Hoe eerlijk ben je tegen je kind - tandenfee en overlijden

06-05-2020 06:23 87 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vanaf het moment dat ik wist dat ik moeder zou worden, heb ik me voorgenomen om altijd zo eerlijk mogelijk tegen mijn kinderen te zijn. Iedere vraag die zij zouden stellen, wilde ik zo goed mogelijk beantwoorden. Ik wil dat ze alles kunnen vragen, en dat ze ook weten dat ze een eerlijk antwoord krijgen.
Op dit moment twijfel ik aan mijn eigen opvoedwijze hierin.

De tandenfee bestaat niet, de kerstman ook niet en de paaseieren worden verstopt door papa en mama. Als iemand dood gaat, wordt iemand geen ster en gaat die persoon niet slapen.

Maar doe ik dit wel goed? Ontneem ik mijn kinderen niet het stukje magie die voor veel mensen om hun kindertijd heen hangt?
Is de wereld die ik ze laat zien niet te hard, is er een goede reden die ik over het hoofd zie om mijn kinderen wat vaker in een waan te laten?

Hoe doen jullie dit? En waarom?

Reden van mijn twijfel is een recent overlijdensgeval binnen de familie. Mijn kinderen (met name de oudste, kleuterleeftijd) krijgen allerlei verhalen te horen (van de hemel tot veranderen in bloemen, van iemand die voor altijd gaat slapen tot mijn versie: dat niemand het zeker weet, maar dat ik denk dat een lichaam kapot is en niet meer kan herstellen, en dat iemand niet langer bestaat, zoals vóór een geboorte / zwangerschap).
mums2b schreef:
06-05-2020 06:54
De vraag over wat er gebeurd met een overledene heb ik wel beantwoord met dat iemand vaak begraven of gecremeerd wordt. Zodra die vraag speelt denk ik dat er een antwoord op moet komen, ook omdat fantasie soms enger kan zijn dan realiteit?
Bij mij ligt de grens van wat een kind moet weten, ongeveer op het punt waar de vragen liggen. Wat ze willen weten, vertel ik, waar ze geen vragen over hebben laat ik achterwege. Tenzij ik denk dat het een geruststellende aanvulling is.
Wat zou jouw aanpak zijn? Zou je de vraag "skippen" zeg maar of geef je dan een antwoord wat wat kindvriendelijker klinkt?
Wat betreft overlijden:
Toen bij de vader een van de honden stierf hebben ze stiefzoon verteld dat deze nu in de ruimte was en vandaar uit alles kon zien. Nog redelijk lang sprak hij daarna de wens uit dat de hond zou terugkomen.
Toen wij vorig jaar een doodgereden vos vonden, zijn we die samen gaan begraven. Onderweg heeft hij bloemen geplukt en een liedje gezongen en eens het dier onder de grond stak heb ik hem verteld hoe het lichaam zou vergaan en zelf voedsel werd. Daar hij het weken later nog aan een buurkind vertelde, geeft wel aan dat het indruk had gemaakt.

De toekomst zal moeten uitwijzen wat de beste voorbereiding was.

Of wat ze behoren te weten echt afhangt van wat ze zelf vragen betwijfel ik. Over de oorsprong van vlees krijgen we bv. geen vragen, maar het leek mij toch nuttig dat hij wist dat er hiervoor dieren stierven. Daarnaast stelt hij zijn vragen over de voortplanting voornamelijk aan mij en niet aan zijn moeder, dus ik meen dat je soms te laat kunt zijn als je wacht tot een vraag uitgesproken wordt.
Ik ben gestopt met vlees eten toen ik de waarheid wist.
Alle reacties Link kopieren
Serieuze vragen beantwoord ik eerlijk, al wordt dat door mijn 3 jarige niet altijd serieus genomen :P

Maar tegelijkertijd vieren we wel Sinterklaas, heeft de paashaas eieren verstopt en krijgt hij een groot kruis op zijn voorhoofd als hij jokt... die laatste vind ik zelf ook best fout, maar best handig die handjes voor zijn voorhoofd :biggrin:

Ik heb een keer per ongeluk een hoop magie verpest, toen er een of andere kinderserie was waarin een auto aan tafel ging zitten en hij dat maar raar vond, want dat kan een auto toch helemaal niet? En ik het nodig vond om te zeggen dat auto's toch ook niet kunnen praten :facepalm:
Gelukkig heeft dat zichzelf opgelost... zijn idool heeft superkrachten dus kan wel praten en onze auto niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik moet nu ineens denken aan mijn nichtje. Ze zaten op tv te kijken naar de uitvaart van Prins Claus. Bij mijn schoonzus rolden de tranen over haar wangen. Haar dochtertje kroop op haar schoot en troostte haar en zei, ach mama, gelukkig is het maar een film. Toen kon er toch ineens weer gelachen worden.
Aanpassen hoe en wat je vertelt aan de leeftijd inderdaad. Ik ga niet pro actief vertellen dat mensen doodgaan en dood blijven aan een ukkie maar zal ook geen lulverhaal ophangen als ze er naar vraggen. Ik doe mee aan Sinterklaas maar op vragen van kind antwoord ik altijd 'wat denk je zelf' en dan komen ze wel ergens mee wat ze zelf plausibel vinden en als het geloof echt shaky wordt ga ik me niet in tig bochten wringen om ze maar te blijven laten geloven maar wil ze ook niet al op hun vierde dat magische feest ontnemen.

Tandenfee, paashaas en kerstman, daar heb ik helemaal niks mee. Daar ga ik zelf niet over beginnen, zeg gewoon dat ze de losse tand onder hun kussen mogen leggen en dat er morgen een euro onder hun kussen ligt. En die eieren verstoppen we we ook gewoon zelf.

Toen dochter op kleuterleeftijd vroeg hoe vlees gemaakt werd heb ik wel verteld dat die dieren speciaal voor de vleesproductie gefokt en gehouden worden. En dat we niet vlees eten van koeien die na een lang en gelukkig leven in de wei aan een natuurlijke dood en oudersom sterven. Toen heeft ze besloten vegetariër te worden en dat is ze nog steeds.
Alle reacties Link kopieren
Vroeger vierde we geen Sinterklaas en verjaardagen of kerst vanwege de geloof van mijn ouders
(Jehova getuigen)
(Mijn moeder is het nog steeds en ja/nee ze komt wel met kerst etc bij nieuwe traditie met hele kerngezin eten etc)

Mijn ouders hadden de oplossing om na zulke dagen opeens een groot cadeau dag te hebben
Een leuke uitje ergens heen en kadootjes opeens bij thuis komst etc

De enige wat ik vervelend vond is de manier hoe mijn school vroeger omging met deze feit
Bij verjaardagen van een ander kind in de klas zat ik in een ander klas
Bij verjaardag viering van juf of meester ook
Bij Sinterklaas en kerstviering op school zat ik in de kantoor van de directeur mijn schoolwerk in mijn eentje te maken
Dondersgoed weten aan de geluiden dat de anderen wat kregen

Mijn ouders wisten niet dat het op deze manier gebeurde (aan de andere kant is daar ook wat over te zeggen etc)


Mijn eigen kinderen vieren wel hun verjaardag
Op school en thuis
Sinterklaas en kerst doen ze aan mee
Bij Sinterklaas en kerst krijgen ze cadeaus
Ik vind persoonlijk kerst leuker
Mijn oudste gelooft niet meer in Sinterklaas en mijn jongste nog wel
Haar broer vind het juist heel leuk dat zij het nog geloofd

Paashaas is gewoon papa die eieren verstopt
We wonen in een flat en hebben geen tuin dus verstoppen het in huis


Met de dood hebben ze nog niks veel meegemaakt
Mijn vader is overleden voor mijn zoon 3 was en daarna is er geen overledene meer in onze familie geweest

Hij weet wel wat het betekent want foto van opa staat op de dressoir tenslotte ook de jongste weet dat opa dood is heeft daarover nog geen vragen gesteld

Over seks mijn oudste weet door middel van voorlichting op school en onze eigen antwoorden op vragen inmiddels wel wat meer
De jongste is wel verbaasd bij baby's in buik en ik leg het haar op kinderlijke wijze uit hoe de baby in buik komt
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
Ik vind juist de magie van de kerstman en Sinterklaas voor een kind heel mooi. Zelf heb ik daar ook hele fijne herinneringen aan, wellicht speelt dat mee. Ik vind een kind van kleins af aan vertellen dat het niet echt is dan ook niet juist. Je plaatst je kind ook buiten de groep want het gros van de kinderen gelooft wel gewoon.

De tandenfee doe ik dan weer niet aan, leg netjes uit dat tanden gewisseld worden en dat ze door goed voor hun proefgebit te zorgen nu hun "echte" gebit krijgen. Zo geef je ze ook een gevoel van trots en benadruk je nogmaals hoe belangrijk een goede mondhygiëne is.

Qua overlijden, altijd lastig. Ik zou dit wel zoveel mogelijk proberen eerlijk uit te leggen. In mijn geval brei ik er wel een verhaal omheen over dat lichamen soms stuk gaan en niet meer op aarde kunnen leven en dat ze dus zonder lichaam verdergaan op een andere plek waar we elkaar niet meer kunnen zien maar elkaars liefde nog wel kunnen voelen. Ik ben niet gelovig maar ik vind heet principe "dood is dood en weg is weg" nog niet zo te behappen voor kleine kinderen. Kan ook voor angst zorgen dus maak ik het wel wat liever.
GinnyJones schreef:
06-05-2020 10:27
Ik vind juist de magie van de kerstman en Sinterklaas voor een kind heel mooi. Zelf heb ik daar ook hele fijne herinneringen aan, wellicht speelt dat mee. Ik vind een kind van kleins af aan vertellen dat het niet echt is dan ook niet juist. Je plaatst je kind ook buiten de groep want het gros van de kinderen gelooft wel gewoon.
Ik denk dat het kinderbrein zo flexibel is dat je tegelijkertijd én kan weten dat Sinterklaas niet bestaat én volop kan genieten van de magie. Het onderscheid tussen feit en fictie is bij kinderen nog niet zo ontwikkeld. Voor veel kinderen geldt dat dat wat ze zien waarheid is. Dus kunnen ze prima écht superman zijn maar jou vragen om ze te laten vliegen en dus weten ze 49 weken per jaar prima dat Sinterklaas niet bestaat en 3 weken per jaar zien ze'm en bestaat hij dus.

Heb zelf ook heerlijke herinneringen aan Sinterklaas en vind het nog altijd een heerlijk feest. Ondanks dat ik wist dat het niet echt was, Mijn broertje - met de zelfde opvoeding- was er overigens heilig van overtuigd dat Sinterklaas wel bestond. Althans, tussen half november en half december. Daarna viel het geloof ik wel mee.
Alle reacties Link kopieren
Bij ons als volgt: paashaas, tandenfee en horrorclowns bestaan niet. Dat was overduidelijk ook voor de kids.

Sinterklaas bestaat wel als je er zelf in gelooft. Ik heb de kinderen nooit echt voorgelogen maar ze altijd zelf antwoord op hun eigen vragen laten geven.
De kerstman bestaat ook, maar komt alleen op plekken waar sinterklaas niet komt.

Alle bovenstaande hebben de kids eigenlijk zelf bedacht.

Wat betreft overlijden: wij zijn daar heel eerlijk in, maar vertellen vooral dat waar ze behoefte aan hebben. Mijn kleuter weet dus dat oma in een hele grote oven verbrand is en nu als as in een pot zit. Hij wilde dat zelf persé weten en bleef er vragen over stellen. Ook bij het vertellen hier over hebben we ons vooral laten leiden door de vragen die er kwamen.
Lariba schreef:
06-05-2020 06:54
Shaka en EHR: Maar jullie zijn dus wel begónnen met het verhaal van respectievelijk de tandenfee en Sinterklaas. Vervolgens bleek dat dat voor jullie kinderen niet iets leuk-spannends was maar een bron van stress, en toen zijn jullie er, terecht denk ik, mee gestopt.

Tandenfee is hier nog niet aan de orde.

En nee, nooit over Sinterklaas begonnen. Als 1-2 jarige moest ze er al niks van hebben (op kdv). Vlak voor ze 4 werd heb ik het haar verteld.
Ze vroeg: hoe oud is Sinterklaas?
Ik: 900 ofzo.
Zij: dat kan helemaal niet, bestaat hij wel?
Ik: wat denk je zelf?

En toen was het klaar.
Alle reacties Link kopieren
De kerstman, paashaas en tandenfee bestaan hier niet. De enige "leugen" is Sinterklaas, gevoed door ons. Gewoon omdat we dit vroeger zelf allebei geweldig vonden..... ik vond dat echt een magische tijd en voedt het ook actief bij mijn kinderen. Oudste (8) kwam vorig jaar met de vraag of hij echt bestond of niet, toen alles uitgelegd. Geen trauma.

Wat betreft de dood, hier leg ik zoveel mogelijk over uit. Hier 2 jaar geleden een oma overleden. Dit heeft wel indruk gemaakt, en soms worden er nog vragen over gesteld. Ik probeer zo veel mogelijk duidelijkheid te geven, maar vaak weet ik het antwoord niet, en benoem dit dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Magie en werkelijkheid sluiten elkaar niet uit. Dat is het mooie van kindzijn. Ik lieg zo weinig mogelijk, maar je hoeft niet verder uit te wijden dan een kind vraagt.

Als iemand dood is dan is hij/zij weg, maar blijft bij je in je hart, door alle herinneringen die je aan die persoon hebt. Over begraven of cremeren hebben ze (3 en 5) nog niets gevraagd. Wel hebben ze overgrootoma nog gezien in haar kist. Ze weten dat veel mensen geloven in een hemel en in God. Heb oudste ook leren bidden, omdat het heel rustgevend kan zijn om dingen uit te spreken, of je nou antwoord krijgt of niet.

Sint: ze zag cadeaus op zolder liggen (aaaargh!) Maar gelooft zeker nog in hem. We spelen het spel mee, maar ze weten ook dat grote mensen elkaar cadeaus geven. Kortom, de waarheid verbergen we niet, en als ze eraan toe is neemt die vanzelf de plek van de fantasie in.

Tandenfee: weer oudste zei laatst: de tandenfee bestaat niet hé mamma. Toen vroeg ik wat zij dacht, en ze bleek al te denken dat grote mensen voor tandenfee spelen. Ik heb gezegd dat ik nog nooit een tandenfee heb gezien, dus dat ik het niet 100% zeker weet ;-)

Weet je, verhalen en rituelen hebben een mooie verbindende waarde. Daarbij maakt 'echt' niet uit, het gaat om de betekenis voor jou. De wereld zonder magie is koud en minder kleurrijk. Ik vertel mijn kinderen dat in verhalen alles kan en dat vind ik een groot goed :-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven