Man en kind botsen enorm (lege OP)

09-12-2019 21:54 44 berichten
Bedankt voor de reacties, ik heb genoeg tips gekregen
moderatorviva wijzigde dit bericht op 10-12-2019 08:42
Reden: OP (grotendeels) verwijderd. Passende maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva
95.07% gewijzigd
ze botsen?
je volwassen man hoort niet te “botsen’ met zijn kind en jij hoort niet te bemiddelen voor je man. Je man is de oudste en moet de wijste zijn. Hoe oud is je man? 8?
Je man is zich ervan bewust dat hij de volwassene is? Denkt hij dat hij je zoon klein zal krijgen als hij de harde lijn blijft volgen?
Tja, zo werkt dat niet, maar dat moet hij wel eerst gaan geloven.
Alle reacties Link kopieren
Laat ze het met z'n tweeën oplossen. Zo lang jij nog blijft bemiddelen is er geen echt noodzaak om te veranderen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Kun je je man niet helpen met een beetje zelfreflectie? Om te botsen zijn er 2 nodig. Als je dat als volwassene niet door hebt, heb je nog heel wat te leren.
Alle reacties Link kopieren
hamerhaai schreef:
09-12-2019 22:00
Laat ze het met z'n tweeën oplossen. Zo lang jij nog blijft bemiddelen is er geen echt noodzaak om te veranderen.
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 10-12-2019 09:34
Reden: Ongepast
33.68% gewijzigd
Jouw man is ook de vader van jouw kind?

Lijken ze erg op elkaar?
Alle reacties Link kopieren
Als jouw man jullie zoon ergens op aanspreekt en jullie zoon gaat er tegen in/luistert niet, ga jij je er dan mee bemoeien?
Zou een week (of twee) op vakantie gaan en die twee het eens samen laten uitzoeken. Kijken tot welke inzichten man komt.
MinkeDeWit schreef:
09-12-2019 22:00
Je man is zich ervan bewust dat hij de volwassene is? Denkt hij dat hij je zoon klein zal krijgen als hij de harde lijn blijft volgen?
Tja, zo werkt dat niet, maar dat moet hij wel eerst gaan geloven.
Ik denk dat hij dat soms echt wel beseft. Er zijn namelijk ook momenten dat de strijd veel minder is en hij benoemt dan ook richting zoon dat dat toch veel fijner is. Ik vertel mijn man dan ook daarna vaak wat ik anders zie dan de momenten dat het botst en op dat moment ziet hij ook wel verschil en waardoor het komt.
m-april schreef:
09-12-2019 22:12
Als jouw man jullie zoon ergens op aanspreekt en jullie zoon gaat er tegen in/luistert niet, ga jij je er dan mee bemoeien?
Soms wel en ik weet ook echt dat dat eigenlijk echt nog done is maar dan denk ik echt waar gaat het weer over
Andersom schreef:
09-12-2019 22:07
Jouw man is ook de vader van jouw kind?

Lijken ze erg op elkaar?
Sommige dingen wel, sommige niet. Dat koppie hebben ze allebei wel haha
sneeuwwitje80 schreef:
09-12-2019 22:13
Zou een week (of twee) op vakantie gaan en die twee het eens samen laten uitzoeken. Kijken tot welke inzichten man komt.
Misschien best een goed idee!
je probeert je zoon tot ander gedrag te brengen maar hij is een kind, hij is niet het probleem hoor, je man is het probleem
Groenevingers1982 schreef:
09-12-2019 22:14
Soms wel en ik weet ook echt dat dat eigenlijk echt nog done is maar dan denk ik echt waar gaat het weer over

Nee hé? Je kunt je man misschien wel tips geven, maar dan wel waar zijn niet bij is.

Hier ging alles als vanzelf tot de eerste puberteit zich aandiende. Ik leuk ineens getrouwd met mijn schoonvader. Heel veel over gepraat, samen, zonder kinderen erbij.
Ik vind dat je jezelf wel erg als de deskundige presenteert en daarmee maak je je man klein.
Soms kan zijn aanpak wel werken, zijn ergernis naar kind is misschien wel gegrond, soms is de timing niet zo handig.
Ik ben het grotendeels met mijn man eens, maar ik vind dat hij soms te ver gaat met plagen bijvoorbeeld en dan heb je voor het weet een huilend kind en verontwaardigde man dat zijn leuke grapjes niet worden gewaardeerd, kind stelt zich aan vind hij dan etc etc.
Dan ben ik dat al voor door er wat anders in te gooien. Zijn grapjes zijn vaak namelijk wel leuk en een kind heeft soms wel erg diva gedrag en gaat dan huilerig doen.
Wellicht heeft jouw man ook een punt met de grote mond van je zoontje (klinkt wel erg brutaal, oeverloos tegen je vader ingaan namelijk) maar is de timing of uitvoering op sommige momenten minder.
Probeer hierin samenwerking te vinden om de basis, namelijk minder gedrag van je kinderen proberen bij te sturen, gezamenlijk op te pakken.
Alle reacties Link kopieren
Je man moet veranderen, niet jullie kind.
Als hij dat niet begrijpt of wil inzien, dan wordt het hoog tijd voor therapie.
Alle reacties Link kopieren
aloha66 schreef:
09-12-2019 22:06
Jij zou een volwassen (ahum) vent het gevecht met jouw kind aan laten gaan? JIj bent geen moeder, das duidelijk.
Je neemt het toch op voor je kind als de volwassene zich niet volwassen gedraagt.
Gevecht? Waar heb jij het over?

Ik zou mijn vriend nooit in bijzijn van het kind aanspreken, daarmee ondermijn je zijn gezag. Als er sprake zou zijn van fysiek of verbaal geweld, zou ik natuurlijk wel ingrijpen, maar ik neem aan dat daar hier geen sprake van is.
Alle reacties Link kopieren
Zelf had ik als kind altijd mot met mijn vader. Kwam doordat we gewoon in sommige dingen erg op elkaar lijken en beiden moeilijk toegeven in een ruzie/meningsverschil. Begon ook rond die leeftijd en werd echt een drama in de puberteit.

Achteraf toen ik al het huis uit was goede gesprekken over gehad. Mijn vader zag gewoon dingen in mijn gedrag waar hij bij zichzelf van baalt en hij probeerde me te behoeden voor zijn eigen fouten. Natuurlijk lukte dat niet, maar het verklaarde wel waarom hij op mij vaak feller reageerde dan op broers/zussen. Op dat moment was het echt niet leuk, maar uiteindelijk is het vanzelf goed gekomen (wel pas toen ik volwassen werd dus).

Mijn moeder heeft hierin nooit een kant gekozen. Ik kon altijd bij haar terecht en ze gaf me ook wel adviezen, maar ze is nooit tegen mijn vader in gegaan en ook niet tegen mij. Als ik later met haar over een ruzie ging praten, luisterde ze gewoon en liet ze me zelf nadenken hoe het beter zou kunnen gaan, maar ze is nooit maar dan ook nooit mijn vader afgevallen. Ongetwijfeld heeft ze op dezelfde manier met mijn vader gepraat.

Mijn advies zou dus zijn: ga er niet tussen zitten, blijf neutraal (je kan natuurlijk wel in zijn algemeenheid soms zeggen ‘oké en nu houden we erover op’ als de hele sfeer dreigt te verzieken) en blijf in gesprek met je man en je zoon zonder een kant te kiezen.
Alle reacties Link kopieren
Groenevingers1982 schreef:
09-12-2019 22:14
Soms wel en ik weet ook echt dat dat eigenlijk echt nog done is maar dan denk ik echt waar gaat het weer over
Daar moet je echt mee ophouden, je ondermijnt daarmee het gezag van je man en daarmee hou je het alleen maar in stand.
Wat een lastige situatie. Ik heb zelf vroeger ook ontzettend met mijn vader gebotst. Soms is het aanpassen, er komt iemand met een andere blik op opvoeding dan de andere ouder en dan is het heel erg wennen als kind. Uiteindelijk is mijn moeder er niet tussen gaan staan maar heeft ons zelf een weg laten zoeken naar hoe het loopt tussen ons. Inmiddels hebben we de beste vader-dochter band die je maar kan wensen. Sommige dingen hebben tijd nodig. Probeer om er neutraal in te gaan staan, kies geen kant en laat ze samen tot een oplossing komen. Je geeft aan een pientere jongen te hebben, en je bent niet voor niets met je man getrouwd. Heb vertrouwen en laat het los. Zolang jij blijft bemiddelen gaan die twee er niet uit komen samen.
S-Meds schreef:
09-12-2019 22:17
je probeert je zoon tot ander gedrag te brengen maar hij is een kind, hij is niet het probleem hoor, je man is het probleem
Nou vind dat mijn zoon net zo goed een rol heeft, hij weet soms ook niet van ophouden. Ik snap ook best wel waarom mijn man soms boos of geïrriteerd is denk ik oprecht dat dingen wat makkelijker zouden gaan als zaken anders uitgesproken worden
er vanuit gaand dat een kind van 7 nog geen volledig ontwikkelde zelfperceptie, geweten en sociaal emotioneel vermogen heeft, staat er in de eerste alinea van de OP

mijn man kan weinig van onze zoon hebben en hij heeft soms gedoe om echt niks. Hij weet dan niet van ophouden.
Groenevingers1982 schreef:
09-12-2019 22:27
Nou vind dat mijn zoon net zo goed een rol heeft, hij weet soms ook niet van ophouden. Ik snap ook best wel waarom mijn man soms boos of geïrriteerd is denk ik oprecht dat dingen wat makkelijker zouden gaan als zaken anders uitgesproken worden
je zoon is 7, natuurlijk weet hij niet van ophouden het is een mens in ontwikkeling
ik schrik ervan dat je vindt dat je zoon een rol heeft hierin
Het-groepje schreef:
09-12-2019 22:20
Ik vind dat je jezelf wel erg als de deskundige presenteert en daarmee maak je je man klein.
Soms kan zijn aanpak wel werken, zijn ergernis naar kind is misschien wel gegrond, soms is de timing niet zo handig.
Ik ben het grotendeels met mijn man eens, maar ik vind dat hij soms te ver gaat met plagen bijvoorbeeld en dan heb je voor het weet een huilend kind en verontwaardigde man dat zijn leuke grapjes niet worden gewaardeerd, kind stelt zich aan vind hij dan etc etc.
Dan ben ik dat al voor door er wat anders in te gooien. Zijn grapjes zijn vaak namelijk wel leuk en een kind heeft soms wel erg diva gedrag en gaat dan huilerig doen.
Wellicht heeft jouw man ook een punt met de grote mond van je zoontje (klinkt wel erg brutaal, oeverloos tegen je vader ingaan namelijk) maar is de timing of uitvoering op sommige momenten minder.
Probeer hierin samenwerking te vinden om de basis, namelijk minder gedrag van je kinderen proberen bij te sturen, gezamenlijk op te pakken.
Ik vind mezelf helemaal geen deskundige, ik constateer alleen dat dingen altijd volgens een bepaalde patroon verlopen. Het is niet zo dat ik niet snap dat hij boos/geïrriteerd is want ik zie ook huis wel dat onze zoon dan iets doet wat niet mag/kan maar ik vind het zo jammer dat ze die dynamiek niet goed kunnen doorbreken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven