Hoe weet je of je een kind (of meerdere) wilt?

24-03-2020 22:52 115 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen wilde. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar ik voel gewoon niet de drang tot voortplanting en de ratrace die daarop volgt. Een werkend leven naast een gezinsleven lijkt me ook echt afschuwelijk, laat staan dat je nooit meer een tel voor jezelf hebt in de eerste tropenjaren.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.

Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
Alle reacties Link kopieren
kopstoot schreef:
24-03-2020 23:51
Nee precies, ik vraag me daarom dus af wat mensen dan doet besluiten ervoor te gaan!
Oergevoel?
denk gewoon dat sommige zijn opgegroeid en opgevoed zijn met een plan van op uw 21 afgestudeerd op uw 25 getrouwd en op uw 30 huis met hypotheek en kinderen.
icequeen2000 schreef:
24-03-2020 23:52
denk gewoon dat sommige zijn opgegroeid en opgevoed zijn met een plan van op uw 21 afgestudeerd op uw 25 getrouwd en op uw 30 huis met hypotheek en kinderen.
Dit dus nog net niet, maar zelfs op mijn 10de zag ik al in veel vriendenboekjes voorbij komen "wat wil je later worden" "mama" / "huismoeder".

Er zijn dus écht wel kinderen bij wie het erin gelepeld is.

Of bij wie je hoort van je ouders "dat ga je later als je zelf kinderen hebt wel begrijpen".

Nee dus, mislukt bij mij want ik krijg geen kinderen :-D.
Alle reacties Link kopieren
Aviendha schreef:
24-03-2020 23:52
Even on-topic: Ik weet het ook niet. Weet wel dat ik kinderen wil, maar heb geen rammelende eierstokken. Er zijn op dit moment ook veel dingen die roet in het eten gooien (mooie reis die geannuleerd is en die we graag nog willen maken, nieuwe baan). Ik kan niet goed uitleggen waarom ik toch weet dat ik kinderen wil. Inderdaad die moederband, en samen met mijn partner een kind op de wereld zetten en opvoeden lijkt me mooi. En hij/zij krijgt heel veel neefjes en nichtjes, dat vind ik ook een leuk idee. Ik zie niet op tegen de bevalling, slapeloze nachten of verantwoordelijkheid. Heb meer zoiets van we zien wel. Komt wel goed.
Dat weten is wel heel mooi vind ik. Je hoeft ook geen geldige reden oid te hebben (en wat is überhaupt dan geldig?)
Ik zou dus heel benieuwd zijn naar de moederband en wat de mix tussen mij en mijn partner zou zijn. Het opvoeden lijkt me echt een hele kluif en de ratrace van werken/school/opvang/huishouden/slaaptekort etc lijkt me zelfs de horror.
Alle reacties Link kopieren
icequeen2000 schreef:
24-03-2020 23:52
denk gewoon dat sommige zijn opgegroeid en opgevoed zijn met een plan van op uw 21 afgestudeerd op uw 25 getrouwd en op uw 30 huis met hypotheek en kinderen.
Hier heb je zeker gelijk in. Maar denk dat dit niet per se negatief hoeft te zijn.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren
Marnamai schreef:
24-03-2020 23:55
Dit dus nog net niet, maar zelfs op mijn 10de zag ik al in veel vriendenboekjes voorbij komen "wat wil je later worden" "mama" / "huismoeder".

Er zijn dus écht wel kinderen bij wie het erin gelepeld is.

Of bij wie je hoort van je ouders "dat ga je later als je zelf kinderen hebt wel begrijpen".

Nee dus, mislukt bij mij want ik krijg geen kinderen :-D.
haha nu je het zegt was typisch antwoord bij meisjes...
Alle reacties Link kopieren
kopstoot schreef:
24-03-2020 23:55
Dat weten is wel heel mooi vind ik. Je hoeft ook geen geldige reden oid te hebben (en wat is überhaupt dan geldig?)
Ik zou dus heel benieuwd zijn naar de moederband en wat de mix tussen mij en mijn partner zou zijn. Het opvoeden lijkt me echt een hele kluif en de ratrace van werken/school/opvang/huishouden/slaaptekort etc lijkt me zelfs de horror.
Als het horror blijkt te zijn ga ik of partner minder werken :) of ik schakel mijn zusjes in, die werken parttime en staan er voor open.

Vind het lastig advies te geven! Als het je echt de horror lijkt, maar de tijd begint te dringen... moeilijk!
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren
Wat je angst betreft... wat rot dat je al veel verlies hebt moeten meemaken. Maar wat je zelf al aangeeft, hierdoor je keuze en dus verdere leven laten bepalen zou erg zonde zijn. Wat je nooit hebt gehad kan je ook niet kwijtraken, maar dan heb je dus ook de mooie dingen niet gehad...
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren
kopstoot schreef:
24-03-2020 23:49
Als ik dit lees, dan denk ik echt alleen maar: NEEEE!! Ik ben zo gevoelig voor lawaai en stress, moet echt rust en stilte om me heen.
Ik zou het gewoonweg niet overleven denk ik..
Jouw keuze dan om er niet aan te beginnen, toch? Jij wordt er niet gelukkiger van.

Veel mensen worden dat wel, omdat ze dat wel willen. Omdat je er (jaja, cliché, ook veel voor terug krijgt) zelf iets uithaalt wat je gelukkiger maakt.
Ik ben veel gelukkiger geworden van mijn kinderen, en dat voel ik nog iedere dag, al 18 jaar. Maar dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn.
Alle reacties Link kopieren
patchouli_ schreef:
25-03-2020 00:12
Jouw keuze dan om er niet aan te beginnen, toch? Jij wordt er niet gelukkiger van.

Veel mensen worden dat wel, omdat ze dat wel willen. Omdat je er (jaja, cliché, ook veel voor terug krijgt) zelf iets uithaalt wat je gelukkiger maakt.
Ik ben veel gelukkiger geworden van mijn kinderen, en dat voel ik nog iedere dag, al 18 jaar. Maar dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn.
veel van terugkrijgt, ja als je geluk hebt, veel gezinnen waar het slecht loopt...
Alle reacties Link kopieren
icequeen2000 schreef:
25-03-2020 00:18
veel van terugkrijgt, ja als je geluk hebt, veel gezinnen waar het slecht loopt...
Dat hoeft toch niks af te doen aan dat je gelukkig wordt van je kinderen?
Ik krijg geluk uit mijn kinderen. Zowel mijn eigen als mijn stiefkinderen.
Alle reacties Link kopieren
Ik wist altijd al dat ik kinderen wilde en toen ik midden/eind twintig was werd dat een oergevoel. Wat dat betreft is dat makkelijker dan als je dat gevoel niet hebt en je wat rationeler moet kiezen wat het beste voor je/jullie is. Ik vind angst ook een slechte raadgever aangezien veel wat onbekend is angst kan opwekken. Zouden jullie kunnen wachten met bepalen totdat wat meer mensen in de omgeving kinderen krijgen? Ik weet niet of je veel vriendinnen met kinderen hebt, maar het laat vaak een stuk beter zien hoe het echte leven met kinderen is ipv mooie Facebook Posts. Ik moet zeggen dat ik roze wolk posts irritant vind want het is vaak de halve realiteit.

Ik ervaar wat je zegt wel, het is heel druk, ook met werken erbij en daarnaast ervaar ik die onvoorwaardelijke liefde ook. Hoe ik die liefde ervaar zou ik het nooit willen missen, al snap ik het ook als iemand kiest om geen kinderen te krijgen. Het is een afweging van de voors en tegens die jullie zelf moeten maken, rekening houden met welke van de punten het zwaarst wegen.
Alle reacties Link kopieren
Wij denken nu na of en wanneer we een tweede zouden willen. Aangezien ik dat oergevoel nu niet heb wordt het voor mij een rationele beslissing. De drukte houdt ons tegen om kort achter elkaar een tweede te willen (wonen in het buitenland dus hebben weinig hulp). Bij de eerste had het oergevoel en de band ervaren de overhand en nu de nadelen. Dus ik denk dat we nog even wachten met beslissen en blijven nadenken wat het beste voor ons is :-)
Alle reacties Link kopieren
Tja, ik heb nooit een oergevoel gehad voor we eraan begonnen. Man wilde graag en met hem durfde ik het aan. Ik ben ontzettend blij dat zoon er is.
Ik vind de ratrace meevallen, maar zoon maakt wel heel veel geluid. Tijd voor jezelf is veel zeldzamer en overdag draait heel veel om kind. Hij is nu 6 en niet goed in zelf spelen, heel veel behoefte aan interactie. Als ik lees waar jouw angsten zitten dan zou je aan onze zoon een slechte hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik wilde altijd wel kinderen, maar alleen met een leuke en lieve man. Was dat niet gelukt had ik alsnog een heel leuk leven gehad.
Het is wel gelukt.
Je krijgt er een meer dan fulltime baan bij. Een dikke hobby.
Ik was vrij laat met man en kinderen. Ik had daardoor lang alle tijd aan mezelf. Ik kon elke avond op cursus, sporten, afspreken. In het weekend weg als ik wilde. Mijn vrienden sprak ik meteen een hele dag.

Nu is dat veel minder vaak, en korter. Slaap ik zelden uit.
Zorgen we samen voor de kinderen.
Stap van alleen naar een relatie, en daardoor ook zijn familie en vrienden, regelmatig samen iets doen was veel kleiner dan naar eerste kind.

Ik ben heel lang die alleenstaande niet-moeder geweest. Ik heb de verwijten gehoord, dat je het niet weet als het je niet overkomt. Daar ben ik het niet mee eens. Ik verwachtte een grote verandering die ik niet meer terug kon draaien en dat was het ook.

En er zijn genoeg mensen die spijt hebben dat ze wel kinderen hebben. Dus het hoeft echt niet, kinderen krijgen. Je hebt geen minderwaardig leven, je hebt een ander leven. Met meer aandacht voor jou. Ik ken genoeg mensen die gelukkig oud zijn geworden zonder kinderen. Met een rijk leven.
Ik weet al dat ik kinderen wil sinds ik zelf een kind was. Rond mijn 19e had ik al heftig rammelende eierstokken. De wens voor een tweede was al net zo heftig.

Vroeger dacht ik dat mensen alleen gelukkig konden zijn met een gezin. Daar ben ik inmiddels wel op terug gekomen. Ik zelf ben heel blij met mijn gezin en zou het voor geen goud willen missen. Alleen kan ik mij nu ook voorstellen, dat je ook uit een leven zonder kinderen voldoening kunt halen. Verder vind ik het hebben van een gezin wel heel intens. Ik ben wel van mening dat je het echt moet willen. Of dat nou vanuit een oergevoel is of vanuit een bewuste keuze. De eerste jaren slokt het je compleet op als je kinderen zoals de mijne hebt. En zul je minstens 2 jaar per kind niet doorslapen. Het is erg leuk maar ook erg vermoeiend haha.
Ik wist altijd al dat ik iets anders met mijn leven wilde dan moeder worden. Dat is echt een oergevoel, zit in elke vezel in mijn lijf. De voors en tegens spelen geen rol bij mij. Ik wil gewoon een leven waarin geen ruimte is voor die moedertaken en verantwoordelijkheden.

Ik zal wel van alles missen, ach ja. Als je wel kinderen hebt, mis je weer andere dingen. Ik heb een heerlijk leven en dat is wat telt voor mij.

Ik ben overigens wel al jaren stiefmoeder, 'ingestapt' toen de jongste 10 maanden was. Ik ben praktisch en emotioneel heel betrokken en kan me vrij goed een voorstelling maken van het moederschap. Het heeft voor mij alleen maar bevestigd dat ik de juiste keuze heb gemaakt. En het heeft mij heel veel begrip gebracht voor moeders.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 25-03-2020 08:48
28.42% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 1 kind, gedeeltelijk door omstandigheden bij 1 gebleven. Dat was een hele verstandige keuze (doordat ik niet veel last heb gehad van rammelende eierstokken, kon ik goed rationeel nadenken of ik er nog 1 wilde). En ik ben erg blij met mijn keuze. Ik vind mijn kind fantastisch maar 1 blijkt toch wel mijn max te zijn, daar kom ik nu echt achter (mijn belasting is qua prikkels niet optimaal en ik maak mij snel zorgen, zeker nu kind richting de pubertijd gaat). Ik denk dat veel mensen keuzes maken omtrent kinderen obv de belasting in de jonge jaren, terwijl mi de belasting rond de middelbare school gemiddeld gesproken zwaarder is. Als je dan drie kinderen hebt, lijkt dat mij voor sommige gezinnen slopend.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil geen kinderen omdat ik kinderen gewoon niet leuk vind. Bovendien heb ik geen zin in de prikkels, stress, zorgen en kosten die er aan verbonden zijn. Daarnaast ben ik heel blij met ons vrije leven en een kind zou daar afbreuk aan doen. Partner vind het ook prima zo.
Alle reacties Link kopieren
Zelf heb ik lang nagedacht over een leven met of zonder kinderen. Ik ervaarde geen rammelende eierstokken gevoel en had jarenlang het gevoel van 50/50, beide zou goed zijn. Mijn partner stond er ook zo in. Af en toe spraken we erover maar lang bleef dit zo. Twijfel zat vooral in de vraag of ik het aan zou kunnen en willen, de drukte en levenslange verantwoordelijkheid. Dat is nogal wat. Aan de andere kant lijkt het me heel mooi om in het leven de rol van ouder te ervaren en een kind van mij en mijn man samen te zien opgroeien. Ook lijkt het me fijn als je kinderen volwassen zijn, dat familie gevoel (ik weet natuurlijk dat er geen garantie is op contact of een goede band). Uiteindelijk lijkt het me mooi om al die fasen in het leven mee te maken door de ogen van je kind.
Doordat ik meer in contact kwam met baby's via vriendinnen die ervoor gingen en met hen ook eerlijke gesprekken voerde, kreeg ik wat meer beeld hoe het zou zijn. En toen kwam er zowel bij mij als man (bij hem zelfs nog wat eerder) echt een gevoel van JA. Nog steeds realiseer ik me heel goed dat het geen roze wolk is en heel zwaar gaat worden, maar we willen het samen niet missen, die unieke band met je kind en nieuwe kanten van jezelf ontdekken als ouder.
Nu ben ik 12 weken zwanger. Grootste sprong in het diepe van ons leven!
Jij klinkt als iemand die nieuwsgierig is naar hoe het zou zijn, maar niet verlangt naar kinderen.
Zelf heb ik ze niet, geen verlangen naar, nooit gehad ook. Tuurlijk heb ik wel eens gedacht: hoe zou het voelen om zwanger te zijn, maar ik heb nooit die drang gehad. Voor mij is het een prima keuze, nooit spijt van gehad, en ik heb al lang de leeftijd niet meer dat het nog kan.

Luister naar je gevoel, dat is het enige wat leidend zou moeten zijn.
Alle reacties Link kopieren
icequeen2000 schreef:
25-03-2020 00:18
veel van terugkrijgt, ja als je geluk hebt, veel gezinnen waar het slecht loopt...
Ik vind dat je vrij agressief reageert in dit topic en dat lijkt me niet nodig. Sommige mensen willen geen kinderen en zijn daar gelukkig mee en sommige hebben wel die wens en zijn gelukkig met die keuze. Allebei even valide.
En ja, soms pakt het leven anders uit dan verwacht. De impact als je kinderen hebt en het is anders dan je verwachtte is misschien groter en lastiger, maar dat wil niet zeggen dat iedereen die kinderen heeft een achterlijke keuze heeft gemaakt of per definitie ongelukkig is/wordt.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Alle reacties Link kopieren
mij lijkt het eerder een onmogelijke opdracht om de juiste man te vinden om aan kinderen te beginnen, wat als je niet de juiste man vindt en toch nog graag kinderen wilt. of settelen meeste vrouwen dan voor minder. met het idee van het moet niet de perfecte man zijn maar de perfecte man zullen ze wel maken.
Alle reacties Link kopieren
Ik was wel nieuwsgierig en ben optimistisch, dus nauwelijks angsten. Mijn man had het oergevoel wel.

We zijn ervoor gegaan (ze zijn nu 3 en 4). Die keuze was verre van rationeel. En ja, ook gewoon omdat het een beetje bij het plaatje past. Dit zijn mijn ervaringen:

1. Zwangerschap is kut
2. De ratrace is zo hectisch als je hem zelf maakt
3. Maar bovenal: We willen ze voor geen goud meer kwijt en hebben heel veel zin ze te begeleiden en groter te zien groeien in alle opzichten.

Conclusie: zonder is ook prima. Je weet gewoon niet wat, en vooral wie je mist
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
Alle reacties Link kopieren
Ik wist vanaf mijn 12e dat kinderen niets voor mij zijn. Nog nooit een seconde over getwijfeld daarna (ben 34 nu) Voor partner hoeft het ook niet.
Dat is maar goed ook, aangezien we beide wat genetische dingen blijken te hebben.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
Ik wist al toen ik 10 was dat ik kinderen wilde, mijn zus wist toen al dat ze geen kinderen wilde. Allebei prima, ook volgens onze ouders. Het is er dus niet ingestampt, die oudere zus riep dat toen al.
Ik heb er drie en vind het heerlijk. Als het aan mij lag hadden we nog wel een vierde, maar mijn man vond drie echt genoeg. Het eerste half jaar was bij de oudste en middelste zwaar, daarna vind ik het allemaal erg meevallen. De derde was een heel makkelijke baby, die deed ik er echt bij. Maar nu ze 9 is, is zij weer meer werk dan haar zussen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven