Hoe weet je of je een kind (of meerdere) wilt?

24-03-2020 22:52 115 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen wilde. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar ik voel gewoon niet de drang tot voortplanting en de ratrace die daarop volgt. Een werkend leven naast een gezinsleven lijkt me ook echt afschuwelijk, laat staan dat je nooit meer een tel voor jezelf hebt in de eerste tropenjaren.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.

Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
kopstoot schreef:
25-03-2020 21:12
Ja ok, ik zou het uiteraard niet in beton gieten. Ik kan me heel goed voorstellen dat het voor de kleine leuk is als ze kan spelen met leeftijdsgenootjes. En inderdaad, het kan ook zijn dat ik juist zelf graag naar mijn werk zou willen blijven gaan als een 'break'. Juist dat baart me vaak zorgen: dat sommige ouders juist graag naar hun werk gaan om te ontsnappen van hun gezinsleven.
Wat baart je hier precies zorgen aan? Ik denk dat het heel normaal/gezond is om niet altijd alleen maar je gezinsleven te willen. Je bent tenslotte ook nog kopstoot, vriendin, collega, vrijwilliger, wat dan ook. Sommigen mensen zijn dat overigens niet, dat is ook prima.
d
Ik merk dat nu mijn kinderen ouder worden, het makkelijker wordt deze rollen ook weer te combineren, de kinderen snappen meer waar je mee bezig bent en kunnen bijvoorbeeld (in sommige gevallen) mee doen aan het vrijwilligerswerk, of spelen met kinderen van vrienden waardoor ik met een vriendin kan kletsen.

Je zult mij niet horen zeggen dat ik 'gelukkiger' ben geworden van mijn kinderen. Ik heb heel veel, ontelbaar veel gelukkige momenten die ik zonder hen niet gehad zou hebben, maar dan had ik vast iets anders gedaan waar ik gelukkig van werd. Mijn kinderwens heeft zich ook nooit gemanifesteerd in rammelende eierstokken, maar meer in een toekomstbeeld van gezellig aan tafel met kinderen die van alles willen weten en waar je er mee op uit kunt, pubers waar je de slappe lach of dikke strijd mee hebt en, wie weet later, volwassen kinderen waar je weer andere dingen mee kunt doen.
Hoe ik het wist? Geen idee, zeer gevoelsmatig en dus ook gevoelsmatig eraan begonnen. Één maand later was ik zwanger. Momenteel ligt dochter nummer 2 te slapen in mijn armen, vijf weken oud en ik voel (daar is ie weer: het gevoel :facepalm: ) dat ons gezin niet compleet is...

Het is druk met een dreumes van 14 maanden en een baby, tijd voor mijzelf/onszelf moet gepland worden maar het is het voor ons zó waard. :love: ik hoop dat wij ooit een derde kindje mogen verwelkomen.

Ben trouwens van nature wel georganiseerd en gestructureerd, dus ik zag deze drukte (die het inderdaad blijkt te zijn) niet als heel problematish. De tweede rolt zo mee in ons gezin. Daarnaast zijn man en ik enorme huismussen zonder FOMO. Dus onze weekenden en avonden zijn vaak leeg, vinden wij beide fijn en komen daardoor toe aan onze rust!
Alle reacties Link kopieren
Wat is/zijn FOMO?
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
26-03-2020 12:12
Wat is/zijn FOMO?
Fear Of Missing Out
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
Alle reacties Link kopieren
Kleinezon schreef:
26-03-2020 12:13
Fear Of Missing Out
thanks :idee:
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Ik kom uit een liefdevol gezin... en heb altijd al geweten dat het dat voor mij niet zou worden. Toen ik 10 was wist ik al dat ik geen kinderen wilde. Aan mijn lijf geen polonaise... Ik heb wel familie en vrienden met kinderen, en daar zitten ook leuke tussen, maar ik heb nooit maar dan ook nooit zelf gewild. Ik ben wel graag tante ;-). En mijn leven speel(de) zich niet af in de kroeg, integendeel. Ik was al heel jong full time aan het werk.
Ik ben altijd wel oprecht blij voor mensen die blij zijn met hun kinderen. Ik zeg altijd - en dat meen ik ook - dat ik ouders die hun kinderen goed opvoeden ware helden vind. Ik zou het niet gekund hebben.
icequeen2000 schreef:
25-03-2020 21:30
denk vooral waarom sommige zomaar aan kinderen beginnen is omdat de maatschappij dat verlangd, boy meets girl en dan kinderen met de eerste de beste waarmee het goed klikt. wat voor mij een moeilijker vraagstuk lijkt is hoe vind je iemand met wie je oud wilt worden, vroeger was het school maar dat is bij mij op niks uitgedraaid dus hoe dan wel? en thinder en speeddaten vind ik al op afrond van zielig en wanhopig.
Ik vind vooral mensen die zoveel vooroordelen hebben een beetje zielig. Eerlijk, ik snap wel dat dat het moeilijker voor je maakt om een leuke partner te vinden.
icequeen2000 schreef:
25-03-2020 12:28
mij lijkt het eerder een onmogelijke opdracht om de juiste man te vinden om aan kinderen te beginnen, wat als je niet de juiste man vindt en toch nog graag kinderen wilt. of settelen meeste vrouwen dan voor minder. met het idee van het moet niet de perfecte man zijn maar de perfecte man zullen ze wel maken.
Ik geloof niet in de perfecte man. Ben zelf ook niet perfect. Naar perfectie was ik dus ook niet naar op zoek. Wel naar een lieve, slimme, leuke man die er verzorgd uitziet. En die heb ik gevonden hoor. Best een knappe vent al zeg ik het zelf. En hij wil ook nog eens kinderen met me. Voor mij meer dan genoeg.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb één kind en heb nooit het 'oergevoel' ervaren van het moeten hebben van een kind.
Als kind zei ik dat ik kinderen wilde hebben, maar ik had een vervelende jeugd en ik denk dat ik iets hebben willen creëren wat ik zelf niet heb gehad. Dus kreeg ik jong en snel en onnadenkend een kind.
Nu zijn we bijna 12 jaar verder, elf jaar nadat dat eerste kind geboren is en heb ik besloten dat ik geen man meer wil, en zeker niet in mijn huis. Maar ik verken wel de opties van een tweede kindje. Dat oergevoel heb ik nog steeds niet, dus ik zal niet allerlei ingrepen doen om een kindje te krijgen, maar ik wil wel kijken of ik nog een kindje kan krijgen binnen mijn grenzen als alleenstaande vrouw met een tiener in huis. Gaat het niet, dan gaat het niet, en dan zal ik dat denk ik wel kunnen accepteren.
Alle reacties Link kopieren
kopstoot schreef:
25-03-2020 21:09
Ik heb een twijfel of ik misschien iets moois misloop en niet kan inhalen.
Of juist dat ik dat moois krijg en spijt krijg dat mijn leven is veranderd :@@:
Ik denk dat er ook een hoop mensen zijn die niet perse een echte kinderwens voelen, er toch aan begonnen zijn en toch een prima leven leiden met hun kinderen.
Het is (in de meeste gevallen) ook zo dat je realiteit gewoon de realiteit is en dat je leven met kinderen dan je leven is en heel gewoon voelt. Tuurlijk zal je wel momenten hebben dat je dan baalt dat je geen tijd hebt om rustig een boek te lezen, maar tegelijkertijd kun je je ook niet meer voorstellen hoe het leven zonder je kinderen was.

Ik ben bewust kindvrij, omdat ik denk dat ik mijn leven leuker vind zonder. Dat voelt eigenlijk helemaal niet als een echte keuze, dat is gewoon zo. Ik wil gewoon geen kinderen, ik wil de verantwoordelijkheid niet en ik wil zelf eigenaar zijn over mijn tijd en energie. ik hang heel erg aan mijn vrijheid (zowel mentaal als tijdtechnisch) en dat gaat sowieso niet echt in een leven met kinderen.
Maar ik denk ook dat ik opzich iemand ben die in beide levens (met en zonder kinderen) een prima leven zou kunnen leiden, omdat ik positief ben ingesteld en er altijd het beste van probeer te maken. En niet alles aan een leven met kinderen lijkt me heus stom.

Dus ik snap opzich best dat je het misschien echt gewoon niet weet. Maar ik denk dat beide paden je iets moois zullen brengen, dat je altijd iets misloopt van het andere pad. Je moet bij jezelf nagaan wat het beste bij jou en je partner past en accepteren dat je soms gewoon een keuze maakt en je niet weet wat het je brengen gaat.

En oja: Ik snap dat de keuze voor kinderen gezien wordt als een (ingrijpende) verandering en voor bewust kindvrij alsof je leven niet veranderd, maar ook als je geen kinderen hebt veranderd je leven. Er komen andere mogelijkheden en keuzes op je pad, je ontwikkelt jezelf verder etc waardoor je leven echt wel veranderd. Het voelt misschien minder groots en minder duidelijk, omdat je bij mensen met kinderen echt duidelijke fases meemaakt met de groei van hun kinderen en de die fases zijn in een kindvrij leven minder zichtbaar. Maar juist doordat je meer tijd en energie over hebt, ontwikkel je je ook op meerdere gebieden.
roxy21 wijzigde dit bericht op 26-03-2020 20:51
15.41% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
icequeen2000 schreef:
26-03-2020 00:03
waarom zou je bij je droomman geen checklist of verwachtingen mogen hebben? dan kun je even goed alleen blijven, want dan denk ik niet dat je het lang uithoudt als je voor een man gaat die niet aan je verwachtingen doet.
Dat zegt ze toch helemaal niet? Ze bedoelt alleen dat je er niet gelijk torenhoge verwachtingen van moet hebben (van het daten an sich dus), dat het best even kan duren voordat je iemand tegenkomt die echt bij je past.

En speeddaten of Tinder als zielig bestempelen.. dat vind ik dan weer zielig. Je komt nogal gefrustreerd/verbitterd op mij over.
Alle reacties Link kopieren
Hier lange tijd geen oerwens. Maar toen ik rond mijn 29e een vriendin zag die moeder werd én daarna nog redelijk zichzelf was, dacht ik: het kan dus wel!
Alle reacties Link kopieren
.
aviendha wijzigde dit bericht op 26-03-2020 23:32
Reden: Niet nodig
99.47% gewijzigd
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren
En, ben je er al uit Kopstoot?
Alle reacties Link kopieren
Het is voor nu even in behandeling genomen door mij en vriend.
We zijn er nog niet over uit, maar er speelt geen druk verder. We zijn allebei tevreden met ons leven zoals het nu is, dat scheelt :-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven