Kinderen
alle pijlers
Hoe weet je of je een kind (of meerdere) wilt?
dinsdag 24 maart 2020 22:52
Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen wilde. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar ik voel gewoon niet de drang tot voortplanting en de ratrace die daarop volgt. Een werkend leven naast een gezinsleven lijkt me ook echt afschuwelijk, laat staan dat je nooit meer een tel voor jezelf hebt in de eerste tropenjaren.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.
Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.
Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
dinsdag 24 maart 2020 22:59
De een heeft gillende eierstokken en de ander denkt ‘ach laten we het eens proberen’ en beide is prima.
Dat een kind een diepgekoesterde wens moet zijn en een project op zich is gewoon een ziekte van deze tijd. Feitelijk is het gewoon biologie en willen soorten zich doorgaans voortplanten.
Ik wist altijd dat ik kinderen wilde, vooral omdat ik het ook gewoon niet zou willen missen, weten hoe dat is.
Dat een kind een diepgekoesterde wens moet zijn en een project op zich is gewoon een ziekte van deze tijd. Feitelijk is het gewoon biologie en willen soorten zich doorgaans voortplanten.
Ik wist altijd dat ik kinderen wilde, vooral omdat ik het ook gewoon niet zou willen missen, weten hoe dat is.
dinsdag 24 maart 2020 23:01
dinsdag 24 maart 2020 23:02
Dat weet je allemaal niet van te voren.
Alles wat je bedenkt, voelt, vindt vóór je een kind krijgt, is anders daarna. En dat is niet uit te leggen aan iemand die dat nog niet heeft meegemaakt.
Het is ook slecht te voorspellen hoe je er op reageert als je leven op die manier verandert. Angstige mensen kunnen juist stabieler worden, stabiele mensen angstiger. (Psychische/psychiatrische stoornissen even buiten beschouwing gelaten)
Je weet het pas als je het meemaakt.
Alles wat je bedenkt, voelt, vindt vóór je een kind krijgt, is anders daarna. En dat is niet uit te leggen aan iemand die dat nog niet heeft meegemaakt.
Het is ook slecht te voorspellen hoe je er op reageert als je leven op die manier verandert. Angstige mensen kunnen juist stabieler worden, stabiele mensen angstiger. (Psychische/psychiatrische stoornissen even buiten beschouwing gelaten)
Je weet het pas als je het meemaakt.
dinsdag 24 maart 2020 23:09
Het dubbelgedrukte onderstreepte is iets wat klopt denk ik. Althans, het merendeel van mijn vriendinnen die kinderen heeft gekregen is qua persoonlijkheid onherkenbaar geworden. En dat is voor mij, als kinderloze, idd niet te begrijpen.patchouli_ schreef: ↑24-03-2020 23:02Dat weet je allemaal niet van te voren.
Alles wat je bedenkt, voelt, vindt vóór je een kind krijgt, is anders daarna. En dat is niet uit te leggen aan iemand die dat nog niet heeft meegemaakt.
Het is ook slecht te voorspellen hoe je er op reageert als je leven op die manier verandert. Angstige mensen kunnen juist stabieler worden, stabiele mensen angstiger. (Psychische/psychiatrische stoornissen even buiten beschouwing gelaten)
Je weet het pas als je het meemaakt.
dinsdag 24 maart 2020 23:18
Dat vind ik echt kolder. Mensen blijven vaak juist zoals ze zijn in versterkte vorm. Dat gezeur van kinderlozen die vinden dat mensen met kinderen ‘veranderen’. Je hele leven staat op z’n kop dus je prioriteiten veranderen. Maar je persoonlijkheid niet.
Daarbij maken de meeste mensen tussen de pak em beet 25 en 35 nogal een verandering door qua persoonlijkheid. Dat komt niet door kinderen lijkt me, maar gewoon doordat je een volwassen leven met banen en hypotheken en verantwoordelijkheden krijgt ipv in de kroeg hangen en elk weekend een ander liefje.
dinsdag 24 maart 2020 23:20
En hoppaTh∅rdis schreef: ↑24-03-2020 23:18Dat vind ik echt kolder. Mensen blijven vaak juist zoals ze zijn in versterkte vorm. Dat gezeur van kinderlozen die vinden dat mensen met kinderen ‘veranderen’. Je hele leven staat op z’n kop dus je prioriteiten veranderen. Maar je persoonlijkheid niet.
Daarbij maken de meeste mensen tussen de pak em beet 25 en 35 nogal een verandering door qua persoonlijkheid. Dat komt niet door kinderen lijkt me, maar gewoon doordat je een volwassen leven met banen en hypotheken en verantwoordelijkheden krijgt ipv in de kroeg hangen en elk weekend een ander liefje.
dinsdag 24 maart 2020 23:21
dus wat zeg je dat elke alleenstaande elke dag in de kroeg hangt en om de zoveel tijd van lief veranderdTh∅rdis schreef: ↑24-03-2020 23:18Dat vind ik echt kolder. Mensen blijven vaak juist zoals ze zijn in versterkte vorm. Dat gezeur van kinderlozen die vinden dat mensen met kinderen ‘veranderen’. Je hele leven staat op z’n kop dus je prioriteiten veranderen. Maar je persoonlijkheid niet.
Daarbij maken de meeste mensen tussen de pak em beet 25 en 35 nogal een verandering door qua persoonlijkheid. Dat komt niet door kinderen lijkt me, maar gewoon doordat je een volwassen leven met banen en hypotheken en verantwoordelijkheden krijgt ipv in de kroeg hangen en elk weekend een ander liefje.
dinsdag 24 maart 2020 23:22
Sorry? Wat staat hier?icequeen2000 schreef: ↑24-03-2020 23:21dus wat zeg je dat elke alleenstaande elke dag in de kroeg hangt en om de zoveel tijd van lief veranderd
dinsdag 24 maart 2020 23:23
ook kortzichtig is dat je denkt dat iemand die kinderen krijgt ineens opeens volwassen wordt, natuurlijk dat meer en meer kinderen in pleegzorg eindigen omdat de ouders zo volwassen zijn geworden na de bevalling telt niet natuurlijkTh∅rdis schreef: ↑24-03-2020 23:18Dat vind ik echt kolder. Mensen blijven vaak juist zoals ze zijn in versterkte vorm. Dat gezeur van kinderlozen die vinden dat mensen met kinderen ‘veranderen’. Je hele leven staat op z’n kop dus je prioriteiten veranderen. Maar je persoonlijkheid niet.
Daarbij maken de meeste mensen tussen de pak em beet 25 en 35 nogal een verandering door qua persoonlijkheid. Dat komt niet door kinderen lijkt me, maar gewoon doordat je een volwassen leven met banen en hypotheken en verantwoordelijkheden krijgt ipv in de kroeg hangen en elk weekend een ander liefje.
anoniem_392670 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:23
0.23% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:23
Heb zelf ook (nog) geen kinderen, maar dit herken ik totaal niet in mijn omgeving waarin toch heel veel leeftijdsgenoten kinderen hebben gekregen. Persoonlijkheid is gewoon hetzelfde gebleven, ze hebben alleen minder tijd om te gaan zuipen en/of zonder kinderen af te spreken. Zit dat je soms dwars?
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
dinsdag 24 maart 2020 23:24
Om alvast even in te haken op de verandering van persoonlijkheid:
ik ben het wel eens met Delila- eerlijk gezegd.
Heb zelf al meer dan 10 jaar een hyootheek en in de kroeg hangen of scharrelen is nooit mijn ding geweest. Maar ieder zijn ding, mij maakt het niet uit.
Wel valt het me op dat veel mensen die kinderen krijgen daar dan ineens heel laagdunkend over doen in de trant van 'alle kinderlozen leven er maar wat op los en kennen geen verantwoordelijkheid'.
Dat begrijp ik nooit zo goed.
ik ben het wel eens met Delila- eerlijk gezegd.
Heb zelf al meer dan 10 jaar een hyootheek en in de kroeg hangen of scharrelen is nooit mijn ding geweest. Maar ieder zijn ding, mij maakt het niet uit.
Wel valt het me op dat veel mensen die kinderen krijgen daar dan ineens heel laagdunkend over doen in de trant van 'alle kinderlozen leven er maar wat op los en kennen geen verantwoordelijkheid'.
Dat begrijp ik nooit zo goed.
anoniem_169698 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:26
2.20% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:25
jullie met kinderen zijn anders blijkbaar heel kortzichtig ze.Th∅rdis schreef: ↑24-03-2020 23:18Dat vind ik echt kolder. Mensen blijven vaak juist zoals ze zijn in versterkte vorm. Dat gezeur van kinderlozen die vinden dat mensen met kinderen ‘veranderen’. Je hele leven staat op z’n kop dus je prioriteiten veranderen. Maar je persoonlijkheid niet.
Daarbij maken de meeste mensen tussen de pak em beet 25 en 35 nogal een verandering door qua persoonlijkheid. Dat komt niet door kinderen lijkt me, maar gewoon doordat je een volwassen leven met banen en hypotheken en verantwoordelijkheden krijgt ipv in de kroeg hangen en elk weekend een ander liefje.
denken jullie echt dat elke alleenstaande alleen maar in de kroeg hangt en om de zoveel tijd een ander lief heeft????
waar ben jij opgegroeid??? voorbeeld van uw jeugd overgenomen ofzo??
newsflash! niet alle kinderloze zijn zo!!
dinsdag 24 maart 2020 23:26
Ik denk dat je niet qua persoonlijkheid verandert. Er komt een kant van je persoonlijkheid boven die er eerder niet was. Voor de ouders zelf is dat verrijking, voor hun vrienden die dat niet mee maken, niet goed te volgen.
Ik vergelijk het wel wel eens met leren rekenen.
Toen je tot 100 had leren tellen, kon je je niet voorstellen hoe het het was om tot 1000 te kunnen tellen.
Toen je tot 1000 had leren tellen, kon je je niet meer voorstellen hoe het ook al weer was om maar tot 100 te kunnen tellen.
dinsdag 24 maart 2020 23:27
dat is typisch, die met kinderen denken ineens dat ze de wijsheid in pacht hebben omdat ze weten hoe ze moeten poepen.kopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:24Om alvast even in te haken op de verandering van persoonlijkheid:
ik ben het wel eens met Delila- eerlijk gezegd.
Heb zelf al meer dan 10 jaar een hyootheek en in de kroeg hangen of scharrelen is nooit mijn ding geweest. Maar ieder zijn ding, mij maakt het niet uit.
Wel valt het me op dat veel mensen die kinderen krijgen daar dan ineens heel laagdunkend over doen in de trant van 'alle kinderlozen leven er maar wat op los en kennen geen verantwoordelijkheid in hun ogen'.
Ik begrijp dat nooit zo goed.
maar tegenwoordig laat de opvoeding van hun kinderen vaak te wensen over omdat ze verwachten dat dat de opdracht van de leerkracht is.
laat me het zo zeggen, Th∅rdis, is het? poepen en uw eigen voortplanten is geen geheim wijsheidsmiddel ze....
anoniem_392670 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:28
1.98% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:27
Dit heb ik letterlijk nog nooit gehoordkopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:24Om alvast even in te haken op de verandering van persoonlijkheid:
ik ben het wel eens met Delila- eerlijk gezegd.
Heb zelf al meer dan 10 jaar een hyootheek en in de kroeg hangen of scharrelen is nooit mijn ding geweest. Maar ieder zijn ding, mij maakt het niet uit.
Wel valt het me op dat veel mensen die kinderen krijgen daar dan ineens heel laagdunkend over doen in de trant van 'alle kinderlozen leven er maar wat op los en kennen geen verantwoordelijkheid'.
Dat begrijp ik nooit zo goed.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
dinsdag 24 maart 2020 23:29
Wie zijn die ‘ze’ nu waar je het steeds over hebt? Typ gewoon Nederlands. Dat praat makkelijker. Ik zei alleen dat je leven op je 20e anders is dan op je 35e, niets over alleenstaandenicequeen2000 schreef: ↑24-03-2020 23:25jullie met kinderen zijn anders blijkbaar heel kortzichtig ze.
denken jullie echt dat elke alleenstaande alleen maar in de kroeg hangt en om de zoveel tijd een ander lief heeft????
waar ben jij opgegroeid??? voorbeeld van uw jeugd overgenomen ofzo??
newsflash! niet alle kinderloze zijn zo!!
dinsdag 24 maart 2020 23:30
Ik ben de enige van mijn vriendinnen met kind. Of nou ja, 1 heeft er nu net 1. Ik zeg niet dat kinderlozen geen verantwoordelijkheid kennen, ik zei dat je op je 35e met of zonder kinderen een heel ander leven hebt dan op je 25e. En dat je persoonlijkheid dus niet verandert van kinderen van van volwassen wordenkopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:24Om alvast even in te haken op de verandering van persoonlijkheid:
ik ben het wel eens met Delila- eerlijk gezegd.
Heb zelf al meer dan 10 jaar een hyootheek en in de kroeg hangen of scharrelen is nooit mijn ding geweest. Maar ieder zijn ding, mij maakt het niet uit.
Wel valt het me op dat veel mensen die kinderen krijgen daar dan ineens heel laagdunkend over doen in de trant van 'alle kinderlozen leven er maar wat op los en kennen geen verantwoordelijkheid'.
Dat begrijp ik nooit zo goed.
dinsdag 24 maart 2020 23:31
Herlees je post van 23u18 nog eens. En nog eens. En nog eens.
Tot je begrijpt wat er uit je toetsenbord is gekomen.
Ik ga hem niet quoten, want hij is te hard inhakkend op kinderlozen voor woorden.
En dan heb je nog de luck dat ik een bewust kinderloze ben.
En geen kinderloze de kinderloos is omdat na 10 jaar bleek dat ze geen kinderen kan krijgen.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:33
23.48% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:32
Mooi uitgelegd.patchouli_ schreef: ↑24-03-2020 23:26Ik denk dat je niet qua persoonlijkheid verandert. Er komt een kant van je persoonlijkheid boven die er eerder niet was. Voor de ouders zelf is dat verrijking, voor hun vrienden die dat niet mee maken, niet goed te volgen.
Ik vergelijk het wel wel eens met leren rekenen.
Toen je tot 100 had leren tellen, kon je je niet voorstellen hoe het het was om tot 1000 te kunnen tellen.
Toen je tot 1000 had leren tellen, kon je je niet meer voorstellen hoe het ook al weer was om maar tot 100 te kunnen tellen.
Toch is het een verandering in persoonlijkheid als er een kant naar boven komt die er eerder niet was. En sterker nog, die kant overheerst al het andere.
Ik heb ook meer dan eens meegemaakt dat ik echt met stomheid geslagen was na een gesprek met een kennis/vriendin/familielid die bijvoorbeeld vond dat alles in het teken moet staan (of moet wijken) omwille van hun kind(eren).
dinsdag 24 maart 2020 23:33
Dan lees je niet goed. Ik gaf aan dat je, met of zonder kinderen, nogal veranderd tussen je 25e en 35e en dat het dus raar is om te stellen dat dat door kinderen krijgen komt.
Op je 20e hang je elk weekend in de kroeg enz, op je 35e doe je dat niet meer op die manier, of je nu kinderen hebt of niet