Wat betekent voor jullie balans tussen werk en gezin?

21-11-2020 14:44 403 berichten
Alle reacties Link kopieren
In de serie 'Waarom werken vrouwen niet? wordt aangekaart dat een groot deel van de vrouwen in Nederland parttime werkt, terwijl dat in andere landen helemaal niet zo gebruikelijk is.

Mede naar aanleiding hiervan, maar ook door onze eigen zoektocht naar balans, ben ik benieuwd wat balans nou bij andere gezinnen inhoudt?
Heb je die gevonden? Blijft het een eeuwige zoektocht?
Balans klinkt als een eufemisme :) Ik hoef geen balans, ik wil een eerlijke verdeling.
Alle reacties Link kopieren
Onze situatie op papier:
Perfecte balans: man en ik werken beiden vier dagen. Zijn allebei één werkdag thuis bij dochter (10 maanden); overige dagen worden opgevangen door KDV en grootouders. In het weekend zijn we beiden vrij.

Onze situatie in praktijk:
Eigenlijk ook wel behoorlijk goede balans. Man en ik doen ongeveer even veel in het huishouden. Ik zorg doordeweeks aan het eind van de dag wat meer voor dochter, terwijl man dan voor het eten zorgt en na afloop ook afruimt, keuken opruimt e.d. In het weekend is zorg voor dochter gelijk verdeeld.
Ik heb het idee dat ik iets meer "regelwerk" doe (contact met KDV, afsluiten nieuwe contracten voor energie en zorgverzekering; dat soort dingen). Daar staat dan weer tegenover dat man in zijn werk iets flexibeler is dan ik en makkelijker vrij kan nemen of werktijd kan schuiven wanneer dochter bijv. niet naar KDV kan door ziekte.

Ik ben heel tevreden met onze situatie. Zie bij vriendinnen wisselende situaties: sommigen hebben het vergelijkbaar geregeld met ons, maar er zijn er ook waarbij de man (veel) meer werkt dan de vrouw. Of ongeveer evenveel werkt, maar veel minder in huis doet.
Alle reacties Link kopieren
Werken moet. Ik heb wel eens een baan afgeslagen waarvoor ik vier dagen per maand naar het buitenland moest. Dat had ik best kunnen regelen met de kinderen, maar stiekem vind ik een normale 9 tot 17 baan, vijf dagen per week, helemaal prima.
Die zoektocht herken ik niet zo. Het was allang duidelijk dat je van de meeste mannen niets hoeft te verwachten op zorggebied, behalve als je het ze echt oplegt.
Hier is dat beiden 32 uur. Al zaten wij naar die docu te kijken en toen kwam het gesprek er op dat dat prima vol te houden was toen de koters klein waren (beneden de 4). Toen was de zorg 50/50 verdeeld.

Zodra ze op school kwamen kwamen de zorg en de regelzaken beetje bij beetje meer op mijn bord te liggen. Niet omdat mijn man niet wou, maar omdat alles ingesteld is op moeders die weinig werken. En omdat school, zwemles, sportclub en ouders van kinderen waar ze mee omgaan allemaal als eerste de moeder benaderen. Manlief krijgt de rekening van sportclubs en ik de verzoeken tot meehelpen. Hij de verzoeken tot sponsoring van shirtjes, ik het rijschema. De hele basisschooltijd was hij vrij op woensdag en toch kreeg ik standaard de appjes over speelverzoeken.

En hoe eerlijk verdeeld ook, je geeft het op een gegeven moment op. Je stuurt niet meer elk mailtje door, je handelt het zelf maar af, je appt geen uitnodiging van een feestje door, je regelt zelf wel een kadootje. En ongemerkt deed ik zo rond groep 6/7 álles rondom de kinderen aan regeldingen. Tot ik toen minder wilde gaan werken enkel daarom. Ik trok het niet meer die 32 uur werken en denken aan lunchtrommels, tienminutengesprekken, gymkleren, feestjes, sportclubjes, rijschemas, tandartsafspraken, Sinterklaassurprises en alles wat er verder bij kwam.

Ik ben toen wel stevig ontploft en de taken zijn toen weer meer verdeeld en de kinderen pakten zelf ook meer op. Dat hielp. Maar ik vond het bizar hoe je van ‘we doen alles 50/50’ kunt verschuiven naar we doen 90/10’ omdat de maatschappij zo ingericht is.
En mijn partner is bepaald niet onwillig. Hij wil het best doen, maar zorgen dat info bij hem terecht kwam was al ontzettend veel gedoe. En ja we vulden overal onze beide namen en telefoonnummers in, ik appte mensen terug met ‘je moet hem hebben’ maar op een gegeven moment sluipt dat er toch in.

En een verschil ook in makkelijker ja of nee zeggen tegen hulpvragen hoor, dat ook. Maar die balans is dus wat mij betreft lastig te vinden.
En nu nog hoor. Heeft mentor een vraag over kind: ik krijg mail. Wil mentor iets overleggen: ik word gebeld. Terwijl wij altijd samen op gesprekken zijn en er geen enkele reden is om mij alleen te mailen met de mededeling dat zoonlief iets niet af had/iets uitgespookt heeft, maar het gebeurt toch.

Sport maakt groepsapp voor ouders. Kom ik er na 2 weken achter dat hij daar niet in zit, want hij zoekt een rijschema, heeft dat niet, vraagt het aan mij, ik mopper wat over ‘staat in de app’ en kom tot de conclusie dat alleen de moeders of de gescheiden vaders zijn toegevoegd......
Hier exact als Thordis. We zijn heel hard aan het proberen om de verdeling weer gelijk te trekken, maar het gaat, ondanks zijn goede intenties, meer met vallen dan met opstaan. We werken evenveel, maar ik doe nog steeds het meest. Zeker zo met Sinterklaas voelt dat extra pittig.
Lafae schreef:
21-11-2020 15:00
Hier exact als Thordis. We zijn heel hard aan het proberen om de verdeling weer gelijk te trekken, maar het gaat, ondanks zijn goede intenties, meer met vallen dan met opstaan. We werken evenveel, maar ik doe nog steeds het meest. Zeker zo met Sinterklaas voelt dat extra pittig.
Nou dit dus. En ik heb echt geen onwillige man die vindt dat hij ‘meehelpt’ ofzo of die van mij per se moet.

Het helpt wel echt dat de kinderen groter zijn. Die trekken wel aan de bel bij te kleine sportkleren en als ze vergeten zijn iets bij de was te gooien draaien ze zelf wel een last minute wedstrijdtenue wasje.

Kadootjes en trainingen regelen ze zelf en halen en brengen hoeft nog maar zelden, alleen bij erg laat, erg slecht weer of erg strakke planning en op fiets niet haalbaar.

Ik vind het nu weer een stuk makkelijker die balans, want man kan net zo makkelijk even onder werktijd iets doen als ik. Tandartsbezoeken of een gesprek op school. Dus nu is het wel weer 50/50. Schoonmaken en koken doen we ongeveer 50/50. Ik denk dat hij iets meer kookt en ik meer poets. Hij meer in de tuin en ik meer regelzaken. Was doen we beiden. Hij werkt 4 uur meer nu en doet een studie waardoor er iets meer bij mij ligt qua huis en dat is helemaal prima
Alle reacties Link kopieren
Persoonlijk blijft het voor ons een beetje een zoektocht omdat de noden van kind ook veranderen naarmate hij ouder wordt. Was papa de eerste acht jaar toch de parttime ouder en mama de fulltime werkende ouder, nu is dat omgedraaid. Deels vanwege het leven an sich (gezondheidstoestand van mijzelf), deels doordat zoon nu andere zaken nodig heeft waar ik weer beter in ben dan man.

Qua eerlijke verdeling werk en zorg ben ik tevreden.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Lafae schreef:
21-11-2020 14:49
Balans klinkt als een eufemisme :) Ik hoef geen balans, ik wil een eerlijke verdeling.
Oh, ik las het meer als de balans werk-privé.

En bij mij is dat een eeuwige zoektocht. Ofzo.
Mevrouw75 schreef:
21-11-2020 15:15
Oh, ik las het meer als de balans werk-privé.

En bij mij is dat een eeuwige zoektocht. Ofzo.

In dat geval ziet balans in ons gezin er als volgt uit: mijn man heeft een prima balans tussen werk en privé. Ik niet. Daarom vind ik balans een eufemisme.
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
21-11-2020 15:15
Oh, ik las het meer als de balans werk-privé.

En bij mij is dat een eeuwige zoektocht. Ofzo.
De zoektocht naar de heilige graal :-)
Nee heb je, ja kun je krijgen
Mevrouw75 schreef:
21-11-2020 15:15
Oh, ik las het meer als de balans werk-privé.

En bij mij is dat een eeuwige zoektocht. Ofzo.
Balans is ook geen statisch gegeven, geen “einddoel” wat bereikt kan worden, in mijn ogen. Balans = balanceren, oftewel, steeds anticiperen op de omstandigheden van dat moment en dáárin balans vinden. Al helpt het natuurlijk wel als in het grotere geheel draagkracht en draaglast in goede verhouding zijn. ;)
Alle reacties Link kopieren
Het betekent voor mij dat alles gewoon lekker op rolletjes moet lopen, en dat ik niet op mijn vrije dagen alleen maar heen en weer aan het vliegen ben om alles geregeld te krijgen.
Nu ik volledig thuiswerk merk ik dat ik meer balans heb. De simpele dingen zoals even beddegoed in de wasmachine stoppen, daarna ophangen of in de droger, was opvouwen, etc daar had ik na een dag werken vaak geen puf voor.
Nu doe ik het onder mijn werk door. Regelmatig zit ik was te vouwen tijdens een Skype vergadering.
Het zijn maar kleine dingen maar ik werd er gewoon chagrijnig van als ik dat allemaal nog moet doen na werktijd.
Alle reacties Link kopieren
Hier een andere balans. Man vindt zijn werk heel leuk, ik een stuk minder. Man werkt 40 uur en ik 24. Man werkt regelmatig, ik niet altijd. Bij ons scheelt het qua inkomsten niet heel veel. Ik zorg voor wat meer taken thuis omdat ik minder werk, maar dat betekend niet dat hij niets doet. Voorheen wel meer gewerkt. Toen kind klein was 38 uur, toen kind 4 werd 32 uur over 5 dagen, daarna 28 uur en een paar jaar geleden 24 uur over 4 dagen. Ik vind mijn werk fysiek en mentaal zwaar en meer trek ik echt niet. Ik zou er ook doodongelukkig van worden dus voor ons is dit gelukkig prima. Ik moet ook vaak uitleggen waarom ik met een puber nog steeds 24 uur werk en niet meer. 36 uur in de zorg, ja wat zal ik er van zeggen: nee, echt niet.
Alle reacties Link kopieren
Interessant om het zo te lezen van andere!

@Thordis, hier zijn de kinderen nog jong en is de basisschool nog maar net een paar maanden aan de gang, maar ik herken het wel.

Hier zijn we zo zoekende omdat man door een aantal redenen echt wat afwezig is/was m.b.t. alles omtrent de kinderen en al het geregel. Ik werk nu vrij weinig en ben daar om die reden héél blij mee. Soms voel ik me nu al uitgeblust, terwijl ik dus parttime werk. Ik vraag me af of ik niet energieker zou zijn als ik meer werk. Dan denk ik vervolgens weer aan al het geregel war niet opeens als sneeuw voor de zon zal verdwijen.

Man wil meer thuis zijn en is actief bezig met een banenwissel. Hier staat wel lager salaris tegenover. Ik hoef niet perse meer te gaan werken, maar toch denk ik er wel over na.
Een klein voorbeeld is de morning rush. We hebben beide banen met weinig flexibiliteit qua starttijd. Hij een dag minder werken, betekent minder gehaaste dagen. Als ik meer ga werken, vervalt dit. Weegt het financiële aspect op tegen meer rust in huis? Of brengt juist meer werken weer dingen (door het financiële aspect) met zich mee die voor meer rust zorgen.
Zomaar wat vragen waar wij de laatste mee bezig zijn. Het is ook heel persoonlijk natuurlijk.
En dan nog de de patronen binnen de maatschappij. Man werkt toch in een branche waarbij parttime werken nóg steeds niet veel voorkomt.
Alle reacties Link kopieren
Wij werken nu evenveel. Straks ga ik net wat meer werken, ben benieuwd hoe dat wordt.

Wat Thordis beschrijft ben ik bang voor. Ik merk het nu namelijk al: kdv, CB, etc bellen mij altijd eerst. Ook als we het expliciet andersom opgeven.
Balans hield en houdt hier in dat we genoeg werken voor een leuk inkomen en dat we genoeg vrij hebben om leuke dingen te doen van dat inkomen en genoeg tijd hebben om weer op te laden.

Vanaf 1998 (jaar dat onze oudste werd geboren) werken wij samen ongeveer anderhalve baan. Destijds was het anderhalfverdienersmodel zo'n beetje standaard voor gezinnen met een kind. Daarbij bleef de man dan fulltime werken en de vrouw ongeveer 20 uur. Bij mij was het op het werk toen mogelijk om fulltime of halftime te werken. Dus kozen wij ook voor deze verdeling hoewel er een wens was voor ieder ongeveer evenveel.

We hebben altijd zo verdeeld dat er samen nooit meer dan 70 uur gewerkt werd. De afgelopen twintig jaar hebben we heel veel verdelingen gekend, waaronder ook helaas de verdeling 44/46 voor man en 0 voor mij. Op dit moment werk ik 24 uur en man 34, de hele huishouding en 3e shift worden naar rato verdeeld.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb overigens meer moeite met de balans van alles wat onder het kopje gezin valt dan werk versus thuis. 4 dagen werken geeft een prima balans.

Maar tussen zorgen voor kind, huishouden, regelwerk, etc ook nog ruimte en mental space voor mezelf overhouden vind ik lastig.
Herfstblaadje19 schreef:
21-11-2020 15:21
Balans is ook geen statisch gegeven, geen “einddoel” wat bereikt kan worden, in mijn ogen. Balans = balanceren, oftewel, steeds anticiperen op de omstandigheden van dat moment en dáárin balans vinden. Al helpt het natuurlijk wel als in het grotere geheel draagkracht en draaglast in goede verhouding zijn. ;)

Om onze 'balans' zo optimaal mogelijk te houden, evalueren we elk jaar hoe het gaat en passen we dus ook elk jaar onze afspraken aan. Meestal in juli/augustus omdat ik in het onderwijs werk en meestal per schooljaar net iets andere tijden of dagen ga werken.
Hier een gelijke verdeling tav werk, zorg en huishouden. Dat is gelukkig al zo vanaf dat de kinderen klein zijn.

Partner regelt bijv. alles voor sport, dus ook de 'mentale workload'. Ik zit niet in de app-groep. Ik doe andere dingen waar hij niet op hoeft te letten.
Schoolzaken, speelafspraken etc. doen we samen/ om en om.
Ik herken overigens dat school meestal mij benaderd. Ik heb hen een paar keer meteen doorverwezen naar mijn partner en dat lijkt nu te verbeteren.

We hebben de afgelopen jaren wel regelmatig met elkaar besproken hoe het gaat en wat aangepast zou moeten worden. Tijdens de lock-down periode is eea even scheef gegroeid, aangezien ik verplicht thuis werkte en mijn partner niet. Na een paar weken hebben we het hierover gehad en nieuwe afspraken gemaakt. Hierdoor is de balans weer terug.

ik vind dit de gezamenlijke verantwoordelijkheid van beide partners. Erg jammer dat in Nederland (en ook veel andere landen) de traditionele rolpatronen en sociale normen er nog zo ingesleten zitten.
Voor mij is het in balans als wij ons er allebei goed bij voelen. Dat betekent concreet: niet alleen maar haasten en vliegen, genoeg tijd om (de meeste dagen) te koken, op je vrije dag ook echt vrij zijn en niet nog hoeven werken, goed ritme voor de kinderen (niet teveel bso, genoeg tijd voor sport of vriendjes), genoeg aandacht voor de kinderen, etc. Hiervoor had ik een baan waarbij ik minder uren werkte maar altijd uitgeblust was. Nu ik een nieuwe baan heb, heb ik veel meer energie.
Fitzgerald schreef:
21-11-2020 15:26
Interessant om het zo te lezen van andere!

@Thordis, hier zijn de kinderen nog jong en is de basisschool nog maar net een paar maanden aan de gang, maar ik herken het wel.

Hier zijn we zo zoekende omdat man door een aantal redenen echt wat afwezig is/was m.b.t. alles omtrent de kinderen en al het geregel. Ik werk nu vrij weinig en ben daar om die reden héél blij mee. Soms voel ik me nu al uitgeblust, terwijl ik dus parttime werk. Ik vraag me af of ik niet energieker zou zijn als ik meer werk. Dan denk ik vervolgens weer aan al het geregel war niet opeens als sneeuw voor de zon zal verdwijen.

Man wil meer thuis zijn en is actief bezig met een banenwissel. Hier staat wel lager salaris tegenover. Ik hoef niet perse meer te gaan werken, maar toch denk ik er wel over na.
Een klein voorbeeld is de morning rush. We hebben beide banen met weinig flexibiliteit qua starttijd. Hij een dag minder werken, betekent minder gehaaste dagen. Als ik meer ga werken, vervalt dit. Weegt het financiële aspect op tegen meer rust in huis? Of brengt juist meer werken weer dingen (door het financiële aspect) met zich mee die voor meer rust zorgen.
Zomaar wat vragen waar wij de laatste mee bezig zijn. Het is ook heel persoonlijk natuurlijk.
En dan nog de de patronen binnen de maatschappij. Man werkt toch in een branche waarbij parttime werken nóg steeds niet veel voorkomt.

Tip:
Wij hadden al de regeldingen in een soort 'domeinen' verdeeld. Ik het consultatiebureau, de inentingen, de dokter indien nodig. Hij de tandarts. Ik school, hij de drukste dingen van de sport.

Ik heb me dus nog nooit druk gemaakt over rijschema's voor de teamsport, man regelde dat, en als ik eens moest inspringen dan vroeg hij dat. Training regelde ik, twee keer per week, de was voor de sport ook.
Maar ik herken wel dat meestal de moeder benaderd wordt en ik vind dat eigenlijk ook vrij irritant. Laatst was mijn zoontje niet op school, hadden we wel doorgegeven maar waren ze blijkbaar vergeten en zag ik een uur na het telefoontje een gemiste oproep van de school. Dus ik vraag mijn man: ben jij ook gebeld door de school? Nee dus. Dat vind ik dan dus ook eigenlijk heel raar.
Alle reacties Link kopieren
Als man en ik allebei fulltime werken verdient man bruto het dubbele dan ik terwijl we dezelfde opleidingsniveau hebben en in hetzelfde vakgebied werken. Niet echt in balans.

Ik kan net zo goed niet werken want mijn man verdient toch genoeg maar dan heb ik jaren gestudeerd voor niks dus ik werk.

In de huidige maatschappij is het nog steeds dat vrouwen minder verdienen dan mannen waardoor het vaak is dat de vrouw minder gaat werken wanneer er kinderen komen. Zo lang bedrijven daar niet in veranderd zal dat ook niet in balans zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven