Kinderen
alle pijlers
Hoe eerlijk ben je tegen je kind - tandenfee en overlijden
woensdag 6 mei 2020 06:23
Vanaf het moment dat ik wist dat ik moeder zou worden, heb ik me voorgenomen om altijd zo eerlijk mogelijk tegen mijn kinderen te zijn. Iedere vraag die zij zouden stellen, wilde ik zo goed mogelijk beantwoorden. Ik wil dat ze alles kunnen vragen, en dat ze ook weten dat ze een eerlijk antwoord krijgen.
Op dit moment twijfel ik aan mijn eigen opvoedwijze hierin.
De tandenfee bestaat niet, de kerstman ook niet en de paaseieren worden verstopt door papa en mama. Als iemand dood gaat, wordt iemand geen ster en gaat die persoon niet slapen.
Maar doe ik dit wel goed? Ontneem ik mijn kinderen niet het stukje magie die voor veel mensen om hun kindertijd heen hangt?
Is de wereld die ik ze laat zien niet te hard, is er een goede reden die ik over het hoofd zie om mijn kinderen wat vaker in een waan te laten?
Hoe doen jullie dit? En waarom?
Reden van mijn twijfel is een recent overlijdensgeval binnen de familie. Mijn kinderen (met name de oudste, kleuterleeftijd) krijgen allerlei verhalen te horen (van de hemel tot veranderen in bloemen, van iemand die voor altijd gaat slapen tot mijn versie: dat niemand het zeker weet, maar dat ik denk dat een lichaam kapot is en niet meer kan herstellen, en dat iemand niet langer bestaat, zoals vóór een geboorte / zwangerschap).
Op dit moment twijfel ik aan mijn eigen opvoedwijze hierin.
De tandenfee bestaat niet, de kerstman ook niet en de paaseieren worden verstopt door papa en mama. Als iemand dood gaat, wordt iemand geen ster en gaat die persoon niet slapen.
Maar doe ik dit wel goed? Ontneem ik mijn kinderen niet het stukje magie die voor veel mensen om hun kindertijd heen hangt?
Is de wereld die ik ze laat zien niet te hard, is er een goede reden die ik over het hoofd zie om mijn kinderen wat vaker in een waan te laten?
Hoe doen jullie dit? En waarom?
Reden van mijn twijfel is een recent overlijdensgeval binnen de familie. Mijn kinderen (met name de oudste, kleuterleeftijd) krijgen allerlei verhalen te horen (van de hemel tot veranderen in bloemen, van iemand die voor altijd gaat slapen tot mijn versie: dat niemand het zeker weet, maar dat ik denk dat een lichaam kapot is en niet meer kan herstellen, en dat iemand niet langer bestaat, zoals vóór een geboorte / zwangerschap).
woensdag 6 mei 2020 08:20
Er zit denk ik een groot verschil tussen mee gaan in het fantasiespel van een kind (doen alsof je een hapje zandtaart neemt) en jouw fantasie aan een kind opleggen (actief melden dat Sinterklaas alles ziet en ze dus lief moeten zijn). Jij bent immers de ouder, wat jij zegt is heilig.elein schreef: ↑06-05-2020 07:35Ik vraag me altijd af of fantasiespel helemaal niet bestaat in huishoudens waar mensen zeggen "ik ben altijd eerlijk tegen mijn kind".
"Mama ik ben een ridder!" - Nee lieverd, je bent niet van adel, je bent een meisje en je hebt geen lintje gekregen, je kan helemaal geen ridder zijn.
"Papa ik heb een lekkere taart voor je gebakken, wil je proeven?" Nee hoor, dat is gewoon zand met een schelp erop, dat ga ik echt niet eten.
En als dat wel kan snap ik echt niet waarom dat wel mag en Sinterklaas, Paashaas enz niet, tenzij een andere reden (bij ons is de tandenfee niet actief omdat dochter in staat is om de hele nacht wakker te blijven om hallo te zeggen).
Mijn insteek is ook dat ik niet lieg tegen mijn kinderen. Dat is overigens iets anders dan dat ik altijd ongevraagd al mijn kennis met ze deel. Dus als we naar disneyland gaan ga ik niet vooraf actief vertellen dat de Mickey Mouse die ze daar rond zien lopen eigenlijk een verkleed persoon is. Maar als ze er om vragen krijgen ze wel een eerlijk antwoord. Voor sinterklaas geldt het zelfde. Maar ik ga dus ook niet allerlei verhalen zitten bedenken over hoe sinterklaas de cadeautjes binnen krijgt of hulpsinterklazen inzetten.
En dus heb ik mijn kinderen eigenlijk nooit hoeven te vertellen dat Sinterklaas niet bestond terwijl het toch magisch genoeg kon zijn. Tot een bepaalde leeftijd lopen feiten en fictie door elkaar heen en kan Sinterklaas tegelijkertijd wel en niet bestaan. En op een gegeven moment houdt dat gewoon op.
Dat zelfde geldt uiteraard ook voor het geloof in Mickey Mouse, Dora, de broccoli bomen in sesamstraat, eenhoorns etc.. Het grappige is dat ik echt niemand ken die ooit met zijn kind is gaan zitten om 'het geheim van Mickey Mouse' te vertellen. En toch ken ik niemand boven de 10 die daar nog in gelooft*.
* Uitzonderd mensen met een mentale beperking die bv functioneren op het niveau van een 4 jarige
woensdag 6 mei 2020 08:20
Kan prima. Hoe moeten die zaadjes dan ooit vanuit de piemel in de eierstokken komen? Als een kind dat echt wil weten kun je dat prima in kindertaal uitleggen.Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2020 08:16Een kleuter dus uitleggen wat neuken is?
Lijkt me niet gezond.
woensdag 6 mei 2020 08:25
Ik ben toch echt heel benieuwd hoe het bij jou dan wel gegaan is. Jouw kinderen hebben tot hun tiende geloofd in de ooievaar, tot de juf ze uit de droom hielp?Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2020 08:16Een kleuter dus uitleggen wat neuken is?
Lijkt me niet gezond.
woensdag 6 mei 2020 08:26
Ik ben vrij eerlijk over alles tegen mijn zoon. Je kan ze niet overal van afschermen. Ik probeer dingen wel op zijn niveau uit te leggen. En niet teveel in detail te gaan, ik geef antwoord op zijn vragen, maar niet meer dan dat. Geef hem ook even tijd om het te verwerken. Overigens op het moment dat je informatie geeft die niet leeftijds-appropriate is (sorry kom even niet op het nederlandse woord!) dan heb ik het idee dat ze het ook niet echt opslaan ofzo...
Bijvoorbeeld:
Zoon (4 jaar): mama waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: ok
Zoon (jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: ok
Zoon (weer een jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: maar hoe komt dat zaadje dan in jouw buik?
Ik: via papa's piemel
Hij: NEEEE, dat lieg je
Bijvoorbeeld:
Zoon (4 jaar): mama waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: ok
Zoon (jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: ok
Zoon (weer een jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: maar hoe komt dat zaadje dan in jouw buik?
Ik: via papa's piemel
Hij: NEEEE, dat lieg je
woensdag 6 mei 2020 08:33
Wat betreft Sinterklaas: dit jaar kwam zoon opeens met de vraag of de paashaas nou wel of niet bestond, omdat wij altijd de eieren voor hem verstopten. Dus ik heb hem vertelt dat die niet bestond, maar dat dit een traditie is en dat grote mensen zulke dingen doen voor kinderen. Toen vroeg hij: zijn er dan nog meer dingen die niet echt zijn? Dus ik zei: ja, dat klopt, maar daar kom je vanzelf achter.
Wij liegen er niet over, maar ik ga hem ook geen kinder-ervaringen afnemen door alles direct te vertellen
Wij liegen er niet over, maar ik ga hem ook geen kinder-ervaringen afnemen door alles direct te vertellen
woensdag 6 mei 2020 08:34
Toevallig eergister nog aan kleuter (5 jaar) verteld. Met een voorlichtingsboek voor kleuters/jonge kinderen. Hij had er nog aanvullende vragen over (hoe doen twee vrouwen dat dan, vrijen?). En die heb ik ook eerlijk beantwoord op kleuterniveau.Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2020 08:16Een kleuter dus uitleggen wat neuken is?
Lijkt me niet gezond.
In mijn optiek niks mis met vragen van een kleuter eerlijk beantwoorden. Dat is wat anders dan uit jezelf ineens met een hele bak informatie komen. Als ze er om vragen zijn ze er aan toe, naar mijn mening. Ik geef dan steeds stukjes informatie over die specifieke vraag en check af of dat de vragen beantwoordt of dat hij nog meer vragen heeft. Hij heeft maandag en dinsdag ook veel oorlog gerelateerde vragen gesteld a.d.h.v. dodenherdenking en bevrijdingsdag.
Wij hanteren thuis dus ook de regel over alles eerlijk zijn. Dus je krijgt ook geen vierkante ogen van televisie kijken, en van kauwgom doorslikken krijg je geen kauwgomboom in je buik. En als je dood bent, word je geen sterretje en ga je niet naar de hemel.
De enige uitzondering die we op dit alles maken is het Sinterklaas verhaal. Als het aan mijn vriend lag zouden we die uitzondering niet maken overigens.
nijntje* wijzigde dit bericht op 06-05-2020 08:35
0.12% gewijzigd
woensdag 6 mei 2020 08:35
Ik had hetzelfde dilemma, maar het loste zich vanzelf op. Zo vertelde ik meteen over hulpsinterklazen. Maar als de schoenen's ochtends gevuld bleken, kozen de kinderen aanvankelijk voor de magie van Sinterklaas. Naarmate ze ouder werden, kwam dan de vraag of ik geholpen had - maar ook dan bleef de magie. Sterker nog, ze zijn nu 14+ en voeren nu zelf het ritueel met de zak op: er is er een die ze stilletjes voor de voordeur zet, op de ramen bonkt, langdurig aanbelt en rond het huis rent om via de achterdeur binnen te komen en 'onschuldig' aan te sluiten bij de anderen die 'verbaasd' ontdekken dat er cadeautjes (van lootjes) voor de deur staan.
woensdag 6 mei 2020 08:37
Die paashaas daar hebben ze hier nooit écht in geloofd, waarschijnlijk omdat ik altijd precies bleek te weten waar de laatste eieren lagen 
.
Maar het zoeken vinden ze zo leuk dat ik er nu, eind basisschool, nog ieder jaar aan vast zit. Ik heb al twee jaar gevraagd of ik ze die eieren niet gewoon zo mag geven, maar ze willen er niks van weten.
.Maar het zoeken vinden ze zo leuk dat ik er nu, eind basisschool, nog ieder jaar aan vast zit. Ik heb al twee jaar gevraagd of ik ze die eieren niet gewoon zo mag geven, maar ze willen er niks van weten.
woensdag 6 mei 2020 08:41
Wat leuk dat ze dat doen!yette schreef: ↑06-05-2020 08:35Ik had hetzelfde dilemma, maar het loste zich vanzelf op. Zo vertelde ik meteen over hulpsinterklazen. Maar als de schoenen's ochtends gevuld bleken, kozen de kinderen aanvankelijk voor de magie van Sinterklaas. Naarmate ze ouder werden, kwam dan de vraag of ik geholpen had - maar ook dan bleef de magie. Sterker nog, ze zijn nu 14+ en voeren nu zelf het ritueel met de zak op: er is er een die ze stilletjes voor de voordeur zet, op de ramen bonkt, langdurig aanbelt en rond het huis rent om via de achterdeur binnen te komen en 'onschuldig' aan te sluiten bij de anderen die 'verbaasd' ontdekken dat er cadeautjes (van lootjes) voor de deur staan.
Hier blijven ze stug hun schoen zetten, inclusief water voor het paard en liedjes zingen... Ik heb wel het verschijnsel schoenkadootjes afgeschaft, vind het zoveel gedoe om 2-3x voor allebei een klein maar toch leuk én min of meer gelijkwaardig kadootje te verzinnen. Ze krijgen nu in die drie weken alleen af en toe iets te snoepen. Ik moest wel beloven dat het totale kado-budget hetzelfde zou blijven
.
woensdag 6 mei 2020 08:53
Wat een onzin. Iemand eerder heeft al uitgelegd wat je dan vertelt. Je gaat een kleuter geen pornoverhaal vertellen ofzo hoor.Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2020 08:16Een kleuter dus uitleggen wat neuken is?
Lijkt me niet gezond.
woensdag 6 mei 2020 08:54
Hier heeft dochter heel lang geloofd in sinterklaas en ik ben er gewoon in meegegaan. Pas rond groep 7 kwam ze met vragen en heb ik uiteindelijk verteld hoe het zat. We hebben er samen om gelachen en over tot de orde van de dag.
Ze heeft er echt niks aan overgehouden.
Wel vaak commentaar op gekregen trouwens, 'gelooft ze nog'??? Uh ja!
Ze heeft er echt niks aan overgehouden.
Wel vaak commentaar op gekregen trouwens, 'gelooft ze nog'??? Uh ja!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 6 mei 2020 08:57
Hier geef ik ook eerlijk antwoord op vragen. Natuurlijk een beetje gericht op leeftijd/ontwikkeling. Op het moment dat het over sint/ kerstman/ paashaas /tandenfee gaat vraag ik eerst: wat denk je zelf. En het grappige is bij onze pragmatische oudste komt er dan een antwoord dat ze denkt dat het niet echt is. En daar geef ik haar dan gelijk in. Bij onze magische jongste verzint ze dan een heel verhaal over hoe de paashaas alle eieren tilt. En dan zeg ik iets als dat heb je goed bedacht. Klaar.
Hier idd seksuele voorlichting met 6 want ze stelde na 2 jaar elke maand een paar vragen inderdaad eindelijk de vraag hoe het zaadje dan in mama kwam. Wat ze niet vraagt vertel ik niet op zo’n leeftijd. Maar wat ze wel vraagt krijgt ze antwoord op.
Hier idd seksuele voorlichting met 6 want ze stelde na 2 jaar elke maand een paar vragen inderdaad eindelijk de vraag hoe het zaadje dan in mama kwam. Wat ze niet vraagt vertel ik niet op zo’n leeftijd. Maar wat ze wel vraagt krijgt ze antwoord op.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 6 mei 2020 08:57
Mijn ouders hebben mij ook nooit verteld over de tandenfee of kerstman of paashaas, dat is inderdaad in Nederland niet echt gebruikelijk toch? Al komt dat misschien wel steeds meer. Ik heb daar ook nooit op school over gehoord ofzo. Ja over de kerstman hoorde je wel met kerst, met kleurplaten etc., maar dat beschouwde iedereen gewoon als een verzinsel.
Wel lieten onze ouders ons in Sinterklaas geloven, en dat was echt superleuk elk jaar. Dat had ik echt niet willen missen. Je onthoudt je kinderen dan echt iets vind ik.
Wel lieten onze ouders ons in Sinterklaas geloven, en dat was echt superleuk elk jaar. Dat had ik echt niet willen missen. Je onthoudt je kinderen dan echt iets vind ik.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
woensdag 6 mei 2020 09:00
Zo grof hoeft dat dus niet, maar mijn kinderen vroegen wel als kleuter door naar hoe dat zaadje dan door de man in de buik van de vrouw werd gestopt. Bij mijn oudste schrok ik daarvan, dus die heb ik naar juf verwezen. Bij mijn jongste uitgelegd dat de man zijn piemel in het babygaatje van de vrouw stopt (je hebt daar drie gaten, die ik met de functie heb benoemd). Jongste dus grote ogen van verbazing, ze vond het zeer onwaarschijnlijk ‘dus papa heeft zijn piemel in jouw babygaatje gestopt?’ Ja, maar dat doet hij nu niet meerPindakaasjes schreef: ↑06-05-2020 08:16Een kleuter dus uitleggen wat neuken is?
Lijkt me niet gezond.
woensdag 6 mei 2020 09:02
We doen het hier een beetje half. De kinderen (3 en 5) hebben voor ons paaseieren verstopt omdat wij dat ook voor hen hadden gedaan.
Ik had gezegd dat de paashaas niet bestond en toen zei jongste een week later: "Ik denk dat de paashaas toch bestaat."
Kerstman hebben we nooit actief gevoed. Daarvan weten ze dat wij de cadeaus kopen.
Sinterklaas dat doen we wel actief, maar als ze daar vragen over hebben zeg ik vaak ook wel "wat denk jij dan?"
Vond en vind sinterklaas echt heel leuk, ook als kind, en heb me nooit verraden gevoeld oid, dus dat trauma heb ik niet. Ik kan me niet eens herinneren dat het me verteld is of dat ik er groots achterkwam dat hij niet bestond...
Ik had gezegd dat de paashaas niet bestond en toen zei jongste een week later: "Ik denk dat de paashaas toch bestaat."
Kerstman hebben we nooit actief gevoed. Daarvan weten ze dat wij de cadeaus kopen.
Sinterklaas dat doen we wel actief, maar als ze daar vragen over hebben zeg ik vaak ook wel "wat denk jij dan?"
Vond en vind sinterklaas echt heel leuk, ook als kind, en heb me nooit verraden gevoeld oid, dus dat trauma heb ik niet. Ik kan me niet eens herinneren dat het me verteld is of dat ik er groots achterkwam dat hij niet bestond...
woensdag 6 mei 2020 09:10
Onze kinderen hebben net zoals mijn man en ik vroeger alleen in sinterklaas geloofd. Ik ben ook verbaasd om te lezen hier over de tandenfee, kerstman en paashaas. Wij hebben nooit geld gegeven als er een tand uit was. Met Pasen moesten de kinderen binnen blijven en dan ging mijn man chocolade eieren verstoppen in de tuin. Als ze ze dan allemaal gevonden hadden wilden ze vaak nog een keer en begon het ritueel weer opnieuw.
Uitleggen aan de kinderen was dood gaan is vonden wij moeilijk om uit te leggen en we hebben ook eerlijk tegen de kinderen gezegd dat niemand dat echt weet. Ze zien wel dat het iets heel ergs is en dat je dan verdrietig bent. Op een jaar tijd is eerst mijn moeder, toen mijn oma en kort daarna mijn vader overleden. Toen het jaar daarop mijn schoonmoeder ernstig ziek werd en in een hospice terecht kwam en wij de kinderen voor gingen bereiden dat ook zij binnenkort dood zou gaan toen zei de oudste wel meteen van dus oma zien we ook nooit meer terug. Kinderen gaan dan toch nadenken en dan krijg je de vraag van ga ik dan ook dood. Daar hebben we ook eerlijk ja op gezegd maar dat dat nog heel erg lang duurt.
Uitleggen aan de kinderen was dood gaan is vonden wij moeilijk om uit te leggen en we hebben ook eerlijk tegen de kinderen gezegd dat niemand dat echt weet. Ze zien wel dat het iets heel ergs is en dat je dan verdrietig bent. Op een jaar tijd is eerst mijn moeder, toen mijn oma en kort daarna mijn vader overleden. Toen het jaar daarop mijn schoonmoeder ernstig ziek werd en in een hospice terecht kwam en wij de kinderen voor gingen bereiden dat ook zij binnenkort dood zou gaan toen zei de oudste wel meteen van dus oma zien we ook nooit meer terug. Kinderen gaan dan toch nadenken en dan krijg je de vraag van ga ik dan ook dood. Daar hebben we ook eerlijk ja op gezegd maar dat dat nog heel erg lang duurt.
woensdag 6 mei 2020 09:10
Hoi to,mums2b schreef: ↑06-05-2020 06:54De vraag over wat er gebeurd met een overledene heb ik wel beantwoord met dat iemand vaak begraven of gecremeerd wordt. Zodra die vraag speelt denk ik dat er een antwoord op moet komen, ook omdat fantasie soms enger kan zijn dan realiteit?
Bij mij ligt de grens van wat een kind moet weten, ongeveer op het punt waar de vragen liggen. Wat ze willen weten, vertel ik, waar ze geen vragen over hebben laat ik achterwege. Tenzij ik denk dat het een geruststellende aanvulling is.
Wat zou jouw aanpak zijn? Zou je de vraag "skippen" zeg maar of geef je dan een antwoord wat wat kindvriendelijker klinkt?
Niet alles gelezen, maar wil hier even specifiek op reageren. Mijn moeder is 5 maanden geleden overleden en ik heb mijn kinderen (3,4,en13) inderdaad zo eerlijk mogelijk verteld wat er dan gebeurt. Die van 13 wist dat natuurlijk wel. Ze zijn ook bij de uitvaart geweest en ik heb zo eerlijk en neutraal mogelijk verteld wat cremeren inhoud. Overigens was dat ook het advies dat in de boekjes stond die ik van de uitvaartonderneemster geleend had, en dat sloot gelukkig aan bij hoe ik het zelf zie. Zelf geloof ik niet in sterretjes en hemel enzo, dus daar hebben we het niet zo specifiek over gehad. We hebben het nu vooral nog over de leuke dingen van oma en dat we haar nog wel eens missen. Kortom, volgens mij sluit dat ook aan bij de manier waarop jij het hebt aangepakt.
Verder hier ook geen tandenfee en kerstman, maar wel sinterklaas, haha. Er zijn genoeg echte belevenissen die ook leuk zijn. Onze kip heeft net een paar eitjes uitgebroed en dochters vonden dat proces geweldig...ineens die schattige kuikentjes....eigenlijk net zo wonderlijk als een tandenfee, maar dan echt.
woensdag 6 mei 2020 09:15
Toen ik als kind erachter kwam dat Sinterklaas niet bestond, voelde ik mij voorgelogen.
Mijn vertrouwen in mijn ouders heeft toen voor een bepaalde periode een deuk opgelopen.
Ik besloot daarom, je voelt hem al aankomen, om het anders te gaan doen.
Jonge kinderen gaan door een periode heen die de magische fase wordt genoemd.
Dit is onderdeel van hun ontwikkeling en ik zou die zelf niet willen belemmeren door dat weg te nemen.
Daarom heb ik destijds een oplossing bedacht waar ik mij in kon vinden.
Het is heel lastig om vooraf te beslissen dit doe ik goed of fout.
Ik ga er vanuit dat iedere ouder handelt in het belang van hun kind.
En dan kom je er achteraf soms achter dat je het beter zus of zo had kunnen doen, maar dat maakt je in mijn ogen geen slechte ouder, je had immers het beste voor ogen voor je kind.
Het volgende heb ik gedaan.
Sinterklaasviering en intocht en alle feestdagen gewoon gevierd op het moment dat het bij hem ging spelen.
Hij ging bijvoorbeeld zelf zijn schoen zetten.
Mijn zoon kwam uit zichzelf met de tandenfee en soms ruilde ik zijn tand om onder zijn kussen voor een kleinigheidje en soms ook niet.
Bij alle vraagstukken die hij voor mij had hebben we een gesprekje gehad over hoe hij daarover dacht.
Toen hij begon te twijfelen aan Sinterklaas vanwege het Sinterklaasjournaal hebben we het daar dus over gehad.
Wat denk je zelf?vroeg ik dan.
Hij antwoordde dat alles in films en op televisie door acteurs wordt gedaan en dus waren dit acteurs.
Sinterklaas en de echte Pieten hadden hier volgens hem geen tijd voor, die waren te druk met cadeautjes en kruidnoten.
Op die manier ga ik mee in zijn beleving.
Nu is hij ouder en in de puberteit en hebben we nog steeds die gesprekken.
Bijvoorbeeld over het geloven in een god.
Wij zijn zelf niet gelovig en ik wil hem leren zelf na te denken over dingen.
Bijvoorbeeld: bestaat er een God?
Nou goed na alle theorieën en bewijzen kwam hij tot de conclusie dat het niet kan bestaan omdat je het niet ziet.
Toen zei ik inderdaad en ik geloof daarom ook niet in zuurstof.
Hierdoor kreeg het gesprek gelijk weer stof om over na te denken.
Een heel lang verhaal kort.
Als ik terug kijk naar toen hij jong was ben ik tevreden met de keuze die ik toen heb genomen om mee te gaan in zijn beleving en daar informatie aan toe te voegen.
Hij lijkt er zelf ook blij mee te zijn.
Hij heeft zelf Sinterklaas in zijn leven gehaald en zelf besloten dat het niet echt was.
Ik zei trouwens nooit je hebt gelijk als hij wat bedacht.
Soms zei ik dat denk ik ook of verwonderde ik mij... zal dat zo zijn?
En toen hij ouder werd voegde ik soms stof tot nadenken toe.
Ik begrijp je dilemma en hopelijk kun je iets met alle tips.
Mijn vertrouwen in mijn ouders heeft toen voor een bepaalde periode een deuk opgelopen.
Ik besloot daarom, je voelt hem al aankomen, om het anders te gaan doen.
Jonge kinderen gaan door een periode heen die de magische fase wordt genoemd.
Dit is onderdeel van hun ontwikkeling en ik zou die zelf niet willen belemmeren door dat weg te nemen.
Daarom heb ik destijds een oplossing bedacht waar ik mij in kon vinden.
Het is heel lastig om vooraf te beslissen dit doe ik goed of fout.
Ik ga er vanuit dat iedere ouder handelt in het belang van hun kind.
En dan kom je er achteraf soms achter dat je het beter zus of zo had kunnen doen, maar dat maakt je in mijn ogen geen slechte ouder, je had immers het beste voor ogen voor je kind.
Het volgende heb ik gedaan.
Sinterklaasviering en intocht en alle feestdagen gewoon gevierd op het moment dat het bij hem ging spelen.
Hij ging bijvoorbeeld zelf zijn schoen zetten.
Mijn zoon kwam uit zichzelf met de tandenfee en soms ruilde ik zijn tand om onder zijn kussen voor een kleinigheidje en soms ook niet.
Bij alle vraagstukken die hij voor mij had hebben we een gesprekje gehad over hoe hij daarover dacht.
Toen hij begon te twijfelen aan Sinterklaas vanwege het Sinterklaasjournaal hebben we het daar dus over gehad.
Wat denk je zelf?vroeg ik dan.
Hij antwoordde dat alles in films en op televisie door acteurs wordt gedaan en dus waren dit acteurs.
Sinterklaas en de echte Pieten hadden hier volgens hem geen tijd voor, die waren te druk met cadeautjes en kruidnoten.
Op die manier ga ik mee in zijn beleving.
Nu is hij ouder en in de puberteit en hebben we nog steeds die gesprekken.
Bijvoorbeeld over het geloven in een god.
Wij zijn zelf niet gelovig en ik wil hem leren zelf na te denken over dingen.
Bijvoorbeeld: bestaat er een God?
Nou goed na alle theorieën en bewijzen kwam hij tot de conclusie dat het niet kan bestaan omdat je het niet ziet.
Toen zei ik inderdaad en ik geloof daarom ook niet in zuurstof.
Hierdoor kreeg het gesprek gelijk weer stof om over na te denken.
Een heel lang verhaal kort.
Als ik terug kijk naar toen hij jong was ben ik tevreden met de keuze die ik toen heb genomen om mee te gaan in zijn beleving en daar informatie aan toe te voegen.
Hij lijkt er zelf ook blij mee te zijn.
Hij heeft zelf Sinterklaas in zijn leven gehaald en zelf besloten dat het niet echt was.
Ik zei trouwens nooit je hebt gelijk als hij wat bedacht.
Soms zei ik dat denk ik ook of verwonderde ik mij... zal dat zo zijn?
En toen hij ouder werd voegde ik soms stof tot nadenken toe.
Ik begrijp je dilemma en hopelijk kun je iets met alle tips.
woensdag 6 mei 2020 09:39
Zo ging het hier ook. Alleen nichtje zaaide enige verwarring op 4-jarige leeftijd door te beweren dat ze ook echt wel een piemel had maar dat die thuis op haar nachtkastje lag. Zoon geloofde zijn pa toch wel toen die zei dat een piemel er echt niet vanaf kan vallen.mindervanmij schreef: ↑06-05-2020 08:26Ik ben vrij eerlijk over alles tegen mijn zoon. Je kan ze niet overal van afschermen. Ik probeer dingen wel op zijn niveau uit te leggen. En niet teveel in detail te gaan, ik geef antwoord op zijn vragen, maar niet meer dan dat. Geef hem ook even tijd om het te verwerken. Overigens op het moment dat je informatie geeft die niet leeftijds-appropriate is (sorry kom even niet op het nederlandse woord!) dan heb ik het idee dat ze het ook niet echt opslaan ofzo...
Bijvoorbeeld:
Zoon (4 jaar): mama waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: ok
Zoon (jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: ok
Zoon (weer een jaar later): mama, waar komen baby's vandaan?
Ik: uit hun moeders buik
Hij: maar hoe komen ze daar dan in?
Ik: In mama's buik zitten eitjes, en als daar een zaadje van papa bijkomt, dan kan er een baby gaan groeien...
Hij: maar hoe komt dat zaadje dan in jouw buik?
Ik: via papa's piemel
Hij: NEEEE, dat lieg je
Opa stierf plotseling toen hij vier jaar was. Hij heeft opa nog gezien (en getest of opa ook echt niet gewoon stiekem deed alsof) en is bij de uitvaart gewoon gaan spelen met Duplo naast de kist.
Ik volg gewoon, net als in bovenstaande quote, zijn behoefte aan informatie en vertel niet meer dan wat er op dat moment gevraagd wordt. Dat Sinterklaas nep is wist hij vrij vroeg maar ik denk dat hij er gewoon nooit echt in heeft geloofd. Hij vond het wel leuk al dat Sintgedoe maar vertelde met vijf jaar aan oma dat Sint gewoon een verklede meneer is. De paasklokken van oma vond hij nog stommer dan een haas met een mandje eieren op zijn rug. Maar de race wie de meeste eieren kan vinden blijft hij nog steeds leuk vinden. Aan fantasiespel overigens geen gebrek.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 6 mei 2020 09:40
Hoewel wel opgegroeid met Sinterklaas heb ik daar zelf nooit in geloofd. Ik vond het altijd al een idioot verhaal. Ik schijn ook altijd “dat kan toch niet” gezegd te hebben. Ik deed gezellig mee, maar ik schijn altijd te hebben aangegeven het onzin te vinden. Toen het dat eindelijk officieel onzin was, was dat een bevestiging.
De tandenfee of de paashaas deden wij niet aan.
Over de dood en seks etc. liegen vind ik niets. Je kunt prima tegen een kind zeggen dat iedereen daar anders over denkt, net zoals ook andere dingen elk gezin anders gaan.
De tandenfee of de paashaas deden wij niet aan.
Over de dood en seks etc. liegen vind ik niets. Je kunt prima tegen een kind zeggen dat iedereen daar anders over denkt, net zoals ook andere dingen elk gezin anders gaan.
