken of hij dan meer durft.
Zelf foutjes maken hielp hier goed. Ik ben best onhandig, gooi regelmatig iets om of loop ergens tegenaan. Normaal veeg ik het snel op of loop weer door. Toen kind zo onzeker was heb ik het elke keer breed uitgemeten "Oh OEPS glas omgegooid, Ohjee nu zit OVERAL melk... Ik moet even poetsen hoor.... Oh kijk nou het zit zelfs op de stoel... Ik kan wel goed glazen omgooien vind je niet :proud:" en dan samen er om lachen.
anoniem_122552 wijzigde dit bericht op 13-11-2019 22:57
0.59% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Oh mijn zoon laat nog steeds kinderen voorgaan. Ook kinderen die veel kleiner zijn dan hij. En het is soms tenenkrommend maar aangezien hij er zelf niet mee lijkt te zitten, ga ik er ook maar niet meer bij staan om te zeggen dat hij in de rij moet blijven. Hij komt vanzelf wel aan de beurt blijkt altijd weer.

Fijn dat je een goede school gevonden lijkt te hebben. Wij hebben destijds niet al teveel aandacht besteed aan de schoolkeuze, behalve dat we openbaar onderwijs wilden en de grote OBS om de hoek stond goed aangeschreven (en was de enige openbare school in de wijk) . Bleek een absolute mis match en we zijn nu heel blij met een school een wijk verderop met iets van 170 leerlingen (voor Utrecht is dat klein). Gek genoeg blijkt er hier veel meer mogelijk dan op die grote school. Ze kijken inderdaad echt naar de kinderen en hun (onderwijs)behoeften.
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
Als ie prematuur is geboren dan kan het zijn dat in aanleg wat verbindingen in zijn hersenen nog niet heeft aangelegd. Hierdoor is het begrijpen van de buitenwereld soms lastig. Prikkels komen harder binnen. Hij kan ook onzeker zijn over zijn eigen lichaamsbeweging.

Hier kan je met een motorische therapie ook verbetering in brengen. Er zijn daar verschillende vormen van. Je zou eens bij een fysio of reflexintegratietherapeut kunnen informeren. Door oa fysieke activiteit en andere oefeningen (met tekenen bijv) leer je ook de minder geoefende kant van je hersenen te stimuleren en dat bevordert de aanleg van verbindingen in de hersenen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Caretaker schreef:
13-11-2019 22:01
Goeie! Zelf 'foutjes maken' en dat benoemen (en dat dat dus ook oke is) kan ik wel eens doen!

Ik zou juist proberen niet in termen van ‘fout’ en ‘goed’ te praten. Daarmee geef je eigenlijk de boodschap aan je kind dat er (hij) constant beoordeeld wordt.

Je vergeet iets, je komt een keer te laat. Zijn dat ‘fouten’? Nee, dat is gewoon het leven. Dat is wat het is en zegt niets over jou. Iets is pas een oordeel waard als de intentie echt is om anderen te schaden. Zolang dat niet de intentie is, is er niks anders dan ‘dingen gebeuren nou eenmaal’.

Geen oordeel.
Ik probeer er ook op te letten dat ik ook nooit zeg: “oh wat stom van mij. Oeps foutje! Of oooh we komen te laat! Zo, dat heb je goed gedaan! Mooi!! (Bijvoorbeeld terwijl je kind alleen maar iets laat zien en helemaal niet om een oordeel vraagt). .

Moet je eens opletten hoe vaak je dat doet op een dag.

Je zit me daar dan een zooi oordelen en normen de hele dag rond te strooien, wat denk je dat een kind daarvan leert? Dat er allemaal lijntjes zijn waar je binnen moet blijven.

Dan kan je wel een keer expres over het lijntje stappen (of hem daartoe pushen) en dan roepen ‘oh kijk het maakt helemaal niet uit hoor schattebol!” maar ons alledaagse taalgebruik spreekt dat vaak tegen.

Ik zeg niet dat jij dit doet TO of dat het de oorzaak/oplossing voor je kind is, maar misschien iets om bewust van te zijn.
Alle reacties Link kopieren
Kan hij een koptelefoon verdragen? Dan zou je een gehoorbeschermer kunnen proberen. Gewoon googlen, er zijn kleine maten. We gebruiken ze op school ook al bij de kleuters.
Alle reacties Link kopieren
Gevoelig zijn voor prikkels voor geluid bijvoorbeeld die van de passerende scooters is wat anders dan bang zijn om fouten te maken.

Faalangst is iets anders dan (over) gevoelig) zijn voor prikkels.

Kan het zijn dat jij omdat hij te vroeg geboren is te beschermend bent?

Kom maar mama doet je jas wel even dicht. Zal ik die beker even voor je pakken. Doe je wel voorzichtig op het klimrek.

Het kan zijn dat je onbedoeld daarmee de boodschap afgeeft jij kan dat allemaal niet. Laat hem wat langer of vaker zelf aanmodderen.
Alle reacties Link kopieren
Caretaker schreef:
13-11-2019 22:43

Voorover bukken op de trap/ meerdere tredes overslaan is gevaarlijk, je kunt vallen en dat doet pijn,
Dat bedoel ik dus. Goedbedoeld zit je hem waarschijnlijk de hele dag op de huid. Je valt echt niet van de trap als je een keer voorover buigt of een tree overslaat.

Je geeft hem voortdurend de boodschap mee pas op kijk uit het leven is gevaarlijk.

Loop voor hem uit de trap af.
En achter hem de trap op.
Valt hij dan toch een keer dan valt hij niet helemaal naar beneden.

Maar laat hem ontdekken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven