Kinderen
alle pijlers
Man en kind botsen enorm (lege OP)
maandag 9 december 2019 22:06
maandag 9 december 2019 22:13
Ik denk dat hij dat soms echt wel beseft. Er zijn namelijk ook momenten dat de strijd veel minder is en hij benoemt dan ook richting zoon dat dat toch veel fijner is. Ik vertel mijn man dan ook daarna vaak wat ik anders zie dan de momenten dat het botst en op dat moment ziet hij ook wel verschil en waardoor het komt.MinkeDeWit schreef: ↑09-12-2019 22:00Je man is zich ervan bewust dat hij de volwassene is? Denkt hij dat hij je zoon klein zal krijgen als hij de harde lijn blijft volgen?
Tja, zo werkt dat niet, maar dat moet hij wel eerst gaan geloven.
maandag 9 december 2019 22:16
Misschien best een goed idee!sneeuwwitje80 schreef: ↑09-12-2019 22:13Zou een week (of twee) op vakantie gaan en die twee het eens samen laten uitzoeken. Kijken tot welke inzichten man komt.
maandag 9 december 2019 22:19
Groenevingers1982 schreef: ↑09-12-2019 22:14Soms wel en ik weet ook echt dat dat eigenlijk echt nog done is maar dan denk ik echt waar gaat het weer over
Nee hé? Je kunt je man misschien wel tips geven, maar dan wel waar zijn niet bij is.
Hier ging alles als vanzelf tot de eerste puberteit zich aandiende. Ik leuk ineens getrouwd met mijn schoonvader. Heel veel over gepraat, samen, zonder kinderen erbij.
maandag 9 december 2019 22:20
Ik vind dat je jezelf wel erg als de deskundige presenteert en daarmee maak je je man klein.
Soms kan zijn aanpak wel werken, zijn ergernis naar kind is misschien wel gegrond, soms is de timing niet zo handig.
Ik ben het grotendeels met mijn man eens, maar ik vind dat hij soms te ver gaat met plagen bijvoorbeeld en dan heb je voor het weet een huilend kind en verontwaardigde man dat zijn leuke grapjes niet worden gewaardeerd, kind stelt zich aan vind hij dan etc etc.
Dan ben ik dat al voor door er wat anders in te gooien. Zijn grapjes zijn vaak namelijk wel leuk en een kind heeft soms wel erg diva gedrag en gaat dan huilerig doen.
Wellicht heeft jouw man ook een punt met de grote mond van je zoontje (klinkt wel erg brutaal, oeverloos tegen je vader ingaan namelijk) maar is de timing of uitvoering op sommige momenten minder.
Probeer hierin samenwerking te vinden om de basis, namelijk minder gedrag van je kinderen proberen bij te sturen, gezamenlijk op te pakken.
Soms kan zijn aanpak wel werken, zijn ergernis naar kind is misschien wel gegrond, soms is de timing niet zo handig.
Ik ben het grotendeels met mijn man eens, maar ik vind dat hij soms te ver gaat met plagen bijvoorbeeld en dan heb je voor het weet een huilend kind en verontwaardigde man dat zijn leuke grapjes niet worden gewaardeerd, kind stelt zich aan vind hij dan etc etc.
Dan ben ik dat al voor door er wat anders in te gooien. Zijn grapjes zijn vaak namelijk wel leuk en een kind heeft soms wel erg diva gedrag en gaat dan huilerig doen.
Wellicht heeft jouw man ook een punt met de grote mond van je zoontje (klinkt wel erg brutaal, oeverloos tegen je vader ingaan namelijk) maar is de timing of uitvoering op sommige momenten minder.
Probeer hierin samenwerking te vinden om de basis, namelijk minder gedrag van je kinderen proberen bij te sturen, gezamenlijk op te pakken.
maandag 9 december 2019 22:24
Gevecht? Waar heb jij het over?
Ik zou mijn vriend nooit in bijzijn van het kind aanspreken, daarmee ondermijn je zijn gezag. Als er sprake zou zijn van fysiek of verbaal geweld, zou ik natuurlijk wel ingrijpen, maar ik neem aan dat daar hier geen sprake van is.
maandag 9 december 2019 22:25
Zelf had ik als kind altijd mot met mijn vader. Kwam doordat we gewoon in sommige dingen erg op elkaar lijken en beiden moeilijk toegeven in een ruzie/meningsverschil. Begon ook rond die leeftijd en werd echt een drama in de puberteit.
Achteraf toen ik al het huis uit was goede gesprekken over gehad. Mijn vader zag gewoon dingen in mijn gedrag waar hij bij zichzelf van baalt en hij probeerde me te behoeden voor zijn eigen fouten. Natuurlijk lukte dat niet, maar het verklaarde wel waarom hij op mij vaak feller reageerde dan op broers/zussen. Op dat moment was het echt niet leuk, maar uiteindelijk is het vanzelf goed gekomen (wel pas toen ik volwassen werd dus).
Mijn moeder heeft hierin nooit een kant gekozen. Ik kon altijd bij haar terecht en ze gaf me ook wel adviezen, maar ze is nooit tegen mijn vader in gegaan en ook niet tegen mij. Als ik later met haar over een ruzie ging praten, luisterde ze gewoon en liet ze me zelf nadenken hoe het beter zou kunnen gaan, maar ze is nooit maar dan ook nooit mijn vader afgevallen. Ongetwijfeld heeft ze op dezelfde manier met mijn vader gepraat.
Mijn advies zou dus zijn: ga er niet tussen zitten, blijf neutraal (je kan natuurlijk wel in zijn algemeenheid soms zeggen ‘oké en nu houden we erover op’ als de hele sfeer dreigt te verzieken) en blijf in gesprek met je man en je zoon zonder een kant te kiezen.
Achteraf toen ik al het huis uit was goede gesprekken over gehad. Mijn vader zag gewoon dingen in mijn gedrag waar hij bij zichzelf van baalt en hij probeerde me te behoeden voor zijn eigen fouten. Natuurlijk lukte dat niet, maar het verklaarde wel waarom hij op mij vaak feller reageerde dan op broers/zussen. Op dat moment was het echt niet leuk, maar uiteindelijk is het vanzelf goed gekomen (wel pas toen ik volwassen werd dus).
Mijn moeder heeft hierin nooit een kant gekozen. Ik kon altijd bij haar terecht en ze gaf me ook wel adviezen, maar ze is nooit tegen mijn vader in gegaan en ook niet tegen mij. Als ik later met haar over een ruzie ging praten, luisterde ze gewoon en liet ze me zelf nadenken hoe het beter zou kunnen gaan, maar ze is nooit maar dan ook nooit mijn vader afgevallen. Ongetwijfeld heeft ze op dezelfde manier met mijn vader gepraat.
Mijn advies zou dus zijn: ga er niet tussen zitten, blijf neutraal (je kan natuurlijk wel in zijn algemeenheid soms zeggen ‘oké en nu houden we erover op’ als de hele sfeer dreigt te verzieken) en blijf in gesprek met je man en je zoon zonder een kant te kiezen.
maandag 9 december 2019 22:25
Daar moet je echt mee ophouden, je ondermijnt daarmee het gezag van je man en daarmee hou je het alleen maar in stand.Groenevingers1982 schreef: ↑09-12-2019 22:14Soms wel en ik weet ook echt dat dat eigenlijk echt nog done is maar dan denk ik echt waar gaat het weer over
maandag 9 december 2019 22:26
Wat een lastige situatie. Ik heb zelf vroeger ook ontzettend met mijn vader gebotst. Soms is het aanpassen, er komt iemand met een andere blik op opvoeding dan de andere ouder en dan is het heel erg wennen als kind. Uiteindelijk is mijn moeder er niet tussen gaan staan maar heeft ons zelf een weg laten zoeken naar hoe het loopt tussen ons. Inmiddels hebben we de beste vader-dochter band die je maar kan wensen. Sommige dingen hebben tijd nodig. Probeer om er neutraal in te gaan staan, kies geen kant en laat ze samen tot een oplossing komen. Je geeft aan een pientere jongen te hebben, en je bent niet voor niets met je man getrouwd. Heb vertrouwen en laat het los. Zolang jij blijft bemiddelen gaan die twee er niet uit komen samen.
maandag 9 december 2019 22:27
Nou vind dat mijn zoon net zo goed een rol heeft, hij weet soms ook niet van ophouden. Ik snap ook best wel waarom mijn man soms boos of geïrriteerd is denk ik oprecht dat dingen wat makkelijker zouden gaan als zaken anders uitgesproken worden
maandag 9 december 2019 22:27
maandag 9 december 2019 22:28
je zoon is 7, natuurlijk weet hij niet van ophouden het is een mens in ontwikkelingGroenevingers1982 schreef: ↑09-12-2019 22:27Nou vind dat mijn zoon net zo goed een rol heeft, hij weet soms ook niet van ophouden. Ik snap ook best wel waarom mijn man soms boos of geïrriteerd is denk ik oprecht dat dingen wat makkelijker zouden gaan als zaken anders uitgesproken worden
ik schrik ervan dat je vindt dat je zoon een rol heeft hierin
maandag 9 december 2019 22:30
Ik vind mezelf helemaal geen deskundige, ik constateer alleen dat dingen altijd volgens een bepaalde patroon verlopen. Het is niet zo dat ik niet snap dat hij boos/geïrriteerd is want ik zie ook huis wel dat onze zoon dan iets doet wat niet mag/kan maar ik vind het zo jammer dat ze die dynamiek niet goed kunnen doorbreken.Het-groepje schreef: ↑09-12-2019 22:20Ik vind dat je jezelf wel erg als de deskundige presenteert en daarmee maak je je man klein.
Soms kan zijn aanpak wel werken, zijn ergernis naar kind is misschien wel gegrond, soms is de timing niet zo handig.
Ik ben het grotendeels met mijn man eens, maar ik vind dat hij soms te ver gaat met plagen bijvoorbeeld en dan heb je voor het weet een huilend kind en verontwaardigde man dat zijn leuke grapjes niet worden gewaardeerd, kind stelt zich aan vind hij dan etc etc.
Dan ben ik dat al voor door er wat anders in te gooien. Zijn grapjes zijn vaak namelijk wel leuk en een kind heeft soms wel erg diva gedrag en gaat dan huilerig doen.
Wellicht heeft jouw man ook een punt met de grote mond van je zoontje (klinkt wel erg brutaal, oeverloos tegen je vader ingaan namelijk) maar is de timing of uitvoering op sommige momenten minder.
Probeer hierin samenwerking te vinden om de basis, namelijk minder gedrag van je kinderen proberen bij te sturen, gezamenlijk op te pakken.